maar de laatste tijd word het erger, de volgende vreemde dingen gebeuren met mij:
ik eet de hele dag niet maar heb geen/weinig honger
ik slaap de hele nacht goed, vervolgens 45 minuten in de bus, en daarna bijna elke les. (slaap dus veeeel meer dan normaal )
dat waren de nieuwe,
de oude:
niets tot weinig "boeit" mij nog.
dingen die ik eerst graag deed doen me niks meer,
ik voel me totaal leeg binnen
en geef mijzelf overal de schuld van.
niemand begrijpt mij.
oh, ennuh snij snij doe ik ook al een tijdje.
is dit genoeg om mee naar het psychiater te gaan of zijn er nog wat "thuismiddeltjes" die goed helpen? Ben nogal bang om naar het psychiater te gaan zeker ook omdat ik nog minderjarig ben en dus mijn pa en ma het te weten zullen komen (ben een jongen van 15) eventueel nog tips om die stap wat makkelijker te maken?
alvast bedankt, GGS!
EDIT: misschien ook wat tips voor anti depressieve medicijnen waar ik als kind aan kan komen?
je hoeft het niet te geloven, dat is mijn probleem nietquote:Op dinsdag 14 december 2010 21:24 schreef Stokstaart het volgende:
Is dit serieus ? Geloof er geen reet van .
over mijn gezondheid of over hoe ik me voel? al een jaar of meer daar niet geweestquote:
Dat is stap 1quote:
[..]
over mijn gezondheid of over hoe ik me voel? al een jaar of meer daar niet geweest
maar, dat zal toch weer via mijn ouders moeten, en dat heb ik liever nietquote:
Je kan er zelf een afspraak maken en de huisarts hoeft niets aan je ouders te vertellen als je dat niet wilt.
Dan verzin je een ander kwaaltje en ga je alleen.quote:
[..]
maar, dat zal toch weer via mijn ouders moeten, en dat heb ik liever niet
Waarom zou je het verborgen voor je ouders willen houden?quote:
[..]
maar, dat zal toch weer via mijn ouders moeten, en dat heb ik liever niet
Dit, de huisarts heeft zwijgplicht ook naar je ouders toe dacht ik.quote:
Neuh hoor.
Je kan er zelf een afspraak maken en de huisarts hoeft niets aan je ouders te vertellen als je dat niet wilt.
Waarom niet? Als het zo slecht met je gaat als je zegt vind ik dat ze het best mogen weten. Sterker nog, waarschijnlijk willen ze je nog helpen ook.quote:
[..]
maar, dat zal toch weer via mijn ouders moeten, en dat heb ik liever niet
De weg naar een psycholoog of psychotherapeut (psychiater is niet wat je nodig hebt) is via je huisarts; hij/zij kan je doorverwijzen en misschien meteen al goede tips geven.
Zelfmoordgedachten en jezelf pijn doen zijn gewoon geen dingen waar je alleen mee rond moet lopen.
hmm, die kwamen er een halfjaar geleden achter dat ik mijn hele arm open had gehaald, reageerden nogal hysteries(spelling boeit me ff niet) dus dat wil ik niet nog een keer meemakenquote:
[..]
Waarom zou je het verborgen voor je ouders willen houden?
Ja, maar is dat wat je wilt? Tegen je ouders liegen/dingen niet vertellen maakt het ook alleen maar erger. Zeker als je een psych gaat zien; je kunt toch niet elke week weer wat anders verzinnen?quote:Op dinsdag 14 december 2010 21:30 schreef BrandX het volgende:
[..]
Dit, de huisarts heeft zwijgplicht ook naar je ouders toe dacht ik.
niet totale, als men het "te erg" vind gaat er een brief naar huisquote:
[..]
Dit, de huisarts heeft zwijgplicht ook naar je ouders toe dacht ik.
