KvK en EVD nutteloze en misleidende instanties

Maar oktober is het nog lang niet
Ik overdenk wat me te doen staat
Ben niet van plan om tot dan “echt” geld in het project te pompen
Ik kan wel met de voorbereidingen doorgaan
Zodat we er “klaar” voor zijn als de tijd rijp is
Spijtig kijk ik nog eens naar de doos met projectstukken in een hoek van mijn kantoortje
Zonder een cursus Tsjechisch heb ik er niets aan
Het enige waarvan ik kopieën heb gemaakt zijn wat schetsen van het kasteel
Ik zucht, plak het adresetiket op de bovenkant
Breng nog wat extra plakband aan
Morgen gaat-ie per post terug naar Tsjechië

Ik mail nog maar eens naar Dennis
Beklaag me over het feit dat ik me voor onvoorziene kosten geplaatst zie
Dat had ik moeten weten vind ik
Ook vraag ik of hij contact heeft gehad met Katerina C. over het voorverkoopcontract
Ik wil een goede afstemming van zaken
Wil niet dat er langs elkaar gewerkt wordt
Geen blunders meer

Ik wrijf door mijn ogen
Het lijkt wel of ik de laatste tijd een chronische hoofdpijn ontwikkel
Ik slik meer pijnstillers dan ik ooit gedaan heb
Misschien ben ik wel toe aan vakantie
Échte vakantie
Even geen Tsjechië meer, geen teleurstellingen, geen beslommeringen
Ik neem me voor om het er vanavond met mijn vrouw over te hebben
Als het aan mij ligt wordt het weer Frankrijk
Ik ben de afgelopen jaren verslingerd geraakt aan het land
Het klimaat, het schitterende landschap
De pittoreske dorpjes
De geuren van de Provence
De rust
La douce France…
Ik mijmer even weg

Het is maandag 2 augustus
Ik heb een fax opgesteld voor Henk
Het wordt tijd dat mijn website wat concreter wordt
Ik heb me inmiddels aangemeld bij verschillende zoekmachines
Trek al wat meer bezoekers
Maar de afmetingen van de appartementen ontbreken nog
Het afwerkingniveau moet beter omschreven worden
Standaardinrichting, opleveringstermijnen en natuurlijk prijzen
Ik ga voorlopig uit van een vierkante meterprijs van 1800 tot 2000 euro
Afhankelijk van het betreffende appartement
Volgens Henk een zeer reële vraagprijs voor zo’n locatie
Ik heb een lijstje met vragen gemaakt
Onder elke vraag voldoende ruimte vrijgelaten voor het antwoord
Heb zelfs de lijntjes getrokken waarop hij zijn antwoorden kwijt kan
Ik voeg tekeningen toe van de diverse verdiepingen
Verzoek hem per appartement de oppervlaktematen in te vullen
Het zijn zeven pagina’s geworden
Ik toets het nummer in
Laat de fax zijn werk doen

De aanvraag voor mijn verblijfsvergunning gaat gepaard met de nodige verwarring
Die Tsjechen gaan niet over één nacht ijs voordat ze zo’n ding afgeven
Zo heb ik bijvoorbeeld een Tsjechische “Verklaring van Goed Gedrag” nodig
Beetje vreemd eigenlijk, vind ik
Ik ben nog maar twee keer in het land geweest
Wat weinig om mijn gedrag te beoordelen
Maar goed, als ze dat willen dan kunnen ze het krijgen
Alleen… hoe kom ik daaraan?
Edwin Booijmans, Holland Trade House Brno, is mijn vraagbaak
Geduldig beantwoordt hij mijn vragen:

“In principe kan op elk gemeentehuis/stadsdeelkantoor (Městské Státní Zastupitelstuí) een Tsjechische verklaring van goed gedrag aangevraagd worden. In brno is het adres, Kobli¸ná 22, 602 00. De afdeling heet "výpisy z rejstříku trestů. De aanvraag duurt ook 2-3 weken.”

Verder:

“Als de verblijfsvergunning is aangevraagd, moet een maand later deze persoonlijk opgehaald worden. Na de afgifte van de verblijfsvergunning wordt door de vreemdelingenpolitie een bevestiging van afgifte afgegeven welke wij nodig hebben voor de registratie procedure bij de rechtbank. Zodra de verblijfsvergunning is aangevraagd zullen we een maand later contact opnemen met de vreemdelingenpolitie om te checken of de verblijfsvergunning klaar is en hen verzoeken de bevestiging voor te bereiden (dit kan soms pas een week later worden opgehaald).”

Hij besluit met:

“Zodra de volmachten zijn ondertekend, kan op de eerst volgende algemene ledenvergadering een nieuwe jendatel (jij) aangewezen worden. Als de verblijfsvergunning is afgegeven en het eigendom van het kasteel op naam van Cosy cottage staat, zullen alle documenten naar de rechtbank ter registratie gaan. De zetel en jednatel worden dan tegelijk gewijzigd.”

Ik frons mijn wenkbrauwen
Ben ik nu wel of niet Jednatel?
Volgens Katerina C. is mijn functie al ingegaan op 9 juli
Ik ben de draad een beetje kwijt
Ik informeer nog maar eens welke acties ik nu precies zelf moet ondernemen
Ben niet van plan om onnodig heen en weer te reizen
Het antwoord volgt snel:

“De verblijfsvergunning moet persoonlijk aangevraagd worden, een maand later ligt deze klaar. Wij zullen voor je checken of deze klaar is. Tegelijk als we checken of deze klaar is, vragen we vreemdelingenpolitie een bevestiging af te geven wanneer jij je verblijfsvergunning komt ophalen. Dit in verband met de bureaucratie waardoor soms pas een week na de afgifte van een verblijfsvergunning een bevestiging hiervan wordt afgegeven.

De verklaring van goed gedrag moet persoonlijk worden aangevraagd. Ik zal jullie een voorbeeld faxen wat het geheel een stuk makkelijker maakt. Je kunt aangeven op het aanvraagformulier dat de verklaring naar een bepaald adres verstuurd kan worden. Verstandig is ons adres dan te gebruiken, Holland Trade House etc (zie voorbeeld)”

Persoonlijk aangevraagd en afgehaald worden?
Betekent dat dat ik twee keer naar Brno moet?
Één keer voor het aanvragen en één keer voor het afhalen?
Dat blijkt het inderdaad te betekenen
Nou ja, een mooie gelegenheid om de “tweede” stad van Tsjechië ook eens te leren kennen

Donderdag 5 augustus krijg ik het antwoord op mijn fax naar Henk
Onderaan de eerste pagina staat: “Hoop dat je het kund lezen”
Ik blader het stapeltje vluchtig door
Moet toegeven dat hij zijn best heeft gedaan
Afgezien van de grammaticafouten is het over het algemeen best leesbaar
Slechts hier en daar moet ik moeite doen om de krabbels te ontcijferen
Alle vragen worden netjes beantwoord, oppervlaktematen zijn ingevuld
Wat de geschatte opleveringstermijn betreft antwoordt hij:

“Na plm. 1 a 1.5 jaar is het compleet klaar maar 1 appartement plm. 2.5 maand”

Één à anderhalf jaar?
Ik ben wat sceptisch
Maar ja, als hij het zegt
Hij is tenslotte de bouwondernemer, de expert
Afijn, met deze antwoorden kan ik iets
Ik start een nieuwe spreadsheet op in Excel
Vul de gegevens in die ik tot mijn beschikking heb
Zet de geschatte kosten af tegen de vermoedelijke opbrengsten
Voor het eerst krijg ik een vaag beeld van mijn eventuele verdiensten
Hmmmm
Ik word er niet rijk van…
En wat kom ik allemaal nog tegen in de loop van de tijd?
Promotie, administratie, vergunningen, tekeningen, aan alles hangt een prijskaartje
Ook ben ik niet zo naïef om te veronderstellen dat ik niet hier en daar professionele hulp moet inschakelen
Behalve de werkelijke renovatie staan me dus nog wat andere kosten te wachten
En dan maar hopen dat er geen èchte tegenvallers volgen
Ik besef dat ik pas aan het prille begin van een onzeker traject sta
Maar koppig als ik ben zet ik door
Opgeven is een woord dat niet in mijn vocabulaire voorkomt
Ik besteed een paar dagen aan het aanpassen van mijn site met de nieuwe informatie
Bekijk het geheel kritisch
Pas als ik helemaal tevreden ben publiceer ik het

Mijn vrouw is intussen naarstig op zoek naar een geschikte vakantiebestemming
We hebben de twee voorgaande jaren hetzelfde huis gehuurd
Het was dan ook een schitterend, zeer vrij in de natuur gelegen villa omgeven door een enorme tuin
Compleet met zwembad en een sproei-installatie die garant stond voor een fris, groen gazon
Toch willen we dit jaar iets anders
Wèl in de Provence
Het valt niet mee, we reserveren altijd laat
Houden een beetje van het avontuur, het onverwachte
Vinden het saai om in januari al te weten waar we in augustus onze vakantie doorbrengen
Via een reisorganisatie lukt het niet meer
Ze stort zich op de Franse makelaarssites
Vindt tenslotte een mooie, vrijstaand huis in een klein, onbekend plaatsje
We bekijken de foto’s
Het ziet er goed uit, is onlangs gerenoveerd
Een zwembad en jacuzzi zijn aanwezig
Helaas geen foto’s van de tuin of de directe omgeving
Ik bekijk het geheel nog eens kritisch
Het ziet er allemaal veelbelovend uit
Maar ja, foto’s zeggen niet altijd alles
Tenslotte reserveren we
Veel keus is er immers niet meer

Ik raak geleidelijk in vakantiestemming
Maar eerst moeten er nog een paar dingen gebeuren
Ik wil eindelijk wel eens een offerte voor de reconstructie zien
Wil dit jaar zo mogelijk nog beginnen
Ik weet niet wanneer de eerste geïnteresseerden zich zullen melden
Wil niet dat ze een afknapper krijgen zodra ze het terrein oplopen
Er moet worden opgeruimd, een begin gemaakt met het herstellen van het pleisterwerk
Leidingen moeten worden aangelegd, binnenmuren worden aangeraapt
Als het zover is moeten we er klaar voor zijn
Er is al vertraging genoeg geweest
Ik zet mijn gedachten op papier en stuur ze per fax naar Henk
Aan het eind deel ik hem mee dat we van twintig augustus tot en met vijf september slechts per mobiel bereikbaar zullen zijn

Ik heb de beloofde voorbeeldfax van Edwin Booijmans niet ontvangen
Mail dus nog maar eens
Dit keer met succes
Een uurtje later rolt de “´ádost o výpis z rejstříku trestů”, oftewel de aanvraag voor de “Verklaring van Goed Gedrag” binnen
Het is maar één A-viertje en ziet er zeer eenvoudig uit
In de verschillende vakjes heeft hij zijn eigen gegevens ingevuld
Naam, geboortedatum en –plaats
Naam vader en moeder, compleet met moeders meisjesnaam
Tenslotte adres en handtekening
Piece of cake…

Ik krijg geen antwoord op mijn fax naar Henk
Besluit om hem te bellen
Ik rond graag mijn lopende zaken af voordat ik op vakantie ga
Hij verzekert me dat hij binnenkort met de offerte aan de slag gaat
Heeft het erg druk gehad, vandaar dat hij nog niet geantwoord heeft
Druk gehad… Wanneer heb ik dat eerder gehoord?
Ik laat mijn humeur echter niet bederven
Zeg dat ik binnenkort waarschijnlijk weer naar Tsjechië reis voor het aanvragen van een verblijfsvergunning
Ik stel voor dat we elkaar dan weer zien
Voor een persoonlijk gesprek om nog wat zaken af te stemmen
Hij gaat akkoord
Wenst ons, mede namens Ria en Hendrik-Jan een prettige vakantie

Het laatste wat me te doen staat is een emailtje versturen naar Dennis
Er is wat verwarring geweest rondom de BTW
Ik wil weten of Cosy Cottage in aanmerking komt voor BTW-verrekening
Volgens Dennis wel, mits er een omzet van minstens een miljoen kronen wordt gehaald
Maar zeker is hij er niet van
Bovendien heeft Cosy Cottage op dit moment nog geen BTW-administratie
Hij adviseert ons een Tsjechische belastingadviseur in te schakelen
Ik stem ermee in, speel graag op zeker
Vraag hem ook uit te laten zoeken of kopers van een appartement (een gedeelte van) de BTW kunnen terugvragen
Die moeten immers ook een SRO oprichten voor ze onroerend goed kunnen kopen
Ik beëindig met de mededeling dat we de komende periode alleen mobiel bereikbaar zijn
Just in case…

Ik sluit de computer af
Neem me voor het ding voorlopig niet meer op te starten
Het voelt bevrijdend

Opmerking: Wegens herhaaldelijke verzoeken om mijn verhaal in te korten zal ik de volgende aflevering van mijn verhaal hier niet publiceren. Die bijdrage behandelt grotendeels onze vakantie in Frankrijk waarin we onze grote boxervriend Remi helaas moesten verliezen. We pikken de draad na de vakantie weer op....

Het is zondagavond, vijf september
We zijn weer thuis
Ik werp een schielijke blik in mijn kantoortje
Zie een stapeltje faxen liggen in het postbakje
Het logo van Wekostav schreeuwt me toe
Ik besteed er geen aandacht aan
Morgen is er weer een dag
Ik kan het nog even niet opbrengen
We hebben onze koffers uitgepakt

De volgende morgen
Ik plof neer op mijn bureaustoel
Pak het stapeltje faxen
Eens moet het er toch van komen
Ik kijk naar de datum bovenaan het eerste velletje
Het getypte bericht is op 4 september verstuurd
Ik zet mijn leesbril op en lees:

"2-9-2004 M.S. Petrovice. Tsjechië

Beste Jos en *******;
Hier een voorstel van ons, bekijk het eens en laat ons dan weten wat jullie hiervan vinden.

Aankoop Zacler ¤ ***.***.-
Totaal verkoopbare vierkante meters 1367
Dus ***.*** : 1367 = ¤ ***.** per vierkante meter

Het appartement dat wij graag zouden willen hebben (zie tekening) heeft, 110 vierkante meter x ¤ ***.** = ¤**.***.-

Als jullie het goed vinden zal onze firma, WEKOSTAV s.r.o. voor dit geld arbeid verrichten.

Wij verbouwen dit appartement dan voor eigen kosten. Als deze compleet opgeknapt is zullen wij dit appartement als model appartement beschikbaar stellen.

Als jullie met dit voorstel akkoord gaan, dan houden wij dit appartement gelijk op onze s.r.o.

Met vriendelijke groet,
Fam. Westerterp"

Wat ik hiervan vind?
Ik schud mijn hoofd, die Henk toch
Als ik de appartementen voor dergelijke bedragen zou verkopen moet er geld bij
En dan ook nog eens “arbeid verrichten” voor het bedrag…
Langzaam voel ik de ergernis weer opkomen
Hier kan ik natuurlijk niet mee instemmen
Ik blader de rest van de faxen door
Het is de offerte voor “De eerste fase van de verbouwing”
Ik kijk naar het eindbedrag; ¤ 126.927.-
Vluchtig neem ik de gespecificeerde posten door
Frons mijn wenkbrauwen
Kan hij dit allemaal doen voor ¤ 126.927.-?
Ik kan het bijna niet geloven
Ik niet de faxen aan elkaar en leg ze terug in mijn postbakje
Ik zal morgen reageren
Wil nog even genieten van de aangename najaarstemperaturen

Het is woensdag 8 september 2004
In mijn hand de fax van Henk Westerterp
Ik zucht.
Natuurlijk kan ik hiermee niet akkoord gaan.
Het wordt tijd voor duidelijke afspraken.
Ik open een nieuw Worddocument en tik:

"Beste Henk,"

Ik aarzel
Dit moet een ferme brief worden
Maar ik wil hem ook weer niet voor het hoofd stoten
Duidelijk maar met een vriendelijke ondertoon dus:

"Ik heb je fax ontvangen en met name je voorstel betreffende het appartement waarvoor je belangstelling hebt, met interesse doorgelezen. We hebben inmiddels ook met onze adviseur gesproken over de gang van zaken tot nu toe en in overleg met hem ons voorstel uitgewerkt."

Dat van die adviseur is niet waar
Maar wellicht maakt het een beetje indruk
Ik vervolg:

"Zoals ik al vanaf het begin gezegd heb beschikken we niet over het geld om het kasteel in zijn geheel te renoveren. Ook zien wij het Project Kasteel Zacler niet als een langetermijninvestering, dat wil zeggen dat er binnen een bepaalde periode een aantal appartementen verkocht zullen moeten worden om het geheel voor ons betaalbaar (en interessant) te houden.
Totdat er serieuze belangstelling (kopers) voor het project is zullen we de investering goed in de gaten moeten houden. Veel meer dan het bedrag van je offerte zit er voorlopig niet in."

Zo, dat weet hij dan al vast
Het kan geen kwaad het hem nog eens in te peperen
Al hebben we een leuk banksaldo, miljonair zijn we niet
Het geld voor de renovatie wordt bovendien te zijner tijd gefaseerd overgemaakt
Als Cosy Cottage eigenaar van het kasteel is, niet eerder.
Ik denk even na
Het zou goed zijn om de risico’s wat te spreiden.
Per slot van rekening verdient Henk een leuk centje aan het project.
Om nog maar niet te spreken over het appartement dat hij ‘tegen kostprijs’ wil kopen
Daar mag dan toch wel iets tegenover staan?
In mijn hoofd ontwikkelt zich een opzetje.
Ik typ:

"Verder merkte onze adviseur op dat Wekostav s.r.o. geen direct financieel belang in het project heeft en dus ook geen risico loopt. Het feit dat Wekostav de volledige renovatie uitvoert, het alleenrecht krijgt op het inrichten van de appartementen en het verkrijgen van een appartement tegen kostprijs, rechtvaardigt volgens hem wel enige tegemoetkoming wat betreft de spreiding van de risico’s.
Vandaar dat ik je voorstel, zoals je per fax deed, enigszins wil wijzigen. Dit met name om de volgende twee redenen;
- als we wegens onvoldoende belangstelling (tegen voor ons rendabele prijzen), of om welke andere reden dan ook, genoodzaakt zijn om het project stop te zetten zou de waarde behoorlijk gedaald zijn als er al een appartement ‘verkocht’ is;
- als je, net als wij, overtuigd bent van het slagen van het project geef je, door enigszins te delen in de risico’s, aan dat je vertrouwen in de goede afloop hebt."

Ik steek een sigaret op.
Steun mijn kin op mijn handen.
Dat appartement krijgt hij niet zomaar.
Hij zal er eerst iets voor moeten doen, iets presteren.
Ik heb al genoeg mooie verhalen gehoord.
Ik leg mijn Barclay op de rand van de asbak.
Spreid en krom mijn vingers enkele keren.

"Ik stel het volgende voor;
- zoals gepland gaat Kasteel Zacler in zijn geheel over naar Cosy Cottage s.r.o.
- binnen een nader vast te stellen termijn wordt er begonnen met de werkzaamheden aan het kasteel als voorgesteld in je offerte, wij zullen het geld daarvoor beschikbaar stellen
- binnen een nader vast te stellen termijn wordt er begonnen met het opknappen / inrichten van het door jou gewenste appartement voor jouw rekening. Als het klaar is stel je het ter beschikking als showappartement. Verder kun je er zelf uiteraard gebruik van maken naar eigen goeddunken
- op het moment dat er 50% (of meer) van het resterende aantal verkoopbare vierkante meters verkocht is verkrijgt Wekostav het recht tot aankoop van het appartement tegen de door jou voorgestelde koopprijs, hetzij door betaling of door verrekening met de renovatiekosten van het overige gedeelte van het kasteel
- op het moment dat Cosy Cottage om duidelijk omschreven redenen genoodzaakt is het project te stoppen en het kasteel wederom te koop aan te bieden vervallen alle rechten voor Wekostav op het appartement en eventuele rechten m.b.t. het project of kasteel Zacler"

Ik lees de laatste alinea’s nog eens door
Niet onredelijk, denk ik
Maar ik wil hem niet het gevoel geven dat ik hem een dictaat opleg
Ik moet hem wat ‘inbreng’ gunnen
De rook van de inmiddels bijna opgesmeulde sigaret vult mijn kantoortje.
Ik druk het ding uit en vervolg:

"De precieze termijnen, bedragen, overige details en eventuele aanvullingen van jouw kant kunnen we contractueel vastleggen. De kosten hiervan nemen wij voor onze rekening.
In het onwaarschijnlijke geval dat het project mislukt schiet je er dus bij in voor wat betreft de opknapkosten van het appartement. Daartegenover staan de verdiensten op de renovatiewerkzaamheden tot dan toe.
Op deze manier is er volgens ons een enigszins eerlijker spreiding van de risico’s, al blijft het grootste risico natuurlijk voor ons.
Ik hoop dat je ons voorstel eens goed bekijkt en overdenkt. Het kan zijn dat we dingen over het hoofd zien. Vanzelfsprekend staan we open voor suggesties of aanvullingen van jouw kant.
Ik hoop dat ik je niet aan het schrikken heb gemaakt door de inhoud van deze fax. Wij zijn echter van mening dat er toch enkele afspraken op papier moeten worden gezet, al was het alleen maar om onze accountant gerust te stellen.
Binnenkort kom ik weer jullie kant op in verband met het aanvragen van allerlei paperassen bij Tsjechische instanties. Als je wilt kunnen we dan verder met elkaar spreken.

Groetjes,
Jos en ******* Davids"

Ik print de brief uit en sla het document op
Leun achterover in mijn stoel.
Even meen ik gesnuif in de gang te horen
Dan realiseer ik me dat ik het me verbeeld
Net zoals het getik van poten op laminaat dat ik af en toe nog lijk te horen
Het is stil geworden in huis
Ik mis die gekke kop
Dat gebedel om een spelletje
De wandelingen in het bos
We zijn er niet meer geweest, geen trek.
Het is nog te fris, te pijnlijk

Ik verman me
Leg de brief ter beoordeling voor aan mijn vrouw
Ze gaat akkoord, zonder aanvullingen
Ik toets het faxnummer in en druk op ‘verzend’
Wacht nog even op “Result OK” en berg het bericht, tezamen met de bevestiging, op in mijn dossier.

Het leven gaat door.
We gaan naar Brno.
Het aanvragen van de Verklaring Omtrent Gedrag en de verblijfsvergunning moet immers persoonlijk gebeuren.
Mijn vrouw besluit mee te gaan.
Ze heeft geen trek om alleen thuis te blijven.
Zeker niet nu Remi er niet meer is.
We overleggen even.
Zondag 19 september zal het worden.
Maandag kan ik dan de volmachten laten bekrachtigen bij een notaris.
Dinsdag een gesprek met Henk en woensdag naar Brno.
De thuisreis plannen we op zaterdag 25 september.
En mocht het allemaal niet volgens schema verlopen, geen probleem.
Er is niets meer dat ons bindt in Nederland.
Onze toekomst heet Project Kasteel Zacler.
In Tsjechië.

Maandag 13 september stuur ik een berichtje naar Dennis en Edwin.
Ik vraag hoe het staat met het inschakelen van de belastingdeskundige.
Ik heb daar nog geen antwoord op gehad.
Vertel hen dat ik een fax van Henk heb gehad:

"Ik heb inmiddels een offerte van Henk Westerterp ontvangen voor de uitvoering van de eerste fase van reconstructie van het kasteel en een voorstel wat betreft het door hem gewenste appartement.
Ik kon daar echter niet geheel mee akkoord gaan en heb hem een tegenvoorstel toegefaxt waarop ik nog geen antwoord gekregen heb."

