R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Nou er is niks wait whut aan... voor m'n gevoel moet ik het zo afsluiten, of ik 't nou uiteindelijk aan haar geef of niet. Dat is net zoiets als brieven aan haar schrijven maar ze niet geven. En de beslissing om het aan haar te geven of niet daar kom ik tijdens het maken vanzelf wel achter lijkt me. Tuurlijk, ze heeft me wel eea geflikt maar ik hou nog van d'r dus dan zou het niet verkeerd zijn ALS ze door zoiets tot inkeer komt, al acht ik de kans ongeveer op 0,5%quote:
Als ik mezelf zo teruglees kom ik wanhopig over, toch hoef ik dat niet te zijn. Ik heb nooit te klagen gehad over aandacht van vrouwen, en ik weet zeker dat ik in de toekomst weer aan een andere leuke vrouw kom mocht dit niet goed aflopen. Maar mag ik niet een beetje hopen dat ik de vrouw waarmee ik 8 jaar lief en leed heb gedeeld ooit weer eens terugkrijg?
Je houdt nog steeds van haar, of iig de persoon waar je mee was. Totdat je er van overtuigd bent dat zij niet langer die persoon is, wat even kan duren, zul je inderdaad met gedachtes rondlopen "als ze terug komt zou ik geen nee zeggen". Dat is heel niet gek, maar wel iets om over na te denken, mocht het voorkomen.
"Dit? Dit zijn mijn oorlogswonden, heb jarenlang oorlog gevoerd met mezelf, maar ik heb gewonnen!"
Ik zou in ieder geval nog maar even wachten met je fotoboek. Of je moet van zelfpijniging houden...
why didn't the kid see the pirate movie? because it was rated Aarrh!
Ja daar wacht ik ook mee, het is niet dat ik dat nu impulsief beslis en dat ik er vanavond mee ga beginnen, integendeel.
Het enige waar ik niet mee wacht is zo naar bed gaan, ik kan wel een goede nacht gebruiken na de dramatische nachtrust van de laatste 3 weken Maar goed, dat roep ik ook al anderhalve week 
Het enige waar ik niet mee wacht is zo naar bed gaan, ik kan wel een goede nacht gebruiken na de dramatische nachtrust van de laatste 3 weken
Maar goed, dat roep ik ook al anderhalve week
Ik krijg echt medelijden met TS als ik dit lees..quote:Op maandag 15 november 2010 20:32 schreef jeice het volgende:
[..]
Thx, erg prettig om te horen!
[..]
Tuurlijk hoop ik dat als het niet meer goedkomt, en die kans is ERG groot, dat we uiteindelijk als vrienden uit elkaar kunnen gaan en leuk op deze periode terug kunnen kijken. Toch is het apart dat we zo dicht bij trouwen zaten, we hadden zelfs al min of meer de trouwlocatie uitgezocht ruim een jaar terug. Ik ben nog steeds van mening dat we WEL bij elkaar passen en bij elkaar horen. Als ik vakantie foto's terugkijk (ook van vorig jaar) zie je gewoon echt een verliefd, leuk stel wat echt van elkaar houdt, en ook dit jaar hebben we zoveel leuke dingen gedaan en ook daar zijn foto's van.
Wat ik eerder in dit topic al zei: ze heeft het moeilijk om de leuke herinneringen terug te halen. Ik weet gewoon dat zij het hier ook moeilijk mee heeft. Dat is exact de reden waarom ik soms denk een fotoboek van ons tweeen in elkaar te zetten, zodat ze die herinneringen wel kan terugzien en op die manier ook terug kan halen. Niet echt bedoeld als een ultieme poging haar terug te halen (of misschien onbewust wel, het zou iig een leuke bijkomstigheid zijn) maar meer om haarzelf ook weer prettiger en in haar vel te laten voelen en misschien voor mezelf om het goed af te sluiten.
TS, ik snap precies door welk proces je gaat, maar come on man, buckle up and bring the pain. Ik zou bijna suggereren dat je ex 'm gepeerd is vanwege je neiging tot zelfkastijding. Forget dat ho, live on.
TS, mocht je ooit nog de opwelling hebben dat je hoopt dat het alsnog goed komt, denk dan maar even aan het schrikbeeld van die zweterige barman bovenop haar die op dat moment haar flamoes aan het plamuren is. That helps you to see that the point of no return has been passed.
De moraal zit in een crisis, niemand weet meer wat van wie is.
Mijn broer Tinus zeker niet; de minkukel neemt steeds ongevraagd bezit van mijn FOK!account. Beste vent wel verder, overigens: http://fotoboek.fok.nl/Tinus_O..
Mijn broer Tinus zeker niet; de minkukel neemt steeds ongevraagd bezit van mijn FOK!account. Beste vent wel verder, overigens: http://fotoboek.fok.nl/Tinus_O..
Wat een flauwekul, iemand die je naait verdient geen 'goed gevoel' of zomaar vergeving, zeker niet als het degene was waar je van hield/houdt. Als iemand je vertrouwen verraad en je als vuil behandelt in deze situatie kun je niet zomaar terugkijken op de mooie momenten zonder die pijn te voelen. Zeggen dat dat fout of ongezond is is echt de verkeerde weg denk ik. Na 8 jaar ben je iemand verplicht dit soort zaken respectvol af te handelen, dat heeft ze niet gedaan.quote:Op maandag 15 november 2010 19:36 schreef mane het volgende:
Ik vind het heel mooi hoor, dat je ondanks alles wel liefdevol blijft naar haar toe. Acht jaar is niet niets, en ook niet voor niets. Het zou fijn zijn als jullie allebei, ondanks verdriet en pijn, uiteindelijk met een positief gevoel terug kunnen kijken. Een relatie kan altijd overgaan, niet met opzet maar omdat om wat voor reden dan ook jullie toch geen goede combinatie zijn. Hier komen veel gevoelens voorbij van andere posters (rancune, veroordelend) die wel menselijk zijn, maar die je ook niet echt veel verder brengen. Het is veel beter om zonder rancune hiermee om te gaan, en ja, je kunt er heus wel zeker van zijn dat zij het hier ook moeilijk mee heeft.
