Dagboek van een R&P-er Part II: Discussietopic

quote:

Ferdinand van Rijckevorsel, althans volgens het bevolkingsregister van Alphen aan den Rijn gewoon op 25 oktober 1982 geboren als Ferdy de Rijk, is een leuke kerel, vindt hijzelf. Ferdinand was een hoogvlieger op de middelbare school, zijn favoriete vakken op het Ashram College waren natuurlijk de beta-vakken en Latijn. Zijn liefde voor de Latijnse taal komt nog steeds tot uitdrukking in zijn huidige vocabulaire. Na 5 makkelijke jaren was het een gemakkelijke stap naar het vak van technische natuurkunde op de TU van Delft, de 3 jaar bachelor gingen rap voorbij, althans bijna. Na een ruzie met Professor Brück over een futiliteit tijdens zijn stage mechanical engineering werd Ferdinand de opleiding ontzegd. Na een omzwerving via een studie filosofie op het Radboud studeert Ferdinand momenteel rechten aan de Universiteit van Leiden. Slim als hij is heeft hij een kamer weten te bemachtigen bij de dementerende Gerda Verlinde, een gepensioneerd lerares Latijn die hem onbewust financieel bijstaat. De studie loopt niet zoals het moet, teveel problemen met de hoogleraren die zijn weergaloosheid natuurlijk niet kunnen volgen. Het nieuwe jaar staat weer voor de deur, maar geen van de vakken kunnen hem interesseren en Ferdinand denkt er dan ook over om gewoon te gaan beginnen als jurist. Ooit heeft Ferdinand wel eens een vriendin gehad, maar meestal niet lang, meer dan wat neukvoer kon je het niet noemen. Hij ziet er natuurlijk perfect uit, alleen staat hij al 2 jaar droog. Vrienden heeft hij weinig, er valt gewoon geen conversatie op niveau mee te houden. Met een paar studiegenootjes heeft hij de Carneades societeit opgezet, maar dat wil ook nog niet echt vlotten, want de 4 leden, inclusief Ferdinand, zijn allemaal wat vreemd, zeg maar héél erg vreemd.

quote:

Dag 1 - september 1 - september 2 Re
Dag 2 - september 3 - september 4 tombolafan
Dag 3 - september 5 - september 6 GlenSpey
Dag 4 - september 7 - september 8 lieflijntje
Dag 5 - september 9 - september 10 I.R.Baboon
Dag 6 - september 11 - september 12 p-etr-a
Dag 7 - september 13 - september 14 Verbal
Dag 8 - september 15 - september 16 MYV
Dag 9 - september 17 - september 18 kenwel
Dag 10 - september 19 - september 20 BlueMage
Dag 11 - september 21 - september 22 DaMart
Dag 12 - september 23 - september 24 PhalanX
Dag 13 - september 25 - september 26 Seasushi
Dag 14 - september 27 - september 28 Franka
Dag 15 - september 29 - september 30 motorbloempje
Dag 16 - oktober 1 - oktober 2 Tha_Erik
Dag 17 - oktober 3 - oktober 4 Biancavia
Dag 18 - oktober 5 - oktober 6 MissBliss
Dag 19 - oktober 7 - oktober 8 Yuki
Dag 20 - oktober 9 - oktober 10 Blupper
Dag 21 - oktober 11 - oktober 12 Lindytje
Dag 22 - oktober 13 - oktober 14 Silenus
Dag 23 - oktober 15 - oktober 16 Xessive
Dag 24 - oktober 17 - oktober 18 Dastan
Dag 25 - oktober 19 - oktober 20 Beach
Dag 26 - oktober 21 - oktober 22 keep_walking
Dag 27 - oktober 23 - oktober 24 Barretje80
Dag 28 - oktober 25 - oktober 26 Snowcold
Dag 29 - oktober 27 - oktober 28 Keshet
Dag 30 - oktober 29 - oktober 30 Steve
Dag 31 - oktober 31 - november 1 babette21
Dag 32 - november 2 - november 3 Zhenar

quote:

Op woensdag 1 september 2010 13:40 schreef GlenSpey het volgende:
Moet het stukje een bepaalde lengte hebben?
En als het klaar is plaats ik het dan in dit topic of stuur ik het per PM ofzo?

quote:

Op donderdag 2 september 2010 07:54 schreef tombolafan het volgende:
OMG, denk ik veilig als reserve te staan, krijg ik meteen de tweede dag
Spannend!

quote:

Vrijdag 1 oktober 2010

Geacht dagboek,

Waar zal ik beginnen, een dagboek om mijn gedachten wat te sorteren. Een notitieblok van mijn denken en daden, een kijkje in mijn ziel.