Ik besluit met de mededeling dat we a.s. zondag naar Tsjechië afreizen en dat ik ze graag persoonlijk zou ontmoeten.
Direct daarna grijp ik de telefoon en toets het nummer van Henk in.
We spreken we af dat we elkaar dinsdagmorgen om 10 uur ontmoeten in zijn kantoor in Trutnov.
Over het voorstel dat ik hem gedaan heb wordt niet gerept.
Het vertelt zelfs niet of hij mijn brief al gelezen heeft.
En ik vraag het hem niet.
Ik reserveer via internet een kamer in Hotel Adam.
Verzoek om- en krijg een bevestiging per fax.
In Brno reserveer ik niets.
Ik ga er van uit dat er in zo’n grote plaats altijd wel ergens een kamer te vinden is.

De voorbereiding van de reis bezorgt ons de broodnodige afleiding.
Houdt onze gedachten even bezig.
Toch is het slikken als we de koffers inladen.
Het achtercompartiment van mijn Rexton lijkt ineens enorm ruim.
En leeg.

Het is maandagmorgen, 20 september 2004
Ik loop door Trutnov’s hoofdstraat Horská
Ben op weg om mijn documenten bij de notaris te laten bekrachtigen
Ik heb geen afspraak gemaakt.
Hoop, heel on-Nederlands, dat het er “even tussendoor” kan
Mijn vrouw heb ik achtergelaten op het terras bij het VVV-kantoortje
Ze wil wat winkelen en daarbij loop ik toch maar in de weg
Gisteren hebben we onze intrek genomen in Hotel Adam
Ik heb geen kaart of routebeschrijving meer nodig om naar Trutnov te rijden
Ook de reis zelf verloopt steeds vlotter al zal ik wel nooit een record vestigen

Vlak voor de kiosk steek ik de straat en de parkeerplaats over naar het hoge kantoorgebouw aan de overkant
Het maakt een grauwe, verlaten indruk
Na wat zoeken vind ik de ingang, aan de achterkant
Bevind me in een lege hal
Op het naambordje slechts hier en daar een naam
Ik vind degene die ik zoek; Klaus P., notář
Volgens mijn informatie de enige Duits sprekende notaris in Trutnov
Hij “zetelt” op de vierde verdieping
Ik kijk naar de verouderde lift
Besluit dat het tijd is voor wat beweging en neem de trap
Buiten adem bereik ik de vierde verdieping
Ik ben geen levende ziel tegengekomen
Een met blauw viltstift getekende pijl wijst naar rechts
De deuren ter linkerzijde zijn afgesloten
Ik loop de lange gang in
Bestudeer onderwijl de bordjes op de deuren links en rechts
Zo te zien zit er achter elke deur wel een bedrijfje of instantie
Dan vind ik het kantoor dat ik zoek
Even blijf ik besluiteloos staan
In Nederland wijst zich zoiets vanzelf
Een entree, een balie, een receptioniste die je naam vraagt
Je vriendelijk verzoekt om plaats te nemen in de wachtkamer
Hier slechts een deur in een lange gang
Dan klop ik aan en loop naar binnen
Beland in een benauwd, klein kantoortje
Grotendeels gevuld door een soort kantinetafel die dienst doet als bureau
De secretaresse, een dertiger in muisgrijs tenue, schrikt op van haar werk
In mijn beste schoolduits vertel ik dat ik een notariële bekrachtiging nodig heb
Ze kijkt me aan, schat me in
Dan, blijkbaar goed bevonden; “Haben Sie einen Termin?”
Ik schud mijn hoofd; “Nein”
“Herr Notar hat Besuch, wollen Sie bitte Platz nehmen in die Halle?”
„Aber sicher.....“
Ik sluit de deur achter me en neem plaats op het verschoten bankje in de gang
Een kwartiertje later is er zowaar enige bedrijvigheid
Een juffrouw met een stapeltje papier in haar hand
Ze verdwijnt in een kamer wat verderop
Stilte
De klok aan de muur tikt zijn monotone ritme
Verveeld kijk ik rond
Grijs linoleum, in het midden dof geworden door veelvuldig gebruik
Muren, jaren geleden wit geverfd, een vergeeld systeemplafond
Het “Besuch von Herr Notar” verlaat het kantoor
De deur gaat echter meedogenloos weer dicht
Enkele minuten verstrijken
Tik… tik… tik…
Dan wordt ik uitgenodigd binnen te komen
Ik leg mijn paperassen op het “bureau”
De secretaresse werpt er een korte blik op
Verdwijnt ermee in de aangrenzende ruimte
Een ogenblik later mag ik “op audiëntie”
Zijn kantoor heeft dezelfde afmetingen als dat van zijn secretaresse
Wel wat gezelliger ingericht, een echt bureau
Klaus P. blijkt een middenvijftiger
Peper-en-zout-kleurig, kortgeknipt haar, hier en daar grijs doorschoten
Een wat grauw gezicht, getuigend van jarenlang kantoorwerk
Een dikke trui van onbestemde kleur met daaronder een overhemd
Hij bekijkt mijn mapje en vraagt in vlekkeloos Duits wat de bedoeling is
Onder het bureau zie ik dat hij zijn slippers van zijn voeten heeft laten glijden
Zijn in wollen sokken gehulde voeten wrijven genoeglijk over elkaar
In beduidend minder vlekkeloos Germaans leg ik de bedoeling van mijn bezoek uit
Of hij wil bekrachtigen dat ik ben wie ik zeg dat ik ben
Dat ik, onder zijn toezicht, de voor hem liggende volmacht heb getekend
“Ah ja, eine Begläubigung”
Hij kijkt wat teleurgesteld, had wellicht wat meer verwacht
Ik mag weer terug naar de secretaresse
Ze legt de nodige stempels klaar
Wijst me, enigszins overbodig, de plaats waar ik mijn “podpis” (handtekening) moet plaatsen
Als dat gebeurd is moet Herr Notar zelf even in actie komen
Zorgvuldig zet hij zijn handtekening
Daarover een stempel
Knikt me vriendelijk toe en sloft terug naar zijn werkruimte
Het zitvlak van ‘s mans manchesterbroek vertoont glimmende sleetse plekken
Als ik de rekening onder ogen krijg moet ik bijna lachen
Even overweeg ik een fooi te geven
Doe het toch maar niet
Ik bedank voor de service
Onderneem weer de eenzame tocht naar de uitgang
Op een van de trappen is een werkster bezig met een emmer water en een dweil
Ze kijkt me een beetje verstoord aan

Ik loop terug, de stijgende straat op, richting het door Krkonos gedomineerde plein
Mijn vrouw zit al weer aan haar tafeltje op het terras
Ze heeft niets van haar gading kunnen vinden
Het verbaast me niets, zelfs in Nederland heeft ze daar wel eens moeite mee
We drinken nog een kop Cappuccino
De middag brengen we zoek met een stukje toeren door de omgeving
Niet te ver, ik ben nog een beetje duf van de rit van gisteren
We wandelen een stukje in Janske Lazne
’s Avonds dineren we in het sfeervolle kelderrestaurantje bij het terras waar we ’s middags koffie gedronken hebben
Ze hebben slechts een beperkte menukaart
Ik, avonturier die ik ben, bestel iets dat me niet bekend voorkomt
De naam van het gerecht ben ik vergeten, de smaak niet
Ik krijg een aardewerken potje lauwwarme, zurige vleessmurrie met groente voorgeschoteld
Er wordt donker brood met kruidenboter bij geserveerd
Jaloers kijk ik naar de visschotel die mijn vrouw besteld heeft
“Smaakt het?” vraagt ze, een weifelende blik op mijn maaltijd werpend
“Heerlijk!” weet ik uit te brengen, mijn gezicht met moeite in de plooi houdend
Dapper werk ik me tot de laatste hap door mijn diner heen
De laatste paar happen vallen me het zwaarst
Het lijkt wel of het spul zich weer een weg naar boven wil banen
Nog narillend spoel ik de smaak snel weg met een ferme slok Bacardi-Cola
Een plak brood, dik besmeerd met de kruidenboter, stemt mijn gemoed iets milder
Nou ja, ik heb tenminste geen honger meer.
Intussen verorbert mijn vrouw met smaak de laatste restjes van haar visschotel.
Na afloop nemen we beiden nog een drankje.
Besluiten de avond met een ommetje door de stad
Het is, op één luidruchtig barretje na, erg rustig in de brede winkelstraat
We kijken even naar binnen, besluiten dan vroeg naar bed te gaan
Ik wil morgenvroeg een helder hoofd hebben
Er moeten spijkers met koppen geslagen worden

Me – owner – castle…



Een frisse septembermorgen in Trutnov
De zon gaat nog schuil achter een al wat wijkend wolkendek
Ik loop het kleine stukje van Hotel Adam naar Henk’s kantoor
Onder mijn arm houd ik mijn aktetasje geklemd
Krkonos kijkt me streng na als ik het plein achter me laat
De winkelstraat naar beneden afloop
Ik pin nog snel even 3000 kronen en steek de straat over
De trap op naar de eerste verdieping en linksaf over de galerij
Het kantoor maakt een verlaten indruk
Toch klop ik aan
Wacht even voordat ik de klink naar beneden druk
De deur geeft niet mee
Ik kijk op mijn horloge, vijf voor tien
Hij is er nog niet.
Even kijken of zijn auto al op de parkeerplaats staat
Ik loop weer naar beneden en kijk door het smalle steegje tegenover het gebouw
Geen Pajero.
Ik besluit een ommetje te maken en het dan nog eens te proberen
Ik loop tot het busstation, ga op een muurtje zitten
Bekijk het gekrioel van, veelal gehaaste, passanten
Luidruchtige scholieren, sommigen enthousiast kletsend in hun mobieltjes
Huisvrouwen met boodschappentassen, winkel in, winkel uit schuifelend
Hier en daar nog een verlate toerist
Wat grijze pakken
Na een poosje sta ik op
Drentel langzaam terug.
Het aarzelende zonnetje doet pogingen de morgenkilte te verdrijven
Tevergeefs nog
Ik huiver in mijn dunne zomerjasje.
Overweeg even iets warmers op te halen uit mijn hotelkamer
Maar dan moet ik toch langs het kantoor, bedenk ik me
Nou ja, dan maar niet
Als hij er nu nog niet is bel ik hem neem ik me voor
Ik kijk nog eens op de parkeerplaats.
Een zwarte Pajero komt aanrijden.
Met enige moeite wordt de grote SUV op het smalle plekje tussen twee auto’s gemanoeuvreerd.
Onhandig wurmt de inzittende zich uit de auto
Pakt een zwartleren koffertje van de passagiersplaats
Hij kijkt ernstig, vermoeid
Ik loop hem tegemoet, steek mijn hand uit.
“Ha die Henk, alles goed?” begroet ik hem met een brede grijns
“Ja hoor, sorry dat ik wat later ben, ik kom net van de bouwplaats. Er waren wat problemen.”
“Hindert niet hoor, ik was sowieso wat aan de vroege kant” zeg ik, met een geveinsd goed humeur.
Zijn gezicht klaart wat op.
Hij diept een sleutelbos op uit zijn jaszak op en gaat me voor naar zijn kantoor
“Alles goed met Ria en Hendrik-Jan?” vraag ik om het gesprek op gang te houden.
Hij lijkt met zijn gedachten ergens anders te zijn
“Eh… Ja, ja, prima hoor, dank je”
Hij steekt de sleutel in het slot en opent de deur.
“Koffie?”
Eigenlijk wil ik dat niet, ik heb al twee koppen gehad bij het ontbijt
“Graag, dank je”
“Alles erin?”
“Ja, dure koffie”
Zelf neemt hij thee.
We gaan zitten aan de grote tafel.
Hij zet suiker en poedermelk klaar en ik bedien me.
Besluit met de deur in huis te vallen.
“Heb je mijn voorstel gelezen?”
Zijn gezicht krijgt een zakelijke uitdrukking
“Tsja… ik heb het gelezen…”
Hij kijkt zuinigjes
“En?” dring ik aan
“Ik weet het niet… Als jij stopt met het project ben ik wel het geld voor het opknappen van het appartement kwijt…”
“Ik ben niet van plan om te stoppen. Maar ik heb je in mijn voorstel uitgelegd waarom ik het op deze manier wil” zeg ik geduldig maar resoluut
“Ik weet het niet...” zegt hij nogmaals, dan, ontwijkend: “Ik moet dit bespreken met mijn adviseur. Ik kan dit niet alleen beslissen.”
Zijn adviseur. Het zal.
“We kunnen eventueel nog wat dingen aanpassen. Maar ik wil wel het een en ander op papier hebben. Het is me allemaal veel te vaag zo.” zeg ik overredend
“Ik moet er nog even over nadenken. Ik bel je daarover dan nog wel.”
Ik voel alweer een lichte ergernis opkomen.
Hij heeft al een paar weken de tijd gehad om er over na te denken.
Het is nu tijd voor afspraken
Volgens mij ziet hij mijn voorstel niet zitten.
Maar zeg dat dan gewoon, denk ik bij mezelf
Ik kijk hem aan.
Zie aan de uitdrukking op zijn gezicht dat het geen zin heeft op dit moment verder aan te dringen.
“OK, dan hoor ik het nog wel” zeg ik “Maar ik wil wel het hele kasteel op naam van Cosy Cottage hebben. Over je appartement hebben we het dan later wel.” sluit ik het onderwerp tijdelijk af
Hij knikt met zichtbare tegenzin
Trekt een moeilijk gezicht.
“Ik ben bang dat ik nog extra belasting moet betalen over de transactie. Dat komt dan wel voor jouw rekening. Jij hebt je in de zekerheidsstelling verplicht om die belastingen voor mij te betalen” zegt hij
Ik ben op mijn hoede.
Daar heb je die belastingen weer
Ik wil nu toch wel graag weten waar ik aan toe ben
“Extra belasting? Van de overdrachtsbelasting weet ik en dat zal ik betalen. Dat hebben we afgesproken. Maar wat bedoel je met “extra” belasting?”
“Nou, omdat Wekostav het kasteel binnen een jaar doorverkoopt wordt dat door de Tsjechische belasting gezien als een zakelijke transactie en moet ik daarover belasting betalen.”
Ik begrijp niet wat hij bedoelt
Krijg de indruk dat hij zelf ook niet weet waar hij over praat.
“Hoezo?” vraag ik “Je hebt het kasteel gekocht voor ¤ ***.***.- en verkoopt het voor hetzelfde bedrag weer door aan mij. Dan heb je toch geen winst gemaakt?”
Hij begint te hakkelen.
“Latja zegt dat… Ik heb Holland Trade House toen ook al gewaarschuwd hiervoor!”
Zijn gezicht begint rood aan te lopen.
Jammer genoeg is Latja er niet, anders had hij het me kunnen uitleggen denk ik spijtig
Dennis heeft me niets verteld over “extra belasting” die betaald zou moeten worden
En van die regeling van “binnen een jaar doorverkopen” heb ik ook nog nooit gehoord
Ik overweeg nader op het onderwerp in te gaan
Bedenk me dan, hij weet overduidelijk niet veel van het Tsjechische fiscale stelsel
Gaat volledig af op wat Latja hem influistert
“Nou ja, dat wachten we dan maar af” zeg ik schouderophalend
Ik zal later wel bij Holland Trade House informeren hoe de vork in de steel zit.
Als iemand het zou moeten weten zijn zij dat wel
Ik breng zijn offerte ter sprake.
Zeg dat ik onder de indruk ben van wat hij allemaal kan doen voor het eindbedrag.
Vraag of hij er zeker van is dat de kosten niet hoger zullen uitvallen
“Nou ja, zeker… Wat is zeker? Je weet natuurlijk niet wat je allemaal tegenkomt bij zo’n renovatie… Maar ik denk het wel…”
Hij wil wel geld zien voordat hij met de werkzaamheden begint.
“Ik ben natuurlijk geen bank. Je moest eens weten hoeveel mensen pas achteraf willen betalen en dat kan ik dan allemaal voorschieten” zegt hij verongelijkt
Ondanks alles kan ik hier de logica wel van inzien.
Maar van betalingen of renovatie kan voorlopig helemaal geen sprake zijn
Eerst het kasteel op onze naam.
Dan meer duidelijkheid over de “extra” belastingen die hij denkt te moeten betalen
Tenslotte goede afspraken maken.
En dan pas betalen, gefaseerd uiteraard
Ik houd mijn gedachten voor me

Mijn koffie is lauw geworden
Met tegenzin nip ik van het bittere brouwsel
Het gesprek loopt niet naar mijn zin
Dit is niet de joviale Henk die ik ken van onze eerste ontmoetingen
Dit is een berekenend, zakelijk mannetje
Ik snak naar een sigaret
Zet mijn verlangen snel weer opzij
Ach wat, als het kasteel eenmaal van ons is ben ik niet meer van hem afhankelijk
Ik zou hem zo aan de kant kunnen schuiven als we het niet eens worden
Die gedachte vrolijkt me wat op
Ik besluit te polsen of hij ons in het verkooptraject behulpzaam kan zijn
Denk met afgrijzen terug aan de amateuristische brochure
Hij moet wel meer in zijn mars hebben dan dat
Ik merk op dat veel Nederlanders niet zitten te springen om een s.r.o. op te richten met als enige doel de aanschaf van een appartement.
Weet hij alternatieven?
Een denkrimpel verschijnt op zijn voorhoofd.
“Ik ken iemand in Náchod die daar misschien wel een oplossing voor heeft. Die is heel goed in dat soort dingen. Hij houdt ook lezingen op beurzen in Nederland. Hij heeft een paar meisjes in dienst die Nederlands spreken. Ik zal hem wel eens bellen en het je laten weten als hij ons kan helpen.”
“En Holland Trade House? Kunnen die ons niet helpen?” vraag ik
Onmiddellijk betreur ik mijn vraag
De denkrimpel maakt plaats voor een geërgerde frons.
“Holland Trade House…..”
Hij snuift minachtend
Wat heeft hij allemaal wel niet meegemaakt met hen.
“Het schiet niets op met die mensen. Alles moet exact volgens de regeltjes. Ik heb nog een paar klanten meer die er ook genoeg van hebben gekregen en bij ze zijn weggegaan. Als je echt wilt dat het project nog een paar jaar uitgesteld wordt moet je met hen doorgaan.”
Hij komt nu echt goed op stoom
Ik krijg een déjà vu als hij door blijft foeteren
Na een poosje krijg ik er genoeg van
Heb het al eerder gehoord
Luister niet meer
Heimelijk kijk ik op mijn horloge
Het is bijna half twaalf
We willen vanmiddag naar Zacler om de boel nog eens te inspecteren
Mijn vrouw heeft het kasteel sinds ons eerste bezoekje in april niet meer gezien
Wil het nog eens goed bekijken

“…en dat is door hun schuld!” besluit hij zijn pleidooi met kracht
Ik schrik op
De laatste paar zinnen heb ik niet meegekregen
Uit zijn gezichtsuitdrukking maak ik op dat hij het nog steeds over Holland Trade House heeft
Ik speel zijn verontwaardiging mee
“’t Is toch wat!”
Dan, quasi geschrokken op mijn horloge kijkend: “Wat! Is het al half twaalf?”
Ik sta op.
“Ik moet jammer genoeg weg. We hebben nog iets gepland voor vanmiddag.”
Hij kijkt me vragend aan, maar ik vertel hem niets over onze plannen
Schud zijn hand
“Doo’t heanig an! We bellen nog en anders zie ik je over een maandje wel terug. Ik moet sowieso binnenkort nog een keer naar Brno om mijn verblijfsvergunning op te halen. Denk je nog eens na over mijn voorstel?”
Hij knikt aarzelend.
Is wat beduusd door het onverwachte eind van het gesprek
Het kan me even niet schelen
Als ik weer op straat sta ben ik boos op mezelf.
Ik heb het gevoel dat ik lang niet hard genoeg ben geweest.
Ik had met mijn vuist op tafel moeten slaan
Mijn voorstel er door moeten rammen
Dan realiseer ik me weer dat ik daar nog maar beter even mee kan wachten.
Ik heb zijn medewerking nog nodig om het kasteel op onze naam te krijgen.
Daarna zien we wel verder.

Voor de poort van het kasteel staat een witte bestelauto geparkeerd.
Radio King, Janske Lazne vermeldt het logo
We besteden er geen aandacht aan.
Ik parkeer mijn Rexton iets verderop
Dit keer open ik het hangslot van het hek wel.
Ik wil mijn vrouw het klauterwerk besparen.

We lopen het paadje om de burcht op.
Ik zie haar gezicht betrekken als ze de desolate staat van de kasteelmuren weer onder ogen krijgt
Het onkruid is inmiddels fors hoger opgeschoten.
Er is nog maar een smal doorgangetje naar de binnenplaats.
We slaan de hoek om naar de hoofdingang
Staan plotseling oog in oog met twee mannen in werkkledij
Een van hen draagt een gereedschapskoffer en staat te wachten op zijn collega
Die is bezig de deur met het cilinderslot af te sluiten
Een ogenblik staan we alle vier met onze mond vol tanden
Dan herwin ik mezelf
“Wer sind Sie und was machen Sie hier?” vraag ik, wat bars door de onverwachte ontmoeting
Ze kijken me niet-begrijpend aan
“Who are you? What are you doing here?” probeer ik andermaal
Er lijkt iets door te dringen van mijn vraag
Een van hen wijst op het logo op zijn stofjas: T-Mobile
“Transmitter. Repair.” volgt er in moeizaam Engels met een zwaar accent.
Aha, de heren zijn gekomen om de zender van T-Mobile te repareren
Maar ik wil niet dat Jan en alleman zomaar het kasteel in en uit kan lopen
Ik besluit de sleutels op te eisen.
“Me - owner - castle”
Ik wijs op mezelf en maak een breed armgebaar naar de burcht achter hen
“I want keys of castle”
Ik wijs op de sleutel die hij in zijn hand houdt en vervolgens weer op mezelf
Het lijkt erop dat hun Engelse woordenschat niet verder gaat dan “transmitter” en “repair”
Ik probeer het nog eens, in het Duits, zonder resultaat
Een van hen, Stofjas, haalt zijn mobieltje tevoorschijn en wijst erop
“Call… Chief”
Nou, hopelijk spreekt de chef wel Engels of Duits
Er volgt een rappe conversatie in het Tsjechisch
Dan overhandigt hij me zijn mobieltje
“Hello?”
“Hello, my name is Tomas Jerich from T-Mobile. I understand there is a problem?”
“Well, it doesn’t have to be a problem….”
Ik leg uit dat ik de nieuwe eigenaar ben en niet wil dat zijn mensen een sleutel hebben van het kasteel. Ik wil dat ze de sleutel aan mij geven.
Hij antwoordt dat ze een contract hebben met Omikron, geldig tot 2010, waarin staat dat de zender op de zolder van het kasteel mag staan. Dat zijn mannen periodiek onderhoudswerkzaamheden moeten verrichten aan de zender en dat ze daarvoor toegang moeten hebben tot het kasteel.
Ik zeg dat ze, wanneer er onderhoud verricht moet worden, de sleutels kunnen ophalen bij Wekostav in Trutnov maar dat ik nu de sleutels wil.
Hij sputtert tegen
Ik blijf volharden
Tenslotte draait hij bij, geeft uiteindelijk toe.
Ik geef de telefoon weer aan Stofjas
Die spreekt nog even kort met zijn meerdere en verbreekt dan de verbinding
Wurmt de sleutel van de ring en overhandigt ‘m aan mij
Ik voel dat ik wellicht te bruusk heb opgetreden
Schud ze vriendelijk de hand om het weer wat goed te maken
“Sorry. Dobry den!”
Een aarzelende lach breekt door op de voorheen toch wat beduusde gezichten
De gereedschapskoffer wordt weer opgepakt en de heren blazen de aftocht
Ik kijk naar mijn vrouw die het allemaal zwijgend heeft aangezien
“Nou ja, zeg… Straks loopt iedereen hier maar in en uit. Als ze de sleutel nodig hebben halen ze ‘m maar op bij Henk!” wind ik me nog steeds op
Af en toe heb ik een kort lontje en dat weet ze
Ze gaat er dan ook niet verder op in
We maken een ronde door het kasteel
Het is nog erger dan ze het zich herinnert
Ik zie de zorgelijke blik in haar ogen
“Je moet er gewoon doorheen prikken. Bouwkundig is het allemaal in een uitstekende staat. Er moet alleen wat opgeknapt worden…” probeer ik aarzelend
Ze is niet overtuigd

Er blijkt, behalve de monteurs, nog meer bezoek te zijn geweest
In de met graffiti bekladde kamer slingeren nu nog meer blikjes rond
Ik zie een sigaret, uitgedrukt op een van de houten bladen van een schoolbankje
Trek een recent aangebracht, gerafeld gordijn opzij
Ontdek daarachter een nis, gevuld met lege flessen en smerige kopjes
Hier is ongetwijfeld onlangs nog een feestje gevierd
Ik kijk weer naar de uitgedrukte peuk, de schroeivlek
Ik gun iedereen zijn pleziertje maar dit kan niet
Flitsen van een brandend gebouw schieten door me heen
Straks ben ik geen eigenaar van een kasteel maar van een ruïne...
Hier moeten we beslist iets aan doen
En snel
Alle toegangen moeten dichtgetimmerd worden
Ik neem me voor om Henk daartoe opdracht te geven

We klimmen het wankele trapje op naar de zolder
Het hokje met daarin de zender is afgesloten met een hangslot
Ik zie hier en daar, waar de dakpannen ontbreken, nog steeds licht van buiten doordringen
We lopen voorzichtig over de kreunende vloerdelen die af en toe vervaarlijk doorbuigen
Het is wel een immense ruimte
Hier liggen zeker mogelijkheden
Het uitzicht moet geweldig zijn
Maar die zender?
Dat ding moet beslist weg
Ik noteer in mijn geheugen dat we het contract zo spoedig mogelijk opzeggen
Omzichtig dalen we het trapje weer af
Maken nog een laatste wandeling door de vertrekken
Ik vertel mijn vrouw over mijn plannen met de verschillende ruimtes
Word allengs enthousiaster
Zie de gloednieuwe appartementen voor mijn geestesoog verschijnen
Haar blik blijft sceptisch
Wacht maar tot de verbouwing eenmaal begonnen is, denk ik vol vertrouwen
Intussen loopt de middag ten einde
We verlaten “ons” kasteel en rijden terug naar Trutnov
Die avond maken we het niet laat.
Brno wacht.
Morgenvroeg.

