TTK LPT Feest.

Afgelopen weekend was ik in Hamburg, waar ik op jacht ging. Uit het boek The Game heb ik geleerd dat je altijd een goede openingszin paraat moet hebben. Om mijn kansen te vergroten, focuste ik me in eerste instantie op de lelijke vrouwen, maar toen dat ook niet werkte, was ik het algauw zat. Ik besloot een mooi meisje aan te spreken. De muziek stond hard, dus ik moest in haar oor schreeuwen om me verstaanbaar te maken. "BIST DU EIN HAMBURGER?" vroeg ik, waarop ze bevestigend antwoordde. Ik vroeg of ze hier vaak kwam en wat de coole clubs waren. We hadden warempel een werkelijk gesprek toen ik besloot dat ze niet snel genoeg Indicators of Interest gaf en ik aftaaide.

Na een tijdje besefte ik mijn domme fout, maar om pro-actief te werk te gaan, besloot ik snel een ander mooi meisje aan te spreken. Ik had er algauw één op het oog. Ik vroeg of ze een hamburger was - ja, zei ze - en of ze nog coole clubs wist. "Ja, aber das hast du mir schon gefragt!" Oeps. Ik ging toen maar naar een club die ze me daarvoor aangeraden had.

Aldaar stond ik helemaal los te gaan op de beats van Laserkraft 3D. "Nein Mann, ich wil noch nicht gehen; ich will noch ein bischen tanzen," zong ik uit volle borst mee. Het werd alleen bemoeilijkt door het feit dat ik snotverkouden was, waardoor ik de hele tijd moest hoesten. Als gevolg daarvan werd mijn keel dichtgeknepen door een dikke Duitser, omdat hij dacht dat ik hem in mijn vuistje aan het uitlachen was - terwijl ik gewoon een kuchbui had.

De rest van de avond verliep rustig, behalve toen ik achter een meisje stond en ze ineens heel wild begon te dansen, terwijl ze niet doorhad dat ik daar stond, en ze een arm tegen mijn gezicht maaide. Ik spoedde me met een bloedneus naar de wc.

[...] om pro-actief te werk te gaan.
Om pro-actief te werk te gaan.
Om pro-actief te werk te gaan.

.

_{Tekst-only; plaatje van een man die met een dun, langwerpig object (hoogstwaarschijnlijk een thermometer - de suggestie wordt thans gewekt) in zijn mond op een bed ligt naast een bijzettafeltje met daarop drie potjes (hoogstwaarschijnlijk met medicatie erin) en een glas met daarin een doorzichtige stof (hoogstwaarschijnlijk water om die medicatie in te nement) om duiding te geven aan mijn gevoelens omtrent de zinssnede 'om pro-actief te werk te gaan'. De man ziet er ziek uit, heeft hoogstwaarschijnlijk leverfalen of een huidaandoening en niet zo lang meer te leven.}

Jongens, dat boek The Game is echt een aanrader.

Zelf koester ik mijn exemplaar van De Blik – Erotisch Handboek voor Nerveuze Jongeren. Daaruit put ik al jaren kracht en wijsheid.

Welterusten burgers

Maar JAM, heeft die man geen penis in zijn mond?

quote:

Op zondag 17 oktober 2010 13:06 schreef mane het volgende:
Ik ben gisteren in het kader van goed stiefmoederschap naar Despicable Me geweest (in het Nederlands Verschrikkelijke Ikke. ). Het was heel erg. Maar Livia zat op 't puntje van haar stoel, dus ja. Daar doe je het voor he.

rot op man, die film is fucking goed!!!

Dan zie jij dingen die ik niet zie, Pope. Maar dat zou heel goed kunnen want ik had dus een gewone bril op en nog zo'n 3D brilletje daarover heen. Dat leidt wellicht tot allerlei verstorende effecten waardoor ik niet heb gezien dat het eigenlijk een heel knap doordacht verhaal was.

Of ik ben ook een pedante eikel.

In ieder geval snipverkouden. (met die rode neus lijkt deze er nog het meest op).

Nu mensen, niet zo bleu hè?

Ik zit heel bleu te lezen. Verder bleek mijn water i.v.m. werkzaamheden te zijn afgesloten, dus toen moest ik wel even in bad zitten (lezen) bij .