Verdwaald in mijn eigen belevingswereld.
Nou ja bedankt voor de tips weer. Vandaag was opzich m'n beste dag tot nu toe. Ik kan natuurlijk nog niet zeggen dat het van harte gaat, maar ik heb vandaag voor het eerst een paar keer gedacht: "zoek jij het even lekker uit". Ik heb vandaag een goede vriendin van haar gesproken en die zegt ook echt geen pijl te kunnen trekken op waar ze nou precies mee bezig is. Ze wou rust maar gaat morgenavond weer naar die stad met wat vrouwen van de tennisclub oa, nu voor een of ander feest met nl zangers. Ik weet niet of hij er bij is maar die vriendin zei mee te gaan om haar iig in de gaten te houden. Dit kan ik natuurlijk ook met een korrel zout nemen, ik weet niet in hoeverre die vriendin eerlijk is naar mij maar ze klonk oprecht, en ik ken haar vrij lang. Verder is ze is in een klein, vies appartement getrokken terwijl ze helemaal niet tegen troep kan. Tuurlijk is ze het hele weekend bezig geweest met schoonmaken, maar het zal er allemaal nog niet veel beter op worden. Gek genoeg had ze volgens haar wel foto's van ons in de woonkamer staan, maar toen die vriendin zei: "oh dus je moet toch nog wel aan hem denken?" reageerde ze er amper op.
Verder zei ze haar boekhouding nog wel in ons huis te willen doen, en ik zie nog steeds wel spullen van haar liggen hier. Dat van die boekhouding ben ik het niet mee eens, ze heeft besloten op zichzelf te gaan en dat is prima, maar dan moet ze wel consequent zijn ook. Ik wil zelf niet het initiatief nemen tot contact, en die vriendin zei dat ze mij nog wel zou bellen of SMSen over die boekhouding. Dan zal ik haar ook wel even duidelijk maken dat ze de sleutel meteen kan inleveren. Tot nu toe is het allemaal veel te makkelijk gegaan voor haar; de relatie ging uit en ze zat binnen no-time bij hem, ze kreeg met veel geluk een appartementje en auto en kan gaan en staan waar ze wilt. Ze mag nu van mij dus ook wel even de consequenties onder ogen zien en weten dat ik haar hier niet meer in ons huis hoef. Verder zal ik haar vertellen dat ik bezig ben het huis alleen over te nemen. Dan beseft ze misschien wel eindelijk wat haar daden betekenen, en dat de weg terug definitief afgesloten is. Ik zeg nog steeds niet dat dat zo is, je weet nooit hoe het loopt, maar misschien dat ze zich zo wel even achter de oren gaat krabben. Het is niet om te treiteren of uit rancune, want zoals jullie hebben kunnen lezen heb ik dat nog steeds niet. Maar misschien is dit dan wel een manier om haar haar oude zelf te laten worden, want ook haar vriendin zei dat ze op deze manier ook een hoop vrienden gaat verliezen. En dat verdient ze niet, ondanks alles. Iig het meisje/de vrouw die ze WAS verdient dat niet
Ook al gaat het beter, zoals jullie misschien wel kunnen merken aan mijn posts twijfel ik best nog, en gaat mijn emotie van de ene naar de andere kant. Toch lijk ik me al iets meer te beseffen dat ik nu echt voor mezelf moet kiezen.
Verder zei ze haar boekhouding nog wel in ons huis te willen doen, en ik zie nog steeds wel spullen van haar liggen hier. Dat van die boekhouding ben ik het niet mee eens, ze heeft besloten op zichzelf te gaan en dat is prima, maar dan moet ze wel consequent zijn ook. Ik wil zelf niet het initiatief nemen tot contact, en die vriendin zei dat ze mij nog wel zou bellen of SMSen over die boekhouding. Dan zal ik haar ook wel even duidelijk maken dat ze de sleutel meteen kan inleveren. Tot nu toe is het allemaal veel te makkelijk gegaan voor haar; de relatie ging uit en ze zat binnen no-time bij hem, ze kreeg met veel geluk een appartementje en auto en kan gaan en staan waar ze wilt. Ze mag nu van mij dus ook wel even de consequenties onder ogen zien en weten dat ik haar hier niet meer in ons huis hoef. Verder zal ik haar vertellen dat ik bezig ben het huis alleen over te nemen. Dan beseft ze misschien wel eindelijk wat haar daden betekenen, en dat de weg terug definitief afgesloten is. Ik zeg nog steeds niet dat dat zo is, je weet nooit hoe het loopt, maar misschien dat ze zich zo wel even achter de oren gaat krabben. Het is niet om te treiteren of uit rancune, want zoals jullie hebben kunnen lezen heb ik dat nog steeds niet. Maar misschien is dit dan wel een manier om haar haar oude zelf te laten worden, want ook haar vriendin zei dat ze op deze manier ook een hoop vrienden gaat verliezen. En dat verdient ze niet, ondanks alles. Iig het meisje/de vrouw die ze WAS verdient dat niet
Ook al gaat het beter, zoals jullie misschien wel kunnen merken aan mijn posts twijfel ik best nog, en gaat mijn emotie van de ene naar de andere kant. Toch lijk ik me al iets meer te beseffen dat ik nu echt voor mezelf moet kiezen.