Omdat je hier zegt dat je pas 15 bent en in een ander topic opeens 16 bent .quote:
[..]
je hoeft het niet te geloven, dat is mijn probleem niet
te veel, en te vaak
ik wil het best vertellen, maar de laatste tijd gaat het niet zo goed tussen ons, ze trekken bijna alles wat ik zeg in twijfel, en ze overreacten nogal watquote:Op dinsdag 14 december 2010 21:31 schreef Twinky het volgende:
[..]
Ja, maar is dat wat je wilt? Tegen je ouders liegen/dingen niet vertellen maakt het ook alleen maar erger. Zeker als je een psych gaat zien; je kunt toch niet elke week weer wat anders verzinnen?
Als je niet naar de huisarts kan, ga op school naar de vertrouwenspersoon, de schoolarts, decaan, schoolpsycholoog of praat met je mentor.
Je ouders reageerden bezorgd. Zo zijn ouders nou eenmaal. Hoe gek het ook klinkt, dat is manier om te laten zien dat ze van je houden.quote:
[..]
hmm, die kwamen er een halfjaar geleden achter dat ik mijn hele arm open had gehaald, reageerden nogal hysteries(spelling boeit me ff niet) dus dat wil ik niet nog een keer meemaken
Het beste wat je toch kan doen is je ouders (rustig) uit te leggen wat je dwars zit. Er zal uiteindelijk een last van je schouders afgaan als je steunen!
Als jij liegt over het snijden in je arm en over hoe jij je voelt ( om hun niet ongerust te maken) en zij denken dat het toch niet goed met je gaat, dan kun je je voorstellen dat ze daar niet blij mee zijn..quote:
[..]
ik wil het best vertellen, maar de laatste tijd gaat het niet zo goed tussen ons, ze trekken bijna alles wat ik zeg in twijfel, en ze overreacten nogal wat
ook over nagedacht, maar, ik vertrouw die mensen niet zo, weet niet waarom, slecht gevoel gewoon, daarom ga ik Onderandere ook nog niet naar de psycholoogquote:
Je ouders werden zo hysterisch omdat ze bang zijn dat je jezelf wat aan doet en van je houden. Hoe bot het er bij hun ook uit kan komen.
Als je niet naar de huisarts kan, ga op school naar de vertrouwenspersoon, de schoolarts, decaan, schoolpsycholoog of praat met je mentor.
hmm,. ze controleren mijn armen nog steeds elke dag,quote:
[..]
Als jij liegt over het snijden in je arm en over hoe jij je voelt ( om hun niet ongerust te maken) en zij denken dat het toch niet goed met je gaat, dan kun je je voorstellen dat ze daar niet blij mee zijn..
the leg's you know..
maar je hebt een punt btw
De eerste stap is toch iemand in vertrouwen nemen die je kan helpen uit de put te komen. Wij zijn lekker anoniem, dan kun je vanalles uitstellen..quote:
[..]
ook over nagedacht, maar, ik vertrouw die mensen niet zo, weet niet waarom, slecht gevoel gewoon, daarom ga ik Onderandere ook nog niet naar de psycholoog
ja, maar ze zien me al aankomen zech, weer zo'n kut koter met "problemen" hallelujahquote:
[..]
De eerste stap is toch iemand in vertrouwen nemen die je kan helpen uit de put te komen. Wij zijn lekker anoniem, dan kun je vanalles uitstellen..
niet zo'n hoge eigendunk,zoals je waarschijnlijk merkt
Verder lezend wat je zoal hier post:quote:
[..]
hmm,. ze controleren mijn armen nog steeds elke dag,
the leg's you know..
maar je hebt een punt btw
Ik denk dat ze (nadat ze wellicht over de eerste schrik heen zijn) juist erg blij zullen zijn dat je zelf aangeeft dat je niet op deze manier je leven wil leven, maar weer gewoon vrolijk en blij en as ut effe kan gelukkig wil zijn, en dus graag met de huisarts wil kijken of je in aanmerking kan komen voor professionele hulp!
