Meuh, ik val even binnen, hoor. Heb zoiets raars.
Kreeg gisteravond ineens een branderig gevoel op het puntje van m'n tong. Omdat ik 's middags een halve zak Old Dutch salmiakdrop had gegeten

, besteedde ik er verder geen aandacht aan. Maar vanmiddag op m'n werk had ik er nog steeds last van. Het werd zelfs zo erg dat ik eerder naar huis ben gegaan. Het leek wel of iemand een aansteker onder m'n tong hield. Hetzelfde gevoel als een verbrandde tong, maar dan honderd keer erger. Het breidde zich ook uit over het hele uiteinde van m'n tong. (Waaraan trouwens echt helemaal niets te zien is.)
Ik Lente opgehaald van het kdv. Die had heerlijk gespeeld, d'r verjaardagsfeestje gevierd en lekker gegeten en geslapen. Niks aan het handje dus. Tot we thuiskwamen...

Toen begon ze zo onbedaarlijk en ontroostbaar te huilen, zeker een uur lang, dat ik de HAP heb gebeld. Ik het verhaal gedaan over mijn tong en gezegd dat als Lente hetzelfde had als ik, ik het niet gek vond dat ze zo huilde.
Afijn, ik mocht langskomen. Het was inmiddels 19:15 uur en we hadden nog niets gegeten, de hond was aan het piepen en Nils zit in Engeland. Voordat ik in de auto stapte heb ik 'r nog een zetpil pcm gegeven. De hele weg in de auto heeft ze het uitgeschreeuwd. Tot we in de wachtkamer van de HAP kwamen... Inééns was er niets meer aan de hand. Ze liep als een kievit heen en weer, slaakte vreugdekreetjes en was druk aan het puzzelen.
Leg dan maar eens uit wat er nou zo dringend was...

"Euh, ik heb een zere tong en ik dacht mijn dochter ook, maar nu lijkt ze nergens last meer van te hebben."
We zijn dus naar huis gegaan met de tip om Lente maar pcm te geven en zelf een gekneusde kruidnagel op m'n tong te leggen, dat zou namelijk pijnstillend werken. Het kon een virus zijn, dacht ie, dat de hand-, voet- en mondziekte veroorzaakt, hoewel we daar nauwelijk symptomen van hebben, voegde ie er zelf aan toe. Oftewel: hij wist het ook niet.
Lente heeft thuis alsnog lekker gegeten en ik heb nog steeds een onmenselijk zere tong.