Dagboek van een R&P-er Part II: Discussietopic

quote:

Op vrijdag 10 september 2010 22:52 schreef Mordreth het volgende:
Dinsdag 5 Oktober,

Vanmorgen wakker met een kater. Het was gisteren dierendag, dus dat lijkt me niet meer dan toepasselijk. Terwijl ik enige uren in de foetushouding in bed lag, peinsde ik over de staat der dingen. Van mijn avond kon ik me weinig meer herinneren, behalve dan dat ik me eenzaam voelde en dacht aan al die dieren die speciale brokjes kregen en hoe ik zelf mijn halveliterblikken albertheynpils naar binnen moest tikken. Quod licet Bovi non licet Iovi mijn reet!
Gelukkig kwam na enige uren contemplatie verlichting. De gedachte van vrouwelijk gezelschap binnen Carneades wist mijn kater een gouden randje te geven. Uiteindelijk kwam ik euforisch uit bed, at twee broodjes bapao die ik wegspoelde met een restje bier van gisteren en begon ik op zoek te gaan naar de reglementen van Carneades. Ik wist dat die malloot van een Martijn-Gijs onze eerste zeven vergaderingen annex bacchanalen bezig was geweest met het opstellen van zo complex mogelijke statuten, maar toch stond ik perplex toen ik in mijn mailbox 37 A4tjes aantrof met daarin uiterst minutieus beschreven hoe vaak Io Vivat gezongen diende te worden wanneer iemand een rondje schelvispekel bestelde, dat er tussen 4 over 4 en 7 over 4 geen bier besteld mocht worden uit solidariteit met de bedreigde mestvaaltpijlstaartlarve (waar ik op google niks over kon vinden, dus ik denk dat die pik me in de maling nam – de hufter) en dat we in het geval dat er oorlog kwam tussen Kiribati en Nicaragua ons leven zouden moeten geven voor de Kiribaten.

Hieromheen had hij een lulverhaal bedacht dat Carneades dit alles in een vaas gekrast had die via de priorij van Sion, kruisvaarders, ridders van de heilige graal en napoleon uiteindelijk bij zijn oudoom Zebedeus gekomen zou zijn. Maar goed, ik moest dat geouwekut doorworstelen omdat ik zeker was dat die pikkebaas ergens iets over het lidmaatschap van vrouwen geschreven had. En ja hoor, in een voetnoot op pagina 33 (die gast weet écht niet hoe hij met wijven moet omgaan) stond dat vrouwen alleen kandidaatslid mochten worden, dat ze daarvoor de rechterhelft van hun hoofdhaar af moesten scheren, de eerste 43 decimalen van pi uit hun hoofd zouden moeten leren en dat minstens 87,5% van de leden hiermee zou moeten instemmen.

Ik besloot hem te bellen dat dit misschien net iets te absurd was, maar hij was onvermurwbaar, en zei dat we als we zo zouden beginnen er wel meteen mee zouden kunnen uitscheiden omdat elke janhagel dan zou denken dat ie wel even praeses kon worden. Het is een klotekut, maar hij had natuurlijk wel gelijk. Per aspera ad astra is niet voor niets mijn levensmotto, dus zou het met mijn charmes geen probleem moeten zijn om die mokkels zo ver te krijgen dat ze iets tijdelijks als haar zouden opgeven voor de eeuwige roem van het gastcarneadeslidmaatschap. Bovendien, op domme wichten zit een man van mijn kaliber natuurlijk niet te wachten.

Om nieuwe ideeën op te doen en vooral omdat er niets meer in mijn koelkast te vinden was zonder lichte schimmelsporen besloot ik mezelf voor het eten uit te nodigen bij Tante Gerda en at driekwart van haar tafeltjedekjemaaltijd op. Uit de goedheid van mijn hart keek ik daarna mee naar GTST. Terwijl ze maar bleef vragen of Robert en Laura ooit weer bij elkaar kwamen en wat er met Frits van Houten gebeurd was, slaagde ik erin om de perenlikeur uit haar dressoir te vissen. Het was ranzige zoete bocht, maar na een halve fles merkte je daar niks meer van. Daarna weet ik het niet meer precies, ik denk dat ik even mijn conscientia kwijt was, maar nadat Gerda met een natte doek in mijn gezicht sloeg werd alles weer helder. Ik heb m’n dag nu weer gereconstrueerd op papier en een pakje stimorol in m’n mik geschoven. Nu voel ik me weer fris en ga ik PeePee maar eens bellen, misschien dat die gast nog goede moves weet om die mokkels lid te krijgen.

Bibendi te salutant!

