OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Miss, mag ik deze even quoten? 
Edit: Ooooh, en Be, jij ook!quote:Op dinsdag 8 juni 2004 12:20 schreef miss_sly het volgende:
Spindizzy, ik hoop dat die 5 jaren voor jullie omvliegen en jullie snel jullie kindje in de armen kunt sluiten!
Ik herken een deel van jouw verhaal en anderen, ik heb alleen een andere keuze gemaakt.
Ik heb destijds wel voor de mmm gekozen en samen met mijn ex heb ik 3 jaar lang in ziekenhuizen rondgelopen en van alles geprobeerd. Uiteindelijk ben ik heel kort zwanger geweest, maar helaas liep dat mis. Een half jaar later kon ik niet meer en heb de behandelingen opgegeven en kort daarna ook mijn relatie.
Inmiddels heb ik een nieuwe vriend, we zijn al 5 jaar samenOnze relatie is gebouwd op een kinderloos leven; voor mij een hele strijd om zover te komen dat ik dat kon accepteren, voor mijn vriend niet omdat hij nooit met kinderen bezig is geweest. Ik ben inmiddels 35 en de mogelijkheid om van gedachten te veranderen is ook bijna voorbij, hetgeen het gevoelsmatig wel gemakkelijker maakt. Ook al is die mmm een harde en eenzame weg (zoals ik het ervaren heb tenminste met mijn ex) toch lijkt die soms stiekem wel aantrekkelijk. We hebben echter een fijn leven samen en ik ben absoluut niet ongelukkig, integendeel! Het is wel een gemis dat altijd blijft (ongewenst kinderloos blijf je je leven lang), maar tja, het is misschien toch wel mijn keuze omdat ik de behandelingen immers niet heb voortgezet...
Maar: in september is mijn zusje uitgerekend en wordt ik tante! Niet zomaar tante, maar peettante van het kindje van mijn zus, dat is toch iets geweldigs? Soms doet het wel een beetje pijn, maar ze is er zo gelukkig mee en ze laat me zo meeleven, dat ik alleen maar uit kan kijken naar de dag dat dit kindje geboren wordt! En wat zal ik een trotse en liefdevolle tante zijn; ik kan bijna niet wachten tot ik me ook kan melden in het "trotse ooms en tantes"topic!
Ssserpente,quote:Op maandag 18 juli 2011 18:08 schreef Ssserpente het volgende:
Zo dan! De eerste Googlesearch op 'adoptie' zit erop.En ik zie nu door de bomen het bos al niet meer. Las wel dat je sowieso getrouwd moet zijn. Eenouderadoptie kan ook, maar dan moet de partner later alsnog het kind ook adopteren.
Dacht ik er onder uit te komen.
Eerst dit topic maar eens doorlezen.
Je kunt veel informatie vinden online. Ook veel ervaringsverhalen. Ieder land heeft andere eisen (geen bio kinderen, geloof, leeftijd, of je moet er 6 maanden blijven etc). Inderdaad is getrouwd zijn toch wel echt heel handig.
Als je je gaat inlezen over adoptie, zou ik je toch ook adviseren om eens wat te gaan lezen, of informatie aanvragen, over pleegzorg. Niet te vergelijken, maar ook heel dichtbij zijn er kinderen die een warm nest kunnen gebruiken. Voor pleegzorg zijn informatie bijeenkomsten waar je eens kunt polsen of het iets voor jullie is.
Hoe oud is jullie jongste? Denk ook een jaar of vier/vijf verder, hoe zie je je gezin dan voor je?
Als jullie het overwegen zou ik echt meteen een nummer aanvragen. Wij hebben anderhalf jaar moeten wachten voordat we toen voor de voorlichting konden. Misschien gaat dat nu iets sneller, maar echt... meer dan genoeg tijd om je te verdiepen. En de kosten komen pas op het moment dat je met de bijeenkomsten begint. Je kunt altijd nog afzeggen.
