NWS Nieuws & Achtergronden
Discussieer hier diepgaander over de actualiteiten.
Een 63-jarige Amerikaanse moeder is na 34 jaar herenigd met haar kinderen. In 1976 was haar verteld dat haar zoon en dochter waren omgekomen bij een auto-ongeluk.
Vicky Rohring hoorde in oktober 1976 via een anoniem telefoontje dat haar 7-jarige dochter Karen en 5-jarig zoontje Scott waren omgekomen bij een auto-ongeluk. Dat was een maand nadat ze was gescheiden van haar man Jimmy Black. Hij was met de kinderen na de scheiding vertrokken. Radeloos vroeg ze de beller waar dat ongeluk dan gebeurd was, maar er werd opgehangen.
Verder hoorde ze niets meer, ook niets over een begrafenis. Ze vertrouwde het niet, maar de politie zei dat ze haar niet konden helpen aangezien het om een familiekwestie ging. Nog jaren bleef ze met privé-detectives zoeken naar sporen van haar kinderen, maar dat leverde niets op. Uiteindelijk gaf ze de hoop op.
Tot ze vorige maand ineens een telefoontje kreeg van een vrouw die haar vertelde dat ze namens zoon Scott belde. Eerst geloofde ze het niet, maar een paar uur later had ze haar zoon zelf aan de lijn. Kort daarna kon ze haar kinderen eindelijk weer in de armen sluiten. "Nu laat ik mijn kinderen nooit meer gaan," vertelt ze overgelukkig tegen NBC.
Haar kinderen bleken al jaren op zoek te zijn geweest naar hun moeder. Ze vertrouwde de verschillende verhalen die hun vader hen had verteld over de verdwijning van hun moeder niet. Zo beweerde hij dat ze in het leger had gezeten of dat ze haar kinderen gewoon zat was.
Vader Jimmy Black ontkent het verhaal. Hij beweert dat Vickey nooit meer contact heeft opgenomen. Over het anonieme telefoontje zegt hij niets te weten.
http://www.telegraaf.nl/b(...)ren_terug__.html?p=3,1
[ Bericht 2% gewijzigd door Chatman. op 10-08-2010 19:10:21 ]
Vicky Rohring hoorde in oktober 1976 via een anoniem telefoontje dat haar 7-jarige dochter Karen en 5-jarig zoontje Scott waren omgekomen bij een auto-ongeluk. Dat was een maand nadat ze was gescheiden van haar man Jimmy Black. Hij was met de kinderen na de scheiding vertrokken. Radeloos vroeg ze de beller waar dat ongeluk dan gebeurd was, maar er werd opgehangen.
Verder hoorde ze niets meer, ook niets over een begrafenis. Ze vertrouwde het niet, maar de politie zei dat ze haar niet konden helpen aangezien het om een familiekwestie ging. Nog jaren bleef ze met privé-detectives zoeken naar sporen van haar kinderen, maar dat leverde niets op. Uiteindelijk gaf ze de hoop op.
Tot ze vorige maand ineens een telefoontje kreeg van een vrouw die haar vertelde dat ze namens zoon Scott belde. Eerst geloofde ze het niet, maar een paar uur later had ze haar zoon zelf aan de lijn. Kort daarna kon ze haar kinderen eindelijk weer in de armen sluiten. "Nu laat ik mijn kinderen nooit meer gaan," vertelt ze overgelukkig tegen NBC.
Haar kinderen bleken al jaren op zoek te zijn geweest naar hun moeder. Ze vertrouwde de verschillende verhalen die hun vader hen had verteld over de verdwijning van hun moeder niet. Zo beweerde hij dat ze in het leger had gezeten of dat ze haar kinderen gewoon zat was.
