Pesten, depressie en in een vicieuze cirkel

Hallo,


Voordat ik begin, let niet op de taalfouten.

Ik ben nieuw hier, heb lange tijd al gesurfd en rond gescrold op deze forum, daarom leek deze post me een goede gelegenheid om mezelf hier als user te registreren.

Ik zit met een groot probleem. Ik ben voor mijn gevoel behoorlijk depressief. Dit is een mix van omgeving factoren en een imago dat ik zelf gecreëerd heb. Ik ben bang dat er iets met me mankeert.


Laat ik allereerst beginnen met de redenen. De oorzaken dat ik onzeker ben is dat ik gepest ben ( 6 jaar) en in een omgeving opgegroeid ben waar ik niet voldoende gestimuleerd ben. Het gevolg van pesten is voornamelijk de angst, de onzekerheid die je als een wond meedraagt. Nou ga ik niet sentimenteel doen omdat je dat namelijk op kan lossen. Wel verschilt dit per individu natuurlijk. Als ik spreek over omgeving, dan spreek ik over het volgende:

-School/klas
- Ouders

Ik heb op school 6 jaar lang in een verkeerde klas gezeten. Mijn fout was dat ik niet naar een andere school ben gegaan. Door deze stunt kon ik me niet ontwikkelen en kon ik ook niet echt veel vrienden maken. Mijn vrienden zaten op een andere school en ik zat niet bij hun. Dat is ook niet erg, maar wel als je in de verkeerde klas terecht bent gekomen. Je bent die eenzame guppie in die school van vissen.

Ik heb veel achter de pc gezeten, nu nog maar ja, het is een oorzaak<----> gevolg relatie. Een domme ontwikkeling maar het is simpel, verleidelijk en bovendien voel je je veilig. Logisch dus.

Mijn ouders, ja mijn ouders..... Dat is tenslotte ook het probleem.
Mijn ouders zijn in een paar punten door mijn ogen beschreven als:

-Kortzichtig ( Geld en leren is belangrijkste wat er is. Materialisme, de moeten van het woord presteren etc. )
-Kortzichtig2# ( Het zitten achter de computer is omdat ik verslaafd ben en dat de reden is van de onzekerheid etc. Ze weten waarschijnlijk niet eens dat ik depressief ben of ongelukkig)

-Beschermend geweest vroeger
-Serieus, geen humor dus in die zin beïnvloed mij dat te veel omdat ik daar te serieus van word ---> pesten

Dat is samengevat enkel van de oorzaken die mij gemaakt hebben zoals ik nu ben.

Ik ga nu verder naar de neurologische problemen die ik ondervind. Ik ben niet getest maar dat is wat in mijn ogen er niet klopt:

-Slecht werkgeheugen
Mijn hoofd/gedachten zijn mistig, zelfs met koplampen blijft het mistig

-Geen gedachten

ik heb niet veel gedachten. Ben daar te lui voor. Zo denk ik dan. Ik denk aan iets maar dan stopt het omdat ik denk laat maar.... of zoiets als dat. Dit betekent niet dat ik dom ben. Ik zie mezelf absoluut niet als dom. Dit kan natuurlijk ook het gevolg van depressie zijn. Andere oorzaak kan zijn dat ik veel prikkels binnenkrijg.

Slechte korte termijns geheugen, slecht kunnen luisteren


- Attentiespan van een hamster/slechte concentratie

Visueel ingesteld maar slecht in visualiseren

Niet iedereen kan visualiseren en ik ben daar één van. Die ruimtelijke inzicht vragen zoals blokken enzovoort, kan ik doen doormiddel van concepten en dergelijke. Ik heb alhoewel liever in beelden. Ik kan mijn huis visualiseren maar niet duidelijk en ook niet als geheel. Ik kan stoelen roteren, tafels, auto's ( vraag me niet welke, gewoon die nu in me opkwam ), ik heb geen probleem met kaart lezen ( behalve in de auto) of de weg volgen ( als ik me concentreer natuurlijk) etc. etc.

Ik ben audio digitaal ingesteld. Voor mensen die dat niet weten. Ik praat in mezelf, ik hoor mezelf altijd. Niet mijn klank maar gewoon een iets. Beelden onthoud ik, conversaties niet. Wat erop wijst dat ik visueel meer ingesteld ben dan auditief.

