R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hallo lezer!
Het is eigenlijk de eerste keer dat ik via het internet mijn verhaal lucht, maar ik probeer het gewoon en zie wel wat ik er mee opschiet.
Het zit zo: ik en mijn vriendin wonen nu zo'n 3,5 maand samen. Ik ken haar nu ongeveer een half jaar. Ik weet dat het samenwoonproces behoorlijk snel is gegaan, maar het voelde juist om dat te doen.
Al snel nadat ik mijn huidige vriendin leerde kennen ging zij op zichzelf wonen. Ik heb ook meegeklust(schilderen, dingen ophangen enzovoort.) We waren in die tijd erg veel bij elkaar. (gedurende 1 maand- 1,5 maand). Dat klikte erg goed qua niveau en levensstijl (sliepen bij elkaar in die tijd)
Maar de laatste tijd zit ik niet zo lekker in mijn vel als ik alleen bij haar thuis zit. Ik ben overigens 24 en zij is 21. Het probleem zoals ik aangaf is dat ik mij niet helemaal thuisvoel. De kleuren van het huis, bestek, alles is in haar stijl. Dat opzich vind ik niet erg. Het enigste wat echt van mij is, is mijn pc die boven staat en mijn tv die beneden staat met de ps3 en een laptop.
Vroeger toen mijn vriendin jonger was, wilde ze een beetje vrienden met iedereen zijn. Althans dat denk ik. Haar moeder begon daar een keer tijdens de lunch over dat ze dat misschien beetje nu moest laten. Ikzelf vind dat eigenlijk een zeer onvolwassen manier van leven. Ik zie soms ook weleens foto's voorbij komen dat ze omarmd met een "vriend" op de foto staat. Ikzelf heb ook een grote gemengde (meiden/ jongens) vriendengroep en zo staan wij niet met elkaar op de foto.
Het probleem is dat ik dat moeilijk vind om te zien. Omdat ik mijzelf ook redelijk ken weet ik dat ik als die foto's vaker ga zien, minder ga voelen voor mijn vriendin. Dit omdat ik ga twijfelen of ze dan wel de juiste is voor mij. En verder ben ik niet een mak lammetje die te weinig zelfvertrouwen heeft. Dit is juist omgekeerd.
Een storend iets vind ik nog wel het feit dat ze nog iets heeft van haar ex (relatie van 2,5 jaar). Namelijk een knuffelhartje. Dikwijls als wij tv kijken pakt ze dat hartje stevig vast en drukt dat tegen haar borst. Ik weet niet waarom, maar ik word daar wel verdrietig van. Ik heb dat aangegeven en gezegd. Maar zij zegt dat dan het geen emotionele waarde heeft.
Verder hangt er een bord met wat foto's van haar en vrienden (veelal jongens). Ook dit is toch wel confronterend voor me. Als ik naar mijzelf kijken ben ik niet een groot jaloers persoon, maar ik heb gewoon ook tijd nodig om dit echt als "ons" huis te gaan zien. Maar mijn vriendin betaalt de huur dus het is voor mij zowieso een lastig proces. Ook wonen wij in haar plaats. Dus familie en vrienden van mij zijn verder weg voor mij en dit is een vertrouwde omgeving van haar.
Maar die dingen zoals het hartje en de foto's zorgen er echt voor dat ik me steeds minder ga thuis voelen, niet omdat ik het niet wil maar het merendeel van de spullen zijn van haar en die foto's wijzen er maar op dat ze toch wel misschien een heel ander persoon is geweest vroeger dat ik totaal niet leuk vond. Ik word hier ook gewoon somber van terwijl ik van mezelf heel erg opgewekt en vrolijk ben.
Ik heb hier wel met haar over gepraat (verleden) zij zegt dat ik een verkeerd beeld heb van haar en dat ze met geen van die jongens naar bed is geweest of gezoend heeft. Ik hecht hier wel iets van waarde aan, maar het gezegde luidt toch wel foto's zeggen soms meer dan duizend woorden.