[ Bericht 0% gewijzigd door JohannesP op 23-10-2010 01:28:51 ]

Kadoem… kadoem… kadoem…
Kilometers betonplaten zoeven onder de wielen van mijn SUV door
Het monotone geluid van mijn banden doet me aan het liedje van Guus Meeuwis denken

We zijn vanochtend niet al te vroeg vertrokken
Van Trutnov naar Brno is het tenslotte maar een kleine tweehonderd kilometer
We hebben een route gekozen die recht naar beneden leidt tot we op de E50/E65 uitkomen
Maar geen rekening gehouden met de beperkingen van de wegen
Die zijn niet slecht maar het blijven “provinciale wegen”
Het schiet dus niet echt op
Afijn, zo zien we nog iets van Tsjechië
Toch ben ik blij als we de afslag naar de autobaan nemen
Ik trap mijn gaspedaal dieper in
Na een tijdje kondigen de voorwijken van Brno zich aan
Ik zie hoge grijze flats links en rechts van me opdoemen
“Opgesierd” door logo’s van bekende en minder bekende bedrijven
We laten ze achter ons en rijden verder richting centrum
Allengs wordt het drukker
Het duurt niet lang of we staan in een file
Bezorgd kijk ik om me heen
Ik heb het niet zo op dat gekrioel in grote steden
Optrekken… remmen… optrekken…
Naarstig zoeken we naar bordjes met verwijzingen naar een hotel
Maakt niet uit welk hotel
Mijn vrouw wijst: “Daar… Grandhotel, vijf kilometer!”
Grandhotel... klinkt goed
We besluiten de bordjes te volgen
Slaan linksaf
De straten worden nauwer, het verkeer intenser
En chaotischer
We missen een bordje
Ik rijd door en sla een achterafstraatje in
Draai
Rijd langzaam terug, wat gepaard gaat met luid getoeter van een achter mij rijdende automobilist
Daar is het bordje weer
Waar wijst die pijl nou heen?
Op goed geluk neem ik de afslag onder een nauw viaduct door
Beland op een brede boulevard
Het is er stervensdruk, rijen claxonnerende auto’s naast en achter elkaar
Een ambulance (of is het een politieauto?) wurmt zich er met loeiende sirenes doorheen
Van links nadert een tram
Even raak ik in paniek door de kakafonie van geluiden en indrukken
Ga keihard op mijn rem staan hetgeen nog meer getoeter oplevert
Ik laat de tram passeren, steek het spoortje over en voeg me in de rij auto's
Dan zie ik links in groene neonletters de naam Grand Hotel
Boven de ingang diverse, wapperende Europese vlaggen
“Rechts is een parkeerplaats” merkt mijn vrouw wat trillerig op
Ze is ook al nerveus geworden door de drukte om ons heen
Ik zet de richtingaanwijzer aan
Steek het spoortje weer over en rijd parallel ermee naar de door haar aangeduide plek
Het blijkt de parkeerplaats van een treinstation te zijn
Na wat zoeken vinden we uiteindelijk een vrij plekje
Met een zucht van verlichting doof ik mijn lichten en zet de motor uit
“Moet je hier betalen?” vraagt mijn vrouw
Ik kijk om me heen
Zie geen automaten
“Als jij even bij de auto blijft ga ik kijken of er nog een kamer vrij is,” zeg
ik “er is vast wel parkeergelegenheid bij zo’n hotel.”
Ik kijk drie keer naar links en rechts voor ik het waag de boulevard over te steken
Het hotel is gevestigd in een gedistingeerd oud gebouw
Ik loop het trapje op
Bevind me in een chique lounge
Grandhotel, klinkt aardig, ja… maar ook poenig denk ik, om me heen kijkend
Vergeleken hiermee is Hotel Adam een goedkoop logementje
Links van me ontdek ik de receptie
Ik spreek de, keurig in een mantelpakje met logo gestoken, receptioniste aan
“We need a room for two nights. Do you have something available?”
Aarzelend kijkt ze naar mijn gekreukte vrijetijdskleding
Dan, wat neerbuigend: “We have a room, the prize is one hundred euro for one night…”
Kennelijk verwacht ze dat ik zal afdruipen als ik de prijs hoor
Zonder blikken of blozen antwoord ik: “Ok, we’ll take it. Were can I park my car?”
Aanmerkelijk vriendelijker wijst ze naar de parkeerhavens voor het hotel
“They are exclusive for our quests, sir.”
Kijk, nu ben ik al meneer, merk ik met enige genoegdoening op
Mijn vrouw is opgelucht dat we een kamer gevonden hebben
Ik vertel haar van het voorval bij de receptie
Ze moet er om lachen
Bekijkt me keurend
“Even douchen en wat netters aantrekken en je bent het mannetje weer….” is haar commentaar
Met de moed der wanhoop wagen we de drieste tocht naar de overkant van de straat
Opgelucht parkeer ik mijn Rexton tussen een Mercedes en een Bentley
Hij misstaat er niet, merk ik tot mijn tevredenheid op
We halen onze koffers uit het achtercompartiment en zeulen ze het trapje op
Ik handel de formaliteiten bij de receptie af
“Mevrouw” behandelt ons inmiddels met de nodige egards
“Smoking or not-smoking, sir?”
“Smoking please.”
Ze overhandigt ons een sleutel met een grote koperkleurige hanger
Wijst ons waar het ontbijt geserveerd wordt, van zeven tot tien uur
“Your room is on the first floor, sir”
We stappen in de lift die ons naar de eerste etage brengt
Linksaf, door een lange, met een rode loper bedekte, gang
We komen niemand tegen
Ik zie mijn vrouw huiveren
“Is er iets?” vraag ik
“Het lijkt hier precies op dat hotel uit die film…” zegt ze
“Film? Welke film?” vraag ik verbaasd
“Nou, die met Jack Nicholson, The Shining”
Ik kijk haar aan, heb de film één keer gezien
Vond het eigenlijk niets bijzonders
De rolprent heeft blijkbaar een diepe indruk op haar gemaakt
“Wil je liever een ander hotel?” vraag ik, hopend dat ze nee zegt
“Ach, nee joh. Ik merkte het maar op…”
We lopen door
Het is de laatste kamer rechts, aan het eind van de gang
Ik open de deur, loop naar binnen
Door een halletje, rechtdoor is de badkamer
Links de woon/slaapkamer
Onder de indruk kijken we om ons heen
De kamer heeft imponerende afmetingen
Een hoog, met sierlijke motieven bewerkt, wit plafond
De inrichting is geheel in stijl met de rest van het hotel
Chique, respectabel met een vleugje nostalgie
Tegen een van de muren staat een groot tweepersoons bed
Niettemin verzuipt het bijna in de enorme ruimte
Een vierkante salontafel met gedraaide houten poten
Comfortabele, statige stoelen met armleggers en hoge rugleuningen, bekleed met stof
Een mahoniehouten kast met spiegel en ingebouwde minibar
Een secretaire completeert het geheel
Ook de badkamer voldoet ruimschoots aan onze verwachtingen
Grijze, in marmermotief betegelde wanden, grote spiegels
Een ruim bad, douche, toilet, grote wastafel met de nodige zeepjes en shampoo
Dikke, warme badhanddoeken hangen uitnodigend over een rek
We kijken elkaar aan
“Nou, we hebben wel eens minder gehad…” merk ik droogjes op
Ik zet onze koffers tegen een van de muren en inspecteer de minibar
Nootjes, chocolade, koekjes
Flesjes met verschillende soorten sterke drank waarvan ik enkele niet ken
Cola, Seven-Up, Cappy’s
En natuurlijk bier, we zijn wel in Tsjechië…
Ik ontkroon een flesje Urquell
Neem een forse slok, zo uit de fles
Plof genietend in een van de stoelen
Kijk door de hoge ramen naar buiten, naar de krioelende mierenhoop
De verkeersgeluiden klinken slechts vaag door tot onze kamer
Een aangenaam warme loomheid stroomt door me heen
This is life…
Vanuit de badkamer hoor ik het gespetter van de douche
Ik kijk op mijn horloge
Het is vier uur geweest
Straks even in het hotel rondkijken en dan wat eten
Vanavond een ommetje door de stad en misschien nog een afzakkertje aan de bar in de lounge
En morgen bellen met Edwin Booijmans
Ik heb geen flauw idee waar ik de Verklaring Omtrent Gedrag moet aanvragen
Ik haal het aanvraagformulier uit mijn aktetas
Heb het thuis al ingevuld maar check het nog eens na
Ik hoor de douche nog stromen
Overweeg nog een flesje open te trekken voor ik mijn “nette” kleren klaarleg

Het is al donker als we de lounge achter ons laten voor een wandeling
Brno blijkt een prachtige stad
Het oude centrum ligt op loopafstand van het hotel
Op de top van een heuvel, boven alles verheven, pronkt een prachtig verlichte kathedraal
We lopen door brede winkelstraten, afgewisseld met intieme, knusse steegjes
Statige gebouwen met daartussendoor, af en toe wat uit de toon vallende, nieuwbouw
We dwalen een half uurtje door de binnenstad
De winkels, hoewel nog steeds uitbundig verlicht, zijn al een tijdje gesloten
Dan lopen we terug naar het hotel
Ik check nog even de deuren van mijn Rexton
Kijk bezorgd naar het nog steeds langsrazende verkeer
Hoop mijn auto morgen in onbeschadigde staat aan te treffen
De bar in de lounge is verlaten op een enkeling na
De barman staat verveeld voor zich uit te kijken
We besluiten van het voorgenomen “afzakkertje aan de bar” af te zien
In plaats daarvan plunder ik de minibar in onze kamer nog maar eens
Pak mijn boek
Nestel me behaaglijk in een stoel
Nog een uurtje lezen en dan plat
Voor de zoveelste keer die dag hoor ik het naargeestige geluid van sirenes

Mijn “´ádost o výpis z rejstříku trestů”

Ik ben vroeg wakker
Heb onrustig geslapen
De straatgeluiden hoor je nauwelijks in onze kamer
Daarentegen dringt het penetrante geloei van sirenes wel degelijk door
Ik vraag me af of we dicht bij een ziekenhuis of politiebureau zitten
Ik kan me niet herinneren ooit zo vaak in mijn slaap gestoord te zijn
Ik ben dan ook wat knorrig als we de kamerdeur achter ons sluiten om te ontbijten
Dat “knorrige” is gauw verdwenen
Het ontbijt buffet overtreft al onze verwachtingen
In de ruime zaal pronken een klaterend fonteintje en diverse waterpartijtjes
Ronde tafeltjes met stoelen eromheen staan verspreid opgesteld
Aan een van de wanden, op lange tafels, staat het meest overvloedige ontbijt uitgestald dat ik ooit gezien heb
Obers lopen bedrijvig rond om tekorten weer aan te vullen
De topdrukte is blijkbaar al geweest, we zijn wat aan de late kant
Wel zie ik opvallend veel “grijze pakken” in de zaal
We pakken een dienblad, bordjes en bestek
Beginnen bij de eerste tafel
Het water loopt me in de mond als ik al die lekkernijen zie
Al gauw zijn de borden gevuld
Er kan gewoon niet meer op
We vinden een vrij tafeltje bij de ingang
Verorberen onze buit met smaak
Normaal neem ik ’s morgens genoegen met een boterham een eitje en een kop koffie
Deze keer bedien ik me drie keer
Die honderd euro per nacht, die zullen we eruit krijgen
Gulzig zet ik mijn tanden in een warme, met roomboter besmeerde croissant

Het is ongeveer elf uur als ik het voorgeprogrammeerde nummer kies
Een medewerkster neemt op
Ze spreekt me aan in het Tsjechisch
Ik versta alleen de woorden Holland Trade House
Gooi het over de Engelse boeg
“Hello, my name is Jos Davids, Cosy Cottage. Could I speak to mister Booijmans please?”
Een moment van stilte, ze moet even omschakelen
Dan, op een plotseling veel hoger toontje: “One moment please….”
Na een korte pauze gevolgd door wat telefoongeklik: “Dag Jos, met Edwin”
“Hallo Edwin, alles goed daar?”
We wisselen de gebruikelijke beleefdheden
Dan kom ik ter zake
“We zijn in Brno om die Verklaring Omtrent Gedrag aan te vragen. Maar ik heb eigenlijk geen flauw idee waar dat kantoor is waar ik dat moet doen.”
“Ok. Hoe lang blijven jullie?”
“Morgenvroeg vertrekken we weer richting Nederland.”
“Dan moet het dus vanmiddag nog gebeuren. Tsja, het is nogal moeilijk uit te leggen waar het is als je totaal onbekend bent in Brno. Maar misschien kan een van onze stagiairs je helpen. Heb je een momentje?”
Dat heb ik.
Even later
“Jos?”
“Ja?”
“Er komt zo meteen iemand langs die je zal brengen. Welk hotel zitten jullie?”
“Het Grand Hotel”
“Het Grand Hotel? En waar is dat?”
Ik zeg dat ik de straatnaam niet ken maar dat er een treinstation tegenover het hotel is
“Ok, dan denk ik dat ik het wel weet. Om ongeveer halféén is hij bij jullie.”
“Fijn, hartstikke bedankt zeg!”
“Graag gedaan hoor. Laat je de verklaring naar ons kantoor sturen?”
“Ik heb jullie adres ingevuld op het formulier dus dat moet goed komen.”
“Prima, een fijn verblijf nog in Brno!”
“Dank je, dat zal wel lukken.”
Ik verbreek de verbinding
Vertel mijn vrouw dat ik gebracht wordt door iemand van Holland Trade House
“Dat noem ik nog eens service!” zegt ze goedkeurend
Ik knik
Van de andere kant heb ik wel ruimschoots betaald voor de begeleiding

Om kwart over twaalf sta ik met mijn aktetas voor het hotel
Ik weet niet hoe de stagiair er uit ziet of welke auto hij rijdt
Nou ja, zoveel mensen staan hier nu ook weer niet te wachten, hij zal me wel opmerken
Een kwartiertje later stopt er een klein model Skoda voor de ingang
Een slanke jongeman, voor in de twintig, stapt uit
Blond haar, spijkerbroek met colbert en stropdas
Ruim een kop groter dan ik
Hij laat de motor draaien
Ziet me, loopt op me toe en steekt zijn hand uit
“Meneer Davids?”
“Ja, maar Jos is ook goed hoor”
“Hans Bossink, aangenaam”
We drukken handen
“Hebt u het aanvraagformulier bij de hand?”
Ik tik op mijn aktetas
“Hier zit ie in, ingevuld en al…”
Hij glimlacht
“Ok, dan gaan we maar”
We stappen in het autootje
Hij wurmt het karretje behendig in de ononderbroken rij auto’s
“Bedankt dat je de tijd had om me te brengen!” zeg ik
Hij kijkt me even aan alvorens zijn aandacht weer op het verkeer te richten
“Oh, geen probleem hoor. Dit soort klusjes krijg ik wel vaker.” grijnst hij
“Ben je al lang in Brno?” vraag ik nieuwsgierig
Hij remt voor een stoplicht.
“Nee, nog maar een paar maandjes. Ik studeer nog en loop hier een stage van een half jaar bij Holland Trade House.”
“En? Bevalt het een beetje?”
“Nou en of!”
Hij vertelt enthousiast over de stad, zijn stage en de collega’s
Even later staan we voor een wegversperring
De straat is opgebroken
Hij kijkt wat uit het lood geslagen om zich heen
“Daarginds moeten we ergens wezen….” zegt hij, recht voor zich uit wijzend
Hij denkt even na
Neemt dan een besluit
“Sorry hoor, ik moet even bellen…”
Ik glimlach toegeeflijk
Aan de toonhoogte te horen krijgt hij een van de dames aan de lijn
Hij vertelt waar we zijn
Krijgt aanwijzingen, houdt zijn mobieltje aan zijn oor en stuurt met één hand
Af en toe vraag hij iets
Dan is hij weer op bekend terrein
“Thank you, I will find it from here”
Hij verbreekt de verbinding
Parkeert even later aan de kant van de straat voor een groot grijs gebouw
Het herbergt verschillende kantoren en winkeltjes
“Daar is het. Ik ga wel even met je mee.”
Hij loopt naar een deur van iets wat ik voor een postkantoortje aan had gezien
Maar dan wel een uit mijn prille jeugd
We gaan naar binnen
Het is maar een kleine ruimte
Aan de straatkant, voor het raam, een eenvoudige houten tafel met twee stoelen
Beide in gebruik
Op een ervan zit een jongeman ongeduldig te draaien
De andere wordt bezet door een al wat oudere dame die gelaten voor zich uit kijkt
Daartegenover een loket met erachter een wat gezette, stuurs kijkende vrouw
Rond de vijftig, een grote hoornen bril op het puntje van haar neus
Zo te zien is ze bezig met het ordenen van formulieren
Haar lippen prevelen onuitgesproken woorden
We wachten geduldig tot ze zich verwaardigt ons te helpen
Na een tijdje richt ze haar ogen over de rand van de bril heen op ons
Haar in het Tsjechisch gestelde vraag begrijp ik uiteraard niet
Hans, die achter me staat, zegt me het aanvraagformulier door het luikje te schuiven
De vrouw kijkt ons wat verstoord aan, buigt zich dan over mijn formulier
Schuift het ding terug en tikt op een plek op het blaadje
“Podpis!” snauwt ze bijna
Verhip. De handtekening vergeten. En ik had het nog wel gecheckt
Ik haal een ballpoint uit mijn binnenzak en zet de gevraagde krabbel
Ze is nog niet tevreden.
Tikt ongeduldig met haar wijsvinger op een andere plaats, me daarbij streng aankijkend
Ik begrijp het niet, kijk vragend naar mijn metgezel
“O ja, er moet nog een zegeltje op. Dat was ik vergeten. Ze zijn hier gek op zegeltjes…”
“En hoe kom ik aan zo’n zegeltje?” vraag ik, wat uit mijn doen door de onvriendelijke behandeling
“Die kun je kopen bij de kiosk een eindje verderop. Wacht hier maar even, ik haal er wel een voor je.”
Hij loopt de deur uit, de straat op
Ik blijf besluiteloos voor het loket staan, niet wetend wat te doen.
De vrouw schuift het formulier naar me toe
Wuift me ongeduldig terzijde
Een volgende “klant” staat te wachten
Ongelovig kijk ik naar de manier waarop ook deze bijna afgeblaft wordt
Hij is het blijkbaar gewend want zijn gezicht blijft onverstoorbaar
Intussen is Hans terug, in zijn hand het gewenste zegeltje
“Geef me het formulier maar even”
Hij plakt het zegeltje op de daarvoor bestemde plaats.
We wachten deemoedig tot we weer aan de beurt zijn.
Wat timide schuif ik mijn aanvraagformulier weer door het luikje
Ze gunt me geen blik waardig
Routineus zet ze haar eigen handtekening en drukt er een stempel overheen
Een laatste snauw geeft aan dat ze “klaar” is met ons
We druipen af
Bij de deur draai ik me nog eens om
De jongeman is opgestaan en staat driftig protesterend voor het loket
Het gezicht van de lokettiste begint rood aan te lopen
Zelfs als ik al op straat sta hoor ik haar de arme knaap op luide toon van repliek geven

“Wat ben ik je schuldig voor dat zegeltje?” vraag ik, naar mijn portemonnee reikend
“Ach, laat maar zitten, het is niet de moeite waard.” zegt Hans genereus
Ik protesteer maar hij lacht het weg
“’t Is werkelijk de moeite niet, zie het maar als een stukje service van ons.”
Ik laat het er bij
Bedank hem
“Gaat het hier altijd zo?” vraag ik, doelend op de onvriendelijke behandeling zo-even
“Ach ja, dat is een beetje blijven hangen uit vroeger tijden. Sommigen denken nog steeds dat ze de koning zijn wanneer ze achter hun bureautje zitten. Die dingen moeten nog veranderen maar dat gaat langzaam. Dit was trouwens nog niets bijzonders hoor…”
De terugreis naar het Grand Hotel verloopt probleemloos
Aangekomen bedank ik hem en schud zijn hand.
“Doe de groeten aan Edwin. Als we wat langer waren gebleven had ik graag kennis gemaakt maar we rijden morgen al weer naar Nederland.”
Hij belooft de groeten over te brengen
Wenst ons een goede reis.
Wacht even om enkele politieauto’s met gillende sirenes voorrang te geven
Trekt dan op
Ik zwaai hem na
Het autootje verdwijnt uit mijn zicht in de verkeersmêlee

Mijn vrouw zit te lezen in een van de comfortabele stoelen in onze kamer
Kijkt vragend op als ik binnenkom
“En? Ging het goed?”
Ik pak een glas, schenk me een biertje in en steek een sigaret op
Vertel haar mijn lotgevallen
Ze kijkt me ongelovig aan als ik haar vertel over de afhandeling aan het loket
“Ze moeten hier nog wel het een en ander leren” merkt ze op
Ik knik bevestigend
“Maar voor dat zover is gaat er nog wel een tijdje overheen.” citeer ik, wijs kijkend, Hans’ woorden
Ik drink mijn glas leeg

We besluiten de dag met een diner in een romantisch, gewelfd kelderrestaurantje
De menukaart biedt een ruime keuze
Ik besluit dit keer geen risico te nemen
Kies voor een “Schnitzel mit Beilage”
Kijk om me heen.
Toortsvormige wandlampen werpen een gedempt licht op het ruwe, met knoestige eiken balken doorschoten, metselwerk van de nis waarin we zitten
Een weemoedig Tsjechisch deuntje murmelt op de achtergrond
De ober zet geruisloos de bestelde drankjes voor ons op tafel
Ik mijmer wat weg
Morgenavond zijn we weer in Hengelo, Nederland.
Onze trip is een dag korter uitgevallen
Vreemd eigenlijk
Ik kan het me bijna niet voorstellen.
We zijn maar een kleine duizend kilometer van huis
En toch lijkt het af en toe een heel andere wereld
Een wereld die nieuw voor mij is
Een wereld die ik nog moet leren kennen
Ik maak de balans op van de voorbije week
Moet glimlachen als ik weer aan de notaris, Klaus P., in Trutnov denk
Was dat echt pas afgelopen maandag…?
Ik haal het gesprek met Henk Westerterp weer voor mijn geest
Die man, die kon nog wel eens een probleem worden
Al zie ik nog niet precies in op welke manier
Ik kijk op mijn horloge
Het datumblokje geeft 23 september aan
Over ongeveer drie weken moet het koopcontract door beide partijen getekend zijn
Daarna zijn we niet meer afhankelijk van hem
We hebben geen overeenkomst getekend
Kunnen zo op zoek gaan naar een andere aannemer
Toch zit het me niet lekker
Misschien kan ik eens naar hem informeren bij de Kamer van Koophandel in Enschede
Hij heeft tenslotte ook in Nederland een aannemersbedrijf gehad
Daar zou iets over bekend moeten zijn
Gewoon wat informeren, voor alle zekerheid
Hoewel, Holland Trade House zal zijn referenties toch ook wel zijn nagelopen?

