Ik ben vrijdag voor de tweede keer begonnen aan XIII. De game lag al een jaar bij mij in de kast, ik had het een jaar geleden ook al geprobeerd om eraan te beginnen, maar destijds konden de cast en de eerste twee chapters bij simpelweg niet genoeg boeien om verder te gaan. Hoe anders dit keer.
Oké, tijdens de eerste +/- zes chapters moest ik mezelf soms echt aansporen om niet op te geven, om toch verder te gaan. Nu ben ik bij chapter 10 en ben ik blij dat ik dat gedaan heb. Sinds het eind van chapter 7 is de game echt in een stroomversnelling geraakt en geniet ik van het verhaal, van álle personages (ja, ook van Hope en Vanille) en ben ik echt van het vechtsysteem gaan houden.
Lineaire levels zijn altijd al mijn ding geweest, dus geen slecht woord daarover. Sterker nog, ik vond het juist ergerlijk dat je in de vorige delen meer dan eens één bepaalde richting uit was gelopen op zoek naar goodies om vervolgens na een shitload aan random battles (

) teleurgesteld af te druipen omdat er helaas niets lag. Nee, dan liever zoals in FXIII, waarbij je tenminste zeker weet dat er negen van de tien keer treasure op je ligt te wachten als een splitsing van de weg zich aandient.
Natuurlijk is de game niet helemaal zonder problemen. Het gebrek aan interactie met NPC's is echt jammer bijvoorbeeld.
SPOILER: In chapter 8 bijvoorbeeld...
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn
ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis
Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Verder natuurlijk het langzame begin. Niet alleen hebben de verscheidene personages wel heel erg veel tijd en tussenfilmpjes (inclusief flashbacks) nodig om zich aan de speler voor te stellen, ook wordt je als het ware bedolven onder termen als "l'Cie" en "fal'Cie" die wel wat meer uitleg hadden kunnen gebruiken. Nu is het me allemaal wel duidelijk, maar gedurende de eerste tien uur weet je echt niet waar je nu eigenlijk mee bezig bent.
Qua gameplay vond ik het ook een tegenvaller dat je wel héél lang moet wachten voordat je zelf je party kunt kiezen. Dat je net op het moment dat er iets ging gebeuren, of juist wanneer je net iets bereikt had, opeens naar twee andere personages gegooid werd hielp niet mee. Het duurde ook lang voordat je het idee kreeg dat je eindelijk volledig controle over het vechtsysteem had.
Oh, en een grotere rol voor (en meer CGI-filmpjes met) Jihl Nabaat was leuk geweest. De manier waarop ze dood ging was sowieso nogal... anti-climax.

Maar desondanks vind ik FXIII al met al een erg leuke game en als het dit niveau vasthoudt (of zelfs nog beter wordt), dan kan dit wat mij betreft wel eens de beste Final Fantasy tot nu toe zijn. En ook al heb ik XIII nog lang niet uitgespeeld, verheug ik me stiekem al op XIII-2.
Charlie, listen to me. Kill the kid, torch the house, we gotta get out of here.