Groot probleem, ik heb geen thuis

Wat die loyaliteit betreft, ja, die is er zeker. Ondanks alles blijf je toch nog vastklampen aan de hoop dat je ouders wel het beste voorhadden met jou en dat ze wel degelijk van je houden. Die loyaliteit gaat pas weg wanneer je keer op keer van een kale kermis thuis komt en je elke keer zo ellendig voelt dat je inziet waardoor het komt.

Klopt Stali, loyaliteit is vaak veel sterker dan buitenstaanders logisch vinden en dat weerhoudt heel veel kinderen ervan om aan de bel te trekken. Zelfs als je er thuis niet direct voor op je flikker krijgt, kun je als kind vaak ook niet inzien dat het beter zou zijn als je uit huis geplaatst wordt bijvoorbeeld. De oplossingen die er zijn, zijn niet die die je wil. Wat jij wil kan niemand je bieden. Dus maar weer verder modderen. Ik droomde er altijd van om volwassen te zijn. Ik kan ook niet echt zeggen dat ik verdriet heb om een kindertijd die ik niet heb gehad. Ik kan me er niets bij voorstellen hoe dat is, omdat ik als kind door omstandigheden (ga niet het hele verhaal hier neerkwakken, het is TS dr topic niet het mijne) weinig omgang had met andere kinderen. Wat ik mis zijn dingen die ik nu niet heb, die anderen wel hebben. Dat vind ik het ergst. Dat hoe hard ik ook vecht er altijd iets mis blijft met me. Ik word nooit zoals de anderen, zelfs mn therapeut zegt dat. Waarschijnlijk zodat ik er mee kan leren leven, maar dat vind ik moeilijk. Ik wil zo graag normaal zijn.

quote:

Op maandag 8 november 2010 22:26 schreef Messedup het volgende:
Ik woon nu onderhand al 3 jaar bij mijn tante (van mijn 16de tot nu, ben 19) maar ze heeft mij eruitgegooid. Ik mag niet meer naar binnen. Mijn tante is mentaal ziek en ik kan niet terecht bij mijn ouders want ze willen mij niet. Ik heb al bij een paar vrienden gelogeerd maar het kan zo niet meer verder gaan. Op kamers kan ik ook niet want ik heb niet veel geld en mijn school zit in Amsterdam en ik moet elke dag met de trein daarheen.

Is er geen instelling die mij kan helpen? Bv, dat ik urgentie krijg?

Begeleid kamerwonen, crisiscentra..noem maar op.

Google even, neem contact met ze op en dik je verhaal desnoods een beetje aan.
Dan nemen ze je probleem meer serieus en wordt je sneller geholpen.

quote:

Op woensdag 10 november 2010 16:10 schreef Musyn het volgende:
Wat die loyaliteit betreft, ja, die is er zeker. Ondanks alles blijf je toch nog vastklampen aan de hoop dat je ouders wel het beste voorhadden met jou en dat ze wel degelijk van je houden. Die loyaliteit gaat pas weg wanneer je keer op keer van een kale kermis thuis komt en je elke keer zo ellendig voelt dat je inziet waardoor het komt.

Ja, precies. Maar vaak is er een buitenstaander voor nodig om dat in te zien. Dat je niet alles alleen hoeft te doen.

Ben blij voor jou dat jij die hulp wel gekregen heb. Als je het over een jongerenopvang hebt denkt men meteen dat je wel onhandelbaar zal zijn of juist dat je zielig bent. Terwijl het een verademing is om daar te zitten.

Ik wil er trouwens ook nog bij zeggen, dat ik dus ook geniet van dingen waarvan anderen denken dat het gewoon zo hoort. Dat is misschien voor TS ook iets om naar uit te kijken. Ik geniet oprecht van boodschappen doen en van het hebben van een voordeur met een slot en een verwarming die aankan als ik het wil en het hebben van een bed met schone lakens. Als je het straks voor elkaar hebt en een plekje gevonden hebt, dan geniet je daar hopelijk net zo veel van als ik. En als je het allemaal niet ziet zitten vanwege wat je eerder hebt meegemaakt, dan moet je soep maken en met je dekbed om je heen soep eten. Jouw soep en jouw bed en jouw eigen huis waar je veilig bent en niemand je meer uit kan flikkeren. Dat is echt te gek.

quote:

Op woensdag 10 november 2010 16:16 schreef Stali het volgende:

[..]