“Guten Appetit!”
Ik schrik op uit mijn gedachten als de ober mijn schnitzel opdient

Zondag 26 september 2004

Met verbazing kijk ik naar de hoeveelheid spam op mijn scherm
En we zijn maar een paar dagen weg geweest
Ik zoek de oorzaak in het feit dat ik een eigen website heb
Speur de imposante rij af
Klik het ene na het andere bericht weg
Dan valt mijn oog op het regeltje:

"Subject: Castle Zacler - service works by T-Mobile CZ "

Verstuurd 24 september:

“Dear all,
I am from T-Mobile CZ company and our company has transmitter on the roof of your castle in Zacler in Czech Republic. We have sign lease contract with last owner Omikron-RV, spol. s.r.o., representative Mr. Vladimir Viatkin from Horni Marsov. I ( or my colleague Mr. J*****) would like to meet representative of Wekostav ( new owner ) for to do any agreement about this problem. We need to do service on the our equipment ( BTS room on the loft a antennas on the roof ).
I called to this number +420 *** *** *** ( only voicebox ) and Wekostav´s number +420 *** *** *** ( nobody there ) but without result. Mr. Davids told us that we can take keys in Trutnov for every visit. I think in Wekostav. But we do not know, where is seat of Wekostav in Trutnov. We need accurate address of Wekostav in Trutnov or contact to somebody in CZ (the best Czech speaker ). Please send me this contact or Wekostav seat by e-mail.
Thank you.
S pozdravem
T. J******”

Ik sluit het bericht
Een snelle blik leert me dat de rest onwelkome post is
Ik verwijder het allemaal in één keer
T-Mobile zal ik later wel beantwoorden
Ik zie dat mijn aktetas nog geleund tegen een poot van het bureau staat
Til het ding op met de bedoeling het op zijn gebruikelijke plaats te zetten
Voel het gewicht
Open de tas en zie de in Trutnov getekende volmachten
Verdorie, die had ik in Brno aan Hans willen geven
Nou ja, dan maar per aangetekende post

Ik kijk mistroostig naar buiten
Het miezert
Nog een paar weken en de herfst begint
Vallende bladeren, wind, regen
Ik voel me wat neerslachtig worden
Staar een poosje naar de screensaver op mijn scherm
Schudt mezelf wakker
Besluit mijn website nog wat bij te schaven
Open het programma van Alpha Mega
Sluit het vrijwel onmiddellijk weer
Ik ben niet in de stemming
Ik zet het scherm uit
Sta op en slenter naar de keuken
Bij de koelkast kijk ik op mijn horloge
Kwart voor vijf
Eigenlijk nog iets te vroeg
Ach wat zal het ook…
Ik pak een bokbiertje
Herfstbok, een van de weinige lichtpuntjes van het seizoen
Ik open het flesje met mijn zakmes
Pak een glas en laat me in de bank in de woonkamer vallen
De smaak is vertrouwd, vol zoetig met een vleugje bitter
Mijn vrouw is niet thuis
Ik kijk om me heen
Één hoek van de kamer is schrijnend leeg
Daar stond een paar maanden geleden nog een hondenmand met dikke kussens
Mijn gedachten dwalen af naar Remi
De laatste tijd gebeurt dat minder, maar helemaal weg gaat het niet
Daarvoor nam ie een te grote plaats in
We hebben het al over een andere hond gehad
Mijn vrouw had haar bedenkingen
“Hij is nog maar pas dood…”
Toch houdt ze de als betrouwbaar bekend staande fokkers in de gaten

Ik neem nog een slok uit mijn glas
De bodem van het flesje is al in zicht
Ik sta op, zet de radio wat harder
Het nasale stemgeluid van Brian May vult de kamer
Hij vraagt zich af wie er voor altijd leven wil
Dat kan ik nu even niet gebruiken
Ik zet een CD op

Een dag later:

“Dear mr. J.,
Wekostav has an office in the center of Trutnov, I don't know the exact adress.
I will contact the manager as soon as possible and ask him to contact you. Castle Zacler will
be reconstructed and appartments will be made in the castle. The upper part of the building,
were your transmitter is placed, shall also be used to create appartments. So you will
understand that we are planning to end the contract with your company as soon as possible.
I hope you will find another building to place the transmitter in the near future. The manager
of Wekostav will talk about this with your company.
Kind regards,
Jos Davids”

Ik verzend het korte berichtje
Hier moeten ze het maar even mee doen
Ik weet nog steeds niet hoe lang het contract met T-Mobile nog loopt
Afijn, we zien wel
Ik zal Henk wel een fax sturen met het verzoek om contact met hen op te nemen
Geen idee of hij dat ook doet

Ik start Outlook op
Klik op: Nieuw bericht
Zoek in de adressenlijst Edwin Booijmans op
Ik vertel hem dat de volmachten per post opgestuurd zijn
Verzoek hem mij op de hoogte te houden van het verloop van de procedure
Ik ben bereid over ongeveer een maand naar Brno te reizen om mijn verblijfsvergunning op te halen
Liever niet eerder, het reizen gaat me niet in de koude kleren zitten
Dan stel ik een fax op aan Henk Westerterp
Vraag hem contact op te nemen met T-Mobile
Ik wil dat de sloten van het kasteel gewisseld worden en de overige toegangen solide afgesloten
Ik verwacht van hem geen antwoord
Ik begin mijn klantjes te kennen

Een paar dagen later
Mijn vrouw loopt de woonkamer binnen waar ik met een boek lui onderuit op de bank hang
Aan haar gezichtsuitdrukking zie ik dat er iets bijzonders aan de hand is
Ze straalt letterlijk
Ik ga overeind zitten, kijk haar vragend aan
Het schijnt dat er ergens in Friesland een nestje boxers het levenslicht heeft gezien....

[ Bericht 0% gewijzigd door JohannesP op 27-10-2010 00:58:09 ]

Laster…...?

September wordt oktober
De dagen slepen zich tergend langzaam voorbij
Ik zit me te verbijten
Van Holland Trade House hoor ik niets
Ook vanuit Male Svatonovice klinkt slechts een diepe stilte
En dat terwijl de transactie voor 14 oktober plaats zou moeten hebben
Althans, volgens een “Future buying contract” dat ik eens voorbij heb zien komen
Een contract dat nooit getekend is

Mijn vrouw bezoekt intussen bijna dagelijks de site van de Friese boxerkennel
Vertederd bekijkt ze de foto’s van het prille geluk
Een wirwar van lijfjes, staartjes en pootjes, zo te zien bezig mams af te kluiven, vult het scherm
We hebben een reutje “gereserveerd”
Een definitieve keuze zullen we maken als we de kennel gaan bezoeken
Daar gaat nog wat tijd overheen
De beestjes moeten een aantal weken oud zijn voor er bezoek bij mag
Daarna duurt het nog een paar weken voor ze bij “moeders” weg mogen
Eind november verwachten we “gezinsuitbreiding”

Twaalf oktober, ik heb de hoop op een antwoord inmiddels al bijna opgegeven:

“Beste Jos,
We hebben de genotariseerde volmachten en de Tsjechische verklaring van goed gedrag ontvangen. Rest de Nederlandse verklaring omtrent gedrag en de bevestiging van de vreemdelingenpolitie dat de verblijfsvergunning is afgegeven. Als jij aangeeft welke datum je deze kant op zou willen komen kunnen wij de afspraak bij de vreemdelingenpolitie definitief maken. Je moet dan wel zeker weten dat je komt omdat de verblijfsvergunning maar een keer wordt uitgedraaid.
Hopende je hiermee voldoende geïnformeerd te hebben.
Met vriendelijke groet,
Edwin Booijmans
Holland Trade House”

De Nederlandse Verklaring Omtrent Gedrag?
Maar die zat in dezelfde enveloppe als de rest van de documenten
En die hebben ze toch gekregen?
En die bevestiging?
Daarvoor hoef ik toch niet te zorgen?
Ik antwoord onmiddellijk:

“Beste Edwin,
De Nederlandse VOG compleet met apostillestempel zat in dezelfde enveloppe als de andere papieren die ik naar jullie gestuurd heb. Wat betreft de bevestiging van de vreemdelingenpolitie dat de verblijfsvergunning is afgegeven: volgens eerdere correspondentie zouden jullie deze aanvragen...?
Ik bericht z.s.m. wanneer ik weer naar Tsjechië kom.
Vriendelijke groet
Jos”

Dit keer krijg ik ”per kerende post” antwoord:

“Beste Jos, de bevestiging wordt afgegeven tegelijk met de verblijfsvergunning. Om deze reden heb ik een exacte datum nodig, daarna zullen we contact opnemen met de vreemdelingenpolitie zodat zij voor die datum de bevestiging kunnen klaar maken. De Nederlandse verklaring van goed gedrag is inderdaad ontvangen maar ligt nu bij de court translator.”

Ok. Alles in orde dus.
Ik was al bang dat ik een nieuwe verklaring aan moest vragen.
Ik sluit de computer af

Het is woensdag 13 oktober
Het kasteel staat inmiddels al meer dan drie maanden op naam van Wekostav
Het wordt me nu toch wat al te gortig
Waar blijft dat koopcontract?
Wanneer wordt er nu eindelijk eens iets ondertekend?
Ik ben het zat, word sikkeneurig
Moet moeite doen om mijn geprikkelde humeur niet op mijn omgeving af te reageren
Dit kan zo niet langer
Het wordt tijd voor een beetje druk
Ik kies het mobiele nummer van Dennis

"Dennis Rinkema, Holland Trade House"
"Dag Dennis, met Jos, Cosy Cottage. Alles goed?"
"Prima hoor"
Hij vertelt dat hij nu in Vrchlabi gestationeerd is
Holland Trade House heeft daar een nieuwe vestiging geopend
Volgens hem wegens de interessante mogelijkheden die het Reuzengebergte biedt
Nou, mooi voor Holland Trade House, denk ik
Maar het interesseert me nu even niet
Ik kom tot het doel van mijn telefoontje
Vraag hem hoe het ervoor staat met het koopcontract
"Dat komt eraan. De advocaat is momenteel druk bezig met het opstellen ervan. Zo gauw het af is sturen we het ter ondertekening naar Henk. Later kun jij het dan ondertekenen."
Ik herinner me de tegenstrijdige berichtgeving van Katharina C. en Edwin Booijmans
Besluit nu eindelijk eens duidelijkheid te krijgen
"Ja, maar ben ik daartoe eigenlijk wel bevoegd? Katharina C. mailt me dat ik “in functie ben terwijl ik van Edwin Booijmans hoor dat de wijziging van jednatel nog plaats moet vinden."
"Volgens mijn informatie mag jij tekenen, maar ik zal het voor de zekerheid nog eens nachecken" zegt hij
Ik vraag wat er gebeurd is met het “Future Buying Contract”
Hij aarzelt even
"Euh….. Henk had wat moeite met de boeteclausule…"
Als ik het niet dacht
"Hij wilde dus niet ondertekenen?"
"Nee"
"Maar het kasteel staat inmiddels wel in het kadaster geregistreerd als eigendom van Wekostav?"
"Ja, al een tijdje"
Even ben ik stil
Al een tijdje
En in dat “tijdje” was er geen tijd om het koopcontract op te stellen?
Toch houd ik me in
Blijf correct
"Ik zou het fijn vinden als er nu eens wat spoed achter het contract gezet wordt. Ik vind dat het allemaal lang genoeg geduurd heeft"
Hij belooft dat hij de advocaat nog eens zal bellen
Nog eens bellen? Geef hem maar eens een stevige schop onder zijn kont, denk ik bij mezelf
Maar geen onvertogen woord glijdt over mijn lippen
Ik moet nog even verder met hen
We beëindigen het gesprek
Mijn stemming is er niet beter op geworden
Ik heb het gevoel dat alles langs me heen gaat
Dat partijen niet erg hun best doen om vooruitgang te boeken
Het wordt tijd de touwtjes zelf in handen te nemen
Dit gaat allemaal veel te lang duren
Ik wil verdomme verder met het project
Bouwtekeningen zien. Klanten werven. Renoveren. Gewoon verder.
Heb genoeg van dit "gedoe", dit wachten

We overleggen wanneer we weer naar Brno zullen gaan
Met twee bijna lege agenda’s is dat een sinecure
We prikken de laatste week van oktober
Ik ben van plan om in diezelfde week een bezoekje af te leggen bij Dennis in Vrchlabi
Ben eigenlijk best nieuwsgierig naar “de man achter de stem”
Bovendien kan het geen kwaad elkaar eens in de ogen te kijken
Ook ga ik nog eens bij Henk langs
Eens kijken of we de boel in beweging kunnen krijgen
Ik stuur een berichtje naar Edwin:

“Beste Edwin,
Wij zijn van 26 oktober tot en met 29 oktober in de gelegenheid om naar Brno af te reizen. Is het mogelijk om in die periode een afspraak te regelen?”

’s Avonds laat check ik mijn mailbox nog eens
Niet dat ik iets verwacht
Het is meer een gewoonte geworden
Ik trek mijn wenkbrauwen op als ik het berichtje zie

Afzender: Thom Wolting
Onderwerp: Wekostav
Nieuwsgierig open ik het bericht:

“Geachte heer/mevrouw,
Uit informatie is gebleken dat u een samenwerkingsverband heeft met Wekostav S.R.O.
Daarom wil ik u de volgende bijlage presenteren. Deze bijlage zijn scans van de Antwoorden op mijn brieven t.a.v. het openstaande facturen
De officiële papier kunnen bij mij ingekeken worden.
Wilt u meer informatie, kunt u altijd contact met mij opnemen.
Met vriendelijke groet,
Thom Wolting”

Ik open de zes bijlagen stuk voor stuk
Het betreft getypte facturen voor “de heren Westerterp”
Verder een herinnering en diverse aanmaningen
In de laatste wordt gedreigd met “inbeslagname van bezittingen in Nederland en op de UWV GAK uitkering”
Onder aan het gescande document staat iets onduidelijks gekrabbeld
Het handschrift komt me bekend voor
Ik buig me wat verder naar het scherm toe
Met enige moeite ontcijfer ik:

“Bij deze mocht je deze stappen willen ondernemen zal ik je als hacker doorgeven aan de heer B. Huttert, de ex-vrouw van de heer Huttert en aan die maffia zoon Dropni (Drapni???) die je om milionen Dollars hebt gebracht
We hebben voor 1 jaar betaald tot 22-2-2004 en de afspraak was ook voor een jaar reknn. ******* en we hebben deze opgezegt op 22-2-2004
Daar is het mee af
Betaal onze zand steen maar eens
Met rente is dit 4800.- eur
Of moeten wij naar de deurwaarder gaan”

De handtekening is onleesbaar, maar bekend
Het is die van Henk Westerterp

combobreaker...? Wat is dat.....?

Een aantal jaren geleden zou ik zelfs er niet over gepiekerd hebben om correspondentie, als in mijn verhaal hieronder opgenomen, op een openbaar medium als het internet te plaatsen.
Zoiets was (en is eigenlijk nog steeds) niet mijn stijl
Ook nu heb ik lang geaarzeld.
Uiteindelijk heb ik besloten er wel toe over te gaan.
In de eerste plaats omdat ik beloofd heb het gehele verhaal te vertellen
Dus ook met de wat “onfrissere” aspecten
In de tweede plaats kan ik er eigenlijk niet omheen
De berichten spelen een essentiële rol in het verdere verloop van mijn verhaal
Wel wil ik nog opmerken dat e.e.a. door mij niet geverifieerd is
Simpelweg omdat ik daar niet toe in staat ben
Destijds stond ik erg sceptisch tegenover wat mij bericht werd
Nu, jaren later, twijfel ik nog steeds
Maar minder…

Loos alarm? Of...

Huttert?
Wie is dat?
En wat heb ik te maken met een “Maffia zoon” genaamd Dropni of Drapni?
Waar ben ik nu weer in verzeild geraakt?
Een onsmakelijk intermezzo tussen Henk en de eigenaar van een internetbedrijf?
Hier heb ik geen trek in
Ik heb al genoeg aan mijn hoofd
Ik lees de hiërogliefen van Henk nogmaals door
Ben opnieuw geshockeerd door diens taalgebruik
Hij neemt me wat al te vaak de naam Maffia in de mond
“…die je om milionen dollars gebracht hebt…”
Ik schud mijn hoofd
De man is een ongeleid projectiel
Ik overweeg de bijlagen door te mailen naar Dennis
Bedenk me dan
Daarvoor is het wellicht nog een beetje vroeg
Waarschijnlijk is het alleen maar een ordinaire ruzie
Maar wel een waarin ik niet betrokken wil worden
Wat doe ik ondertussen met dit bericht?
Ik overdenk de kwestie even
Wat is het nu eigenlijk helemaal?
Een aantal facturen en aanmaningen, terecht of niet terecht
Een boze, onnadenkende reactie, vermoedelijk in een opwelling gegeven
Hier kan ik niets mee
Wil ik ook niets mee
Die Woltink moet zijn eigen zaakjes maar opknappen
Mij met rust laten
Ik antwoord:

“Geachte heer Woltink,
Zoals wij uit uw mail begrepen heeft u een zakelijk conflict met de heer Westendorp van Wekostav. Het is ons echter niet duidelijk waarom u ons daarvan op de hoogte stelt. Wij zullen dan ook niets doen met de "informatie" die wij van u ontvangen hebben. Wel willen wij u er graag op wijzen dat u terughoudend dient te zijn met het versturen van dergelijke mails, e.e.a. kan al gauw beschouwd worden als laster en is als zodanig strafbaar.”

Ik klik op de verzendbutton
Hiermee is de kous af, denk ik
Ik kijk op mijn horloge, het is bijna elf uur
Tijd voor mijn “ontspanningsuurtje”
Ik schakel de computer uit en zet de TV aan
Ontkroon mijn eerste bokbiertje
Zak diep onderuit op mijn favoriete TV-stoel
Zap langs de kanalen
Beland tenslotte bij een actualiteitenprogramma
Ik probeer me te concentreren op het verhitte debat tussen de twee politieke kemphanen
Het lukt niet
De woorden gaan langs me heen
Mijn gedachten dwalen af

"..…die je om milionen dollars gebracht hebt….."

Donderdag 14 oktober, 9.43 uur:

“Geachte Jos en ******* Davids,
Ik wilde u informeren over de verschillende conflicten die er ontstaan zijn in de loop der tijd.
Dit zakelijke conflict is één van de zeventien, bij mij bekende zaken. Helaas bestaan alle Nederlandse conflicten relatief uit kleine bedragen, waardoor het niet rendabel is een rechtzaak tegen de heer Westerterp aan te spannen. Gelukkig hebben wij hedendagen een deurwaarder bereid gevonden de zaak verder uit te zoeken en in behandeling te nemen.
Ik begrijp uw gepikeerdheid t.a.v. mijn email. Deze en de vorige email is alleen ter informatie bedoelt. Ik wil u waarschuwen voor de grote hoeveelheid “zakelijke” zakelijke, conflicten die de fam. Westerterp (onder verschillende namen werkend) heeft lopen, zowel in Nederland als in Tsjechië.
Over de eventuele strafbare feiten die ik hierbij zou plegen. Mocht u dit geheel zo beschouwen, mijn welgemeende excuses. Echter, ik weet wat ik gedaan heb, heb dit zelf in overleg met mijn advocaat en deurwaarder gedaan, om de reden zoals hierboven beschreven.
Met vriendelijke groet,
Thom Woltink”

Verrek, die jongen is vasthoudend
Ik had eigenlijk geen antwoord verwacht
Dacht dat ik gisteren toch duidelijk de boot afgehouden had
Ik lees het berichtje nog eens door
“…zeventien zaken…… rechtszaak… conflicten… in overleg met mijn advocaat en deurwaarder…”
Ik kan het allemaal niet geloven
Henk is misschien wat ongelukkig in zijn woordgebruik
Wat slordig in de afwerking
Ok, hij kan wat vaker en sneller reageren ook
Maar dit?
Zo iemand kan toch niet samenwerken met Holland Trade House?
Een bedrijf met een uitstekende reputatie in het Nederlandse bedrijfsleven?
Het wil er bij mij niet in
Ik probeer te relativeren
Een ordinaire ruzie, niets wat mij aangaat of raakt
Niet belangrijk dus
En toch…
Ik zucht
Klik op “beantwoorden”:

“Geachte heer Woltink,
Wij stellen het op prijs dat u ons wilt waarschuwen voor de (door u beweerde) praktijken van de heer Westendorp. Wij hebben al enige maanden contacten met de heer Westendorp en tot dusver is ons uit niets gebleken dat de integriteit van de heer Westendorp in twijfel getrokken dient te worden. Wij zijn met hem in contact gekomen via Holland Trade House, een firma die samenwerkt met de Nederlandse Kamer van Koophandel in Praag. Wij hebben dit bedrijf laten nachecken bij de KvK Enschede en het is ons als volkomen bonafide aangeraden. Ik neem aan dat een dergelijke organisatie de mensen met wie ze samenwerken controleren alvorens met hen 'in zee' te gaan aangezien ze dat aan hun naam verplicht zijn.
Kortom: ik heb van u een briefwisseling ontvangen waaruit blijkt dat u een conflict heeft met de heer Westerterp. Ik heb het handschrift van de heer Westerterp onder uw aanmaning herkend. Echter, zakelijke conflicten zijn zo oud als de wereld. Iedereen in deze business krijgt er wel eens mee te maken. Ik weet niet wie er in deze gelijk heeft omdat ik niet van de 'ins and outs' in deze kwestie op de hoogte ben. Ik wens overigens ook niet verder in uw conflict betrokken te worden.
Anders wordt het wanneer de heer Westerterp, alweer volgens u, minstens 17 zakelijke conflicten zowel in Nederland als in Tsjechië heeft en onder verschillende namen werkt. Dat zou voor ons een reden zijn e.e.a. nog eens zorgvuldig te overwegen. Zolang wij echter alleen uw beweringen hiervoor als 'bewijs' hebben kunnen wij hier niets mee en geven de heer Westerterp het voorrecht van de twijfel.”

