Ik vind oude films saai!

Ik begrijp wat je bedoelt, maar niet meteen waarom het van toepassing is op oude films, in het algemeen dan. Ik kan er inkomen dat iemand problemen heeft met surrealisme (ik ben er zelf ook geen grote fan van) of dat iemand het moeilijk heeft met Russische films of Bollywood-gedoe, wegens een cultuur die niet helemaal begrepen wordt, maar dat ligt naar mijn mening toch meer aan de origine of de insteek van de film dan aan de tijdsperiode waaruit hij komt.

Citizen Kane gaat over een megalomane krantenmagnaat en Casablanca over een onmogelijke liefde, dat is toch niet moeilijker dan een film met hetzelfde thema uit 2010? Ja, het speelt zich in de jaren '40 af en die heb ik zelf niet meegemaakt, maar dat geldt ook voor Schindler's List of Saving Private Ryan.

Waarom zijn we steeds op zoek naar aanwijsbare, objectieve, verifieerbare redenen voor het al dan niet goed vinden van een film? Wat een film voor iemand goed maakt hoeft helemaal niet voor uitleg vatbaar te zijn. Het verliezen van jezelf zoals Aukje83 het noemt is voldoende reden.

De ene persoon kan zich gemakkelijk in een vreemde wereld verliezen waarin weinig houvast te vinden is met de "echte" wereld. Een ander persoon heeft wat meer herkenningspunten nodig om in de film te komen. Het zij zo.

Een film snappen of begrijpen bepaalt ook niet of een film goed is. Als je als kijker er in kunt berusten dat je niet alles begrijpt of hoeft te begrijpen, dan kun je een heerlijke avond beleven aan een surrealistische film van bijvoorbeeld David Lynch.

Ikzelf vind het heerlijk om na een "moeilijke" film verder te filosoferen over wat er nu precies gebeurt is en hoe bepaalde scenes geinterpreteerd kunnen worden. Maar ook "hersenloos" vermaak is geregeld prima te pruimen.

Ik kan ook niet een film terloops bekijken, maar duik er altijd voor de volle 100% in en wil dan ook absoluut niet gestoord worden met gewauwel van de één of de ander. Daardoor verlies ik me ook vrij gemakkelijk in films.

Problemen met het kijken van oude films heb ik dan ook nauwelijks. Vind oude films niet per definitie saaier dan nieuwe films, maar beoordeel ze per film ongeacht de tijd waarin ze gemaakt zijn en de techniek die gebruikt is.

Citizen Kane vind ik een goede film, Gone with the Wind een draak van een film, Inception wel aardig maar niet super etc. Maar dat ben ik en iedereen beleeft films anders.

Het boeit me echt totaal niet uit welk jaar een film komt. Zolang ik er maar van kan genieten.

quote:

Op donderdag 13 januari 2011 12:08 schreef Captain_Maximum het volgende:
Het boeit me echt totaal niet uit welk jaar een film komt. Zolang ik er maar van kan genieten.

Zo denk ik er ook over.

Mooi stukje, Aukje83 Van Weakling ook trouwens

quote:

Op donderdag 13 januari 2011 08:46 schreef SaintOfKillers het volgende:
Citizen Kane gaat over een megalomane krantenmagnaat en Casablanca over een onmogelijke liefde, dat is toch niet moeilijker dan een film met hetzelfde thema uit 2010? Ja, het speelt zich in de jaren '40 af en die heb ik zelf niet meegemaakt, maar dat geldt ook voor Schindler's List of Saving Private Ryan.

citizen kane is niet moeilijk, hij is verschrikkelijk saai.

quote:

Op donderdag 13 januari 2011 09:53 schreef Weakling het volgende:
Waarom zijn we steeds op zoek naar aanwijsbare, objectieve, verifieerbare redenen voor het al dan niet goed vinden van een film? Wat een film voor iemand goed maakt hoeft helemaal niet voor uitleg vatbaar te zijn. Het verliezen van jezelf zoals Aukje83 het noemt is voldoende reden.