Onthoud een ding: vrouwen zijn slechte zakenpartners.quote:
Nou ja bedankt voor de tips weer. Vandaag was opzich m'n beste dag tot nu toe. Ik kan natuurlijk nog niet zeggen dat het van harte gaat, maar ik heb vandaag voor het eerst een paar keer gedacht: "zoek jij het even lekker uit". Ik heb vandaag een goede vriendin van haar gesproken en die zegt ook echt geen pijl te kunnen trekken op waar ze nou precies mee bezig is. Ze wou rust maar gaat morgenavond weer naar die stad met wat vrouwen van de tennisclub oa, nu voor een of ander feest met nl zangers. Ik weet niet of hij er bij is maar die vriendin zei mee te gaan om haar iig in de gaten te houden. Dit kan ik natuurlijk ook met een korrel zout nemen, ik weet niet in hoeverre die vriendin eerlijk is naar mij maar ze klonk oprecht, en ik ken haar vrij lang. Verder is ze is in een klein, vies appartement getrokken terwijl ze helemaal niet tegen troep kan. Tuurlijk is ze het hele weekend bezig geweest met schoonmaken, maar het zal er allemaal nog niet veel beter op worden. Gek genoeg had ze volgens haar wel foto's van ons in de woonkamer staan, maar toen die vriendin zei: "oh dus je moet toch nog wel aan hem denken?" reageerde ze er amper op.
Verder zei ze haar boekhouding nog wel in ons huis te willen doen, en ik zie nog steeds wel spullen van haar liggen hier. Dat van die boekhouding ben ik het niet mee eens, ze heeft besloten op zichzelf te gaan en dat is prima, maar dan moet ze wel consequent zijn ook. Ik wil zelf niet het initiatief nemen tot contact, en die vriendin zei dat ze mij nog wel zou bellen of SMSen over die boekhouding. Dan zal ik haar ook wel even duidelijk maken dat ze de sleutel meteen kan inleveren. Tot nu toe is het allemaal veel te makkelijk gegaan voor haar; de relatie ging uit en ze zat binnen no-time bij hem, ze kreeg met veel geluk een appartementje en auto en kan gaan en staan waar ze wilt. Ze mag nu van mij dus ook wel even de consequenties onder ogen zien en weten dat ik haar hier niet meer in ons huis hoef. Verder zal ik haar vertellen dat ik bezig ben het huis alleen over te nemen. Dan beseft ze misschien wel eindelijk wat haar daden betekenen, en dat de weg terug definitief afgesloten is. Ik zeg nog steeds niet dat dat zo is, je weet nooit hoe het loopt, maar misschien dat ze zich zo wel even achter de oren gaat krabben. Het is niet om te treiteren of uit rancune, want zoals jullie hebben kunnen lezen heb ik dat nog steeds niet. Maar misschien is dit dan wel een manier om haar haar oude zelf te laten worden, want ook haar vriendin zei dat ze op deze manier ook een hoop vrienden gaat verliezen. En dat verdient ze niet, ondanks alles. Iig het meisje/de vrouw die ze WAS verdient dat niet
Ook al gaat het beter, zoals jullie misschien wel kunnen merken aan mijn posts twijfel ik best nog, en gaat mijn emotie van de ene naar de andere kant. Toch lijk ik me al iets meer te beseffen dat ik nu echt voor mezelf moet kiezen.
En 'vriendinnen' lullen maar wat, ze zijn alles behalve objectief. Nooit uitgaan van hun bullshit, die zitten er alleen maar in voor het leedvermaak.
Jeice, je bent volgens mij geen domme jongen, maar je bent wel duidelijk erg in de war. Logisch ook, want de breuk kwam voor jou nogal onverwachts, je bent in een soort van shock en je hoopt met alles wat je in je hebt dat je vriendin zich gaat realiseren dat ze een fout maakt en vol berouw bij je terug komt. Ik weet niet of dat zal gaan gebeuren (ik hoop het voor jou, ondanks dat ik vind dat je beter verdient), maar wat in ieder geval niet gaat helpen of wijst op die gebeurtenis in de nabije toekomst:
• Een fotoboek maken: Heel slecht plan. Het zal voor haar slechts een bevestiging zijn dat je nog lang niet over haar heen bent maar zielig zit te sippen om jullie tijd samen.
• Vertellen dat je het huis alleen gaat over nemen: Als het haar al boeit, gaat ze er momenteel van uit dat je het huis verkoopt aan een ander. Dan is die deur dus letterlijk heel erg dicht. terwijl als jij het huis over neemt, ze zo weer terug kan naar haar oude leventje, mocht ze dat willen. Veel makkelijker (en emotioneel minder belastend) voor haar dus dan de boel verkopen. Ik bedoel niet dat je het niet moet kopen trouwens, maar wel dat dit geen argument voor haar zal zijn om na te denken/bij zinnen te komen.
• Als haar vriendin tegen haar zegt "oh dus je moet toch nog wel aan hem denken?", filter jij eruit dat ze nog aan je denkt. Ik filter eruit dat ze dus aan haar vriendinnen vertelt dat ze helemaal klaar me je is en niet meer aan je denkt. En dat strookt ook met haar daden: ze heeft een keuze gemaakt en die is niet op jou gevallen.
• Toen mijn beste vriendin haar relatie verbrak en ik met haar ex sprak, vond ik dat erg moeilijk. Hij zat te vissen wat ik er van vond, of ze een ander had, etc. Ik zat er niet in voor het leedvermaak zoals hierboven staat, maar ik zat in een lastig pakket tussen mijn beste vriendin en haar vriend in. Het was niet aan mij om hem te vertellen hoe het werkelijk zat en ik wilde hem ook niet meer pijn doen dan hij al had. Ik lees hetzelfde uit jouw gesprek met haar vriendin.
En wat wel helpt: nieuwe sloten op de deur, niet meer smsen, telefoontjes van haar niet meer beantwoorden, niet meer vissen bij haar vriendinnen, leuke dingen doen, uit je slachtofferrol kruipen (dat vindt geen enkele vrouw aantrekkelijk, je ex ook niet), doorgaan met je leven. Je zou haar niet terug moeten willen, maar ik weet hoe moeilijk dat is, en afstand nemen is de beste stap die je kunt zetten. Op korte termijn omdat het de enige manier is om jezelf weer aantrekkelijk te maken voor je vriendin, op lange termijn omdat je daardoor sneller weer jezelf bent en je realiseert dat ze je niet waard is.
[ Bericht 0% gewijzigd door Xenia op 16-11-2010 23:37:01 ]
• Een fotoboek maken: Heel slecht plan. Het zal voor haar slechts een bevestiging zijn dat je nog lang niet over haar heen bent maar zielig zit te sippen om jullie tijd samen.
