R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Zul je zien dat je hem ooit tegenkomt op een simpele verjaardag of zo 
Maar wat dacht je van je horizon verbreden naast school en internet of uitgaan? Doe een cursus over een onderwerp dat je interesseert, zoek vrijwilligerswerk, ga eens naar een lezing over het één en ander.
Maar wat dacht je van je horizon verbreden naast school en internet of uitgaan? Doe een cursus over een onderwerp dat je interesseert, zoek vrijwilligerswerk, ga eens naar een lezing over het één en ander.
Met deze opmerking laat je dus zien hoé hypocriet je eigenlijk bent. Je geeft aan dat je het uiterlijk van je toekomstige partner belangrijk vindt maar hij mag jouw uiterlijk niet belangrijk vinden? Hij mag immers niet op je af stappen vanwege je uiterlijk. HOE DE FUCK MOET HIJ JE DAN LEREN KENNEN?! Jij houdt hem toch wel af omdat jouw mannen hatende gedachte denkt dat hij je alleen in bed wil krijgen.quote:Op zondag 7 november 2010 02:29 schreef 4SeizoenenPeper het volgende:
Voor degene die zo benieuwd zijn naar hoe ik eruit zie; ik ben juist gefrustreerd, omdát ik zoveel aandacht krijg, maar ik me zo eenzaam voel, omdat weinig verder kijkt dan mijn uiterlijk door hun oppervlakkigheidIk mag niet klagen over mijn uiterlijk. En als ik dat doe, doe ik dat omdat de minder aantrekkelijke meiden toch met de meest geweldige mannen vandoor gaan. Ik schijn mannen nogal onzeker te maken, omdat ze er vanuit gaan dat uiterlijk het belangrijkste is voor mij. Het ís belangrijk, maar niet het belangrijkSTE
NEWSFLASH: Er bestaan leuke mannen die fatsoen hebben en ja, die kunnen ook uitgaan of in de bibliotheek zitten.
Jouw gedachte over mannen klopt van geen kante en geeft ook gelijk het probleem aan, namelijk jíj! Jij voelt je superieur boven iedereen omdat je jezelf helemaal geweldig vindt. Een man die net zo geweldig is als jij wimpel je simpelweg af omdat hij te oppervlakkig is terwijl jij hier degene bent die veel te zwart op wit denkt. Een leuke man kan niet uitgaan, een leuke man kan niet in de bibliotheek zitten en al helemaal niet op internet.
Wat als die leuke man zich nu toevallig in een café/club bevindt om dezelfde reden als jij, stoom afblazen of een feestje van vrienden. Hij ziet jou staan en is onder de indruk van jouw verschijning, niet alleen je uiterlijk maar je gehele verschijning. Hij wil je benaderen om dat jij hem een leuke meid lijkt, niks meer niks minder. Na al zijn moed bij elkaar geraapt te hebben en je aan te spreken wimpel jij hem simpelweg af met de gedachte dat hij in je broekje wilt komen. Ergo, jij loopt veel leuke mannen mis door je hypocriete denkwijze en je grote oppervlakkigheid. Veel plezier in je eenzame leven!
Tsja ik ben iets minder kritisch op ts.
Wat is er mis met veel eisen stellen of jezelf niet te snel willen geven aan iemand? Minder erg dan het tegenovergestelde lijkt me zo. Je bent zelf je meest waardevolle bezit en daar hoef je niet te lichtvoetig mee om te gaan. Ook voor jou loopt er echt wel iemand rond die je wel de moeite waard vind en vaak is dat iemand die totaal niet aan het lijstje voldoet. Als je echt verliefd wordt dan gooi je dat lijstje toch wel bij het oud papier.
Aan de andere kant moet je wel realistisch blijven. Heb je niet een stel waarvan je denkt: zo zou ik het willen hebben? Als je daar wat beter naar kijkt zijn ook daar imperfecties op te merken.
Wat is er mis met veel eisen stellen of jezelf niet te snel willen geven aan iemand? Minder erg dan het tegenovergestelde lijkt me zo. Je bent zelf je meest waardevolle bezit en daar hoef je niet te lichtvoetig mee om te gaan. Ook voor jou loopt er echt wel iemand rond die je wel de moeite waard vind en vaak is dat iemand die totaal niet aan het lijstje voldoet. Als je echt verliefd wordt dan gooi je dat lijstje toch wel bij het oud papier.
Aan de andere kant moet je wel realistisch blijven. Heb je niet een stel waarvan je denkt: zo zou ik het willen hebben? Als je daar wat beter naar kijkt zijn ook daar imperfecties op te merken.
Omdat jij mij enorm frustreert met je oppervlakkige mannenhatende gedachte ga ik nog even verder:
Jij hebt jezelf in je eigen hoofd zo opgehemeld dat in jouw visie geen enkele man nog goed genoeg is voor jou. Niet beseffende dat leuke mannen jou op deze manier niet eens meer interessant vinden.