Hier een adoptie moeder. Het is een weg van veel ups en downs. En vooral van de lange adem. Maar dat maakt uiteindelijk niets uit
En als je vragen hebt....
Met een meidenkwartet
Bedankt voor je adviezen, cathmar. Dat nummer toch maar eens overwegen dus. Krijg je überhaupt een nummer als je niet getrouwd bent? Of kom je dan sowieso in de procedure?
Je advies over verdiepen in pleegzorg voelt een beetje belerend, moet ik toegeven. Adviseer je dat ook aan stellen waarvan de vrouw met de pil stopt om zwanger te worden? Ik krijg het idee dat ik me moet verdedigen wanneer ik niet kies voor "kinderen heel dichtbij die een warm nest kunnen gebruiken."Maar misschien ligt het aan mijn interpretatie en vat ik het verkeerd op. Maar dat pleegzorg niets voor ons is, durf ik met een stuk of vijftig pleegbroers en -zussen wel te stellen iig.
Onze jongste wordt in september 2.
Je advies over verdiepen in pleegzorg voelt een beetje belerend, moet ik toegeven. Adviseer je dat ook aan stellen waarvan de vrouw met de pil stopt om zwanger te worden? Ik krijg het idee dat ik me moet verdedigen wanneer ik niet kies voor "kinderen heel dichtbij die een warm nest kunnen gebruiken."Maar misschien ligt het aan mijn interpretatie en vat ik het verkeerd op. Maar dat pleegzorg niets voor ons is, durf ik met een stuk of vijftig pleegbroers en -zussen wel te stellen iig.
Onze jongste wordt in september 2.
Excuses het was zeker niet mijn bedoeling om beleend over te komen.
Succes in ieder geval.
Succes in ieder geval.
Met een meidenkwartet
No hard feelings verder, hoor. Ik begrijp dat je het niet zo bedoelt. Maar ik wilde wel laten weten hoe het op mij overkwam. En dat ligt ws aan mij.
Niet weggaan!
Niet weggaan!
Sgoed! En: ik ben heel enthousiast over adoptie. In ieder geval over die van ons. Kan me haast niet voorstellen wat ooit mijn twijfels warm als ik ons kleintje nu zie. Vandaag trouwens precies een jaar geleden dat we hoorden van haar bestaan. Nooit gedacht dat ik zo snel zo veel van haar zou houden.
Met een meidenkwartet
Een korte samenvatting van wat ik tnt gelezen heb en wat me is opgevallen.
En heb een landenoverzicht doorgenomen waar eisen aan aspirant-adoptieouders per land worden omschreven. Wat vooral opvalt is dat je veel meeste landen idd getrouwd moet zijn. Voor China minimaal twee jaar, voor een aantal landen drie en voor sommige landen zelfs vijf jaar.
Voor Bolivia, Armenië, Ghana, Hongarije, Bulgarije, Lesotho, Nicaragua, Oeganda, Polen, Slowakije, Sri Lanka, Suriname, Zambia en de VS moet je alleen getrouwd zijn, maakt niet uit hoe lang.
Als samenwoont kun je alleen als individuele aanvrager een adoptieprocedure starten. Je verzoek kan alleen met instemming van uw eventuele partner worden ingediend.
Adopteren is geen vanzelfsprekendheid meer. Het wordt dan ook steeds lastiger om een gezond kind naar Nederland te halen. Het aantal adoptiekinderen dat naar Nederland komt is sinds enkele jaren fors gedaald en de wachtlijsten en -tijden in Nederland nemen toe. Daarnaast verandert het ‘aanbod’ van adoptiekinderen. De jonge en gezonde kinderen maken een steeds kleiner deel uit van het totaal.