Zoals mijn vriendin nu is, is ze lief en goed. Een leuke meid en wil haar niet verliezen, maar hoe krijg ik nou die gedachten uit me hoofd en hoe ga ik dit huis toch zien dat het een beetje van mij is?
Groetjes,
michel
Het is eigenlijk de eerste keer dat ik via het internet mijn verhaal lucht, maar ik probeer het gewoon en zie wel wat ik er mee opschiet.
Het zit zo: ik en mijn vriendin wonen nu zo'n 3,5 maand samen. Ik ken haar nu ongeveer een half jaar. Ik weet dat het samenwoonproces behoorlijk snel is gegaan, maar het voelde juist om dat te doen.
Al snel nadat ik mijn huidige vriendin leerde kennen ging zij op zichzelf wonen. Ik heb ook meegeklust(schilderen, dingen ophangen enzovoort.) We waren in die tijd erg veel bij elkaar. (gedurende 1 maand- 1,5 maand). Dat klikte erg goed qua niveau en levensstijl (sliepen bij elkaar in die tijd)
Maar de laatste tijd zit ik niet zo lekker in mijn vel als ik alleen bij haar thuis zit. Ik ben overigens 24 en zij is 21. Het probleem zoals ik aangaf is dat ik mij niet helemaal thuisvoel. De kleuren van het huis, bestek, alles is in haar stijl. Dat opzich vind ik niet erg. Het enigste wat echt van mij is, is mijn pc die boven staat en mijn tv die beneden staat met de ps3 en een laptop.
Vroeger toen mijn vriendin jonger was, wilde ze een beetje vrienden met iedereen zijn. Althans dat denk ik. Haar moeder begon daar een keer tijdens de lunch over dat ze dat misschien beetje nu moest laten. Ikzelf vind dat eigenlijk een zeer onvolwassen manier van leven. Ik zie soms ook weleens foto's voorbij komen dat ze omarmd met een "vriend" op de foto staat. Ikzelf heb ook een grote gemengde (meiden/ jongens) vriendengroep en zo staan wij niet met elkaar op de foto.
Het probleem is dat ik dat moeilijk vind om te zien. Omdat ik mijzelf ook redelijk ken weet ik dat ik als die foto's vaker ga zien, minder ga voelen voor mijn vriendin. Dit omdat ik ga twijfelen of ze dan wel de juiste is voor mij. En verder ben ik niet een mak lammetje die te weinig zelfvertrouwen heeft. Dit is juist omgekeerd.
Een storend iets vind ik nog wel het feit dat ze nog iets heeft van haar ex (relatie van 2,5 jaar). Namelijk een knuffelhartje. Dikwijls als wij tv kijken pakt ze dat hartje stevig vast en drukt dat tegen haar borst. Ik weet niet waarom, maar ik word daar wel verdrietig van. Ik heb dat aangegeven en gezegd. Maar zij zegt dat dan het geen emotionele waarde heeft.
Verder hangt er een bord met wat foto's van haar en vrienden (veelal jongens). Ook dit is toch wel confronterend voor me. Als ik naar mijzelf kijken ben ik niet een groot jaloers persoon, maar ik heb gewoon ook tijd nodig om dit echt als "ons" huis te gaan zien. Maar mijn vriendin betaalt de huur dus het is voor mij zowieso een lastig proces. Ook wonen wij in haar plaats. Dus familie en vrienden van mij zijn verder weg voor mij en dit is een vertrouwde omgeving van haar.
Maar die dingen zoals het hartje en de foto's zorgen er echt voor dat ik me steeds minder ga thuis voelen, niet omdat ik het niet wil maar het merendeel van de spullen zijn van haar en die foto's wijzen er maar op dat ze toch wel misschien een heel ander persoon is geweest vroeger dat ik totaal niet leuk vond. Ik word hier ook gewoon somber van terwijl ik van mezelf heel erg opgewekt en vrolijk ben.
