TRU The truth is in here and out there
Je ziet het niet maar toch is het er... Alles over mysterieuze, onverklaarde, spirituele en occulte zaken.
Bezeten in nieuw appartement, sociaal isolement, hulp nodig
Beste mede-fokkers,
Na lang overwegen heb ik besloten om dit toch op het FOK-forum te posten. Niet om mensen bang te maken of om mijn verhaal kwijt te kunnen maar om hulp te vinden voor mijn probleem. Uit schaamte heb ik dit probleem nog nooit met iemand gedeeld. Ik hoop dat iemand naar aanleiding van mijn verhaal hulp kan bieden. Graag alleen serieuze reacties, dit is een serieus en pijnlijk probleem dat mijn complete leven beheerst.
Ik woon nu sinds ongeveer een jaar in Berg en Dal, een dorp in de buurt van Nijmegen. Een jaar geleden kon ik voor een hele mooie prijs een appartement kopen in een groot herenhuis. Een aannemer had besloten het pand op te delen in twee grote- en drie kleine appartementen. Toen ik de advertentie op Funda zag was ik meteen verkocht en niet veel later kon ik me de trotse eigenaar van dit grote appartement noemen.
In de tijd dat ik het huis kocht had ik een goedbetaalde, vaste baan en geen schulden. Ik had goed contact met mijn familie en vrienden en was overall gewoon een erg sociaal persoon. Op dit moment ben ik werkloos, heb ik vele duizenden euro’s aan schulden openstaan en is mijn sociale leven een ramp. Ik heb geen contact meer met mijn familie of vrienden. Je zou kunnen zeggen dat ik leef in een sociaal isolement waarin mijn enige contact met de buitenwereld mijn computer met internetaansluiting is.
Nu zul je denken dat ik het afgelopen jaar een drugsverslaving of een psychologische stoornis heb opgelopen maar niets is minder waar. Ik denk namelijk dat ik – niet altijd, maar meestal wel – bezeten ben door demonen uit/in dit huis. Het begon allemaal ongeveer drie maanden nadat ik mijn nieuwe appartement had betrokken. Het viel me op dat sommige spullen niet op de plek stonden waar ik ze had achtergelaten. In de eerste instantie schonk ik hier geen aandacht aan, ik ben namelijk een behoorlijke sloddervos. Pas toen ik spullen op hele rare plaatsen vond begon ik bang te worden.
Zo heb ik bijvoorbeeld een HDMI kabel van mijn DVD-speler naar mijn TV lopen. Aan deze kabel kom ik nooit, hij zit vast in de TV, netjes vastgesnoerd en mooi op zijn plaats. Op een avond na mijn werk vond ik deze kabel, netjes in een strik aan mijn douchestang vastgeknoopt. Niemand behalve mijn moeder had op dat moment mijn huissleutel. Ik had mijn moeder net nog telefonisch gesproken en ik wist dat zij dit niet gedaan zou kunnen hebben. Ik heb de kabel terug in de TV gestopt, alle ramen en deuren nagekeken, maar alles zat dicht.
Daarna volgden nog veel meer rare dingen, zo vond ik mijn föhn opgehangen aan de klink van de balkondeur, mijn afval (lege pakken drinken) stonden plots weer in mijn koelkast en sierkaarsen die ik op mijn eettafel had staan waren gebruikt (de lontjes waren zwart). Deze dingen gebeurden niet alleen als ik aan het werk was maar ook s’nachts. Ik ben een vrij nuchter persoon die niet in god gelooft maar ik werd op dat moment toch wel heel erg bang. Ik had veel moeite met slapen s’nachts en voelde me gewoon totaal niet meer op mijn gemak in mijn eigen huis.
Na deze kleine gebeurtenissen werd het alleen maar erger. Ik begon dagelijks een soort slaapverlamming te ontwikkelen waarbij ik, na rare geluiden gehoord te hebben (dacht te horen?) terwijl ik in bed lag, compleet verlamd was, badend in het zweet, voor enkele minuten. Het voelde dan alsof er iets heel zwaars op mijn borst duwde en er iets ontzettend “slechts” vlakbij was. Uiteindelijk viel ik dan wel in slaap, maar dit was altijd een korte slaap vol nachtmerries. Ik durfde met mijn probleem niet naar mijn familie te gaan, ik ben met een grote, pijnlijke ruzie bij mijn ouders uit huis gegaan en terugkeren was geen optie. Ik heb mijn probleem ook niet aan mijn vrienden voorgelegd, denkende dat ze me toch alleen maar voor gek zouden verklaren, dat zou ik zelf immers ook hebben gedaan als ze zoiets aan mij zouden hebben verteld.
Na een aantal weken waarop het ontzettend slecht ging op mijn werk, ik was elke dag doodmoe, begon het probleem nog erger te worden. Als ik een avond thuiskwam van mijn werk viel het me plots op dat het ineens al 22:00 of later was. Ik kon me echter totaal niet herinneren wat ik had gedaan in de tijd tussen 18:00 en 22:00 of later. Het was alsof ik wakker werd uit een droom die ik me niet meer kon herinneren. Op dit soort avonden raakte ik daarna totaal in paniek maar om de een of andere reden durfde ik nog steeds niet naar mijn familie of vrienden te gaan. Wanneer mijn familie of vrienden belden was ik kortaf, ik sprak nooit meer met ze af en miste ze eigenlijk ook totaal niet.
