LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Wat is de zogenaamde etiquette bij kwaad/vol emotie-weglopen-uit-een-gesprek?
En dan heb ik het niet over een relatiecrisis maar over een meer zakelijke relatie. Dus: je voert een moeilijk gesprek. Iemand raakt hiervan wat over z'n toeren, loopt weg. Wil alleen zijn. En dan? Ik ken iemand die dat doet, en dan vervolgens na zo'n voorval net doet alsof er niets gebeurd is. Ik snap dat niet.
.
En dan heb ik het niet over een relatiecrisis maar over een meer zakelijke relatie. Dus: je voert een moeilijk gesprek. Iemand raakt hiervan wat over z'n toeren, loopt weg. Wil alleen zijn. En dan? Ik ken iemand die dat doet, en dan vervolgens na zo'n voorval net doet alsof er niets gebeurd is. Ik snap dat niet.
.
The real is always way ahead of what we can imagine.
Ik vind dat iemand uit zo'n situatie mag stappen, maar dan wel met de intentie om het gesprek op een ander moment voort te zetten/af te maken. Als iemand daartoe geen initiatief neemt, kun je het ook zelf doen.
The love you take is equal to the love you make.
Nu ik erover nadenk, weet ik nog wel meer voorbeelden. Mensen die totaal emotioneel uitflippen (op het werk, tijdens een feestje), andere mensen daarmee nogal laten schrikken e.d. en dan daarna er nooit meer iets over zeggen. Het zal wel schaamte zijn toch? Ik begrijp niet dat je er niet op terug komt en bijvoorbeeld je excuses maakt of even uitleg geeft over waarom je je zo gedroeg.
Ik kan me best voorstellen dat een gesprek even teveel wordt. Dat heb ik ook wel eens gehad. Dan loop je misschien even weg. Dat begrijp ik ook. Maar dan ga je toch zelf weer terug of je komt er in ieder geval later nog op terug? Dan doe je toch niet net alsof er niets is voorgevallen?
Ik kan me best voorstellen dat een gesprek even teveel wordt. Dat heb ik ook wel eens gehad. Dan loop je misschien even weg. Dat begrijp ik ook. Maar dan ga je toch zelf weer terug of je komt er in ieder geval later nog op terug? Dan doe je toch niet net alsof er niets is voorgevallen?
The real is always way ahead of what we can imagine.
Ja, dat kun je ook zelf wel doen, dat klopt. Maar ik vind dus eigenlijk dat die ander dat 'hoort' te doen. Of zie ik dat nu te rigide?quote:Op vrijdag 20 augustus 2010 11:36 schreef Lienekien het volgende:
Ik vind dat iemand uit zo'n situatie mag stappen, maar dan wel met de intentie om het gesprek op een ander moment voort te zetten/af te maken. Als iemand daartoe geen initiatief neemt, kun je het ook zelf doen.
The real is always way ahead of what we can imagine.
Het is niet netjes, maar ik denk inderdaad dat schaamte een grote rol speelt. Het is toch gezichtsverlies.
The love you take is equal to the love you make.
Hmm, ja. Wel jammer want ik denk dat het ook een opening kan zijn voor een echt goed gesprek. Als de emoties wat bedaard zijn, kun je het dan alsnog rustig hebben over wat er speelt en wat die reactie veroorzaakte. Maar iemand die het min of meer ontkent, werpt een soort extra blokkade voor de ander op. Ik weet niet of ik het zo goed uitleg.
Het zullen wel mensen zijn die nauwelijks emoties toelaten, ineens een uitbarsting hebben, en daar dan zelf van schrikken en zich schamen. Daar moet je dan eigenlijk over praten. En dan moet ik natuurlijk het initiatief nemen, tja.
Dit vereist sociale vaardigheden van mij die ik niet in grote hoeveelheden voorradig heb.
.
Het zullen wel mensen zijn die nauwelijks emoties toelaten, ineens een uitbarsting hebben, en daar dan zelf van schrikken en zich schamen. Daar moet je dan eigenlijk over praten. En dan moet ik natuurlijk het initiatief nemen, tja.
Dit vereist sociale vaardigheden van mij die ik niet in grote hoeveelheden voorradig heb.
.
The real is always way ahead of what we can imagine.
Als je boos wegloopt moet je emigreren en je gezicht nooit meer vertonen, dat is het beste voor je image.
Het gaat slecht, verder gaat het goed.
Nou ja, als jij het zelf bij de ander weer ter sprake moet brengen, moet je wel een flinke drempel over.
Of zo'n uitbarsting komt door weinig emoties toelaten, weet ik niet. Ik denk eerder aan veel opgebouwde spanning en frustratie.
Of zo'n uitbarsting komt door weinig emoties toelaten, weet ik niet. Ik denk eerder aan veel opgebouwde spanning en frustratie.
The love you take is equal to the love you make.