Ik heb hier wel met haar over gepraat (verleden) zij zegt dat ik een verkeerd beeld heb van haar en dat ze met geen van die jongens naar bed is geweest of gezoend heeft. Ik hecht hier wel iets van waarde aan, maar het gezegde luidt toch wel foto's zeggen soms meer dan duizend woorden.
Zoals mijn vriendin nu is, is ze lief en goed. Een leuke meid en wil haar niet verliezen, maar hoe krijg ik nou die gedachten uit me hoofd en hoe ga ik dit huis toch zien dat het een beetje van mij is?
Groetjes,
michel
Je bent te snel gaan samenwonen en ontdekt nu dat je vriendin "het toch niet helemaal is " ?
Op vrijdag 18 maart 2011 01:26 [b]schreef Ezio het volgende:[/b]Ik ga nu wel. Kijk uit waar je je staart steekt!
Groetjes, Ezio.
Groetjes, Ezio.
meer eigen zooi introduceren, posters, dingetjes, een afzichtelijke ikeabank or whatever...
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Het gaat meer om het huis.quote:foto Op dinsdag 14 september 2010 11:39 schreef Stokstaart het volgende:
Je bent te snel gaan samenwonen en ontdekt nu dat je vriendin "het toch niet helemaal is " ?
"Give me some chocolate or I will cut you" -Becky
Ik heb wel alle pro's en cons tegenover elkaar gezet en over die beslissing goed nagedacht. Ik heb aardig wat vriendinnen gehad en ik ben nog steeds van mening dat dit toch wel de vriendin is die het juist wel is. Maar het probleem is dat ik door bepaalde punten gewoon somber word in het huis en het gevoel heb dat het niet van mij is.quote:Op dinsdag 14 september 2010 11:39 schreef Stokstaart het volgende:
Je bent te snel gaan samenwonen en ontdekt nu dat je vriendin "het toch niet helemaal is " ?
Wat Re zegt... geen wonder dat je je niet thuis voelt. Ga dat huis ook de jouwe maken.
En plak vooral ook foto's op en maak foto's van jullie ook.
En plak vooral ook foto's op en maak foto's van jullie ook.
And everything under the sun is in tune
But the sun is eclipsed by the moon.
And Prince is still here!
But the sun is eclipsed by the moon.
And Prince is still here!
Je bent dus bij haar ingetrokken, dan krijg je dat... Mijn tip: ga samen op zoek naar een ander huis, wat vanaf het begin van jullie samen is.
censuur :O
Vertrouw om te beginnen je vriendin in wat ze zegt. Als je dat niet doet, is het bij voorbaat een onbegonnen zaak.
Verder herken ik je verhaal voor wat betreft het huis en de omgeving die niet 'van jou' is.
Hebben jullie besproken dat jullie gaan samenwonen of is het gewoon zo gelopen? En heb jij nog je eigen huis? Hoe zit dat allemaal in elkaar?
Als je serieus samen wil gaan wonen, is het verstandig dat goed met elkaar te bespreken en zaken te delen. En dan natuurlijk ook te zorgen dat het huis/de inrichting ook bij jouw gaat horen.
Punt is dan natuurlijk ook dat jij de helft van de huur gaat betalen en de huishoudelijke kosten etc.
Dus, als je daadwerkelijk samen wil wonen, zullen jullie daar gewoon goede afspraken over moeten maken. Op dit moment ben je in feite gewoon lang op bezoek.
Verder herken ik je verhaal voor wat betreft het huis en de omgeving die niet 'van jou' is.
Hebben jullie besproken dat jullie gaan samenwonen of is het gewoon zo gelopen? En heb jij nog je eigen huis? Hoe zit dat allemaal in elkaar?