Na een aantal weken kwamen mijn ouders spontaan bij me op bezoek op een zondag waarna we een ontzettende ruzie hebben gehad. Ik kan me herinneren dat ik ontzettend bot tegen mijn ouders was en ze alleen maar vroeg om hier weg te gaan. Ik heb toen ook de sleutel van mijn moeder teruggevraagd en haar gevraagd hier nooit meer te komen. Mijn moeder was erg emotioneel maar dat kon me op dat moment helemaal niets schelen. Mijn vader was, en is nog steeds, ontzettend kwaad en is destijds boos weggereden met mijn huilende moeder naast hem. Toen ze vertrokken waren voelde ik me weer goed en kon niet goed begrijpen waarom ik zo rot tegen mijn ouders had gedaan. Ik wilde ze echter ook niet opbellen om het goed te maken.
Ik begon steeds vaker dagdelen te missen waarop ik me niet meer kon herinneren wat ik had gedaan. Hierdoor kwam ik ook steeds vaker niet op mijn werk opdagen. Op een ochtend voelde ik pijn aan mijn buik en zag ik dat ik een gat had in mijn buik, zo’n vier a vijf centimeter boven mijn navel. Het leek alsof iemand de bovenste lagen van mijn huid had weggesneden in een perfecte kleine cirkel. Ik schrok me natuurlijk dood en heb de wond meteen verzorgd. Op dat moment was ik al zo oververmoeid dat ik niet eens meer echt bang was, het kon me op dat moment niet zoveel schelen hoe die wond daar kwam.
Na een drietal weken kreeg ik telefonisch te horen dat ik was ontslagen en vanaf dat moment is het pas echt uit de hand gelopen. Ik heb nu slechts twee a drie keer per dag een helder moment dat ik me later ook kan herinneren. Dit is zo’n moment en ik hoop ontzettend dat ik genoeg tijd heb om deze (toch wel hele lange) post af te typen. Ik denk dat als ik zo weer “bezeten” ben dit bericht gewist zal worden.
Ik voel me vaak op mijn “wakkere” momenten emotieloos en ben dus ook niet meer echt bang, maar ik weet wel dat als ik hier niet snel iets aan doe ik binnenkort dood ben. Ik vind steeds vaker krassen en vreemde wonden op mijn lichaam en vooral in mijn schaamstreek. Ik voel bijna geen pijn meer maar ik zie dat de wonden steeds dieper worden en dat de littekens niet weggaan. Ik weet echt niet wat er met me aan de hand is, de tijd die ik me niet kan herinneren ben ik gewoon hier thuis, maar ik weet ECHT niet wat ik dan doe of denk.
Ik heb het idee dat iets wil dat ik in een sociaal isolement blijf zodat het steeds vaker bezit van mij kan nemen. Het kan mijn emoties zo verdoven dat ik slechts heel af en toe besef wat er aan de hand is met me. Dit is niet normaal en ik moet hier vanaf komen maar ik weet niet hoe. Dit is sterker dan ik en ik vrees dat ik binnen een niet al te lange tijd dood, of permanent bezeten ben.
Ondanks dat het een heel lang verwarrend verhaal ik geworden hoop ik dat er iemand is die dit herkent en die me wil komen helpen. Ik zou diegene echt eeuwig dankbaar zijn, ik zit nu zo vast dat ik gewoon geen uitweg meer zie.
Alvast bedankt,
Cyrilla
[ Bericht 0% gewijzigd door jogy op 01-11-2010 22:11:08 ]
Na lang overwegen heb ik besloten om dit toch op het FOK-forum te posten. Niet om mensen bang te maken of om mijn verhaal kwijt te kunnen maar om hulp te vinden voor mijn probleem. Uit schaamte heb ik dit probleem nog nooit met iemand gedeeld. Ik hoop dat iemand naar aanleiding van mijn verhaal hulp kan bieden. Graag alleen serieuze reacties, dit is een serieus en pijnlijk probleem dat mijn complete leven beheerst.
Ik woon nu sinds ongeveer een jaar in Berg en Dal, een dorp in de buurt van Nijmegen. Een jaar geleden kon ik voor een hele mooie prijs een appartement kopen in een groot herenhuis. Een aannemer had besloten het pand op te delen in twee grote- en drie kleine appartementen. Toen ik de advertentie op Funda zag was ik meteen verkocht en niet veel later kon ik me de trotse eigenaar van dit grote appartement noemen.
In de tijd dat ik het huis kocht had ik een goedbetaalde, vaste baan en geen schulden. Ik had goed contact met mijn familie en vrienden en was overall gewoon een erg sociaal persoon. Op dit moment ben ik werkloos, heb ik vele duizenden euro’s aan schulden openstaan en is mijn sociale leven een ramp. Ik heb geen contact meer met mijn familie of vrienden. Je zou kunnen zeggen dat ik leef in een sociaal isolement waarin mijn enige contact met de buitenwereld mijn computer met internetaansluiting is.