Ik vind het in ieder geval erg dapper van je dat je serieus overweegt om dit te doen. Dat je de moed op hebt weten te brengen om voor je zelf dit besluit te nemen. Want laten we eerlijk zijn, je wil het eigenlijk ook, die hulp, anders open je het topic niet
Enige wat het (vreselijk lastige voor jou, en dat is logisch) punt is, is dat je onzeker bent over het 'hoe nu verder en is dit wel een goede beslissing' en hoe je ouders zullen reageren. Lijkt me heel logisch.En als ik jouw relaas hier goed interpreteer, zien je ouders dat het niet helemaal lekker met je gaat, maken zij zich zorgen, weten waarschijnlijk niet goed wat ze met je aanmoeten (want jij zal ook niet even vriendelijk altijd reageren gok ik zo
) en dus gaat het momenteel niet zo heel lekker tussen jullie. Ook dat lijkt me een logisch gevolg van de omstandigheden.Ik hoop dat je de moed nog even een klein (groot!) stap(je) verder durft te maken door daadwerkelijk met je ouders te praten.
Heel veel sterkte en succes iig
de eerste de beste die zo denkt moet je je bij omdraaien en weglopen, want die snapt geen hol van mensen.quote:
[..]
ja, maar ze zien me al aankomen zech, weer zo'n kut koter met "problemen" hallelujah
Maar ik verwacht dat dat niet zo snel zal voorkomen. Zoals ik al eerder zei, het is juist heel knap en dapper dat je jezelf wil behoeden voor de afgrond die je (wellicht nog ver weg maar toch) voor je ziet opdoemen zo af en toe.
quote:niet zo'n hoge eigendunk,zoals je waarschijnlijk merkt
mss weinig eigendunk en zelfvertrouwen momenteel, maar je bent wel pienter zat Je huisarts heeft zwijgplicht, ook naar je ouders toe. Jij zult dus zelf je ouders moeten gaan vertellen wat er met je aan de hand is.quote:Op dinsdag 14 december 2010 21:22 schreef gogosweden het volgende:
ja, de laatste tijd nogal depressief, af en toe 1 dagje blij, maar daarna komt er weer een teleurstelling en ben ik weer dagen/weken down. Ik zie het leven over het algemeen niet meer zitten, en denk vaak na over zelfmoord.
maar de laatste tijd word het erger, de volgende vreemde dingen gebeuren met mij:
ik eet de hele dag niet maar heb geen/weinig honger
ik slaap de hele nacht goed, vervolgens 45 minuten in de bus, en daarna bijna elke les. (slaap dus veeeel meer dan normaal )
dat waren de nieuwe,
de oude:
niets tot weinig "boeit" mij nog.
dingen die ik eerst graag deed doen me niks meer,
ik voel me totaal leeg binnen
en geef mijzelf overal de schuld van.
niemand begrijpt mij.
oh, ennuh snij snij doe ik ook al een tijdje.
is dit genoeg om mee naar het psychiater te gaan of zijn er nog wat "thuismiddeltjes" die goed helpen? Ben nogal bang om naar het psychiater te gaan zeker ook omdat ik nog minderjarig ben en dus mijn pa en ma het te weten zullen komen (ben een jongen van 15) eventueel nog tips om die stap wat makkelijker te maken?
alvast bedankt, GGS!
EDIT: misschien ook wat tips voor anti depressieve medicijnen waar ik als kind aan kan komen?
Anti-depressiva + therapie (dat laatste is echt het belangrijkst!!!) worden aangeraden tegen depressie en daarvoor moet je altijd EERST naar de huisarts.
Bovendien, als je je ouders vertelt dat je naar de HA geweest bent voor depressie etc, en je doorverwijzingen en/of medicatie hebt, dan denk ik dat ze in eerste instantie heel erg schrikken... maar dat ze daarna blij zijn dat je zo volwassen bent geweest om actie te ondernemen om je situatie te verbeteren!
