Klonk als vanouds. Lekkere simpele rock 'n' roll.
Ongepolijst met schuurpapieren stem.
Maar zo goed als de Replacements klassiekers :Sorry ma, forgot to take out the trash, Hootenanny, Let it be, Tim en Pleased to meet me zal het niet meer worden.
Meer liefhebbers ?
quote:Vast wel.
Op donderdag 30 mei 2002 22:29 schreef tong80 het volgende:Meer liefhebbers ?
Ik vond '14 songs' trouwens ook heel erg te pruimen.
Helaas waren the Replacements toen ik ze in Nighttown ging zien te lazerus om drie noten achter elkaar te spelen.
Maar zelfs dan hadden ze hun charme....
[edit]how do you say, i'm okay, to an answering machine? Geniaal in eenvoud, en dan met die heze overslaande stem en enkel gruizelige gitaar eronder[/edit]
met recht
quote:Zag ze in de Willem 2. Ook te dronken om een gitaar vast te houden.
Op vrijdag 31 mei 2002 00:45 schreef Dinosaur_Sr het volgende:
Helaas waren the Replacements toen ik ze in Nighttown ging zien te lazerus om drie noten achter elkaar te spelen.
Maar zelfs dan hadden ze hun charme....
Maar het had z'n charme.
Ja hallo?
De Replacements ja!
DÉ REPLACEMENTS!
PAUL WESTERBERG!
grmbl 
!Wilde een topic openen over deze band, effe checken en jaar hoor het bestond (dit topic ook over die fantastische band, hoewel ik denk dat de Last Waterhole aankondinging het spelen van de film betrof : The Replacements! Live in A'dam! ).
En niet alleen The Replacements en Paul Westerberg zijn geweldig (hoewel ik de CD eventually van PW niet goed vond), ook het werk van Stinson in Bash&Pop (de CD friday night is killing me draai ik regelmatig, ook vanavond) is erg goed, en de CD "75% less fat" van Chris Mars -die draai ik nu- is erg OK (en die draai ik zelden: waarom oh waarom vraag ik me nu af; deze CD gaat wat heavy rotation inhalen). Op zoek naar meer CDs van die man!
Dank!
Ooit Thelonious Monster het nummer -wat een van mij Mats faves is- zien coveren. Moooooooooi!
quote:Daar wringt 'm nou net de schoen. Het is een bootleg, en het is nergens te krijgen. Zelfs de centrale discotheek rotterdam heeft 'm niet...
Op woensdag 31 juli 2002 23:28 schreef Doc het volgende:
Net even gechecked op AMG: Gravel Pit is een solo live CD, waarop onder ander ook HereComesAregular staat, waarover de anekdote gaat dat Paul het in zijn Replacements tijd niet speelde omdat het te pijnlijk was... Ik zal het album aanschaffen en je waarschuwen als ik het zie.
Als je 'm vindt, ben je een held! Hou je van uitdagingen? 
quote:Dit zij de leuke soort uitdagingen
Op donderdag 01 augustus 2002 21:33 schreef Dinosaur_Sr het volgende:
Als je 'm vindt, ben je een held! Hou je van uitdagingen?
.Ik zal ook wat mensen in de US vragen op zoek te gaan .
Ik zag op AllMusic ook een aardige Replacements bootleg 'beatGirl' bestaat, Ga ik ook naar op zoek...
Ik kon laatst Gravel Pit op ebay kopen Maar het was een cdr, dus ik vermoed zo'n eikel die bootlegs kopieert en dan voor geldelijk gewin verpatst. Voorwaar
Niet gedaan dus. Maar er schijnt een nieuwsgroep te zijn, speciaal voor bootlegs van The Replacents / Westerberg. Er is vast iets in lossless formaat of in de vorm van een blank & postage te vinden van een mede-fan
Hoe is trouwens Paul's nieuwe cd. Is die hier al uit?
ik heb wel cd's van paul westerberg!
quote:Ik kende ze niet. Maar ik heb laatst (september 2005) Hootenanny voor m'n verjaardag gekregen, en daar word ik graag mee wakker op zondagochtenden.Op zondag 12 september 2004 01:16 schreef tong80 het volgende:
Jeetje dat een band als de replacements maar zo weinig posts krijgt is toch triest.
