Vrucht met down syndroom

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 12:37 schreef Swetsenegger het volgende:

[..]

Hoe is het anders dan wanneer hij er psychisch last van krijgt als zijn vrouw het wel wil houden?

euhm zwets, dat argument kan niet in een m/v discussie met een v.
regel 1) V. heeft altijd gelijk
regel 2) heeft v. dit niet, zie regel 1.

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 12:33 schreef Iphone4-appeltaart het volgende:

[..]

Het is de waarheid ga je nog inhoudelijk reageren of moet je je eerst even inlezen?

het is de waarheid omdat het jouw waarheid is?
Heel toevallig werk ik op een basisschool en wij hebben een kindje op school gehad met het Down syndroom, hij kon fietsen, hij kon overblijven,hij kon eten zonder kliederen, hij kon zelfs naar het toilet gaan en ook zelf zijn handen wassen, hij kon vrijwel alles wat zijn klasgenootjes ook deden.

En ik weet dondersgoed dat er behoorlijke gradaties zijn in het down sysndroom!!

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 12:30 schreef chacama het volgende:

[..]

Dit denk ik dus ook. En ondanks dat TS het behoorlijk ruk heeft geformuleerd, kan ik me zijn frustratie ook voorstellen. Er waren duidelijke afspraken. Maar doordat zijn vrouw nu -onder invloed van hormonen en onbekende gevoelens- het niet meer wil, is er dus een probleem.

Ik vind het flauw om te doen alsof de vrouw een hormonale beslissing maakt. Toen ik 12 weken zwanger was en twee echo's had gezien ging ik anders tegen het concept 'ongeboren vrucht' aankijken. Dat was niet alleen gevoelsmatig. Ik was ook beter op de hoogte, begreep beter dat een kindje bij 12 weken in aanleg al 'af' is en alleen nog maar groter en sterker hoeft te worden. Deze zwangerschap voelde ik rond die termijn het kindje zelfs al voor de eerste keer.

Het is een heel rottige situatie. Ik kan me ook prima voorstellen dat iemand liever niet voor een kind met een handicap kiest als zoiets als een keuze nog mogelijk is. En de afspraken die vantevoren zijn gemaakt maken het extra zuur. Maar ja, mensen kunnen van gedachten veranderen, dat risico is er altijd.

In deze fase kun je alleen nog maar je eigen gevoelens kenbaar maken, proberen daar begrip voor te krijgen en haar kant van het verhaal beter te begrijpen. Gewoon praten, dus, misschien met iemand erbij die een mediërende rol kan spelen. Daarna is er nog tijd om aan de situatie te wennen en een beslissing te nemen of je bij de opvoeding van het kind betrokken wilt blijven.

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 12:40 schreef just me het volgende:


En ik weet dondersgoed dat er behoorlijke gradaties zijn in het down sysndroom!!

Die 'gradatie-verschillen' zijn bij 'gezonde' kinderen alleen wél wat kleiner...

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 12:40 schreef just me het volgende:

[..]



het is de waarheid omdat het jouw waarheid is?
Heel toevallig werk ik op een basisschool en wij hebben een kindje op school gehad met het Down syndroom, hij kon fietsen, hij kon overblijven,hij kon eten zonder kliederen, hij kon zelfs naar het toilet gaan en ook zelf zijn handen wassen, hij kon vrijwel alles wat zijn klasgenootjes ook deden.

En ik weet dondersgoed dat er behoorlijke gradaties zijn in het down sysndroom!!

Ja, en zou jij het risico nemen? DIt is verdomme net Russisch Roulette.

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 12:35 schreef Five_Horizons het volgende:

[..]



Dat kan

Maar als dát überhaupt een overweging is, dan zul je eigenlijk elke beslissing moeten laten.

? je bedoeld dat je van elke beslissing spijt kan krijgen?
ja natuurlijk kan dat, maar in dit geval is het erg duidelijk dat de vrouw van TS compleet tegen haar gevoel in zal moeten gaan.
Wat op de lange termijn gewoon problemen gaat opleveren.
Lijkt me trouwens dat de relatie sowieso niet meer goed komt wat er ook besloten wordt.

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 12:43 schreef DeZoektocht het volgende:

[..]

? je bedoeld dat je van elke beslissing spijt kan krijgen?
ja natuurlijk kan dat, maar in dit geval is het erg duidelijk dat de vrouw van TS compleet tegen haar gevoel in zal moeten gaan.
Wat op de lange termijn gewoon problemen gaat opleveren.
Lijkt me trouwens dat de relatie sowieso niet meer goed komt wat er ook besloten wordt.

Dat is toch precies hetzelfde voor TS...