Alles is een prima reden voor jezelf, wil je echt iemand vertellen waarom hij hem zou moeten zien en deze persoon kent je niet goed, dan zul je toch echt met objectievere of iig concretere onderbouwingen moeten komen waarom je een film goed vind. Ik weet bijvoorbeeld dat als een film telkens weer geroemd wordt om haar cinematografie, dat de kans groot is dat ik die ook leuk vind.

Soms vind je een film bijvoorbeeld leuk omdat het onderwerp je toevallig veel aangaat of omdat je je erg kan identificeren met het karakter. Als dat de reden is wordt de smaak al veel persoonlijker, da's handig om te weten.

Een goed voorbeeld lijkt me 2001, een hate it or love it film. Als je weet waarom hij wordt gewaardeerd (of waarom sommige hem niet waarderen, mits goed omschreven) kun je prima weten of je die film leuk gaat vinden.

Het mooie van klassiekers is dat veel mensen hem hebben gezien en dat deze meningen mooi uitgekristalliseerd zijn. Zo kan je mooi die klassiekers er uit pikken die aan je smaak voldoen.

quote:

Op maandag 10 januari 2011 09:20 schreef Orbis het volgende:

Casablanca is ook een vrij tijdloze klassieker, als je het mij vraagt. Hoewel de film wat traag verloopt blijft het verhaal ijzersterk en is de film zeer quotable. Plus, het is leuk om te zien hoe men met de preutsheid van toen omging: de hoofdpersoon rookt een sigaret terwijl hij naar buiten staart, dús heeft hij seks gehad.

Casablanca weet gewoon heel goed een bepaalde tijdgeest te vatten, ofzo.

Ik heb hem laatst in de bioscoop gezien en was vergeten hoe goed hij eigenlijk was. En dan te bedenken dat hij ten tijde de oorlog zelf gemaakt was en toch de tijdsgeest goed weet te pakken, ondanks dat men weinig wist in die tijd wat er daadwerkelijk gebeurde.

Wat mij ook opvalt bij oude films (gisteren met The Lion in Winter begonnen, wat volgens mij wel een goeie film is, ik ga hem nog afkijken), is dat er veel "onechter" geacteerd wordt. Ik heb meer het gevoel dat ik niet helemaal in de film zit, maar meer op de acteurs aan het letten ben. Dat is met modernere films (zeg vanaf begin jaren 90) minder.

Oudere films zijn vaak traag. De manier van vertellen vooral.

Ookal lijken No Country for Old Men en The Good The Bad and The Ugly natuurlijk wel op elkaar qua setting en snelheid, toch kan je je beter inleven in de eerste, is mijn ervaring.

12 Angry Men en Easy Rider vond ik daar echt uitzonderingen op.

quote:

Op donderdag 13 januari 2011 15:44 schreef El_Matador het volgende:
Wat mij ook opvalt bij oude films (gisteren met The Lion in Winter begonnen, wat volgens mij wel een goeie film is, ik ga hem nog afkijken), is dat er veel "onechter" geacteerd wordt. Ik heb meer het gevoel dat ik niet helemaal in de film zit, maar meer op de acteurs aan het letten ben. Dat is met modernere films (zeg vanaf begin jaren 90) minder.

Bij films uit de jaren 40/50 heb ik dat ook, misschien vanwege de theater associatie oid, dat is nl. vaak ook vrij overdreven.

quote:

Op donderdag 13 januari 2011 12:40 schreef kingmob het volgende:
Alles is een prima reden voor jezelf, wil je echt iemand vertellen waarom hij hem zou moeten zien en deze persoon kent je niet goed, dan zul je toch echt met objectievere of iig concretere onderbouwingen moeten komen waarom je een film goed vind. Ik weet bijvoorbeeld dat als een film telkens weer geroemd wordt om haar cinematografie, dat de kans groot is dat ik die ook leuk vind.

