Het Grote Klimaatverandering Topic #2

quote:

ma 17 okt 2011, 18:38
Pythons leefden ooit tot in Zuid-Duitsland
MÜNCHEN - In het zuiden van Duitsland is het fossiel gevonden van een python, het eerste bewijs dat het reptiel vroeger zo noordelijk leefde. De python leeft normaal in tropische regio's in Afrika en Azië.

De python is aangetroffen op 80 kilometer noordwestelijk van München. „Toen de temperatuur 14 miljoen jaar geleden plots veel lager werd, was het lot van deze python bezegeld”, zei Madeleine Böhme van de universiteit Tübingen maandag.

Paleontologen lieten weten dat het fossiel circa 15 miljoen jaar oud is en 3,5 meter lang.

quote:

Sea Levels to Continue to Rise for 500 Years? Long-Term Climate Calculations Suggest So

ScienceDaily (Oct. 17, 2011) — Rising sea levels in the coming centuries is perhaps one of the most catastrophic consequences of rising temperatures. Massive economic costs, social consequences and forced migrations could result from global warming. But how frightening of times are we facing? Researchers from the Niels Bohr Institute are part of a team that has calculated the long-term outlook for rising sea levels in relation to the emission of greenhouse gases and pollution of the atmosphere using climate models.

The results have been published in the scientific journal Global and Planetary Change.
"Based on the current situation we have projected changes in sea level 500 years into the future. We are not looking at what is happening with the climate, but are focusing exclusively on sea levels," explains Aslak Grinsted, a researcher at the Centre for Ice and Climate, the Niels Bohr Institute at the University of Copenhagen.

Model based on actual measurements

He has developed a model in collaboration with researchers from England and China that is based on what happens with the emission of greenhouse gases and aerosols and the pollution of the atmosphere. Their model has been adjusted backwards to the actual measurements and was then used to predict the outlook for rising sea levels.

The research group has made calculations for four scenarios: a pessimistic one, an optimistic one, and two more realistic ones.

In the pessimistic scenario, emissions continue to increase. This will mean that sea levels will rise 1.1 meters by the year 2100 and will have risen 5.5 meters by the year 2500.

Even in the most optimistic scenario, which requires extremely dramatic climate change goals, major technological advances and strong international cooperation to stop emitting greenhouse gases and polluting the atmosphere, the sea would continue to rise. By the year 2100 it will have risen by 60 cm and by the year 2500 the rise in sea level will be 1.8 meters.

For the two more realistic scenarios, calculated based on the emissions and pollution stabilizing, the results show that there will be a sea level rise of about 75 cm by the year 2100 and that by the year 2500 the sea will have risen by 2 meters.

Rising sea levels for centuries

"In the 20th century sea has risen by an average of 2mm per year, but it is accelerating and over the last decades the rise in sea level has gone approximately 70% faster. Even if we stabilize the concentrations in the atmosphere and stop emitting greenhouse gases into the atmosphere, we can see that the rise in sea level will continue to accelerate for several centuries because of the sea and ice caps long reaction time. So it would be 2-400 years before we returned to the 20th century level of a 2 mm rise per year," says Aslak Grinsted.

He points out that even though long-term calculations are subject to uncertainties, the sea will continue to rise in the coming centuries and it will most likely rise by 75 cm by the year 2100 and by the year 2500 the sea will have risen by 2 meters.

quote:

LaNina bedreigt graanschuren Westelijk Halfrond
Amper drie maanden na het einde van de vorige fase hebben Noord en Zuid-Amerika af te rekenen met een nieuwe La Niña. Het beruchte weerfenomeen leidt tot droogte en overstromingen en bedreigt onder meer de soja- en tarweoogst in Argentinië, Brazilië en het zuiden van de VS.

De voorbije La Niña, die in juni 2010 begon, leidde tot enorme watersnood in Australië en het noorden van Zuid-Amerika en tot droogte in het zuiden van het continent en in de VS. Dat werd wereldwijd merkbaar door stijgende voedselprijzen.

"Projecties geven aan dat deze La Niña zwakker zal uitvallen", zegt Jeff Masters, de directeur Meteorologie van Weather Underground een commerciële weervoorspeller op het internet. Maar de gevolgen voor de landbouwproductie kunnen toch zwaar uitvallen omdat veel regio's zich nog niet hersteld hebben van de vorige periode met noodweer.

Nog meer droogte
Experts verwachten dat de nieuwe La Niña nog meer droogte zal brengen naar de belangrijke landbouwgebieden in Brazilië, Argentinië en het zuiden van de VS en er daardoor de oogst van soja en tarwe zal doen dalen.

Texas en andere delen van het zuiden van de VS lijden nu al onder extreme droogte. De schade aan gewassen en veestapels wordt al op 5 miljard dollar (3,7 miljard euro) geschat. Als er de komende maanden ook weinig regen valt, gaat ook de oogst van de wintertarwe eraan en zullen de zomergewassen het moeilijk krijgen, waarschuwen experts van het Amerikaanse ministerie van Landbouw.