Nog geen half uur later krijg ik antwoord:

“Holland Trade house is een zeer gerenommeerd bedrijf, ronduit goed. Daarover kan ik kort zijn. Echter, daarbij de heer Westerterp jr een ruime tijd op ons adres is ingeschreven beschik ik over een grote hoeveelheid, eigen, correspondentie met deurwaarders en de fiscus t.a.v. de gehele familie Westerterp. (De deurwaarders stonden enkele malen op de stoep) Zoals u waarschijnlijk wel zult begrijpen ga ik géén verder bewijsmateriaal, over de zaak Westerterp, aan u overhandigen. Ik heb u gewaarschuwd en daarmee is, voor mij, de taak af. Ik begrijp zeer goed dat u ook verder niets te maken wilt hebben met het ontstaande conflict en zal dit ook, voor zover dit in mijn macht ligt, respecteren.”

Ik trek mijn wenkbrauwen op
Stond Hendrik-Jan op zijn adres ingeschreven?
Hoezo? Waarom?
En beschikt hij over informatie van de fiscus over “de gehele familie Westerterp”?
Dat bestaat niet, dergelijk info wordt nooit aan buitenstaanders gegeven
Hier wordt overduidelijk gejokt
De laatste zin wekt mijn wrevel op
Hoezo “voor zover het in mijn macht ligt”
Ik heb hier gewoon niks mee te maken
Ik heb het nu wel een beetje gehad
Als hij zijn berichten niet kan of wil staven moet hij ze voor zich houden
Iedereen kan dergelijke verhalen verzinnen
Maar val mij er niet mee lastig
Ik sluit het bericht
Klik op “verwijderen”
Aarzel en annuleer
Laat het eerst maar eens bezinken

Ik laat er een dag overheen gaan
De berichten blijven in mijn hoofd rondspoken
Ik kom tot de conclusie dat ik zonder bewijzen niets met deze “informatie” kan
Ik zal hem nog één keer antwoorden
Als hij me dan nog niet kan overtuigen gaat het hele verhaal de prullenbak in:

“Uw correspondentie aan ons adres betreffende de heer Westerterp begint hoe langer hoe meer op ordinaire "roddel" te lijken. Het enige wat ons tot nu toe duidelijk is geworden is dat u een conflict met de heer Westeterp heeft. U geeft aan dat er 17 zaken tegen de heer Westerterp lopen maar geeft geen uitsluitsel over de "andere" 16 zaken. U beweert dat de heer Westerterp ook onder andere namen actief is maar gaat hier ook niet verder op in. Uw opmerking dat de heer Westerterp jr. geruime tijd op uw adres ingeschreven geweest is begrijpen wij al helemaal niet. Verder trekken wij in twijfel dat de fiscus u informatie zou kunnen verstrekken, zoals u beweert, over de "zaak Westerterp".
Tot slot: uw opmerking "voor zover het in mijn macht ligt" met betrekking tot de "inmenging" van Cosy Cottage in uw conflict met de heer Westerterp is ons compleet in het verkeerde keelgat geschoten. Wij vragen ons af wat u hier precies mee bedoelt.
Wanneer u geen voldoende uitsluitsel kunt geven betreffende uw beweringen, zal ik onze correspondentie doorsluizen naar de heer Westerterp en Holland Trade House, met het advies stappen tegen u te overwegen.”

Met een kordate klik verzend ik het bericht
Volgende week ga ik mijn licht eens opsteken bij de Kamer van Koophandel
Als er ook maar iets van waar is dan moet dat daar toch bekend zijn
Ik betaal tenslotte niet voor niets ieder jaar netjes mijn verplichte bijdrage

Bericht van Thom Woltink, verstuurd op zondag 17 oktober, 10.04 uur:

“De heer Westerterp jr, Hendrik-Jan was geruime tijd op ons adres ingeschreven. Duidelijker kan het niet. Op deze manier had hij een vaste woon en verblijfplaats in Nederland. Dit had hij nodig. De opmerking “"voor zover het in mijn macht ligt” kan ik niet anders omschrijven. Mocht u dat in het verkeerde keelgat geschoten zijn; mijn welgemeende excuses. Ik, als persoon en als eigenaar van mijn bedrijf, zal u niet verder betrekken in de conflicten t.a.v. De heer Westerterp. Mocht u dit anders hebben opgevat, dan kan ik daar niets aan doen. Ik heb uw gegevens ook via een andere gekregen, ik vond het mijn plicht u te informeren over te lopen zaken en problemen die er spelen. De informatie van de Fiscus: als de deurwaarder bij ons op de stoep staat, om in opdracht van de fiscus alle spullen, eigendom van de heer Westerterp, in beslag te nemen? Duidelijkere, makkelijkere en vervelendere manier om achter verschillende dingen te komen is er niet….. Tenzij u vindt van wel?
Ik kan u verder niets uitleggen, hooguit doorsturen naar andere mensen met degelijke ervaringen. Daarbij zal ik eerst toestemming vragen, aan deze mensen, om hun gegevens aan u door te geven.”

quote:

Op donderdag 28 oktober 2010 01:25 schreef r_one het volgende:

[..]

Tja

_{Alleen al het feit dat je het vraagt, is kenmerkend voor je post-stijl.}

Beste (lieve) r-one,
Ik begrijp je opmerking weliswaar niet (zal wel aan mij liggen.....) maar apprecieer het feit dat je mijn oninteressante topic blijkbaar nog steeds volgt.....

Kus, JohannesP

Eerst even langs uw Kamer van Koophandel…...

Ik print de gehele emailwisseling uit
Berg het zorgvuldig op in mijn aktetas
Zorgelijk masseer ik de brug van mijn neus
Als het allemaal waar is heb ik een groot probleem
Toch weiger ik vooralsnog het te geloven
Ik wrijf door mijn ogen
Ik dacht nog wel over enige mensenkennis te beschikken
Kan ik me zo vergissen?
Ik neem me voor de kwestie voor te leggen aan Dennis tijdens mijn bezoek aan Tsjechië
Intussen zal ik de druk nog wat verhogen
Dat kasteel móet en zál binnenkort op mijn naam staan
Ik heb inmiddels begrepen dat “de advocaat” nog steeds met het contract bezig is
Hoe lang moet dat epistel wel niet worden?
Zo moeilijk kan het toch niet zijn?
Gelukkig is tandenknarsen niet een van mijn onhebbelijkheden
Ik zou inmiddels met een hopeloos geruïneerd gebit rondlopen

De procedure rondom mijn verblijfsvergunning verloopt wat voorspoediger
Ik ontvang een emailtje van Edwin:

“We hebben een afspraak voor je geregeld om op 27 oktober langs te komen bij de vreemdelingenpolitie in Brno. We moeten wel een kanttekening hierbij maken, er bestaat altijd een risico dat ze niet echt mee willen werken voor het afgeven van de bevestiging (vergunning is geen probleem). Ik stel dan ook voor dat je die dag om 10.00 uur naar de vreemdelingenpolitie gaat zodat we genoeg tijd hebben om het te regelen.
Hopende je voldoende geïnformeerd te hebben.
Met vriendelijke groet,
Edwin Booijmans
Holland Trade House”

Ik bevestig de afspraak en stuur gelijk een berichtje naar Dennis:

“Beste Dennis,
A.s. woensdag (27 oktober) ben ik in Brno om mijn visum op te halen. Daarna vertrek ik richting Reuzengebergte. Donderdag 28 of vrijdag 29 oktober kan ik eventueel langskomen voor een gesprek in Vrlchabi. Hopelijk kun je een uurtje voor me vrijmaken.
Wat betreft het koopcontract voor Zacler: ik wil graag nogmaals verzoeken enige spoed achter de afhandeling van e.e.a. te zetten. Ik kan (en wil) op dit moment de redenen hiervoor nog niet aangeven aangezien ik niet weet hoe serieus ik de informatie moet nemen en e.e.a. eerst wil overleggen aan de betreffende persoon zelf. Zie het maar als een, hopelijk overbodige, voorzorgsmaatregel van een voorzichtig mens.....
Vriendelijke groet, Jos Davids”

2004 brengt niet louter en alleen ellende en tegenslag
De bezoekersaantallen van mijn website laten een duidelijk stijgende tendens zien
Op 20 oktober meldt zich de eerste serieuze belangstellende voor een appartement
Een Friese mevrouw met een charmant accent
Ze is in Zacler geweest en is razend enthousiast over de ligging van het kasteel
Helaas dacht ze dat er al begonnen was met de verbouwing
Ze is dan ook behoorlijk geschrokken van de troosteloze entourage rondom het kasteel
Wanneer wordt er eigenlijk begonnen met de renovatie?
Ik vertel dat er “binnen afzienbare termijn” een aanvang gemaakt zal worden
Zeg haar op de hoogte te zullen houden van de ontwikkelingen
Beloof haar de tekeningen van de geplande appartementen te sturen
Inwendig verbijt ik mezelf dat ik geen concretere info kan geven
Toch voel ik me door deze reactie weer wat gesterkt in mijn plannen
Ik ben niet de enige die de mogelijkheden van het gebouw ziet
Ik ben er stellig van overtuigd dat het project potentie heeft
Alleen die verrekte vertragingen
Die beslommeringen rondom Henk en de doorverkoop van het kasteel
Ik popel om met het èchte werk te beginnen
In weerwil van alles overweeg ik Henk opdracht te geven het kasteelterrein wat op te ruimen
Nog geen verbouwing uiteraard, gewoon wat opruimen
Onkruid wieden, bomen snoeien
Het interieur wat toonbaarder maken
Misschien her en der het meest beschadigde pleisterwerk herstellen
Kortom een klein beginnetje maken
Ik wil toekomstige bezoekers niet al bij hun eerste bezoek afschrikken
Laten zien dat er serieus aan gewerkt wordt
Maar eerst wil ik horen wat Dennis over de “kwestie Woltink” zegt
Intussen kan ik eens uitzoeken wat de Kamer van Koophandel me over Henk vertellen kan
Ik google naar de site van de KvK Veluwe & Twente
Na enig zoekwerk vind ik de rubriek waar ik met vragen terecht kan
Ik open het formulier en tik:

“Geachte heer, mevrouw,
Wij staan op het punt een samenwerkingsverband aan te gaan met een bedrijf dat tot voor kort in Nederland, maar nu, evenals wij, in het buitenland activiteiten heeft. Het bedrijf, waarvan de toenmalige naam ons niet bekend is, is in Nederland uitgeschreven uit het handelsregister. De naam van de ondernemer is ons uiteraard wel bekend. We krijgen nu onbevestigde informatie per e-mail dat het bedrijf in Nederland een groot aantal schuldeisers achtergelaten heeft en onder verschillende namen heeft gewerkt. Hoe kunnen we, om de relatie niet te verstoren, op een discrete manier een onderzoek hiernaar doen?”

Ik lees het berichtje nog eens door en verzend het.
Op dit moment is het alles wat ik kan doen

Donderdag 21 oktober 2004, 8.54 uur:

“Beste Jos,
Ik heb hedenochtend wederom contact gehad met de advocaat voor het contract aangezien hij een paar vragen had. Deze heb ik allen beantwoord en ik hoop dat ook vanmiddag het contract te ontvangen.
Holland Trade House
Krkonosska 186
54301 Vrchlabi (CZ)
Dennis M. Rinkema”

Hmmmm..… vanmiddag.....
Ik ben uitermate sceptisch
Er zijn me al meer dingen beloofd die niet nagekomen werden
Maar het is in ieder geval een toezegging
Over de afspraak die ik met hem wil rept hij niet
Nou ja, dan bel ik hem toch gewoon als we in Tsjechië zijn
Spreken zal ik hem
Hoe dan ook

13.22 uur:

“Geachte heer Davids,
Hartelijk dank voor uw mail.
Als u de handelsnamen of adressen van de verschillende ondernemingen kent, dan kunnen wij u wellicht van enige informatie voorzien ten aanzien van de ondernemingen die in Nederland gevestigd zijn (geweest). Bijvoorbeeld het verloop van in- en uitschrijving, adreswijzigingen en wisselingen van eigenaar. Wij mogen helaas niet op persoonsnaam zoeken in ons systeem i.v.m. de wet op de privacy.
Wilt u echter de betreffende persoon doorlichten, dan is volgens mijn informatie, de enige oplossing een privé detective inhuren. U moet zich echter, voor u deze stap neemt, wel afvragen uit welke bronnen u de signalen ten aanzien van deze persoon krijgt. Ook als is dit onbevestigde
informatie, veelal schuilt hier wel een kern van waarheid in. Ik vertrouw erop u hiermee van dienst te zijn geweest.
Met vriendelijke groeten,
Gerwin te Voorthuizen
Voorlichter Enschede
053-*******
Kamer van Koophandel Veluwe & Twente”

Een privé detective?
Moet ik Sherlock Holmes inschakelen om de gangen van Henk na te trekken?
Dat lijkt me wel een erg drastisch middel
Ik duik wat dieper in de site van de Kamer van Koophandel
Tegen betaling van een paar euro krijg ik een uittreksel van “Aannemersbedrijf HB Westerterp en Zoon”
Aandachtig lees ik het door
Het zijn maar een paar regels waar ik niets mee opschiet
Vooruit, mailen maar weer:

“Geachte heer Te Voorthuizen,
Dank voor uw reactie, er is ons slechts 1 naam bekend van het bedrijf:
Aannemersbedrijf HB Westerterp en Zoon
Vestigingsadres: **********straat 150
Vestigingsplaats: ****AV Haaksbergen
KVK inschrijfnummer: 06013294 0000
Soort inschrijving: Hoofdvestiging
Status: Uitgeschreven uit het Handelsregister
Kenmerk: voorwaarden gedeponeerd d.d. 9 januari 1978
Alle informatie, ook als er kosten aan verbonden zijn, is welkom.
Vriendelijke groet
Jos Davids“

En wachten maar weer
Nog diezelfde dag krijg ik antwoord:

“Geachte heer Davids,
Hartelijk dank voor uw mail.
De laatste eigenaar van Aannemersbedrijf H.B. Westerterp en zoon is de heer
H.J.M. Westerterp (16-5-1953). Vanaf 1 januari 1974 tot 1-12-1993 had hij
samen met zijn vader J.D. Westerterp een vennootschap onder firma. Met
ingang van 1-12-1993 is deze voortgezet door H.J.M. Westerterp als
eenmanszaak. Vanaf 1974 is het bedrijf gevestigd geweest aan de
*********straat 150.
Ik kan eigenlijk geen opvallende verschuivingen vinden in het dossier.
Ik vertrouw erop u hiermee van dienst te zijn geweest.
met vriendelijke groeten,
Gerwin te Voorthuizen”

Hmmm….. ook hier heb ik niet veel aan
Maar het is in ieder geval geen negatief bericht
Ik neem aan dat men op de hoogte zou zijn als het bedrijf failliet werd verklaard
Of betrokken zou zijn geweest bij malversaties
Ik struin nog even het internet na op privé detectives
Verscheidene, prijzig aandoende, bedrijfsrecherchebureau’s schieten voorbij
Ik klik door, schrik me het apezuur van de tarieven die ze berekenen
Op pagina vier wordt het allemaal wat onduidelijker, schimmiger:

“…..privé detective. Overspel / vreemdgaan. Lecta kan u het geruststellende gevoel geven dat uw partner u trouw is. Of niet…..”

Resoluut sluit ik Google af
Schud mijn hoofd
Waar ben ik eigenlijk mee bezig
Ik stel me voor dat Dennis zich een ongeluk lacht als hij ziet wat ik aan het doen ben
Hij zal de berichten afdoen als die van een gefrustreerde ondernemer
Henk Westerterp is voldoende doorgelicht zal hij zeggen
De man is recht op de graat

Dinsdag, 26 oktober 2004

Gasthaus Riedelmühle verdwijnt uit mijn achteruitkijkspiegel
Het is tien uur, een koude en mistige morgen
Ik zet mijn ruitenwisser op de intervalstand
Check de buitentemperatuur op mijn dashboard, vijf graden, brrrr….
Het is zo’n zes á zeven kilometer naar de grensovergang Cinovec-Altenberg
In totaal hebben we nog ruim driehonderd kilometer voor de boeg
We zijn gistermorgen wat later vertrokken
Hebben de route uitgeprint via Routeplanner
Besloten de rit in tweeën te delen
Gelukkig maar want het weer werkte ook gisteren niet echt mee

De weg kronkelt zich naar boven
Het zicht wordt slechter
Even voorbij Altenberg passeren we de grens
We hebben onze paspoorten in de aanslag
De douanier heeft geen trek zijn warme hokje te verlaten
Wuift ons door, zonder controle
Langs de onvermijdelijke straatmadeliefjes, bibberend in hun dunne jurkjes
Ik heb geen tijd om aandacht aan ze te besteden
De bochtige weg vergt mijn opperste concentratie
De mist wordt dikker en dikker
Het wegdek glinstert in de gele lichtbundels van mijn mistlampen
De airco draait op volle toeren om de ruiten condensvrij te houden
Noodgedwongen matig ik mijn vaart tot een slakkengangetje
Tuur bijna wanhopig door de bijna ondoordringbare muur van fijne waterdruppeltjes
Achter me doemen felle koplampen op van wat een vrachtwagen lijkt
Ze naderen in een rap tempo
Ik ga zoveel mogelijk rechts rijden
De weg is echter te smal voor hem om in te halen
Al gauw zit hij bijna op mijn bumper, zodat ik me gedwongen voel mijn snelheid op te voeren
Het klamme zweet breekt me uit
Ik verwacht elk moment een luid geclaxonneer
Op rechte stukken trap ik het gaspedaal dieper in waardoor ik wat afstand kan nemen
Bij iedere bocht zit hij me weer op de hielen
Na een kwartier, dat wel een uur lijkt, begint de weg te dalen
De mist wordt dunner en trekt uiteindelijk bijna geheel op
Ik sla een smal zijweggetje in en stop
Laat de rij auto’s achter me passeren
Steek een sigaret op en inhaleer diep
We raadplegen de routebeschrijving en de kaart
Het ergste hebben we gehad constateer ik opgelucht

’s Middags om half vier checken we in bij het Grand Hotel in Brno
Met een Bacardi-Cola voor me draai ik het nummer van Holland Trade House
Vraag naar Edwin Booijmans
Ik moet morgen om tien uur bij het Bureau Vreemdelingenpolitie zijn
Wil weten waar dat precies is
Het ligt in een zijstraat van Benesova legt hij uit, de straat waaraan ook mijn hotel ligt
"Het is gemakkelijk te belopen. Als er problemen zijn kun je me morgen bellen" zegt hij
“En als ik je een advies mag geven, neem een reep chocolade mee…”
"Cho..… chocolade….? Hoezo chocolade?"
"Nou, voor de beambte, het kan nooit kwaad om ze gunstig te stemmen...."
Ik sta versteld
Neemt hij me nu in de maling?
Ik begin aarzelend te lachen
"Meen je dat nou?"
Zijn stem blijft vlak
"Ja hoor, dat is hier heel gewoon. Je moet het niet zien als omkoperij maar gewoon als een middel om de medewerking wat te stimuleren..…"
Ik haal mijn schouders op
Chocolade zal het worden.....
Om op zeker te spelen maak ik een ommetje naar het bureau
Vind het gebouw zonder moeite

Woensdag 27 oktober, Bureau Vreemdelingenpolitie Brno

Om half tien sta ik voor de deur
De afspraak geldt niet voor een bepaald tijdstip
Ik ben niet van plan de hele dag te besteden aan het afhalen van de verblijfsvergunning
Vandaar dat ik een half uur te vroeg ben
Ik duw de toegangsdeur open en loop het, opvallend moderne, gebouw binnen
Constateer dat ik niet de enige ben die vooruit denkt
De vierkante ruimte, zo’n 10 bij 10 meter, staat afgeladen vol
Een mengeling van nationaliteiten, waarin de Vietnamese ruim vertegenwoordigd is
Gelaten leg ik me er bij neer dat ik hier wellicht de hele morgen zoet mee ben
Achter de entreeruimte is een smalle gang met aan beide kanten vier deuren
Daarachter weer een vierkante ruimte met tafels, stoelen en een heren- en damestoilet
Op elke deur hangt een bordje met een nummer en een tekst, in het Tsjechisch uiteraard
Voor iedere deur staat een rij mensen
Edwin heeft me niet verteld in welke rij ik moet aansluiten
Terug naar de entreeruimte
In een hoek, links achterin, zit een mevrouw achter een goedkoop ogend tafeltje
Ik toon haar het plastic mapje met mijn aanvraagformulier en verdere benodigdheden
Vraag in het Engels waar ik moet zijn. Dan in het Duits, want ze kijkt me vragend aan.
Tenslotte bekijkt ze mijn mapje
Er gaat haar een licht op
Ze schrijft een nummer op een stukje papier, toont het me en gebaart naar de gang
Het blijkt de laatste deur aan de rechterkant te zijn
Enige tientallen mensen staan te wachten op hun beurt, sommigen tegen de muur leunend
Het enig aanwezige bankje zit vol
Ik kijk of ik ergens een nummertje moet trekken maar zie niets
Dat wordt tellen
Ik kom tot 23. Drieëntwintig mensen vóór me
Ik zucht
Zoek een plaatsje in de rij en klem mijn mapje onder mijn arm
Tast voorzichtig in mijn binnenzak
Bang dat de plak chocolade te warm wordt en gaat smelten
Ik heb een luxe versie, met nootjes, gekocht om haar of hem nog meer ter wille te zijn.
Dan begint het wachten.
Wat doet een mens als hij wachten moet en er verder niets te doen is?
Hij gaat mensen kijken, mensen die eveneens wachten
Ongeveer de helft is van Vietnamese afkomst, mannen alleen of met hun gezin
Sommigen wat sjofel gekleed, anderen in hun beste pak of jurk
Kinderen, met grote ogen omhoogkijkend, zich afvragend wat zij en al die anderen hier doen
Een jongen en een meisje van Duitse afkomst, studenten schat ik in
Een man met zuid-Europese trekken in een gedistingeerd donker tenue
Een zakenman/vertegenwoordiger in een “zeer grijs” pak
Stropdas, smetteloos witte blouse, glanzend gepoetste schoenen en attachékoffer
Hij kijk vriendelijk maar wat afstandelijk om zich heen
Verder een gemêleerd gezelschap van mannen en vrouwen
"Westerse" afkomst, variërend in leeftijd van ongeveer twintig tot vijfenveertig jaar
Één ding hebben ze gemeen; ze zijn allemaal vóór me…
Een nieuweling sluit zich aan en vraagt iets, vermoedelijk in het Tsjechisch
Na een korte stilte wijst een vrouw naar mij
Ik ben een ogenblik in verwarring, dan zegt ze "You… last..…"
Vervolgens wijst ze twee keer naar zichzelf en dan naar mij
Het wordt me duidelijk hoe het werkt
Elke nieuw aangekomene vraagt wie de laatste is
Dat scheelt, hoef ik in ieder geval niet meer te tellen
Tien uur, de deur gaat open en mevrouw de beambte verschijnt in de deuropening
Op haar uitnodiging verdwijnt het eerste stel in het kantoortje
Twee tegelijk, dat schiet lekker op denk ik, nog maar eenentwintig mensen voor me
Als ze een kwartier later nog binnen zijn wordt ik minder optimistisch
Ik begin te rekenen, eenentwintig maal 15 minuten…. dat wordt een latertje
Na een poosje komen ze naar buiten
De volgende bezoekjes duren gelukkig korter
Toch begint de klok geleidelijk aan richting twaalf uur te tikken
De lucht wordt bedompt; er is weinig ventilatie en er zijn veel mensen
Voor de zekerheid haal ik de chocolade uit mijn binnenzak
Verplaats de reep naar de wat minder warme zijzak van mijn jack
Ik werp nog maar eens een blik op mijn medewachtenden
De kinderen beginnen te jengelen
De “Zuideuropeaan” leunt nu ook tegen de muur met alle risico’s van dien; een mogelijk smetje op zijn ìn-zwarte pak
De studenten halen een agenda tevoorschijn en beginnen daarin te krabbelen
“Grijs Pak” vertoont wat ongeduldige trekjes
Begint minder vriendelijk te kijken
Om vijf over twaalf vindt mevrouw de beambte het tijd worden voor haar lunchpauze
Verdwijnt in een van de kamers aan de andere kant van de gang
Gelukkig houdt ze het kort, om half een is ze terug en ontvangt de twee studenten
De rij wordt korter, na mij hebben zich maar twee mensen aangesloten
“Grijs Pak” kijkt op zijn horloge, zijn gelaatstrekken worden norser en norser
De studenten vertrekken, anderen volgen
Ook de “Zuideuropeaan” verlaat na verloop van tijd met een opgelucht gezicht het bureau
Er komt een plaats vrij op het bankje.
Niemand anders maakt aanstalten dus ga ik zitten
Het loopt inmiddels tegen tweeën
Eindelijk is “Grijs Pak” aan de beurt
Weer vriendelijk glimlachend loopt hij naar binnen
Vijf minuten later komt hij naar buiten
Neemt, druk telefonerend, zijn plaats in de rij weer in
Zijn gezicht staat op onweer
Nog één mevrouw (You… Last..…) en dan ben ik aan de beurt
Ik stap de kleine ruimte binnen
Er is nauwelijks genoeg plaats voor het bureau, twee stoelen en de archiefkast
Ik begroet haar in het Engels
Leg de chocolade voor haar neer
Ze kijkt me met gefronste wenkbrauwen aan
Ik sla mijn ogen neer, hebben ze me dan toch…..?
Als ik weer op durf te kijken is de chocolade verdwenen
Zo snel dat ik zelfs niet gezien heb waar ze de reep gelaten heeft
Geroutineerd pakt ze mijn mapje met paperassen en mijn paspoort
Kijkt naar het computerscherm en tikt wat in op het toetsenbord
Een ogenblik later stopt ze alle papieren weer in het mapje
Tikt met haar wijsvinger op het bovenliggende document
"You need a stamp here"
Overhandigt me mijn paspoort en maakt duidelijk dat ik kan gaan
Binnensmonds uit ik een krachtterm
Weer zo’n zegeltje… ..
Ik had het kunnen weten
Ik pak mijn mobieltje en bel Edwin Booijmans
Hij verwijst me naar de dame links achterin de entreeruimte
Zij beschikt over het benodigde zegeltje
De taalbarrière bestaat echter nog steeds, ze begrijpt me niet
Nog maar eens gebeld en mijn mobieltje aan haar overhandigd
Al snel wordt haar duidelijk wat ik nodig heb.
Ze scheurt een zegel van een velletje en stopt het in mijn mapje.
Na betaling neem ik mijn plaats weer in aan het eind van de inmiddels danig geslonken rij
“Grijs Pak” wordt binnengeroepen, ditmaal mag hij wat langer blijven
Tien minuten later staat hij toch weer op zijn plaats
Met een verhit gezicht rommelend in zijn attachékoffer
Een half uur later mag ik opnieuw naar binnen
“Mevrouw” neemt mijn papieren minzaam in ontvangst
Plakt, geërgerd kijkend, het zegeltje op mijn aanvraagformulier
Ze heeft al een lange werkdag achter de rug
Dat zegeltje had ik er zelf ook op kunnen plakken.....
Chocolade of geen chocolade.....
Ze tikt iets in op het toetsenbord
Dan trekt ze een van de lades van het bureau open, begint er wat in te rommelen
Vindt wat ze zoekt en legt de verblijfsvergunning voor me neer
Wijst naar het plekje waar ik mijn handtekening moet zetten
Vergelijkt die met de handtekening op het aanvraagformulier
Uit haar tevredenheid door het plaatsen van haar paraaf en wat stempels
Bijna in euforie loop ik met mijn kostbare kleinood de gang in
De klok wijst vier uur aan
Er zitten nog enkele mensen te wachten, waaronder “Grijs Pak”
Boven zijn rechteroog is een tic verschenen.
Zijn stropdas hangt los om de inmiddels smoezelige boord van zijn overhemd
Openlijk jaloers kijkt hij me na wanneer ik naar buiten loop, de frisse lucht in
De dag loopt ten einde als ik terug wandel naar mijn hotel
In de lounge spoel ik met een Bacardi Cola, dubbele Bacardi, de laatste ergernissen van me af
Voor de zekerheid check ik de binnenzak van mijn jack
Voel de omtrekken van het felbegeerde document