Afgelopen maandag was het weer eens zover, die omhooggevallen Professor Hilten met zijn fiscale gebrabbel wilde niet in discussie met me gaan omdat ik niet wilde luisteren naar zijn slappe betoog. U bent narcist, was het enige wat hij me te zeggen had, ik wist wel beter.

Maar goed, waarom nu dit dagboek, het is best simpel, ik word wat ouder en heb besloten om eindelijk het een en ander uit mijn leven te delen, voor later om mijn memoires te publiceren.

Dus, ad pedem litterae!

Vanavond maar even het Leidse in de nieuwe garde aanschouwen van feuten, de onnozelen, en kijken of er nog wat jong vlees te scoren valt, het is alweer een tijdje geleden, maar ik ben dan ook niet echt op zoek geweest. Morgen volgt ongetwijfeld mijn succesverhaal, maar eerst nog even een leuke anekdote over Gerda, tante Gerda zoals ik haar noem, de naïeve schat.

Tante Gerda zit vast in het verleden, en dat is maar prettig ook. Na een pittige discussie over de beweegredenen van Horace, vertelde ze dat ze de notaris heeft opgedragen mij in haar testament op te nemen. Dat is toch mooi meegenomen. In ieder geval lijk ik op haar enige zoon, die 25 jaar geleden door middel van een mooi touw zijn leven heeft genomen. De kneepjes in mijn wang laat ik dan ook maar gelaten toe. Gerda is ziek, nee, niet haar Alzheimer; ze moet aan de bètablokkers. Note to self, die moet ik morgen dus ophalen bij de apotheek. De lichte hartaanval van vorige week moet haar natuurlijk vooralsnog niet fataal worden. Haar behandelend arts was trouwens ook niet het haantje de voorste in zijn klas, moest hem toch echt uitleggen dat het toch echt een hartaanval was geweest, hoe klein dan ook.

Maar goed, vanavond dus lekker even van de sfeer genieten in de stad, de geur van spanning en onnozelheid, een perfecte omgeving om vannacht eens goed te scoren. Blond en 18, dat is het recept.

Nou, dat viel toch wel mee zo’n stukje schrijven, het geeft inderdaad wat rust maar ik sta alweer te popelen om de rest met mezelf te delen voor later. Morgen dus meer, voor nu nog even een blik in mijn nieuwe spiegel en dan op pad.

Gegroet,

Ferdinand

PS. Niet vergeten om een vergadering in te lassen voor onze nieuwe sociëteit, ik ben het toch niet eens met ons credo.

quote:

Maandag 4 Oktober, Lectori salutem, Tante Gerda bonkte vanmorgen alweer vroeg op mijn deur. Begrijpt dat vrouwmens niet dat uitslapen, niet mijn tijd verdoen is zoals zij beweerd maar wel degelijk een noodzakelijk kwaad is! Er zijn mensen door kleinere dingen gek geworden.

In ieder geval had ze ontdekt dat ik al drie maanden geen toelage betaald zou hebben.. Hoe komt ze erbij! En al is dat zo, ik doe genoeg ervoor, betaling in natura noemt men dat toch? Van Balen, die wagelijke vent van hiernaast, zal wel weer eens naar haar afschriften gekeken hebben, als hij niet zo’n lekker mokkeltje als dochter had, had die vent al lang een proces wegens smaad aan zijn broek gehad. Hoewel dat misschien nog best een leuke zaak zou kunnen worden. Enfin, heb gezegd dat ik der vorige maand handje contantje t geld van deze en vorige maand gegeven heb. Kon ik nog even doorslapen voor mijn middagcollege begon. Gisteren nog even met de mannen van Carneades een goudblonde jongen gaan happen in de koe. Bleek zowaar dat Willem Jan het zusje van PeePee gepakt had voor een avondje. Gaat die pik ook nog allemaal lopen opscheppen over zijn mooie neuksletje. Peepee kon het natuurlijk niet waarderen, dat zo´n walgelijke vent over zijn lieve zusje heen gegaan was. Maar goed, Abundat dulcibus vitiis. Kortom ik heb me kapot gelachen, jammer dat Willem Jan al met haar aan de haal gegaan is. Misschien moet ik die pik eens op zijn plek zetten, en serieus eens werk maken van t mokkeltje. Wel prettig: PeePee´s zusje wil wel lid worden en wat leuke vriendinnen meenemen om te kijken of ze ons wat vinden en lid willen worden. Appeltje eitje zeg ik en dan stoppen ze misschien ook een keertje met dat gezeik. Dat opstelletje dat ik moest schrijven heb ik net ingeleverd bij de prof. Als dit toch het niveau moet zijn, dan wordt het tijd dat ik iets anders ga zoeken. Een studie heb je toch alleen maar nodig als je prof wilt worden? En waarom zou een mens dat in hemelsnaam willen? Heb trouwens een paar leuke bureautjes opgezocht, misschien dat ik van de week een paar mooie briefjes de deur uit ga doen. Maar eerst eens bedenken wat mijn eisen zijn, er zullen vast meerdere gegadigden geïnteresseerd zijn. Groet, Ferdinand

