Kinderen, scheiden en dan....

Ik heb 1 kind. Haar vader en ik gingen uit elkaar toen zij 1 jaar was. Niet op een bepaald gezellige manier; hij had een ander. Een vriendinnetje van 18, wat natuurlijk heel gezellig was en niet alle shit van een gezinnetje met een pas geboren baby met zich meebracht.

Hoe ga je daarmee om. Je hebt, als er eenmaal kinderen zijn, altijd rekening te houden met je ex. Je leest zoveel over vaders die hun kinderen niet meer zien, over moeders met kinderen waarbij het ontzettend verkeerd gaat (meisje van Nulde).

Ben je ook in staat om bv een co ouderschap aan te gaan? Ik wilde dat destijds wel, maar dat kwam ex niet uit. Jij de kinderen een week en hij ook. Hoe ga je om met alimentatie? Vind jij het normaal dat hij ook betaald voor jou, of alleen voor de kinderen ?

Gelukkig is mijn dochter al groot. Zij heeft nooit hoeven kiezen, ze mag zijn bij wie zij wil. Partneralimentatie heb ik ook nooit gewild, maar ik heb soms weleens gedacht dat het best onredelijk is. Je mist als zorgende ouder toch een stuk inkomen. Ik zou het logischer vinden als partneralimentatie bv afhankelijk zou zijn van leeftijd van de kinderen. Als ze heel klein zijn en dus nog veel zorg nodig hebben zou partneralimentatie best kunnen. Naarmate ze ouder worden en je dus meer vrijheid krijgt in de tijden en keuze van je werk zou dan de partneralimentatie kunnen verminderen/ vervallen. Daar is partneralimentatie dus ook voor bedoelt; doordat de ene ouder fulltime de zorg heeft, kan deze minder (flexibel) werken. Afspraken maken over alimentatie is op zich niet zo belangrijk. Op het moment dat je echt uit elkaar gaat, is de verhouding tussen jouw en je partner ws zo verslechtert, dat je over het algemeen toch naar een advocaat moet. Stel, hij heeft een ander en samen willen ze nog kinderen. Als er dan een vrij groot bedrag van zijn inkomen naar zijn eerdere kinderen gaat en ook nog eens naar zijn ex, dan is meestal de wil om te betalen niet meer zo aanwezig. Wat ik dus echt debiel vind, ik dat er zelfs stellen uit elkaar gaan die geen kinderen hebben en hij evengoed alimentatie moet betalen , dat stamt nog uit de oertijd, dat zou echt aangepast moeten worden. Die zorg hoeft de ex niet meer te dragen, eventueel wel de inkomstenderving die de zorgende ouder heeft door die zorg. Maar ik weet ook dat de sociale dienst dit ook prbeert. Als een vrouw na de scheiding in de bijstand komt, willen ze dat de ex alimentatie voor haar betaald. Heel begrijpelijk, dat scheelt de staatskas weer, maar pak die vrouwen dan aan en niet die mannen.

Ik weet nog dat toen wij uit elkaar gingen hij de eerste maand zei dat hij iedere maand mijn inkomen zou aanvullen tot 2000 gulden. Dat was precies 1 maand, want inmiddels was hij al gaan samenwonen met zijn vriendinnetje en die vond dat duidelijk een minder goed plan......

Co- ouderschap wilde ik wel, maar achteraf is het maar goed dat het nooit gebeurd is. Hij heeft een aantal malen daarna weer samen gewoond en dat ging steeds weer op precies dezelfde manier mis als bij ons. Een reden waarom ik destijds vertrokken ben en dan zou kind evengoed weer iedere keer in die ellende zitten en dus ook op stel en sprong steeds weer moeten vertrekken als de bom barst (terwijl ze zich dan misschien net weer gehecht zou hebben aan iemand). Ik heb zelfs mijn ex nog een tijdje in huis gehad , hij had het bij zijn toenmalige vriendin ook zo verkloot, dat ze hem zo de straat op donderde (zijn eigen huis uit). 2 Dagen voor Kerst. Toen hij erover belde, heb ik geen moment geaarzeld en hem aangeboden bij ons te logeren. Hij logeerde in dochter's kamer en zij sliep bij mij. Ik begreep de reaktie van die vriendin absoluut en gaf haar ook groot gelijk, maar ik kon hem ook niet op straat laten staan.

Eens horen hoe anderen het doen. Ik heb ooit een docu gezien over een gezin wat 3 huizen bewoonden. De kinderen bleven in het geboortehuis. De ouders waren degenen die van huis wisselden iedere week. Dat leek me zo ideaal. De ouders gaven als verklaring: "de scheiding was onze keus, zij hebben nergens om gevraagd". Maar financieel is dat natuurlijk voor veel mensen niet haalbaar.

Misschien zijn er mensen die door zo'n topic als dit, geholpen worden in een situatie. Meestal is er een enorm gevoel van boosheid (heb ik ook gehad) en niets is dan moeilijker om tegen je kinderen over hun vader (of moeder) vriendelijk te blijven praten. En ook met familie heb je te maken. Wij hadden eens een gezamelijke Sinterklaasviering. Daar werd, waar mijn dochter bij zat, nogal geroddelt over mijn ex. Ik heb ze dat even duidelijk gemaakt, dat ik dat dus niet wilde hebben. Hoe kwaad ik ook op hem was, het is en blijft haar vader en niet haar ex. Zij moet met hem verder kunnen leven; ik en mijn familie niet.

Mijn dochter's vriendje zijn ouders zijn net uit elkaar na 19 jaar. Hij had een ander. Wat ik nu zie gebeuren is dat zoon partij trekt voor moeder en zijn vader veroordeelt en wil verbannen. Ik probeer hem dus uit te leggen dat het niets met hem te maken heeft. Dat zijn vader evengoed van hem kan houden, maar niet meer met moeder samen verder wil. Hij is dus echt aan het kiezen, maar wel gebaseerd op wat hij dagelijks om zich heen ziet; de woede en het verdriet van zijn moeder (god wat ben ik blij dat ik weg ben gegaan toen dochter nog zo klein was, dat zij niet in die emotionele 8baan zit en moet twijfelen aan de echtheid van gevoelens van een ouder). Deze jongen voelt het als een afwijzing naar hem persoonlijk toe; hij betrekt het verdriet en de afwijzing van die moeder op zichzelf.

Misschien wil ik ooit weleens een boek gaan schrijven. Hoe mensen omgaan met een scheiding. Hoe zij vooral omgaan met het feit dat er kinderen bij betrokken zijn en ook al zeg je niets van je gevoelens tegen hen, ze voelen dat feilloos aan. Wat is het effekt van een scheiding op kinderen als zij wat ouder zijn. Misschien zijn er mensen die dit lezen en hun emoties even aan de kant kunnen zetten en aan hun kinderen kunnen denken, die nergens om gevraagd hebben.

Is alimentatie vragen een vorm van koude oorlog of echt hulp nodig hebben om je kinderen te bieden waar ze recht op hebben en jijzelf een stukje inkomen erbij hebt wat je mist doordat je voor de kinderen zorgt? Er zijn zoveel vragen en de materie is zo complex.