Nu zul je denken dat ik het afgelopen jaar een drugsverslaving of een psychologische stoornis heb opgelopen maar niets is minder waar. Ik denk namelijk dat ik – niet altijd, maar meestal wel – bezeten ben door demonen uit/in dit huis. Het begon allemaal ongeveer drie maanden nadat ik mijn nieuwe appartement had betrokken. Het viel me op dat sommige spullen niet op de plek stonden waar ik ze had achtergelaten. In de eerste instantie schonk ik hier geen aandacht aan, ik ben namelijk een behoorlijke sloddervos. Pas toen ik spullen op hele rare plaatsen vond begon ik bang te worden.
Zo heb ik bijvoorbeeld een HDMI kabel van mijn DVD-speler naar mijn TV lopen. Aan deze kabel kom ik nooit, hij zit vast in de TV, netjes vastgesnoerd en mooi op zijn plaats. Op een avond na mijn werk vond ik deze kabel, netjes in een strik aan mijn douchestang vastgeknoopt. Niemand behalve mijn moeder had op dat moment mijn huissleutel. Ik had mijn moeder net nog telefonisch gesproken en ik wist dat zij dit niet gedaan zou kunnen hebben. Ik heb de kabel terug in de TV gestopt, alle ramen en deuren nagekeken, maar alles zat dicht.
Daarna volgden nog veel meer rare dingen, zo vond ik mijn föhn opgehangen aan de klink van de balkondeur, mijn afval (lege pakken drinken) stonden plots weer in mijn koelkast en sierkaarsen die ik op mijn eettafel had staan waren gebruikt (de lontjes waren zwart). Deze dingen gebeurden niet alleen als ik aan het werk was maar ook s’nachts. Ik ben een vrij nuchter persoon die niet in god gelooft maar ik werd op dat moment toch wel heel erg bang. Ik had veel moeite met slapen s’nachts en voelde me gewoon totaal niet meer op mijn gemak in mijn eigen huis.
Na deze kleine gebeurtenissen werd het alleen maar erger. Ik begon dagelijks een soort slaapverlamming te ontwikkelen waarbij ik, na rare geluiden gehoord te hebben (dacht te horen?) terwijl ik in bed lag, compleet verlamd was, badend in het zweet, voor enkele minuten. Het voelde dan alsof er iets heel zwaars op mijn borst duwde en er iets ontzettend “slechts” vlakbij was. Uiteindelijk viel ik dan wel in slaap, maar dit was altijd een korte slaap vol nachtmerries. Ik durfde met mijn probleem niet naar mijn familie te gaan, ik ben met een grote, pijnlijke ruzie bij mijn ouders uit huis gegaan en terugkeren was geen optie. Ik heb mijn probleem ook niet aan mijn vrienden voorgelegd, denkende dat ze me toch alleen maar voor gek zouden verklaren, dat zou ik zelf immers ook hebben gedaan als ze zoiets aan mij zouden hebben verteld.
Na een aantal weken waarop het ontzettend slecht ging op mijn werk, ik was elke dag doodmoe, begon het probleem nog erger te worden. Als ik een avond thuiskwam van mijn werk viel het me plots op dat het ineens al 22:00 of later was. Ik kon me echter totaal niet herinneren wat ik had gedaan in de tijd tussen 18:00 en 22:00 of later. Het was alsof ik wakker werd uit een droom die ik me niet meer kon herinneren. Op dit soort avonden raakte ik daarna totaal in paniek maar om de een of andere reden durfde ik nog steeds niet naar mijn familie of vrienden te gaan. Wanneer mijn familie of vrienden belden was ik kortaf, ik sprak nooit meer met ze af en miste ze eigenlijk ook totaal niet.
Na een aantal weken kwamen mijn ouders spontaan bij me op bezoek op een zondag waarna we een ontzettende ruzie hebben gehad. Ik kan me herinneren dat ik ontzettend bot tegen mijn ouders was en ze alleen maar vroeg om hier weg te gaan. Ik heb toen ook de sleutel van mijn moeder teruggevraagd en haar gevraagd hier nooit meer te komen. Mijn moeder was erg emotioneel maar dat kon me op dat moment helemaal niets schelen. Mijn vader was, en is nog steeds, ontzettend kwaad en is destijds boos weggereden met mijn huilende moeder naast hem. Toen ze vertrokken waren voelde ik me weer goed en kon niet goed begrijpen waarom ik zo rot tegen mijn ouders had gedaan. Ik wilde ze echter ook niet opbellen om het goed te maken.
Ik begon steeds vaker dagdelen te missen waarop ik me niet meer kon herinneren wat ik had gedaan. Hierdoor kwam ik ook steeds vaker niet op mijn werk opdagen. Op een ochtend voelde ik pijn aan mijn buik en zag ik dat ik een gat had in mijn buik, zo’n vier a vijf centimeter boven mijn navel. Het leek alsof iemand de bovenste lagen van mijn huid had weggesneden in een perfecte kleine cirkel. Ik schrok me natuurlijk dood en heb de wond meteen verzorgd. Op dat moment was ik al zo oververmoeid dat ik niet eens meer echt bang was, het kon me op dat moment niet zoveel schelen hoe die wond daar kwam.
Na een drietal weken kreeg ik telefonisch te horen dat ik was ontslagen en vanaf dat moment is het pas echt uit de hand gelopen. Ik heb nu slechts twee a drie keer per dag een helder moment dat ik me later ook kan herinneren. Dit is zo’n moment en ik hoop ontzettend dat ik genoeg tijd heb om deze (toch wel hele lange) post af te typen. Ik denk dat als ik zo weer “bezeten” ben dit bericht gewist zal worden.