Voor mijzelf is zo'n kwalificatie te algemeen en teveel gestoeld op de technische kwaliteiten van een film. Het zou mij in ieder geval niet naar de film krijgen.

quote:

Soms vind je een film bijvoorbeeld leuk omdat het onderwerp je toevallig veel aangaat of omdat je je erg kan identificeren met het karakter. Als dat de reden is wordt de smaak al veel persoonlijker, da's handig om te weten.

Het onderwerp, het verhaal, de acteurs, de regisseur, vergelijkbare films die ik goed vind, ook voor een deel techniek en niet inhoudelijk, zijn inderdaad wel prikkels om een film te gaan zien. Hoewel ik ook gemakkelijk films zie waar ik vrijwel niks van te voren van weet.

quote:

Een goed voorbeeld lijkt me 2001, een hate it or love it film. Als je weet waarom hij wordt gewaardeerd (of waarom sommige hem niet waarderen, mits goed omschreven) kun je prima weten of je die film leuk gaat vinden.

Ik vind die film erg goed, maar uitleggen waarom, voor iemand die de film nog niet gezien heeft? Dat zou ik niet kunnen. Het is mooi gefilmd, origineel, onconventioneel, heeft een prachtige kadans, is vervreemdend, soms claustrofobisch, zet je aan het denken, toont de mensheid van het vroege begin tot het einde der tijden. Leuke omschrijving wellicht als je de film al kent, maar een leek zegt het nog steeds helemaal niks vrees ik.

quote:

Het mooie van klassiekers is dat veel mensen hem hebben gezien en dat deze meningen mooi uitgekristalliseerd zijn. Zo kan je mooi die klassiekers er uit pikken die aan je smaak voldoen.

Dan nog blijft het moeilijk om de essentie te raken van de reden waarom de film iets voor je is of niet. Vind ik tenminste. Voor mij is dat meestal toch nog een redelijk onverklaarbare klik. Maar misschien is daarvoor mij (wan)smaak ook te breed. Tarkovsky's Stalker vind ik geweldig, maar McG's Charlies Angels ook. Ik bedoel maar ...

quote:

Op donderdag 13 januari 2011 16:09 schreef tjoptjop het volgende:

[..]

Bij films uit de jaren 40/50 heb ik dat ook, misschien vanwege de theater associatie oid, dat is nl. vaak ook vrij overdreven.

Die indruk heb ik ook, dat men tegenwoordig meer 'naturel' acteert.

quote:

Op vrijdag 14 januari 2011 02:09 schreef spoor4 het volgende:

[..]

Die indruk heb ik ook, dat men tegenwoordig meer 'naturel' acteert.

Het klopt wel dat de boel vroeger wat extra werd aangedikt. Maar dat kwam ook deels door het script waardoor het moeilijker ook is om het naturel te laten aanvoelen. Het is ook maar net waar je van houdt. Tegenwoordig zijn er ook juist meer personen die niet kunnen acteren en in een film geplaatst worden. En waarom zou het perse naturel moeten aanvoelen? Niet iedere film is daarvoor geschikt. Er wordt af en toe wel zoveel filler er in gestopt wat totaal niet het verhaal ondersteunt, alleen maar om het 'natuurlijk' te laten aanvoelen.
Daarbij is film per definitie niet echt en zou het je juist naar een andere wereld moeten brengen. Een wereld waar het ook mogelijk is dat de personages makkelijk er one-liners uitgooien zonder daar ooit echt moeite voor te doen in de wereld zoals wij hem kennen.

Heeft het ook niet te maken dat ze tegenwoordig kortere shots in de film verwerken. Als een bepaalde scène continu met de zelfde camerapunt wordt opgenomen komt het sowieso wat 'geacteerder' over dan wanneer de camerapunt telkens verschillend is.