Wat ik hierboven zei klonk dom maar ik heb een tijd lang gelezen over Non verbal learnin disorder ( nog steeds eigenlijk) . Als ik zoiets had, nah ja... laat ik maar zeggen dat ik dan nog liever voor een trein spring. ( ik bedoel, geen humor, geen abstract denk vermogen en geen ruimtelijk inzicht). Je door het leven gaan als een stenen blok, een patient is niet iets wat ik wil. Dan zou dood, logisch gezien makkelijk en mooier zijn Dat wil ik natuurlijk niet. Ik ben eigenlijk daar ontzettend doodsbenauwd voor. Hetzelfde met hersenbeschadiging wat het vlak abstract denkvermogen en humor zou raken.

Woedeaanvallen

Ik ben nogal gefrusteerd als iets het niet doet, kwijt ben en dergelijke. Je spreekt dan over woedeaanvallen. Ik weet dat frustatie en boosheid allemaal niks helpt. Het is nutteloos, dat weet ik. Probleem is dat ik het op dat moment niet door heb.

Lange termijngeheugen en de problemen daarmee

Ik kan me niet veel meer herinneren van 5-7 jaar terug.

Ik beschrijf nu wat ik wil, wat mijn angsten zijn en wat mijn vragen zijn

De angst over humor en communicatie

Ik ben ontzettend angstig om het idee dat ik te weinig humor Heb. De nadruk op angstig want misschien is het niet waar ( twijfel aan mezelf) . Ik begrijp humor goed en vind dat ik een goed gevoel voor humor heb. Ik snap dit bijv. ( wat meer intelligente humor) maar ook slapstick , cartoons , standups etc. Het enigste waar ik niet van houd is als het te voorspelbaar is.

Het probleem is niet begrijpen maar in de context van maken/creëren. Ik kan wel mooie opmerkingen maken wanneer ik in een omgeving ben waar ik mezelf kan zijn. Alleen vind ik dit niet genoeg als ik me vergelijk met anderen. Het grootste probleem is direct terug reageren op opmerkingen/geouwehoer. Dit maakt mij een makkelijk doelwit.

In dat opzicht mis ik wat want ik ben zwak in het verdedigen van mezelf waardoor ik in een vicieuze cirkel terecht kom.

Nu vraag ik het volgende. Is het mogelijk om dat geheel te verbeteren door:

-Boeken te lezen. Ik heb niet veel boeken gelezen, maar ben wel liergierig. De oorzaak is mijn concentratie en uitstel gedrag.

Als je te weinig woordenschat hebt, kan je ook niet veel met verbale humor. Dan is het moeilijker om een snel weerwoord te hebben en dergelijke.

- Omgeving; is het mogelijk dat je humor en je vermogen om een weerwoord te hebben minder ontwikkelt, als je niet gestimuleerd bent, onzeker bent. In hoeverre is dit? Is het aangeleerd of is dit het gevolg van pesterijen, angst etc.?

- Met woorden oefenen


Hetzelfde heb ik met abstract denk vermogen. Ik snap alle vragen ongeveer van deze test. http://www.docstoc.com/do(...)ct-Reasoning--Test-1 De vraag is zit ik me zorgen te maken om niks of?

Dan kom ik terecht op de IQ. Ik vind dat eerlijk gezegd onzin, complete bullshit. Het heeft zijn goeie kanten maar zeggen dat het je intelligentie is, is volstrekt onzin. Ook heb ik mijn twijfels aan de constantheid van een mens zijn intelligentie. Je kan het niet met een simpel cijfertje labelen. Dat lijkt mij zeer sterk. Een persoon die niet gestimuleerd is, bereikt zijn potentie niet, ook al maakt hij een IQ test, het is zijn accurate score niet, simpel weg omdat de potentie niet bereikt is. Dat zijn maar 1 van de zoveel redenen dat ik mijn twijfels eraan trek. Het was Binet zijn idee ook niet om het zover te laten komen. Tegenwoordig moet er te veel in een hokje worden geplaatst.