Ik voel me vaak op mijn “wakkere” momenten emotieloos en ben dus ook niet meer echt bang, maar ik weet wel dat als ik hier niet snel iets aan doe ik binnenkort dood ben. Ik vind steeds vaker krassen en vreemde wonden op mijn lichaam en vooral in mijn schaamstreek. Ik voel bijna geen pijn meer maar ik zie dat de wonden steeds dieper worden en dat de littekens niet weggaan. Ik weet echt niet wat er met me aan de hand is, de tijd die ik me niet kan herinneren ben ik gewoon hier thuis, maar ik weet ECHT niet wat ik dan doe of denk.
Ik heb het idee dat iets wil dat ik in een sociaal isolement blijf zodat het steeds vaker bezit van mij kan nemen. Het kan mijn emoties zo verdoven dat ik slechts heel af en toe besef wat er aan de hand is met me. Dit is niet normaal en ik moet hier vanaf komen maar ik weet niet hoe. Dit is sterker dan ik en ik vrees dat ik binnen een niet al te lange tijd dood, of permanent bezeten ben.
Ondanks dat het een heel lang verwarrend verhaal ik geworden hoop ik dat er iemand is die dit herkent en die me wil komen helpen. Ik zou diegene echt eeuwig dankbaar zijn, ik zit nu zo vast dat ik gewoon geen uitweg meer zie.
Alvast bedankt,
Cyrilla
[ Bericht 0% gewijzigd door jogy op 01-11-2010 22:11:08 ]
ik weet ook niet wat ik moet zeggen na je verhaal gelezen te hebben maar ik wens je veel geluk en sterkte....
Je zegt eerst:
Als dit serieus is, ga hulp zoeken. Probeer als eerste je ouders en vertel ze het hele verhaal. Als het je niet lukt laat je ze dit topic lezen en dan begrijpen ze jouw gedrag. Het blijven je ouders dus ze zullen je vergeven.
Laat iemand toezien of het echt is, al die vreemde dingen die in je huis gebeuren.
Neem contact op met de vorige bewoner en vraag of hij/zij er rare dingen heeft meegemaakt.
en vervolgensquote:Ik had goed contact met mijn familie en vrienden
Als je het verzonnen hebt dan heb je echt talent. Doe er iets mee.quote:Ik durfde met mijn probleem niet naar mijn familie te gaan, ik ben met een grote, pijnlijke ruzie bij mijn ouders uit huis gegaan en terugkeren was geen optie. Ik heb mijn probleem ook niet aan mijn vrienden voorgelegd, denkende dat ze me toch alleen maar voor gek zouden verklaren,
Als dit serieus is, ga hulp zoeken. Probeer als eerste je ouders en vertel ze het hele verhaal. Als het je niet lukt laat je ze dit topic lezen en dan begrijpen ze jouw gedrag. Het blijven je ouders dus ze zullen je vergeven.
Laat iemand toezien of het echt is, al die vreemde dingen die in je huis gebeuren.
Neem contact op met de vorige bewoner en vraag of hij/zij er rare dingen heeft meegemaakt.
Reinig je huis met heel veel salie, alle hoeken en kieren 
. Dit is meestal al een begin. Het werkt reinigend (van slechte invloeden) en bant oude/nare energieën uit. Als dat niet lukt kun je altijd nog een medium raadplegen of iemand die een uitdrijving kan doen (dit hoeft niet eens persé en priester/dominee whatever te zijn).
Sterkte
Tevens raad ik je aan wat anderen ook doen: ga er weg. Naar je ouders, naar betrouwbare vrienden etc. Even weg van alles en bijkomen.
. Dit is meestal al een begin. Het werkt reinigend (van slechte invloeden) en bant oude/nare energieën uit. Als dat niet lukt kun je altijd nog een medium raadplegen of iemand die een uitdrijving kan doen (dit hoeft niet eens persé en priester/dominee whatever te zijn).Sterkte
Tevens raad ik je aan wat anderen ook doen: ga er weg. Naar je ouders, naar betrouwbare vrienden etc. Even weg van alles en bijkomen.
Ik ben best wel een nerdin eigenlijk...
Your feet will bring you to where your heart is.
~ Amongst The Weird ~
If you do not sow in spring you will not reap in autumn
Your feet will bring you to where your heart is.
~ Amongst The Weird ~
If you do not sow in spring you will not reap in autumn
Oeff ik kreeg kippenvel tijdens het lezen. Ik geef je een aantal tips:
* Zo spoedig mogelijk ergens anders (tijdelijk) wonen. Ik snap de moeilijkheid ervan, toch zal het moeten gebeuren.
* Zoek serieus uit hoe het zit met je appartement. Zoek de geschiedenis uit, wie heeft er vroeger gewoond enz. Vraag bij de buren na of ze ook iets dergelijks hebben opgemerkt.
* Bezoek je huisarts en bekijk de mogelijkheden om geesten te verdrijven.
Succes!
* Zo spoedig mogelijk ergens anders (tijdelijk) wonen. Ik snap de moeilijkheid ervan, toch zal het moeten gebeuren.
* Zoek serieus uit hoe het zit met je appartement. Zoek de geschiedenis uit, wie heeft er vroeger gewoond enz. Vraag bij de buren na of ze ook iets dergelijks hebben opgemerkt.