quote:

Op vrijdag 10 september 2010 22:52 schreef Mordreth het volgende:
Dinsdag 5 Oktober,

Vanmorgen wakker met een kater. Het was gisteren dierendag, dus dat lijkt me niet meer dan toepasselijk. Terwijl ik enige uren in de foetushouding in bed lag, peinsde ik over de staat der dingen. Van mijn avond kon ik me weinig meer herinneren, behalve dan dat ik me eenzaam voelde en dacht aan al die dieren die speciale brokjes kregen en hoe ik zelf mijn halveliterblikken albertheynpils naar binnen moest tikken. Quod licet Bovi non licet Iovi mijn reet!
Gelukkig kwam na enige uren contemplatie verlichting. De gedachte van vrouwelijk gezelschap binnen Carneades wist mijn kater een gouden randje te geven. Uiteindelijk kwam ik euforisch uit bed, at twee broodjes bapao die ik wegspoelde met een restje bier van gisteren en begon ik op zoek te gaan naar de reglementen van Carneades. Ik wist dat die malloot van een Martijn-Gijs onze eerste zeven vergaderingen annex bacchanalen bezig was geweest met het opstellen van zo complex mogelijke statuten, maar toch stond ik perplex toen ik in mijn mailbox 37 A4tjes aantrof met daarin uiterst minutieus beschreven hoe vaak Io Vivat gezongen diende te worden wanneer iemand een rondje schelvispekel bestelde, dat er tussen 4 over 4 en 7 over 4 geen bier besteld mocht worden uit solidariteit met de bedreigde mestvaaltpijlstaartlarve (waar ik op google niks over kon vinden, dus ik denk dat die pik me in de maling nam – de hufter) en dat we in het geval dat er oorlog kwam tussen Kiribati en Nicaragua ons leven zouden moeten geven voor de Kiribaten.

Hieromheen had hij een lulverhaal bedacht dat Carneades dit alles in een vaas gekrast had die via de priorij van Sion, kruisvaarders, ridders van de heilige graal en napoleon uiteindelijk bij zijn oudoom Zebedeus gekomen zou zijn. Maar goed, ik moest dat geouwekut doorworstelen omdat ik zeker was dat die pikkebaas ergens iets over het lidmaatschap van vrouwen geschreven had. En ja hoor, in een voetnoot op pagina 33 (die gast weet écht niet hoe hij met wijven moet omgaan) stond dat vrouwen alleen kandidaatslid mochten worden, dat ze daarvoor de rechterhelft van hun hoofdhaar af moesten scheren, de eerste 43 decimalen van pi uit hun hoofd zouden moeten leren en dat minstens 87,5% van de leden hiermee zou moeten instemmen.

Ik besloot hem te bellen dat dit misschien net iets te absurd was, maar hij was onvermurwbaar, en zei dat we als we zo zouden beginnen er wel meteen mee zouden kunnen uitscheiden omdat elke janhagel dan zou denken dat ie wel even praeses kon worden. Het is een klotekut, maar hij had natuurlijk wel gelijk. Per aspera ad astra is niet voor niets mijn levensmotto, dus zou het met mijn charmes geen probleem moeten zijn om die mokkels zo ver te krijgen dat ze iets tijdelijks als haar zouden opgeven voor de eeuwige roem van het gastcarneadeslidmaatschap. Bovendien, op domme wichten zit een man van mijn kaliber natuurlijk niet te wachten.