Ja, precies. Maar vaak is er een buitenstaander voor nodig om dat in te zien. Dat je niet alles alleen hoeft te doen.

Ben blij voor jou dat jij die hulp wel gekregen heb. Als je het over een jongerenopvang hebt denkt men meteen dat je wel onhandelbaar zal zijn of juist dat je zielig bent. Terwijl het een verademing is om daar te zitten.

Ik ben echt blij dat jij dat wel snapt! Niet veel mensen weten ervan maar diegene die het weten vonden het net zielig voor mij dat ik in opvang heb gezeten, terwijl dat juist de meest stabiele periode is geweest in mijn jeugd.

Daarom dat ik ook mijn huidige opleiding doe in de hoop dat ik jongeren op dezelfde manier kan helpen zoals ik werd geholpen toen.

quote:

Op woensdag 10 november 2010 16:15 schreef Dipkip het volgende:
Dat vind ik het ergst. Dat hoe hard ik ook vecht er altijd iets mis blijft met me. Ik word nooit zoals de anderen, zelfs mn therapeut zegt dat. Waarschijnlijk zodat ik er mee kan leren leven, maar dat vind ik moeilijk. Ik wil zo graag normaal zijn.

Maar ja, wie zijn die anderen? Jouw verhaal is extreem, maar toch moet je je niet vergissen in hoeveel mensen dit toch (deels) kunnen herkennen. Ik heb ook veel gemist in mijn jeugd en heb daardoor vaak leegte of eenzaamheid ervaren. Terwijl ik toch liefdevolle ouders heb, maar ook dan kunnen er dingen behoorlijk misgaan. Je bent hierin verre van alleen. Veel mensen moeten knokken om wat vroeg in hun leven is misgegaan weer een beetje recht te trekken, maar iedereen knokt op zijn eigen manier en daarom voelt het toch alleen (ook omdat hulp aanvaarden inderdaad heel moeilijk is als je het altijd alleen hebt moeten doen). Die eenzaamheid is ook een verdriet waarmee je om moet gaan: want ook al zou je 'normaal' zijn, dat gevoel gaat waarschijnlijk niet weg. Ik denk dat je wens normaal te zijn dus te maken heeft met opheffen van eenzaamheid, beter kun je proberen je ermee te verzoenen. (Makkelijker gezegd dan gedaan...)

Op mijn 16e mocht ik kiezen voor; zelf een kamer zoeken of begeleid kamerwonen.

Het eerste heb ik gekozen dat was 8 maanden geleden en het gaat nog steeds goed.

Iedereen heeft recht op een veilige thuishaven een veilige plek waar je vrij bent om te gaan en staan waar je wilt.

quote:

Op woensdag 10 november 2010 16:15 schreef Dipkip het volgende:
Klopt Stali, loyaliteit is vaak veel sterker dan buitenstaanders logisch vinden en dat weerhoudt heel veel kinderen ervan om aan de bel te trekken. Zelfs als je er thuis niet direct voor op je flikker krijgt, kun je als kind vaak ook niet inzien dat het beter zou zijn als je uit huis geplaatst wordt bijvoorbeeld. De oplossingen die er zijn, zijn niet die die je wil. Wat jij wil kan niemand je bieden. Dus maar weer verder modderen. Ik droomde er altijd van om volwassen te zijn. Ik kan ook niet echt zeggen dat ik verdriet heb om een kindertijd die ik niet heb gehad. Ik kan me er niets bij voorstellen hoe dat is, omdat ik als kind door omstandigheden (ga niet het hele verhaal hier neerkwakken, het is TS dr topic niet het mijne) weinig omgang had met andere kinderen. Wat ik mis zijn dingen die ik nu niet heb, die anderen wel hebben. Dat vind ik het ergst. Dat hoe hard ik ook vecht er altijd iets mis blijft met me. Ik word nooit zoals de anderen, zelfs mn therapeut zegt dat. Waarschijnlijk zodat ik er mee kan leren leven, maar dat vind ik moeilijk. Ik wil zo graag normaal zijn.