Ingezonden door I.R.Baboon

quote:

Op zondag 12 september 2010 17:46 schreef Re het volgende:
Woensdag 6 oktober,

Faeces!

Er is iets verschrikkelijks gebeurd. Toen ik gisteravond terugkwam van de sociëteit, waar ik vergeefs geprobeerd had het gesprek naar een nieuw credo te bewegen terwijl de anderen alleen wilden praten over mogelijke vrouwelijke leden, zat ik er helemaal doorheen. Het leven scheen mij nutteloos toe als ik niet eens drie brallerige ballen kon overtuigen.

Ik wilde iets totaal anders doen en probeerde te bedenken wat. Als dit tenslotte mijn memoires moeten worden, dan is het onvoldoende om op de huidige voet door te gaan. Ik moet iets doen waarmee ik mezelf onsterfelijk maak. Helaas loop ik al tegen de dertig – te oud om nog ergens mee op te vallen als ‘de jongste ter wereld die…’ – en heb ik geen bijzonder talent, behalve voor neuken.

Terugblikkend denk ik dat die gedachte me zo vastgreep dat ik meteen een plan voor de avond had. Ik snuffelde even onder mijn oksels en besloot dat het prima in orde was, dus toog ik naar de voordeur.

Onderweg werd ik echter tegengehouden door tante Gerda, die een probleem had met haar afstandsbediening. Ik wist het probleem snel op te lossen door de aanknop van de televisie in te drukken en wilde haar een goede avond wensen – ik had wel wat belangrijkers te doen dan met haar blijven praten want mijn balzak stond op knappen. Zij gaf me echter een kus op mijn wang en kneep me in mijn bil.

Wat er toen gebeurde, ging zo snel dat ik het niet eens precies meer weet, zeker niet gezien de aangeschoten toestand waarin ik verkeerde. Het komt erop neer dat ik met tante Gerda in bed belandde. Ik weet zeker dat het initiatief van haar kant kwam, maar ik weet niet zo zeker of ik er afwijzend tegenover stond. Evenmin weet ik of ik het zo onprettig vond als ik het nu vind, bij mijn volle en nuchtere verstand. Ik ben bang dat het lekker was. Ik ben bang dat ik vanavond weer bij haar langs zal lopen om te proberen of ze me aanziet voor haar lang geleden overleden Marinus. Als ik lijk op de zoon die ik tot voor kort in haar ogen was, kan ik ook best doorgaan voor haar man. Toch?

Nee. Ik mag dit niet willen. Ik ben er om tante Gerda leeg te zuigen, niet andersom. En daarmee basta.

Ingezonden door p-etr-a

quote:

Op dinsdag 14 september 2010 18:15 schreef dagboekwedstrijd het volgende:
Donderdag 7 oktober

Quod rectum,

Ik weet bij nader inzien niet of dit dagboek zo’n briljant idee was, gezien de ordinaire wendingen die (juist nu, toeval?) plaatsvinden in mijn leven, en die ik dan weer moet opschrijven. En teruglezen. Waarom gebeurt dit? Wellicht zoek ik juist onbewust het drama op en word ik zo de protagonist van mijn eigen literaire successtuk? Een schelmenroman devant la lettre? Ik Ferdinand van Rijckevorsel? Mon cul! Ik ben me gewoon aan het prostitueren voor een nalatenschap. Althans, dat hoop ik. Liever een hoer dan een pre-necrofiele bejaardenketser.

Hoe dan ook, de twijfel over deze verslaglegging slaat toe, zeker als ik bedenk wat er vandaag weer is gebeurd. Ik heb al mijn concentratie nodig om dit probleem het hoofd te bieden. Aan de andere kant… als het zo’n wicht als Anne Frank lukte om haar lieve Kitty al dagelijks haar ‘ellende’ toe te vertrouwen, moet het iemand van míjn kaliber toch zeker lukken. Als we het dan toch over drama hebben…

Na gisteravond de vorige pagina’s vol te hebben geschreven, heb ik tegen de stress, hoofdpijn en afkeer van mezelf een halve fles Havana Club naar binnen getikt om daarna heerlijk in een droomloos coma te lazeren.