Vader Jimmy Black ontkent het verhaal. Hij beweert dat Vickey nooit meer contact heeft opgenomen. Over het anonieme telefoontje zegt hij niets te weten.
http://www.telegraaf.nl/b(...)ren_terug__.html?p=3,1
[ Bericht 2% gewijzigd door Chatman. op 10-08-2010 19:10:21 ]
Telegraaf sensatie krant.
Op zaterdag 22 januari 2011 19:19 schreef voice-over het volgende:
Om het woord naargeestig te parafraseren: TomLievense schrijft naargeestige stukjes
Om het woord naargeestig te parafraseren: TomLievense schrijft naargeestige stukjes
Ik neem aan dat je het telefoonboek bedoeld? Als we voor het gemak ervan uitgaan dat zij daar überhaupt instaat, in welke staat moeten ze dan zoeken en op welke naam? Moeders heet iig geen Black meer, en ik vermoed dat haar huidige naam niet haar meisjesnaam isquote:Op zaterdag 14 augustus 2010 12:23 schreef Ciske- het volgende:
Kinderen zoeken al jaren maar hebben niet gewoon even in de gouden gids gekeken?
pleased to meet you
Waarom zou dat niet haar meisjesnaam zijn dan? Ik kan me gewoon niet goed voorstellen dat een zevenjarige niet wist waar ie woonde of hoe zijn moeder heette (en dat via geen enkel ander familielid kon achterhalen).
Ja, maar wie zegt dat ze meteen al hun moeder gingen zoeken. De vader vertelde verschillende verhalen, ik neem aan in de loop der jaren, en een kind neemt al snel genoegen met wat wordt verteld. Misschien kwamen ze er pas jaren later achter dat het verhaal van pa niet klopte.quote:Op zondag 15 augustus 2010 11:29 schreef Ciske- het volgende:
Waarom zou dat niet haar meisjesnaam zijn dan? Ik kan me gewoon niet goed voorstellen dat een zevenjarige niet wist waar ie woonde of hoe zijn moeder heette (en dat via geen enkel ander familielid kon achterhalen).
Amerika is een heel groot land. Pa zal zijn kinderen meegenomen hebben naar een andere staat, ver weg van huis en familie. Zij kunnen dus niets aan familie gevraagd hebben. Een kind van 7 weet vaak niet wat haar moeders meisjesnaam is. Is moeder hertrouwd, wordt het nog lastiger.
En als je 7 jaar bent en je vader verteld je allerlei verhalen over je moeder, met een bottom-line, dat ze niks met je te maken wil hebben, dan geloof je dat. Waarom zou je vader daarover liegen?
Pas als je ouder wordt, ga je voor jezelf vragen stellen, nadenken en zoeken. Maar ik denk dat je na 10 jaar of zo niet meer weet waar je precies woonde.
Dus, je weet misschien in welke staat je het moet zoeken, maar niet welke plaats.
Je weet niet hoe je moeder heet, hooguit haar voornaam.
Ja kunt haar leeftijd schatten, maar weet niet haar geboortedatum.
En als je 7 jaar bent en je vader verteld je allerlei verhalen over je moeder, met een bottom-line, dat ze niks met je te maken wil hebben, dan geloof je dat. Waarom zou je vader daarover liegen?
Pas als je ouder wordt, ga je voor jezelf vragen stellen, nadenken en zoeken. Maar ik denk dat je na 10 jaar of zo niet meer weet waar je precies woonde.
Dus, je weet misschien in welke staat je het moet zoeken, maar niet welke plaats.
Je weet niet hoe je moeder heet, hooguit haar voornaam.
Ja kunt haar leeftijd schatten, maar weet niet haar geboortedatum.
Inderdaad. Die lijken sprekend op moeder.quote:Op zondag 15 augustus 2010 12:53 schreef Harajuku. het volgende:
[ afbeelding ]
Die heeft geen DNA-test nodig.
Er klopt iets niet aan dit verhaal.
En wel aan het onderdeel waarin instanties haar vertelden dat zij niet in zouden grijpen omdat het een familiekwestie betrof.