Natuurlijk moet je zelfverzekerd zijn en jezelf goed genoeg vinden. Maar jij komt hier nogal narcistisch over en dat is een héle slechte eigenschap die je ontzettend onaantrekkelijk maakt.
Ook kom jij mij over als iemand die een 'ivory tower' om zichzelf heen heeft juist doordat je bang bent jezelf bloot te geven. Misschien wat te verbergen dat je zo irrationeel denkt?
Ohja, en nátuurlijk ben je niet ongelukkig en kan je nog jaren zonder man, maar je opent wel een topic om je frustratie kwijt te kunnen.
Jij hebt jezelf in je eigen hoofd zo opgehemeld dat in jouw visie geen enkele man nog goed genoeg is voor jou. Niet beseffende dat leuke mannen jou op deze manier niet eens meer interessant vinden.
Natuurlijk moet je zelfverzekerd zijn en jezelf goed genoeg vinden. Maar jij komt hier nogal narcistisch over en dat is een héle slechte eigenschap die je ontzettend onaantrekkelijk maakt.
Ook kom jij mij over als iemand die een 'ivory tower' om zichzelf heen heeft juist doordat je bang bent jezelf bloot te geven. Misschien wat te verbergen dat je zo irrationeel denkt?
Ohja, en nátuurlijk ben je niet ongelukkig en kan je nog jaren zonder man, maar je opent wel een topic om je frustratie kwijt te kunnen.
Een uiterst relevante verspreking.quote:Op zondag 7 november 2010 03:18 schreef 4SeizoenenPeper het volgende:
[..]
Ik denk er net zo over, maar waarschijnlijk zijn degene die er net zo over denken ook ''dun uitgezaaid''.
It is no measure of health to be well adjusted to a profoundly sick society.
Owja, uiteraard is iedereen die uitgaat daar om te scoren en zijn ze oppervlakkig. 
Nee, iemand die uitgaat past niet bij jou... want als je uitgaat ben je stom en simpel.. En als je dan een vent vindt die niet uitgaat ga je zeker klagen dat ie geen sociaal leven heeft en teveel van je tijd opeist?
En owja, iedereen op school is ook te min..
Zet die vooroordelen opzij en je kansen op een relatie worden een stuk groter. Want het zit toch echt tussen je oren. (of je komt in de tiener-tenten met uitgaan)
Tot zover mijn respectloze mening die ik even kwijt moest. Sorry daarvoor. Verder wil ik gewoon zeggen dat het tijd kost en het niet vanzelf gaat. Ik kom ook zelden iemand tegen waarmee het klikt. En dan moet het ook nog eens van twee kanten komen. Wees gewoon gelukkig single en dan komt alles goed.
Wat verwacht je eigenlijk in een relatie? Iemand die perfect is? Sorry, maar die bestaat niet.
[ Bericht 2% gewijzigd door rijsttafel op 07-11-2010 13:57:13 ]
Nee, iemand die uitgaat past niet bij jou... want als je uitgaat ben je stom en simpel.. En als je dan een vent vindt die niet uitgaat ga je zeker klagen dat ie geen sociaal leven heeft en teveel van je tijd opeist? En owja, iedereen op school is ook te min..
Zet die vooroordelen opzij en je kansen op een relatie worden een stuk groter. Want het zit toch echt tussen je oren. (of je komt in de tiener-tenten met uitgaan)
Tot zover mijn respectloze mening die ik even kwijt moest. Sorry daarvoor. Verder wil ik gewoon zeggen dat het tijd kost en het niet vanzelf gaat. Ik kom ook zelden iemand tegen waarmee het klikt. En dan moet het ook nog eens van twee kanten komen. Wees gewoon gelukkig single en dan komt alles goed.
Wat verwacht je eigenlijk in een relatie? Iemand die perfect is? Sorry, maar die bestaat niet.
[ Bericht 2% gewijzigd door rijsttafel op 07-11-2010 13:57:13 ]
Fok!-reputatiemeter van Rijsttafel:
Slecht [-----X----------------------------------------------------------] Goed
Slecht [-----X----------------------------------------------------------] Goed
Dit wat ik van de week had gebakken past wel in dit topic:
Ik ga mezelf klonen.
Een grote schaar, snel klaar.
Wat vrouwelijke hormonen,
Tieten erop bouwen.
En dan gaan ik en ik trouwen.
...
Jullie zijn uitgenodigd op de bruiloft.
[ Bericht 83% gewijzigd door rijsttafel op 07-11-2010 13:57:57 ]
Ik ga mezelf klonen.
Een grote schaar, snel klaar.
Wat vrouwelijke hormonen,
Tieten erop bouwen.
En dan gaan ik en ik trouwen.
...
Jullie zijn uitgenodigd op de bruiloft.