Vanochtend bleek de rum de herinneringen echter niet te hebben gewist. Integendeel. Ik krijg maar niet uit mijn hoofd wat mij bezielde. Kijk Gerda… o mijn god, ik ga haar al Gerda noemen… TANTE Gerda is van zichzelf natuurlijk volkomen ontoerekeningsvatbaar, al begrijp ik donders goed dat zij van iemand met mijn bouw en uiterlijk zelfs op háár leeftijd nog een natte onderbroek krijgt. Maar ik heb alleen de alcoholica als excuus. En een nogal slap excuus, want als ik hem ondanks dat heroïsche promillage nog omhoog weet te krijgen, mag ik toch ook op zijn minst verwachten dat mijn craniale vermogens zich niet geheel uitschakelen. Maar daar lag ik op mijn rug, terwijl dat rimpelige oude lijk mij bereed alsof ze Anky van Grunsven zélf was, haar slappe bleke borsten als twee vleesgeworden theezakjes meeklotsend op de maat.
Ik zag het wel, maar registreerde het niet, ken je dat? Ja, nú, maar dat is niet echt op tijd, hè? Rijkelijk te laat zelfs.

Af-grij-se-lijk, de rillingen lopen mij nog steeds over mijn hele goddelijke lijf. Toegegeven, afgezogen worden zonder tanden is een ongeëvenaard genot dat ik op zich iedereen zou willen aanraden, maar het weegt niet op tegen de herinneringen, de beelden en vooral het odeur die bij zo'n hele gerontofiele vrijage komt kijken. Die Kukident-geur is al amper van je lul af te schrobben, maar echt, lief dagboek, het haalt het niet bij de lucht van een lekkend stoma. En tante Gerda maar roepen: "Spritz mich, spritz mich!", als was ze een volleerde Teutonische pornoster, terwijl ze zichzelf met een groot, erotisch bedoeld gebaar insmeerde met halfverteerde Tafeltje-Dekje-smurrie.

Nee, het mag duidelijk zijn dat dit zeer zeker niet voor herhaling vatbaar is.

Ik weet niet hoe ik de dag ben doorgekomen. PeePee stelde voor om rond het middaguur een broodje geitenkaas met honing en pinoli’s te scoren bij Rembrandt, maar de bitterwrange smaak van de lauwwarme Chèvre bracht beelden en geluiden terug die ik niet wilde zien en horen. Dan luister ik nog liever naar het intellectueel uitgedaagde gebral van PeePee.

Toen ik halverwege de middag thuis kwam lag er een bubbeltjesenveloppe op de trap met mijn naam in een kinderlijke hanepoot. Geen adres, dus hij was hier gewoon persoonlijk in de bus gemieterd. Of hij was van Tante Gerda. Perish the thought. Aangezien mijn hoofd te hard bonkte om de trap te nemen, ging ik op de derde tree zitten en scheurde de enveloppe open. In hetzelfde spijkerschrift stonden vier woorden die mijn maag bijna deden omdraaien:

'Ik heb jullie gezien'

Als bewijs zat een foto bijgesloten, blijkbaar genomen door een kier tussen de zware, velours gordijnen van Tante Gerda’s ‘boudoir’, met daarop mijn verhitte hospita, full frontal op handen en voeten, ogen dicht en haar tandeloze mond een extatische gitzwarte ‘O’. Daarachter, naakt als een baby en net zo frontaal als dat geile karkas, ikzelf, terwijl ik duidelijk bezig ben met een handeling die niet anders valt uit te leggen dan ‘de pruimen op sap zetten’.

Dit testimonium paupertatis was de druppel die mijn maag deed overlopen, alter ego. Ik ben meteen naar boven gerend om dit van me af te schrijven, al lucht het nog geenszins op, moet ik zeggen.

Dit mag nooit bekend worden. NOOIT!

Ingezonden door Verbal

quote:

Op donderdag 16 september 2010 19:13 schreef dagboekwedstrijd het volgende:
Vrijdag 8 oktober,

Vandaag was misschien wel een gitzwarte dag in mijn leven, ik heb toegeveven aan de zwakkere, aan de man of vrouw die mij betrapt heeft op een erotisch samenzijn met mijn demente tante Gerda, TOEGEVEN, ik? ja ik Ferdinand ja. En het is mijn taak, nee mijn plicht aan de hele wereld dit memoires zo in te vullen dat iedereen verbluft zal zijn wanneer ik dit een keer met een goede hoop de markt op slinger, dus zal ik deze gruwelijke dag maar beschrijven.
Natuurlijk zit het briefje van de onbekende nog steeds in mijn hoofd, de gitzwarte letters ''Ik heb jullie gezien! hebben zich in mijn hersens getekend misschien wel gebrand en maken het zo dat ik ze als ik mijn ogen sluit voor rust ik ze altijd terug zie keren. Willen jullie werkelijk weten wat ik gedaan heb?
Goed dan, Nadat ik bijna een vrachtschiplading aan alcohol mijn bloedbanen heb ingedrukt kwam ik tot de conclusie dat ik dit maar op een manier kon oplossen. Ik heb een hele grote poster gemaakt met de tekst ''Gezien is gezien, ik geef gewonnen, kom maar met uwe voorstel''
Nou zullen de buren wel denken.. is die Ferdinand krankjorum geworden? En wat vindt dat oude besje ervan dat hij dit op zijn deur plakt? Maar mijn buren zijn nare mensen, en heb ik dus ook het volste vertrouwen dat wanneer zij mij afkeuren met dit ik ze nog wel eens een poeppie zal laten ruiken, ooit.