Als je serieus samen wil gaan wonen, is het verstandig dat goed met elkaar te bespreken en zaken te delen. En dan natuurlijk ook te zorgen dat het huis/de inrichting ook bij jouw gaat horen.
Punt is dan natuurlijk ook dat jij de helft van de huur gaat betalen en de huishoudelijke kosten etc.
Dus, als je daadwerkelijk samen wil wonen, zullen jullie daar gewoon goede afspraken over moeten maken. Op dit moment ben je in feite gewoon lang op bezoek.
Als dat kussen geen emotionele waarde heeft, waarom kan ze er dan geen afstand van doen?
En verder weet ik ongeveer precies hoe je je voelt. Ik heb 7 maanden 'samengewoond' met mijn ex bij zijn ouders is huis. Daar was al helemaal niks van mij bij en dat vond ik ook heel erg lastig. Concentreer je op de dingen die je wel leuk aan haar vindt en vraag of je bijvoorbeeld foto's van jou vrienden/familie op mag hangen, of maak samen nieuwe leuke foto's die je op kunt hangen.
En verder weet ik ongeveer precies hoe je je voelt. Ik heb 7 maanden 'samengewoond' met mijn ex bij zijn ouders is huis. Daar was al helemaal niks van mij bij en dat vond ik ook heel erg lastig. Concentreer je op de dingen die je wel leuk aan haar vindt en vraag of je bijvoorbeeld foto's van jou vrienden/familie op mag hangen, of maak samen nieuwe leuke foto's die je op kunt hangen.
Onthoud: ze woont met jou samen en niet met haar ex of een van haar 'vrienden'.
Het feit dat jij er onzeker wordt kan je niet wijten aan die spullen, die doen namelijk niets. Die onzekerheid komt voort uit hoe jij naar die spullen kijkt. Het zou interessant kunnen zijn om uit te vinden hoe dat komt.
Dat jij je 'ontheemd' voelt, kan ik me goed voorstellen. Het lijkt me een goed idee om met je vriendin te bespreken hoe er elementen van jou in de inrichting zouden kunnen worden geplaatst, zodat het ook meer als jou thuis gaat voelen. Dat zij de laatste stem heeft lijkt me duidelijk, niet in de laatste plaats omdat vrouwen uiteindelijk toch de laatste beslissing hebben als het om de inrichting gaat.
Of is dat alleen zo bij mij thuis?
Het feit dat jij er onzeker wordt kan je niet wijten aan die spullen, die doen namelijk niets. Die onzekerheid komt voort uit hoe jij naar die spullen kijkt. Het zou interessant kunnen zijn om uit te vinden hoe dat komt.
Dat jij je 'ontheemd' voelt, kan ik me goed voorstellen. Het lijkt me een goed idee om met je vriendin te bespreken hoe er elementen van jou in de inrichting zouden kunnen worden geplaatst, zodat het ook meer als jou thuis gaat voelen. Dat zij de laatste stem heeft lijkt me duidelijk, niet in de laatste plaats omdat vrouwen uiteindelijk toch de laatste beslissing hebben als het om de inrichting gaat.
Of is dat alleen zo bij mij thuis?
[i]Jah, 't gaat goed; ik slaap goed.
Ik sta paraat wanneer je m'n naam roept.
Ik doe m'n dans, zoek de balans.
Ik doe m'n dans, zoek de balans.[/i]
Ik sta paraat wanneer je m'n naam roept.
Ik doe m'n dans, zoek de balans.
Ik doe m'n dans, zoek de balans.[/i]
Precies wat jij zegt .quote:Op dinsdag 14 september 2010 11:46 schreef Maeksy het volgende:
Onthoud: ze woont met jou samen en niet met haar ex of een van haar 'vrienden'.
Het feit dat jij er onzeker wordt kan je niet wijten aan die spullen, die doen namelijk niets. Die onzekerheid komt voort uit hoe jij naar die spullen kijkt. Het zou interessant kunnen zijn hoe dat komt.