Ik heb Tommy Stinson vorig jaar nog gezien in de Melkweg (de oude zaal, ook nog) als voorpgrogramma van Jesse Malin. Daar deed ie een acoustische solo-set. Was wel aardig, maar vooral leuk om 'm van dichtbij bezig te zien. Tijdens zijn voorprogramma en erna tijdens Jesse Malin stond ie gewoon tussen het publiek aan de bar te tanken. Met een hele hoop jonge Guns 'n Roses fans eromheen, dat wel ja.
[ Bericht 0% gewijzigd door schaap001 op 24-11-2005 16:46:50 ]
Mijn eerste Paul Westerberg plaat was Stereo/Mono en aangezien de nummers op mono (van zijn 'band' Grandpaboy - geen idee hoe dat precies zit) volgens de recensies zoveel moesten lijken zijn oude band Replacements ben ik daar maaar achteraan gegaan. Was ook fan van oude Goo Goo Dolls cd's zoals Hold Me Up en Superstar Car Wash en aangezien het kritiek op die albums was dat het allemaal gejat was van de Replacements heb ik Let it be maar aangeschaft. Alhoewel ik er even in moest komen ontdekte ik wel vrij snel de schoonheid van liedjes (en teksten!) als Answering Machine, I Will Dare
, Unsatisfied, allemaal liedjes vol puberale zinnetjes over verlangen en liefde met als hoogepunt "How do you say I miss you to an answering machine"... heerlijk. Voordat ik Tim kocht ondertussen ook wat meer P. Westerberg platen geluisterd/gekocht zoals Come Feel me Tremble (bij vlagen goed) en Dead Man Shake (vond ik persoonlijk minder, te veel blues),"Tim"net nieuw (via internet) en ook hier staan wat meesterwerkjes op het gebied van puberliedjes, met name Kiss me on the bus doet het goed! In liedjes als Left of the dial & Hold my life vind ik weer die wonderbaarlijke replacements magiek die ik niet in woorden kan omzetten
Hun wat hardere punk geluid (Favorite Thing, I'll Buy) vind ik charmant, maar niet meer of minder. Weet ook niet of ik moet beginnen aan hun platen voor Let it be. Waarschijnlijk wordt de volgende Dont Tell A Soul...
iemand nog aanbevelingen?
PTMM is iets ´gladder´ geproduceerd, maar de songs zijn helemaal AF. Hun prijsnummer ´Alex Chilton´ is ook op dit album te vinden. Alex Chilton produceerde trouwens eerdergenoemde demo´s, maar niet het album.
Het nummer ´Can´t Hardly Wait´ staat ook op PTMM, echter wat mij betreft niet in de definitieve vorm; die versie (de electrische, zonder blazers) is te vinden op ´All For Nothing, Nothing For All`: een verzamelaar van B-kantjes, leftovers etc.
Pleased To Meet Me is een aanrader (zeker als je van Goo Goo Dolls houdt)!
Overigens zijn live-opnames van The Replacements uit de periode 1987-1989 meestal geweldig: óf het is grote dronken puinhoop terwijl ze in een sneltreinvaart popclassics verzieken of allemaal een ander nummer aan het spelen zijn óf ze doen hun best en dan zijn ze werkelijk een briljante live-band!
By the way: ik speelde vroeger in een bandje en we deden oa weleens covers van ´Long Way Down´en ´So Far Away´ van Goo Goo Dolls.
quote:He! onwijs coole post! denk dat ik Pleased To Meet Me binnenkort maar haal (staan eerst nog wat andere op de agenda
) ipv Dont tell a soul. Ik ken Cant Hardly Wait, Valentine en Alex Chilton (het lied ) ook al en die zijn fijn, met name die laatste heeft een heerlijke meezing refreintje. Ken verder de verhalen rond Stinson wel, maar de site waar ik die info vandaan heb bestaat niet meer. Dat was: www.the-skyway.com of iets met skyway althans, via google "replacements+skyway" eerste hit. Dit was volgens mij ook een soort nieuwsgroep die o.a. die live-bootlegs rondstuurt, zou graag over zulk materiaal willen beschikken!En cool dat je ook de oude GGD-platen waardeert - daar ga ik maar vanuit - want ik val nog wel eens op veel tegenstand van de indierockers
als het gaat om de GGD. Mijn nick stamt ook uit 2001 btw, toen was ik 14, niet-wetend en nog onbezonnen etc. etc. etc.http://colormeimpressed.com/
Op deze site is onder andere een ± complete lijst te vinden met alle bootlegs inclusief inlays. Een echte aanrader is 'Shit Shower and Shave' uit 1989: daarop zijn ze echt goed bezig!
