Pfff, ik heb hele grote twijfels. Ik kon deze kerst niet naar Amerika gaan, omdat ik mijn moeder moest helpen met haar winkel en ze ligt nu ook in het ziekenhuis, dus ik ben allang blij dat ik niet ben gegaan anders had ik nu toch liever thuis willen zijn.
3 weken geleden hebben we een stevig gesprek gehad, omdat ik gewoon het idee krijg dat het hem allemaal niet interesseert. In mei is hij (hopelijk) klaar met studeren en dan was ook het plan dat hij naar Europa zou komen en dat we dan wat zouden gaan rondreizen.
In de 2.5 jaar dat ik nu een relatie heb is hij nog nooit hier geweest en hij wil ook niet teveel praten over de toekomst, omdat hij eerst zijn studie wil afronden enz. Maar het wordt gewoon heel moeilijk om op korte termijn dichter bij elkaar te wonen. Als hij hierheen zou willen komen wordt het heel moeilijk om een baan te vinden, omdat hij (nog) geen woord Nederlands praat en ook nog niet echt werkervaring heeft. Ik begin nu net aan mijn studie, waardoor ik de komende 4 jaar nog wel in Nederland moet blijven, want studeren in Amerika is gewoon onbetaalbaar.
Maar op zich is dit allemaal nog niet het grootste probleem, want de relatie loopt ook niet echt lekker de laatste tijd, het voelt ook nog nauwelijks als een relatie. Ik heb heel veel geduld met hem gehad (hij is erg depressief geweest na zijn laatste relatie, dus had/heeft een beetje bindingsangst geloof ik of wat het ook is

), maar als hij na 2.5 jaar mij nog nooit heeft verteld ''I love you'' irl (alleen via msn omdat ik er een keer over heb geklaagd en toch wel eens opheldering wou hebben, hij beweert dat hij zielsveel van mij houd) of dat hij hoort dat mijn moeder in het ziekenhuis ligt en hij maar 1x in 5 dagen heeft gevraagd hoe het met mij of mijn moeder gaat word ik het toch wel spuugzat. Mensen die ik misschien net 3 maanden ken lijken zich meer te interesseren in mij dan hij dat doet. En het is niet dat we nooit praten ofzo, we hebben dagelijks contact.
En er zijn gewoon nog zoveel meer voorbeelden van dingen die ik voor hem doe en wat ik nooit terugzie. Een aantal voorbeelden :
- Ik heb al jaren de droom om eens naar New York te gaan, hij woont ~2.5 uur rijden vanaf New York en ik ben hele zomers bij hem geweest voor 2-3 maanden, maar hij heeft nog nooit de moeite genomen om mij daar naartoe te nemen. Terwijl toen de bedoeling was dat hij hierheen zou komen afgelopen zomer (ging onverwachts niet door, niet zijn schuld verder) had ik al kaartjes gekocht voor een festival waar zijn favoriete band kwam en was al van alles aan het uitzoeken om hem naar plaatsen in Europa waar hij graag heen wil mee te nemen als verrassing.
- Ik stuur hem een kaartje op zijn verjaardag, zelf nog nooit een teruggekregen
- Ik stuur cadeautjes naar hem toe en nu ook voor kerst heb ik hem een grote doos met allemaal Nederlands eten toegestuurd (stroopwafels, snoepgoed van sinterklaas, hagelslag, drop, kerststol enz.) En ik heb ook steeds wat kleins meegenomen voor hem als ik daarheen ging, maar nog NOOIT een cadeautje gekregen van hem. En het is niet zo dat hij een vrek is of wat dan ook, want hij betaald vaak veel voor mij als ik daar ben (en zo hebben we dat ook afgesproken, omdat ik de tickets betaal steeds).
Deze dingen heb ik ook tegen hem gezegd 3 weken geleden en gevraagd WAAROM NIET? En als antwoord kreeg ik eerst ''I dont know'' en na wat doorvragen was het ''lack of energy''. En ik heb hem ook heel duidelijk gevraagd of hij nog wel interesse in mij heeft en hij mij nog wel leuk vind en daarbij was het antwoord : Ja.
Ik vind zelf dat ik écht niet om veel vraag, Het is dan wel mijn eerste serieuze relatie, maar dit soort dingen vind ik heeeeel erg standaard in een gewone relatie.
Sorry voor de lap tekst