Ik heb helemaal geen problemen met oude films. Wat ik vooral merk is dat die vaak veel meer hangen op het verhaal, in plaats van special effects en mooie acteurs. De dialogen raken me vaak ook veel meer, dat vind ik ook fijn in films van Tarantino. Nouja, dat laatste is niet helemaal waar.
Wat vind jij trouwens oud? 10 jaar, 20 jaar, 50 jaar?

Limelight, Dinner for One, North by Northwest, Star Wars (original trilogy), Pulp Fiction, Dirty Harry zijn zo wat dingen die in mij opkomen die absoluut niet saai zijn. Maar dat is dan weer mijn mening.

[ Bericht 4% gewijzigd door Robophatt op 14-01-2011 11:55:22 ]

quote:

Op vrijdag 7 januari 2011 23:54 schreef Dj_Day-V het volgende:

Ik heb vandaag Rear Window gezien, 21 op IMDB. Deze film was iets boeiender maar geen film waarvan ik zeg "Wow wat een film was dit"

Potverdomme zeg, hoe durf je dit in hemelsnaam te zeggen! Rear Window is een van de meest filmische films ooit gemaakt. Het hele concept van die film draait om het daadwerkelijke kijken, het voyeurisme van Jeffries en tegelijkertijd het voyeurisme van ons kijkers die met hem meekijken. Het verhaal is spannend, heeft prachtige wendingen, goede dialogen en een van de meest aparte sets ooit voor een film. Ik kan me nog herinneren dat ik deze voor het eerst zag en gewoon mee begon te zweten omdat de film zo'n claustrofobische sfeer benadrukte. Je hebt nog veel te leren TS (ik ben trouwens 23).

quote:

Op vrijdag 14 januari 2011 12:04 schreef Jor_Dii het volgende:

[..]

Potverdomme zeg, hoe durf je dit in hemelsnaam te zeggen! Rear Window is een van de meest filmische films ooit gemaakt. Het hele concept van die film draait om het daadwerkelijke kijken, het voyeurisme van Jeffries en tegelijkertijd het voyeurisme van ons kijkers die met hem meekijken. Het verhaal is spannend, heeft prachtige wendingen, goede dialogen en een van de meest aparte sets ooit voor een film. Ik kan me nog herinneren dat ik deze voor het eerst zag en gewoon mee begon te zweten omdat de film zo'n claustrofobische sfeer benadrukte. Je hebt nog veel te leren TS (ik ben trouwens 23).

Jij doet dus alles fout wat je fout kan doen in een discussie over smaak.

quote:

Op vrijdag 14 januari 2011 12:08 schreef Rahl het volgende:

[..]

Jij doet dus alles fout wat je fout kan doen in een discussie over smaak.

Tja sorry, maar het is sinds enkele jaren de beste film die ik ooit heb gezien dus vandaar mijn reactie. Ik snap gewoon niet dat je hiervan niet kunt inzien dat het een meesterwerk van de bovenste plank is.

quote:

Op vrijdag 14 januari 2011 12:10 schreef Jor_Dii het volgende:

[..]

Tja sorry, maar het is sinds enkele jaren de beste film die ik ooit heb gezien dus vandaar mijn reactie. Ik snap gewoon niet dat je hiervan niet kunt inzien dat het een meesterwerk van de bovenste plank is.

Ja begrijpelijk hoor. Maar met zo'n reactie val je de ander natuurlijk wel heel persoonlijk aan en daarmee maak je de discussie dus meteen dood.

quote:

Op vrijdag 14 januari 2011 12:21 schreef Dj_Day-V het volgende:

[..]

En ik zie weer niet wat erg goed aan is...

Tja, het is een beetje lastig om daar een discussie over te starten als je dat niet in kunt zien. Het enige advies dat ik je kan geven is om meer en meer van dit soort films te gaan kijken, dan begin je vanzelf de kleine nuances te zien tussen een goede film en een meesterwerk (ik noem een 12 Angry Men, Mr. Smith Goes to Washington, On the Waterfront)

quote:

Op vrijdag 14 januari 2011 09:44 schreef Captain_Maximum het volgende:
Heeft het ook niet te maken dat ze tegenwoordig kortere shots in de film verwerken. Als een bepaalde scène continu met de zelfde camerapunt wordt opgenomen komt het sowieso wat 'geacteerder' over dan wanneer de camerapunt telkens verschillend is.