Uit China komen bijna alleen maar special need-kinderen: procedures voor gezonde kinderen worden afgebouwd. Er worden geen nieuwe aanvragen voor gezonde kinderen opgenomen. Special need-kinderen zijn kinderen met een medisch probleem. Wel een licht probleem, dus geen verstandelijke beperking of een forse lichamelijke handicap. In de Nederlandse wet staat namelijk dat een adoptiekind in een (gewone) gezinssituatie moet kunnen opgroeien om later een zelfstandig bestaan op te bouwen. Als van een kind bekend is dat het een verstandelijke handicap heeft, komt het niet voor adoptie in aanmerking.
Als je kiest voor een special need-kind, kun je kiezen uit een lijstje voor welke beperkingen je in aanmerking wilt komen.
En het volgende stukje vind ik vrij pakkend:
[ Bericht 1% gewijzigd door Ssserpente op 18-07-2011 21:45:21 ]
En heb een landenoverzicht doorgenomen waar eisen aan aspirant-adoptieouders per land worden omschreven. Wat vooral opvalt is dat je veel meeste landen idd getrouwd moet zijn. Voor China minimaal twee jaar, voor een aantal landen drie en voor sommige landen zelfs vijf jaar.
Voor Bolivia, Armenië, Ghana, Hongarije, Bulgarije, Lesotho, Nicaragua, Oeganda, Polen, Slowakije, Sri Lanka, Suriname, Zambia en de VS moet je alleen getrouwd zijn, maakt niet uit hoe lang.
Als samenwoont kun je alleen als individuele aanvrager een adoptieprocedure starten. Je verzoek kan alleen met instemming van uw eventuele partner worden ingediend.
Adopteren is geen vanzelfsprekendheid meer. Het wordt dan ook steeds lastiger om een gezond kind naar Nederland te halen. Het aantal adoptiekinderen dat naar Nederland komt is sinds enkele jaren fors gedaald en de wachtlijsten en -tijden in Nederland nemen toe. Daarnaast verandert het ‘aanbod’ van adoptiekinderen. De jonge en gezonde kinderen maken een steeds kleiner deel uit van het totaal.
Uit China komen bijna alleen maar special need-kinderen: procedures voor gezonde kinderen worden afgebouwd. Er worden geen nieuwe aanvragen voor gezonde kinderen opgenomen. Special need-kinderen zijn kinderen met een medisch probleem. Wel een licht probleem, dus geen verstandelijke beperking of een forse lichamelijke handicap. In de Nederlandse wet staat namelijk dat een adoptiekind in een (gewone) gezinssituatie moet kunnen opgroeien om later een zelfstandig bestaan op te bouwen. Als van een kind bekend is dat het een verstandelijke handicap heeft, komt het niet voor adoptie in aanmerking.
Als je kiest voor een special need-kind, kun je kiezen uit een lijstje voor welke beperkingen je in aanmerking wilt komen.
En het volgende stukje vind ik vrij pakkend:
Bronquote:Hoe reëel is het nog om een pocedure te starten?
Mensen die willen adopteren, gaan een onzekere tijd tegemoet. Het aantal kinderen dat naar Nederland komt, is de laatste jaren steeds verder afgenomen. In veel landen kunnen de kinderen in eigen land worden geadopteerd. Er komen natuurlijk nog wel kinderen naar Nederland. In 2009 waren dat er 682.
Omdat het aantal mensen dat graag een kind wil adopteren hoger ligt, is er sprake van wachttijden. Bovendien worden de eisen die de landen van herkomst aan aspirant-adoptieouders steeds strenger.Het is niet precies aan te geven hoe lang het adoptietraject duurt, maar waarschijnlijk twee tot vijf jaar.
[ Bericht 1% gewijzigd door Ssserpente op 18-07-2011 21:45:21 ]
Hier wou ik even op reageren. Ben verder totaal niet bezig met adoptie, maar het lijkt me geweldig om later bij een adoptiebureau te werken. Binnen mijn opleiding hebben we pas ook college over adoptie gehad en daarin werd verteld dat bovenstaande dikgedrukte ook alweer langzaamaan verandert. Ook LVG kinderen (licht verstandelijk gehandicapt) komen naar NL, kinderen met een hazenlip steeds minder omdat deze kinderen steeds vaker ook in bv China geholpen worden.quote:
Een korte samenvatting van wat ik tnt gelezen heb en wat me is opgevallen.