Probeer het ook niet te verheerlijken he? Jij bent zoals je bent. Beschadigd en ook al is het hier digitaal vind ik je sociaal heel vaardig.

Zo leuk vind ik de meeste mensen niet. Ontzettend verwend en materialistisch.
Je kunt het ook de andere kant op trekken en juist genieten van de dingen die je nu wel hebt. In plaats van weer te willen zijn dat je niet bent. Dat is ook wat kinderen doen, ze willen de goedkeuring van hun ouders. Als ik zus en zo ben dan houden ze misschien wel van me. Laat ze allemaal lekker doodvallen. .

quote:

Op woensdag 10 november 2010 16:27 schreef Fanta-stick het volgende:
Op mijn 16e mocht ik kiezen voor; zelf een kamer zoeken of begeleid kamerwonen.

Het eerste heb ik gekozen dat was 8 maanden geleden en het gaat nog steeds goed.

Iedereen heeft recht op een veilige thuishaven een veilige plek waar je vrij bent om te gaan en staan waar je wilt.

Hoe brei je dit rond? Want zoveel zal je niet verdienen?
Tof om te lezen dat het goed gaat.

quote:

Op woensdag 10 november 2010 16:18 schreef Musyn het volgende:

[..]



Ik ben echt blij dat jij dat wel snapt! Niet veel mensen weten ervan maar diegene die het weten vonden het net zielig voor mij dat ik in opvang heb gezeten, terwijl dat juist de meest stabiele periode is geweest in mijn jeugd.

Daarom dat ik ook mijn huidige opleiding doe in de hoop dat ik jongeren op dezelfde manier kan helpen zoals ik werd geholpen toen.

Dit vind ik wel enorm positief.

Wat een verhalen in dit topic! Respect voor iedereen die zich moedig door al die problemen heen werkt!

_{(en wat een mazzelpik ben ik dan zeg, vergeleken met jullie)}

quote:

Op woensdag 10 november 2010 16:28 schreef Stali het volgende:
Probeer het ook niet te verheerlijken he? Jij bent zoals je bent. Beschadigd en ook al is het hier digitaal vind ik je sociaal heel vaardig.

Ja, schrijven is makkelijk. En als jullie stom doen smijt ik gewoon die laptop dicht ik bedoel het niet te verheerlijken. Ik vind het gewoon vervelend dat ik steeds denk van nou, nu begint het er echt op te lijken, en dan doe ik schijnbaar weer raar volgens mensen. Ik snap nooit wat het dan precies is, maar krijg het regelmatig te horen. Dat stoort me. Ik snap ook vaak niet waarom het dan zo raar is maar ja. Misschien over een tijdje dat dat ook minder wordt. Ik kijk natuurlijk naar hoe ik ooit was en vind mezelf rete aangepast, maar nieuwe mensen zien vooral de afwijkingen. Ik voel me dan vaak teleurgesteld, omdat ik heel hoopvol ben en dan weer op mn smoel ga

quote:

Op woensdag 10 november 2010 16:28 schreef Stali het volgende:
Zo leuk vind ik de meeste mensen niet. Ontzettend verwend en materialistisch.
Je kunt het ook de andere kant op trekken en juist genieten van de dingen die je nu wel hebt. In plaats van weer te willen zijn dat je niet bent. Dat is ook wat kinderen doen, ze willen de goedkeuring van hun ouders. Als ik zus en zo ben dan houden ze misschien wel van me. Laat ze allemaal lekker doodvallen. .

Dat is natuurlijk zo. Maar ik wil gewoon meer. Ik wil niet thuis zitten. En ik wil graag een kind, en als ik een kind op de wereld ga zetten wil ik een goede moeder zijn die het goede voorbeeld geeft en niet weer die belasting door geeft aan een nieuwe generatie. Dus ik blijf oefenen en proberen nieuwe dingen te kunnen. Ik wil niet zo'n smal wereldje. Alleen ja, nieuwe situaties is ook altijd weer opnieuw op mn bek gaan, en dan heb ik soms een tijdje dat ik me klote voel erover. En dan probeer ik het even rustig aan te doen en blij te zijn met wat al wel goed gaat en mezelf voor te houden dat dit gebeurt juist omdat ik meer wil. Het is de prijs die je moet betalen zeg maar. Zonder dat kom ik ook nergens.

quote:

Op woensdag 10 november 2010 16:33 schreef Stali het volgende:

[..]