* Bezoek je huisarts en bekijk de mogelijkheden om geesten te verdrijven.
Succes!
Ik quote jouw tekst even,..quote:Op maandag 1 november 2010 21:48 schreef Cyrilla het volgende:
Beste mede-fokkers,
Na lang overwegen heb ik besloten om dit toch op het FOK-forum te posten. Niet om mensen bang te maken of om mijn verhaal kwijt te kunnen maar om hulp te vinden voor mijn probleem. Uit schaamte heb ik dit probleem nog nooit met iemand gedeeld. Ik hoop dat iemand naar aanleiding van mijn verhaal hulp kan bieden. Graag alleen serieuze reacties, dit is een serieus en pijnlijk probleem dat mijn complete leven beheerst.
Ik woon nu sinds ongeveer een jaar in Berg en Dal, een dorp in de buurt van Nijmegen. Een jaar geleden kon ik voor een hele mooie prijs een appartement kopen in een groot herenhuis. Een aannemer had besloten het pand op te delen in twee grote- en drie kleine appartementen. Toen ik de advertentie op Funda zag was ik meteen verkocht en niet veel later kon ik me de trotse eigenaar van dit grote appartement noemen.
In de tijd dat ik het huis kocht had ik een goedbetaalde, vaste baan en geen schulden. Ik had goed contact met mijn familie en vrienden en was overall gewoon een erg sociaal persoon. Op dit moment ben ik werkloos, heb ik vele duizenden euro’s aan schulden openstaan en is mijn sociale leven een ramp. Ik heb geen contact meer met mijn familie of vrienden. Je zou kunnen zeggen dat ik leef in een sociaal isolement waarin mijn enige contact met de buitenwereld mijn computer met internetaansluiting is.
Nu zul je denken dat ik het afgelopen jaar een drugsverslaving of een psychologische stoornis heb opgelopen maar niets is minder waar. Ik denk namelijk dat ik – niet altijd, maar meestal wel – bezeten ben door demonen uit/in dit huis. Het begon allemaal ongeveer drie maanden nadat ik mijn nieuwe appartement had betrokken. Het viel me op dat sommige spullen niet op de plek stonden waar ik ze had achtergelaten. In de eerste instantie schonk ik hier geen aandacht aan, ik ben namelijk een behoorlijke sloddervos. Pas toen ik spullen op hele rare plaatsen vond begon ik bang te worden.
Zo heb ik bijvoorbeeld een HDMI kabel van mijn DVD-speler naar mijn TV lopen. Aan deze kabel kom ik nooit, hij zit vast in de TV, netjes vastgesnoerd en mooi op zijn plaats. Op een avond na mijn werk vond ik deze kabel, netjes in een strik aan mijn douchestang vastgeknoopt. Niemand behalve mijn moeder had op dat moment mijn huissleutel. Ik had mijn moeder net nog telefonisch gesproken en ik wist dat zij dit niet gedaan zou kunnen hebben. Ik heb de kabel terug in de TV gestopt, alle ramen en deuren nagekeken, maar alles zat dicht.
Daarna volgden nog veel meer rare dingen, zo vond ik mijn föhn opgehangen aan de klink van de balkondeur, mijn afval (lege pakken drinken) stonden plots weer in mijn koelkast en sierkaarsen die ik op mijn eettafel had staan waren gebruikt (de lontjes waren zwart). Deze dingen gebeurden niet alleen als ik aan het werk was maar ook s’nachts. Ik ben een vrij nuchter persoon die niet in god gelooft maar ik werd op dat moment toch wel heel erg bang. Ik had veel moeite met slapen s’nachts en voelde me gewoon totaal niet meer op mijn gemak in mijn eigen huis.
Na deze kleine gebeurtenissen werd het alleen maar erger. Ik begon dagelijks een soort slaapverlamming te ontwikkelen waarbij ik, na rare geluiden gehoord te hebben (dacht te horen?) terwijl ik in bed lag, compleet verlamd was, badend in het zweet, voor enkele minuten. Het voelde dan alsof er iets heel zwaars op mijn borst duwde en er iets ontzettend “slechts” vlakbij was. Uiteindelijk viel ik dan wel in slaap, maar dit was altijd een korte slaap vol nachtmerries. Ik durfde met mijn probleem niet naar mijn familie te gaan, ik ben met een grote, pijnlijke ruzie bij mijn ouders uit huis gegaan en terugkeren was geen optie. Ik heb mijn probleem ook niet aan mijn vrienden voorgelegd, denkende dat ze me toch alleen maar voor gek zouden verklaren, dat zou ik zelf immers ook hebben gedaan als ze zoiets aan mij zouden hebben verteld.
Na een aantal weken waarop het ontzettend slecht ging op mijn werk, ik was elke dag doodmoe, begon het probleem nog erger te worden. Als ik een avond thuiskwam van mijn werk viel het me plots op dat het ineens al 22:00 of later was. Ik kon me echter totaal niet herinneren wat ik had gedaan in de tijd tussen 18:00 en 22:00 of later. Het was alsof ik wakker werd uit een droom die ik me niet meer kon herinneren. Op dit soort avonden raakte ik daarna totaal in paniek maar om de een of andere reden durfde ik nog steeds niet naar mijn familie of vrienden te gaan. Wanneer mijn familie of vrienden belden was ik kortaf, ik sprak nooit meer met ze af en miste ze eigenlijk ook totaal niet.