In Brazilië en Argentinië regent het al sinds april te weinig. Oil World, een in Hamburg gevestigde dienst die voorspellingen doet voor de landbouw, zegt dat de slechte weervooruitzichten voor de komende maanden de oogst van soja en andere gewassen bedreigt in een groot deel van Argentinië en in het zuiden en het centrum van Brazilië.

Centraal-Amerika, Venezuela, Colombia en andere regio's die vorig jaar rond de jaarwisseling met ongekende wateroverlast geconfronteerd werden, kunnen de komende maanden opnieuw hevige stortregens verwachten.

De huidige La Niña zal waarschijnlijk pieken in januari en ophouden in de lente.

Wetenschappers onzeker
La Niña maakt samen met El Niño deel uit van een cyclisch weerfenomeen, de beruchte El Niño-Zuidelijke Oscillatie. De weersveranderingen hangen samen met temperatuurschommelingen in het oppervlaktewater van de Stille Oceaan.

Volgens Masters is een snelle opeenvolging van La Niña's niet ongewoon. "De voorlaatste keer gebeurde het tussen 1998 en 2001, met slechts enkele neutrale maanden ertussenin, net als dit jaar."

"De El Niño-Zuidelijke Oscillatie wordt ongetwijfeld in de hand gewerkt door de klimaatverandering", oordeelt Masters. Op een warmere planeet kan er meer energie naar stormen en hittegolven gaan.

Andere wetenschappers zijn voorzichtiger. Een warmere atmosfeer kan meer waterdamp opslaan, zegt Kevin Trenberth, een klimaatwetenschapper van het Amerikaanse onderzoekscentrum NCAR in Colorado. "Als het warm is tijdens La Niña, leidt dat tot een grotere kans op overstromingen."

Maar volgens Trenberth zijn de huidige klimaatmodellen niet in staat te voorspellen hoe de klimaatverandering zal uitwerken op de drie tot zeven jaar lange cyclus van de El Niño-Zuidelijke Oscillatie. De overstromingen en droogteperiodes in de risicogebieden zijn erger geworden, maar er zijn nog geen bewijzen dat de klimaatverandering de cyclus zelf heeft gewijzigd.

quote:

'De komende paar jaar worden cruciaal in het klimaatdebat. De huidige zonnecyclus, nummer 23, was namelijk minder krachtig dan de vorige. Amerikaanse zonnefysici als Ken Schatten hebben bovendien voorspeld dat de volgende cyclus, nummer 24, waarschijnlijk nog zwakker wordt.

Schaatsen

Als dat inderdaad klopt, moet binnen enkele jaren duidelijk worden wie er nu gelijk heeft in het debat. Als de gemiddelde temperatuur op aardedaalt,blijken de zogeheten broeikassceptici gelijkte hebben en moeten de meeste meteorologen, klimatologen en politici-zoals Al Gore-die zich achter het broeikasstandpunt hebben geschaard met de billen bloot.

Omgekeerd,als de gemiddelde temperatuur op aarde de komende jaren blijft stijgen, is het onmiskenbaar dat de mens via het opstoken van fossiele brandstoffen meer effect heeft op het klimaat dan de variaties in zonne-activiteit. Dan zullen de meeste sceptici hun ongelijk moeten bekennen en diverse van hen (in Nederland bijvoorbeeld de bioloog Bas van Geel en de geoloog Salle Kroonenberg) hebbenal aangekondigd dat te zullen doen, mochten ze geen gelijk hebben.

quote:

Op vrijdag 4 november 2011 10:55 schreef Truffelvarken het volgende:
Wat een stelletje doemdenkers zijn jullie.
Gletsjers smelten altijd in de zomer en dat is maar goed ook, anders was de aarde helemaal bedekt met ijs.
Hoewel een gletsjer alleen kan ontstaan bij temp onder 0, moet er natuurlijk ook voldoende neerslag zijn.
In midden Siberie, de koudste streek op het westelijk halfrond, zijn geen gletsjers omdat er niet genoeg neerslag valt.
Om de Fjorden van Noorwegen, waar het gemiddeld eigenlijk niet eens zo koud is, liggen de grootste gletsjers van Europa. Daar is een neerslag overschot.
Als de gemiddelde temp boven de Groenlandse ijskap -30 in plaats van -33 is maakt dat voor de aangroei niks uit. Ook een Zuidpool opwarming van -53 naar -50 heeft weinig invloed als de neerslag hetzelfde blijft.

quote:

The heat is on
A new analysis of the temperature record leaves little room for the doubters. The world is warming

For those who question whether global warming is really happening, it is necessary to believe that the instrumental temperature record is wrong. That is a bit easier than you might think.

There are three compilations of mean global temperatures, each one based on readings from thousands of thermometers, kept in weather stations and aboard ships, going back over 150 years. Two are American, provided by NASA and the National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA), one is a collaboration between Britain’s Met Office and the University of East Anglia’s Climate Research Unit (known as Hadley CRU). And all suggest a similar pattern of warming: amounting to about 0.9°C over land in the past half century.