Hoe brei je dit rond? Want zoveel zal je niet verdienen?
Tof om te lezen dat het goed gaat.

Ik krijg 540 euro van jeugdzorg en gemiddeld 250 euro salaris per maand.

300 euro huur inc g/w/l
Als ik gezond wil eten geef ik ruim genomen 150 euro aan boodschappen ( inc shampoo enz ). 20 euro voor de sportschool
30 euro telefoonkosten
40 euro reiskosten'
50 euro onderhoud shizzle( elke maand heb ik wel onverwachte uitgaven)
200 euro sparen/kleding/uitgaan/uiteten noem maar op.

quote:

Op woensdag 10 november 2010 16:38 schreef Dipkip het volgende:

[..]



Ja, schrijven is makkelijk. En als jullie stom doen smijt ik gewoon die laptop dicht ik bedoel het niet te verheerlijken. Ik vind het gewoon vervelend dat ik steeds denk van nou, nu begint het er echt op te lijken, en dan doe ik schijnbaar weer raar volgens mensen. Ik snap nooit wat het dan precies is, maar krijg het regelmatig te horen. Dat stoort me. Ik snap ook vaak niet waarom het dan zo raar is maar ja. Misschien over een tijdje dat dat ook minder wordt. Ik kijk natuurlijk naar hoe ik ooit was en vind mezelf rete aangepast, maar nieuwe mensen zien vooral de afwijkingen. Ik voel me dan vaak teleurgesteld, omdat ik heel hoopvol ben en dan weer op mn smoel ga

Je doet het en daar gaat het om. Dat is positief en je kunt niet eindeloos op je "smoel" gaan. Op een gegeven moment weet je het wel.

quote:

Dat is natuurlijk zo. Maar ik wil gewoon meer. Ik wil niet thuis zitten. En ik wil graag een kind, en als ik een kind op de wereld ga zetten wil ik een goede moeder zijn die het goede voorbeeld geeft en niet weer die belasting door geeft aan een nieuwe generatie. Dus ik blijf oefenen en proberen nieuwe dingen te kunnen. Ik wil niet zo'n smal wereldje. Alleen ja, nieuwe situaties is ook altijd weer opnieuw op mn bek gaan, en dan heb ik soms een tijdje dat ik me klote voel erover. En dan probeer ik het even rustig aan te doen en blij te zijn met wat al wel goed gaat en mezelf voor te houden dat dit gebeurt juist omdat ik meer wil. Het is de prijs die je moet betalen zeg maar. Zonder dat kom ik ook nergens.

Dat bedoel ik. En je ziet het zelf ook. Je hebt de wil en jouw wil heeft je wel gebracht waar je nu bent. Wees trots op jezelf. Je weet jouw jeugd ook nog eens om te zetten in jeugdwerk.

Over het bold dat is mijn achtergrond. Mijn ouders hebben allebei een vreselijke jeugd gehad maar heel verschillend. Dus die hebben mijn hele jeugd zitten bakkeleien wie van hen nou de slechtste jeugd had. En een moeder die me verweet dat ik op haar moeder leek en dat agressief op me kon botvieren.

Maar ik heb zelf een dochter en een partner die zo af en toe eens zegt dat ik haar moet knuffelen.
Ik hou zielsveel van haar maar ik vergeet het na een poos. Ik wil niet veranderen in mijn moeder en ik heb gelukkig een partner die me corrigeert als dat nodig is.

quote:

Op woensdag 10 november 2010 16:49 schreef Fanta-stick het volgende:

[..]



Ik krijg 540 euro van jeugdzorg en gemiddeld 250 euro salaris per maand.

300 euro huur inc g/w/l
Als ik gezond wil eten geef ik ruim genomen 150 euro aan boodschappen ( inc shampoo enz ). 20 euro voor de sportschool
30 euro telefoonkosten
40 euro reiskosten'
50 euro onderhoud shizzle( elke maand heb ik wel onverwachte uitgaven)
200 euro sparen/kleding/uitgaan/uiteten noem maar op.

