DEZE MOET VOL SNEL SNEL!

Nederland is een land binnen het Koninkrijk der Nederlanden op het vasteland van West-Europa.[7] Het wordt in het westen en noorden begrensd door de Noordzee, langs de oostgrens door Duitsland en in het zuiden door België. De hoofdstad van het land is Amsterdam, de regeringszetel is Den Haag.
Nederland heeft een inwonertal van 16.515.057 (2009) en met een oppervlakte van 41.526 km² een hoge bevolkingsdichtheid van 397,7/km² (2009). Ruim 18% van het oppervlak bestaat uit water en een groot deel van het land en de bevolking bevindt zich onder zeeniveau. Het land wordt beschermd tegen het water door middel van een systeem van dijken en waterwerken. Door landwinning zijn polders gecreëerd. Bestuurlijk is het land verdeeld in twaalf provincies.
In 1568 brak de Opstand uit van de gezamenlijke Noordelijke Nederlanden en Zuidelijke Nederlanden uit tegen het Spaanse bewind. De politieke entiteit van de Noordelijke Nederlanden ontstond in 1579 met de vorming van de Unie van Utrecht. Met de Acte van Verlatinghe van 1581 werd door de gewesten van die Unie de onafhankelijkheid van Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden uitgeroepen, die rond 1609, bij het begin van het Twaalfjarig Bestand veel internationale erkenning kreeg en na afloop van de Tachtigjarige Oorlog in 1648 ook van Spanje bij de Vrede van Münster. Vanaf de Franse tijd (1795-1813) ontwikkelde Nederland zich tot een natiestaat, aanvankelijk als Verenigd Koninkrijk der Nederlanden in 1815, dat door de Belgische Revolutie in 1830 echter uiteenviel. Thans is Nederlands een van de meest ontwikkelde landen en de zestiende economie ter wereld.
Nederland is sinds 1848 een parlementaire democratie onder een constitutionele monarchie, een staatsvorm waarbij de macht gedeeld wordt door de koning(in), de ministers en het parlement. Nederland was medeoprichter van onder meer de EU, de NAVO en de Wereldhandelsorganisatie. Met België en Luxemburg vormt het de Benelux. Den Haag speelt een internationale rol op juridisch gebied, als locatie voor vier internationale tribunalen en Europol.
Inhoud [verbergen]
1 Algemeen
1.1 Naam
1.2 Nationale symbolen
1.2.1 Rol van het koningshuis
1.3 Imago in het buitenland
2 Geschiedenis
2.1 Prehistorie
2.2 Romeinse tijd
2.3 Middeleeuwen
2.3.1 Vroege Middeleeuwen
2.3.2 Hoge Middeleeuwen
2.3.2.1 Landsheerlijkheden en de opkomst van steden
2.3.3 Late Middeleeuwen
2.3.3.1 Consolidatie
2.3.3.2 Bourgondiërs
2.4 Zestiende eeuw
2.4.1 Habsburgers
2.4.2 Opstand
2.5 Republiek
2.5.1 Twaalfjarig Bestand
2.5.2 Gouden Eeuw
2.5.3 Eerste stadhouderloze tijdperk
2.5.4 Willem III
2.5.5 Tweede stadhouderloze tijdperk (1702-1747)
2.5.6 Patriottentijd
2.6 Bataafse tijd
2.7 Verenigd Koninkrijk
2.8 Koninkrijk der Nederlanden
2.8.1 Parlementaire democratie
2.8.2 Modernisering
2.8.3 Burgerlijk-verzuilde samenleving
2.8.4 Ontzuiling
3 Ligging en inrichting
3.1 Water
4 Fysische geografie
4.1 Klimaat
4.2 Substraat
4.2.1 Gesteenten
4.2.2 Reliëf
4.3 Waterstaat
5 Natuur
5.1 Flora en fauna
5.2 Landschappen
6 Bevolking
6.1 Demografie
6.2 Talen
6.3 Godsdienst
7 Bestuur en instellingen
7.1 Overheid
7.2 Politieke partijen
7.3 Bestuursstructuur
7.4 Justitie
7.5 Politie
7.6 Defensie
7.7 Internationale verbanden
7.8 Onderwijs
8 Economie
8.1 Economische basis
8.2 Energie
8.3 Toerisme
8.4 Transport
9 Cultuur
9.1 Tradities en feestdagen
9.2 Kunst
9.3 Cultureel en natuurlijk erfgoed
9.4 Eten en drinken
9.5 Media
9.6 Sport
10 Milieu
10.1 Milieubeheer
11 Externe links
12 Literatuur
12.1 Algemeen
12.2 Geologie
12.3 Geschiedenis
Algemeen

