26 jaar, nooit verkering gehad of contact met een vrouw Deel 2

Ik las gisteren een uiterst confronterend artikel dat 100% overeen komt met mijn situatie.

Slachtoffers van pesten zijn geestelijk kapot gemaakt, ontberen daardoor fundamentele vaardigheden en blijven tot ver in de 20 maagd.

Desastreuze uitwerking van pesten.

Lijden na jarenlang structureel bloot te hebben gestaan aan extreme pesterijen gebeurt vrijwel altijd onzichtbaar voor de buitenwereld. Tijdens de schoolperiode moest het slachtoffer zich noodgedwongen beperken tot overleven waardoor hij geen kans heeft gehad de noodzakelijke vaardigheden aan te leren en cruciale netwerken op te bouwen. Met als gevolg dat hij na zijn schoolperiode eenzaam en alleen achterblijft. Geen vrienden, geen netwerk en geen sociale vaardigheden die in de hedendaagse maatschappij cruciaal zijn om correct te kunnen functioneren. Vanwege de onzichtbaarheid is dit probleem hooguit doorgedrongen tot een publiek geheim. Normaliter is het daarom onmogelijk om inzicht te krijgen in de omvang van de schade. Vaak weten we pas dat er iets gaande was op het moment dat er een zelfmoord volgt en zelfs dan doen de media er alles aan om het niet bekend te laten worden. Op het internet zien we echter de meest schrijnende gevallen langskomen van slachtoffers van pesten die de hoop inmiddels hebben opgegeven.

Emotioneel lichten zij een tipje van de sluier op van het leed dat hen is aangedaan en hen tot op de dag van vandaag achtervolgt. Kenmerkend bij veel oudere maagden is het gegeven dat velen voortdurend getreiterd zijn in hun jeugd. Hierbij gaat het niet om een klein pesterijtje of af en toe eens plagen, maar om jarenlang structureel pesten. Beginnend in de eerste jaren van de basisschool waarna het veelal pas ophoudt na het voortgezet onderwijs. Ruim 10 jaar lang elke dag het pispaaltje van de klas zijn is helaas geen uitzondering. Pesterijen blijven niet beperkt tot kleine handelingen die honderden keren terugkomen. Fysieke mishandeling zoals duwen, slaan en schoppen vormen eerder de norm dan een incident. Zijn de pesters in kwestie seksueel gefrustreerd, dan volgt er niet zelden seksuele intimidatie. Desondanks geven slachtoffers aan vooral geestelijk kapot te zijn gemaakt. Negeren, buitensluiten, belachelijk maken en vertrouwen schenden hebben zo'n impact dat iemands leven compleet geruïneerd wordt.

Geen wonder dat de gevolgen van het jarenlang blootstaan aan pesterijen zo ernstig zijn. Slachtoffers hebben bijna altijd zeer weinig tot geen vrienden. Erger nog, ze zijn niet meer in staat om ooit nog (nieuwe) vrienden te maken. Wie wil proeven hoe het is zonder vrienden, moet maar eens een maandje alles alleen doen zonder contact te zoeken met anderen. U zult merken dat u meer afhankelijk bent van vrienden dan u zou verwachten. Eenzaamheid is daar het logische gevolg van. Altijd alleen thuiskomen, de hel ervaren van het alleen zijn met de feestdagen en nooit vrienden mee naar huis kunnen nemen. Succes bij vrouwen is tot het minimum gedaald waardoor de kans op het ervaren van liefde en geluk tot nul wordt gereduceerd. Met lede ogen moeten ze aanzien hoe de meeste mensen een gelukkig leven leiden en minstens 95 % van hen aan seks doet. Elke keer als een gesprek over liefde gaat voelen ze weer de pijn. Velen leiden een teruggetrokken bestaan waarbij ze zichzelf zo veel mogelijk opsluiten om contact met mensen te vermijden.

Onzekerheid beheerst altijd iemands houding en uitstraling. Wat resulteert in het altijd met het hoofd naar beneden lopen, stil en onopvallend proberen te bewegen, zeer moeilijk gesprekken kunnen beginnen en onderhouden, afstand houden en pogingen om mensen te ontwijken. Leven doen ze enkel voor school en werk vanwege de verplichting dat er toch geld op tafel moet komen. Een overheersend schuldgevoel is altijd aanwezig. Schuldgevoel over wat ze denken anderen aan te doen en het idee dat de wereld beter af is zonder hen. Gedrag verandert in het meest noodzakelijke waardoor ze de verkeerde dingen aanleren en slecht voor zichzelf zorgen. Onschuldig fysiek contact wordt gemeden als de pest. Zelfs voor vriendschappelijke knuffels deinzen ze terug. Kwetsbaarheid is daar een van de redenen voor. De opgebouwde muur is om te overleven en mag onder geen beding in elkaar storten. Vertrouwen ontbreekt. Altijd is er een gevoel nergens bij te horen en de wens om zo onzichtbaar mogelijk te zijn zodat ze niet weer gekwetst kunnen worden.