Dit klinkt goed. Je hebt je kostenlijstje paraat. Dat is zo belangrijk! Petje af.

quote:

Op woensdag 10 november 2010 16:54 schreef Stali het volgende:
Maar ik heb zelf een dochter en een partner die zo af en toe eens zegt dat ik haar moet knuffelen.
Ik hou zielsveel van haar maar ik vergeet het na een poos. Ik wil niet veranderen in mijn moeder en ik heb gelukkig een partner die me corrigeert als dat nodig is.

Dat zou dus ook mijn angst zijn, dat ik even niet oplet en terugval op wat ik mn ouders zag doen. Maar gelukkig heb ik dus ook een partner die me dan wel daarop zal wijzen. Hij heeft echt een hele doorsnee jeugd gehad. Hij legt me nu al dingen uit zoals dat kinderen vaak verplicht een hapje moeten proeven van eten wat ze niet willen eten enzo. Dat soort regeltjes ken ik helemaal niet. Dus hopelijk kan ik het met zijn hulp dan goed doen. Het zijn nu vooral de angsten waar ik aan werk, die ik minder wil hebben voor ik een kind krijg. Ik wil bijvoorbeeld leren autorijden voor het geval er wat met mn kind is, maar ik durf niet goed in een auto met een instructeur. Dus daar ben ik nu mee bezig.

Ik vind het echt goed van je dat je daar zo op let bij je dochter. Dat je dat zelfinzicht hebt. Mijn moeder bijvoorbeeld deed weer haar ouders na, maar die was erg van het 'zo ben ik nou eenmaal'. Alsof wij een statisch gegeven zijn en onze kinderen zich maar aan ons aan moeten passen - dan houdt het nooit op. Het hoeft ook heus allemaal niet perfect, zolang je maar in staat bent om je best te doen en dus niet dingen fout doet en dan zegt ja maar ik ben beschadigd dus dikke pech voor jou. Die houding die jij hebt, dat vind ik super, zo wil ik dus ook zijn.

Voor Fanta-Stick, deze reeks mag je niet missen natuurlijk. .

AH Kortingsbonnen, deel 5

Helaas viel gymnasium niet te combineren met op mezelf wonen, dus de ik nu havo.
Ik word er moe van om elke keer uit te leggen waarom ik gestopt ben met gymnasium.
Het was gewoon moeilijk, mezelf aansturen, mezelf naar school schoppen, huiswerk afmaken en concentreren.
Mensen begrijpen het soms niet, alleen degene die dicht bij me staan.
Ik moet snel volwassen worden en ik ben bang dat ik iets zal missen.
Maar iedereen beleeft de verschillende fases in het leven anders, ik nu op hele ongebruikelijke manier.
Ik ben tevreden met mijn leven, ik ben veel meer voorbereid op eventuele struggles die komen gaan dan mijn leeftijdsgenoten.
Buiten dat maakt dit mij sterk en is het één van de beste lessen die ik zal hebben.

quote:

Op woensdag 10 november 2010 17:04 schreef Stali het volgende:
Voor Fanta-Stick, deze reeks mag je niet missen natuurlijk. .

AH Kortingsbonnen, deel 5

Hahah thanks,
ik werk bij de Appie ik kan dus alle acties en kortingen goed in de gaten houden.

quote:

Op woensdag 10 november 2010 17:01 schreef Dipkip het volgende:

[..]


Dat zou dus ook mijn angst zijn, dat ik even niet oplet en terugval op wat ik mn ouders zag doen. Maar gelukkig heb ik dus ook een partner die me dan wel daarop zal wijzen. Hij heeft echt een hele doorsnee jeugd gehad. Hij legt me nu al dingen uit zoals dat kinderen vaak verplicht een hapje moeten proeven van eten wat ze niet willen eten enzo. Dat soort regeltjes ken ik helemaal niet. Dus hopelijk kan ik het met zijn hulp dan goed doen. Het zijn nu vooral de angsten waar ik aan werk, die ik minder wil hebben voor ik een kind krijg. Ik wil bijvoorbeeld leren autorijden voor het geval er wat met mn kind is, maar ik durf niet goed in een auto met een instructeur. Dus daar ben ik nu mee bezig.