Als een leerling zoiets doet of zich zo gedraagt, heb ik daar veel meer geduld en mededogen mee. Dan kan ik dat wel goed bespreekbaar maken. Dat voelt dan als mijn opvoedkundige taak. Maar een volwassene, vooral mensen die ouder zijn dan ik zelf, daar heb ik wel moeite mee.
The real is always way ahead of what we can imagine.
Gellius, ga je niet wat ver hier? http://www.digitalekunstkrant.nl/DiefstalDali.html
anonieme razernist
Je kunt je ook afvragen of het in de situatie met de volwassene nodig is om diep op de oorzaak van de uitbarsting in te gaan.quote:Op vrijdag 20 augustus 2010 11:51 schreef mane het volgende:
Als een leerling zoiets doet of zich zo gedraagt, heb ik daar veel meer geduld en mededogen mee. Dan kan ik dat wel goed bespreekbaar maken. Dat voelt dan als mijn opvoedkundige taak. Maar een volwassene, vooral mensen die ouder zijn dan ik zelf, daar heb ik wel moeite mee.
The love you take is equal to the love you make.
Diefstal is nog geen vernieling, natuurlijk. Toch juich ik dit toe.quote:Op vrijdag 20 augustus 2010 11:51 schreef NoCigar het volgende:
Gellius, ga je niet wat ver hier? http://www.digitalekunstkrant.nl/DiefstalDali.html
Bij relatieruzies heb ik wel eens de neiging om, als ik echt heel boos ben, weg te lopen en de deur hard achter me dicht te smijten. Dat geeft dan even een gevoel van voldoening. Maar al snel daarna denk ik aan emigreren. En probeer ik een geloofwaardige, charmante en ook enigszins elegante manier te bedenken om terug te gaan.quote:Op vrijdag 20 augustus 2010 11:48 schreef I.R.Baboon het volgende:
Als je boos wegloopt moet je emigreren en je gezicht nooit meer vertonen, dat is het beste voor je image.
The real is always way ahead of what we can imagine.
Nee. Dat is inderdaad niet echt een goed idee. Maar als iemand het meer dan 1 keer doet?quote:Op vrijdag 20 augustus 2010 11:53 schreef Lienekien het volgende:
Je kunt je ook afvragen of het in de situatie met de volwassene nodig is om diep op de oorzaak van de uitbarsting in te gaan.
The real is always way ahead of what we can imagine.
Poeh. Volgens de regels van het feedback geven aangeven hoe jij daar last van hebt?quote:Op vrijdag 20 augustus 2010 12:00 schreef mane het volgende:
[..]
Nee. Dat is inderdaad niet echt een goed idee. Maar als iemand het meer dan 1 keer doet?
Vraag me af of dit niet meer in de sfeer van het functioneren zit en daarmee een zaak voor de direct-leidinggevende wordt. Maar de verhalen kennende van hectische middelbare scholen, lost dat ook niet snel wat op.
The love you take is equal to the love you make.
Ja, het zit ook wel in de sfeer van het functioneren en ik ben nu voor het eerst dus maar bezig om de ander duidelijk te maken hoe ik daar last van heb. Ook op advies van mijn leidinggevende trouwens, die vond dat ik zeker moet laten blijken wat het met mij doet. Ik vind het nogal ingewikkeld. Ook het dreigen met ontslag, waarover ik hier al eerder schreef, is onderdeel van het repertoire bij die persoon. Ik heb het gevoel dat iemand dan een spelletje aan het spelen is, al dan niet bewust.quote:Op vrijdag 20 augustus 2010 12:12 schreef Lienekien het volgende:
[..]
Poeh. Volgens de regels van het feedback geven aangeven hoe jij daar last van hebt?
Vraag me af of dit niet meer in de sfeer van het functioneren zit en daarmee een zaak voor de direct-leidinggevende wordt. Maar de verhalen kennende van hectische middelbare scholen, lost dat ook niet snel wat op.
The real is always way ahead of what we can imagine.
Dat is vals en gemeen, mane. Ik weet niet in welke context zo iemand dat precies flikt, maar van zakelijk gedrag is in elk geval geen sprake. In een commerciėle omgeving zijn zulke geintjes dodelijk.
Natuurlijk heb je het volste recht om diegene rechtstreeks met zijn-haar gedrag te confronteren. Niet alleen is zo'n emotionele uitbarsting vervelend, het feit dat iemand daar niet zelf op terugkomt en verantwoording aflegt, is ronduit asociaal. Het is als poepen en niet doortrekken.
Natuurlijk heb je het volste recht om diegene rechtstreeks met zijn-haar gedrag te confronteren. Niet alleen is zo'n emotionele uitbarsting vervelend, het feit dat iemand daar niet zelf op terugkomt en verantwoording aflegt, is ronduit asociaal. Het is als poepen en niet doortrekken.
He's simple, he's dumb, he's the pilot.