Wat ik allemaal wil zeggen is dat ik een vermoeden heb dat ik iets heb. Misschien ADD of iets dergelijks. Het enigste waar ik bang voor ben is dat ik een stoornis heb zoals NLD ( alhoewel ik heel goed gezichten kan onthouden, beter dan namen, en concentratie meer het probleem is van ruimtelijk inzicht ), aspergers of een hersenbeschadiging wat ervoor zorgt dat ik me niet meer kan ontwikkelen zoals ik wil. Eigenlijk het punt dat mijn karakter niet kan leven met hoe ik functioneer. Het kan ook zijn dat er niks aan me mankeert maar dat lijkt me onwaarschijnlijk. (voel of als ik in een verkeerd lichaam ben geboren ).

Veel amibities, wil veel leren ( bedoel niet school maar in algemeen), reizen etc. Een letterlijke leegte in het denken. Ik denk soms aan niks, daar walg ik van. Kijk, ADD is druk in het hoofd en zo voel ik dat niet ( bewuste manier), toch zeggen ze dat ik een chaot ben en druk in mijn hoofd ben.

Ik ben benieuwd of iemand hier ervaring mee heeft.

Gr,

Roy

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 08:25 schreef Maanvis het volgende:
Mbt het pesten en jezelf zekerder voelen: Ga op een sport, bij voorkeur een vechtsport en daarmee zorg je dat je zelf wat zekerder wordt iig.
Pesten toendertijd heb ik zelf opgelost door iedereen die het deed in elkaar te slaan (1 op 1 was ik altijd sterker dan de raddraaiers). Maar daar is het nu dus te laat voor. Tenzij je zoiets hebt van ik ga alsnog wraak nemen, ik moet je zeggen dat dat ook heel bevrijdend kan werken .
Verder: Hoe is je sociaal leven eigenlijk? Heb je vrienden of wellicht kennissen of wellicht familie waarmee je veel optrekt?
Daarnaast: Met betrekking tot je geheugenproblemen; Slaap je wel genoeg? Blow je? Eet je wel genoeg? Dit zijn allemaal zaken die je geheugen kunnen beinvloeden en ook in grote mate je gedrag beinvloeden. Van weinig eten en weinig slapen word je depressief en krijg je soms ook hallucinaties, en van regelmatig blowen krije je ook soortgelijke reacties. Overigens kunnen je problemen met je geheugen niet alleen een psychische oorzaak hebben maar als ik dit zo lees lijkt het eerder dat het een medische oorzaak heeft? Zie bijvoorbeeld Xebro die ineens soortgelijke klachten had en een lintworm in zijn kop bleek te hebben.

_{Oh, en ik weet zeker dat je nu excuses gaat plaatsen om niet op een sport te gaan oid, maar ik zou zeggen; als je niet wilt dat je problemen opgelost worden moet je vooral onze suggesties niet opvolgen}

Nee, zo ben ik niet. Ik ben geen persoon van domme excuses. Dan begon ik hier ook niet aan.
Ik doe al aan 2 sporten. ( welke zeg ik even niet i.v.m. anonimiteit). Laatste maand speel ik die éne sport niet zo veel omdat ik daar even geen zin in heb maar normaal sport ik vaak genoeg.

Het is meer dat je achter de computer zit. Eigenlijk kan je zeggen dat ik een angst heb om naar buiten te gaan. Nou ja, angst... geen angst maar meer een vermijding. Lijkt me basis psychologie .

Dat wil ik graag verbeteren. Ik ben van plan om een reis te maken na mijn laatste jaar. Naar amerika of iets dergelijks. Je weet wel... backpacken. Want tuurlijk ben ik er flauw van om me tijd te verdoen.

Maar voordat ik dat doe, wil ik antwoorden. Dat is het punt nou. Het is niet zo makkelijk als, sociale contacten verbeteren. Want ik ben al naar een psycholoog geweest. Eerlijk gezegd was dat drie keer niks. De mevrouw deed alles volgens de DSM-IV handleiding. Ze wist niet eens van NLD bijvoorbeeld. Dan weet ik eigenlijk genoeg

Ik weet weinig over mijn geheugen. Ik blow niet, nog nooit gerookt en ik drink ook niet echt veel. Ik heb geen slaap problemen ( blijf wel laat op maar dat is vakantie. Ik kijk naar een periode van 3-4 jaar en ik zie dat ik een:

*slechte concentratie heb
*slechte korte termijns geheugen
*auditieve geheugen is niet geweldig ( ik kan me niet herinneren wat in het begin gezegd word, behalve als het me interesseert
*Visuele geheugen is, tja heel raar. Soort concept achtig, geen idee eigenlijk.
*Werkgeheugen is niet goed. Dat snap ik ook niet.