Naam
Zie Benamingen van de Lage Landen voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
In de Bourgondische tijd werden de Lage Landen aangeduid vanuit het oogpunt van de hertog zelf, die meestal in Vlaanderen of Brabant verbleef: les pays de par deça, 'de landen van herwaarts over'. Dat wilde niet veel meer zeggen dan 'deze landen hier, direct om ons heen'. Dit in tegenstelling tot les pays de par delà, 'de landen van derwaarts over, de landen daar', namelijk het eigenlijke Bourgondië. Ook werd de benaming 'de lage landen (bij de zee)' gebruikt.
In de vijftiende eeuw kwam de naam "Nederlanden" in gebruik. In tegenstelling tot onder meer 'Frankrijk' en 'Engeland' had deze geen etnische oorsprong, maar was het aanvankelijk een aardrijkskundige term, die slechts het onderscheid aanduidde met een hoger gelegen gebied. Samengestelde namen met Nieder- werden op allerlei plaatsen in het Duitse taalgebied gebruikt. Niderlant was in de late middeleeuwen het gebied tussen Maas en Rijn, het nu Duitse Nederrijngebied daarbij inbegrepen. Het gebied dat als Oberland gedacht was begon dan ongeveer bij het hoger liggende Keulen.
Bij uitbreiding kon het begrip ook toepasbaar worden op de delta van Schelde, Maas en Rijn, waarbij het in de meervoudsvorm optrad. Door het grote belang van de Lage landen werd de benaming steeds meer specifiek voor dit gebied gehanteerd. Vanaf ongeveer 1490 werden hiermee ook de Bourgondisch-Habsburgse gewesten aangeduid. Naast "Vlaanderen" was "de Nederlanden" vanaf halverwege de zestiende eeuw waarschijnlijk de meest gebruikte naam. In het Frans was dit Pays-Bas, in het Italiaans Paesi Bassi en in het Duits Niederlande. In het Nederlands werd zowel het enkel- als het meervoud gebruikt, terwijl in het Frans en Engels (Low Countries) uitsluitend het meervoud gebruikt werd.
Na de Opstand bleven de benamingen Belgium en Nederlandt in gebruik voor zowel de Nederlanden als geheel als voor de beide afzonderlijke staten. De kolonie Nieuw-Nederland (Engels: New Netherland) heette in het Latijn: Nova Belgica of Novum Belgium. Voor de Spaanse en later de Oostenrijkse Nederlanden werd ook wel Belgium Regium gebruikt, terwijl met Belgium Foederatum wel de Republiek der Verenigde Provinciën werd aangeduid. Voor de Republiek werd in het buitenland steeds meer "Holland" als pars pro toto gebruikt, zoals eerder "Vlaanderen" voor de Nederlanden. Nederland werd nog in de Franse tijd en ook onder koning Willem I vertaald in het Frans als Belgique. In de Franse tijd waren de officiële namen eerst de Bataafse Republiek, daarna het Bataafs Gemenebest en voor de invoeging in het Franse keizerrijk het Koninkrijk Holland.
Na het vertrek van de Fransen in 1813 werden Noord en Zuid verenigd. De naam van het nieuwe land werd "het Koninkrijk der Nederlanden", in het Frans le Royaume des Belgiques. Pas na de Belgische omwenteling van 1830 werd België verengd tot het huidige begrip van de moderne staat. 'Nederland' is sindsdien slechts in gebruik voor de noordelijke staat. De voortdurende dominantie van Holland zorgt er nog steeds voor dat de naam van deze provincies wel wordt gebruikt om geheel Nederland aan te duiden.
Nationale symbolen
Nationale symbolen bestaan op verschillende niveaus. Zo wordt bijvoorbeeld vaak het portret van het staatshoofd aangebracht op munten en postzegels. Vooral bij regerende vorstenhuizen is dit het geval. Nederland vormt daarop geen uitzondering. Geijkte officiële symbolen zijn met name de volgende:
De vlag van Nederland bestaat uit drie horizontale banen van gelijke hoogte in de kleuren rood, wit en blauw. De vlag dateert uit 1579, toen de onafhankelijkheid van Nederland werd uitgeroepen en werd officieel goedgekeurd in 1796 en bevestigd als nationaal embleem in 1937. Het wit en blauw zijn de livreikleuren van het Franse vorstendom Orange, waar het Huis Nassau, het latere Nederlandse koningshuis, mee verbonden raakte (zie René van Chalon). Het rood was oorspronkelijk oranje, naar de naam van het vorstendom, maar werd in de loop van de 17e eeuw vervangen door vermiljoenrood, dat tijdens zeeslagen makkelijker te herkennen was. Op feestdagen die te maken hebben met het koningshuis of tijdens diplomatieke reizen naar het buitenland wordt ook wel een oranje wimpel boven de vlag gehangen.


Koningin Beatrix op Koninginnedag 2004
Het Wapen van het Koninkrijk der Nederlanden is oorspronkelijk in 1815 ontworpen en in 1907 aangepast. Het geblokte schild met een leeuw, zwaard en pijlen is het heraldisch symbool van de Koningin en het Land.
Het Wilhelmus is het volkslied sinds 10 mei 1932. Daarvoor was vanaf 1817 (met uitzondering van een gat van 1832 tot 1833) Wien Neêrlands bloed het volkslied.
Nederland kent niet (maar) één algemene nationale feestdag, maar heeft twee dagen die aspecten van een nationale feestdag bezitten: Koninginnedag (op 30 april) en Bevrijdingsdag (5 mei).
Informeel geldt tegenwoordig de kleur oranje in het algemeen als een symbool voor Nederland. Dit komt, behalve in de kleur van de kleding der vertegenwoordigende sportteams, ook tot uitdrukking in de wijze waarop supporters zich in en aan het buitenland tonen.
Rol van het koningshuis
Bij al deze symbolen speelt expliciet of impliciet het koningshuis een rol. De vorst en het koninklijk huis vervullen zelf echter ook een belangrijke symbolische functie voor Nederland, zowel institutioneel als in personam. Dit is te meer het geval omdat het Huis van Oranje al meer dan vier eeuwen zijn geschiedenis deelt met het volk van Nederland. Willem de Zwijger was de prins van Oranje die Nederland vanaf 1568 naar de zelfstandigheid leidde.
Als monarchie onder de Oranjes bestaat Nederland echter nog geen twee eeuwen. De rol van de vorst is bovendien constitutioneel ingeperkt. In het zogenoemde revolutiejaar 1848 werd een nieuwe Nederlandse grondwet ingevoerd, ontworpen onder leiding van Johan Rudolph Thorbecke. Deze geldt, met enkele kleinere aanvullingen, nog steeds en maakte een einde aan de persoonlijke regeermacht van de koning en voerde de koninklijke onschendbaarheid in. Voortaan waren de ministers verantwoording schuldig aan het parlement voor hun beleid en niet meer de koning. De koning mag binnenskamers wel proberen invloed uit te oefenen op de verantwoordelijke bewindslieden, maar die kunnen koninklijke adviezen altijd afwijzen als zij die niet kunnen en willen verdedigen in het parlement. Wat die adviezen zijn, moet altijd geheim blijven. Van koningin Beatrix is echter wel bekend dat zij zich veel intensiever bemoeit met beleidskwesties dan voorheen haar moeder, koningin Juliana. De koningin wordt door de minister-president in principe elke week 'bijgepraat' over politieke kwesties, door ministers en staatssecretarissen minder vaak.
Imago in het buitenland