[ Bericht 83% gewijzigd door rijsttafel op 07-11-2010 13:57:57 ]
Fok!-reputatiemeter van Rijsttafel:
Slecht [-----X----------------------------------------------------------] Goed
Slecht [-----X----------------------------------------------------------] Goed
Dat dus. TS misschien moet je gewoon risico's durven nemen.quote:
Zolang je jezelf ten doel hebt gesteld om een soulmate te vinden, zul je eenzaam blijven.
Als je geen ervaring hebt met relaties kan je ook minder goed inschatten wat je in iemand zoekt.
Eisen is niet per se een probleem (al verdwijnen ze toch als je echt iemand leuk vindt), maar bij voorbaat mannen afschrijven omdat diequote:
Tsja ik ben iets minder kritisch op ts.
Wat is er mis met veel eisen stellen of jezelf niet te snel willen geven aan iemand? Minder erg dan het tegenovergestelde lijkt me zo. Je bent zelf je meest waardevolle bezit en daar hoef je niet te lichtvoetig mee om te gaan. Ook voor jou loopt er echt wel iemand rond die je wel de moeite waard vind en vaak is dat iemand die totaal niet aan het lijstje voldoet. Als je echt verliefd wordt dan gooi je dat lijstje toch wel bij het oud papier.
Aan de andere kant moet je wel realistisch blijven. Heb je niet een stel waarvan je denkt: zo zou ik het willen hebben? Als je daar wat beter naar kijkt zijn ook daar imperfecties op te merken.
dat is echt treurig. Want dat is toch echt haar eigen perceptie. Iets waar niets van waar hoeft te zijn. Ze kent die mannen nieteens en nog erger: wat ze niet door heeft: ze maakt zelf ook een oordeel over ze, dus eigenlijk zou het wel een goede match kunnen opleveren.quote:bij de ingang van zowel de school als de restaurant of mediatheek staan en meiden beoordelen
Zulk soort meiden.. beetje jammer.
[ Bericht 2% gewijzigd door rijsttafel op 07-11-2010 14:11:57 ]
Fok!-reputatiemeter van Rijsttafel:
Slecht [-----X----------------------------------------------------------] Goed
Slecht [-----X----------------------------------------------------------] Goed
Weet ik nog niet zo net. Dat soort mensen lijken mij een gelukkiger liefdesleven te hebben dan TS.quote:
Tsja ik ben iets minder kritisch op ts.
Wat is er mis met veel eisen stellen of jezelf niet te snel willen geven aan iemand? Minder erg dan het tegenovergestelde lijkt me zo.
Mijn enige eis is: Er moet een klik zijn.
En dat is ook veeleisend, maar is alles wat je nodig hebt.
[ Bericht 16% gewijzigd door rijsttafel op 07-11-2010 14:18:18 ]
En dat is ook veeleisend, maar is alles wat je nodig hebt.
[ Bericht 16% gewijzigd door rijsttafel op 07-11-2010 14:18:18 ]
Fok!-reputatiemeter van Rijsttafel:
Slecht [-----X----------------------------------------------------------] Goed
Slecht [-----X----------------------------------------------------------] Goed
Goed topic dit.
Een vraag voor TS... hoe vaak spreek jij onbekende aan? Bijvoorbeeld bushalte, iemand die tegenover je zit, bar, op straat etc..
Een vraag voor TS... hoe vaak spreek jij onbekende aan? Bijvoorbeeld bushalte, iemand die tegenover je zit, bar, op straat etc..
Ik vind de TS een misselijkmakend persoon.
Compleet af tegeven op mannen om redenen waar ze het zelf niet eens mee eens is, omdat ze zichzelf in iedere post tegenspreekt.
Compleet af tegeven op mannen om redenen waar ze het zelf niet eens mee eens is, omdat ze zichzelf in iedere post tegenspreekt.
Ik krijg nou niet bepaald het gevoel dat TS nou een geweldig enerverend leven leidt, op basis van haar inleidende verhaaltje. Ze zit op zaterdagavond nog net niet thuis om te macrameeën.
Geen wonder dat het dan wel even duurt voordat ze goede mannen tegenkomt. Daarnaast deelt ze op basis van haar aannames (die heel erg makkelijk overdreven gekleurd kunnen zijn) heel vaak mannen in het foute kamp in. Dan wordt de poel met potentiële mannen wel erg klein.
Ik hoop van ganser harte dat haar voorraad hokjes groot genoeg is met het oog op de toekomst.
Geen wonder dat het dan wel even duurt voordat ze goede mannen tegenkomt. Daarnaast deelt ze op basis van haar aannames (die heel erg makkelijk overdreven gekleurd kunnen zijn) heel vaak mannen in het foute kamp in. Dan wordt de poel met potentiële mannen wel erg klein.