Na een aantal weken kwamen mijn ouders spontaan bij me op bezoek op een zondag waarna we een ontzettende ruzie hebben gehad. Ik kan me herinneren dat ik ontzettend bot tegen mijn ouders was en ze alleen maar vroeg om hier weg te gaan. Ik heb toen ook de sleutel van mijn moeder teruggevraagd en haar gevraagd hier nooit meer te komen. Mijn moeder was erg emotioneel maar dat kon me op dat moment helemaal niets schelen. Mijn vader was, en is nog steeds, ontzettend kwaad en is destijds boos weggereden met mijn huilende moeder naast hem. Toen ze vertrokken waren voelde ik me weer goed en kon niet goed begrijpen waarom ik zo rot tegen mijn ouders had gedaan. Ik wilde ze echter ook niet opbellen om het goed te maken.
Ik begon steeds vaker dagdelen te missen waarop ik me niet meer kon herinneren wat ik had gedaan. Hierdoor kwam ik ook steeds vaker niet op mijn werk opdagen. Op een ochtend voelde ik pijn aan mijn buik en zag ik dat ik een gat had in mijn buik, zo’n vier a vijf centimeter boven mijn navel. Het leek alsof iemand de bovenste lagen van mijn huid had weggesneden in een perfecte kleine cirkel. Ik schrok me natuurlijk dood en heb de wond meteen verzorgd. Op dat moment was ik al zo oververmoeid dat ik niet eens meer echt bang was, het kon me op dat moment niet zoveel schelen hoe die wond daar kwam.
Na een drietal weken kreeg ik telefonisch te horen dat ik was ontslagen en vanaf dat moment is het pas echt uit de hand gelopen. Ik heb nu slechts twee a drie keer per dag een helder moment dat ik me later ook kan herinneren. Dit is zo’n moment en ik hoop ontzettend dat ik genoeg tijd heb om deze (toch wel hele lange) post af te typen. Ik denk dat als ik zo weer “bezeten” ben dit bericht gewist zal worden.
Ik voel me vaak op mijn “wakkere” momenten emotieloos en ben dus ook niet meer echt bang, maar ik weet wel dat als ik hier niet snel iets aan doe ik binnenkort dood ben. Ik vind steeds vaker krassen en vreemde wonden op mijn lichaam en vooral in mijn schaamstreek. Ik voel bijna geen pijn meer maar ik zie dat de wonden steeds dieper worden en dat de littekens niet weggaan. Ik weet echt niet wat er met me aan de hand is, de tijd die ik me niet kan herinneren ben ik gewoon hier thuis, maar ik weet ECHT niet wat ik dan doe of denk.
Ik heb het idee dat iets wil dat ik in een sociaal isolement blijf zodat het steeds vaker bezit van mij kan nemen. Het kan mijn emoties zo verdoven dat ik slechts heel af en toe besef wat er aan de hand is met me. Dit is niet normaal en ik moet hier vanaf komen maar ik weet niet hoe. Dit is sterker dan ik en ik vrees dat ik binnen een niet al te lange tijd dood, of permanent bezeten ben.
Ondanks dat het een heel lang verwarrend verhaal ik geworden hoop ik dat er iemand is die dit herkent en die me wil komen helpen. Ik zou diegene echt eeuwig dankbaar zijn, ik zit nu zo vast dat ik gewoon geen uitweg meer zie.
Alvast bedankt,
Cyrilla
\Puur voor het geval dat iets/iemand deze weet te wissen.
Bumperklever - nietsnut - af en toe gelukkig
Du Riechst So Gut
Du Riechst So Gut
Goede tip. Ga in ieder geval het huis uit. Ookal in het geval dat het 'enkel psychisch' zou zijn is het een goed idee om weg te gaan uit de omgeving waar je je onveilig voelt. Het feit dat je dus schulden hebt maakt de bewegingsruimte klein, dus ga naar je ouders, ookal is het maar voor een week oid. Even tot rust komen. En ookal is de ruzie nog zo heftig geweest het blijven toch je ouders en die hebben meestal wel een lage vergevingsdrempel.quote:
Iedereen is de hoofdrolspeler van zijn eigen komedie.
Vrijheid
Vrijheid
En grappemakers adviseer ik ten strengste om weg te blijven.
Iedereen is de hoofdrolspeler van zijn eigen komedie.
Vrijheid
Vrijheid
Wordt lastig, er zit nu een mod-lock opquote:
[..]
Ik quote jouw tekst even,..
\Puur voor het geval dat iets/iemand deze weet te wissen.
.
Iedereen is de hoofdrolspeler van zijn eigen komedie.
Vrijheid
Vrijheid
Als dat huis om een of andere (overklaarbare) reden een slechte invloed op je heeft, zou ik er wegblijven. Lijkt me niet makkelijk though gezien je situatie. Naar een arts gaan, in ieder geval voor de verwondingen, is geen optie?
Ga weg uit dit huis.
En zoek hulp.
Ga naar je ouders, vertel ze dit allemaal. Ze zullen het begrijpen.
En zoek hulp.
Ga naar je ouders, vertel ze dit allemaal. Ze zullen het begrijpen.