Als je ex vertrekt en je kinderen -waar je het ouderlijk gezag over hebt- meeneemt, dan is dat kinderontvoering. In Amerika is dat een misdrijf. Maar misschien was dat het 34 jaar geleden nog niet
En wel aan het onderdeel waarin instanties haar vertelden dat zij niet in zouden grijpen omdat het een familiekwestie betrof.
Als je ex vertrekt en je kinderen -waar je het ouderlijk gezag over hebt- meeneemt, dan is dat kinderontvoering. In Amerika is dat een misdrijf. Maar misschien was dat het 34 jaar geleden nog niet
Ik weet uiteraard ook de achtergrond niet. Maar ik heb weleens gehoord dat het voor vaders in Amerika gemakkelijker is om het ouderlijk gezag te krijgen of de voogdij. Je weet ook niet of moeder in die tijd dronk of drugs gebruikte en daarom bijvoorbeeld niet bij een rechtszaak op kwam dagen.quote:Op zondag 15 augustus 2010 13:05 schreef cinnamongirl het volgende:
Er klopt iets niet aan dit verhaal.
En wel aan het onderdeel waarin instanties haar vertelden dat zij niet in zouden grijpen omdat het een familiekwestie betrof.
Als je ex vertrekt en je kinderen -waar je het ouderlijk gezag over hebt- meeneemt, dan is dat kinderontvoering. In Amerika is dat een misdrijf. Maar misschien was dat het 34 jaar geleden nog niet
Als vader het ouderlijk gezag had, dan stond het hem vrij zijn kinderen mee te nemen naar een andere stad of staat, of zelfs het buitenland.
In Nederland mag dat niet zonder de toestemming van de andere ouder die ook het ouderlijk gezag heeft. Maar misschien ligt het wel anders in de VS.quote:Op zondag 15 augustus 2010 13:13 schreef Gia het volgende:
Als vader het ouderlijk gezag had, dan stond het hem vrij zijn kinderen mee te nemen naar een andere stad of staat, of zelfs het buitenland.
Mwah, dat drinken en zo is allemaal puur speculatief. Voor hetzelfde geld was zij een voorbeeldige moeder en was het feit dat zij geen/een veel lager inkomen had voldoende om de kinderen aan de vader toe te wijzenquote:Op zondag 15 augustus 2010 13:13 schreef Gia het volgende:
[..]
Ik weet uiteraard ook de achtergrond niet. Maar ik heb weleens gehoord dat het voor vaders in Amerika gemakkelijker is om het ouderlijk gezag te krijgen of de voogdij. Je weet ook niet of moeder in die tijd dronk of drugs gebruikte en daarom bijvoorbeeld niet bij een rechtszaak op kwam dagen.
Als vader het ouderlijk gezag had, dan stond het hem vrij zijn kinderen mee te nemen naar een andere stad of staat, of zelfs het buitenland.
pleased to meet you
Ik zeg toch niet dat dat zo is.....quote:Op zondag 15 augustus 2010 13:37 schreef moussie het volgende:
[..]
Mwah, dat drinken en zo is allemaal puur speculatief. Voor hetzelfde geld was zij een voorbeeldige moeder en was het feit dat zij geen/een veel lager inkomen had voldoende om de kinderen aan de vader toe te wijzen
Waar het om gaat is dat het in Amerika niet ongebruikelijk is dat vader inderdaad alleen het ouderlijk gezag krijgt. Om wat voor reden dan ook. De achtergrond weten we niet.
Dan wonen ze bij vader en die kan dan verhuizen als hij wil. En dan zal inderdaad de politie daar geen onderzoek naar instellen, omdat het in dat geval geen ontvoering is.
In de OP staat ook dat zij een maand na de scheiding een telefoontje kreeg, en dat haar man na de scheiding met de kinderen vertrokken was. Wat er verder gespeeld heeft, weten we niet.
|
|