Ik hoop van ganser harte dat haar voorraad hokjes groot genoeg is met het oog op de toekomst.
Ik heb een paar hele goede reacties gekregen, ondanks dat ze fel waren. Ik bedank:
Fortune_Cookie
mokka13
sheotah
SemperFii
Jolene22
rijsttafel
Als volgt een tekst over mij. Niet om mezelf te verdedigen. Ik schrijf het puur zodat jullie me beter begrijpen. Als ik daarop opbouwende kritiek kan krijgen, zal dat alleen maar positief uitwerken voor mij. Nogmaals: Ik weet dat ik narcistisch overkom. Maar narcisme is ook een vorm van onzekerheid en zo ben ik bang om gekwetst te raken... omdat ik het eerder en vaker ben geweest.
---
Ooit was ik emotioneel ingesteld en goedgelovig, van nature en - vanzelfsprekend - dromend van een ideaalbeeld in een relatie. Een beeld waarin partners elkaars perfecte evenwicht vormden. In een relatie hield ik vol vertrouwen een bepaald principe vast dat luidde: je bent bij elkaar en je gaat er vanuit dat dat zo blijft. Ik dacht toekomstgericht met een partner. Mijn laatste vriend heeft mijn complete instelling veranderd.
Je moet je een klein, breekbaar, idealistisch, diepzinnig en optimistisch ingesteld meisje voorstellen dat vreselijk verliefd is geworden op een oppervlakkig, chaotisch, egoïstisch en hypocriet pessimist. Kortom, mijn toenmalige vriend met een totaal andere instelling. Voor de dromer die ik toen was, is dat keihard aangekomen.
Op mijn kwetsbaarste moment van pure liefde werd ik de grond ingeboord en vernederd. Dag in, dag uit. Hij was met mij zo lang het leuk bleef. Dat waren zijn exacte woorden en ook zijn motto in de relatie. Elke handeling die hij verrichte maar ook alle woorden die hij zei, kwamen vanuit dát principe. Een principe dat haaks op het mijne stond. Meer moest ik niet verwachten zei hij. Hij was een pure einzelganger. Deelde niets van wat er in zijn hoofd speelde, interesseerde zich weinig in me, tenzij het hem uitkwam en uitte zijn liefde in materialisme als geld. Toch hield ik vol dat hij mijn lot was en ik deze moeilijke tijd moest doormaken en dat zou resulteren in een gelukkig toekomst met mijn eerste echte geliefde ten kostte van alles. De prijs ervan was mijn ik. Het kon dus veel verder gaan.
Het cruciale woord was wachten. Ik was degene die moest wachten, ik de tijd afwachten, mijn tong afbijten, mijn behoeften op een laag pitje zetten. Hij was zo bijzonder, die sukkel. Hij verdiende het dat ik in de buurt bleef, dat ik mijn leven even opschortte, niet kreeg wat ik wil, terwijl hij de tijd nam om alles op een rijtje te zetten. En dat deed hij door het zo en dan uit het niets op een onmenselijke wijze uit te maken, om vervolgens weer om vergiffenis te komen bedelen. En natuurlijk was ik begripvol en vergevend. Want zo bijzonder was hij. En ik natuurlijk niet. Nou was ik toevallig heel goed in mijn tijd afwachten, met weinig tevreden zijn en dolgelukkig zijn met nog minder dan ik uiteindelijk kreeg. Ik kon mijn luchtbel van de ware liefde met hem niet kapotprikken, totdat hij zijn hypocrisie opbiechtte. En dat was mijn vergoeding al mijn inspanningen; een verklaring op de meeste respectloze wijze dat ik geen doorslag had kunnen maken om een toekomst met hem te winnen, omdat ik niet aan zijn eisen voldeed (eerder was ik té goed en was dat zijn onzekerheid). Bovenop dat kwam de opbiechting dat hij eigenlijk nooit de intentie heeft had om iets serieus met mij op te bouwen, terwijl hij altijd een reeks aan excuses had en zo hij zijn tijd rekte om zo lang mogelijk lol met mij te hebben. Zoals de meeste verhalen zijn begonnen, was de onze ook met valse beloftes begonnen. Het kende een omkeer en ik was er de dupe van. Uiteindelijk kreeg een voetveeg meer waarde dan ik.
Dit resulteerde logischerwijs in pure 24 karaats onzekerheid en frustratie. Een heel jaar heb ik rock bottom geraakt. Dieper dan ik was gezonken kon ik niet meer zinken. Ik geloof dat ik het achteraf moet beschrijven als geestelijke instorting. Ik was emotioneel compleet uitgeput. Tranen kon ik niet meer produceren en vreugde kon ik niet herkennen. Eten was onmogelijk en genieten van het leven zat er al helemaal niet meer bij. Ik heb me tegenover mijzelf en hem ten schande gemaakt. Ik heb hem over me heen laten lopen en alles gepikt.