Het had mij echt helemaal niets uitgemaakt.
Ik ben super gelukkig met mijn zoon. En die heeft geen down.
Hij lijkt 100% gezond, maar dit kan altijd nog veranderen, door ziektes en/of een ongeluk bijvoorbeeld.
Je weet het in het leven nooit!

En de mensen met down (waaronder ook een baby van 7 maanden) zijn mij ook heel erg naar het hart. En natuurlijk zie ik de beperkingen van deze mensen, maar vooal van wat ze WEL kunnen. En hoe ze genieten van de kleine dingen in het leven. Zouden wij soms nog een voorbeeld aan moeten nemen.

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 12:42 schreef Iphone4-appeltaart het volgende:

[..]

Ja, en zou jij het risico nemen? DIt is verdomme net Russisch Roulette.

Het is de natuur klojo, als jij niet om kunt gaan met onzekerheden in het leven wat voor vent ben je dan?

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 12:00 schreef mijnnaamishans het volgende:


wanneer we nu abortus plegen dan is er niks aan de hand maar nu wil ze ons leven verknallen door zo'n kind op de wereld te zetten die nooit voor zichzelf kan zorgen en waar je nooit echt plezier van hebt en altijd zorg blijft vragen.

Pardon? Je leven wordt verknalt? Een kind waar je nooit plezier van zult hebben? Denk dat je nooit meer liefde kan krijgen als ouder zijnde dan van een kind met het Down syndroom! En er zijn zat instellingen waar het op latere leeftijd naartoe kan om 'op zichzelf' te wonen onder begeleiding, en daarbij hoeft het niet de meeste zware vorm te krijgen, en kan het naar school enz.

Wel vind ik het een egoistische beslissing van haar, vooral als er niet over gepraat kan worden. Probleem is echter, zij zegt ja of nee, en jij hebt je maar aan te passen, en de alimentatie voor iets wat je niet wilt komt vanzelf wel. Erg leuk geregeld, maar ja, hoe moet je het anders regelen?? Als jij niet wilt, en zij wel, ja dan kan je op je kop staan, je krijgt een kind met het Down syndroom, of je nu wilt of niet.

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 12:43 schreef DeZoektocht het volgende:

[..].
Wat op de lange termijn gewoon problemen gaat opleveren.

Dus er zijn jaarlijks 30.000 vrouwen die later allemaal compleet in de vernieling liggen?

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 12:44 schreef Sjeen het volgende:

[..]

Dat is toch precies hetzelfde voor TS...

en daarom mijn laatste regel.

Waar is TS eigenlijk nu?

TS moet even begrijpen dat zijn vrouw waarschijnlijk vol moedergevoelens zit nu. Moederliefde is een heel sterk gevoel. Je moet het ook echt van haar kant bekijken, dat doe je nu niet geloof ik. Het is haar kíndje, zoiets doe je niet zomaar 'ff laten aborteren'. Toen ik voor die keuze stond heb ik me toch wat afgejankt..

Aan de andere kant snap ik TS toch ook wel hoor. Ik zou die extra verantwoordelijkheid ook niet aangekund hebben, maar ik ben dan ook pas 20 en zou zo'n kindje geen fijn leven kunnen bieden denk ik.. Heb het al moeilijk met m'n gezonde kindje een fatsoenlijke toekomst te bieden..

Oh en ik vind dat TS zich eerst even moet inlezen over Down, begrijp uit de reacties van mensen dat er meerdere 'niveaus' zijn? Misschien dat hij dan wat over de schrik heenkomt ook, als hij er het fijne van weet.

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 12:41 schreef Five_Horizons het volgende:

[..]



Die 'gradatie-verschillen' zijn bij 'gezonde' kinderen alleen wél wat kleiner...

Vergelijk een VMBO'er met een VWO'er en ik ben benieuwd of je hetzelfde concludeert.

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 12:44 schreef DeZoektocht het volgende:

[..]

Het is de natuur klojo, als jij niet om kunt gaan met onzekerheden in het leven wat voor vent ben je dan?

Ja dat snap ik, maar dit is noujuist net iets wat de mens wél enigzins in de hand heeft, dus neuk natuur in de kont en red jezelf?

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 12:44 schreef ymme het volgende:
Het had mij echt helemaal niets uitgemaakt.
Ik ben super gelukkig met mijn zoon. En die heeft geen down.
Hij lijkt 100% gezond, maar dit kan altijd nog veranderen, door ziektes en/of een ongeluk bijvoorbeeld.
Je weet het in het leven nooit!

En de mensen met down (waaronder ook een baby van 7 maanden) zijn mij ook heel erg naar het hart. En natuurlijk zie ik de beperkingen van deze mensen, maar vooal van wat ze WEL kunnen. En hoe ze genieten van de kleine dingen in het leven. Zouden wij soms nog een voorbeeld aan moeten nemen.