We kunnen nu veel meer visuele hectiek verwerken dan tientallen jaren geleden, muziekvideos hebben film beinvloed, de algehele beeldcultuur ook. En tegelijk is het vertelritme ook haastiger geworden. Ik denk dat Citizen Kane destijds visueel overdonderend was.

Ik hou wel van het overdonderende, dus ook het hectische. Maar ook het trage kan juist heel overdonderend zijn, wanneer je het niet gewend bent. Alleen heb ik er ook wel eens moeite mee, zeker het eerste half uur, en zeker op tv. Wegzappen of de speler stil zetten is toch wat laagdrempeliger dan de bioscoop uit lopen en die neiging is dan soms wel sterk. De film waarbij ik daar het meeste moeite mee had was trouwens Jackie Brown, misschien juist omdat die de oude generatie films nadeed qua tempo en vaart.

Het is gewoon wennen, net als een oudere generatie heeft moeten doen maar dan andersom. Je moet er even op instellen en wat meer plaatjes kijken en wat minder meegesleurd worden, in een lang shot kun je ook meer zien. Het is dus iets meer 'kijken' en wat minder 'zien', en je hebt dus zelf een iets actievere rol. Er zijn heel veel prachtige films gemaakt dus het is wel de moeite waard om daar even aan proberen te wennen.

Als het me aanspreekt maakt het me niet uit of een film uit 1930 of 2010 is. Als je films voor een bepaalde tijd bij voorbaat al uitsluit omdat het i.v.m. de tijdsperiode wel niet goed zal zijn dan ga je veel missen.

Je oog moet er ook op getraind zijn. Ik denk dat de tip van langzaam achteruit films in tijd kijken wel enorm kan helpen. Dat helpt ook met betrekking tot de filmwetten die er op dat moment waren. Een aantal films uit de jaren '40 hebben mij verrast simpelweg omdat het verhaal onvoorspelbaar was. Het verwachtingspatroon is tegenwoordig anders en kan daardoor ook saai zijn in de films van ongeveer tien jaar terug.
Laatst heb ik voor het eerst Usual Suspects gekeken en vond het niet een bijzondere film. Vooral vanwege het feit dat het voorspelbaar was. Er zijn waarschijnlijk een boel films daarna uitgekomen die hetzelfde trucje hebben uitgevoerd waardoor ik er onbewust al op getraind was.
Ik geloof wel dat als ik hem destijds gezien had deze mij zeer had overtroffen.

Ik heb ook de hele IMDB top 250 gezien behalve alle films voor 1980. (Elephant man viel nog op de grens. )

quote:

Op donderdag 13 januari 2011 15:44 schreef El_Matador het volgende:
Wat mij ook opvalt bij oude films (gisteren met The Lion in Winter begonnen, wat volgens mij wel een goeie film is, ik ga hem nog afkijken), is dat er veel "onechter" geacteerd wordt. Ik heb meer het gevoel dat ik niet helemaal in de film zit, maar meer op de acteurs aan het letten ben. Dat is met modernere films (zeg vanaf begin jaren 90) minder.

Oudere films zijn vaak traag. De manier van vertellen vooral.

Ookal lijken No Country for Old Men en The Good The Bad and The Ugly natuurlijk wel op elkaar qua setting en snelheid, toch kan je je beter inleven in de eerste, is mijn ervaring.

12 Angry Men en Easy Rider vond ik daar echt uitzonderingen op.

Dat is denk ik omdat het vaak theateracteurs zijn. Die zijn gewend aan overdrijving, dat moet nou eenmaal in theater om het over te brengen. Het is soms even wennen, maar echt erg vind ik het zelf niet.