Om nieuwe ideeën op te doen en vooral omdat er niets meer in mijn koelkast te vinden was zonder lichte schimmelsporen besloot ik mezelf voor het eten uit te nodigen bij Tante Gerda en at driekwart van haar tafeltjedekjemaaltijd op. Uit de goedheid van mijn hart keek ik daarna mee naar GTST. Terwijl ze maar bleef vragen of Robert en Laura ooit weer bij elkaar kwamen en wat er met Frits van Houten gebeurd was, slaagde ik erin om de perenlikeur uit haar dressoir te vissen. Het was ranzige zoete bocht, maar na een halve fles merkte je daar niks meer van. Daarna weet ik het niet meer precies, ik denk dat ik even mijn conscientia kwijt was, maar nadat Gerda met een natte doek in mijn gezicht sloeg werd alles weer helder. Ik heb m’n dag nu weer gereconstrueerd op papier en een pakje stimorol in m’n mik geschoven. Nu voel ik me weer fris en ga ik PeePee maar eens bellen, misschien dat die gast nog goede moves weet om die mokkels lid te krijgen.

Bibendi te salutant!

Ingezonden door I.R.Baboon

quote:

Op zondag 12 september 2010 17:46 schreef Re het volgende:
Woensdag 6 oktober,

Faeces!

Er is iets verschrikkelijks gebeurd. Toen ik gisteravond terugkwam van de sociëteit, waar ik vergeefs geprobeerd had het gesprek naar een nieuw credo te bewegen terwijl de anderen alleen wilden praten over mogelijke vrouwelijke leden, zat ik er helemaal doorheen. Het leven scheen mij nutteloos toe als ik niet eens drie brallerige ballen kon overtuigen.

Ik wilde iets totaal anders doen en probeerde te bedenken wat. Als dit tenslotte mijn memoires moeten worden, dan is het onvoldoende om op de huidige voet door te gaan. Ik moet iets doen waarmee ik mezelf onsterfelijk maak. Helaas loop ik al tegen de dertig – te oud om nog ergens mee op te vallen als ‘de jongste ter wereld die…’ – en heb ik geen bijzonder talent, behalve voor neuken.

Terugblikkend denk ik dat die gedachte me zo vastgreep dat ik meteen een plan voor de avond had. Ik snuffelde even onder mijn oksels en besloot dat het prima in orde was, dus toog ik naar de voordeur.

Onderweg werd ik echter tegengehouden door tante Gerda, die een probleem had met haar afstandsbediening. Ik wist het probleem snel op te lossen door de aanknop van de televisie in te drukken en wilde haar een goede avond wensen – ik had wel wat belangrijkers te doen dan met haar blijven praten want mijn balzak stond op knappen. Zij gaf me echter een kus op mijn wang en kneep me in mijn bil.

Wat er toen gebeurde, ging zo snel dat ik het niet eens precies meer weet, zeker niet gezien de aangeschoten toestand waarin ik verkeerde. Het komt erop neer dat ik met tante Gerda in bed belandde. Ik weet zeker dat het initiatief van haar kant kwam, maar ik weet niet zo zeker of ik er afwijzend tegenover stond. Evenmin weet ik of ik het zo onprettig vond als ik het nu vind, bij mijn volle en nuchtere verstand. Ik ben bang dat het lekker was. Ik ben bang dat ik vanavond weer bij haar langs zal lopen om te proberen of ze me aanziet voor haar lang geleden overleden Marinus. Als ik lijk op de zoon die ik tot voor kort in haar ogen was, kan ik ook best doorgaan voor haar man. Toch?

Nee. Ik mag dit niet willen. Ik ben er om tante Gerda leeg te zuigen, niet andersom. En daarmee basta.

Ingezonden door p-etr-a

quote:

Op dinsdag 14 september 2010 18:15 schreef dagboekwedstrijd het volgende:
Donderdag 7 oktober

Quod rectum,

Ik weet bij nader inzien niet of dit dagboek zo’n briljant idee was, gezien de ordinaire wendingen die (juist nu, toeval?) plaatsvinden in mijn leven, en die ik dan weer moet opschrijven. En teruglezen. Waarom gebeurt dit? Wellicht zoek ik juist onbewust het drama op en word ik zo de protagonist van mijn eigen literaire successtuk? Een schelmenroman devant la lettre? Ik Ferdinand van Rijckevorsel? Mon cul! Ik ben me gewoon aan het prostitueren voor een nalatenschap. Althans, dat hoop ik. Liever een hoer dan een pre-necrofiele bejaardenketser.