Rotterdam: Erasmusbrug (1996), architect Ben van Berkel
Nederland staat wereldwijd bekend om zijn waterbeheer en grote waterbouwkundige werken, zijn handelsgeest en om traditionele producten en symbolen als windmolens, tulpen, klompen, kaas, Delfts blauw en de fiets. De hoofdstad Amsterdam geniet internationale bekendheid, maar ook Rotterdam (als wereldhaven) en Den Haag (als internationaal juridisch centrum) zijn welbekend. Op cultureel gebied heeft vooral de Nederlandse schilderkunst door de eeuwen heen veel aanzien genoten. Onder meer stillevens, binnenhuistaferelen, het Nederlandse landschap, stadsgezichten, de zee en de wolkenluchten zijn bekende motieven.
Nederland maakt thans ook naam door zijn vernieuwende architectuur, stadsontwikkeling, planologie en industriële vormgeving. Nederland geldt als een modern Westers land, op industrieel en technologisch gebied ontwikkeld, met een sterke economie, zeer goede sociale voorzieningen en een stabiel politiek bestel. Sinds enkele decennia is Nederland daarnaast bekend (en ook wel enigszins omstreden) om zijn liberale beleid op het gebied van drugs, prostitutie, euthanasie en het homohuwelijk.
Geschiedenis

Geschiedenis van Nederland
Tijdlijn - Bibliografie

Winterlandschap met schaatsers en vogelknip, Pieter Bruegel de Oude, 1565
Uitklappen
..Naar chronologie
Uitklappen
..Naar onderwerp
Uitklappen
..Naar overzeese gebiedsdelen
Uitklappen
..Naar provincie
Uitklappen
..Naar voormalige koloniën
Zie geschiedenis van Nederland voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
De bewoningsgeschiedenis van Nederland is sterk verbonden met het ontstaan van de Nederlandse ondergrond. De omgeving veranderde niet alleen door de verdrinkingsgeschiedenis van de Schelde, Rijn, Maas en Eems tijdens het Holoceen, maar andersom is bewoning van grote invloed geweest op het huidige Nederlandse landschap met polders en dijken, met name in de laatste 1000 jaar.
De noodgedwongen collectiviteit zorgde voor een bestuur en mentaliteit die mede bijdroegen tot het latere succes van de Nederlandse handel, waarbij ook de geografisch gunstige ligging aan zee en waterwegen van groot belang was. De Nederlandse gewesten hebben door de geschiedenis heen wisselende onderlinge relaties gehad, soms samenwerkend, soms rivaliserend. Belangrijke keerpunten zijn de Opstand met zijn onafhankelijkheidsverklaring die vooraf ging aan een periode van grote voorspoed, een lange periode van verval en in 1795 de Franse inval die het einde betekende van de Republiek. Als het Koninkrijk der Nederlanden bestaat Nederland sinds 1814 en in min of meer de huidige vorm vanaf 1830 na de Belgische revolutie.
Prehistorie
Zie prehistorisch Nederland voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
Uit de aard der zaak is over deze periode weinig bekend. Lang voor er sprake was van een herkenbare Nederlandse identiteit bestond de bewoning in dit gebied uit passerende jager-verzamelaars. Vondsten uit de vroegste periodes zijn spaarzaam en ontbreken bij een aantal periodes volledig. Vanaf het begin van het Holoceen (9700 v. Chr. – heden) steeg de temperatuur. Dit had een zeespiegelstijging tot gevolg en het volstromen van de Noordzee heeft mogelijk mesolithische jagers naar het vasteland doen trekken, maar continue bewoning kwam waarschijnlijk pas later. Hierna werd tijdens het Vroeg-Neolithicum de overgang gemaakt van nomadisch jagen en verzamelen naar sedentaire landbouw en veeteelt, ook wel neolithische revolutie genoemd. Na de Bronstijd begon met de Kelten de IJzertijd, om opgevolgd te worden door de La Tène-cultuur (ca. 450 v.Chr. tot de Romeinse periode in de 1e eeuw v.Chr.). Aangetrokken door Keltische welvaart, trokken in de tweede eeuw voor Christus Germanen naar het westen, hierbij geholpen door het gebrek aan samenhang in de Keltische samenleving.
Bij dit alles moet worden opgemerkt dat het onderscheid tussen Kelten en Germanen niet goed duidelijk is. De benamingen werd gegeven door de Grieken en Romeinen en worden tegenwoordig vooral als taalkundig begrip beschouwd die onafhankelijke volken beschrijven zonder gezamenlijke identiteit. Over de godsdiensten die de Kelten en Germanen aanhingen is weinig bekend. De Romeinse beschrijvingen zijn oppervlakkig en gekleurd en het is onwaarschijnlijk dat de Germaanse mythologie van die tijd overeen kwam met de Noordse en Germaanse mythologie zoals die in de dertiende eeuw door Snorri Sturluson in Proza-Edda beschreven werd.
Romeinse tijd
Zie Romeinen in Nederland voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
Met de komst van de Romeinen begint de protohistorie van Nederland. De Romeinen zouden hier uiteindelijk enkele honderden jaren blijven.
In de Commentarii rerum in Gallia gestarum beschrijft de generaal Julius Caesar zijn gevechten in 57 v.Chr. tegen de Belgae. Na de verovering vestigden de Batavi zich onder andere in de Betuwe, terwijl de Cananefates naar het huidige Zuid-Holland trokken. In het noorden woonden de Frisii. Vanaf de regering van Augustus werd het wegennet uitgebreid. Na de Slag bij het Teutoburgerwoud in 9 n.Chr. stokte de Romeinse expansie. De Frisii kwamen in 28 n.Chr. in opstand; zij wonnen daarmee de onafhankelijkheid. De Rijn werd vanaf 47 de noordgrens of limes van het rijk. In het vierkeizerjaar (68 - 69) kwamen de Bataven in opstand onder leiding van Julius Civilis. Nadat de Bataven onderworpen waren, was het gedurende twee eeuwen, tot ongeveer 250, rustig in de Rijnprovincies. Een periode van economische expansie en sterke bevolkingstoename, de pax Romana, brak aan. De Germaanse druk op de limes nam echter toe. Tijdens de crisis van de derde eeuw verdween het centrale gezag vrijwel geheel. Rond 300 stabiliseerde de situatie zich; de Salische Franken zouden voortaan de grens verdedigen. Onder de Romeinen werd het Romeinse pantheon geïntroduceerd. Voordat het christendom de overheersende godsdienst werd, was er een mengelmoes van heidense culten.
Middeleeuwen
Vroege Middeleeuwen
De volksverhuizingen, die al met al zo'n twee eeuwen duurden, luidden een p