En heb een landenoverzicht doorgenomen waar eisen aan aspirant-adoptieouders per land worden omschreven. Wat vooral opvalt is dat je veel meeste landen idd getrouwd moet zijn. Voor China minimaal twee jaar, voor een aantal landen drie en voor sommige landen zelfs vijf jaar.
Voor Bolivia, Armenië, Ghana, Hongarije, Bulgarije, Lesotho, Nicaragua, Oeganda, Polen, Slowakije, Sri Lanka, Suriname, Zambia en de VS moet je alleen getrouwd zijn, maakt niet uit hoe lang.
Als samenwoont kun je alleen als individuele aanvrager een adoptieprocedure starten. Je verzoek kan alleen met instemming van uw eventuele partner worden ingediend.
Adopteren is geen vanzelfsprekendheid meer. Het wordt dan ook steeds lastiger om een gezond kind naar Nederland te halen. Het aantal adoptiekinderen dat naar Nederland komt is sinds enkele jaren fors gedaald en de wachtlijsten en -tijden in Nederland nemen toe. Daarnaast verandert het ‘aanbod’ van adoptiekinderen. De jonge en gezonde kinderen maken een steeds kleiner deel uit van het totaal.
Uit China komen bijna alleen maar special need-kinderen: procedures voor gezonde kinderen worden afgebouwd. Er worden geen nieuwe aanvragen voor gezonde kinderen opgenomen. Special need-kinderen zijn kinderen met een medisch probleem. Wel een licht probleem, dus geen verstandelijke beperking of een forse lichamelijke handicap. In de Nederlandse wet staat namelijk dat een adoptiekind in een (gewone) gezinssituatie moet kunnen opgroeien om later een zelfstandig bestaan op te bouwen. Als van een kind bekend is dat het een verstandelijke handicap heeft, komt het niet voor adoptie in aanmerking.
Als je kiest voor een special need-kind, kun je kiezen uit een lijstje voor welke beperkingen je in aanmerking wilt komen.
En het volgende stukje vind ik vrij pakkend:
[..]
Bron
Als iemand echt geinteresseerd is om wat meer over dit college te horen, wil ik het best opzoeken. Dit is wat ik me zo snel herinner.
Verder wens ik iedereen hier veel succes met het traject, en hoop ik dat jullie snel een kind een liefdevol thuis mogen geven
Dat is ook de reden dat ik het in mijn eerste (of eigenlijk tweede) reactie 'heftig' noemde. Ik vond het bij de keuze voor een tweede kind dat biologisch van onszelf is al een grote verantwoordelijkheid. Wat als er iets met het kind is, wat voor impact heeft dat op ons gezinsleven? Het raakte niet langer alleen ons, zoals bij de keuze voor een eerste. En dan is er nog de cultuurkloof. Ik ben trouwens heel benieuwd wat daar inmiddels allemaal over bekend is.quote:
De jonge en gezonde kinderen maken een steeds kleiner deel uit van het totaal.
Je hebt het nu iets langer kunnen bezinken. Weet je al of je er iets concreet mee gaat doen?
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik vind het ook (nog steeds) heel heftig, hoor, Claudia. Hoewel ik de eventuele (lichamelijke) handicap minder spannend vind dan latere emotionele problemen die eventueel kunnen voortkomen uit de adoptie. Ik loop vooral met vragen als: is de kans aanzienlijk groter dat geadopteerde kinderen later ontsporen? En welke impact heeft dit dan op ons gezinsleven en dus op Lente? En in hoeverre is dit afhankelijk van het land waaruit het adoptiekind komt?