• Vertellen dat je het huis alleen gaat over nemen: Als het haar al boeit, gaat ze er momenteel van uit dat je het huis verkoopt aan een ander. Dan is die deur dus letterlijk heel erg dicht. terwijl als jij het huis over neemt, ze zo weer terug kan naar haar oude leventje, mocht ze dat willen. Veel makkelijker (en emotioneel minder belastend) voor haar dus dan de boel verkopen. Ik bedoel niet dat je het niet moet kopen trouwens, maar wel dat dit geen argument voor haar zal zijn om na te denken/bij zinnen te komen.
• Als haar vriendin tegen haar zegt "oh dus je moet toch nog wel aan hem denken?", filter jij eruit dat ze nog aan je denkt. Ik filter eruit dat ze dus aan haar vriendinnen vertelt dat ze helemaal klaar me je is en niet meer aan je denkt. En dat strookt ook met haar daden: ze heeft een keuze gemaakt en die is niet op jou gevallen.
• Toen mijn beste vriendin haar relatie verbrak en ik met haar ex sprak, vond ik dat erg moeilijk. Hij zat te vissen wat ik er van vond, of ze een ander had, etc. Ik zat er niet in voor het leedvermaak zoals hierboven staat, maar ik zat in een lastig pakket tussen mijn beste vriendin en haar vriend in. Het was niet aan mij om hem te vertellen hoe het werkelijk zat en ik wilde hem ook niet meer pijn doen dan hij al had. Ik lees hetzelfde uit jouw gesprek met haar vriendin.
En wat wel helpt: nieuwe sloten op de deur, niet meer smsen, telefoontjes van haar niet meer beantwoorden, niet meer vissen bij haar vriendinnen, leuke dingen doen, uit je slachtofferrol kruipen (dat vindt geen enkele vrouw aantrekkelijk, je ex ook niet), doorgaan met je leven. Je zou haar niet terug moeten willen, maar ik weet hoe moeilijk dat is, en afstand nemen is de beste stap die je kunt zetten. Op korte termijn omdat het de enige manier is om jezelf weer aantrekkelijk te maken voor je vriendin, op lange termijn omdat je daardoor sneller weer jezelf bent en je realiseert dat ze je niet waard is.
[ Bericht 0% gewijzigd door Xenia op 16-11-2010 23:37:01 ]
Ok hier ben ik het inmiddels wel met je eens en ben ik vanaf gestapt, niet doen, duidelijkquote:
• Een fotoboek maken: Heel slecht plan. Het zal voor haar slechts een bevestiging zijn dat je nog lang niet over haar heen bent maar zielig zit te sippen om jullie tijd samen.
Mee eens... al is het alleen maar omdat daar zijn best nog pijn doet, de rest van je argumenten klopt idd ook als ik er zo langer over nadenk. Daarnaast zullen de lasten een stuk lager zijn als ik in een (goedkoper) appartement ga wonen bijvoorbeeld, en is het wel prettig als ik in een nieuwe omgeving ben. Ik heb alleen ECHT geen zin om te gaan verhuizen maar daar kom ik ook wel weer overheen.quote:• Vertellen dat je het huis alleen gaat over nemen: Als het haar al boeit, gaat ze er momenteel van uit dat je het huis verkoopt aan een ander. Dan is die deur dus letterlijk heel erg dicht. terwijl als jij het huis over neemt, ze zo weer terug kan naar haar oude leventje, mocht ze dat willen. Veel makkelijker (en emotioneel minder belastend) voor haar dus dan de boel verkopen. Ik bedoel niet dat je het niet moet kopen trouwens, maar wel dat dit geen argument voor haar zal zijn om na te denken/bij zinnen te komen.
Tja hier heb ik zelf ook aan getwijfeld, ik weet ook dat ik misschien niet alles moet geloven maar ik ken haar wel en ze neemt geen blad voor d'r mond, ook niet tegen haar beste vriendinnen. Ze zal ongetwijfeld niet alles doorspelen aan me maar ze heeft 'r vast wel eens een keer hard aangepakt.quote:• Als haar vriendin tegen haar zegt "oh dus je moet toch nog wel aan hem denken?", filter jij eruit dat ze nog aan je denkt. Ik filter eruit dat ze dus aan haar vriendinnen vertelt dat ze helemaal klaar me je is en niet meer aan je denkt. En dat strookt ook met haar daden: ze heeft een keuze gemaakt en die is niet op jou gevallen.
• Toen mijn beste vriendin haar relatie verbrak en ik met haar ex sprak, vond ik dat erg moeilijk. Hij zat te vissen wat ik er van vond, of ze een ander had, etc. Ik zat er niet in voor het leedvermaak zoals hierboven staat, maar ik zat in een lastig pakket tussen mijn beste vriendin en haar vriend in. Het was niet aan mij om hem te vertellen hoe het werkelijk zat en ik wilde hem ook niet meer pijn doen dan hij al had. Ik lees hetzelfde uit jouw gesprek met haar vriendin.
Niet SMSen en bellen hou ik al een aantal dagen goed vol, ik wil haar nog steeds het initiatief laten nemen (als dat er al komt natuurlijk) en vissen bij haar vriendin zal ik idd ook niet meer doen. Dat van die nieuwe sloten staat me al een stuk meer aan dan een aantal dagen geleden. Ze zal wel vreemd opkijken als ze d'r boekhouding en/of kleding op wil halen en er niet in kanquote:En wat wel helpt: nieuwe sloten op de deur, niet meer smsen, telefoontjes van haar niet meer beantwoorden, niet meer vissen bij haar vriendinnen, leuke dingen doen, uit je slachtofferrol kruipen (dat vindt geen enkele vrouw aantrekkelijk, je ex ook niet), doorgaan met je leven. Je zou haar niet terug moeten willen, maar ik weet hoe moeilijk dat is, en afstand nemen is de beste stap die je kunt zetten. Op korte termijn omdat het de enige manier is om jezelf weer aantrekkelijk te maken voor je vriendin, op lange termijn omdat je daardoor sneller weer jezelf bent en je realiseert dat ze je niet waard is.