Na zijn laatste poging om weer in contact te komen met mij heb ik er een punt achter gezet door al zijn vuile was bij zijn ouders te hangen. Kort daarna heb ik een uitvoerig, redelijk maar zeer confronterend gesprek met mezelf gehad. Ik heb tegen mezelf gezegd.. dat ik het meisje was wat huilend op de vloer lag, omdat ze niet wist waar ze zichzelf zoeken moest... en toch haar grote liefde die ze trouw bleef nooit meer wilde zien. Ik walgde van haar. Ik vond haar zwak, ziekelijk, zielig, incapabel, zonder zelfvertrouwen en gevoel voor zelfrespect en eigenwaarde.
Sindsdien heb ik onbewust/bewust een periode van verharding gecreëerd. Ik meng me met meer oppervlakkigere en eenvoudigere mensen en onderwerpen. Diepgang sluit ik af. Dit om niet verdwaald te raken in de complexiteit van mijn eigen geest. Ik vlieg door het leven en alleen in de stilte sta ik stil bij de denker, dromer en filosoof in mij. Die zal er altijd zijn, maar alleen in mijn kleine wereldje waar een kleine aantal mensen aan deel uitmaken. Ik heb mezelf getraind om me af te sluiten voor iedereen die er buiten valt. Het is nu zo gewoon geworden dat ik het niet meer doorheb. Vroeger moest ik het tegen mezelf zeggen en constant herhalen. Nu gaat het bijna vanzelf. Ik ben nu voor niets en niemand meer bang, maar ik ben ook niet in staat om me te hechten of te investeren in mensen. Ik ben gewoon gesloten en verhard, zodat niemand mijn muur kan breken en me kan doorzien en raken. Vroeger had ik er moeite om oppervlakkig te zijn, nu moet ik bewust een stap maken om in contact te komen met de diepgaandere gedachten. Dit, vermoed ik, uit vrees voor de instabiliteit die ik kende uit mijn laatste relatie.
Als je het mij vraagt heb ik een partner nodig die een sterk en evenwichtig persoonlijkheid heeft die mijn ziel kan zien en voelen en tevens nuchter is en zo leeft in het hier en nu, zodat ik mijn emotionele stabiliteit kan handhaven.
--
Op sociaal vlak:
Hiervoor heb ik in een wat kleinere stad gewoon dan deze. Daar praatte ik met iedereen. Ongeacht of ik ze vertrouwde of niet. Zo begon het met een bejaarde die ik bij de bushalte groette, de beveiliger van de Plus, naast mijn schoolgenoten die ene leuke leraar op school die me geen eens les gaf. En de eerste keer dat ik hem aansprak was toen ik alle moed bij elkaar had verzameld om hem mee te vragen als mijn partner voor een gala van school. Mijn dag eindigde met kletsen met de buurman(nen) en thee drinken met mijn huisgenootje. In de avond was het naar de sportschool gaan en er waren altijd wel personen met wie ik even kletste en samen een stukje terug liep naar de bushalte of de KFC even bezocht om alle inspanningen te verwaarlozen met een hoop calorieën om vervolgens daarover te spotten.
Nu, woon ik in een grote stad en ik heb me voorgenomen om dingen anders aan te pakken om mijn fouten in het verleden te voorkomen wat weer zou kunnen leiden tot teleurstellingen. Men beweert dat mensen in een stad nog gevaarlijker kunnen zijn en dat heeft invloed gehad op mijn attitude nu, iets wat al enorm was verhard. Mijn intentie was opnieuw beginnen, met de nieuwe ik. Natuurlijk is dit niet de reden waarom ik ben verhuisd. Ik ben van opleiding veranderd.
Ik weet niet waarom, maar ik heb moeite om mensen te vertrouwen hier. En dat vertrouwen was al verminderd. De jongen (bezet) die ik vorig jaar en het hele jaar door helemaal geweldig vond maakte ooit een opmerking over mijn houding destijds. Hij vond mij teveel in de ''spotlight''. Zo noemde hij het. Het betekende dat ik teveel met teveel mensen praatte. Teveel zichtbaar was en dat dat minder aantrekkelijk was aan mij. Nu besef ik me dat hij niet voor niets met een autist is, maar dat ter zijde. Maandenlang heb ik aangehouden dat dat misschien de oorzaak zou kunnen zijn waarom ik mezelf pijnig in relaties en zo te snel mensen aantrek en risico's neem. Ik stel mezelf nu veel minder snel open. Niemand weet iets over mijn privé leven en dat doe ik bewust. Omdat ik ooit een open boek was, was ik ook makkelijker te manipuleren. Achteraf gezien, heb ik mijn huidige beste vrienden wel zo ''gewonnen''. Dus ergens was het goed.