Wanneer deze situatie aanhoudt heeft dat op den duur grote gevolgen voor de gezondheid. Slachtoffers melden dat ze door de geestelijke last niet eens meer in staat zijn om fatsoenlijk te eten en te drinken. De eetlust is volledig weg en menigeen zit elke avond alleen thuis geforceerd een magnetronmaaltijd weg te werken om het enkele feit dat eten nu eenmaal moet. Geestelijk gaat het al niet veel beter. Sociale fobie, straatvrees, chronische stress, angst voor mensen en zware depressies maken het leven ondragelijk. Sommigen proberen nog met jarenlange therapie er bovenop te komen, maar velen leggen zich er uiteindelijk bij neer. Leven gebeurt van dag tot dag. Toekomst is er niet meer. Waaghalzen zoeken hun toevlucht in de drank, hoeren en het opzoeken van gevaren in de hoop te overlijden. Bij dergelijke vormen van wanhoop geven ze de moed op en denken ze aan zelfmoord. Sommigen noemen het 30 jaar worden de fatale termijn. Zijn ze dan nog maagd, dan overwegen ze zichzelf op te hangen of voor de trein te gooien.

Dit is wat mij overkomen is, pesterijen vanaf basisschool tot mn 20ste vooral van meiden hebben er voor gezorgd dat geestelijk gesloopt ben en dat ik niet in staat ben contact met ze te maken.
Ik heb daardoor zo'n negatief zelfbeeld opgebouwd dat ik me anders zie in de spiegel. Nu weet ik dus dat niet mijn uiterlijk is wat het probleem is.
Elk stukje tekst in dat artikel komt 100% overeen met mijn situatie. Het is extreem pijnlijk om altijd alleen te leven omdat ik niet in staat ben contact te maken met andere mensen. Het is allemaal zo duidelijk opeens wat er met mij aan de hand is.

" Tijdens de schoolperiode moest het slachtoffer zich noodgedwongen beperken tot overleven waardoor hij geen kans heeft gehad de noodzakelijke vaardigheden aan te leren en cruciale netwerken op te bouwen. Met als gevolg dat hij na zijn schoolperiode eenzaam en alleen achterblijft. Geen vrienden, geen netwerk en geen sociale vaardigheden die in de hedendaagse maatschappij cruciaal zijn om correct te kunnen functioneren. "

In deze fase ben ik nu beland.

". Kenmerkend bij veel oudere maagden is het gegeven dat velen voortdurend getreiterd zijn in hun jeugd. Hierbij gaat het niet om een klein pesterijtje of af en toe eens plagen, maar om jarenlang structureel pesten. Beginnend in de eerste jaren van de basisschool waarna het veelal pas ophoudt na het voortgezet onderwijs. Ruim 10 jaar lang elke dag het pispaaltje van de klas zijn is helaas geen uitzondering "

100% match

"Desondanks geven slachtoffers aan vooral geestelijk kapot te zijn gemaakt. Negeren, buitensluiten, belachelijk maken en vertrouwen schenden hebben zo'n impact dat iemands leven compleet geruïneerd wordt."

Zo voelt het precies.

"Erger nog, ze zijn niet meer in staat om ooit nog (nieuwe) vrienden te maken. Wie wil proeven hoe het is zonder vrienden, moet maar eens een maandje alles alleen doen zonder contact te zoeken met anderen. U zult merken dat u meer afhankelijk bent van vrienden dan u zou verwachten. Eenzaamheid is daar het logische gevolg van. Altijd alleen thuiskomen, de hel ervaren van het alleen zijn met de feestdagen en nooit vrienden mee naar huis kunnen nemen. Succes bij vrouwen is tot het minimum gedaald waardoor de kans op het ervaren van liefde en geluk tot nul wordt gereduceerd. Met lede ogen moeten ze aanzien hoe de meeste mensen een gelukkig leven leiden en minstens 95 % van hen aan seks doet. Elke keer als een gesprek over liefde gaat voelen ze weer de pijn. Velen leiden een teruggetrokken bestaan waarbij ze zichzelf zo veel mogelijk opsluiten om contact met mensen te vermijden."

Inderdaad extreem pijnlijk, ik huil altijd tijdens kerst

"Onzekerheid beheerst altijd iemands houding en uitstraling. Wat resulteert in het altijd met het hoofd naar beneden lopen, stil en onopvallend proberen te bewegen, zeer moeilijk gesprekken kunnen beginnen en onderhouden, afstand houden en pogingen om mensen te ontwijken"

Goed voorbeeld zijn mijn vrouwelijke collega's. Als ik jarig ben , geven ze me alleen een hand terwijl de andere collega's allemaal een zoen krijgen. Ik dacht dat dit aan mijn uiterlijk lag, maar ligt duidelijk aan mijn gedrag omdat ik niet weet hoe ik moet functioneren.

