Relatie met verlatingsangst en onstabiliteit

Al haar relaties zijn om dezelfde soort shit misgegaan, maar hulp wil ze niet?
Dan kun je op je vingers natellen hoe al haar volgende relaties zullen verlopen. Als zij zelf ook tot tien kan tellen, kan zij dat ook.

quote:

Op dinsdag 17 augustus 2010 09:51 schreef Copycat het volgende:
Al haar relaties zijn om dezelfde soort shit misgegaan, maar hulp wil ze niet?
Dan kun je op je vingers natellen hoe al haar volgende relaties zullen verlopen. Als zij zelf ook tot tien kan tellen, kan zij dat ook.

Dit.

quote:

Op dinsdag 17 augustus 2010 09:52 schreef Rpm1984 het volgende:
Jolene,

Jou verhaal klinkt heel duidelijk en herkenbaar ik denk ook dat het zelfbescherming is en ze daardoor haar eigen juist voor de gek houd.

Maar hoe ik dat haar nu duidelijk krijg.......misschien door er keer juist niet voor haar te zijn en niet te smse van ik lig in me bed en ga slapen of ik mis je en ik wil voor je vechten e.d maar gewoon eens even niets te doen en het vanuit haar te laten komen.

1. Kweek wat ballen
2. Spreek haar constant aan op haar wangedrag
3. Vertel haar hoe je het wel wilt.
4. Sex
5. Herhaal

Je kan het proberen.

Maar als zij het niet echt beseft wat ze doet en als ze niet zelf heel goed snapt dat ze zelf de veroorzaker is van haar problemen dan zal dat niet werken. Het probleem ligt niet bij jou maar bij haar.

Als ze niets doet dan zal de relatie knallen want niemand kan dat lang verdragen en dan zegt zij weer tegen zichzelf 'zie je wel hij hield niet genoeg van me hij verlaat me' en bij de volgende is dat nog een tikje erger. Het is gewoon pure zelfsabotage, maar als ze dat niet inziet dan kun jij weinig doen.

Er zijn echt wel dingen die je kunt doen en je als ze geen hulp van een psych dan kan ze er zelf ook veel aan doen maar het moet vanuit haar komen. Ze moet een manier vinden dat gevoel te onderdrukken. Door bezig te blijven of wat dan ook.

Stel wel een grens voor jezelf. Zeg haar dat je dit niet trekt en dat je het nog x tijd geeft en als ze niets doet, laat haar dan gaan. Als ze niet geholpen wil worden houdt het op. Maar zoals copycat al zei, dit gaat ze dan ook bij de volgende hebben en misschien nog wel sterker.

Volgens mij mis je de essentie van een groot deel van de reacties, maar wellicht zie ik dat verkeerd.

quote:

Op dinsdag 17 augustus 2010 10:11 schreef Rpm1984 het volgende:
Kan heel goed fortune, ik lees het waarschijnlijk allemaal te positief en kan dit beter gewoon opgeven.

Omdat ik teveel om haar geef en mogelijk blind ben door dat vorige week alles nog zo goed was en voordurend aan kreeg te horen dat ze niet zonder mij kon, blijf ik maar denken dat het aan mij ligt.

waarom denk je dat je nog een "relatie" hebt

quote:

Op dinsdag 17 augustus 2010 10:11 schreef Rpm1984 het volgende:
Kan heel goed fortune, ik lees het waarschijnlijk allemaal te positief en kan dit beter gewoon opgeven.

Omdat ik teveel om haar geef en mogelijk blind ben door dat vorige week alles nog zo goed was en voordurend aan kreeg te horen dat ze niet zonder mij kon, blijf ik maar denken dat het aan mij ligt.

Je kunt beter zorgen dat ze overtuigd wordt van het feit dat ze hulp moet zoeken of bij voorbaat moet accepteren dat alles altijd stuk zal blijven gaan.

Al is het maar voor haarzelf.

quote:

Op dinsdag 17 augustus 2010 10:11 schreef Rpm1984 het volgende:
Kan heel goed fortune, ik lees het waarschijnlijk allemaal te positief en kan dit beter gewoon opgeven.

