Ja, ik zag je wel staan, daar in de hoek. Je was bloedmooi, en een parel om te zien. Ik trakteerde je op een Jägermeister /Redbull en je keek naar mij alsof je je prins op het witte paard hebt gezien. Je stond daar, ik zag aan je dat je ook een normale kerst wilde. Die blik in je ogen veraade een stil verdriet. We gingen omhoog, we gingen omlaag met onze emoties. Jij, die adrealine, dat uit balans raakte en wetend dat we elkaar nooit meer op dezelfde manier aan zouden spreken. De vlam die de laatste 4 maanden op de waakvlam is gezet, ik zie het aan je. Je wilt het weer proberen, zei je.
''Die felle gloed,
die me verzinkt,
die me schreeuwen doet,
hoe dit verder moet
zeg nog 1 keer die veradelijke zin,
nog 1 keer, en dan geloof ik er weer in''Maar ook jij verdient een normale kerst meisje