Ik ken toevallig twee geadopteerde Colombianen die, naar eigen zeggen, vanwege hun identiteitsproblemen tijdens hun puberteit behoorlijk in de put, de drugs en criminaliteit zijn beland. Hiernaast ken ik ook twee geadopteerde Aziaten (een Zuid-Koreaan en een Chinese) die juist totaal geen identiteitsproblemen hebben (vandaag nog uitgebreid over gesproken) en netjes hun studies doorlopen hebben. Mede hierdoor moet ik dan ook toegeven dat ik mezelf erop betrap te denken dat Aziaten 'makkelijker' zijn dan bijv. Zuid-Amerikanen.
Met de lichamelijk handicaps heb ik dus minder problemen. Als je kiest voor een special needs-kind moet je op een lijst aangeven welke medische risico's of handicaps je denkt aan te kunnen. Overwegingen daarbij zijn bijvoorbeeld ervaringen met bepaalde handicaps, de mate van aversie tegen risico's, nabijheid van medische voorzieningen en de gezinssituatie.
Er zijn drie soorten handicaps:
Medische risico's
Bij deze categorie gaat het om risico's die zijn ontstaan doordat de moeder van het kind tijdens de zwangerschap ondervoed was, drugs of alcohol gebruikte of blootgesteld was aan andere giftige stoffen, of een infectieziekte of parasiet bij zich droeg die gevaar oplevert voor het kind, zoals leverontsteking, syfilis en toxoplasmose. Ook complicaties bij de bevalling, vroeggeboorte en erfelijke ziektes leiden tot medische risico's. Kenmerk van deze categorie is dat de mate van benodigde medische zorg zeer onzeker is: soms blijkt dat er niets aan de hand is met het kind, en soms is intensieve zorg nodig.
Operabele handicaps
Hier betreft het handicaps die na een of meer operaties kunnen worden verholpen. Veel voorkomend zijn schisis en klompvoeten. Ook hartafwijkingen zoals VSD vallen onder deze categorie. Sommige van de kinderen met deze aandoeningen worden afgestaan omdat hun ouders zich de benodigde medische zorg niet kunnen veroorloven. De mate van benodigde zorg is meestal goed voorspelbaar.
Niet-operabele handicaps
Bij deze categorie zijn de handicaps niet door een operatie te verhelpen. Het gaat om verlammingen van of het ontbreken van ledematen, allergieën, albinisme, slechthorendheid en slechtziendheid, littekens, brandwonden, besmetting met HIV enzovoort. Ook hier is de mate van zorg vaak goed voorspelbaar.
(Bron)
Ik ben voornemens om komende week naar een instantie te bellen en te vragen of het verstandig is om ons nu alvast in te schrijven. We willen iig een aantal voorlichtingsbijeenkomsten bijwonen en in contact komen met ouders van oudere adoptiekinderen. Een beslissing hebben we nog steeds niet genomen; we zitten nog steeds in de oriënterende fase.
Ik ken toevallig twee geadopteerde Colombianen die, naar eigen zeggen, vanwege hun identiteitsproblemen tijdens hun puberteit behoorlijk in de put, de drugs en criminaliteit zijn beland. Hiernaast ken ik ook twee geadopteerde Aziaten (een Zuid-Koreaan en een Chinese) die juist totaal geen identiteitsproblemen hebben (vandaag nog uitgebreid over gesproken) en netjes hun studies doorlopen hebben. Mede hierdoor moet ik dan ook toegeven dat ik mezelf erop betrap te denken dat Aziaten 'makkelijker' zijn dan bijv. Zuid-Amerikanen.
Met de lichamelijk handicaps heb ik dus minder problemen. Als je kiest voor een special needs-kind moet je op een lijst aangeven welke medische risico's of handicaps je denkt aan te kunnen. Overwegingen daarbij zijn bijvoorbeeld ervaringen met bepaalde handicaps, de mate van aversie tegen risico's, nabijheid van medische voorzieningen en de gezinssituatie.