Hoe dan ook, de twijfel over deze verslaglegging slaat toe, zeker als ik bedenk wat er vandaag weer is gebeurd. Ik heb al mijn concentratie nodig om dit probleem het hoofd te bieden. Aan de andere kant… als het zo’n wicht als Anne Frank lukte om haar lieve Kitty al dagelijks haar ‘ellende’ toe te vertrouwen, moet het iemand van míjn kaliber toch zeker lukken. Als we het dan toch over drama hebben…

Na gisteravond de vorige pagina’s vol te hebben geschreven, heb ik tegen de stress, hoofdpijn en afkeer van mezelf een halve fles Havana Club naar binnen getikt om daarna heerlijk in een droomloos coma te lazeren.

Vanochtend bleek de rum de herinneringen echter niet te hebben gewist. Integendeel. Ik krijg maar niet uit mijn hoofd wat mij bezielde. Kijk Gerda… o mijn god, ik ga haar al Gerda noemen… TANTE Gerda is van zichzelf natuurlijk volkomen ontoerekeningsvatbaar, al begrijp ik donders goed dat zij van iemand met mijn bouw en uiterlijk zelfs op háár leeftijd nog een natte onderbroek krijgt. Maar ik heb alleen de alcoholica als excuus. En een nogal slap excuus, want als ik hem ondanks dat heroïsche promillage nog omhoog weet te krijgen, mag ik toch ook op zijn minst verwachten dat mijn craniale vermogens zich niet geheel uitschakelen. Maar daar lag ik op mijn rug, terwijl dat rimpelige oude lijk mij bereed alsof ze Anky van Grunsven zélf was, haar slappe bleke borsten als twee vleesgeworden theezakjes meeklotsend op de maat.
Ik zag het wel, maar registreerde het niet, ken je dat? Ja, nú, maar dat is niet echt op tijd, hè? Rijkelijk te laat zelfs.

Af-grij-se-lijk, de rillingen lopen mij nog steeds over mijn hele goddelijke lijf. Toegegeven, afgezogen worden zonder tanden is een ongeëvenaard genot dat ik op zich iedereen zou willen aanraden, maar het weegt niet op tegen de herinneringen, de beelden en vooral het odeur die bij zo'n hele gerontofiele vrijage komt kijken. Die Kukident-geur is al amper van je lul af te schrobben, maar echt, lief dagboek, het haalt het niet bij de lucht van een lekkend stoma. En tante Gerda maar roepen: "Spritz mich, spritz mich!", als was ze een volleerde Teutonische pornoster, terwijl ze zichzelf met een groot, erotisch bedoeld gebaar insmeerde met halfverteerde Tafeltje-Dekje-smurrie.

Nee, het mag duidelijk zijn dat dit zeer zeker niet voor herhaling vatbaar is.

Ik weet niet hoe ik de dag ben doorgekomen. PeePee stelde voor om rond het middaguur een broodje geitenkaas met honing en pinoli’s te scoren bij Rembrandt, maar de bitterwrange smaak van de lauwwarme Chèvre bracht beelden en geluiden terug die ik niet wilde zien en horen. Dan luister ik nog liever naar het intellectueel uitgedaagde gebral van PeePee.

Toen ik halverwege de middag thuis kwam lag er een bubbeltjesenveloppe op de trap met mijn naam in een kinderlijke hanepoot. Geen adres, dus hij was hier gewoon persoonlijk in de bus gemieterd. Of hij was van Tante Gerda. Perish the thought. Aangezien mijn hoofd te hard bonkte om de trap te nemen, ging ik op de derde tree zitten en scheurde de enveloppe open. In hetzelfde spijkerschrift stonden vier woorden die mijn maag bijna deden omdraaien:

'Ik heb jullie gezien'

Als bewijs zat een foto bijgesloten, blijkbaar genomen door een kier tussen de zware, velours gordijnen van Tante Gerda’s ‘boudoir’, met daarop mijn verhitte hospita, full frontal op handen en voeten, ogen dicht en haar tandeloze mond een extatische gitzwarte ‘O’. Daarachter, naakt als een baby en net zo frontaal als dat geile karkas, ikzelf, terwijl ik duidelijk bezig ben met een handeling die niet anders valt uit te leggen dan ‘de pruimen op sap zetten’.

