Ik was met een zekere fokpersoonlijkheid aan 't praten over spelletjes die we op het schoolplein speelden in onze kindertijd.
Vol enthousiasme vertelde ik over het legendarische spel 'vies en lekker'. Hierbij werd het schoolplein opgedeeld in twee kanten. De vies en lekker kant. In het midden stond iemand die een etenswaar moest noemen, waarop de rest van de deelnemers voor zichzelf moest beslissen of hij of zij het desbetreffende voedsel vies of lekker vond. De bedoeling was dat iedereen zich naar de kant begaf die overeenkwam met zijn/haar oordeel over het genoemde etenswaar. Maar onderwijl die avontuurlijke tocht liep je het risico te worden getikt door de benoemer van het etenswaar en te worden uitgeschakeld.
Je moest wel goed oppassen, want als je het risico om afgetikt te worden wilde vermijden door aan dezelfde kant te blijven staan, terwijl die keuze niet overkwam met je smaak, dan liep je het risico in volgende spellen te worden ontmaskerd.

!!! En niets is erger dan als bedrieger, huichelaar, leugenaar bekend te staan. Dit zorgde ervoor dat het spel meestal eerlijk verliep.
Het spel zorgde voor kennis omtrent de eetvoorkeuren van je klasgenoten, wat soms weer leidde tot vriendschappen voor het leven. Kortom: dit spel heeft een enorme invloed op m'n leven gehad en gemaakt tot wie ik nu ben.
Terugkomend op mijn gesprek met die zekere fokpersoonlijkheid; ze kende het spel niet.
Da ken toch nie.
Op maandag 5 september 2016 23:16 schreef -Deluzion- het volgende:En ik antwoord liever niet op Fascination. aka Alex Vause.