"De eetlust is volledig weg en menigeen zit elke avond alleen thuis geforceerd een magnetronmaaltijd weg te werken om het enkele feit dat eten nu eenmaal moet. Geestelijk gaat het al niet veel beter. Sociale fobie, straatvrees, chronische stress, angst voor mensen en zware depressies maken het leven ondragelijk"

Mijn eetlust is aan het verdwijnen, ik heet slechts 1 maaltijd per dag omdat het moet. Daarnaast zoals in mijn eerste topic ik al had uitgelegd heb ik een sociale fobie in de vorm van een bloosfobie.

" Toekomst is er niet meer. Waaghalzen zoeken hun toevlucht in de drank, hoeren en het opzoeken van gevaren in de hoop te overlijden. Bij dergelijke vormen van wanhoop geven ze de moed op en denken ze aan zelfmoord. Sommigen noemen het 30 jaar worden de fatale termijn. Zijn ze dan nog maagd, dan overwegen ze zichzelf op te hangen of voor de trein te gooien."

Ongelooflijk om dit te lezen omdat ik ook altijd 30 jaar als ultimatum stel. En ook kan ik me perfect inbeelden van het opzoeken van gevaar want dat ik ook altijd namelijk.... Ik hoop te sterven door met met mijn auto gevaarlijke situaties op te zoeken zoals smalle wegen en met 180km op een nat en slecht wegdek te gaan rijden in de hoop te sterven.

Die vermoedt dat het autisme is. Ik heb een test gedaan. Maar het is niet helemaal zeker. Zelf denk ik dat het onzin is. Dat artikel wat ik toevallig zag gisteren is 100% match en precies hoe ik me voel. Elk stukje tekst klopt.

Game over.

quote:

Op zaterdag 13 november 2010 02:50 schreef Lo-Fi het volgende:

[..]


Je zou vermoeden dat depressiviteit in zekere zin ook een rol speelt.

Ik heb tot nu vrij weinig aan de psycholoog.

Met toeval ben ik er in geslaagd 3 NL meiden toe te voegen en 1 australische aan mn msn. Aan hun heb ik tot nu veel meer gehad dan mijn psycholoog. Geen van hen vond me lelijk kan echt zeggen dat ik me goed voelde voor het eerst in 26 jaar een paar dagen lang. Eentje gaf zelfs haar nummer maar ik gooide meteen op toen ze hallo zei.

"Desondanks geven slachtoffers aan vooral geestelijk kapot te zijn gemaakt. Negeren, buitensluiten, belachelijk maken en vertrouwen schenden hebben zo'n impact dat iemands leven compleet geruïneerd wordt."

Een goed voorbeeld hiervan was op de basisschool. Toen we softbal speelde met 2 teams tegen elkaar moesten 2 mensen om de beurt iemand kiezen uit de rest van de klas om in hun team te spelen.
De populairste werden eerst gekozen vervolgens de rest van de jongens en daarna de meiden. Echter... nadat alle jongens waren geselecteerd behalve ik ging men eerst de meiden verdelen in hun teams en lieten mij dus voor het laatst achter. Dit vind ik wel een ijzersterk voorbeeld hoe meedogenloos kinderen kunnen zijn.

Ander voorbeeld: Ik zat vroeger op voetbal tot mijn 12de en ik kreeg nooit de bal aangespeeld en als ik de bal toch kreeg durfde ik niks te doen omdat ik bang was om fouten te maken en dat gebeurde natuurlijk ook en dan werd ik verrot gescholden door het hele team.
Tijdens het douchen werd ik belachelijk gemaakt en.. dit vind ik echt kut om te typen ... maar ik werd zelfs een keer onder geplast door iemand uit het team en toen ging ik van voetbal.
Echter men roddelde er nog steeds heel vaak over op de middelbare school zodat ik daar ook de lul was.

En toen ik bij albert heijn werkte op mijn 16de was ik daar de enorme pispaal omdat ik toen al een flinke achterstand had opgelopen en met niemand durfde te praten omdat ik bang was dat ze me anders gingen pesten. Ik was in staat 2 vrienden te krijgen... het was leuk totdat iemand van het oude voetbal team bij ons kwam werken. Hij vertelde die 2 vrienden wat er gebeurd was tijdens het voetbal en die 2 vrienden keerde zich fel tegen me en lachte me uit. Echt iedereen was tegen me daar terwijl ik niks fout deed zo leek het... Ik had dagelijks buik pijn en voelde me misselijk hierdoor. Ook kwamen er regelmatig meiden in de winkel van mn school en ook die lachte me uit.

En zelfs op het HBO kreeg ik het voor elkaar dat vrijwel iedereen zich tegen me keerde.
En hetzelfde geld voor het geld transport bedrijf waar ik werkte op mn 18de.

Pas nu ik op kantoor werk laten ze me met rust. Maar ze vinden me wel extreem vreemd omdat ik nauwelijks praat en de vrouwleijke collega's daar kennen me niet zelfs niet na 2 jaar... omdat ik niks durf te zeggen vanwege de hevige sociale angst.

En ik maar denken dat het aan mijn uiterlijk lag.... what a joke

[ Bericht 27% gewijzigd door richard_prf op 13-11-2010 03:53:59 ]

Elke dag alleen maar ellende. Ik heb er geen zin meer in. Game over.