Ik denk dat als je in het begin van het gesprek aan geeft dat je serieus met ze ergens over wil praten, ze je ook echt wel serieus zullen nemen.quote:
[..]
ja, maar ze zien me al aankomen zech, weer zo'n kut koter met "problemen" hallelujah
niet zo'n hoge eigendunk,zoals je waarschijnlijk merkt
En anders doen wat Brandx zegt: omdraaien en iemand zoeken die wel jou wil helpen met jezelf helpen
ja, loop hier al een tijdje mee rond, zal moelijk worden, toch maar proberen als ik de kans ziequote:
[..]
Verder lezend wat je zoal hier post:
Ik denk dat ze (nadat ze wellicht over de eerste schrik heen zijn) juist erg blij zullen zijn dat je zelf aangeeft dat je niet op deze manier je leven wil leven, maar weer gewoon vrolijk en blij en as ut effe kan gelukkig wil zijn, en dus graag met de huisarts wil kijken of je in aanmerking kan komen voor professionele hulp!
Ik vind het in ieder geval erg dapper van je dat je serieus overweegt om dit te doen. Dat je de moed op hebt weten te brengen om voor je zelf dit besluit te nemen. Want laten we eerlijk zijn, je wil het eigenlijk ook, die hulp, anders open je het topic niet
En als ik jouw relaas hier goed interpreteer, zien je ouders dat het niet helemaal lekker met je gaat, maken zij zich zorgen, weten waarschijnlijk niet goed wat ze met je aanmoeten (want jij zal ook niet even vriendelijk altijd reageren gok ik zo
Ik hoop dat je de moed nog even een klein (groot!) stap(je) verder durft te maken door daadwerkelijk met je ouders te praten.
Heel veel sterkte en succes iig
quote:
[..]
de eerste de beste die zo denkt moet je je bij omdraaien en weglopen, want die snapt geen hol van mensen.
Maar ik verwacht dat dat niet zo snel zal voorkomen. Zoals ik al eerder zei, het is juist heel knap en dapper dat je jezelf wil behoeden voor de afgrond die je (wellicht nog ver weg maar toch) voor je ziet opdoemen zo af en toe.
[..]
ik zit hier in een iets andere situatie, Sweden you know, dus daar zit de zwijgplicht iets anders.quote:
[..]
Je huisarts heeft zwijgplicht, ook naar je ouders toe. Jij zult dus zelf je ouders moeten gaan vertellen wat er met je aan de hand is.
Anti-depressiva + therapie (dat laatste is echt het belangrijkst!!!) worden aangeraden tegen depressie en daarvoor moet je altijd EERST naar de huisarts.
Bovendien, als je je ouders vertelt dat je naar de HA geweest bent voor depressie etc, en je doorverwijzingen en/of medicatie hebt, dan denk ik dat ze in eerste instantie heel erg schrikken... maar dat ze daarna blij zijn dat je zo volwassen bent geweest om actie te ondernemen om je situatie te verbeteren!
het lijkt mij inderdaad wel beter om eerst die doorverwijzing te krijgen zonder (dat gezeik) van mijn ouders. Dat ik gewoon kan binnenlopen, briefje laten zien, kijk hier moet ik dan en dan heen, ik vínd dat jullie dat even moeten weten.
wat een top reacties hier btw,
dat ben ik niet gewent van fok!
ze moesten eens weten, een van de paar dingen die zorgen dat ik niet allang van die zendmast ben gesprongen..
tijd dus om weer een afspraak te maken, elk ander advies is derhalve nutteloos ergo slotjequote:Op dinsdag 14 december 2010 21:26 schreef gogosweden het volgende:
[..]
over mijn gezondheid of over hoe ik me voel? al een jaar of meer daar niet geweest