Dat jij je 'ontheemd' voelt, kan ik me goed voorstellen. Het lijkt me een goed idee om met je vriendin te bespreken hoe er elementen van jou in de inrichting zouden kunnen worden geplaatst, zodat het ook meer als jou thuis gaat voelen. Dat zij de laatste stem heeft lijkt me duidelijk, niet in de laatste plaats omdat vrouwen uiteindelijk toch de laatste beslissing hebben als het om de inrichting gaat.
Of is dat alleen zo bij mij thuis?
Het niet thuisvoelen door die spullen verkapt de werkelijke dekking .
Op vrijdag 18 maart 2011 01:26 [b]schreef Ezio het volgende:[/b]Ik ga nu wel. Kijk uit waar je je staart steekt!
Groetjes, Ezio.
Groetjes, Ezio.
Ik kan me voorstellen dat je je zo voelt, maar eigenlijk vind ik wel dat je het overdrijft. Ze heeft nu meerdere malen gezegd dat je een verkeerd beeld hebt van haar en haar mannelijke vrienden. Waarom blijf je dan toch in die bui hangen als jullie hier meerdere malen over gepraat hebt? Ik heb ook nog wel spullen van exen hier liggen, ik gebruik nog regelmatig parfum die ik gekregen heb van een ex en heb ook knuffels van een ex. Inderdaad geen emotionele hang ernaar, maar omdat ik die parfum lekker vind en omdat ik die knuffels mooi vind.
Over het 'niet thuis voelen'. Daar kan ik inkomen. Je hebt het gevoel in haar woning te wonen (in haar plaats in haar omgeving in haar stijl). Je zegt dat je geen mak lammetje bent, maar waarom is dan alles in haar stijl geworden terwijl jij je daar niet echt in thuis voelt? Misschien dat je dit van tevoren niet goed hebt ingeschat en ik denk mede dat dit komt omdat je -zoals je zelf zegt- wel heel snel bent gaan samenwonen.
Je kan meerdere dingen doen.
- Je kan niks doen en emo blijven.
- Je kan weer uit elkaar gaan wonen en kijken hoe het dan verder loopt, ook om jullie relatie meer te laten groeien.
- Je kan met haar over het niet thuis voelen praten en op basis daarvan tot een beslissing komen. Bijvoorbeeld wat muren in een kleur verven die jij kiest, of wat meer van jouw spullen centraal neerzetten (en daarmee haar meidenshit naar een donkere hoek te verbannen). Of je kan beslissen in een andere (centrale) plaats te gaan wonen en samen een nieuwe start maken daar.
Over het 'niet thuis voelen'. Daar kan ik inkomen. Je hebt het gevoel in haar woning te wonen (in haar plaats in haar omgeving in haar stijl). Je zegt dat je geen mak lammetje bent, maar waarom is dan alles in haar stijl geworden terwijl jij je daar niet echt in thuis voelt? Misschien dat je dit van tevoren niet goed hebt ingeschat en ik denk mede dat dit komt omdat je -zoals je zelf zegt- wel heel snel bent gaan samenwonen.
Je kan meerdere dingen doen.
- Je kan niks doen en emo blijven.
- Je kan weer uit elkaar gaan wonen en kijken hoe het dan verder loopt, ook om jullie relatie meer te laten groeien.
- Je kan met haar over het niet thuis voelen praten en op basis daarvan tot een beslissing komen. Bijvoorbeeld wat muren in een kleur verven die jij kiest, of wat meer van jouw spullen centraal neerzetten (en daarmee haar meidenshit naar een donkere hoek te verbannen). Of je kan beslissen in een andere (centrale) plaats te gaan wonen en samen een nieuwe start maken daar.
