Hier een klein slapend peutertje op de bank.
Dat begon met een woedeuitbarsting...Ik was aan het bellen,ondertussen broodje gesmeerd, maar zónder hagelslag, alleen pindakaas (zoals gewoonlijk, hij mag héél soms hagelslag)
Daar werd hij al echt behoorlijk boos van, maar toen liep hij naar zijn trein en daar viel iets vanaf en toen zette ik hem óók nog op zijn eetstoel (niet vast, dus kon hij er in principe wel af) en ging hij hééél hard huilen dat hij er zelf op wilde...
En hij was al de hele ochtend zo heerlijk tegendraads

Alles moest gewoon 'anders'
Maargoed, ik tilde hem weer van zijn stoel en zei dat hij er zelf op mocht klimmen. In de keuken maakte ik intussen even heel snel mijn telefoontje af...
Dat klimmen ging, doordat hij aan het brullen was, echter niet zo soepel en hij kwam er niet op..
En toen werd hij zo kwaad dat hij er echt in bleef hangen... keihard huilen en snikken en hoesten en hélemaal in paniek omdat hij zo moest hoesten.Opgetild en hij is als een bolletje baby tegen mij aan in slaap gevallen...
pfffff