Vrchlabi is eigenlijk maar een klein stadje
Druk is het er wel als ik arriveer
Ik rijd de enige winkelstraat door op zoek naar een parkeerplaats
Op een enkel plaatsje na, dat ik te krap vind voor mijn Rexton, vind ik geen lege plek
Even buiten het centrum draai ik mijn auto
Keer op mijn schreden terug
Parkeer tenslotte op een braakliggend terrein tussen twee grijze flatgebouwen
Ik werp een wantrouwende blik op de zwaar gehavende auto’s links en rechts van me
De afstand is voldoende schat ik in
Ik pak mijn aktetas, stap uit en sluit zorgvuldig af
Op mijn weg naar het centrum bekijk ik terloops de etalages
Een ervan trekt mijn aandacht
Ik zie pistolen en geweren die er levensecht en gebruiksklaar uitzien
Enkele lijken antiek, andere modern
Een blik op het prijskaartje leert me dat het in alle gevallen om replica’s gaat
Ze worden geflankeerd door een uitgebreide verzameling kartel-, knip- en vlindermessen
Sommige in een formaat die zelfs Crocodile Dundee "a knife" zou noemen
Onopvallender tentoongesteld staan wat busjes met "Pfeffer KO Fog"
"Zum Schutz gegen Angriffe von Tieren" vermeldt het etiket
Achter de toonbank staat een stoffig, verschrompeld mannetje een klant te helpen
Hoofdschuddend loop ik verder
Passeer het winkelcentrum in het hart van de stad
Herinner me de aanwijzingen van Dennis en steek de straat over
Ik heb hem gisteren gebeld om een afspraak te maken
Om twee uur ’s middags heeft hij wel even tijd voor me
Het adres dat ik zoek is Krkonosska 186
Het pas geopende kantoor van Holland Trade House bevindt zich op de eerste verdieping
Ik loop bijna langs de ingang van het gebouw dat plaats biedt aan verschillende uitbaters
Kijk op het bordje waarop de namen van de aanwezige bedrijven staan aangegeven
Yep, Holland Trade House
Een pijl wijst naar links, in de richting van een smalle trap
Ik kijk op mijn horloge, kwart over een
Veel te vroeg
Ik steek de straat en het plein over
Wandel door het park tot bij de ingang van het imposante kasteel
Werp een steelse blik naar binnen
Zie geen bedrijvigheid
Het gebouw is tegenwoordig in gebruik als gemeentehuis
Het blijft dus bij een bezichtiging van de buitenkant
Ik besluit wat te drinken in het restaurant bij de ingang van het winkelcentrum
Zoek een leeg tafeltje, wat nog niet meevalt, en bestel een cappuccino
Geniet van het warme bruine brouwsel
Kijk naar het raam waarachter zich het kantoor van Holland Trade House bevindt
Zie een afbeelding van de Nederlandse vlag achter het glas
Vitrage belemmert al te nieuwsgierige blikken naar binnen
Ik neem een laatste slok van mijn cappuccino en sta op
Het is tien voor twee als ik de straat oversteek
Ik beklim het smalle trapje dat een bocht naar rechts maakt
Beland in een halletje
Even kijk ik besluiteloos om me heen
Dan zie ik rechts van me een deur met daarop de naam Holland Trade House
Ik klop aan en wacht even
Hoor iets in het Tsjechisch roepen
Ik vat het op als: "Een momentje alstublieft"
Even later wordt de deur geopend en sta ik oog in oog met Miss Tsjechië
Tenminste, als ze zich aangemeld zou hebben…..
Haar overrompelende glimlach heeft de uitwerking van een onverwachte lentebries na een strenge winter
Ze nodigt me uit binnen te komen in het smalle, propvol gestouwde vertrek
"Anicka Svoboda, nice to meet you"
Ze spreekt uitstekend Engels met een nauwelijks waarneembaar accent
Wat beduusd schud ik haar hand
Dan herwin ik mezelf
Stel me voor
Zeg dat ik een afspraak heb met Dennis Rinkema
Ze is op de hoogte
Verdwijnt in een naastgelegen ruimte om mijn bezoek aan te kondigen
Wenkt me naar binnen
Even later druk ik de hand van Dennis
Nieuwsgierig nemen we elkaar op
Dit is dus de man achter de stem
Hij is iets groter dan ik met een gemiddelde lichaamsbouw
Ik schat hem achter in de twintig
Donkerblond, kortgeknipt haar, bril met een donker hoornen montuur
Het onvermijdelijke pak, gelukkig zonder stropdas
Hij nodigt me uit om plaats te nemen aan een tafel, rechts in het ruime vertrek
Voor het raam, aan de straatzijde, staat een bureau met computerscherm, printer en telefoon
Wat dossierkasten completeren het interieur
Een onberispelijk, sober ingericht maar professioneel kantoor
Anicka verdwijnt weer in haar eigen bescheiden domeintje
Sluit de deur achter haar lieftallige gestalte

Na de gebruikelijke beleefdheden kom ik terzake
"En? Hoe staat het met het verkoopcontract?"
"Dat is af, het is zelfs al in het Nederlands vertaald"
Hij overhandigt me een zestal A-4’tjes
Het eerste document opent met "Verkoopsovereenkomst"
Dennis verontschuldigt zich
"Het is vertaald door een Belgische medewerker, vandaar het af en toe merkwaardige woordgebruik….."
Het zal me een worst wezen zolang ik het maar begrijp
"En Henk? Heeft hij al een exemplaar?"
"Die is hem gisteren toegestuurd"
"Dus nog geen reactie van zijn kant?"
"Nee, maar daarvoor is het ook nog te kort dag"
Ik knik
Blader vluchtig het stapeltje door en berg het op in mijn tas
Ik zal het vanavond in mijn hotel wel doornemen
Ik aarzel even
Vat dan de koe bij de horens
"Euh….. wat Henk betreft..… Ik heb verontrustende berichten over hem ontvangen"
Hij kijkt me vragend aan; "Oh?"
"Ik kreeg een paar weken geleden wat emailtjes van ene Thom Woltink. Hij beweert dat Henk in Nederland problemen had met de fiscus en met verschillende schuldeisers. Hij zou onder verschillende namen gewerkt hebben. Bovendien zou hij inmiddels ook in Tsjechië betrokken zijn bij..… euh..... bepaalde onverkwikkelijke zaken."
Ik kijk hem onderzoekend aan
Behalve een nadenkende uitdrukking valt er geen verontrustende reactie van zijn gezicht af te lezen
"Er was ooit wel eens iets met een bouwvergunning, daar was onenigheid over met de gemeente van het plaatsje waar het perceel lag. Maar dat was niets ernstigs en is inmiddels opgelost."
Hij haalt zijn schouders op
"Voor zover wij weten is Henk nergens bij betrokken. We weten wel dat hij een broertje dood heeft aan administratieve zaken, net zoals zijn zoon trouwens. Ze werken liever met hun handen dan met hun hoofd. Maar verder is het een prima vakman met een goede naam."
Ik open mijn aktetas en haal de correspondentie met Thom Woltink tevoorschijn
"Nou voor het geval je het lezen wilt....."
Ik wil hem het stapeltje overhandigen
Hij deinst terug
Steekt afwerend zijn handen op
"Nee, nee hoor, ik geloof je wel..."
Ik ben wat verbaasd over zijn reactie
Vraag me af waarom hij de papieren niet wil inzien
Dan haal ik mijn schouders op
Wat maakt het ook uit
Henk is "schoon" volgens hem
Niets om me zorgen over te maken
Een storm in een glas water
Desondanks wil ik de transactie wel zo snel mogelijk plaats laten vinden
Ik dring dan ook aan op een spoedige afhandeling
Hij belooft me dat hij er alles aan zal doen
"Maar uiteraard hangt het ook een beetje van Henk af..." voegt hij er aan toe
"Nou, ik zie hem morgen." merk ik op
"Dan zal hij het contract wel doorgenomen hebben."
Hij antwoordt niet

We veranderen van gespreksonderwerp
Holland Trade House heeft een nieuw project op stapel staan
Het wordt een soort vakantiepark
Hij haalt een mapje uit een bureaulade
Toont me enthousiast de tekeningen van de geplande prefab woningen
Ik vind ze wat aan de kleine kant evenals de percelen waarop ze gebouwd worden
Hoewel het er best aardig uitziet, spreekt dit soort projecten me niet echt aan
Het heeft niets "speciaals", geen avontuur, geen mystiek…
Afgezien van het ingetekende heuvelachtige landschap doet het me denken aan al die parkjes die in Nederland de afgelopen jaren uit de grond geschoten zijn
Ik kijk naar de prijzen die eronder vermeld staan
"Betalen mensen echt zoveel voor zo'n woning?" vraag ik ongelovig
Dit zijn niet de Tsjechische prijzen zoals ik die gewend ben
"Ja hoor, er is al concrete belangstelling voor. De tijd voor koopjesjagers is hier al lang achter de rug. Mensen komen nu voor de rust en het land zelf en zijn best bereid om daar wat dieper voor in de buidel te tasten."
Ik blijf sceptisch maar ga er niet verder op in

De telefoon gaat over
Dennis loopt naar het bureau en neemt op
Tikt iets in op het toetsenbord
Ongewild krijg ik flarden mee van het gesprek
"Iemand" wacht op "iets" en vraagt waar "het" blijft
Volgens Dennis is "het" in aantocht
Ik wijd mijn aandacht weer aan de tekeningen
Het ziet er allemaal gelikt uit
Ook de promotie, voor zover die op dit moment beschikbaar is, oogt goed
Dit is zóveel professioneler dan het geknoei dat ik van Henk gezien heb
Ik besluit wat op de zaken vooruit te lopen
Voorzichtig te informeren naar wat hun Verkoopbegeleiding precies inhoudt
En wat de kosten daarvan zijn
Dennis beëindigt het gesprek
"Sorry hoor, dat was een klant" zegt hij wat overbodig
We praten nog even door over het project dat voor me ligt
Ik geef hem complimenten voor het promotiepakket
Dan breng ik het onderwerp Zacler weer ter sprake
Zeg dat ik geïnteresseerd ben in hun Verkoopbegeleiding
Dat ik graag een offerte zien wil
"Dat kan, ik zal je wat informatie toesturen. Kasteel Zacler is een mooi project met veel potentie. Met een goede aanpak kan het gewoon niet misgaan. Alleen die prijzen moet je misschien wat naar boven aanpassen."
Nou, als dat zou kunnen...
Mijn berekeningen tot nu toe laten slechts een bescheiden winst zien
Tenminste, als alles gaat zoals ik gepland heb
Als er geen tegenvallers zijn

Ik kijk op mijn horloge
Het loopt tegen drieën
Ik vind het welletjes
Voel me gesterkt door het gesprek
Wil graag voor de invallende duisternis weer in Trutnov zijn
Bovendien laat het nicotinegebrek zich gelden
Ik bedank Dennis voor zijn tijd, druk zijn hand
"Graag gedaan hoor"
Op mijn weg naar buiten groet ik Anicka
Ze staat met haar rug naar me toe, is bezig kopieën te maken
Wendt haar gezicht in mijn richting en schenkt me opnieuw een oogverblindende glimlach
Dennis heeft zijn belangstelling voor me verloren
Als ik de deur achter me dicht trek zie ik nog net zijn goedkeurende blik over haar welgevormde lichaamscontouren glijden
Ik grinnik
Hij boft maar met zo’n secretaresse
Buiten gekomen steek ik een sigaret op
Geniet van het welbekende roesje
Ik glimlach nog steeds als ik al een eind op weg naar Rudnik ben

Zaterdag 30 oktober 2004

We passeren de eerste huizen van Male Svatonovice Petrovice
Het is een koude oktobermiddag

Mijn vrouw zit naast me
Met een flinke dosis tegenzin
Ze heeft de bezoekjes aan huis met Henk en Ria wel een beetje gehad
Vindt Ria maar een vervelend, betweterig mens
Ik ben het niet geheel met haar oneens
Maar ik wil ongestoord met Henk kunnen praten
Zonder voortdurende onderbrekingen door het gekwetter van Ria
En daarvoor is haar aanwezigheid onontbeerlijk
Ze moet Ria aan de praat houden zodat ik rustig met Henk kan overleggen

Zonder na te denken draai ik het smalle pad in
Betreur mijn besluit onmiddellijk
Het voert steil naar beneden
Ik vloek binnensmonds
Ik had mijn auto gewoon boven aan de verharde weg moeten laten staan
Hoe kom ik hier zo meteen weer uit?
Draaien kan niet, veel te smal
"Daar verderop is wat meer plaats, misschien kun je daar draaien" merkt mijn vrouw op, het probleem overziend
Ik rijd met een slakkengangetje door
Het pad houdt op bij een woonhuis met erf
Ik rijd verder totdat de neus van mijn Rexton vlak voor het lage raam staat
Draai scherp bij en zet hem in zijn achteruit
"Pas op, een hekje" waarschuwt mijn ega
Ik rem abrupt
Schakel
Vooruit
Achteruit
Na een poosje lukt het me uiteindelijk de draai te maken
De bewoner van het huis is in de deuropening verschenen
Bekijkt ons met een norse blik
Verstoord door de inbreuk op zijn privacy
Ik lach wat krampachtig en wijs naar het huis van Henk
Zijn gelaatsuitdrukking verandert niet
Ik haal mijn schouders op, rijd terug tot Henk's woning
Parkeer mijn auto links van de weg, vlak voor het hek
We stappen uit en lopen door het tuintje naar de voordeur

Aanbellen is niet nodig
De Appenzeller kondigt met luid geblaf ons bezoek aan
Ria verschijnt in het halletje en dirigeert de hond met zachte dwang naar de woonkamer
Opent de deur en laat ons het halletje in
"Hallo, hoe is het? Goede reis gehad?"
Ze drukt ons de hand
"Ja hoor, prima. Dank je."
"Brrrr... Frisjes he?"
Rillend sluit ze de deur achter ons
Als gevolg daarvan staan we met zijn drieën wat klem in het kleine vertrekje
Met moeite ontdoen we ons van jassen en schoenen
"Kom binnen" zegt Ria uitnodigend
In de woonkamer is het behaaglijk warm
Er hangt een zware baklucht
"Sorry hoor, we waren net aan het eten"
"Geeft niet hoor, moet ook gebeuren hè?" merk ik goedgehumeurd op
Henk zit op een van de stoelen bij de salontafel
Op zijn schoot een bord
Als we binnenkomen zet hij het haastig op de tafel
Mijn blik valt onwillekeurig op zijn lunch
Twee dik besmeerde boterhammen
Een ervan ruimschoots belegd met iets dat op uitgebakken kaantjes lijkt
Breed lachend schudt hij ons de hand
"Hallo, hoe is het?"
Hij is gekleed in een manchester broek en een gestreept flanellen overhemd
De knopen op buikniveau staan wat onder spanning
"Ha, die Henk, alles goed?"
"Prima hoor, dank je"
Hij nodigt ons uit te gaan zitten
Zoals afgesproken neemt mijn vrouw plaats tegenover Ria
Ik ga op de stoel tegenover Henk zitten
Zet mijn aktetas tegen een stoelpoot
"Nog in de file gestaan?" informeert hij, een hunkerende blik op zijn bord werpend
"Gelukkig niet, maar eet rustig door hoor, anders wordt het koud" zeg ik aanmoedigend
Dat laat hij zich geen twee keer zeggen
Hij duwt beide boterhammen tegen elkaar en drukt het geheel stevig aan
Toch moeten zijn kaken nog een behoorlijke afstand overbruggen
Met enige moeite lukt dat
Het gaat wel ten koste van zijn verdere motoriek
Er valt er een kaantje op de vloer
"Hoho..." roept hij terwijl hij het vettige ding opraapt en weer op zijn plaats drukt
Zichtbaar genietend van de delicatesse neemt hij een volgende hap
"Willen jullie misschien ook wat?" vraagt Ria
Ze is naar het aanrecht gelopen en roert in een grote braadpan
Ik kijk argwanend naar de inhoud
"Nee dank je, we hebben zojuist al gegeten" lieg ik
De boterhammen slinken zienderogen in omvang
Ik kijk het eenvoudig ingerichte kamertje rond
Het vuur in de houthaard maakt knisperende geluiden
Beslist geen weelde hier constateer ik
De meubels doen zelfs wat armetierig aan

Als de laatste kaantjes verorberd zijn komt het gesprek op gang
De eerste ronde koffie wordt geserveerd
Henk vertelt dat Hendrik-Jan vroeger ook een kamer in het huis had
"Nu niet meer hoor, hij heeft een eigen huis boven op die berg"
Hij gebaart in de richting van de hoofdstraat
"Het is daar heerlijk rustig, ’s morgens lopen er reeën in zijn tuin"
Ik kijk geïnteresseerd
Maak af en toe een opmerking om mijn belangstelling te laten blijken
Vraag hoe het met zijn Tsjechisch staat
"Het moet toch moeilijk zijn om hier een bedrijf te runnen als je de taal niet spreekt?"
Henk haalt zijn schouders op
"We kunnen ons goed redden, spreken wat woordjes Tsjechisch. Maar gelukkig verstaan de meesten hier ook redelijk Duits."
"Vroeger hoorde dit gebied bij Duitsland, daarom praten vooral de ouderen hier nog goed Duits" mengt Ria zich in het gesprek
"Als je met de Tsjechen hier praat moet je wel zeggen dat je “Hollandjan” bent anders houden ze je voor een Duitser. En daar zijn ze niet gek op" voegt Henk er lachend aan toe
"Maar we leren de taal wel een beetje kennen hoor" zegt Ria
Als bewijs draagt ze wat Tsjechische woordjes aan
Het gesprek kabbelt verder tot de goede relatie die ze hebben met de buren
Ze krijgen elke dag eieren van ze
"En daarvoor willen ze geen geld. Ze zijn juist beledigd als je ze betalen wilt. Een heel verschil met Nederland hoor..."
Ik hoor het allemaal aan maar begin wat ongeduldig te worden
Hier ben ik niet voor gekomen
Na een poosje begint onze "tactiek" zijn vruchten af te werpen
Mijn vrouw begint een een-tweetje met Ria
Ik schuif mijn stoel wat dichter naar Henk toe
Zet mijn zakelijke gezicht op
Henk voelt mijn bedoelingen aan
Port het vuur in de houtkachel wat op
Buigt zich voorover in mijn richting
"Ik was gisteren bij Dennis" begin ik
Zijn gezicht krijgt een geërgerde uitdrukking
Ik geef hem geen gelegenheid zijn mening omtrent Holland Trade House te uiten
Die ken ik inmiddels
Vervolg snel: "Hij heeft me een vertaling van het koopcontract meegegeven. Ik vond het er goed uitzien. Heb jij het al doorgelezen?"
Hij kijkt verbaasd
"Ik heb geen koopcontract gezien. Kon het dus ook niet doorlezen"
"Maar Dennis zei dat hij het eergisteren al opgestuurd had. Dan had je het nu toch wel moeten hebben? Zo ver is Vrchlabi hier toch niet vandaan?"
Hij houdt vol dat hij het contract niet gekregen heeft
Zijn blik overtuigt me
Ik houd het er maar op dat Tante Pos in Tsjechië wellicht wat minder snel werkt
"Nou ja, dan krijg je het waarschijnlijk maandag wel. Wil je me een lol doen en het dan direct doorlezen? Ik wil het kasteel nu toch eindelijk eens op mijn naam hebben. Het heeft me al lang genoeg geduurd."
Hij knikt: "Zo gauw ik het binnen heb zal ik het lezen en het je laten weten"
Met spijt bedenk ik dat mijn exemplaar op het nachtkastje in het hotel ligt
Verdorie, als ik het bij me had gehad hadden we het nu gelijk kunnen bespreken
En afronden
Noodgedwongen laat ik het onderwerp verder rusten