Ik heb me toen flink zitten bezatten en heb alles even van me afgegooid. Ik heb Gerda een slaappil gegeven zodat het oude besje mij niet weer in een erotisch spel kan verleiden. Ik ben de stad ingeweest. Gewoon even alles boel de boel laten en de kroeg induiken. Toen ik daar een blond meisje zag zitten stapte ik direct op haar af. ''Deze actie werd mede mogelijk gemaakt door drank!'' schoot er door mijn hoofd en ik moest grinikken.
Het meisje keek op en lachte terug. Ze heette Madelief en was een student, de alcohol vloeidde rijkelijk, zelfs zo rijkelijk dat ik een ongelovelijke aandrang begon te krijgen. En zij ook want terwijl ze vroeg of ik mee naar huis ging om ''Koffie te drinken'' twinkelde haar ogen. We hebben samen het spel der liefde bedreven maar dan zonder liefde want ik ben weggegaan erna. Ze begon te zeuren over een relatie en een man als ik laat mij natuurlijk niks opdringen!
Nou ja, wat zal ik verder zeggen.. een zoete beeindiging van een gitzwarte dag, de dag dat ik, Ferdinand van Rijckevorse toegaf aan een bedreiging, een grote bedreiging op mijn verdere levensloop en privacy.
Ik ga nu slapen met de deur op slot aangezien Gerda, ik bedoel TANTE Gerda mijn voorraad alcohol heeft opgedronken en ik niet weer wil rollebollen met ouderen.
Wat morgen zal brengen is mij onduidelijk. Misschien was dit wel de laatste dag van de vrije Ferdinand van Rijckevorse.
Wie zal het zeggen.

De Forsit Forsan Forsitan vrije Ferdinand van Rijckevorse.

Ingezonden door MYV

quote:

Op donderdag 16 september 2010 23:32 schreef Jumparound het volgende:
ik heb niet heel goed mee gelezen met het begin, maar zijn er nog schrijf plaatsen over?

quote:

Zaterdag 9 oktober,

Na het spel zonder liefde van gister, en met de wetenschap dat vandaag weleens een zware en moeilijke maar ook een dag van de ommekeer zal zijn.
Ik ga uitslapen. Tante Gerda kon roepen, schreeuwen en tieren maar ik laat het ze gewoon doen. Ook is m’n deur nog op slot.

Ik word wakker, de klok geeft 12.15 uur aan. Heb geen kater omdat Tante al mijn alcohol al had opdronken. Fris en fruitig gaat ik Ferdinand van Rijckevorsel , na het ontbijt de stad in, een chickie scoren (tot nu geen spoor van de persoon achter de bedreiging).

Na uren te hebben rondgelopen doelloos want dit is toch de dag des onheil. Ben weer in m’n kroeg geweest dit maal geen chickies alleen wat oudere vrouwen gelijk Tante Gerda , ik kreeg weer dat rot gevoel van een paar dagen geleden wat heb ik toch gedaan. Heb ook vandaag nog geen alcohol op leek me beter om me te kunnen concentreren op wat komen gaat.

Want ik voel het gewoon het gebeurt vandaag.
Bij thuiskomt zie ik dat dat lekkere stukje van de buren opeens blond haar heeft gekregen. Hmmm.

Als ik naar binnen ga roept zoals gewoonlijk Tante weer naar me , zal wel weer een probleem hebben maar dat los ik wel snel op .
Ga doelloos tv kijken gaan kroeg vanavond en geen gsmverkeer met de mannen van uni.
Moest ik ze niet eens inlichten over het voorval met Tante Gerda. Om tien uur s’avonds is alles stil op straat en ook bij mij. Er is niks gebeurd wat ik wel had verwacht.
Op dat ene smsberichtje na dan bij een tvshow. ” Zo gemakkelijk kom je er niet mee weg, iedereen zal het weten “.

Wat moet ik ermee, wie is het verdomme ??? Ik wil dat het stopt laat iedereen het toch weten.
Ben ik de enige die in een dronkebui neukt met een oude vrijster. Nee toch!

Laat ik maar gaan slapen morgen is er weer een dag.

de groeten van Ferdinand

ingezonden door kenwel