Trol (internet)


Internettrol
Een trol (mv.: trollen, uit het Engels: troll (mv. trolls)) in een internetomgeving is een persoon die op forums, websites of chatkanalen berichten plaatst met het doel voorspelbare reacties (bijvoorbeeld flames) van andere mensen uit te lokken.[1]
Inhoud [verbergen]
1 Werkwijze
2 Het begrip trol
3 Zie ook
4 Bronnen, noten en/of referenties
[bewerken]Werkwijze

De trol zaait onrust door mensen waar mogelijk tegen de haren in te strijken. Een trol op een niet-rokers-forum zal telkens weer beginnen over hoe prettig roken is. Ook is een gevolgde methode het uitlokken van reacties of discussies over niet ter zake doende onderwerpen of schijnargumenten te geven, met als enkel doel om gebruikers binnen de gemeenschap expres en bewust te frustreren. Het komt ook wel eens voor dat iemand iets zegt alsof dat een feit is, terwijl het in werkelijkheid een mening betreft. Dit is niet per definitie negatief, maar hoe provocerend dit kan zijn, blijkt uit een voorbeeld als "Aids is Gods straf voor homoseksuelen". Ingebracht als slogan zonder verdere nuancering, is het vrij voorspelbaar dat forumdeelnemers zich dan ergeren aan de uitgesponnen "threads" (conversatielijnen) die daarop volgen en de conversatie amper verrijken.
Trollen worden nog wel eens verward met querulanten; vaak is een trol ook een querulant. Er is echter een belangrijk verschil. De trol zeurt, zuigt, zeikt en zevert met geen ander doel dan verstoren; het trollen kan soms instrumenteel zijn om discussies te domineren en te beïnvloeden maar dat is voor de trol bijzaak, de querulant daarentegen heeft altijd een doel, trollen wordt daarbij gehanteerd als middel.[2]
Een trol maakt bij voorkeur gebruik van argumenten die door anderen zijn gebruikt, en effectief zijn gebleken in het zaaien van onrust en onduidelijkheid, en zal daarbij niet vermelden dat in feite een ander (min of meer) geciteerd wordt. Een trol keert zich nooit tegen een hele groep, behalve in een poging zichzelf als slachtoffer van een deel daarvan te presenteren. Door zich namelijk tegen een beperkt aantal personen te richten, tracht een trol die te isoleren en daarmee de aandacht af te leiden. Door tevens controleerbaar juiste uitspraken te doen of handelingen te verrichten, geeft een trol de indruk serieus bezig te zijn, terwijl het werkelijke doel van zijn acties gelegen is in het stoken van onrust en het opzetten van mensen tegen elkaar, kortom: in het zaaien van tweedracht, door middel van leugens en halve waarheden. Trollen houden van discussiëren, ook over trollen zelf, zonder inhoudelijk doel noch einde: daarom is het niet uitzonderlijk wanneer een trol (met de truc van "al wat je zegt, ben je zelf!") anderen van trollen beschuldigt.
[bewerken]Het begrip trol