Het script voor Paranormal Activity 3 is uitgelekt!
Maar serieus, ik ben het eens met bovenstaande reacties. Ga naar de huisarts en zoek hulp!
Maar serieus, ik ben het eens met bovenstaande reacties. Ga naar de huisarts en zoek hulp!
Hey, learn to take a compliment.
[i]Thanks. [/i]
[i]Thanks. [/i]
je blijkt z.g.n. fallouts te hebben waarin een mens opeens drie uur van zijn leven kwijt is...( zoals TS beschrijft....dat je gaat slaapwandelen en later opeens wakker word )........ mijn broer die had ooit een fallout van 24 uur maar dat was na het roken van een joint....... hij was gewoon een hele dag opeens kwijt........maar heb ook wel eens gehoord dat mensen het hadden na een stress-periode.....( na totale uitputting ) ......
De psychologische stoornis is in dit geval helemaal niet zo onwaarschijnlijk. Waarom sluit je dat uit?quote:Nu zul je denken dat ik het afgelopen jaar een drugsverslaving of een psychologische stoornis heb opgelopen maar niets is minder waar. Ik denk namelijk dat ik – niet altijd, maar meestal wel – bezeten ben door demonen uit/in dit huis.
Laat je ouders jouw OP lezen en zoek samen met hun hulp.
Of is het toch een script?
hmm ik weet niet goed hoe ik je kan helpen wel geloof ik dat er geesten in jou huis zitten bij mij tante is er een vrouw doodgegaan aan kanker en je kan haar in de nacht horen kreunen en mijn tante had een vaas nog van haar met stene erin en heb kapot gemaakt toen zei mijn tante lig iets neer wat in die vaas heeft gezeten op dezelfde plek anders krijg je ongeluk en ik denk dat het geval bij jou ook zo is als ik het goed gelezen heb heeft een aannemer de huis veranderd ik denk dat het daardoor komt.
of mischien ligt nog iets in de huis wat van hun is en dat zich nog aangetrokken voelen in de huis en dat ze jou als vreemde zien.je kan ook gewoon bidden ook al ben je niet gelovig bid met je heel je hart na god en ik moet je zeggen het helpt wel hoor want toen ik bij mij tante was sliep ik vlakbij de keuken in de keuken had je een bar maar die bar was zo donker dat je niks zag maar voelde alsof iemand achter de bar stond na een paar dagen had ik hetzelfde gevoel en toen heb ik gebeden en heeft geholpen die gevoel van dat iemand aanwezig was was weg!! probeer het misschien dat helpt .
of mischien ligt nog iets in de huis wat van hun is en dat zich nog aangetrokken voelen in de huis en dat ze jou als vreemde zien.je kan ook gewoon bidden ook al ben je niet gelovig bid met je heel je hart na god en ik moet je zeggen het helpt wel hoor want toen ik bij mij tante was sliep ik vlakbij de keuken in de keuken had je een bar maar die bar was zo donker dat je niks zag maar voelde alsof iemand achter de bar stond na een paar dagen had ik hetzelfde gevoel en toen heb ik gebeden en heeft geholpen die gevoel van dat iemand aanwezig was was weg!! probeer het misschien dat helpt .
Wow, dat klinkt helemaal niet fijn inderdaad!
Mijn advies (zoals vele anderen hier ook zeggen): Maak dat je wegkomt uit het huis!
Print je verhaal uit, ga ermee naar je ouders. Ik denk dat ze je wel kunnen vergeven en dat ze je willen helpen! En erger kan de ruzie ook niet worden, dus ik zou het echt echt echt proberen!
En eventueel kun je het ook aan een vriend laten lezen die je misschien nog een beetje vertrouwd, of waarvan je denkt dat ie je niet uit zal lachen. Laat ook je wonden zien, of maak er foto's van zodat je die kunt laten zien.
Als je eenmaal uit je huis bent, dan kun je eerst een beetje bijkomen.
Je kunt eventueel een medium in de buurt zoeken die je vervolgens misschien kan helpen met het huis en met jou zelf. Je kunt ook naar de huisarts of een psycholoog gaan, ook al mankeer je geestelijk niets, zoiets heeft wel veel impact en ook daar kun je met ze over praten.
Maar zorg echt dat je zo snel mogelijk daar weg bent.
Logeer het liefst bij iemand thuis, zodat diegene ook een oogje in het zeil kan houden en op jou kan letten! Kan het niet anders, misschien is er dan iemand die een vakantiehuis/stacaravan heeft waar je tijdelijk in kunt verblijven? Probeer eerst echt je ouders, ik denk dat ze je ook echt wel willen helpen!
Mijn advies (zoals vele anderen hier ook zeggen): Maak dat je wegkomt uit het huis!
Print je verhaal uit, ga ermee naar je ouders. Ik denk dat ze je wel kunnen vergeven en dat ze je willen helpen! En erger kan de ruzie ook niet worden, dus ik zou het echt echt echt proberen!
En eventueel kun je het ook aan een vriend laten lezen die je misschien nog een beetje vertrouwd, of waarvan je denkt dat ie je niet uit zal lachen. Laat ook je wonden zien, of maak er foto's van zodat je die kunt laten zien.
Als je eenmaal uit je huis bent, dan kun je eerst een beetje bijkomen.