[ Bericht 0% gewijzigd door 4SeizoenenPeper op 07-11-2010 15:46:25 ]
Fortune_Cookie
mokka13
sheotah
SemperFii
Jolene22
rijsttafel
Als volgt een tekst over mij. Niet om mezelf te verdedigen. Ik schrijf het puur zodat jullie me beter begrijpen. Als ik daarop opbouwende kritiek kan krijgen, zal dat alleen maar positief uitwerken voor mij. Nogmaals: Ik weet dat ik narcistisch overkom. Maar narcisme is ook een vorm van onzekerheid en zo ben ik bang om gekwetst te raken... omdat ik het eerder en vaker ben geweest.
---
Ooit was ik emotioneel ingesteld en goedgelovig, van nature en - vanzelfsprekend - dromend van een ideaalbeeld in een relatie. Een beeld waarin partners elkaars perfecte evenwicht vormden. In een relatie hield ik vol vertrouwen een bepaald principe vast dat luidde: je bent bij elkaar en je gaat er vanuit dat dat zo blijft. Ik dacht toekomstgericht met een partner. Mijn laatste vriend heeft mijn complete instelling veranderd.
Je moet je een klein, breekbaar, idealistisch, diepzinnig en optimistisch ingesteld meisje voorstellen dat vreselijk verliefd is geworden op een oppervlakkig, chaotisch, egoïstisch en hypocriet pessimist. Kortom, mijn toenmalige vriend met een totaal andere instelling. Voor de dromer die ik toen was, is dat keihard aangekomen.
Op mijn kwetsbaarste moment van pure liefde werd ik de grond ingeboord en vernederd. Dag in, dag uit. Hij was met mij zo lang het leuk bleef. Dat waren zijn exacte woorden en ook zijn motto in de relatie. Elke handeling die hij verrichte maar ook alle woorden die hij zei, kwamen vanuit dát principe. Een principe dat haaks op het mijne stond. Meer moest ik niet verwachten zei hij. Hij was een pure einzelganger. Deelde niets van wat er in zijn hoofd speelde, interesseerde zich weinig in me, tenzij het hem uitkwam en uitte zijn liefde in materialisme als geld. Toch hield ik vol dat hij mijn lot was en ik deze moeilijke tijd moest doormaken en dat zou resulteren in een gelukkig toekomst met mijn eerste echte geliefde ten kostte van alles. De prijs ervan was mijn ik. Het kon dus veel verder gaan.
Het cruciale woord was wachten. Ik was degene die moest wachten, ik de tijd afwachten, mijn tong afbijten, mijn behoeften op een laag pitje zetten. Hij was zo bijzonder, die sukkel. Hij verdiende het dat ik in de buurt bleef, dat ik mijn leven even opschortte, niet kreeg wat ik wil, terwijl hij de tijd nam om alles op een rijtje te zetten. En dat deed hij door het zo en dan uit het niets op een onmenselijke wijze uit te maken, om vervolgens weer om vergiffenis te komen bedelen. En natuurlijk was ik begripvol en vergevend. Want zo bijzonder was hij. En ik natuurlijk niet. Nou was ik toevallig heel goed in mijn tijd afwachten, met weinig tevreden zijn en dolgelukkig zijn met nog minder dan ik uiteindelijk kreeg. Ik kon mijn luchtbel van de ware liefde met hem niet kapotprikken, totdat hij zijn hypocrisie opbiechtte. En dat was mijn vergoeding al mijn inspanningen; een verklaring op de meeste respectloze wijze dat ik geen doorslag had kunnen maken om een toekomst met hem te winnen, omdat ik niet aan zijn eisen voldeed (eerder was ik té goed en was dat zijn onzekerheid). Bovenop dat kwam de opbiechting dat hij eigenlijk nooit de intentie heeft had om iets serieus met mij op te bouwen, terwijl hij altijd een reeks aan excuses had en zo hij zijn tijd rekte om zo lang mogelijk lol met mij te hebben. Zoals de meeste verhalen zijn begonnen, was de onze ook met valse beloftes begonnen. Het kende een omkeer en ik was er de dupe van. Uiteindelijk kreeg een voetveeg meer waarde dan ik.
Dit resulteerde logischerwijs in pure 24 karaats onzekerheid en frustratie. Een heel jaar heb ik rock bottom geraakt. Dieper dan ik was gezonken kon ik niet meer zinken. Ik geloof dat ik het achteraf moet beschrijven als geestelijke instorting. Ik was emotioneel compleet uitgeput. Tranen kon ik niet meer produceren en vreugde kon ik niet herkennen. Eten was onmogelijk en genieten van het leven zat er al helemaal niet meer bij. Ik heb me tegenover mijzelf en hem ten schande gemaakt. Ik heb hem over me heen laten lopen en alles gepikt.