Het begrip trol (als naamwoord) is bekend in alle Germaanse talen. Het betekent in sagen een bovennatuurlijk wezen of een boosaardige en soms vriendelijk ogende (m.a.w. valse) dwerg. Het Engels heeft naast het naamwoord ook een werkwoord to troll met twee betekenissen: (1) zorgeloos een liedje zingen; (2) vissen met behulp van een achter een boot door het water gesleept lokvisje.[3]
Zo kan men beter de betekenisontwikkeling volgen van trol[4] uit de sagen naar trol/(Eng.)troll/(Du.)Troll op het internet:
een bericht, bijdrage of bewerking waarmee de schrijver aandacht wil trekken;
de schrijver zelf van zo'n bericht. (Wanneer hij twee of meer schuilnamen heeft, wordt hij ook een sokpop genoemd).
De zorgeloosheid tot boosaardige nonchalance (op het vlak van spelling, inhoud en goede smaak) van een trol leidt tot bezorgdheid en overwerk bij moderatoren. Met name in usenet, maar ook in chats komt men trollen tegen, en ook andere online-projecten, zoals Wikipedia hebben te maken met trollen.
[bewerken]Zie ook

Kloon
Intrigant
Querulant
Usenetcultuur
Patenttroll
Trol (mythologisch wezen)
Trol (Tolkien)

Bronnen, noten en/of referenties
↑ Troll, Jargon File
↑ Typologie van de trol Mediablog 15 mei 2007
↑ The Advanced Learner's Dictionary of Current English, Oxford University Press 1963 (197318).
↑ Spelling: het is een goede afspraak zo weinig mogelijk te "verengelsen". Dus best zelfst. nw. enk. trol, mv. trollen; het ww. trollen, trolde, getrold. De tijd van de sagen ligt lang achter ons, in de context is nooit verwarring mogelijk over welk soort trol het gaat.


Door op de afspeelknop te klikken kunt u dit artikel beluisteren. Na het opnemen kan het artikel gewijzigd zijn, waardoor de tekst van de opname wellicht verouderd is. Zie verder info over deze opname of download de opname direct (meer info over gesproken Wikipedia)
Categorieën: Internet | Internetcultuur
Nieuwe functionaliteitNiet aangemeldOverlegpagina IP-adresBijdragen IP-adresAanmelden / registreren
Artikel
Overleg
Lezen
Bewerken
Geschiedenis

Hoofdpagina
Vind een artikel
Vandaag
Categorieën
Recente wijzigingen
Nieuwe artikelen
Willekeurige pagina
Informatie
Gebruikersportaal
Snelcursus
Etalage
Hulp en contact
Donaties
Hulpmiddelen
Afdrukken/exporteren
In andere talen
العربية
مصرى
Беларуская
Беларуская (тарашкевіца)
Български
Brezhoneg
Česky
Dansk
Deutsch
Ελληνικά
English
Esperanto
Español
Euskara
فارسی
Suomi
Français
Galego
עברית
Hrvatski
Interlingua
Bahasa Indonesia
Italiano
日本語
한국어
Limburgs
ລາວ
Lietuvių
Mirandés
Norsk (bokmål)
Polski
Português
Română
Русский
Sicilianu
Srpskohrvatski / Српскохрватски
Simple English
Sloven¨čina
Српски / Srpski
Svenska
ไทย
Українська
ייִדיש
中文
Deze pagina is het laatst bewerkt op 7 aug 2010 om 17:31.
De tekst is beschikbaar onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen, er kunnen aanvullende voorwaarden van toepassing zijn. Zie de Gebruiksvoorwaarden voor meer informatie.
Wikipedia® is een geregistreerd handelsmerk van de Wikimedia Foundation, Inc., een organisatie zonder winstoogmerk.
PrivacybeleidOver WikipediaVoorbehoud

quote:

Op donderdag 12 augustus 2010 05:27 schreef Graseter het volgende:

[..]

Ik geloof je niet!

Geloven (gedrag)
Het woord geloven kan enkele, enigszins verwante, betekenissen dragen.
De eerste betekenis van geloven is de veronderstelling dat iets waar of niet waar is. Geloven in dit verband is als een inschatting die iemand maakt dat een bewering met een zekere waarschijnlijkheid waar of onwaar zou kunnen zijn. Deze waarschijnlijkheid is in het geval van 'geloven' groter dan wanneer men 'geen idee' heeft, en kleiner dan wanneer men iets 'zeker weet'. Deze waarschijnlijkheden worden door individuen persoonlijk toegekend. In deze betekenis van geloven geldt dus dat er geen zekerheid is over de kwestie.
Een tweede betekenis van geloven is het hebben van vertrouwen of overtuiging in een verwachting in iets of iemand, wat bijvoorbeeld tot uiting komt in de uitspraak "ze gelooft in mij". In deze betekenis gaat het dus om de persoonlijke overtuiging dat iets zo is, gaat gebeuren of vaststaat. Geloven is dan vertrouwen en vervolgens stellen dat iets zo is.
Geloven is een algemeen begrip, dat vaak in verband gebracht wordt met religie. Maar men kan naast het geloven in God, ook geloven in bijvoorbeeld paranormale verschijnselen, zolang zulk soort zaken niet vaststaan. Weten en geloven (in de betekenis van overtuiging en vertrouwen) gaan vaak samen, en staan niet in tegenstelling tot elkaar. Geloven en weten in de betekenis van een wetenschappelijk bewezen waarheid of onwaarheid staan echter vaker tegenover elkaar. Als een feit bewezen is ('de aarde is rond'), is het moeilijk te geloven in het tegendeel ervan.
Wanneer men denkt dat men iets weet is er vaak ook een element van overtuiging of geloven aanwezig, dat men echter soms niet graag wil erkennen. Men is soms geneigd de eigen meningen zo objectief mogelijk te willen zien, waarbij het aanwezig zijn van geloof of vertrouwen in de eigen mening het objectieve karakter ervan vermindert, en daarom voor de buitenwereld onwenselijk is. Het spreekt voor zich dat iemand ergens in kan geloven zonder dat er voor dit geloof (wetenschappelijk) bewijs bestaat, net als dat men kan denken iets te weten, maar het desondanks toch fout heeft.
Geloven (in de betekenis van overtuiging) kan een zekere exclusiviteit inhouden. Geloven in het één sluit immers het geloof in iets wat daarmee in tegenspraak is, van nature uit.
Inhoud [verbergen]
1 Etymologie en verwante termen
2 Geloven in de psychologische en filosofische context
3 Geloven in de religieuze context
3.1 Geloof in het boeddhisme
3.2 Geloof in het christendom
3.3 Geloof in de islam
4 Wetenschap en geloof
4.1 Wetenschappelijk onderzoek van godsdienst
5 "Blind geloof"
6 Geloof en intolerantie
7 Citaten
8 Externe links
[bewerken]Etymologie en verwante termen