Paul Westerberg heeft een eigen site waar ook vaak live opnames te vinden zijn:
http://members.aol.com/paulspage/
Ja, ik heb van GGD alle CD's (ook die oude en die vind ik zeer okee), Dizzy Up The Girl is een tikkie te klef, alhoewel Gutterflower wel weer meer rockt. Ik heb ze ook nog in the Melkweg gezien toen Dizzy net uit was. Dat was echt een goed concert.
[ Bericht 7% gewijzigd door schaap001 op 13-01-2006 16:27:29 ]
Chris, Tommy, Josh, Paul (december 2005)
Pitchfork recensie:
The Replacements
Don't You Know Who I Think I Was?: The Best of The Replacements
[Rhino; 2006]
Rating: 8.8
For anyone who spends too much time reading books and magazines about rock and roll, it can be difficult to hear the Replacements beyond the myth. Whether it was cultivated by the band or foisted upon them by journalists, the "Beautiful Loser" archetype was made for these guys, and it's been an inseparable part of their persona since the first shipment of Sorry Ma, Forgot to Take Out the Trash left the Twin-Tone offices.
The Replacements were the perfect band for a certain breed of American rock critic. They started out vaguely punk, but nothing about them was threatening, political, or arty; they were regular guys-- scruffy, Midwestern, anti-fashion and anti-pop; they hid an emotional vulnerability beneath cases of beer and fuck-up hijinks; they should've been huge, but the record-buying public and the New York suits never figured out what they had. Etc.
You can sense that the myth is starting to fade a bit. A slew of spotty Paul Westerberg solo albums, generally shoddy treatment of the back catalog, and indie rock's trending away from their trad brand of rock have caused the Replacements to slip from view relative to many of the bands they came up with in the 1980s. Of the bands in Michael Azzerad's essential Our Band Could Be Your Life, the Replacements seem particularly distant from what's happening now.
In some quarters fans are trying to shore up The Replacements position by talking about influence. Nirvana is often mentioned, which makes some sense at first because they played loud rock and Kurt Cobain had a scratchy voice. The Replacements even had a song called "Nevermind". But the comparison doesn't stand up to scrutiny. Cobain was enamored of capital-a Art and all its pretensions; he thought of himself as a feminist and obsessed over childhood. Westerberg thought "art" was short for "Arthur" and values in his songs were traditional. Now Goo Goo Dolls and Ryan Adams, on the other hand...
So if the myth is fading and the influence is questionable, all we're left with are the records. And Westerberg's best songs still resonate. This set collects 18 from the Replacements' original days and adds two recent songs cut with the surviving members. It's the first compilation to include tracks from both Twin-Tone (84 and before, indie) and Sire (85 and after, major), and is thus fated to replace the Sire-only singles and rarities two-fer All for Nothing/Nothing for All.
The selection and sequencing of Don't You Know Who I Think I Was is generally smart, hitting most of the agreed-upon highs. The various albums are represented in their proper proportions based on quality, with Tim getting the most songs (four) and Stink and All Shook Down getting the fewest (one each). It's set up more like a mix-tape than a survey, leading to a couple of strange juxtapositions. Leading off the Tim selections with "Here Comes a Regular" is jarring; if any song was meant to be an album closer, it's this. With its crawling pace and downcast mood, it throws up a huge speedbump when listening to this comp straight through.
