Het was diezelfde koude avond, in november tweeduizend-en-tien. Veler kluchten werden voorgelezen aan de jeugd, die zich al knus onder de wol hadden verplaatst. Onder het genot van een verdraaid fijn kopje thee en een blitse koek, werden de verhalen van Douwe Dabbert, ons aller dierenvriend, nogmaals herhaald. De kinderen bleven er van smullen. Nadat de koeken verorberd waren, werd het tijd om nog dieper onder de welbekende wol te schuiven om vervolgens diep in dromenland te verzinken. Deze tere kinderzieltjes werden dan door de droomprins meegenomen in hun appetijtelijke verhaal vol spanning, actie en sensatie. Meld het, als u denkt dat er iets mooiers bestaat dan de fantasie van een onschuldig jong kind, nagenietend van zijnen koek.
hallo dus dit noemen ze nou twitter