De etymologie en de verwante termen in de Grieks-Romeinse oudheid zijn verhelderend voor het begrip geloof.
Geloof - Oud-Engels ge-leafa (Engels be-lief) < Germaans *ga-laubon (Duits Glaube) < *ga-laub-: "bemind, gewaardeerd". De stam -loof komt ook voor in lief-de < Oer-Germaans *lubo (Duits lieb, Gotisch liufs) < Indo-Europees *leubh-: "verlangen, beminnen" (vergelijk Latijn lubet, libet: "het behaagt", Sanskriet lubhyati: "verlangt").
Pistis en fides - Het Griekse en het Latijnse woord voor geloof, resp. pistis en fides, gaan beide terug op een Indo-Europese wortel *bhidh- / *bheidh- / *bhoidh- (vergelijk Grieks peithô: "overtuigen", peithomai: "overtuigd zijn, geloven", pistis: "overtuiging, geloof", Latijn fidere: "vertrouwen, geloven", foedus: "verdrag"). Het Engelse faith, Oud-Fries feid < Latijn fides. Er bestaat ook verwantschap met bidden, Oudengels biddan: "vragen, eisen" < Oer-Germaans *bithjan (Duits bitten: "vragen, verzoeken").
Credo - De geloofsbelijdenis begint met het Latijnse Credo: "ik geloof" (vergelijk Engels creed) dat teruggaat op Indo-Europees *kerd-dhe-: "geloven", letterlijk "zijn hart plaatsen" (Sanskriet crad-dadhami). Voor de Romein kan dit aangevoeld worden als "ik geef (do, dare) mijn hart (cor, cordis)".
[bewerken]Geloven in de psychologische en filosofische context

Geloven in de psychologische betekenis is een geestelijke toestand die een vorm aanneemt van een voorstellende houding. Voorstellend in die zin dat geloven een bewering of een verwachting over de werkelijkheid is die verondersteld wordt wel of niet waar te zijn, zelfs als dit in de praktijk niet kan worden vastgesteld. Kennis wordt wel gedefinieerd als verdedigbaar waar geloven, in die zin dat het geloof wordt aangenomen overeen te komen met de werkelijkheid en moet zijn afgeleid van geldig bewijs en argumenten. Bij gebrek aan feitelijke kennis is een individu echter beperkt tot het geloven van een veronderstelling of het tegendeel daarvan. Iets geloven in logische zin kan daarom ook worden geïnterpreteerd als het toekennen van een waarschijnlijkheid aan de veronderstelling dat deze waar is (bijvoorbeeld: "Ik geloof dat het morgen zal ophouden met regenen."). De traditionele psychologie heeft vanouds geloven behandeld als was het de eenvoudigste vorm van geestelijke weergave en daardoor een van de bouwstenen van de bewuste gedachte.
Filosofen zijn vaak strenger in hun analyse en veel van de onderzoekingen en opvattingen betreffende het begrip geloven stammen van filosofische analyses. Het begrip geloven veronderstelt een individu (degene die iets gelooft) en een onderwerp van geloof. Geloven vooronderstelt zo het bestaan van een geestelijke toestand en voorbedachtheid. Veel filosofen hangen het beeld aan dat geloven tot zekere hoogte spontaan en willekeurig is. Sommigen menen dat men kan kiezen om een zaak te onderzoeken maar dat men niet kan kiezen het te geloven. Maar aan de andere kant bestaat ook de indruk dat individuen soms dingen niet geloven omdat zij het niet willen geloven, in het bijzonder in zaken waarin men emotioneel betrokken is. Filosofen die belangrijke bijdragen hebben geleverd aan de ideeën over kennis en geloven zijn onder andere René Descartes, Benedictus de Spinoza, David Hume, Immanuel Kant en Willard Van Orman Quine.
[bewerken]Geloven in de religieuze context

