De update!
Hoi allemaal!
Jeetje, wat gaat de tijd toch snel als je het naar je zin hebt! De tijd vliegt hier voor mij voorbij.. wat een heel goed teken is denk ik.
De periode voor mijn vertrek uit Nederland was hectisch en intens. Er kwam een enorme golf gevoelens over me heen toen het vertrek en het afscheid dichterbij kwamen. Maar vanaf het moment dat ik de douane voorbij was op Schiphol, waren alle spanningen en bibbers van me afgegleden. Ik kon me helemaal richten en verheugen op het weerzien met Casey en ons leven samen in Amerika.
En dat leventje samen bevalt ons allebei gigantisch goed! We zijn in de afgelopen maanden nog meer naar elkaar toe gegroeid en hebben het geweldig in ons (t)huis. Casey blijft mij verrassen, door kleine dingetjes die ik eigenlijk nog niet van hem wist (en hij ontdekt ondertussen steeds meer zijn huishoudelijke talenten haha). Langzaamaan worden we eindelijk een team. Het is niet in woorden uit te leggen hoe heerlijk het is om eindelijk saampjes te kunnen genieten van dagelijkse, eenvoudige momenten met elkaar en de dag samen te beleven: hand in hand lopen over straat, kibbelen over de inrichting van ons nieuwe stekje, onze dag samen beginnen en weer eindigen. Wat is het fijn om zo een ‘gewone relatie’ te kunnen hebben. Omdat Casey doordeweeks lange dagen maakt op zijn werk, vullen we de weekenden met feestjes, uitjes, tripjes naar bergen of mooie gebieden, of gewoon lekker op de bank met een film. We doen veel leuke dingen. Samen, met vrienden maar ook los van elkaar, wat we allebei ook belangrijk vinden. Gelukkig heeft hij net een deadline gehad op zijn werk en is het nu wat rustiger. Dit betekent dat we weer eens op tijd kunnen eten en niet meer zo hééél laat in de avond J. Het sluit aan bij de manier waarop de Amerikaanse economie is ingericht: leven om te werken, maar nooit ontevreden. En ik ook niet, ook al zie ik Casey op sommige momenten niet veel... ik zie hem nog altijd meer dan toen ik nog in Nederland woonde. Hoewel het misschien niet altijd leuk is, ik merk dat ik er al aan wen.
Ik ben nu zelf namelijk overdag ook lekker bezig. Een paar dagen in de week zorg ik voor een lief oud vrouwtje. Ze heeft een tijdje terug haar rug gebroken en aangezien ik nog wat tijd over heb, kan ik haar helpen met het doen van de boodschappen en rijd ik haar in ons witte monster rond naar doktersafspraken. In het weekend is er natuurlijk De Oranjeschool waar ik het ontzettend naar mijn zin heb. Zo besteed ik mijn tijd hier nuttig en met veel plezier. Ik leer steeds meer nieuwe mensen kennen en doe mijn best om nieuwe vriendschappen op te bouwen. Dit was misschien wel hetgeen wat ik op voorhand het meest spannend vond, maar het gaat kei goed. Ik voel me op mijn gemak en heb leuke tijden met de mensen om mij heen. Ze hebben me onthaald en opgenomen met open armen.
Ik geniet ook veel van de bijkletsmomenten met mijn familie en vrienden thuis. De uitvinder van Skype verdient wat mij betreft een lintje! Zo kan ik gelukkig 'gemakkelijk' contact houden en blijf ik zoveel mogelijk op de hoogte van datgene wat er zich daar afspeelt. Op deze manier hoeft de afstand enkel een fysieke te zijn en geen emotionele.
Ook al zijn er veel vooroordelen over Amerikanen (ja, ze vragen of ik ‘Amsterdamish’ spreek en ze eten veel hamburgers haha), er zijn er ook veel of vele onjuist. Ik betrap mezelf op mijn steeds weer opgewekte verbazing en nieuwsgierigheid naar dit unieke land, natuur en haar 300 miljoen bewoners. Amerikanen zijn echt zo gek nog niet J. Ik integreer: rijd inmiddels rond zonder TomTom, draai niet meteen de radio uit als er een country nummer voorbij komt, begin de dag met een dansje en betrap me erop dat ik soms in het Engels denk (al blijven die Nederlandse gezegdes in het Engels best lastig, 'you better make your chest wet' deed het niet zo goed bijvoorbeeld). Maar, geen zorgen, ik ben en blijf gewoon De (Hollandse) Dimf.
De stapel belangrijke papieren voor mijn visum zijn inmiddels ingevuld en alle gegevens zijn verzameld. Nu moeten we wachten, wachten, nog meer wachten en duimen dat het niet te lang zal duren. Ik ben op het moment bezig met het inpakken van mijn koffer (niet teveel natuurlijk, des te meer kan ik weer mee terug brengen hihi) en vlieg over een paar dagen terug naar Nederland. Helaas loopt het anders dan we gehoopt hadden en moeten we dus nog een (laatste) keer voor een langere periode afscheid nemen. Emigreren kun je niet vooraf inschatten, sommige dingen komen later op je pad die je niet verwachtte of niet kon zien aankomen. Ja. Je bent altijd ‘weg’: of van Casey, of van thuis, en dat betekent dat je altijd iemand mist. Maar als je gek op iemand bent, ga je ervoor! Je investeert, je integreert en je leert. Voor je lief. Met je lief. Om samen een thuis op te bouwen. Ik heb geen enkele twijfel over mijn keuze en zou het zo weer doen.. letterlijk en figuurlijk: want dat ga ik dus ook doen. Ik kijk heel erg uit naar het weerzien met familie en vrienden, het Hollandse verse brood, fietsen en een frietje met mayonaise! Dat heb ik enórm gemist.. Maar zodra ik mijn visum heb, zit ik in het eerste het beste vliegtuig terug naar mijn ‘Kees’. En dan gaan we goed van elkaar genieten, want we hebben dan namelijk weer wat tijd in te halen!
Het was een mooi avontuur om mee te doen aan Grenzeloos Verliefd en we hopen dat jullie genoten hebben van ons documentje. Casey en ik wensen alle kijkers 'the best of everything' en net zo veel liefde en geluk als wij in elkaar hebben gevonden!
Veel liefs en 'take care',
Casey & Dimphy