Je kunt eventueel een medium in de buurt zoeken die je vervolgens misschien kan helpen met het huis en met jou zelf. Je kunt ook naar de huisarts of een psycholoog gaan, ook al mankeer je geestelijk niets, zoiets heeft wel veel impact en ook daar kun je met ze over praten.
Maar zorg echt dat je zo snel mogelijk daar weg bent.
Logeer het liefst bij iemand thuis, zodat diegene ook een oogje in het zeil kan houden en op jou kan letten! Kan het niet anders, misschien is er dan iemand die een vakantiehuis/stacaravan heeft waar je tijdelijk in kunt verblijven? Probeer eerst echt je ouders, ik denk dat ze je ook echt wel willen helpen!
wat erg voor je..maar in dit geval denk ik eerder aan een psychose dan aan demonen eerlijk gezegd. Ik zou proberen in zo'n helder moment naar een ziekenhuis te gaan, ligt het aan het huis,dan zal je je verder goed voelen. Heb je een psychose dan zal je misschien terwijl je daar bent weer in die psychose schieten. Neem als bewijs dit topic mee.
In ieder geval heel veel sterkte. (heb je trouwens die andere appartementen nog gemaakt en zijn ze verhuurd?)
In ieder geval heel veel sterkte. (heb je trouwens die andere appartementen nog gemaakt en zijn ze verhuurd?)
Als het kan zet je webcam aan en sla de film op, er zijn genoeg gratis programma's waarmee je een film kan opnemen. Als er dan rare dingen zijn gebeurd, bekijk de film dan en dan zul je zelf zien wat er is gebeurd. Schrijf de belangrijkste dingen in je leven op, schrijf voor jezelf je dag uit eventueel met tekeningen van hoe jij het ziet gebeuren en maak hiervan je routine. Dus hoe je boodschappen doet, wat je dan gaat halen, hoe je de was doet, hoe je je huis schoonmaakt, hang het op in je huis of bewaar het ergens in het zicht. Laat een extra slot in je deur maken waarvan alleen jij de sleutel hebt.
Je kunt zeggen dat een slechte geest je emoties uitschakelt, het kan ook zijn dat het een natuurlijk mechanisme van je lichaam is om te voorkomen dat je je rot schrikt van wat je nu doorstaat. Gebeurtenissen waar jij nu aan gewend bent kan een ander misschien erg doen schrikken.
Je kunt zeggen dat een slechte geest je emoties uitschakelt, het kan ook zijn dat het een natuurlijk mechanisme van je lichaam is om te voorkomen dat je je rot schrikt van wat je nu doorstaat. Gebeurtenissen waar jij nu aan gewend bent kan een ander misschien erg doen schrikken.
Ik heb hier in mijn huis ook nogal wat vreemde dingen meegemaakt die gewoon compleet onverklaarbaar zijn, maar niet zo erg als dit en gelukkig is het weer gestopt hier.
Wegwezen uit dat huis zou ik zeggen. Deur achter je dicht en nooit meer terugkomen.
Dat zou ik in elk geval doen.
Aan de andere kant, misschien ben je wel gewoon compleet gek/schizofreen, wie zal het zeggen.
Dus ook even langs de huisarts
Succes ermee in elk geval
Wegwezen uit dat huis zou ik zeggen. Deur achter je dicht en nooit meer terugkomen.
Dat zou ik in elk geval doen.
Aan de andere kant, misschien ben je wel gewoon compleet gek/schizofreen, wie zal het zeggen.
Dus ook even langs de huisarts
Succes ermee in elk geval
De oude oude layout was veel beter!!
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
Heb je er al aan gedacht om een camera te installeren? Dus 24/7 laten opnemen, en als er iets onverklaarbaars gebeurt (bijvoorbeeld het verplaatsen van spullen) terugkijken?
"When Jesus promised us the resurrection of the dead....I thought he had something a little different in mind."
Bezeten 
.
Zoek hulp (beginnend bij je huisarts, daarna bij een psycholoog). Je lijkt absences te hebben, waarin je bovendien automutileert. Schizofrenie zou ook zomaar kunnen. Da's niet gezond.
.Zoek hulp (beginnend bij je huisarts, daarna bij een psycholoog). Je lijkt absences te hebben, waarin je bovendien automutileert. Schizofrenie zou ook zomaar kunnen. Da's niet gezond.
Zerg schreef:
1/1 is 1. 2/2 is 2. Basisschool breuken.
1/1 is 1. 2/2 is 2. Basisschool breuken.
Bizar, if real. Maar inderdaad, camera, uit huis, uitzoeken wat geschiedenis betreft. Vertel het je vrienden, ouders. Laat die je constant monitoren. Dat soort dingen.
Ga eens langs een huisarts, die horen meer vreemde verhalen dan je denkt, dus niet aarzelen maar gaan.
Hij kan je ook in contact brengen met maatschappelijk werk die je kunnen helpen met je schulden. Want dat leeft ook niet lekker lijkt me, en brengen veel stress met zich mee.
Dus laat je helpen!!!!
Hij kan je ook in contact brengen met maatschappelijk werk die je kunnen helpen met je schulden. Want dat leeft ook niet lekker lijkt me, en brengen veel stress met zich mee.
Dus laat je helpen!!!!
Rayen 2½ jaar!
|
|
Bezeten in nieuw appartement, sociaal isolement, hulp nodig
