RECENSIETIJD
LA PESTE - ALBERT CAMUS
Het boek begint met een citaat van Daniël Defoe, schrijver van Robinson Crusoë: "De ene soort gevangenisstraf uitbeelden via de andere is even redelijk als iets bestaands uitbeelden door iets wat niet bestaat." Daar zit Daniël Defoe toch fout, want je kunt best stellen dat een suf fris nieuw usertje vergelijkbaar is met een wat toevoegende DaMart.
Ik vind het een lastig boek om te beoordelen, want tussen de regels van de roman door is Camus vooral een maatschappijcriticus. In het kort komt het erop neer dat een grote stad door de pest getroffen en geïsoleerd wordt van de buitenwereld. De manier waarop dit door de overheid, de kerk en de rechtspraak wordt aangepakt, is de veelzeggende leidraad van het boek. Tekenend is bijvoorbeeld hoe Camus een priester op laat draven en hem enkele bladzijdes laat preken over dat de mensen de pest in feite aan zichzelf te danken hebben door hun goddeloze gedrag, om direct daarop niet meer dan een paar zinnen te wijden aan diens plotselinge ziektebed en dood. Ook de ambtenarij komt er niet best vanaf en met de rechtspraak heeft Camus echt een probleem (zie ook l'Étranger).
Maar dit alles is ook niet zo gek als je bekijkt wat voor absurde tijden het waren toen dit geschreven werd. Twintig jaar daarvoor was er nog niet eens algemeen kiesrecht in Nederland. Dat maakt wel dat het stevig gedateerd is omdat je een beetje moe wordt van zijn aanklacht die tegenwoordig weinig relevant meer is. Het boek is zuiver geschreven, modern zelfs, en is gelukkig bij tijd en wijle ook erg grappig. Ik denk dat veel mensen dit een fijn boek vinden; ik vond het romangedeelte echter ondergeschikt.
Graag op anoniem