Omdat ik teveel om haar geef en mogelijk blind ben door dat vorige week alles nog zo goed was en voordurend aan kreeg te horen dat ze niet zonder mij kon, blijf ik maar denken dat het aan mij ligt.

Het ligt niet aan jou. Dat lijkt me duidelijk.
Het ligt aan haar, en daar komt nog bij dat jij haar niet kan helpen het op te lossen.
Als je het balletje bij haar legt zal het volgende waarschijnlijk gebeuren: Na drie dagen krijg je hysterische smsjes en telefoontjes over hoe zeer ze het niet meer ziet zitten. Jij gaat je vreselijk schuldig voelen en zoekt haar toch weer op, waarop alles weer van voren af aan begint: Jullie hebben het een paar dagen leuk, tot ze weer een twijfelmomentje heeft, jij het niet trekt en er 'afstand genomen' wordt. Waarna er na een paar dagen weer hysterisch wordt gedaan over hoe alleen ze wel niet is...

Dit is een gebed zonder end, en alleen een professional weet hiermee om te gaan.

Pff, wat een verhaal ....
eerlijk gezegd kan ik me nauwelijks voorstellen dat een relatie met zulk een persoon het lang uithoud, en ik vind het zoals het beschreven is ook een beetje vreemd dat de TS kennelijk zélf zich ook gaat 'verantwoorden' en haar overdreven gedrag geen echt 'tegenwicht' biedt:


Voor de vrouw zal therapie imho echt noodzakelijk zijn, ze heeft een serieus probleem en om te beginnen zou ze dat al moeten 'erkennen'.... ook dat het probleem juist die overdreven 'verlatingsangst' is, die waarschijnlijk ook al langer deel is van haar 'persoonlijkheid' (verlatingsangsten ontstaan in de kindheid en treden normaal ook altijd al op vóór de persoon 18 geworden is).
Dat kun je niet zomaar in je eentje oplossen, daarvoor heb je echt een therapeut nodig.


Een tweede punt echter... Waarom accepteert de TS zoveel, lijkt vooral bezig met hoe de relatie te redden en die vrouw te 'helpen'... maar lijkt daarbij ook zichzelf een beetje te makkelijk 'opd e tweede plan' te plaatsen en gaar 'Egoisme' ook teveel ruimte te geven..
Is dat mogelijk niet een te ver gaande zucht naar een 'relatie' en een mogelijk te vergaande 'opofferingszin'?

Wat dat betreft is de TT wel treffend gekozen: je hebt inderdaad een relatie met Verlatingsangst en met Onstabiliteit. En ergens daartussen zwemt je vriendin.

therapy for two please

quote:

Op dinsdag 17 augustus 2010 10:11 schreef Rpm1984 het volgende:
Kan heel goed fortune, ik lees het waarschijnlijk allemaal te positief en kan dit beter gewoon opgeven.

Omdat ik teveel om haar geef en mogelijk blind ben door dat vorige week alles nog zo goed was en voordurend aan kreeg te horen dat ze niet zonder mij kon, blijf ik maar denken dat het aan mij ligt.

het ligt niet aan jou, althans volgens haar natuurlijk niet

Als ze geen hulp wil zal ze niet willen veranderen, en het zal jou niet lukken haar te veranderen.

Hier even een reactie van een persoon die ook te kampen heeft met verlatingsangst.

Verlatingsangst is een veel voorkomend probleem in verschillende gradaties. Het is een lastig probleem, maar wel op te lossen met professionele hulp. Door mijn eigen situatie te beschrijven krijg je misschien een beter inzicht in de gedachten van jouw vriendin.