Er zijn drie soorten handicaps:
Medische risico's
Bij deze categorie gaat het om risico's die zijn ontstaan doordat de moeder van het kind tijdens de zwangerschap ondervoed was, drugs of alcohol gebruikte of blootgesteld was aan andere giftige stoffen, of een infectieziekte of parasiet bij zich droeg die gevaar oplevert voor het kind, zoals leverontsteking, syfilis en toxoplasmose. Ook complicaties bij de bevalling, vroeggeboorte en erfelijke ziektes leiden tot medische risico's. Kenmerk van deze categorie is dat de mate van benodigde medische zorg zeer onzeker is: soms blijkt dat er niets aan de hand is met het kind, en soms is intensieve zorg nodig.
Operabele handicaps
Hier betreft het handicaps die na een of meer operaties kunnen worden verholpen. Veel voorkomend zijn schisis en klompvoeten. Ook hartafwijkingen zoals VSD vallen onder deze categorie. Sommige van de kinderen met deze aandoeningen worden afgestaan omdat hun ouders zich de benodigde medische zorg niet kunnen veroorloven. De mate van benodigde zorg is meestal goed voorspelbaar.
Niet-operabele handicaps
Bij deze categorie zijn de handicaps niet door een operatie te verhelpen. Het gaat om verlammingen van of het ontbreken van ledematen, allergieën, albinisme, slechthorendheid en slechtziendheid, littekens, brandwonden, besmetting met HIV enzovoort. Ook hier is de mate van zorg vaak goed voorspelbaar.
(Bron)
Ik ben voornemens om komende week naar een instantie te bellen en te vragen of het verstandig is om ons nu alvast in te schrijven. We willen iig een aantal voorlichtingsbijeenkomsten bijwonen en in contact komen met ouders van oudere adoptiekinderen. Een beslissing hebben we nog steeds niet genomen; we zitten nog steeds in de oriënterende fase.
Dat was ook wat ik bedoelde met de cultuurkloof, of kinderen uit sommige culturen misschien makkelijker hier in Nederland kunnen aarden dan kinderen uit andere culturen. Het lijkt me op zich niet zo'n gek idee.
Die categorie 'medische risico's' is inderdaad heel onvoorspelbaar. Zo worden ook wel gedragsproblemen geassocieerd met ondervoeding tijdens de zwangerschap. Gedragsproblemen lijken me heel heftig, vooral hechtingsproblemen. Maar goed, ik zit nu alleen maar het negatieve te benadrukken.
Ik weet niet of je de vraag wilt beantwoorden, maar waarom zijn jullie aan adopteren gaan denken? Heeft dat er mee te maken dat je liever niet nog een keer zwanger zou willen zijn, of zitten er bijvoorbeeld ideologische gedachtes bij?
Die categorie 'medische risico's' is inderdaad heel onvoorspelbaar. Zo worden ook wel gedragsproblemen geassocieerd met ondervoeding tijdens de zwangerschap. Gedragsproblemen lijken me heel heftig, vooral hechtingsproblemen. Maar goed, ik zit nu alleen maar het negatieve te benadrukken.
Ik weet niet of je de vraag wilt beantwoorden, maar waarom zijn jullie aan adopteren gaan denken? Heeft dat er mee te maken dat je liever niet nog een keer zwanger zou willen zijn, of zitten er bijvoorbeeld ideologische gedachtes bij?
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik zou m'n hele leven wel zwanger willen zijn. Voelde me fantastisch!
En nu wil ik de wereld verbeteren. Ideologische gedachten dus. Overbevolking en zo. Het voelt niet goed om er een kindje op deze wereld bij te maken in de wetenschap dat er miljoenen kinderen liefdeloos opgroeien in kindertehuizen.
Ik weet nu hoe het is om zwanger te zijn, te bevallen en een kind te hebben en ik denk dat er nog genoeg liefde is voor een tweede kindje.
En nu wil ik de wereld verbeteren.