Ha, dit is een leuke inderdaad. Dan moet je nl. een ander de leiding kunnen geven en vertrouwen.
Kip, al ga je dertig rijscholen af, zoek iemand waarmee het klikt. Als je dit niet hebt is de ruimte in zo'n auto wel erg klein en is de kans dat je afhaakt groot.

quote:

Op woensdag 10 november 2010 17:15 schreef Stali het volgende:
Ha, dit is een leuke inderdaad. Dan moet je nl. een ander de leiding kunnen geven en vertrouwen.
Kip, al ga je dertig rijscholen af, zoek iemand waarmee het klikt. Als je dit niet hebt is de ruimte in zo'n auto wel erg klein en is de kans dat je afhaakt groot.

Ik ben bij twee geweest tot nu toe. De eerste noemde me meisje (ik ben goddorie 30 ja) en de tweede suggereerde dat ik maar pilletjes bij de huisarts moest gaan halen toen ik noemde dat ik wat moeite had met bij een vreemde in de auto te stappen. Op naar nummer drie

quote:

Op woensdag 10 november 2010 17:19 schreef Dipkip het volgende:

[..]


Ik ben bij twee geweest tot nu toe. De eerste noemde me meisje (ik ben goddorie 30 ja) en de tweede suggereerde dat ik maar pilletjes bij de huisarts moest gaan halen toen ik noemde dat ik wat moeite had met bij een vreemde in de auto te stappen. Op naar nummer drie

Vaak zijn het enorme paljassen of dominante exmilitairen. Dat combineert niet zo geweldig.
Maar dit gaat teveel offtopic. TS is al ruim 18 uur niet meer online geweest. Hoop dat ze nog post in dit topic.

Kip, als je eens mindere dag hebt, stuur dan gerust een PM. .

,,

[ Bericht 99% gewijzigd door Vandaag... op 11-11-2010 00:29:54 ]

Het is dat ik uit de buurt woon en geen eigen huis heb, anders had ik je nu nog opgehaald en had je hier kunnen slapen. Belachelijk dat mensen zo omgaan met hun kinderen.

Ik voel me nu een stalker. .

Even gekeken in haar profiel, ze is online geweest vanavond.
TS, laat even wat horen. Er zijn echt wel mensen die je een beetje willen helpen joh.
Pak het aan. En zorg echt dat je niet op straat beland.

Dan begin je toch gewoon ergens met bellen en laat je ze zeggen waar je terecht kan waarom zet je je er niet meer voor in om niet op straat terecht te komen?

quote:

Op dinsdag 16 november 2010 22:35 schreef Messedup het volgende:

[..]



Ik wil het heel graag maar ergens durf ik niet. Ik vrees dat ik niet serieus genomen word en dat er een moeilijk proces bij komt. Momenteel ben ik nu gewoon bij een vriend.

Zal ik morgen voor je rondbellen? Hoeft allemaal niet in dit topic te komen he? Niet dat je dit misschien denkt.
Ik wil je echt met alle plezier helpen.

Eerder zat je toch bij een vriendin? Of heb ik dat verkeerd onthouden? Nu bij een vriend. Is dit een oplossing vind je?

Nee, je zat al wel bij die vriend. Weet jullie relatie niet maar besef wel dat je slechts 1 ruzie van de keien verwijderd bent.
Zou daar toch niet alles op inzetten. Maar dat is jouw keuze uiteraard.

quote:

Op dinsdag 16 november 2010 22:57 schreef Messedup het volgende:

[..]



Als je dat zou willen doen, graag. En het klopt dat ik tijdelijk bij die vriend zit, hij vindt het niet erg want hij weet hoe de situatie is. En ik reis dagelijks naar Amsterdam voor mijn school en hij moet naar de uni dus ik hang niet 24/7 aan zijn lip.

Okay, dan ik morgen vast lijntjes uitgooien wat er aan je situatie gedaan kan worden. Want ik heb echt geen idee nog. Omdat je negentien bent en ik vrees voor tussen wal en schip maar je bent ook nog geen 21 jaar, dus iemand moet financieel verantwoordelijk voor je zijn.