Ik zit momenteel in een relatie van ongeveer 2 jaar. Natuurlijk hebben wij ook onze ups en downs gehad, waarbij de downs voornamelijk een gevolg waren van mijn obsessieve gedrag.
Een aantal kenmerken: controleren (en dus de ander moeilijk vertrouwen), claimen/stalken, boos worden om een klein dingetje, zoals die belofte van jou om (wat was het ook al weer?) een cd mee te nemen. Het voornaamste probleem was dat ik niet zonder de aandacht van mijn vriend kon. Voordat wij een relatie kregen hebben we non-stop gesmst/gemsnt/getelefoneert.. iedere vorm van contact was er wel.
Daar ging mijn vriend al de fout in, zonder dat hij en ik dat wisten op dat moment. Later in de relatie wordt je namelijk 'zeker' van elkaar. Je hebt elkaar al voor elkaar gewonnen, waardoor het contact wat op een rustiger pitje wordt gezet. Ik denk dat je wel snapt wat ik bedoel. Zij echter, ziet dit op een andere manier. Zij denkt dat het geminderde contact een kenmerk is van het naderen van het einde van de relatie. Want als je zo gek op elkaar bent wil je toch non-stop contact met elkaar? Waarschijnlijk zal zij op deze manier denken. En zo heb ik ook gedacht.

In het begin van de relatie is er nog weinig te merken van de verlatingsangst. Op dat moment heb je namelijk nog niet een hele sterke band met die persoon. Natuurlijk is verliefdheid fijn en intens enzo, maar het echte 'ik heb zon sterke band met je' gevoel komt pas later in de relatie (oftewel houden van.. je kent t wel wss). Maaaaaar, naarmate je langer met elkaar gaat, zal de verlatingsangst alleen maar heviger worden. Een persoon met verlatingsangst is namelijk bang om iemand te verliezen waar hij of zij veel van houdt. Dit kan natuurlijk verschillende oorzaken hebben, zoals een slechte band met de ouders in haar jeugd, misschien zijn een aantal dierbaren van haar overleden, of misschien hebben haar vrienden zonder enige reden haar wel verlaten. Kijk, ik ken haar verder niet, dus daar kan ik geen uitspraak over doen. Dit zou zij dus kunnen aankaarten bij een psycholoog. Een deel van de oplossing van verlatingsangst, is door te kijken naar hoe de verlatingsangst eigenlijk is ontstaan. En daarvoor moet je soms diep graven ja.

Goed, ik wijk een beetje af. Maar wat ik wil zeggen: die verlatingsangst is er niet zomaar. Daar kom je ook niet zomaar 'even' vanaf. Ze heeft hulp nodig. Eerst wilde ik er ook niet aan geloven, maar toen we door mijn obsessieve gedrag een enorme ruzie kregen (waarbij ik door die angst aanvallen kreeg gepaard met hyperventilatie, hoofdpijn etc.) dacht ik: dit kan niet zo langer. Uiteindelijk heb ik dus voor mezelf en onze relatie hulp gezocht. Inmiddels loop ik daar nu een klein jaartje en gaat het met kleine stapjes beter en beter.

Natuurlijk nu aan jou de keus: wil je verder met haar of niet? Heb je het geduld om te wachten, totdat zij vooruitgang gaat boeken? Want ja, het zal een tijdje duren voordat er verandering plaatsvind in haar gedachtegang.
Hoe triest het misschien ook klinkt, ik denk dat het belangrijk is om een ultimatum te stellen: of hulp zoeken, of einde relatie. Ik raad je aan om dit op een subtiele manier te verwoorden.

Heel veel succes.

wow, mooie en duidelijke post Forever152..
sterkte met je eigen situatie, al komt het iig al heel sterk over hoe goed je je eigen situatie kunt beschrijven

Ergens zou ik nu toch een ultimatum gaan stellen of je zoekt hulp of ik maak het uit.
Dit blijft doormodderen en je kan het wel proberen te begrijpen maar dat is onzin want ondertussen cijfer jij je steeds meer weg.
Als iemand al constant loop te zeuren ben bang dat je weg gaat , dan is toch ook op een gegeven moment de koek op.
In een relatie hoort vertrouwen te zitten en dat is er niet omdat zij constant loopt te miepen dat ze bang is dat je weg gaat.