Als je kijkt naar attention deficit disorder ( ADD/ADHD-PI, geen ADHD ) of bi-polar disorder dan zie je dat het bovenste als symptomen worden ervaren.

Verder heb ik nog nooit hallucinaties gehad. Niet dat ik me kan herinneren tenminste.

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 08:54 schreef Murmeli het volgende:
Hey Roy!
Ik vind je problemen ook wel herkenbaar. Het klinkt voor mij een beetje als een vicueuze cirkel, en dat je nu voor de uitdaging staat om die te doorbreken.
Je bent dus thuis allereerst niet gestimuleerd om jezelf te ontwikkelen op een manier die goed bij jou past, met als gevolg dat je onzeker werd en een makkelijk doelwit voor pesterijen. Dat maakte je nog onzekerder en nu sta je op het punt dat je je afvraagt: wat is er toch allemaal fout aan mij, en wat heb ik allemaal verkeerd gedaan, dat mijn leven zo loopt?
Althans, zo interpreteer ik je verhaal.


Het eerste wat je denk ik moet doen, is stoppen jezelf dingen kwalijk te nemen en stoppen te denken dat er iets mis met je is. Ik vind het heel goed van je dat je veel bent gaan lezen om dingen over jezelf te weten te komen. Maar probeer de dingen wel positief te interpreteren. Het zal heus zo zijn dat je dingen anders had kunnen doen, maar dat kan je nu niet meer veranderen, dus je kan beter positief tegenover jezelf staan (zoals iemand hierboven ook al schrijft).

Verder: al zou er iets met je aan de hand zijn (ADD, Asperger, of iets anders), dat hoeft nog niet zozeer slecht te zijn, of een reden dat je leven niets meer waard is oid. Het betekent niet dat je hersenen een defect ofzo hebben, alleen ze werken anders dan bij een groot deel van de mensen (hoewel ik me afvraag of ze niet bij iedereen verschillend werken, en of je dus wel kan zeggen dat je echt anders bent als je ADDoid hebt).
Mocht je zoiets hebben (daar kom je overigens alleen maar achter door naar een psycholoog of psychiater te gaan), en je weet het, dan kan je voor jezelf een manier zoeken om ermee om te gaan, en er dus minder last van te hebben. Ter illustratie: ik heb ADHD, me 34 jaar afgevraagd wat er toch mis is met mij, had oa ook woedeaanvallen, en nu weet ik het en gaat het veel beter).

Tuurlijk, dat snap ik. Alleen ik zou nooit accepteren als ik het moet doen met wat ik nu heb.

Wat ik wil:

-liergierig
-houd niet van routine ( Het toekomstbeeld van huisje,boompje, beestje, materialisme etc. etc. is directe bullshit in mijn ogen. We zijn allemaal een nummertje aan het worden. Teveel de kudde schapen aan het worden en aan de andere kant te egoïstisch, arrogant etc. Alhoewel, dit is een menselijke eigenschap ( egoïsme).

Eigenlijk, als samenleving maar ook op de individuele kant gaan we achteruit. Dat zie ik tenminste. Ieder zijn perspectief is natuurlijk anders. Dit is en blijft een simpele mening. Het is ook natuurlijk erg simpel gezegd maar misschien zien sommigen het geheel hierin.

-houd van sociale omgevingen
-zonder humor en abstract denken ( ik heb ouders die heel concreet/direct zijn en ik vind dat niks) is voor mij het leven niks meer aan.
-Creatief zijn is ook erg belangrijk

Een angst voor domheid kan je het eigenlijk zeggen. Een angst dat die Intelligence quotent gelijk heeft. Dat alles constant is ( op het vlak van logisch, mathematisch en ruimtelijk denken, meer test een IQ niet). Kijk IQ testen testen hoe goed je op IQ testen doet. Zo simpel is het. En dan hebben we het nog niet eens over cultuur afhankelijk ( zijn zwarten en afrikanen dommer? ) etc. etc. etc. Toch is die angst er. Tja...