Ideologische gedachten dus. Overbevolking en zo. Het voelt niet goed om er een kindje op deze wereld bij te maken in de wetenschap dat er miljoenen kinderen liefdeloos opgroeien in kindertehuizen. Ik weet nu hoe het is om zwanger te zijn, te bevallen en een kind te hebben en ik denk dat er nog genoeg liefde is voor een tweede kindje.
Ik vraag me af of dat de cultuurkloof is. Ik denk niet dat het iets met cultuur te maken heeft dat je ontspoort. Cultuur is immers niet iets wat erfelijk is. Dat is aangeleerd.
Ik denk eerder dat het in karakter/temperament zit. Dát in combinatie met het feit dat je geadopteerd bent (afgestaan door je moeder) en dat je ergens anders opgroeit, is voor 'moeilijke' adoptiepubers waarschijnlijk hetgeen waar ze zich tegen verzetten en waardoor ze kúnnen ontsporen...
Ik denk eerder dat het in karakter/temperament zit. Dát in combinatie met het feit dat je geadopteerd bent (afgestaan door je moeder) en dat je ergens anders opgroeit, is voor 'moeilijke' adoptiepubers waarschijnlijk hetgeen waar ze zich tegen verzetten en waardoor ze kúnnen ontsporen...
Ik vind het trouwens helemaal niet erg om de negatieve aspecten te benadrukken. Sterker nog, die zijn bepalend voor onze keuze. Het klinkt allemaal heel romantisch, maar is dat het wel?
Eens, Asy. En ik ben geneigd om te denken dat Aziaten minder temperamentvol zijn dan Zuid-Amerikanen. Chinezen zijn bijv. de minst geïntegreerde bevolkingsgroep in Nederland, maar komen nauwelijks in de media nav criminele activiteiten. Is dat temperament?
Sserpente, hoe oud zijn jij en je partner eigenlijk? Want ik weet dat er maar een bepaald leeftijdsverschil mag zitten tussen ouder en kind (ik geloof 40 jaar).
Dat betekent dus als de oudste van jullie bijv 38 is en jullie zijn over 4-5 jaar aan de beurt, dan krijg je dus een kindje van een jaar of 2-3.
Dat betekent dus als de oudste van jullie bijv 38 is en jullie zijn over 4-5 jaar aan de beurt, dan krijg je dus een kindje van een jaar of 2-3.
mja, ik denk dat je dat wel voorzichtig kunt stellen ja...quote:
Eens, Asy. En ik ben geneigd om te denken dat Aziaten minder temperamentvol zijn dan Zuid-Amerikanen. Chinezen zijn bijv. de minst geïntegreerde bevolkingsgroep in Nederland, maar komen nauwelijks in de media nav criminele activiteiten. Is dat temperament?
Maar als je temperament associeert met een cultuur dan heb je het waarschijnlijk ook over aangeleerde normen en waarden? Het probleem wordt natuurlijk groter naarmate een kind ouder is, en als ik het zo lees is het vrij lastig om een heel jong kind te adopteren.
Hoe dan ook, ik ben heel nieuwsgierig wat hier allemaal over bekend is! Er is vast een hoop onderzoek naar gedaan.
Hoe dan ook, ik ben heel nieuwsgierig wat hier allemaal over bekend is! Er is vast een hoop onderzoek naar gedaan.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Mijn broer heeft een vriendinnetje gehad dat geadopteerd was. Ze was ruim anderhalf toen ze vanuit een Indiaas weeshuis naar Nederland is gekomen. Op zich was de band met haar adoptieouders zo goed als mogelijk was, maar doordat haar eerste tijd in dat weeshuis echt heel vresleijk was (lichamelijke en geestelijke mishandeling en verwaarlozing) heeft ze wel echt problemen met hechten. Ook al is ze te jong om zich de dingen te herinneren, toch heeft ze daar erge moeite mee.