Dankje RM-rf voor je reactie

De vriendin van de TS weet dondersgoed, dat haar gedrag uiteindelijk tot het einde van de relatie zal leiden. Dat maakt het probleem alleen maar erger. Iedere keer na een van haar uitspattingen zal ze zich enorm schuldig voelen, waardoor ze nog meer zal gaan smsen en bellen. Met als gevolg dat de TS alleen maar meer gefrustreerd geraakt. Daardoor raakt zij in paniek en zal het alleen maar erger worden. Het is echt zon lastige vicieuze cirkel om uit te komen..
Tip 1: blijf bij een van haar aanvallen altijd rustig, ga vooral geen ruzie zoeken. Zeg desnoods op een subtiele manier dat ze verkeerd bezig is.
Mijn vriend doet dit tegenwoordig ook en ik merk dat dit enorm helpt.

Verder zou ik ook proberen het contact inderdaad te verminderen. Niet iedere dag geforceerd tig smsjes sturen, bellen etc. Maar, BESPREEK DIT GOED! Beloof bijvoorbeeld dat je haar 1x per dag een smsje zal sturen en doe dit dan ook!! Stuurt zij toch meer smsjes? Sms dan in dat ene smsje, naast andere dingen die je haar wil smsen, dat je dit alleen maar doet voor haar eigen bestwil. Na verloop van tijd zal ze inzien, dat dit inderdaad helpt. Zo heb ik met mijn vriend afgesproken om maximaal een half uur per dag te skypen (we zien elkaar alleen in t weekend, heel soms doordeweeks). Zo weet ik in ieder geval dat ik, als ik wil, een half uur met hem kan skypen (tenzij hij aan het werk is of iets als dat). Tegenwoordig heb ik hier niet eens meer de drang toe en kan ik ook zonder. Duidelijke afspraken hebben in mijn geval dus geholpen, en ik denk dat dat haar ook zeker zal helpen.
Ok, dat was mijn tweede tip.

De derde, en misschien wat moeilijke tip. Laat haar angst over haar heenkomen. Laat haar maar eens lekker bellen en smsen. Ze zal vanzelf rustiger worden en als jij dan later weer iets van je laat horen, dan zal ze vanzelf zoiets hebben van 'he waarom heb ik me zo druk gemaak?'
Dat zal ze niet inzien na een 1e keer, 2e keer.. nee dat kan wel een tijdje duren.

In mijn ogen is het een continu gevecht tussen gevoel en verstand, waarbij gevoel het gevecht meestal wint. Qua verstand weet ze echt wel dat het gedrag eigenlijk nergens op slaat, maar ja, hoe hou je een gevoel tegen? Stapje voor stapje zal zij haar gedachtegang moeten veranderen en een keer het verstand laten winnen. Want diep van binnen weet ze echt wel dat ze verkeerd bezig is hoor. En ze bedoelt het allemaal echt niet zo.

Misschien zet ik haar nu een beetje in de slachtofferrol en ik probeer je echt niet aan te vallen, ik probeer alleen maar te zeggen wat voor mij het beste heeft gewerkt (als persoon met verlatingsangst).

Nogmaals, TS, heel veel succes! Ik hoop echt dat ze hulp gaat zoeken.. het is echt cruciaal bij de genezing van dit akelige probleem.

quote:

Op dinsdag 17 augustus 2010 12:38 schreef Rpm1984 het volgende:
Klopt "de koek" is ook heel ver op, met het uur voel ik meer woede ipv liefde ik moest er altijd voor haar zijn als ze zich weer eens niet goed voele en non stop wou zei die bevestiging. Nu weet ze zelf niet meer hoe ze met dit alles moet omgaan en is alleen maar bezig met hoe rot het voor haar is en niet hoe ik me er bij voel.

Ik heb vanochtend vroeg 8 uur nog een bericht gestuurd van ik mis je en ik wil er voor vechten en er voor je zijn, 0 reactie terwijl als zij andersom een moment had van rot voelen en ik binnen 30 minuten niet reageerde was het gelijk raak. Ze gooit het dan erop van ja ik heb het druk maar andersom zegt ze vaak ja je had toch tussen je werk en sporten even kunnen smse of weet ik veel wat.