Ik denk dat je goed bezig bent met je proces. Ik vind niet dat je rancuneus over komt, maar wel dat je jouw grenzen aangeeft en daar heb je recht op.
Je hebt dan wel geen letterlijk contact met je ex gehad, maar wel indirect via haar vriendinnen. Op deze manier blijf je nog steeds meer met je ex bezig dan nu goed voor je is. Je zoekt via hun bevestiging dat je ex niet goed bezig is en misschien wel weer bijdraait.
Daarnaast zal die vriendin echt wel aan jouw ex doorgeven dat jij steeds naar haar vroeg, dat je er moe uit zag, dat je er doorheen zat. Gun je haar dat?
Ik denk dat het geen verkeerd plan is om zelf een ander huis te zoeken, weg van herinneringen. Goedkoper. En symbolisch voor een nieuwe start. Helemaal van jou.
En ja, verhuizen is stress. Maar het is ook afleiding en opnieuw vormgeven aan je leven. Bovendien heb je volgens mij genoeg vrienden om je heen verzameld die je met liefde komen helpen.
Je hebt dan wel geen letterlijk contact met je ex gehad, maar wel indirect via haar vriendinnen. Op deze manier blijf je nog steeds meer met je ex bezig dan nu goed voor je is. Je zoekt via hun bevestiging dat je ex niet goed bezig is en misschien wel weer bijdraait.
Daarnaast zal die vriendin echt wel aan jouw ex doorgeven dat jij steeds naar haar vroeg, dat je er moe uit zag, dat je er doorheen zat. Gun je haar dat?
Ik denk dat het geen verkeerd plan is om zelf een ander huis te zoeken, weg van herinneringen. Goedkoper. En symbolisch voor een nieuwe start. Helemaal van jou.
En ja, verhuizen is stress. Maar het is ook afleiding en opnieuw vormgeven aan je leven. Bovendien heb je volgens mij genoeg vrienden om je heen verzameld die je met liefde komen helpen.
mijn vraag aan ts is of hij als hij de kans had om alles goed te maken of hij die kans zou grijpen of laten passeren.
want mocht ts nog interesse hebben dan zal je flink aan plan de campagne moeten sleutelen.
gr.
want mocht ts nog interesse hebben dan zal je flink aan plan de campagne moeten sleutelen.
gr.
Ik zou niet alleen géén contact met haar zoeken, maar ook niet met haar vriendinnen. Heb je niks aan en als je al behoefte aan contact hebt met hun, heb het dan niet over haar en jullie mislukte relatie. Ze zal ongetwijfeld aan die vriendin vragen of ze het nog over haar hebben gehad. Ik denk niet dat ze meteen naar je terug komt rennen wanneer ze merkt dat jij nog altijd in zak en as zit. Zulke dingen hebben vaak een tegenovergesteld effect en zal alleen maar zorgen voor nog meer minachting bij haar jegens jou.
why didn't the kid see the pirate movie? because it was rated Aarrh!
nog een goede tip voor je: Wis haar telefoonnummer uit je gsm en andere bestanden. Wis haar nummer uit je geheugen. Geloof me, het zal je rust geven als je haar niet meer kunt bellen/sms-en.quote:Niet SMSen en bellen hou ik al een aantal dagen goed vol, ik wil haar nog steeds het initiatief laten nemen (als dat er al komt natuurlijk) en vissen bij haar vriendin zal ik idd ook niet meer doen. Dat van die nieuwe sloten staat me al een stuk meer aan dan een aantal dagen geleden. Ze zal wel vreemd opkijken als ze d'r boekhouding en/of kleding op wil halen en er niet in kan
Ik denk dat dat nummer na 8 jaar wel op je eigen harde schijf staatquote:
[..]
nog een goede tip voor je: Wis haar telefoonnummer uit je gsm en andere bestanden. Wis haar nummer uit je geheugen. Geloof me, het zal je rust geven als je haar niet meer kunt bellen/sms-en.
Ze vertikt het haar sleutels in te leveren?quote:
Niet SMSen en bellen hou ik al een aantal dagen goed vol, ik wil haar nog steeds het initiatief laten nemen (als dat er al komt natuurlijk) en vissen bij haar vriendin zal ik idd ook niet meer doen. Dat van die nieuwe sloten staat me al een stuk meer aan dan een aantal dagen geleden. Ze zal wel vreemd opkijken als ze d'r boekhouding en/of kleding op wil halen en er niet in kan
"[...] a large number of the teenagers claiming Asperger's are, in fact, merely dicks."
Nee ik heb het haar ook niet gevraagd... bewust omdat ik nog ff geen contact wil zoeken.
Gelukkig word ik nog steeds op sleeptouw genomen. Ik word bijna geleefd deze week zou ik bijna zeggen
Vanavond voetbal gekeken met vrienden, morgenavond verjaardag, vrijdagavond wat drinken, zaterdagavond dus lekker Ajax-PSV kijken en daarna naar het casino. Zondag maar eens een beetje uitrusten
Vanmiddag voor de 2e keer naar de psycholoog geweest voor de eerste behandeling. Ik heb hem eerst maar eens verteld wat er de afgelopen 3 weken gebeurd is en natuurlijk werd ik emotioneel, maar voor het eerst kon ik m'n tranen wel bedwingen (niet dat dat moet bij zo'n man, maar goed). Hij gaf ook wel toe dat het bij mij idd wel echt allemaal tegelijk komt en dat dat niet meevalt. Hij zei ook dat juist ZIJ, van alle personen om me heen me nu eigenlijk in de steek laat. Daarna begon hij te vertellen over het behandelplan, overzichten en al die dingen die bij een zo'n sessie horen. Ik heb een lange weg te gaan en dat beaamde hij ook nog eens, maar hij vond het wel dapper dat ik toch op was komen dagen en dat ik het dus niet voor haar doe maar echt voor mezelf. En zo voelt het ook. Ik zal niet zeggen dat ik als een blij mens de deur uit stapte, maar er was wel een soort van opluchting, en wilskracht om dit door te zetten zodat ik hier uiteindelijk veel sterker uit kom.