Onzin... Op het moment dat je vertelt krijgt dat je kindje (misschien) Down heeft, stort je wereld aardig in elkaar.

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 12:45 schreef Plums het volgende:
TS moet even begrijpen dat zijn vrouw waarschijnlijk vol moedergevoelens zit nu. Moederliefde is een heel sterk gevoel. Je moet het ook echt van haar kant bekijken, dat doe je nu niet geloof ik. Het is haar kíndje, zoiets doe je niet zomaar 'ff laten aborteren'. Toen ik voor die keuze stond heb ik me toch wat afgejankt..

Het is ook zijn kind hoor. En bekijkt zij het van zijn kant?

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 12:42 schreef Iphone4-appeltaart het volgende:

Ja, en zou jij het risico nemen? DIt is verdomme net Russisch Roulette.

Lees even terug wat ik geschreven heb... als je niet zwanger bent dan denk je er anders (lees makkelijker) over dan als je wel zwanger bent!

Toen ik zwanger was was er bij mij ooit sprake van een mogelijke toxoplasmose vergiftiging en dat zou een medische rede tot abortus zijn. Tot op de dag van vandaag ben ik blij dat ik die keus nooit heb hoeven te nemen omdat ik gelukkig niet besmet was. Ik weet het niet wat ik zou doen.. ik weet het echt niet! Het is een beslissing die man en vrouw samen moeten maken aan de hand van voorlichting over de "afwijking". Ik ben ook blij dat toen ik zwanger was er nog geen mogelijkheden waren voor allerlei prenatale onderzoeken.

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 12:44 schreef ymme het volgende:
Het had mij echt helemaal niets uitgemaakt.
Ik ben super gelukkig met mijn zoon. En die heeft geen down.
Hij lijkt 100% gezond, maar dit kan altijd nog veranderen, door ziektes en/of een ongeluk bijvoorbeeld.
Je weet het in het leven nooit!

En de mensen met down (waaronder ook een baby van 7 maanden) zijn mij ook heel erg naar het hart. En natuurlijk zie ik de beperkingen van deze mensen, maar vooal van wat ze WEL kunnen. En hoe ze genieten van de kleine dingen in het leven. Zouden wij soms nog een voorbeeld aan moeten nemen.

romantisch.. maar helaas zijn niet alle mensen met Down de zogenaamde 'knuffel-mongolen'.

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 12:44 schreef Five_Horizons het volgende:

[..]



Dus er zijn jaarlijks 30.000 vrouwen die later allemaal compleet in de vernieling liggen?

Wat loop je nou te zoeken joh?
ja er zijn heel veel vrouwen die later last krijgen met het feit dat ze een abortus hebben laten plegen, ik wee niet hoeveel, misschien is het in percentages wel een kleine groep.
aangezien het duidelijk is wat de vrouw van TS echt wil, gaat ze er later last mee krijgen als ze nu tegen haar gevoel in gaat.
dat kan idd ook voor de TS gelden dat hij een beslissing neemt waar hij eigenlijk niet achter staat.
vandaar dat ik zei dat ik het sowieso ussen hun 2 niet goed zie komen.
heb je nog wat aan te merken?

Swetsenegger for president.

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 12:46 schreef Swetsenegger het volgende:

[..]

Het is ook zijn kind hoor. En bekijkt zij het van zijn kant?

Dat moet zij ook doen uiteraard

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 12:48 schreef Plums het volgende:

[..]

Dat moet zij ook doen uiteraard

Dan blijft er maar 1 keus over....

Nou ja, op het gevaar af dat dit eenzelfde topic is als een kind van 4 een slang geven, my two cents.

Ik kan TS wel begrijpen. Hij dacht een bewuste keuze te maken voor optie a en als er uit de vlokkentest iets anders bleek dan was er die abortus. Gezien de vlokkentest denk ik dat er sowieso een verhoogd risico was anders doen ze die niet. Tja, dan is het helemaal logisch dat je het er goed over hebt en is het dubbel zuur als het verhaal daarna anders wordt.

aan de andere kant is mijn ervaring dat ik tijdens een zwangerschap ineens heel erg besefte dat die rationele beslissing voor die tijd véél heftiger voelt. Je hebt echt al een band stom genoeg, het is écht een kindje in je buik. En ja daar houd je al van ook al heeft het 7 staarten en 3 koppen bij wijze van. Voor de man blijft het denk ik een veel abstracter geheel tot de geboorte.

Hopelijk kunnen jullie hier samen een weg in vinden. Je kan écht niemand dwingen tot een abortus, dat maakt echt een trauma voor het leven, maar ook niet iemand dwingen tot het worden van een ouder van een kind met een handicap. En dat wordt TS sowieso, de vader van dit kind.

Sterkte, met hoe het ook gaat. Het is écht een ellendige situatie