Ik zal proberen de afspraak van "ik zie je over 2 weken en dan wil ik weten hoe het zit" vast te houden en als er dan niks veranderd kies ik voor mezelf en stop ik ermee hoe moeilijk dat ook is.

Ik geef heel veel om haar en heb alles voor haar gedaan en over gehad nooit iets met andere vrouwen gedaan of ook maar iets gedaan waar ik van denk dat had ik niet moeten doen, ondertussen geeft zij mij wel voordurend het gevoel dat ik van alles doe om haar voor de gek te houden ook dat trek ik niet meer.

Het klinkt heel stom, maar iemand met verlatingsangst snapt niet dat haar geliefde na een half uur nog niet meteen heeft teruggesmst. Op dat moment begint ze alweer een aanval te krijgen. Eigenlijk begint die opbouw meteen nadat ze heeft gesmst. Ze is gespannen of je haar wel of niet iets gaat terugsturen. Na een half uur krijgt ze dan twijfel en begint de onrust. Dan krijgt ze gedachten die irreeel zijn en kan ze ook niet meer helder nadenken. Zodra jij haar een sms stuurt heeft ze dit alles niet, en zal ze dus ook helder kunnen reageren en zal ze ook begrijpen dat ze echt niet altijd meteen na een half uur moet terugsmsen.

Ingewikkeld he? :p

Persoonlijk denk ik niet dat die afspraak die jij hebt gemaakt zal werken. Ze zal alleen maar meer in onzekerheid komen en rare gedachten krijgen. Maar goed, ik begrijp dat je al een toppunt hebt bereikt en dan wordt het inderdaad lastig om nog 'aardig' te blijven. Jij hebt gekozen wat in jouw ogen het beste lijkt.

Ik ben benieuwd!

Sorry dat ik het zeg, maar ben je blind? Lees je expres selectief?

Het is door meerdere mensen gezegd: als ze geen hulp zoekt houdt het op. En je moet het niet op jezelf betrekken.

Dat, en dat alleen is van belang in dit verhaal, naast het kutgevoel dat je er begrijpelijkerwijs aan overhoudt.

Dit vind ik wél een heel vreemde uitspraak van jou:

quote:

Op dinsdag 17 augustus 2010 12:38 schreef Rpm1984 het volgende:

Ik heb vanochtend vroeg 8 uur nog een bericht gestuurd van ik mis je en ik wil er voor vechten en er voor je zijn..

Wat je hier in dit topic beschrijft over je relatie komt imo _niet_ overheen met wat je in die SMS naar je vriendin schrijft... integendeel, je denkt er serieus over de relatie te beeindigen en houd die relatie niet meer goed uit . en verwacht van haar dat ze zich verandert; Waarbij je weinig vertrouwen lijkt te hebben in haar 'capabiliteit' zich te veranderen.

imho is het dan niet coirrect om 'onwaarheden' haar te gaan SMS-en, zelfs al zal dat mogelijk gedaan worden uit het idee dat ze dat zou 'willen' horen, maar imho is het gewoon een leugen als je gelijktijdig ook serieus eraan denkt de relatie te beeindigen (an sich heb je daar ook de grond toe, maar wees daarin ook duidelijk en ga geen 'dubbele signalen' geven dan ben je net zo 'labiel' als zij zich gedraagt)

Sowieso, het lijkt erop dat TS van begin af aan wist waar hij aan begon.
Als iemand compleet moet veranderen voor de partner, is de partner dus blijkbaar niet goed genoeg zoals hij/zij is. Maw er had in beginsel geen relatie moeten beginnen. Ze passen simpelweg niet bij elkaar.

Los van dat, als het vrouwke ooit een normale relatie aan wil gaan zal ze aan haar probleem moeten werken.
TS zal óf moeten accepteren dat ze zo is, en de zeer zware last dragen haar te helpen er vanaf te komen (al lukt dat nooit zonder hulp), óf de boel de boel laten en op zoek gaan naar iemand die bij hem past.