To most scientists, that is consistent with the manifold other indicators of warming—rising sea-levels, melting glaciers, warmer ocean depths and so forth—and convincing. Yet the consistency among the three compilations masks large uncertainties in the raw data on which they are based. Hence the doubts, husbanded by many eager sceptics, about their accuracy. A new study, however, provides further evidence that the numbers are probably about right.

The uncertainty arises mainly because weather stations were never intended to provide a climatic record. The temperature series they give tend therefore to be patchy and even where the stations are relatively abundant, as in western Europe and America, they often contain inconsistencies. They may have gaps, or readings taken at different times of day, or with different kinds of thermometer. The local environment may have changed. Extrapolating a global average from such data involves an amount of tinkering—or homogenisation.

It might involve omitting especially awkward readings; or where, for example, a heat source like an airport has sprung up alongside a weather station, inputting a lower temperature than the data show. As such cases are mostly in the earlier portions of the records, this will exaggerate the long-term warming trend. That is at best imperfect. And for those—including Rick Perry, the Republican governor of Texas and would-be president —who claim to see global warming as a hoax by grant-hungry scientists, it may look like a smoking gun.

To build confidence in their methodologies, NASA and NOAA already publish their data and algorithms. Hadley CRU is now doing so. A grander solution, outlined in a forthcoming Bulletin of the American Meteorological Society, would be to provide a single online databank of all temperature data and analysis. Part of the point would be to encourage more scientists and statisticians to test the existing analyses—and a group backed by Novim, a research outfit in Santa Barbara, California, has recently done just that.

Inconvenient data

Marshalled by an astrophysicist, Richard Muller, this group, which calls itself the Berkeley Earth Surface Temperature, is notable in several ways. When embarking on the project 18 months ago, its members (including Saul Perlmutter, who won the Nobel prize for physics this month for his work on dark energy) were mostly new to climate science. And Dr Muller, for one, was mildly sceptical of its findings. This was partly, he says, because of “climategate”: the 2009 revelation of e-mails from scientists at CRU which suggested they had sometimes taken steps to disguise their adjustments of inconvenient palaeo-data. With this reputation, the Berkeley Earth team found it unusually easy to attract sponsors, including a donation of $150,000 from the Koch Foundation.

Yet Berkeley Earth’s results, as described in four papers currently undergoing peer review, but which were nonetheless released on October 20th, offer strong support to the existing temperature compilations. The group estimates that over the past 50 years the land surface warmed by 0.911°C: a mere 2% less than NOAA’s estimate. That is despite its use of a novel methodology—designed, at least in part, to address the concerns of what Dr Muller terms “legitimate sceptics”.

Most important, Berkeley Earth sought an alternative way to deal with awkward data. Its algorithm attaches an automatic weighting to every data point, according to its consistency with comparable readings. That should allow for the inclusion of outlandish readings without distorting the result. (Except where there seems to be straightforward confusion between Celsius and Fahrenheit, which is corrected.) By avoiding traditional procedures that require long, continuous data segments, the Berkeley Earth methodology can also accommodate unusually short sequences: for example, those provided by temporary weather stations. This is another innovation that allows it to work with both more and less data than the existing compilations, with varying degrees of certainty. It is therefore able to compile an earlier record than its predecessors, starting from 1800. (As there were only two weather stations in America, a handful in Europe and one in Asia for some of that time, it has a high degree of uncertainty.) To test the new technique, however, much of the analysis uses the same data as NOAA and NASA.

Heat maps

In another apparent innovation, the Berkeley team has written into its analysis a geospatial technique, known as kriging, which uses the basic spatial correlations in weather to estimate the temperature at points between weather stations. This promises to provide a more nuanced heat map than presented in the existing compilations, which either consign an average temperature to an area defined by a grid square or, in the case of NASA, attempt a less ambitious interpolation.

It will be interesting to see whether this makes it past the review process. Peter Thorne, a climatologist at the Co-operative Institute for Climate and Satellites, in North Carolina, describes it as “quite a hard sell in periods that are data sparse”. He adds: “That doesn’t mean you can’t do it. It means you’ve got to prove it works.”

Two of the Berkeley Earth papers address narrower concerns. One is the poor location of many weather stations. A crowd-sourcing campaign by a meteorologist and blogger, Anthony Watts, established that most of America’s stations are close enough to asphalt, buildings or other heat sources to give artificially high readings. The other is the additional warming seen in built-up areas, known as the “urban heat-island effect”. Many sceptics fear that, because roughly half of all weather stations are in built-up areas, this may have inflated estimates of a temperature rise.

The Berkeley Earth papers suggest their analysis is able to accommodate these biases. That is a notable, though not original, achievement. Previous peer-reviewed studies—including one on the location of weather stations co-authored by Mr Watts—have suggested the mean surface temperatures provided by NOAA, NASA and Hadley CRU are also not significantly affected by them.

Yet the Berkeley Earth study promises to be valuable. It is due to be published online with a vast trove of supporting data, merged from 15 separate sources, with duplications and other errors clearly signalled. At a time of exaggerated doubts about the instrumental temperature record, this should help promulgate its main conclusion: that the existing mean estimates are in the right ballpark. That means the world is warming fast.