Wat ik voel: en heb

Laat ik het maar zeggen. Ik mis iets. Ik mis gewoon iets. Voel dat het er is maar kan er niet bijkomen.


Over waarom ik liever ADD/ADHD ( dit is kortzichtig ja maar het is en blijft mijn perspectief) dan NLD, autisme of een hersenbeschadiging ( frontal lobe, een tekortkoming in abstract, begrijpen van humor etc. etc.)

mensen met NLD hebben moeite met visuo-spatiele informatie. O.a. moeite met non-verbale communicatie, het begrijpen van humor en figuratieve taal. Moeite met abstract denken en moeite met conceptuele informatie.

Aspergers hebben vaak moeite met non verbale communicatie, zijn wel wat anders dan NLD maar er wordt gezegd dat er een verband is tussen deze twee. Aspergers zijn meestal wel goed in het performale gedeelte van de brein ( wiskunde, visueel ingesteld etc. ) en in plaats daarvan, hebben ze moeite met de taal en dergelijke. Dit hoeft niet en iedereen met AS of NLD is weer anders. Ook wat ik vertel is erg simpel en moet niet letterlijk genomen worden en meer als een voorbeeld.

ADD/ADHD hebben moeite en problemen met o.a. geheugen, concentratie, motorische gedeelte ( comorbiteit dysgraphia ), kunnen problemen hebben met impulsiviteit, organiseren etc. etc. etc.

Nu wil ik niet zeggen dat ADD'ers het veel makkelijker hebben dan mensen met NLD of autisme maar in mijn ogen is dat wel het geval. Puur op vergelijkingen gezien. Ik heb liever concentratieproblemen dan sociale deficits zoals het niet ( kunnen) snappen van non-verbale communicatie, dat alles verbaal uitgelegd moet worden ( we gaan van extremen uit ) of dat het persoon geen abstract denk vermogen heeft ( dat heb je echt wel nodig)

quote:

Je schrijft nog iets over een gebrek aan woordenschat: dat heb ik ook heel lang van mezelf gedacht, en misschien was dat ook zo, maar dat gaat vanzelf wel over. Volgens mij lees jij nu ook best veel (of het nu een boek is of internet, dat maakt niet uit) en dan trekt dat heel snel bij. Ik merk niks meer van een achterstand.

En ik ben trouwens onder de indruk van je betoog over IQ. Ik ben het ook helemaal met je eens, maar vind je opmerking over Binet echt briljant!

Anyway, ik hoop dat je er iets mee kunt, en ook met de adviezen van de anderen, en geef het niet op. Volgens mij kan je veel meer dan je zelf denkt (zover ik dat kan afleiden uit je verhaal natuurlijk)

Nou ja, je hebt overkijken/lezen en nieuwe woorden leren. Dat is wel een groot verschil. Als je echt nieuwe woorden wilt leren of de betekenis beter wilt weten. Moet je boeken lezen en alles opschrijven en daar de betekenis van leren en dat herhalen of visualiseren. Ik wil het tweede. Sowieso onthoud ik helaas niet zoveel aangezien ik niet een geweldig geheugen heb.

Ik ben 19 en doe MBO ( bijna klaar ). Altijd een middelmatige student/scholier geweest. Dit kwam omdat ik er nooit wat voor deed. Ik heb sinds de basisschool nooit echt huiswerk meer gemaakt. Best wel zonde eigenlijk

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 14:25 schreef Jovatov het volgende:
Ik heb je hele verhaal gelezen.

Ik denk dat het vooral schort aan een laag zelfbeeld. Daardoor ben je jezelf continu aan het wegcijferen (anderen zijn veel grappiger, kunnen beter leren, et cetera, et cetera).
Dat, terwijl je zelf zegt dat als je jezelf kan zijn, je best wel ene paar mooie opmerkingen kan maken. Oftewel, als je wél een goed beeld van jezelf hebt (moment dat je jezelf kan zijn) dan lukt het allemaal wel.
Daar ligt volgens mij dus de uitdaging: acht jezelf niet minder dan anderen, want dan ben je echt niet

Natuurlijk, maar het kan ook een achterstand in mijn taalschat zijn waardoor ik moeite heb om humoristischer te zijn. Als je niet veel woordenkennis hebt, wordt het ook moeilijker om grappig te zijn of om jezelf te verdedigen tegen plagerijen en dergelijke.