Ik vertel dat het aantal bezoekers aan mijn site begint te groeien
Dat mensen vragen beginnen te stellen
Dat er een mevrouw bij het kasteel is geweest om te kijken
Dat ze behoorlijk geschrokken was van de toestand rondom het gebouw
"Misschien is het een goed idee om het terrein wat op te ruimen. Gewoon gras maaien, onkruid weghalen, wat snoeien. En misschien kunnen we sommige appartementen en de hal wat toonbaarder maken. Het pleisterwerk hier en daar opknappen zodat bezoekers in de toekomst een betere indruk krijgen van het project."
Hij denkt even na
"De buitenkant lukt niet meer met de winter voor de deur. Maar binnen zouden we met een paar kachels wel kunnen werken. Dan moeten de materialen en machines wel voor de winter bij het kasteel zijn. Als het begint te sneeuwen krijg ik die spullen niet meer naar boven"
Ik herinner me dat hij geen geld voorschiet
Vraag hoeveel hij denkt nodig te hebben
Hij noemt een bedrag
De hoogte valt me mee
Ik ga akkoord
We spreken af dat hij een factuur stuurt.
Zo gauw die binnen is zal ik hem voldoen en zal hij aan de slag gaan

Ik kijk even opzij
Mijn vrouw kwijt zich uitstekend van haar taak
Ria toont geen enkele belangstelling voor ons gesprek
Ik richt me weer tot Henk
"Over facturen gesproken; we hebben nog steeds die factuur niet binnen die je beloofd hebt. Je weet wel, die van 'Voorschot op de renovatie'. Dat hebben we in juli al afgesproken."
Hij slaat op de armleuning van zijn stoel
"Oh ja, helemaal vergeten. Ik zal Latja maandag meteen vragen er een te maken"
Het is al de tweede keer dat ik hem aan de factuur herinner
"Echt? Ik heb ‘m wèl nodig voor mijn boekhouding" dring ik aan
"Binnenkort heb je ‘m thuis" verzekert hij me
Ik zweer bij mezelf dat ik hem ditmaal aan zijn belofte zal houden
Heb nog één onderwerp op mijn agenda
"En heb je nog contact gehad met die man in Náchod? Die ons misschien kan helpen om de appartementen te verkopen zonder s.r.o.-verplichting?"
Er verschijnen denkrimpeltjes op zijn voorhoofd
"Náchod….? Oh ja, die. Ik heb geprobeerd hem te bellen. Maar het schijnt dat hij overspannen is en een tijdje rust moet houden. Ik zal het volgende week nog eens proberen"
Ik kijk hem bevreemd aan
"Overspannen?"
"Ja, ik heb een van zijn medewerksters aan de lijn gehad. Die vertelde me dat..."
Ik vind het maar een vreemd verhaal
Een medewerkster die beweert dat haar baas overspannen is
Niet echt professioneel
"Hoe heet hij eigenlijk?" vraag ik "Misschien kan ik hem zelf bellen"
Hij twijfelt even
Dan: "Sodomka, Pavel Sodomka. Ze staan ieder jaar op de beurs in Utrecht."
Ik grif de naam in mijn geheugen
Neem me voor hem na te checken op internet voor ik contact met hem opneem
Naast me is mijn vrouw nog steeds verwikkeld in een “geanimeerd” gesprek met Ria
Ik ben inmiddels uitgepraat, wil weg
Nip aan mijn koffie
Zet het kopje met een stevige tik terug op het schoteltje
Mijn poging om haar aandacht te trekken slaagt
Ze begrijpt mijn wenk
Rondt het gesprek handig af
"Bedankt voor ons, het was gezellig" zeg ik, geheel tegen de waarheid in
"Morgen vroeg weer terug naar Nederland"
Ik trek een gezicht
"'t Is wel een verrekt eind rijden hoor..."
"Hoe lang doen jullie er nu over?" vraagt Ria belangstellend
"Zo'n tien uurtjes..."
Henk moet lachen
"Tien uur? Wij doen het in zeven en een half uur!"
"Dan houd je je niet aan de maximum snelheid" merk ik op
"Die is er niet in Duitsland" antwoordt hij snedig
We drukken handen, nemen afscheid
Buitengekomen open ik mijn aktetas
"Oh ja, was ik bijna vergeten"
Ik overhandig het stapeltje berichten van Thom Wolting aan Henk
"Deze berichten kreeg ik een paar weken geleden toegestuurd"
Hij werpt een blik op de eerste pagina
Een blos trekt over zijn gezicht
"Ach, die vent. Die is hartstikke gek. Hij heeft ook al eens een hele dag voor onze kraam gestaan tijdens de Second Home Beurs in Utrecht. Hij denk dat hij nog geld van ons krijgt. Nou, dat kan hij mooi vergeten"
"Het zijn mijn zaken niet maar ik vond dat je het moest weten" zeg ik
"Misschien wil je er iets aan doen"
"Ik zie wel..." mompelt hij
We stappen in onze auto, zwaaien nog een laatste keer
Ik zet mijn auto in de four-wheel-drive en geef een dot gas
Het grind knarst onder mijn banden als we de helling nemen naar de verharde weg
Ik werp een blik opzij
Kijk mijn wederhelft aan
"En, gaat het een beetje?"
Ze kijkt me vermoeid aan
"Schei uit, ik heb stijve kaken van het glimlachen en kan wel een boek schrijven over de familiegeschiedenis van de Westendorpjes. De volgende keer spreek je maar op zijn kantoor af..."
"Maar het werkte wel. Ik heb ongestoord met Henk kunnen praten"
"Ja, het werkte wel..."
Zwijgend rijden we terug naar Trutnov

Ik worstel me nog eens door de “Belgische versie” van het koopcontract
Best wel taaie kost...
Een aantal passages zijn me niet helemaal duidelijk
Kan ook aan de vertaling liggen, vermoed ik
Op de laatste pagina stuit ik op een alinea met uitleg van een van de bijlagen:

"beslissing van één vennoot tijdens statutaire vergadering waar mevr. Ing. Katerina C. van functie werd ontslagen en in haar plaats werd mijnheer J. Davids (sinds 9.7.2004) aangesteld. Het werd vastgesteld dat er voorlopig geen wijzigingen werden aangebracht in handelsregister onder Krajský soud te Brno omtrent het veranderen van de waarnemer. Aangezien het inschrijven van de waarnemer in handelsregister eerder declatoriaal is, is het mogelijk de verkoopsovereenkomst afsluiten en ondertekenen"

Declatoriaal?
Wat is dat nu weer?
Ik schud niet-begrijpend mijn hoofd
Toch maak ik uit het stukje op dat ik sinds negen juli jednatel ben
Het is alleen nog niet gewijzigd in het handelsregister
Ik mag dus tekenen
Nou ja, mag...
Moet...
Ik stel een berichtje op naar Dennis
Vraag verduidelijking van de betreffende passages
Informeer of ik speciaal voor de ondertekening naar Tsjechië moet komen
Of er geen andere mogelijkheid is
Tenslotte vraag ik of Henk gereageerd heeft op het contract
Als het goed is moet hij het inmiddels ontvangen hebben
Ik verzend het bericht
Strek mijn benen
Steek een Barclay op en neem een slok, koud geworden, koffie
Ik trek een gezicht
Loop naar de keuken en kieper het restantje in de gootsteen
Mijn gedachten dwalen af naar morgen
Morgen gaan we naar Friesland
Puppies kijken
Een keuze maken
Ondanks alle beslommeringen voel ik me wat vrolijker

“Puppies!!!!” kraait ze als ze de deur naar de keuken openduwt
We zijn bij boxerkennel De Maalpeer
Het tot woonhuis verbouwde boerderijtje ligt aan een rustige doorgaande weg
De kennel wordt gerund door twee oudere, maar zeer kwieke dames
Ze stellen zich voor als “Annie” en “Femke”
Na het hartelijke welkom worden we meegetroond naar de woonkeuken
Een gedeelte ervan is met twee benches ingericht als kraamkamer
In één ervan ligt “moeders” languit bij te komen van haar ouderlijke verplichtingen
Tot we binnenkomen
Nieuwsgierig staat ze op en bekijkt de bezoekers
Het is een forse gele boxer met een witte borstpartij
Bewonderend kijk ik naar haar gespierde torso
Met een waardige blik kijkt ze ons aan
Geen gevaar voor haar kroost, lijkt ze te denken
Ernaast staat een bench met het kleine grut
Acht grutjes om precies te zijn
Ze buitelen over elkaar heen, kruipen onder elkaar door
Het is een vrolijke bende
“Twee ervan hebben al een nieuw baasje” vertelt Femke
Ze wijst de hondjes aan
We hurken neer bij de bench
Kijken door de spijlen
Het is wel even wennen, die lange staartjes
Remi staart was gecoupeerd, maar dat mag niet meer
De beestjes hebben intussen alleen belangstelling voor elkaar
Één ervan maakt zich los uit het gewoel
Drentelt wat onzeker in onze richting
Het is een reutje
Een witte borstkas en dito streepje van de neus tot het voorhoofd
Ik kijk nog eens goed
Hij heeft een stompje waar het staartje zou moeten zitten
Ik kijk vragend naar Annie
"Hij had een vreemde kronkel in zijn staart," legt ze uit
"die is daarom om medische redenen verwijderd"
Het beestje is zich niet bewust van het verschil
Lijdt er zo te zien zeker niet onder
Drukt zijn snoet tegen de spijlen
Ik aai zachtjes over zijn kopje
Als dank zet hij zijn vlijmscherpe tandjes in mijn vinger
Ik vertrek mijn gezicht
Vooral niet terugtrekken nu
Ik kijk mijn vrouw aan
Ze knikt
Dit wordt 'm
De dames glimmen als we onze keus kenbaar maken
Annie pakt het hondje op en tilt hem uit de bench
Legt hem in de armen van mijn vrouw
Vertederd streelt ze het beestje
We krijgen thee aangeboden
"En hebben jullie al een naam bedacht?" vraagt Femke
Ik kijk mijn vrouw aan
"Elco" zegt ze beslist, ze heeft erover nagedacht
De naam wordt geproefd, gewogen en goedgekeurd
Elco wordt op de tafel gezet
Wat angstig kijkt hij vanuit zijn hoge positie de keuken rond
Annie wijst op zijn pootjes
Die zijn al behoorlijk fors voor een puppy
"Het wordt een grote hoor" zegt ze, puttend uit haar ervaring
Onderzoekend kijkt ze ons aan
"Hij kan wat ons betreft niet groot genoeg worden" glundert mijn vrouw
Het beestje drentelt intussen wat onhandig in de richting van mijn thee
Ik pak de mok op en neem een slok
Als hij te dicht bij de rand van de tafel komt duw ik hem zachtjes terug
De donkere oogjes kijken me nieuwsgierig aan
Elco...
Ja, dat past wel bij hem
25 november mag ie mee met zijn nieuwe baasjes

Dennis heeft mijn e-mail niet beantwoord
Dus bel ik hem
Vraag uitleg van de betreffende passages in het contract
Hij haalt mijn berichtje er bij
Legt me uit dat het slechts om formaliteiten gaat

"Het zijn gewoon standaardbepalingen voor een koopcontract. Die horen er nu eenmaal in te
staan"
"Hmmm..."
Ik ben niet helemaal tevreden
Begrijp liever alles voordat ik een contract onderteken
"Ik lees hier dat ik het contract zelf moet ondertekenen" zeg ik
"Maar is het echt nodig dat ik alleen daarvoor naar Tsjechië reis?"
"Nee hoor, je kunt het contract gewoon in Nederland ondertekenen bij de notaris. Je moet het
dan wel weer laten voorzien van een apostillestempel"
Ik ben opgelucht, dat scheelt weer een vermoeiend tripje
"Heb je nog iets van Henk gehoord?" vraag ik wat gespannen
Dat heeft hij niet
"Zou je hem dan nog eens willen bellen? Straks zitten we al in 2005 en staat het kasteel
nog steeds niet op mijn naam"
Hij belooft hem morgen te bellen
"Ik verwacht geen problemen hoor" probeert hij me gerust te stellen
Tevergeefs
We krijgen bericht van onze boekhoudster uit Brno
Er is een factuur binnengekomen van Wekostav
Of ze die moeten betalen
Zo ja, dan moeten we geld overmaken omdat het saldo ontoereikend is
Indachtig de opmerking van Henk dat de materialen “voor de sneeuw” bij het kasteel moeten
zijn maken we het geld over naar de rekening courant van Cosy Cottage
Geven opdracht de factuur te voldoen

Het is vrijdag 5 november 2004

De weken slepen zich voort
Het zijn frustrerende weken

Henk heeft het contract ontvangen
Hij heeft geen tijd gehad het door te nemen
Het geld is nog niet binnen

Henk heeft het contract gelezen
Hij wil er nog eens "naar laten kijken"
Het geld staat nog niet op zijn rekening

Het contract ligt nog bij Henks’ "adviseur"
Hij verwacht het morgen terug
Geld heeft hij nog niet gezien

Ik bel met Dennis
"Weet jij wat er aan de hand is? Waarom hij niet tekent?"
Dennis weet het niet

Bel met Henk:
"Je hebt nu toch wel tijd genoeg gehad. Wanneer ga je dat contract tekenen?"
"Ik verwacht morgen bericht van mijn adviseur. Het contract moet wel helemaal in orde zijn hoor…"

Met Edwin:
"Is die factuur nu al voldaan?"
"Als het goed is wel. Maar ik zal het nog even navragen en het je laten weten"

Ik bel...
Fax...
Mail...
Bel weer...
Dring aan...
Dreig...
Smeek...
Vloek...

Op 24 november krijgen we een fax:

"Het geld staat op de rekening wij gaan ermee aan de slag
Groetjes Henk"
Het zal mij benieuwen...

Ergens in Friesland

Ik zie dat ze er een beetje moeite mee hebben, de twee dames
We zijn bij Boxerkennel "De Maalpeer"
Klaar om te vertrekken
"Nou ja, we kunnen ze ook niet allemaal houden" zegt Femke manmoedig
"Hij krijgt een goed tehuis hoor" stelt mijn vrouw haar gerust
"Laat je af en toe eens horen hoe het met hem gaat?" vraagt Annie
Ze streelt het beestje nog een laatste keer
We beloven het
Stappen schielijk in, ze mochten zich eens bedenken...
Elco brengt de thuisreis door op de schoot van mijn vrouw
Heeft geen idee van de verandering die zijn leventje zojuist heeft ondergaan
Dut halverwege in...

November loopt op zijn eind

Vertwijfeld mail ik nog eens naar Dennis
Vraag naar de "status van de vorderingen m.b.t. ondertekening van het koopcontract"
De volgende dag lees ik:

"Beste John,
Heden heb ik contact gehad met dhr Westendorp en deze heeft het contract nog niet getekend. (naar ik begrijp wil hij toch wat wijzigen). Ik heb bij hem er op aangedrongen om het contract te tekenen zoals deze is opgemaakt. Morgen verwacht ik de ondertekende contracten te kunnen ontvangen.
Met vriendelijke groet,
Dennis M. Rinkema"

Morgen, grrrrr....
Hoe vaak heb ik dat nu al gehoord

De bel gaat
"Kraamvisite"
Aan aandacht ontbreekt het Elco niet, die eerste dagen
Wat gegeneerd denk ik terug aan de verrassing toen we terugkwamen uit Friesland
De grote ooievaar die onze voortuin sierde
In d'r snavel een luier met daarin een puppy
Vluchtige voorbijgangers moeten ongetwijfeld een andere conclusie getrokken hebben
De volgende dag al hebben we de "verrassing" verwijderd
Ons kersverse huisgenootje verkent intussen naarstig zijn nieuwe leefomgeving
Laat hier en daar donkere plekjes na op de vloerbedekking
Kauwt op dingen die niet bestemd zijn om op te kauwen
Het wordt allemaal bedekt met de mantel der liefde
De capriolen die hij uithaalt maken het ruimschoots goed
Maar 's nachts mist hij zijn broertjes en zusjes
En laat dat horen ook...

Er verstrijkt weer een dag
Een dag zonder nieuws uit Tsjechië
Geen verlossend bericht: “De contracten zijn binnen, ondertekend en wel”
Mijn vrouw heeft alle vertrouwen in Henk en Holland Trade House verloren
Met name in Henk
Ze is woedend op hem
"Hij flikt ons iets" zegt ze met een felle blik in haar ogen
"Waarom zou hij anders niet tekenen?"
Ik moet toegeven dat ik dat ook niet begrijp
Hij zal vroeg of laat toch zijn handtekening moeten zetten
We hebben immers die zekerheidsstelling achter de hand?
Toch kan ik niet ontkennen dat ik me zorgen maak
Die nacht kan ik de slaap niet vatten
Ik zal binnenkort toch naar andere maatregelen moeten grijpen
Als hij niet tekent…
Van beneden bereikt een klaaglijk gejank onze slaapkamer

“Probleempjes”

Vastberaden toets ik het nummer in
De telefoon gaat enkele keren over voor hij opneemt
"Dennis Rinkema, Holland Trade House, Vrchlabi"
"Hallo, met Jos, Cosy Cottage"
"Oh, hai, hoe is het?"
"Goed, dank je"
Ik ben niet in de stemming voor een vriendelijk gesprekje
Kom onmiddellijk terzake
"Je hebt het contract zeker niet gekregen van Henk? Ik heb tenminste niets van je gehoord"
"Euh, nee… Ik heb hem een paar keer gebeld. Maar hij heeft er wat probleempjes mee, zegt hij"
"Probleempjes? Wat voor probleempjes?"
"Iets met BTW die hij zou moeten betalen als hij het kasteel verkoopt"
Weer die BTW
"Moet er dan BTW betaald worden?" vraag ik ongeduldig
"Volgens mij niet, maar Henk denkt van wel"
Ik aarzel
"En nu? Hoe gaat het verder?"
"Hij komt volgende week naar Nederland. Ik heb hem gezegd dat hij gewoon ondertekenen moet. Dat heeft hij tenslotte beloofd. Hij zal het contract bij jullie langsbrengen"
Morgen... Volgende week... Over een maand...
Ik word er tureluurs van
Heb het gevoel dat ik aan het lijntje gehouden word en niet zo’n beetje ook
Ik rond het gesprek af
Verbreek de verbinding
Draai onmiddellijk het nummer van Henk
Ik val met de deur in huis
"Ik heb van Dennis gehoord dat je nog niet ondertekend hebt. Wat is er mis?"
"Nou, volgens Latja moet ik 19% BTW over de koopsom betalen. Ik wil er zeker van zijn dat
dat niet voor mijn rekening komt"
"Dennis zegt dat er geen BTW betaald hoeft te worden"
"Ach, Dennis... Wat weet die nou..."
Ik voel een woede-uitbarsting opkomen
Haal diep adem
Ik moet hem zover krijgen dat hij tekent
Ruzie zal daarbij zeker niet helpen
Toch kan ik niet voorkomen dat ik met een lichte stemverheffing verder ga:
"Nou moet je eens goed luisteren Henk. Het is nu al vijf maanden geleden dat ik voor het
kasteel betaald heb. Ik vind het nu toch echt tijd worden dat het op mijn naam komt"
"Nou het ligt niet aan mij hoor. Ik heb begin juli al tegen Holland Trade House gezegd dat ik
bang was voor extra belastingen!" antwoordt hij op een wat verontwaardigde toon
Ik voel mijn handpalmen vochtig worden
Dit lijkt op een zichzelf repeterend drama
"Weet je dat wel zeker van die BTW?"
"Nou, Latja zegt dat"
Ik zucht, Latja zegt dit, Latja zegt dat
Wie is die man nu helemaal?
"En weet Latja dat zeker?" zeg ik met nauwelijks ingehouden woede
Hij aarzelt
Ik stoom door: "Als er belasting betaald moet worden, en ik zeg ALS, dan komt die voor mijn
rekening. Dat staat in de zekerheidsstelling die we indertijd getekend hebben. Er is dus geen
enkele reden niet te ondertekenen"
Hij zwijgt
"Hallo, ben je er nog?"
"Ja, ja, ik was even aan het denken"
"Je vertrouwt me toch wel?" vraag ik indringend
"Jawel, maar het gaat om een boel geld..."
Niet dus
Hij vertrouwt me niet
Ik besluit door te drukken
"Dennis vertelde me dat je volgende week in Nederland bent"
"Ja, ik moet even iets regelen, maar het wordt wel een kort bezoekje"
"Te kort om langs te komen?"
Een aarzeling
"Nee, dat zal nog wel lukken"
We spreken dinsdag 7 december af bij mij thuis
"Zo rond één uur?"
"Is goed…”"
Ik laat even een pauze vallen
Vervolg: "En neem je het ondertekende contract dan mee?"
Weer een stilte
Tenslotte: "Is goed..."
"Nou, tot dinsdag dan maar"
"Ja, tot dinsdag..."
Ik verbreek de verbinding
Pak mijn zakdoek
Dep de hoorn af voor ik hem op zijn plaats terug leg

Maandag 6 december

Ik bel hem nog eens
Gewoon voor de zekerheid
Wil weten of de afspraak morgen doorgaat
Hij klinkt wat timide
De afspraak gaat door
Hij zal het contract meebrengen
Maar hij heeft het niet ondertekend
Latja heeft het nagecheckt
Er moet 19% BTW betaald worden over de koopsom
Hij wil zeker weten dat wij die betalen
Dan pas wil hij ondertekenen
Dennis zou het al sinds 2 december weten
Had gezegd dat hij mij hierover zou bellen
Ik vloek binnensmonds
"Maar je hèbt toch zekerheid? Het staat verdorie in die zekerheidsstelling. Wat wil je nog meer?"
Hij mompelt iets onverstaanbaars
Ik besluit het gesprek niet op de spits te drijven
"We praten morgen wel verder" zeg ik

Ik bel met Vrchlabi
De telefoonrekening zal deze maand hoog uitvallen
Dennis gelooft nog steeds niet dat er BTW betaald moet worden

"Maar mocht dat wèl zo zijn dan kun je die terugvorderen. Cosy Cottage moet dan wel een BTW-administratie aanvragen"
Ik ben even stil
Terugvorderen?
Dat klinkt een stuk minder zeker dan voorheen
Langzaam dringt het tot me door dat niet Dennis maar Latja gelijk dreigt te krijgen
Ik word boos
"En waarom wist ik dat begin juli niet? Eerst die overdrachtsbelasting en nu weer BTW. Behalve het feit dat ik al vijf maanden zit te wachten op de overdracht begint het kostenplaatje nu ook aardig op te lopen" val ik uit
"Rustig maar, het is nog niet zeker" zegt hij sussend
Ik bedwing mijn neiging om de haak op het toestel te smakken
"We spreken elkaar" zeg ik
Breek het gesprek abrupt af