Wanneer kun je morgen online zijn? Denk dat het wel handig is om dan PMcontact te hebben over hoe verder. Eerst kijken wat er precies voor je geregeld kan worden.

Beloof alsjeblieft 1 ding. Dat je niet op straat gaat zwalken als het misgaat en dan contact opneemt.
Zal je morgen mijn telefoonnummer geven, zodat je ook weet dat ik geen enge creep ben. .

Stali zulks een tofheid

quote:

Op dinsdag 16 november 2010 23:03 schreef Stali het volgende:
Zal je morgen mijn telefoonnummer geven, zodat je ook weet dat ik geen enge creep ben. .

* DuchessX heeft Stali ontmoet en ze is heul erg tof en zeker geen creep!

Succes en sterkte TS. En Stali je bent echt geweldig. De maatschappij dat ben jij, toch?

quote:

Op dinsdag 16 november 2010 22:35 schreef Messedup het volgende:
Ik wil het heel graag maar ergens durf ik niet. Ik vrees dat ik niet serieus genomen word en dat er een moeilijk proces bij komt. Momenteel ben ik nu gewoon bij een vriend.

Dat snap ik. Het is ook eng. Je bent bang weer afgewezen te worden. Maar het is zo veel moeilijker als je eenmaal geen dak boven je hoofd hebt, en Stali heeft gelijk, je hoeft maar een ruzie te krijgen ofzo, en het kan gebeuren. Ik hoop dat Stali het voor je kan uitzoeken, want het is echt belangrijk dat het gebeurt!

Ah ja, DuchessX. . En yvonne en iteejer trouwens ook. Dus na te vragen.

Moet nu wel maffen maar TS, stuur even een berichtje of laat hier wat horen. Ik ga in ieder geval bellen omtrent je situatie en wat de mogelijkheden zijn.
Je zit nu goed maar het is geen fundering.

Niet meteen het beste nieuws. Heb contact gehad met Bureau Jeugdzorg in Amsterdam. (Daar wilde je immers het liefst heen.) Zij bieden maar hulp tot 18 jaar. Vreemd want op verschillende sites heb ik vandaag anders gelezen. Tot 25 jaar zelfs. Nu schijnt dit alleen zo te zijn bij lopende klanten.

Ze wilde me uiteindelijk toch wel doorverbinden met het "aanmeldteam" om toch te kijken wat ze voor je kunnen doen. Alleen kreeg ik natuurlijk wel e.e.a. vragen die ik natuurlijk niet kon beantwoorden omdat ik niet eens je voornaam weet. .
Dit is wat jij in ieder geval alvast zelf kunt doen.

https://aanmelden.bjaa.nl/

Hier kun je je digitaal voor hulp aanmelden. Dan hoef je niet de drempel over om de telefoon te pakken. . Dan nemen zij sowieso contact op met jou.

Verder schijnt erg belangrijk te zijn waar jij ingeschreven staat. Want wat ik zo uit het hele verhaal begrijp willen ze je naar maatschappelijk werk in jouw woonplaats verwijzen.
Dus als jij echt in Amsterdam wilt wonen dan zou je je misschien uit kunnen laten schrijven bij je tante en vragen of je je bij een vriend/kennis mag laten inschrijven op zijn of haar adres in Amsterdam.

Na dit verhaal heb ik Stichting Streetcornerwork in Amsterdam gebeld. Lang verhaal kort, zij willen je zeker wel helpen.
Ze helpen jongeren tot 23 jaar, hebben geen eigen opvang, het is een tussenbureau met diverse vestigingen in de stadsdelen. Om je verder te helpen willen ze weten op welk laatste adres je stond ingeschreven. (Wederom inschrijving belangrijk.) Voor hulp kom je dus niet zomaar Amsterdam even in maar dat valt door middel van inschrijving op een adres wel te omzeilen.

Maar ken jij iemand die je een tijdelijke inschrijving kan aanbieden? Klasgenootje die misschien wilt helpen? Het heeft niets om het lijf, je hoeft niet daadwerkelijk op dat adres te slapen.

Anders moeten we kijken wat maatschappelijk werk in jouw omgeving voor je kan betekenen.
Mooier zou zijn als je naar Amsterdam kunt.