Ik had in de loop van het gesprek ook eindelijk 1 of 2 keer de gedachte: ik verdien beter dan dit/haar. Zij verdient me niet, ik kan beter krijgen. Maar rustig aan, dat komt vanzelf wel.
Ze is vandaag nog wel in het huis geweest, en heeft nog wat meer spullen meegenomen, maar dan eigenlijk alleen kleding en wat kleine dingetjes. Ik vond het minder raar als afgelopen maandag. Gisteravond ook nog even met m'n schoonzusje over het huis gehad. Tot de conclusie gekomen dat het misschien toch wel handig is het huis binnenkort te koop te zetten. Ik moest er vanmiddag nog zijn om te douchen voor de psych, maar ik ben er gewoon nog even niet graag, misschien dat dat slijt de komende tijd en dan kan ik het natuurlijk behouden want opzich is het een fijn huis. Aan de andere kant heb ik gisteravond naar appartementen gekeken. Dan zijn de maandlasten iig lager, en voelt het misschien meer als een nieuwe start, een nieuwe omgeving. Ik ga iig nog steeds geen contact met haar opnemen, tenzij ik definitief het huis te koop ga zetten. Dan ga ik haar dit ook mededelen, niet overleggen. Ik ga proberen rustig, zakelijk en "in control" over te komen, dat ze weet dat ik de touwtjes in handen heb en zeker ben van mijn zaak. Dat zit er vandaag nog niet in, maar wie weet volgende week wel een keer, ik voel me al iets sterker
Terwijl ik vorige week nog dacht: als ze nu spijt betuigt en zegt dat ze me mist, komt het allemaal goed, al zal het wat tijd en moeite kosten. Nu heb ik echt al meer zoiets van: nah, wil IK dat nog wel? Ik denk dat dat iig al positief is.
En idd, er zijn weinig 06-nummers die ik uit m'n hoofd weet, maar die van haar kan ik wel dromen dus dat heeft geen zin. Verder gaat mijn lieve schoonzusje komende vrijdagavond met haar praten, kijken of ze uit haar kan krijgen wat er nou ECHT aan de hand is. Nogmaals, ik haal hier geen hoop uit, en het het was haar eigen initiatief (van m'n schoonzusje) ik wist hier tot vanavond niks vanaf.
Gelukkig word ik nog steeds op sleeptouw genomen. Ik word bijna geleefd deze week zou ik bijna zeggen
Vanavond voetbal gekeken met vrienden, morgenavond verjaardag, vrijdagavond wat drinken, zaterdagavond dus lekker Ajax-PSV kijken en daarna naar het casino. Zondag maar eens een beetje uitrusten
Vanmiddag voor de 2e keer naar de psycholoog geweest voor de eerste behandeling. Ik heb hem eerst maar eens verteld wat er de afgelopen 3 weken gebeurd is en natuurlijk werd ik emotioneel, maar voor het eerst kon ik m'n tranen wel bedwingen (niet dat dat moet bij zo'n man, maar goed). Hij gaf ook wel toe dat het bij mij idd wel echt allemaal tegelijk komt en dat dat niet meevalt. Hij zei ook dat juist ZIJ, van alle personen om me heen me nu eigenlijk in de steek laat. Daarna begon hij te vertellen over het behandelplan, overzichten en al die dingen die bij een zo'n sessie horen. Ik heb een lange weg te gaan en dat beaamde hij ook nog eens, maar hij vond het wel dapper dat ik toch op was komen dagen en dat ik het dus niet voor haar doe maar echt voor mezelf. En zo voelt het ook. Ik zal niet zeggen dat ik als een blij mens de deur uit stapte, maar er was wel een soort van opluchting, en wilskracht om dit door te zetten zodat ik hier uiteindelijk veel sterker uit kom.
Ik had in de loop van het gesprek ook eindelijk 1 of 2 keer de gedachte: ik verdien beter dan dit/haar. Zij verdient me niet, ik kan beter krijgen. Maar rustig aan, dat komt vanzelf wel.
Ze is vandaag nog wel in het huis geweest, en heeft nog wat meer spullen meegenomen, maar dan eigenlijk alleen kleding en wat kleine dingetjes. Ik vond het minder raar als afgelopen maandag. Gisteravond ook nog even met m'n schoonzusje over het huis gehad. Tot de conclusie gekomen dat het misschien toch wel handig is het huis binnenkort te koop te zetten. Ik moest er vanmiddag nog zijn om te douchen voor de psych, maar ik ben er gewoon nog even niet graag, misschien dat dat slijt de komende tijd en dan kan ik het natuurlijk behouden want opzich is het een fijn huis. Aan de andere kant heb ik gisteravond naar appartementen gekeken. Dan zijn de maandlasten iig lager, en voelt het misschien meer als een nieuwe start, een nieuwe omgeving. Ik ga iig nog steeds geen contact met haar opnemen, tenzij ik definitief het huis te koop ga zetten. Dan ga ik haar dit ook mededelen, niet overleggen. Ik ga proberen rustig, zakelijk en "in control" over te komen, dat ze weet dat ik de touwtjes in handen heb en zeker ben van mijn zaak. Dat zit er vandaag nog niet in, maar wie weet volgende week wel een keer, ik voel me al iets sterker
Terwijl ik vorige week nog dacht: als ze nu spijt betuigt en zegt dat ze me mist, komt het allemaal goed, al zal het wat tijd en moeite kosten. Nu heb ik echt al meer zoiets van: nah, wil IK dat nog wel? Ik denk dat dat iig al positief is.