Omdat ik nog altijd rijkelijk van staatswege wordt gesponsord, vond ik het vanochtend een goed idee om museum Boijmans met een bezoek te vereren. Nou dat had ik beter niet kunnen doen. Niet alleen hingen in alle reguliere zalen schoolkinderen rond, die met speurtochten en ingewikkelde vragenlijsten in de weer waren en vooral interesse hadden in elkaar waardoor ik me niet meer op de kunst kon concentreren — nee nog veel erger waren de busladingen babyboomers die plotsklaps binnenkwamen, toen ik net aan het loket vijf euro toeslag had neergelegd voor de tentoonstelling van Kees van Dongen. Van die Van Dongen en zijn Grote Ogen heb ik niet veel meegekregen! Ik was nog maar nauwelijks in de zaal of ik werd van alle kanten ingehaald door nerveuze net-niet-bejaarden, allen aan de audiotour. In een mum van tijd stond het vijf rijen dik voor ieder schilderij, en men wilde van geen wijken weten. Toen ben ik 'm maar vlug gepeerd. .

Oh wat jammer, Ringo.

Ik zit altijd graag in het zaaltje met kunst uit de Gouden Eeuw. Daar is het, als ik er ben tenminste, zo ontzettend rustig dat ik een beetje ongestoord kan wegdromen.

Ik herinner me nog de twee zaaltjes met Vlaamse primitieven in Londen, waar je een kanon kon afschieten en waar ik een zeer genoeglijk uurtje heb doorgebracht - tot de teerbeminde eens kwam kijken waar ik toch bleef.

Bood deze geen soelaas Ringo?


Of hing die er niet? Prachtig schilderij.

Ik weet het niet, Z. Mijn humeur en concentratie waren ernstig verstoord. Ik moet rust vinden in een museum, en plekken zoals mane en Gellius noemen. Maar misschien ga ik nog es terug, want die Van Dongen maakte mooi werk, zag ik wel.

Overigens (in het kader van mijn afkeer van drukte en mensenmassa's) maakte ik vandaag een HSP-testje (op uitnodiging van iemand die er onderzoek naar doet), en de uitslag was:

quote:

Evaluatie 100 vragen HSP test
Je hebt 98 punten
Je bent nauwelijks sensitief.

Dat vond ik nu weer zo ongevoelig!

Nu is mensen kijken natuurlijk ook heel interessant, vooral in musea. Je treft echter zo zelden een klas blozende, schuchtere gymnasiummeisjes in grijze lamswollen truitjes, die met ingehouden adem en stille, schitterende ogen in vervoering naar een Vermeer staan staren¹⁾ en inderdaad maar al te vaak traag voortschuifelende pensionado's met zo'n buitenmodel telefoon tegen hun oor gedrukt. Goed, ook zij hebben recht op cultuur, maar ze kunnen enorm overheersen. Met name het Singer in Laren heeft daar last van, en dat terwijl ze daar geregeld heel aardige tentoonstellingen organiseren.

^{1) Petit pan de mur jaune! Petit pan de mur jaune!}

[ Bericht 3% gewijzigd door Gellius op 19-10-2010 18:46:05 ]

Marcel Proust's Lolita. Coming to a cinema near you!

Mijn broer weet de gymnasiummeisjes alvast te vinden. .

Is dat de slang van een gigantische waterpijp?

En de zus van Spock?

quote:

Op dinsdag 19 oktober 2010 22:18 schreef k_man het volgende:

[..]

De audioguide.

Mensen die eindeloos voor een schilderij blijven staan. Niet om ernaar te kijken, maar om het verhaaltje af te luisteren. En dan door naar het volgende werk met een nummertje. Sodemieter op!

Nu we toch pedant aan het doen zijn: ik veracht de mensen die drie keer meer tijd aan het kaartje met de beschrijving besteden dan aan het schilderij zelf niet minder. Soms gevoel ik zelfs de behoefte aan een pijp, om kregelig mee te doen. En een corduroy colbert met armstukken. Maar ja, Harry. Harry.

quote:

Op dinsdag 19 oktober 2010 22:19 schreef k_man het volgende:
Overigens vind ik het Singer wel een prettig, meestal weldadig rustig museum en hebben ze daar bij mijn weten geen audioguides. Alleen jammer dat je er zo slecht kunt parkeren.

O, zeker wel.

Ik kijk alleen maar naar schilderijen. De rest zal me echt worst wezen.

Ik kijk alleen maar naar schilderijen, bedoel ik.

Ik bedoel,
indien het schilderijen betreft, beperk ik me louter tot het kijken... naar het schilderij...dus.

Ik ben niet zo'n geoefend (wat zeg ik? Totaal ongeoefend) kunstkijker en lees daarom altijd het kaartje. Verder heb ik de gewoonte in zo'n zaal vluchtig rond te kijken en dan enkel naar het schilderij te lopen dat op die manier mijn blik vangt. Waarschijnlijk heb ik zo al heel wat meesterwerken misgelopen en aan onbeduidende werken aandacht besteed. Maar dan kijkt daar tenminste ook eens iemand naar.