Na zijn laatste poging om weer in contact te komen met mij heb ik er een punt achter gezet door al zijn vuile was bij zijn ouders te hangen. Kort daarna heb ik een uitvoerig, redelijk maar zeer confronterend gesprek met mezelf gehad. Ik heb tegen mezelf gezegd.. dat ik het meisje was wat huilend op de vloer lag, omdat ze niet wist waar ze zichzelf zoeken moest... en toch haar grote liefde die ze trouw bleef nooit meer wilde zien. Ik walgde van haar. Ik vond haar zwak, ziekelijk, zielig, incapabel, zonder zelfvertrouwen en gevoel voor zelfrespect en eigenwaarde.
Sindsdien heb ik onbewust/bewust een periode van verharding gecreëerd. Ik meng me met meer oppervlakkigere en eenvoudigere mensen en onderwerpen. Diepgang sluit ik af. Dit om niet verdwaald te raken in de complexiteit van mijn eigen geest. Ik vlieg door het leven en alleen in de stilte sta ik stil bij de denker, dromer en filosoof in mij. Die zal er altijd zijn, maar alleen in mijn kleine wereldje waar een kleine aantal mensen aan deel uitmaken. Ik heb mezelf getraind om me af te sluiten voor iedereen die er buiten valt. Het is nu zo gewoon geworden dat ik het niet meer doorheb. Vroeger moest ik het tegen mezelf zeggen en constant herhalen. Nu gaat het bijna vanzelf. Ik ben nu voor niets en niemand meer bang, maar ik ben ook niet in staat om me te hechten of te investeren in mensen. Ik ben gewoon gesloten en verhard, zodat niemand mijn muur kan breken en me kan doorzien en raken. Vroeger had ik er moeite om oppervlakkig te zijn, nu moet ik bewust een stap maken om in contact te komen met de diepgaandere gedachten. Dit, vermoed ik, uit vrees voor de instabiliteit die ik kende uit mijn laatste relatie.
Als je het mij vraagt heb ik een partner nodig die een sterk en evenwichtig persoonlijkheid heeft die mijn ziel kan zien en voelen en tevens nuchter is en zo leeft in het hier en nu, zodat ik mijn emotionele stabiliteit kan handhaven.
--
Op sociaal vlak:
Hiervoor heb ik in een wat kleinere stad gewoon dan deze. Daar praatte ik met iedereen. Ongeacht of ik ze vertrouwde of niet. Zo begon het met een bejaarde die ik bij de bushalte groette, de beveiliger van de Plus, naast mijn schoolgenoten die ene leuke leraar op school die me geen eens les gaf. En de eerste keer dat ik hem aansprak was toen ik alle moed bij elkaar had verzameld om hem mee te vragen als mijn partner voor een gala van school. Mijn dag eindigde met kletsen met de buurman(nen) en thee drinken met mijn huisgenootje. In de avond was het naar de sportschool gaan en er waren altijd wel personen met wie ik even kletste en samen een stukje terug liep naar de bushalte of de KFC even bezocht om alle inspanningen te verwaarlozen met een hoop calorieën om vervolgens daarover te spotten.
Nu, woon ik in een grote stad en ik heb me voorgenomen om dingen anders aan te pakken om mijn fouten in het verleden te voorkomen wat weer zou kunnen leiden tot teleurstellingen. Men beweert dat mensen in een stad nog gevaarlijker kunnen zijn en dat heeft invloed gehad op mijn attitude nu, iets wat al enorm was verhard. Mijn intentie was opnieuw beginnen, met de nieuwe ik. Natuurlijk is dit niet de reden waarom ik ben verhuisd. Ik ben van opleiding veranderd.
Ik weet niet waarom, maar ik heb moeite om mensen te vertrouwen hier. En dat vertrouwen was al verminderd. De jongen (bezet) die ik vorig jaar en het hele jaar door helemaal geweldig vond maakte ooit een opmerking over mijn houding destijds. Hij vond mij teveel in de ''spotlight''. Zo noemde hij het. Het betekende dat ik teveel met teveel mensen praatte. Teveel zichtbaar was en dat dat minder aantrekkelijk was aan mij. Nu besef ik me dat hij niet voor niets met een autist is, maar dat ter zijde. Maandenlang heb ik aangehouden dat dat misschien de oorzaak zou kunnen zijn waarom ik mezelf pijnig in relaties en zo te snel mensen aantrek en risico's neem. Ik stel mezelf nu veel minder snel open. Niemand weet iets over mijn privé leven en dat doe ik bewust. Omdat ik ooit een open boek was, was ik ook makkelijker te manipuleren. Achteraf gezien, heb ik mijn huidige beste vrienden wel zo ''gewonnen''. Dus ergens was het goed.
[ Bericht 0% gewijzigd door 4SeizoenenPeper op 07-11-2010 15:46:25 ]
Tja op den duur moeten alle goedgelovigen hun excuses aanbieden maar de kwaadwilligen dan?
Op ten duur toch een ontwikkeling die niet goed uitpakt.