Ik vind en vond adoptie een mooi iets, maar voor mezelf zou ik altijd alleen een hele jonge baby willen. Hoe jonger, hoe minder kans op nare ervaringen en hechtingsproblemen. Lichamelijke problemen zou ik ook minder erg vinden, zeker als ze operabel zijn, of als er mee valt te leren leven.
Ik vind en vond adoptie een mooi iets, maar voor mezelf zou ik altijd alleen een hele jonge baby willen. Hoe jonger, hoe minder kans op nare ervaringen en hechtingsproblemen. Lichamelijke problemen zou ik ook minder erg vinden, zeker als ze operabel zijn, of als er mee valt te leren leven.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ow, dat scheelt in elk geval al...quote:
De kans op hechtingsproblemen bij een ouder kindje is groter dan bij een baby.
Maar ik moet er eerlijk bij zeggen: een collega van mij heeft pas een kindje geadopteerd van bijna 5 en het manneke is perfect. Hij past precies bij hun, hij is dol op zijn papa en mama, leert in een razend tempo Nederlands, is ontzettend vindingrijk om zich duidelijk te maken en zo goed vertrouwd met zijn papa en mama dat hij ook echt ondeugend en stout durft te zijn
En hij is dus net een paar maanden in Nederland...
[ Bericht 0% gewijzigd door Asyniur op 21-07-2011 21:50:36 ]
Temperament is niet cultuurbepaald, maar je kunt je voorstellen dat je 'overlevingskansen' binnen een 'volk/cultuur' groter zijn als jouw temperament past bij de cultuur waarin je leeft. Immers anders zul je altijd buitenstaander zijn omdat je niet conformeert en dus minder makkelijk een partner vinden en dus minder makkelijk voortplanten.quote:
Maar als je temperament associeert met een cultuur dan heb je het waarschijnlijk ook over aangeleerde normen en waarden? Het probleem wordt natuurlijk groter naarmate een kind ouder is, en als ik het zo lees is het vrij lastig om een heel jong kind te adopteren.
Hoe dan ook, ik ben heel nieuwsgierig wat hier allemaal over bekend is! Er is vast een hoop onderzoek naar gedaan.
Kortom het kan wel zo zijn dat binnen een bepaalde cultuur een bepaald temperament overheerst.
Misschien is het aardig om je te verdiepen in wat Hilbrand Westra (zelf geadopteerd) te vertellen heeft.quote:
Ik vind het trouwens helemaal niet erg om de negatieve aspecten te benadrukken. Sterker nog, die zijn bepalend voor onze keuze. Het klinkt allemaal heel romantisch, maar is dat het wel?
bv: http://www.trouw.nl/tr/nl(...)n-denken-rsquo.dhtml
ik weet dat het hier niet zo populair is en ik wil echt niet rellen, maar er zit ook een andere kant aan adoptie.
know'm sayin?
×
word? word.
×
word? word.
Oudere kinderen hebben meer bagage maar je kunt wel meteen met ze communiceren.
En ook hele jonge babies hebben een trauma, een verlies ervaring.
Keuze van een regio of land is denk ik een gevoels kwestie, afgezien van het feit wat je mogelijkheden zijn qua landen eisen. Wij vonden het bv belangrijk dat er een kans zou zijn dat ons kindje informatie over zijn of haar achtergrond kan achterhalen, of evt familie kan zoeken.
Er is online gelukkig te lezen. Heerlijke dagboeken van prachtige reizen naar mooie kinderen.
En ook hele jonge babies hebben een trauma, een verlies ervaring.
Keuze van een regio of land is denk ik een gevoels kwestie, afgezien van het feit wat je mogelijkheden zijn qua landen eisen. Wij vonden het bv belangrijk dat er een kans zou zijn dat ons kindje informatie over zijn of haar achtergrond kan achterhalen, of evt familie kan zoeken.
Er is online gelukkig te lezen. Heerlijke dagboeken van prachtige reizen naar mooie kinderen.
Met een meidenkwartet
|
|