Mijn probleem is

1. Ik ben traag in het verwerken van comebacks. Iemand die mij plaagt weet meestal dat ik nooit wat terug zeg omdat:
-ik geen zin erin heb
-te veel prikkels---> over analyseren ---> stil houden
- Na het geouwehoer opeens met opmerkingen komen ( denken, niet doen)

2. ik denk soms niet eens na of doe dat niet eens, veel impulsief
3. Leegtes ---> irritatie en frustatie ----> depressief
4 goed praten, excuses of dagdromen


Daarom denk ik aan ADD. Die hebben dit probleem ook. Maar angst is er dat het ook een gebrek aan iets anders is ( moeite met generaliseren of verhoudingen zoeken of leegtes door depressie of angst en onzekerheid )

Gevolg is dat ik onzeker wordt, depressief wordt etc. etc. Je wilt niet voor de rest van je leven als een praat/afreageer paaltje behandeld worden. Ik ben geen intercom alhoewel, zo wordt je wel gezien

[ Bericht 4% gewijzigd door roydenbos op 03-09-2010 15:42:37 ]

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 15:32 schreef L-ascorbinezuur het volgende:
Stel je hebt ADD of Asperger, dan verandert er toch helemaal niks? Je bent- en blijft toch gewoon wie je bent.

Dan zou ik voelen alsof ik in een verkeerd lichaam ben geboren. Mijn karakter, mezelf anders dan mijn hersenen. Ja, dat is vaag maar zie het als ik die mezelf haat. Mijn hersenen.

Maar ik zie wel een verschil tussen ADD en asperger.
Met ADD kan ik leven, met asperger niet. Dat klinkt raar maar zo moet je het maar zien. Zo zie ik het. Anderen denken daar heel anders over. Ik ben te arrogant om te accepteren dat ik nooit een sociaal persoon zou kunnen zijn of alles in kleine stapjes moet. Nee, dat is alles wat ik haat. Dat zou ik nooit accepteren. Wat is het nut dan in mijn leven? (Niet uit de oogpunt van depressie maar uit het rationele ervan) Handje vasthouden met de dokter?

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 15:42 schreef Maanvis het volgende:
maareh, ik ben geen dokter, maar je problemen lijken eerder te duiden op een hersenafwijking CQ ziekte in je hersenen dan een echt psychisch syndroom. het lijkt wel of bepaalde hersengebieden uitgeschakeld zijn bij jou.

Ohh..

Kan je dat misschien wat specifieker uitleggen?

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 15:47 schreef L-ascorbinezuur het volgende:

[..]

Je hebt dus het gevoel dat er 'iets mis' is, en je denkt (en hoopt) dat het ADD is?
Als je het officieel wilt weten, dan zit er niks anders op dan een psychiater raadplegen.

Vind je de opleiding die je nu doet overigens echt interessant? Je komt namelijk over als een intelligente gast.

Klopt, ik dacht aan een neuroloog of iets dergelijks. Probleem aan de andere kant is dat ik bang ben voor

1. een iq test
2. faal angst heb
3. Altijd slechter doe op testen dan wat ik kan ( ik weet niet eens wat ik kan of wat potentie is )

Ik bedoel, als je akkoord zou gaan met een onderzoek, dan hoort, als het goed is, die iq test erbij. Ook testen zoals abstract denkvermogen. Stel ik doe het fout. Dan wordt ik gek. Heck, als ik een hersenbeschadiging doe, word ik denk ik al 100 keer depressiever ( nah ja ik denk dat ik dan het leven nutteloos vind ).

Ik zeg dit puur om even realistisch te blijven met hoe ik zou reageren ( ik weet hoe frustrerend ik kan reageren dus tja ... Ik weet dat het niks helpt maarja, iedereen is anders )

En over mijn opleiding, neee, het is een opleiding met cijfers ( niveau 4). Geen zak aan.

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 15:48 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Problemen met geheugen, met visueel denken, woedeaanvallen, etc etc.. Allemaal zaken die door specifieke delen in je hersenen geregeld worden. Lijkt wel of die delen van je hersenen gewoon niet werken?