Geloven in de religieuze context is een vorm van overtuiging en vertrouwen in God of goden, een hogere waarheid of realiteit (bijvoorbeeld Nirvana), een instituut dat een bepaalde overtuiging belichaamt, of een systeem van leefregels.
Het verschil tussen religie en weten(schap) is in de westerse wereld pas als zodanig tijdens de Verlichting ontstaan.[bron?] Geloof en rationalisme en logica worden in de religieuze context soms ten onrechte tegenover elkaar geplaatst, als zouden geloof en rede of verstand elkaar uitsluiten. Er wordt wel beweerd dat waar de wetenschap ophoudt, het geloven begint maar dit is een discutabele opvatting. Er zijn immers ook stromingen die een synthese tot stand proberen te brengen tussen religie en wetenschap: zie bijvoorbeeld Theosofie, Ken Wilber of Intelligent design. In veel culturen, zoals bij de traditionele Aboriginals in Australië, zijn er geen woorden om geloof en weten te differentiëren. Geloven en weten zijn daar één.
[bewerken]Geloof in het boeddhisme
Geloof (Pali: Saddha) neemt in het boeddhisme een belangrijke plaats in, en vormt een van de 'vijf spirituele krachten', samen met wijsheid, inzet, concentratie en gewaarzijn. In deze leer van de 'vijf spirituele krachten' dienen geloof en wijsheid met elkaar in balans te zijn, om een optimaal resultaat te leveren. Hierbij hoort dat men erkent wanneer een geloof in een bepaald aspect van de leer slechts een geloof is, zonder persoonlijke validatie.
Het bestaan van hogere waarheden als goden en Nirvana wordt in het boeddhisme geconformeerd. In het boeddhisme is het geloof in de theorie die de hogere waarheden beschrijft belangrijk, maar sommige leraren (bijvoorbeeld Ajahn Sumedho) benadrukken meer het belang van de correcte attitude ten opzichte van 'geloven' ("wees jezelf bewust dat je slechts gelooft en nog niet weet") dan de precieze details van hetgeen je gelooft. Deze details zijn immers slechts theoretische beschrijvingen. Ook maakt men in het boeddhisme vaak een onderscheid tussen 'conceptuele' kennis, waar de wetenschap naar streeft, en de direct en innerlijk ervaren kennis en inzicht die ontstaan als gevolg van praktijken als meditatie en het purificeren van de eigen geest.
Voor meer, zie Geloof in het boeddhisme
[bewerken]Geloof in het christendom
In het christendom heeft de term waar de wetenschap ophoudt, het geloven begint slechts geldigheid wanneer men daarmee bedoelt dat geloven een andere vorm van weten is dan positieve en experimentele wetenschap. In het christendom ziet men geloven in God dus niet als geloven maar als een vorm van kennis, en wetenschappelijk bewijs is hier volgens het christendom niet nodig. Door christenen wordt niet aan het bestaan van God getwijfeld, of aan Christus als de zoon van God. In het christendom is, naast de kennis van God, ook het vertrouwen op God een belangrijk onderdeel van het geloof.
[bewerken]Geloof in de islam
De religie van de islam bestaat uit geloof (al iman) en praktijk (al din). De Zuilen van geloof (arkan al-imam) is de verzamelterm die gebruikt wordt voor de zaken die elke moslim dient te geloven. Er bestaan verschillende opvattingen over wat tot 'geloof' gerekend moet worden. Vast staat dat God de enige God is en dat het de grootste zonde (shrik) is om aan Hem iets of iemand gelijk te stellen.
De meeste moslims zien als onderdeel van het geloof het geloof in de eenheid van God (tawhid), het geloof in de engelen, het geloof in de geopenbaarde Boeken, het geloof in de profeten en de boodschappers, het geloof in de Wederopstanding en de Laatste Dag, en het geloof in de voorbeschikking Gods.
De islam kent vanuit haar vroegste begin geen scheiding van kerk en staat, waardoor het voor buitenstaanders moeilijk is om een scheiding te maken tussen geloof en samenleving. Verschillende voorschriften zijn wel door Mohammed gegeven, maar zijn geen onderdeel van het geloof. Deze voorschriften kunnen weer wel tot de culturele en godsdienstige aspecten worden gerekend.
[bewerken]Wetenschap en geloof

In de wetenschap probeert men kennis te verwerven door theorieën met experimenten of logische analyse te testen. Bij geconstateerde afwijkingen of zwakke plekken kan de theorie dan aangepast worden of zelfs in de prullenbak verdwijnen. Zie ook Wetenschappelijke methode. Zolang een theorie niet is bewezen of verworpen kan men spreken van geloven in de juistheid of onjuistheid van de theorie, gebaseerd op de aannemelijkheid ervan. Echter: een theorie is pas werkelijk bruikbaar als onomstotelijk, empirisch bewijs is geleverd. Het is niet mogelijk om op wetenschappelijk niveau voort te bouwen op een onbewezen theorie.
Geloof in een theorie staat dus niet garant voor de bruikbaarheid ervan. Jacques Benveniste was er bijvoorbeeld tot aan zijn dood van overtuigd de werkzaamheid van homeopathie te hebben bewezen, maar sindsdien heeft niemand deze resultaten kunnen herhalen.
Ook vinden soms onechte onderzoeken plaats met het doel om een van tevoren vastgestelde conclusie gemeengoed te laten worden, en daardoor een fundering te leveren voor het houden van een bepaald geloof. Dit wordt pseudowetenschap genoemd, en wordt door "reguliere" wetenschappers niet serieus genomen.
Soms wordt een hypothese schijnbaar wetenschappelijk bewezen, waarna later na nieuwe inzichten blijkt dat de deze toch ongeldig of maar gedeeltelijk geldig was. In dat geval was het (wetenschappelijk) geloof in de waarheid van de betreffende hypothese al die tijd niet op de werkelijkheid gebaseerd. Een voorbeeld hiervan is de gravitatietheorie die na de ontdekking van atomaire en subatomaire structuren niet algemeen geldig bleek te zijn.
[bewerken]Wetenschappelijk onderzoek van godsdienst
Geloof in de religieuze context en godsdienst worden wetenschappelijk onderzocht in de godsdienstsociologie, godsdienstpsychologie, en in het multidisciplinaire vakgebied godsdienstwetenschap.
[bewerken]"Blind geloof"