SPACE AND TIME ARE NO OBSTACLE TO CAT_TANK
Cat_Tank is strong
Cat_Tank is strong
Kan me wel voorstellen dat je je niet thuisvoelt, zo lang zijn jullie niet samen en jij bent in 'haar' huis gaan wonen.
Dit is dus geen samenwonen, maar jij bij haar inwonen, althans, ik kan me best voorstellen dat jij het zo voelt.
De beste optie is denk ik hier met je vriendin over praten (en dan bedoel ik dus dat je je niet thuisvoelt/het gevoel hebt bij haar in te wonen ipv samen een huis), en dan kunnen jullie er wellicht met een bezoekje aan de woonboulevard ofzo wél 'jullie' huis van maken.
Dit is dus geen samenwonen, maar jij bij haar inwonen, althans, ik kan me best voorstellen dat jij het zo voelt.
De beste optie is denk ik hier met je vriendin over praten (en dan bedoel ik dus dat je je niet thuisvoelt/het gevoel hebt bij haar in te wonen ipv samen een huis), en dan kunnen jullie er wellicht met een bezoekje aan de woonboulevard ofzo wél 'jullie' huis van maken.
Precies zoals jij zegt zo voel ik het: Lang op bezoek.quote:Op dinsdag 14 september 2010 11:43 schreef error_404 het volgende:
Vertrouw om te beginnen je vriendin in wat ze zegt. Als je dat niet doet, is het bij voorbaat een onbegonnen zaak.
Verder herken ik je verhaal voor wat betreft het huis en de omgeving die niet 'van jou' is.
Hebben jullie besproken dat jullie gaan samenwonen of is het gewoon zo gelopen? En heb jij nog je eigen huis? Hoe zit dat allemaal in elkaar?
Als je serieus samen wil gaan wonen, is het verstandig dat goed met elkaar te bespreken en zaken te delen. En dan natuurlijk ook te zorgen dat het huis/de inrichting ook bij jouw gaat horen.
Punt is dan natuurlijk ook dat jij de helft van de huur gaat betalen en de huishoudelijke kosten etc.
Dus, als je daadwerkelijk samen wil wonen, zullen jullie daar gewoon goede afspraken over moeten maken. Op dit moment ben je in feite gewoon lang op bezoek.
Ik heb nog een eigen huis (bij ouders). Het was in eerste instantie helemaal niet het idee om samen te wonen. Maar doordat we tijdens het klussen zo close werden merkten we steeds meer dat we liever bij elkaar waren dan van elkaar. Uiteindelijk is het logeren dus samenwonen geworden. Ik geloof ook mijn vriendin, maar ik heb ook hersens en ik weet meestal hoe het gaat tijdens uitgaan. Misschien is het ook een stukje eigen ervaring die ik met mij meebreng en dat dus nadelig voor mij ziet.
Verder ben ik afgestudeerd (hbo). Ik begin 20 september met werken en dan neem ik een deel van de kosten voor mij rekening (gas, licht ieder de helft). Een ander huis zoeken met mijn twee is echt geen oplossing, beiden hebben we daar geen geld voor en we zitten er net. Er is ook niets mis met dit huis, het is ruim genoeg. Nieuw meubilair hebben we ook geen geld voor, maar dat is nog neutraal. Het zijn dan meer de kleuren die een beetje girly zijn (rood, roze, wit). Maar het zijn echt die foto's en dingen zoals het knuffelhartje die mij breken.
Ik heb exact 1 vierkante meter waar me pc staat xD
De kleuren zijn zo geworden doordat het eerst helemaal niet mijn intentie was om samen te gaan wonen
Zie hier de kern van het probleem. TS is gewoon jaloers en/of onzeker.quote:Maar die dingen zoals het hartje en de foto's zorgen er echt voor dat ik me steeds minder ga thuis voelen, niet omdat ik het niet wil maar het merendeel van de spullen zijn van haar en die foto's wijzen er maar op dat ze toch wel misschien een heel ander persoon is geweest vroeger dat ik totaal niet leuk vond.