Op ten duur toch een ontwikkeling die niet goed uitpakt.
UITGESCHREVEN
Duidelijk verhaal. Maar wat men hierboven ook probeert te zeggen. Je bent een beetje doorgeschoten in je zelfprotectionisme.
Je zult je ooit weer moeten geven aan je partner en je kwetsbaar op moeten stellen als je een echte relatie wil.
Je zult je ooit weer moeten geven aan je partner en je kwetsbaar op moeten stellen als je een echte relatie wil.
Je pijnigt jezelf in relaties?
Dude..srsly
Dude..srsly
Op donderdag 22 juli 2010 01:22 schreef xmamacitax het volgende:
mijn nederlands is 1000 x beter dan de joune
mijn nederlands is 1000 x beter dan de joune
Klopt. Mijn narcisme is misschien dan ook super fake, puur uit zelfbescherming. Niet omdat ik mezelf zo ophemel. Die masker zet ik op als ik uit huis ga. Nu ben ik puur mezelfquote:
Duidelijk verhaal. Maar wat men hierboven ook probeert te zeggen. Je bent een beetje doorgeschoten in je zelfprotectionisme.
Je zult je ooit weer moeten geven aan je partner en je kwetsbaar op moeten stellen als je een echte relatie wil.
Props dat je deze twee persoonlijkheden durft te verduidelijken! Dat maakt e.e.a. duidelijker!
Ik hoop dat je die verharding van je "primaire persoonlijkheid" gaandeweg weer af kunt leren, omdat je zo overduidelijk niet de persoon bent die je eigenlijk bent.
Ik hoop dat je die verharding van je "primaire persoonlijkheid" gaandeweg weer af kunt leren, omdat je zo overduidelijk niet de persoon bent die je eigenlijk bent.
Vroeger was je het lieve naïeve meisje waar misbruik van werd gemaakt, nu ben je de ijskoningin die op sociaal vlak niemand dichtbij laat komen. Het beste zou zijn een middenweg tussen beide 'persoonlijkheden'. Het is niet goed als je mensen niet dicht bij je laat komen, dit heeft namelijk ieder mens nodig.quote:
Ik moet erbij zeggen, dat het niet makkelijk voor me is geweest om me open te stellen nu. Maar ik heb niets meer te verliezen. Dat heb ik al; mijn vertrouwen in anderen. Wellicht kan ik het nu terug winnen en een balans vinden. Hopefully... Want degene die ik de wereld laat zien, ben ik niet. Ik ben nog steeds de emo die tijdens liefdesfilms moet janken en wegdroomt bij het lezen van een roman
Heel herkenbaar in het huidige meisje waar ik verliefd op ben. En meteen erg angstaanjagend...
Iedereen breekt zijn.haar hart ooit eens, en niet iedereen wordt zoals jij nu bent. Ik zou toch maar eens aan wat zelfreflectie doen mocht je daar tijd voor hebben. Even eerlijk tegen jezelf zijn.
Iedereen breekt zijn.haar hart ooit eens, en niet iedereen wordt zoals jij nu bent. Ik zou toch maar eens aan wat zelfreflectie doen mocht je daar tijd voor hebben. Even eerlijk tegen jezelf zijn.
No bad soldiers under a good leader
Waarom zou je je dan anders voor doen dan je bent? Je was toch gelukkig hoe je was (laatste vriendjes issue daargelaten)?quote:
Ik moet erbij zeggen, dat het niet makkelijk voor me is geweest om me open te stellen nu. Maar ik heb niets meer te verliezen. Dat heb ik al; mijn vertrouwen in anderen. Wellicht kan ik het nu terug winnen en een balans vinden. Hopefully... Want degene die ik de wereld laat zien, ben ik niet. Ik ben nog steeds de emo die tijdens liefdesfilms moet janken en wegdroomt bij het lezen van een roman
Het probleem in je laatste relatie was niet alleen je hufterige vriend maar ook jijzelf. Je moet voor jezelf leren opkomen en dat niet op de manier die je nu gebruikt. Uiteindelijk moet je toch voor jezelf kiezen, dit doet iedereen namelijk.
Klinkt alsof je op de goede weg bent TS!quote:
Ik moet erbij zeggen, dat het niet makkelijk voor me is geweest om me open te stellen nu. Maar ik heb niets meer te verliezen. Dat heb ik al; mijn vertrouwen in anderen. Wellicht kan ik het nu terug winnen en een balans vinden. Hopefully...
Ja als je maar onthoudt dat die films en romannetjes allemaal verzinsels zijn. En ik kom ze weleens tegen mensen met een sprookjes relatie. Maar dat is best zeldzaam.quote:Want degene die ik de wereld laat zien, ben ik niet. Ik ben nog steeds de emo die tijdens liefdesfilms moet janken en wegdroomt bij het lezen van een roman