Overtuigde gelovigen zijn soms niet in staat hun sterke geloof als geloven, als onzekerheid te erkennen, en kunnen het feit dat ze iets (intens) geloven als bewijs zien van het waar en correct zijn van hun geloof of overtuiging ("ik geloof het, dus het is waar"). Zij hebben geen twijfel over hun geloof, en zijn vaak niet vatbaar voor alternatieve rationele of logische verklaringen en benaderingen, noch het beschikbaar komen van nieuwe feiten die hun geloof schijnen te ondermijnen. Wanneer het geloven sterk is ziet men gebeurtenissen en feiten vaak in termen van het geloven, wat de objectieve waarde van deze feiten en gebeurtenissen verminderd. Soms wordt ook de term 'blind geloof' in dit verband gebruikt.
[bewerken]Geloof en intolerantie

Soms kan overtuigd geloven leiden tot onverdraagzaamheid met betrekking tot het gedrag, geloof of de natuur van anderen. Dit kan ten koste gaan van de vrijheid van andersdenkenden of van mensen die hetzelfde geloof op een andere manier uitdragen, met mogelijk fysiek of mentaal lijden tot gevolg. Intolerantie gebaseerd op geloven kan plaatsvinden in religieuze, politieke, maar ook wetenschappelijke kring. Een voorbeeld is het invoeren van strenge religieuze wetten, zoals de sharia, als civiele wetgeving, waardoor ook niet-gelovigen of anders-gelovigen gedwongen worden zich aan deze wetten te houden. Ook het geloven in ongelijkheid van mensen, zoals bij rassenhaat, kan tot onderdrukking leiden.
Er wordt nogal eens verband gelegd tussen fundamentalisme en intolerantie. Als daarnaast een geloof haatdragende elementen in zich heeft kan dit een oorzaak zijn voor extremisme en terreur.
[bewerken]Citaten

"Wat is geloof? Het is de absolute zekerheid dat onze hoop ook werkelijkheid wordt en het is het bewijs van dingen die wij niet kunnen zien." - Hebreeën 11:1
"Maar wetenschap kan alleen beoefend worden door diegenen die een sterke inspiratie voelen voor waarheid en begrip. De bron van dit gevoel komt echter uit het domein van religie. Hierbij behoort ook het geloof in de mogelijkheid dat de wetten die gelden voor de wereld van het bestaan rationeel zijn, dat wil zeggen, begrijpbaar door middel van rede. Ik kan mezelf geen zuivere wetenschapper voorstellen zonder dit diepe geloof. De situatie kan door middel van een beeld uitgedrukt worden: wetenschap zonder religie is kreupel, religie zonder wetenschap is blind" - Albert Einstein
"De religie van de toekomst zal een kosmische religie zijn. Het zou een persoonlijke God moeten transcenderen, en dogma en theologie vermijden. Zowel het natuurlijke als het spirituele betreffende, zou het gebaseerd moeten zijn op een religieuze intuïtie, afkomstig van de ervaring van alle natuurlijke en spirituele dingen als een betekenisvolle eenheid. Het boeddhisme beantwoord deze beschrijving. Als er een religie is die om zou kunnen gaan met de moderne wetenschappelijke behoeften, zou dat het boeddhisme zijn." - Albert Einstein
"Op de lange reis van het menselijk leven is geloof de beste compagnon. Het is de beste verfrissing tijdens de reis en het grootste bezit" - Gautama Boeddha
"Geloven is zeker weten dat je twijfelt."- Freek de Jonge
[bewerken]Externe links

De Kalama Sutta is een beroemde toespraak van de Boeddha, en geeft een beschrijving van de basis waarop iemand een geloof of stelling moet toetsen voor het als 'waar' aan te nemen.
Categorieën: Filosofische terminologie | Levensbeschouwing | Psychologie | Religie
Nieuwe functionaliteitNiet aangemeldOverlegpagina IP-adresBijdragen IP-adresAanmelden / registreren
Artikel
Overleg
Lezen
Bewerken
Geschiedenis

Hoofdpagina
Vind een artikel
Vandaag
Categorieën
Recente wijzigingen
Nieuwe artikelen
Willekeurige pagina
Informatie
Gebruikersportaal
Snelcursus
Etalage
Hulp en contact
Donaties
Hulpmiddelen
Afdrukken/exporteren
In andere talen
Česky
Dansk
Deutsch
English
Español
Eesti
Français
Magyar
Italiano
日本語
Polski
Русский
Українська
Tiếng Việt
中文
Deze pagina is het laatst bewerkt op 1 jul 2010 om 11:55.
De tekst is beschikbaar onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen, er kunnen aanvullende voorwaarden van toepassing zijn. Zie de Gebruiksvoorwaarden voor meer informatie.
Wikipedia® is een geregistreerd handelsmerk van de Wikimedia Foundation, Inc., een organisatie zonder winstoogmerk.
PrivacybeleidOver WikipediaVoorbehoud

quote:

Op donderdag 12 augustus 2010 05:40 schreef Levolution het volgende:
[ afbeelding ]

_!