En idd, er zijn weinig 06-nummers die ik uit m'n hoofd weet, maar die van haar kan ik wel dromen dus dat heeft geen zin. Verder gaat mijn lieve schoonzusje komende vrijdagavond met haar praten, kijken of ze uit haar kan krijgen wat er nou ECHT aan de hand is. Nogmaals, ik haal hier geen hoop uit, en het het was haar eigen initiatief (van m'n schoonzusje) ik wist hier tot vanavond niks vanaf.
@TS: ik kijk tegen je op. ben gister gedumpt en heb ook psychologische issues waar ik tegelijkertijd aan moet werken. kan nu niet wachten tot het moment dat ik het een plekje kan geven en zelf ook verder kan en het accepteren
learn from yesterday. live for today and dream of tomorrow
Je moet voor jezelf gewoon de volgende stelregel hanteren: Ik communiceer alleen nog maar met haar als ze voor mijn neus staat. Pas dan kun je er enige waarde aan hechten. Belletjes, smsjes, mailtjes, brieven, berichten via tussenpersonen etc. moet je vanaf heden niet meer beantwoorden. Ook volgend jaar niet.quote:En idd, er zijn weinig 06-nummers die ik uit m'n hoofd weet, maar die van haar kan ik wel dromen dus dat heeft geen zin. Verder gaat mijn lieve schoonzusje komende vrijdagavond met haar praten, kijken of ze uit haar kan krijgen wat er nou ECHT aan de hand is. Nogmaals, ik haal hier geen hoop uit, en het het was haar eigen initiatief (van m'n schoonzusje) ik wist hier tot vanavond niks vanaf.
Alle communicatiemiddelen met haar verbannen. Sms-en doet ze maar met d'r vriendinnen.
Zo, vandaag de grootste opluchting tot nu toe, en ik zal vertellen waarom:
Ik kwam vandaag thuis uit m'n werk, keek even op internet bankieren, onze gezamenlijke rekening. Zie ik daar toch een afschrift staan van 425 Euro van haar telefoonrekening. VIERHONDERDVIJFENTWINTIG EURO. Wtf, terwijl ze normaal op 70 zat, een verzesvoudiging dus. Helaas voor haar had ze er geen rekening mee gehouden dat ik die factuur dus ook kon zien, gespecificeerd. Blijkt dus dat ze vanaf vorige week dinsdag (de dag dat ze beloofde om uit respect voor mij en voor haar eigen rust het contact te verbreken met hem om alles op een rijtje te zetten) nog elke dag contact met hem heeft gehad, en niet zo'n klein beetje ook. Wederom leugens dus, en ik kookte van woede. Ik heb haar meteen opgebeld.
"ja wat is er?" vroeg ze nog redelijk vrolijk. "Nou dat zal ik je vertellen" zei ik:
Je hebt tot komende maandag de tijd om je laatste kleine spullen op te halen (shawls, schoenen, sokken, whatever) en ik wil dat als ik maandag om half 6 thuis kom uit m'n werk, dat de sleutel op de mat ligt. Ik wil je vanaf dat moment niet meer in huis zien. Sterker nog, ik wil je HELEMAAL niet meer zien tot het moment dat we het huis verkopen of ik je uitkoop! Verder heb je nog dit weekend de tijd om die 425 Euro over te maken op de rekening, want ik ga die niet betalen. Ik zal nog uitrekenen wat ik verder van je krijg voor de afgelopen 3 maanden. Ik heb haar toen nog maar eens duidelijk gemaakt wat ik van haar vond, en zelfs in dat gesprek begon ze weer te liegen: "ja maar die nachtelijke belletjes waren van hem, als ie klaar was met werken" Bullshit natuurlijk, op die factuur staan alleen uitgaande telefoontjes natuurlijk, stond ze weer met d'r mond vol tanden. En ze benadrukte nog eens geen relatie met hem te hebben, maar vind 350 Euro aan SMSjes en belletjes wel degelijk iets meer dan "gewoon vrienden" en dat heb ik haar verteld ook. Ze durfde ook nog te zeggen dat ze wel geprobeerd had om het contact te verbreken, maar dat kan natuurlijk niet als je na 1 uur alweer contact met elkaar hebt. Ik heb haar gezegd dat ze dat net zo hard geprobeerd heeft als onze relatie te redden. Niet dus.
Ik herhaalde nog eens: Maandagmiddag sleutel op de mat, en de kans is groot dat ik de sloten verander. "Ja maar zo gaat dat niet, het is ook mijn huis!". Ja theoretisch wel natuurlijk, maar ze heeft al 3 maanden niet betaald, en ze heeft nu haar eigen stekje en dat heb ik haar duidelijk verteld ook. Halverwege het gesprek wou ze afkappen omdat ze met een vriendin in de stad uit eten ging (ik hoorde ook een hoop mensen op de achtergrond) maar ik heb dat tegengehouden, ik wilde m'n zegje natuurlijk doen. Na 10 minuten zei ze dat ze hier geen zin in had. Ik heb toen maar verteld dat ik hier ook nooit zin in heb gehad, maar dat het me wel door de strot gedouwd werd. Ze zei het er van het weekend weer over te willen hebben, en ik heb geeist dat zij dan maar het initiatief moest nemen, en zoniet: half 6 maandag sleutel op de mat.
Dat luchtte wel even op, ik had m'n zegje gedaan en voor haar iig de weg terug definitief afgesloten. Ik heb haar ook gezegd dat je een relatie van 8 jaar niet op deze manier beeindigd, met liegen en bedriegen. Ze gaf me op sommige punten wel gelijk maar ik zei daar meteen maar op: "daar heb ik toch geen flikker aan, je geeft me wel gelijk maar doet er geen reet mee". Eindelijk was het besef er bij mij volledig dat ik niet verder kan met zo'n leugenachtig type, ik wens haar volgende vriend veel succes met haar.