Even wat extra informatie:

-vroeger bezeten met lego, ben niet slecht met FPS games en was goed in bepaalde strategie spellen
-Ik kan mijn huis beschrijven in een concept, kan het visualiseren op een rare manier. Ik kan visualiseren hoe de stoel er uitziet, kan het roteren etc.
-Ik kan mezelf inbeelden om op de fiets te stappen ( kan de details niet zien ) van mijn woonplaats naar mijn school of verder.
-niet slecht in kaart lezen
-weet hoe ik moet organiseren maar doe het niet puur door concentratie en dergelijke

Oh ja, ik heb ook ouders die ongelofelijk kortzichtig ( met een haatzichtige blik ) zijn. Dus dat kan het ook beïnvloeden en die vaak ruzies hebben en mij dwingen om hun kut regels ( ik houd niet zo van regels ) te volgen.

Ik kan eigenlijk wel zeggen dat ik een hekel heb in de omgeving waar ik in ben geboren. Mijn ouders btw. hebben ook die agressies. Ik alhoewel, heb niet die kortzichtigheid en directheid. Ik ben meer empathisch en aan de andere kant apathisch omdat ik te lui ben om een persoon te helpen met zijn fiets bijv. ( wil het wel hoor)

[ Bericht 18% gewijzigd door roydenbos op 03-09-2010 16:06:12 ]

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 16:05 schreef L-ascorbinezuur het volgende:

[..]

Je kunt het overwegen. En IQ-testen zeggen ook maar vrij weinig, ik heb er zelf ook een gedaan waaruit een redelijk lage score kwam terwijl ik gewoon vwo doe. Ze worden vaak gebruikt om te kijken of verschillende gebieden (bijvoorbeeld ruimtelijk inzicht en woordenschat) overeenkomen qua score of dat er grote verschillen zijn.

En wil je na je MBO gaan werken of doorstromen naar het HBO, waar waarschijnlijk wat meer uitdaging in zit. Misschien heb ik er overheen gelezen maar waar vul je de rest van je tijd (en weekend) mee?

Klopt en ik geloof ook dat als je je potentie niet bereikt hebt, je het nog kan verbeteren. ( wie niet veel met abstract denken doet, zal zich daar ook niet in ontwikkelen, lijkt mij ) Constantheid is een vies begrip in IQ testen., vind ik.

Ik ga naar het HBO ja. Licht eraan eigenlijk. Toch eerst die antwoorden, anders kan ik niks eigenlijk met wat ik wil of als ik wel wil.

En ja, ik ben me ook bewust van de verschrikkelijke vormgeving van mijn zinnen. Dat komt waarschijnlijk omdat ik mezelf de tijd erniet voor gun

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 16:11 schreef L-ascorbinezuur het volgende:

[..]

Welke antwoorden bedoel je, diagnose?

Waarom zou je het dan niet meer kunnen of willen?

Ja diagnose. Als ik ADD heb, dan weet ik dat er voldoende oplossingen zijn ( ik heb er veel over gelezen), dus dan ga ik waarschijnlijk een jaartje ertussen uit ( amerika ofzo ) om te backpacken en mezelf te verbeteren.

Maar als ik iets heb wat je niet kan verbeteren en ik de rest van mijn leven in deze staat moet functioneren ( een hersenafwijking , ja dan gaat de idee al snel naar: is er iets om het op te lossen? ( al loop ik de helft van de wereld rond) Zoniet, dan is het leven nutteloos voor mij. Begrijp wel dat ik dit intuïtief zie. Ik heb genoeg negatieve ervaringen meegemaakt en eerlijk gezegd ben ik er moe van. Het is mijn eigen schuld maar in welke zin? Aangeboren ( ADD waar ik mee kan leven of een hersenafwijking ) of omgeving ( onzekerheid ) of een combinatie van iets anders of weer iets anders . Ik heb geen zin om handjes vast te houden met iemand voor de rest van mijn leven. Ja... ik denk extreem en heel pessimistisch maar in mijn ogen is het de realistische manier die ik op het moment kan voorstellen ( het kan ook positief maar dat is mezelf blij maken met een dood vogeltje)

Ach en de vraag of humor aangeleerd is of niet ( je kan het veranders omdat je een gebrek aan woordenschat hebt ) is nog niet eens gevraagd door mij of beantwoord door anderen. pff...