Something else happens when "Alex Chilton" introduces the Pleased to Meet Me selections, as the booming drums seem to come from another world than the dinky snare of the Tommy Ramone-produced Tim. The Replacements never could figure out what sort of production worked with Westerberg's songs. Tim was a thin and trebly disaster, which was most apparent on rockers like "Bastards of Young", while Pleased to Meet Me and Don't Tell a Soul were overproduced in different ways. Their best-sounding stuff by far is the Twin-Tone material, which is too bad since Westerberg generally improved as a songwriter with each record. "Skyway" is one of the sharpest and most affecting ballads of the college rock era, and "I'll Be You" might be Westerberg's peak, with an entire world of feeling held inside the opening word "If".
Oh yeah, two new songs. "Message to the Boys" essentially finishes writing the music to Westerberg's skeletal solo debut "Waiting for Somebody" from the Singles soundtrack. Pitchfork's Ryan Dombal described it as a loyal farewell rather than a new beginning, and that seems exactly right. It's warm and nostalgic and not trying too hard. "Pool and Dive" is almost as good, sounding more like a channeling of the Big Star influence, the brash power-pop side of the Replacements given room to breathe. Bands reuniting for new songs to stick on a best-of always puts fans on the edge of their seats, braced for embarrassment. But the Replacements get out quickly with dignity intact.
Hearing the 18 songs from the band's original run, the consistency of Westerberg's themes stands out. He built his own little world brick-by-brick, populated it with original characters, and wrote some very catchy tunes about what goes on there. He was like an indie-rock Springsteen, relentlessly chronicling adolescence and early adulthood. In his world everyone is 17, 18, 19 or 20, the grown-ups sound like Charlie Brown's teacher, people gossip, the jobs stink, boredom is rampant, and escape is possible through music and love. Given the aching familiarity of this landscape and Westerberg's eye for detail, the Replacements will always be around.
-Mark Richardson, June 13, 2006
Tracklist:
TAKIN A RIDE
SHIFTLESS WHEN IDLE
KIDS DON'T FOLLOW
COLOR ME IMPRESSED
WITHIN YOUR REACH
I WILL DARE
ANSWERING MACHINE
UNSATISFIED
HERE COMES A REGULAR
KISS ME ON THE BUS
BASTARDS OF YOUNG
LEFT OF THE DIAL
ALEX CHILTON
SKYWAY
CAN'T HARDLY WAIT
ACHIN' TO BE
I'LL BE YOU
MERRY GO ROUND
MESSAGE TO THE BOYS
POOL & DIVE
Tong, had jij niet eens een verhaal dat je opeens bij een Replacement optreden zat zonder dat je het wist? Mooi verhaal was dat (als ik het me goed herinner).
quote:Ja laatst nog over gepost. Was de avond voor Pinkpop in het cultureel centrum van Geleen.Op zondag 8 november 2009 16:02 schreef ralfseltje het volgende:
Wat een fantastische band
Tong, had jij niet eens een verhaal dat je opeens bij een Replacement optreden zat zonder dat je het wist? Mooi verhaal was dat (als ik het me goed herinner).
Zaten te zuipen aan de bar toen we uit de zaal answering machine hoorden. Klonk lekker die cover dus wij de zaal in waar zo'n 20 man verveeld voor zich uit stonden te staren.
Wij cool achterin de zaal gaan staan doorzuipend.
'Krijg nou wat dat zijn The Replacements zelf.'
Slechtste maar tevens leukste concert dat we ooit hebben gezien. De gitarist ging drummen de drummer ging zingen. Wat Paul Westerberg deed weten we nog steeds niet. Na afloop met ze gezopen en een chips gevecht gehouden. Ik was trouwens met The toen nog niet Nozems zijnde vrienden.
Sorry dat ik me herhaal maar er werd om gevraagd
Heb slechte en goeie concerten van ze gezien. Het was alles of niks.quote:Op woensdag 6 juli 2011 13:22 schreef emokid het volgende:
Legendarische band. Let it Be is al snel uitgegroeid tot een van mijn favoriete platen aller tijden. Het leunt wel erg zwaar tegen sentiment bij mij, maar dat is soms best fijn.
En Satisfied wordt gebruikt in een film, over tieners in een pretpark. Kan alleen niet op de naam komen, maar wel een aanrader.
Die jaquote:
Adventureland, leuke film, heerlijk nummer