Dinsdag 7 december

Het loopt tegen enen
Mijn vrouw is niet thuis
Ze kan een hernieuwde ontmoeting met Henk en Ria niet opbrengen
Is bang dat ze uit haar slof zal schieten
Ik kan haar geen ongelijk geven
Persoonlijk sta ik ook niet te springen
Maar het kasteel staat op naam van Wekostav
Nog even "vriendjes" blijven dus
Hoe zwaar het me ook valt
Ongeduldig kijk ik op mijn horloge
Dan gaat mijn mobieltje over
Ik kijk op de nummermelder; Henk
Verdorie, zou ie nu toch weer afzeggen?
"Jos"
"Hallo, met Henk. We staan in Hengelo maar kunnen het niet vinden"
"Waar sta je precies?"
"Bij een bouwmarkt aan de Enschedesestraat. Euh.. Karwei"
"Ik kom er zo aan, wacht daar maar even"
Ik spring in mijn auto voor het korte ritje
Krijg de Pajero in het oog
Claxonneer, wenk ze me te volgen
Draai mijn auto
Even later parkeren we voor mijn huis
Ik verman me
Plooi mijn gezicht in een glimlach
Hoop dat die overtuigend overkomt
"Hallo, hoe is het? Goede reis gehad?"
Ik druk handen
Hendrik-Jan is ook meegekomen
Als ik hem aankijk slaat hij zijn ogen neer
Ik ga voor naar de woonkamer
"Ga zitten" zeg ik uitnodigend "Willen jullie koffie?"
"Nee dank je" zegt Ria "We kunnen maar even blijven. Morgen gaan we weer terug en we moeten nog pakken"
"Eigenlijk komen we alleen maar het contract langsbrengen" voegt Henk eraan toe
Ik kijk ze aarzelend aan
Dit dreigt wel heel snel te gaan
"Iets fris dan?" dring ik aan
Met zichtbare tegenzin stemmen ze toe
Gaan zitten, op het puntje van hun stoel
Hendrik-Jan zit onrustig te draaien op de bank
Henk opent zijn aktetas
Legt het contract voor me op de salontafel
"Er zijn een paar dingen in veranderd hoor"
Ik werp er een korte blik op
Het is in het Tsjechisch opgesteld
Nou ja, die vertaling krijg ik wel van Holland Trade House
Ik laat "de veranderingen" maar even voor wat ze zijn
Er zijn belangrijkere zaken te bespreken
Ik schraap mijn keel
Concentreer me op Henk
"Wat is nu precies de reden dat je niet wilt ondertekenen?" vraag ik geforceerd rustig
Ik kijk hem aan
Hij verschuift wat ongemakkelijk op zijn stoel
"Nou ja, het gaat wèl om **.*** euro hoor. Het enige wat we willen is zekerheid dat we die niet hoeven te betalen"
"Maar dat is toch al geregeld in die zekerheidsstelling?" herhaal ik mijn standpunt
Ik begrijp niet dat dat niet tot ze door wil dringen
"Vind je dat nog niet genoeg?"
Ria mengt zich in het gesprek
"We willen geen moeilijkheden met de fiscus in Tsjechië. We willen de garantie dat jij die BTW
betaalt. Die zekerheidsstelling alleen is niet genoeg. Daar wordt de BTW niet in genoemd"
Op haar gezicht ligt een vastberaden uitdrukking
Verbaasd kijk ik haar aan
In de zekerheidsstelling is sprake van "eventuele andere belastingen"
Daartoe hoort BTW dan toch ook?
Ik kijk van Ria naar Henk en terug
"Hoe willen jullie het dan geregeld hebben?" vraag ik vertwijfeld
Henk haalt flauwtjes zijn schouders op
Ik denk na
"En als ik een verklaring opstel waarin ik garant sta voor betaling? Een soort sideletter bij het contract?"
Ik ben nu zo ongeveer tot alles bereid
Als hij maar ondertekent
Henk werpt een onzekere blik op Ria
Knikt dan aarzelend
"Dat zou een oplossing kunnen zijn..."
We komen overeen dat ik de sideletter opstel
Ik zal hem, tezamen met de contracten, bij een notaris ondertekenen
Laten voorzien van een appostillestempel en het pakketje naar Henk sturen
Die zal het dan tekenen en naar Holland Trade House verzenden
De lucht lijkt wat opgeklaard
"Ik was al bang dat we hierdoor ruzie zouden krijgen" zegt Henk opgelucht
Ik slik de scherpe opmerking in die op het puntje van mijn tong ligt
Ria neemt een slok van haar icetea en kijkt op haar horloge
Ik stap snel over naar het volgende onderwerp
"Hoe gaat het met die opknapbeurt? Ben je al begonnen?"
"De materialen zijn besteld. Volgende week gaan we beginnen met het opruimen van het terrein" zegt Henk
"Tenminste als het weer meewerkt" voegt hij er aan toe
Volgende week, hmmm...
Ria maakt aanstalten op te staan
"We moeten nu echt gaan hoor, anders redden we het niet..."
Het is half twee, ze zijn een half uurtje geweest
In de hal trek ik Henk aan zijn mouw
"Oh ja, die factuur die je me toegezegd hebt, wanneer krijg ik die?"
Hij kijkt me verbaasd aan
"Heb je die nog niet gekregen? Ik heb Latja wel opdracht gegeven..."
"Ik heb hem nog niet ontvangen" zeg ik
"Ik zal Latja er deze week nog eens naar vragen" belooft hij met zijn hand op de deurknop
Ik krijg amper de gelegenheid ze een goede reis toe te wensen
Ze haasten zich naar hun auto
Met gemengde gevoelens kijk ik ze na
Hendrik-Jan heeft tijdens het bezoek geen woord gezegd
Ik blijf achter met een ongemakkelijk gevoel
Het zit me niet lekker
Helemaal niet lekker
Waarom vertrouwt hij me niet?
Wie garandeert me dat hij nu wèl zal tekenen?
Is er een andere reden dat hij de boel loopt te vertragen?
Ik denk na
Schud mijn hoofd
Ik kan niets bedenken
In het uiterste geval kan ik gebruik maken van de zekerheidsstelling
Dat moet hij toch ook beseffen?
Ik recht mijn rug
Ben het wachten beu
Op Dennis vertrouw ik niet meer
Ik twijfel aan zijn deskundigheid en aanpak
Er zijn teveel zaken misgegaan
Wat ik nodig heb is een breekijzer
Iemand die de zaak in beweging kan krijgen
Vastbesloten start ik mijn computer op
Ik zal het hogerop zoeken
Bij de man bij wie het hele avontuur begonnen is
Die me in contact heeft gebracht met Wekostav
Maarten ten Dam

[ Bericht 0% gewijzigd door JohannesP op 04-11-2010 01:17:27 (Foutje...) ]

Een brief

"Geachte heer Ten Dam,
Het spijt me u mee te moeten delen dat wij ons gedwongen zien onze plannen m.b.t. project kasteel Zacler te heroverwegen en wel om de volgende redenen.
Wij zijn zeer teleurgesteld in de voortgang van zaken met name die van de ondertekening van het koopcontract tussen Wekostav en Cosy Cottage.
Wij hebben bij zowel uw medewerker als bij Henk Westerterp diverse keren aangedrongen op een spoedige ondertekening van e.e.a. doch door allerlei 'gebeurtenissen' is dit tot op heden niet gebeurd en ziet het ernaar uit dat e.e.a. pas volgend jaar zal geschieden. Dit is voor ons onverteerbaar aangezien wij al sinds april van dit jaar onze plannen kenbaar hebben gemaakt.
Ik weet niet in hoeverre u op de hoogte bent van de ontwikkelingen, daarom zal ik u in het kort
verslag doen.
Gezien het feit dat wij naar onze mening veel te weinig informatie ontvingen omtrent de mogelijkheden en de onderhoudstoestand van het gebouw hebben wij eind juni een beroep gedaan op uw organisatie om aankoopbegeleiding.
Vlak voor de geplande ondertekening werd door de verkopende partij geëist dat een deel van de koopsom (**.*** euro) niet op het contract vermeld diende te worden maar 'onderhands' uitbetaald diende te worden. Wij waren geschokt maar konden op dat moment niet meer terug aangezien de aanbetaling van **.*** euro dan ten goede zou komen van de verkoper. De heer Westerterp had namelijk geen voorovereenkomst opgemaakt waarin e.e.a. geregeld was. Bemiddeling van HTH resulteerde in een constructie waarin de heer Westerterp de eventuele verdere 'verrassingen' op zou vangen door via Wekostav het contract te tekenen en de betaling te verrichten met het door ons inmiddels overgemaakte resterende bedrag. In een overeenkomst met wekostav werd vastgelegd dat de heer Westerterp het gebouw 3 dagen later weer zou overdragen aan Cosy Cottage. Dat bleek na de ondertekening onmogelijk aangezien het OG eerst in de registers beschreven zou moeten staan als zijnde eigendom van Wekostav, wat enige maanden op zich zou laten wachten. In oktober van dit jaar was dat het geval en sindsdien heb ik diverse keren aangedrongen op een spoedige afhandeling, zowel tijdens bezoeken aan Tsjechië als telefonisch vanuit Nederland. Om voor mij onduidelijke redenen en elkaar tegensprekende verklaringen van uw medewerker en de heer Westerterp duurde het tot deze week voordat het contract getekend kon worden, althans: dat dacht ik. Nadat de heer Westerterp vorige week te kennen had gegeven het met enkele alinea's in het contract niet eens te zijn ging hij uiteindelijk toch akkoord.
Afgelopen weekend was hij in Nederland en zou de contracten ondertekenen en aan mij doorgeven zodat ik ze in Nederland kon tekenen waarmee e.e.a. afgerond zou zijn. Toen ik hem maandagavond belde met de vraag wanneer hij het contract af zou leveren bleek er weer een probleem te zijn waardoor hij naar zijn zeggen niet tot ondertekening kon overgaan. Hij zou, omdat de overdracht naar Cosy Cottage binnen 3 jaar na aankoop door Wekostav plaatsvindt, geconfronteerd worden met een BTW afdracht over het aankoopbedrag en wilde zekerheid dat niet hij maar Cosy Cottage hiervoor zou opdraaien. Het gaat om een bedrag van **.*** euro.
Concluderend:
- door niet professioneel handelen van de heer Westerterp (het niet laten opmaken van een voorovereenkomst met de verkopende partij) worden wij nu geconfronteerd met een ellenlange aankoopprocedure en een fors extra bedrag van **.*** euro. (**.*** BTW en **** euro overdrachtsbelasting)
- wij zijn van mening dat uw medewerker voordat voor de constructie gekozen is, om Wekostav als tussenpersoon te gebruiken bij de aankoop van het kasteel, tenminste op de hoogte had moeten zijn en ons in kennis had moeten stellen van het feit dat het gebouw niet binnen 3 dagen doorverkocht kon worden zoals in de overeenkomst tussen Cosy Cottage en Wekostav werd gesteld.
- bovendien hadden wij op dat moment ook moeten weten dat e.e.a. extra kosten van deze orde met zich mee zouden brengen. In dat geval hadden wij zeker niet voor deze constructie gekozen.
Bovenstaande en het feit dat de partijen waar wij mee verder moeten m.b.t. Project Kasteel Zacler naar onze mening 'niet door een deur kunnen' doen ons in hoge mate twijfelen aan het toekomstige succes van het project. Wij willen in deze nadrukkelijk geen schuldige aanwijzen maar slechts wijzen op de bovenomschreven ontwikkelingen.
Tenslotte willen wij er graag op wijzen dat partijen waarmee wij zaken doen ons aanbevolen werden door uw organisatie waardoor er naar onze mening toch wel sprake is van enige verantwoordelijkheid van Holland Trade House. Wij zijn nog steeds overtuigd van de mogelijkheden van Kasteel Zacler en willen graag verder met het project. Wij hopen dan ook dat door uw tussenkomst de gerezen problemen zo snel mogelijk uit de wereld geholpen kunnen worden zodat wij alsnog verder kunnen met het project.
Vriendelijke groet,
Jos Davids
Cosy Cottage S.R.O."

Ik druk de sigaret uit die op de rand van de asbak ligt te smeulen
Wrijf door mijn ogen die branderig aanvoelen
Resoluut sla ik het bericht op
Ik zal het straks nog een keer doorlezen en daarna versturen
Heb nu dringend behoefte aan een kop koffie
Ik zet het raam op een kier
Verlaat mijn kantoortje en loop naar de keuken
Duw een pad in het Senseo-apparaat
Hoor de voordeur dichtslaan
Mijn vrouw loopt de keuken binnen
In haar kielzog Elco, onhandig, struikelend over zijn korte pootjes
Ik buk me, aai het beestje over zn kop
Het wordt beloond met een protesterend, schel kefje
Mijn vrouw kijkt me onderzoekend aan
"Hoe is het gegaan?"
Ik doe verslag van het korte bezoekje
Als ik haar vertel over onze overeenkomst onderbreekt ze me
"Wat? Je gaat garant staan dat wij die BTW betalen?"
Ze kijkt me aan alsof ze mijn geestelijke vermogens in twijfel trekt
Ik hef mijn handen in een hulpeloos gebaar
"Wat had ik anders moeten doen? Als we het kasteel eenmaal op onze naam hebben zet ik Henk heus wel aan de kant. Maar tot dan moeten we gewoon 'vriendjes blijven'. En eigenlijk verandert het niets aan onze situatie. Die BTW hadden we sowieso moeten betalen"
Ze lijkt niet overtuigd
"En Dennis? Kan die niets doen?"
"Ik geloof niet dat Dennis de zaken nog in de hand heeft" antwoord ik
"Als je nagaat hoe vaak hij Henk nu al gebeld heeft. Tenminste dat beweert hij"
Haar gezicht betrekt
"Hmmm Ik moet nog zien of hij nu wel tekent. Om eerlijk te zijn vertrouw ik de zaak helemaal niet meer. We hadden nooit met die man in zee moeten gaan!"
"Tsja, ik weet het ook niet meer. Aan de andere kant moet hij toch een keer tekenen. Hij heeft geen andere keus. Eerlijk gezegd begrijp ik gewoon niet waarom het allemaal zo lang duurt. Waarom hij de boel loopt te vertragen"
Ik pak mijn koffie op
"In ieder geval ga ik contact opnemen met Maarten ten Dam. De zaak moet nu toch een keer in een stroomversnelling komen"
Met het dampende kopje loop ik terug naar mijn kantoortje
Het is er fris geworden, de vitrage wappert heen en weer voor het half geopende raam
Rillend sluit ik het
Steek mijn zoveelste sigaret op
Draai het nummer van Dennis
Vertel dat ik een sideletter ga opstellen waarin ik betaling van de BTW garandeer
Omdat ik daarin geen expert ben zal ik het hem toesturen
Ik vraag of hij het kan corrigeren en eventueel aanvullen
"Zo gauw ik het binnen heb zal ik het bekijken" belooft hij
"Ik heb trouwens ook het nieuwe contract ontvangen, ik zal het je zo direct mailen"
"Is goed" zeg ik, er van uitgaande dat hij op de vertaling doelt

Ik open outlook en het opgeslagen bericht
Is het wel dwingend genoeg?
Ik overweeg een aantal zinnen wat aan te scherpen
Het bezoekje van Henk te vermelden
Verwerp mijn ingeving
Het zou niets toevoegen
Ik open het adresboek
Klik op ******@nlchamber.info
Verzend het bericht

Ik neem een laatste slok van de lauw geworden koffie
Schuif het kopje opzij en trek het toetsenbord naar me toe
Open Word en begin zuchtend aan de opstelling van de garantiestelling
Ik ben er een half uur zoet mee.

Om een mij onbekende reden is het laatste deel van deze reactie 'weggevallen'
Daarom nogmaals in het volgende deel...

[ Bericht 0% gewijzigd door JohannesP op 05-11-2010 00:57:27 ]

Verstuur tenslotte het opzetje:

"Beste Dennis,
Hierbij als bijlage de door mij opgestelde overeenkomst tussen Wekostav en Cosy Cottage betreffende de eventueel door Wekostav af te dragen BTW inzake Zacler.
Wil je e.e.a. doorlezen en mij van advies dienen over eventuele aanvullingen of formuleringen?
Als je van mening bent dat e.e.a. er mee door kan dan neem ik het morgen gelijk mee naar de notaris voor ondertekening.
Vriendelijke groet
Jos Davids"

Ik klik op de verzendbutton
Krijg meteen een nieuw bericht:

"Beste Jos,
Bijgaand de laatste versie van de contracten
Met vriendelijke groet,
Dennis M. Rinkema
Holland Trade House
Krkonosska 186
54301 Vrchlabi
Czech Republic"

Ik open de bijlage
Het is hetzelfde contract dat ik even hiervoor van Henk gekregen heb
In het Tsjechisch...
Geen vertaling
Grommend sluit ik Outlook
Kan er dan helemaal niets in één keer goed gaan?
Moet ik overal achter aan zeuren?
Mijn humeur is tot het nulpunt gezakt
Ik loop naar de hal
Mijn gezicht staat op onweer
Ik werp een snelle blik in de woonkamer
Mijn vrouw zit op de vloer
Elco drentelt speels om haar heen
"Ik ga even een luchtje scheppen" zeg ik
"Is goed" antwoordt ze, zonder op te kijken
Ik schiet in mijn winterjas
Tijd voor een stevige wandeling
Even afkoelen
De wandeling duurt twee uur

Het loopt tegen zessen als ik weer achter mijn bureau plaatsneem
Ik breng het scherm tot leven
Lees Dennis' reactie op mijn bericht:

"Beste John,
Ik heb textueel een en ander aangepast binnen de door jou aangegeven
context. Mochten hier nog vragen over zijn kun je me uiteraard telefonsich
bereiken.
Met vriendelijke groet,
Dennis M. Rinkema
Holland Trade House"

Ik open de bijlage
Hij heeft nauwelijks iets aangepast merk ik op:

"Overeenkomst behorende bij aankoop kasteel te Zacler (Cz)
WEKOSTAV S.R.O.
Identificatienummer (IO): 25942409
te Strá¸kovice 2, Malé Svatoovice, 542 34
ingeschreven in het handelsregister bij Krajský soud te Hradec Králové, afdeling C,
nummer 16382
vertegenwoordigd door H. J. M. Westerterp, Jednatel,
hierna genoemd partij 1
en
Cosy Cottage S.R.O.
Identificatienummer van het bedrijf (IO): 26931559
te Brno, Roubalova 13, 602 00
ingeschreven in het handelsregister bij Krajský soud te Brno, afdeling C, nummer 46218
vertegenwoordig door J. P. P. Davids, Jednatel,
hierna genoemd partij 2
Komen het volgende overeen:
Partij 2 verklaart garant te staan voor betaling van de mogelijk door partij 1 af te dragen BTW over de koopsom van ***.*** euro voortvloeiend uit de overeen te komen koopovereenkomst betreffende het object zoals hieronder beschreven
Het gebouw ´aclé nummer 1 dat staat op terrein nummer 24, verder terrein nummer 24 met een omtrek van 2959 m², het bebouwde terrein en binnenplaats en verkaveling nummer 1026, omtrek 897 m², met bestemming - diverse terreinen. Zo geregistreerd in de regio Trutnov, kadastergebied ´aclé, zoals ingeschreven in eigendomslijst (LV) nummer 1433.
Verder verklaart partij 1 mee te werken aan alle mogelijke onderzoeken, binnen de juridische kaders van de Tsjechische en Nederlandse wetgeving, om voornoemde BTW heffing te voorkomen en indien BTW heffing kan worden voorkomen of geminimaliseerd zij daar actief haar medewerking aan zal verlenen.
Partij 2 zal de BTW over de koopsom slechts vergoeden wanneer partij 1 onomstotelijk en met behulp van officiële en originele documenten aantoont dat de BTW afdracht door partij 1 betaald dient te worden.
Aldus overeengekomen en ondertekend ____ december 2004"

Ik print de overeenkomst uit
Bekijk het geheel nog eens sceptisch
Dan haal ik mijn schouders op
Dit is alleen maar een overbodig formulier
We waren toch al overeengekomen dat ik alle belastingen zou betalen
Alleen had ik er niet op gerekend dat het zoveel zou worden
Hopelijk is het genoeg om Henk te overtuigen

Ik word in mijn overpeinzingen gestoord door de telefoon
Kijk op de display: 00420 *** *** ***
Tsjechië...
Het nummer komt me niet bekend voor
Nieuwsgierig neem ik op

Een laat advies...

"Jos Davids..."
De lijn kraakt, een moment denk ik dat de verbinding wegvalt
Dan: "Met Laurens Gerard Rinkes, Holland Trade House"
Ik ben verrast
Val even stil
Het is de eerste keer dat ik persoonlijk contact met hem heb
Tot nu toe was hij niet meer dan een naam op een stuk papier
Ik antwoord aarzelend: "Hallo..."
"Goedenavond meneer Davids. Ik heb uw bericht doorgestuurd gekregen van Maarten ten Dam. Ik begrijp dat er wat problemen zijn?"
Nou, mijn mailtje heeft indruk gemaakt
Zon snelle reactie had ik niet verwacht
"Nogal, ja. Maar ik neem aan dat u het bericht doorgelezen hebt?"
Ik heb geen trek het hele verhaal nog eens woordelijk te herhalen
"Ja, lees ik het goed dat u wilt stoppen met het project?"
Ik zucht, hoe komt hij daar nu bij? 'Heroverwegen' schreef ik, niet 'stoppen'
"Nee hoor, zo gauw geef ik niet op. Al moet ik wel zeggen dat ik behoorlijk moe wordt van de gang van zaken"
"Het duurt inderdaad allemaal wat lang..."
"U zegt het. Ik zou in juli al eigenaar van het kasteel zijn. Het is nu december..."
Ik merk dat ik mijn stem wat verhef, houd me in
"Tsja, het is allemaal een beetje anders gelopen dan we vooraf ingeschat hadden"
Ik word een beetje kriegel van zijn ontwijkende antwoord
Haal diep adem: "OK, maar ik zou nu eindelijk wel eens dat koopcontract getekend willen zien. Ik begrijp niet wat er allemaal aan de hand is bij jullie in Tsjechië. Waarom het allemaal zo lang moet duren. Wel weet ik dat het bepaald niet botert tussen Henk en Dennis. En ik wil daarvan niet de dupe worden. Ik wijs u erop dat ik via uw organisatie met Henk in contact ben gekomen. U draagt dus wel enige verantwoordelijkheid!"
Ik zwijg, wat buiten adem
Even is het stil
Ben ik te ver gegaan?
Dan: "Ik zal met Henk en Dennis overleggen hoe we het probleem uit de wereld kunnen helpen. Wat die verantwoordelijkheid betreft, daarin verschillen we toch iets van mening..."
Ik slik een scherp antwoord in
Niet verantwoordelijk?
En wie heeft dan die Wekostav-constructie bedacht en geadviseerd?
Wie heeft die zekerheidsstelling opgesteld?
Wie heeft er met de koopcontracten 'gerommeld'?
Met moeite beheers ik mezelf
Het gesprek laten escaleren zou onverstandig zijn
"Het heeft nu geen zin om over verantwoordelijkheden te discussiëren. Ik wil gewoon waar voor mijn geld. We hebben in juni al betaald voor het kasteel. Het wordt hoog tijd dat we het op naam krijgen" ga ik het onderwerp uit de weg
"Binnenkort ga ik met Henk en Dennis om de tafel. We komen er wel uit denk ik" zegt hij sussend
Het antwoord overtuigt me niet echt
Ik wil een harde toezegging
Toch besluit ik niet verder aan te dringen
"Goed, dan wachten we dat af" ga ik met tegenzin akkoord
Geïnteresseerd vraagt hij naar de vorderingen van het project
Ik zeg dat ik Henk opdracht heb gegeven om hier en daar het pleisterwerk te herstellen en het kasteelterrein wat op te ruimen.
"Verder ben ik niet van plan om er geld in te steken voordat het kasteel op mijn naam staat"
Hij aarzelt
Dan, wat onduidelijk: "Misschien kunt u beter op zoek gaan naar een ander"
Even begrijp ik niet wat hij bedoelt
Een ander dan Holland Trade House?
Word ik te lastig?
Hij merkt mijn verwarring op
"Ik bedoel een andere uitvoerder..."
"Hoezo? Is er dan iets mis met Henk?" vraag ik
"Nee, hoor," haast hij zich te antwoorden "Henk is een prima vakman, maar hij is meer gespecialiseerd in het bouwen van vakantiehuizen. Hij heeft geen ervaring met grootschalige projecten."
Ik laat zijn opmerking even bezinken
Holland Trade House is al vanaf het begin op de hoogte van mijn plannen
Een beetje laat dus voor zon advies...
"Dan zal hij wel eerst het kasteel moeten doorverkopen. Ik zit nu aan hem vast" merk ik wat knorrig op
"Ik ga mijn best voor u doen" zegt hij effen
We beëindigen het gesprek
Ik houd er een onbevredigend gevoel aan over
Waar ben ik aan begonnen....?