Dit testimonium paupertatis was de druppel die mijn maag deed overlopen, alter ego. Ik ben meteen naar boven gerend om dit van me af te schrijven, al lucht het nog geenszins op, moet ik zeggen.

Dit mag nooit bekend worden. NOOIT!

Ingezonden door Verbal

quote:

Op donderdag 16 september 2010 19:13 schreef dagboekwedstrijd het volgende:
Vrijdag 8 oktober,

Vandaag was misschien wel een gitzwarte dag in mijn leven, ik heb toegeveven aan de zwakkere, aan de man of vrouw die mij betrapt heeft op een erotisch samenzijn met mijn demente tante Gerda, TOEGEVEN, ik? ja ik Ferdinand ja. En het is mijn taak, nee mijn plicht aan de hele wereld dit memoires zo in te vullen dat iedereen verbluft zal zijn wanneer ik dit een keer met een goede hoop de markt op slinger, dus zal ik deze gruwelijke dag maar beschrijven.
Natuurlijk zit het briefje van de onbekende nog steeds in mijn hoofd, de gitzwarte letters ''Ik heb jullie gezien! hebben zich in mijn hersens getekend misschien wel gebrand en maken het zo dat ik ze als ik mijn ogen sluit voor rust ik ze altijd terug zie keren. Willen jullie werkelijk weten wat ik gedaan heb?
Goed dan, Nadat ik bijna een vrachtschiplading aan alcohol mijn bloedbanen heb ingedrukt kwam ik tot de conclusie dat ik dit maar op een manier kon oplossen. Ik heb een hele grote poster gemaakt met de tekst ''Gezien is gezien, ik geef gewonnen, kom maar met uwe voorstel''
Nou zullen de buren wel denken.. is die Ferdinand krankjorum geworden? En wat vindt dat oude besje ervan dat hij dit op zijn deur plakt? Maar mijn buren zijn nare mensen, en heb ik dus ook het volste vertrouwen dat wanneer zij mij afkeuren met dit ik ze nog wel eens een poeppie zal laten ruiken, ooit.

Ik heb me toen flink zitten bezatten en heb alles even van me afgegooid. Ik heb Gerda een slaappil gegeven zodat het oude besje mij niet weer in een erotisch spel kan verleiden. Ik ben de stad ingeweest. Gewoon even alles boel de boel laten en de kroeg induiken. Toen ik daar een blond meisje zag zitten stapte ik direct op haar af. ''Deze actie werd mede mogelijk gemaakt door drank!'' schoot er door mijn hoofd en ik moest grinikken.
Het meisje keek op en lachte terug. Ze heette Madelief en was een student, de alcohol vloeidde rijkelijk, zelfs zo rijkelijk dat ik een ongelovelijke aandrang begon te krijgen. En zij ook want terwijl ze vroeg of ik mee naar huis ging om ''Koffie te drinken'' twinkelde haar ogen. We hebben samen het spel der liefde bedreven maar dan zonder liefde want ik ben weggegaan erna. Ze begon te zeuren over een relatie en een man als ik laat mij natuurlijk niks opdringen!
Nou ja, wat zal ik verder zeggen.. een zoete beeindiging van een gitzwarte dag, de dag dat ik, Ferdinand van Rijckevorse toegaf aan een bedreiging, een grote bedreiging op mijn verdere levensloop en privacy.
Ik ga nu slapen met de deur op slot aangezien Gerda, ik bedoel TANTE Gerda mijn voorraad alcohol heeft opgedronken en ik niet weer wil rollebollen met ouderen.
Wat morgen zal brengen is mij onduidelijk. Misschien was dit wel de laatste dag van de vrije Ferdinand van Rijckevorse.
Wie zal het zeggen.

De Forsit Forsan Forsitan vrije Ferdinand van Rijckevorse.

Ingezonden door MYV

quote:

Op donderdag 16 september 2010 23:32 schreef Jumparound het volgende:
ik heb niet heel goed mee gelezen met het begin, maar zijn er nog schrijf plaatsen over?