Ik ben heel benieuwd of ze idd contact op neemt, maar er valt nu wel een soort last van m'n schouders. Ik hoop dat ik nu eindelijk door kan
Ik kwam vandaag thuis uit m'n werk, keek even op internet bankieren, onze gezamenlijke rekening. Zie ik daar toch een afschrift staan van 425 Euro van haar telefoonrekening. VIERHONDERDVIJFENTWINTIG EURO. Wtf, terwijl ze normaal op 70 zat, een verzesvoudiging dus. Helaas voor haar had ze er geen rekening mee gehouden dat ik die factuur dus ook kon zien, gespecificeerd. Blijkt dus dat ze vanaf vorige week dinsdag (de dag dat ze beloofde om uit respect voor mij en voor haar eigen rust het contact te verbreken met hem om alles op een rijtje te zetten) nog elke dag contact met hem heeft gehad, en niet zo'n klein beetje ook. Wederom leugens dus, en ik kookte van woede. Ik heb haar meteen opgebeld.
"ja wat is er?" vroeg ze nog redelijk vrolijk. "Nou dat zal ik je vertellen" zei ik:
Je hebt tot komende maandag de tijd om je laatste kleine spullen op te halen (shawls, schoenen, sokken, whatever) en ik wil dat als ik maandag om half 6 thuis kom uit m'n werk, dat de sleutel op de mat ligt. Ik wil je vanaf dat moment niet meer in huis zien. Sterker nog, ik wil je HELEMAAL niet meer zien tot het moment dat we het huis verkopen of ik je uitkoop! Verder heb je nog dit weekend de tijd om die 425 Euro over te maken op de rekening, want ik ga die niet betalen. Ik zal nog uitrekenen wat ik verder van je krijg voor de afgelopen 3 maanden. Ik heb haar toen nog maar eens duidelijk gemaakt wat ik van haar vond, en zelfs in dat gesprek begon ze weer te liegen: "ja maar die nachtelijke belletjes waren van hem, als ie klaar was met werken" Bullshit natuurlijk, op die factuur staan alleen uitgaande telefoontjes natuurlijk, stond ze weer met d'r mond vol tanden. En ze benadrukte nog eens geen relatie met hem te hebben, maar vind 350 Euro aan SMSjes en belletjes wel degelijk iets meer dan "gewoon vrienden" en dat heb ik haar verteld ook. Ze durfde ook nog te zeggen dat ze wel geprobeerd had om het contact te verbreken, maar dat kan natuurlijk niet als je na 1 uur alweer contact met elkaar hebt. Ik heb haar gezegd dat ze dat net zo hard geprobeerd heeft als onze relatie te redden. Niet dus.
Ik herhaalde nog eens: Maandagmiddag sleutel op de mat, en de kans is groot dat ik de sloten verander. "Ja maar zo gaat dat niet, het is ook mijn huis!". Ja theoretisch wel natuurlijk, maar ze heeft al 3 maanden niet betaald, en ze heeft nu haar eigen stekje en dat heb ik haar duidelijk verteld ook. Halverwege het gesprek wou ze afkappen omdat ze met een vriendin in de stad uit eten ging (ik hoorde ook een hoop mensen op de achtergrond) maar ik heb dat tegengehouden, ik wilde m'n zegje natuurlijk doen. Na 10 minuten zei ze dat ze hier geen zin in had. Ik heb toen maar verteld dat ik hier ook nooit zin in heb gehad, maar dat het me wel door de strot gedouwd werd. Ze zei het er van het weekend weer over te willen hebben, en ik heb geeist dat zij dan maar het initiatief moest nemen, en zoniet: half 6 maandag sleutel op de mat.
Dat luchtte wel even op, ik had m'n zegje gedaan en voor haar iig de weg terug definitief afgesloten. Ik heb haar ook gezegd dat je een relatie van 8 jaar niet op deze manier beeindigd, met liegen en bedriegen. Ze gaf me op sommige punten wel gelijk maar ik zei daar meteen maar op: "daar heb ik toch geen flikker aan, je geeft me wel gelijk maar doet er geen reet mee". Eindelijk was het besef er bij mij volledig dat ik niet verder kan met zo'n leugenachtig type, ik wens haar volgende vriend veel succes met haar.
Ik ben heel benieuwd of ze idd contact op neemt, maar er valt nu wel een soort last van m'n schouders. Ik hoop dat ik nu eindelijk door kan
Heel heftig allemaal, en je zal je niet overal even netjes hebben uitgedrukt (niet dat dat nog moet na hoe je behandeld bent...), maar heel goed dat het er uit!
Erg sterk van je dat je nu een grens hebt gesteld, en veel succes deze te bewaken!
Erg sterk van je dat je nu een grens hebt gesteld, en veel succes deze te bewaken!
"Dit? Dit zijn mijn oorlogswonden, heb jarenlang oorlog gevoerd met mezelf, maar ik heb gewonnen!"
Goed van je Jeice!
Tja, misschien een cliché antwoord, maar dit had je wel kunnen verwachten he?quote:
Ik kwam vandaag thuis uit m'n werk, keek even op internet bankieren, onze gezamenlijke rekening. Zie ik daar toch een afschrift staan van 425 Euro van haar telefoonrekening. VIERHONDERDVIJFENTWINTIG EURO. Wtf, terwijl ze normaal op 70 zat, een verzesvoudiging dus. Helaas voor haar had ze er geen rekening mee gehouden dat ik die factuur dus ook kon zien, gespecificeerd. Blijkt dus dat ze vanaf vorige week dinsdag (de dag dat ze beloofde om uit respect voor mij en voor haar eigen rust het contact te verbreken met hem om alles op een rijtje te zetten) nog elke dag contact met hem heeft gehad, en niet zo'n klein beetje ook. Wederom leugens dus, en ik kookte van woede. Ik heb haar meteen opgebeld.
Als mensen roepen dat ze even 'rust willen om alles op een rijtje te zetten' in een relatie (of wat daar nog van over is) dan moeten er al alarmbellen gaan rinkelen, vooral wanneer er al een ander in het spel is.
Toch jammer dat ze nog steeds niet eerlijk kan zijn en maar blijft liegen. Kennelijk is het al een soort van gewoonte geworden van haar om je voor te liegen. Weet je meteen hoeveel respect ze heeft voor jou en jullie relatie.
why didn't the kid see the pirate movie? because it was rated Aarrh!