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 14-09-2010 12:01:11 ]
Mwah, als je door foto's al gaat twijfelen of je partner wel de ware voor je is.. Hmmquote:
Noot noot.
Weer wat gaan verfen is ook niet zo een moeite.quote:Op dinsdag 14 september 2010 11:54 schreef michel315 het volgende:
De kleuren zijn zo geworden doordat het eerst helemaal niet mijn intentie was om samen te gaan wonen
* Je mag wel een iets normalere toon aanslaan. Realiseer je goed dat dit slechts jouw mening is.
Dat dacht ik dus ook al. Combinatie van jaloers zijn en onzeker zijn. Als je daar niet over twijfelde had hij het ook niet in de OP benoemd. Dan is het op zijn minst al eens eerder door zijn hoofd gespookt.quote:Op dinsdag 14 september 2010 11:46 schreef Maeksy het volgende:
Onthoud: ze woont met jou samen en niet met haar ex of een van haar 'vrienden'.
Het feit dat jij er onzeker wordt kan je niet wijten aan die spullen, die doen namelijk niets. Die onzekerheid komt voort uit hoe jij naar die spullen kijkt. Het zou interessant kunnen zijn om uit te vinden hoe dat komt.
Dat jij je 'ontheemd' voelt, kan ik me goed voorstellen. Het lijkt me een goed idee om met je vriendin te bespreken hoe er elementen van jou in de inrichting zouden kunnen worden geplaatst, zodat het ook meer als jou thuis gaat voelen. Dat zij de laatste stem heeft lijkt me duidelijk, niet in de laatste plaats omdat vrouwen uiteindelijk toch de laatste beslissing hebben als het om de inrichting gaat.
Of is dat alleen zo bij mij thuis?
Oftewel, je typt een heel goed-praat-verhaal, maar ondertussen weet je wel beter. Niks mis mee hoor, komt veel vaker voor..
Het is wel anders dan even twijfelen omdat je te snel samen woont.quote:
[..]
Mwah, als je door foto's al gaat twijfelen of je partner wel de ware voor je is.. Hmm
"Give me some chocolate or I will cut you" -Becky
Je vriendin heeft duidelijk haar eigen nestje gebouwd. Vraag me af hoe gemotiveerd zij is wat betreft het samenwonen. Of zij niet ook meer het gevoel heeft dat jij bijna permanent bij haar logeert.
The love you take is equal to the love you make.
Hmm ik kan beiden ontkrachten:quote:Op dinsdag 14 september 2010 12:00 schreef Techno het volgende:
[..]
Zie hier de kern van het probleem. TS is gewoon jaloers en/of onzeker.
Jaloers: Mijn vriendin spreekt af en toe met jongens af zonder mij er bij or whatever, no problem. Moet kunnen.
Onzeker: Om heel eerlijk te zijn, echt eerlijk: ik weet als ik het uitmaak dat ik vrij snel weer een nieuwe vriendin heb. Dit omdat ik er toch wel goed uit zie en ook niet bepaald dom ben. Maar zoals ik al zei heb aardig wat vriendinnen inmiddels versleten en wil dat dit nu wel werkt. Vorige vriendinnen waren idd niet het juiste soort.
Eentje ging bijna vreemd omdat ik amper aandacht gaf (was teveel bezig met sport toen), naja daar heb je dan geen verdriet van want zo iemand verdient je respect en aandacht niet.
Raakte je snel op uit gekeken. Maar te nemen acties: ik ga kijken wat voor spullen ik kan hier kan neerzetten.
Dat doe je niet, anders zou zoiets onbenulligs je ook niet aan het twijfelen brengen.quote:Op dinsdag 14 september 2010 12:13 schreef michel315 het volgende:
Hmm ik kan beiden ontkrachten:
Jaloers: -
Onzeker: -
|
|
