Het Attachment Parenting topic #4

quote:

Op vrijdag 6 augustus 2010 16:58 schreef p_iglet het volgende:

En soms heb je zo'n dag dat het allemaal voor geen meter gaat en kun je eigenlijk echt niet anders dan roepen "NEE, nu luisteren, omdat ik het zeg!!" Als ik zo'n gevoel aan voel komen, dan gooi ik de hele meute altijd even voor de televisie. Vast niet pedagogisch verantwoord, maar wel even rust.

Precies. Denk dat er geen enkele ouder is die altijd pedagogisch verantwoord kan zijn.
Kom op, laten we eerlijk zijn. Ook wij zijn wel eens moe en verliezen ons geduld.

Thanks allemaal. Ik zal het straks nog eens even op mijn gemak lezen. Nu is het etens-spitsuur.

Ik denk dat het vooral is dat ik al te veel van Sasha verwacht. Dat hij onthoudt dat ik hem al tig keer gewaarschuwd heb etc. etc.

Later meer.

Geen idee of dat talk2kids ook onder AP valt maar ik móet het ff kwijt.

Zoonlief had de schuur over de kop gehaald en ik had m daarstraks al de keuze gegeven. Voor je gaat of als je terugkomt. Nou ja, als ie terug kwam dus. (opruimen)
Toen hing ie hier en op mijn Daan, Schuur? (bewust kort hè, allemaal volgens het boek ) volgde een dikke zucht.

Toen een briefje geschreven. Hallo, ik wil graag weer netjes zijn. Afz de schuur.

Tja, staat immers in het boek.

Hij moet echt hardop lachen en gaat zonder morren de schuur opruimen
Dusch.
Ik zit hier echt nog Maar het werkt dus. Zonder ruzie, zonder gedoe.
Noh!

quote:

Op vrijdag 6 augustus 2010 19:03 schreef debuurvrouw het volgende:
Geen idee of dat talk2kids ook onder AP valt maar ik móet het ff kwijt.

Zoonlief had de schuur over de kop gehaald en ik had m daarstraks al de keuze gegeven. Voor je gaat of als je terugkomt. Nou ja, als ie terug kwam dus. (opruimen)
Toen hing ie hier en op mijn Daan, Schuur? (bewust kort hè, allemaal volgens het boek ) volgde een dikke zucht.

Toen een briefje geschreven. Hallo, ik wil graag weer netjes zijn. Afz de schuur.

Tja, staat immers in het boek.

Hij moet echt hardop lachen en gaat zonder morren de schuur opruimen
Dusch.
Ik zit hier echt nog Maar het werkt dus. Zonder ruzie, zonder gedoe.
Noh!

*gaat aandelen post-it kopen*

fijn dat het werkt zeg! Ik denk dat k dat boek ook een keer door ga lezen, kijken wat ik er uit kan pikken.

quote:

Op vrijdag 6 augustus 2010 19:07 schreef huuphuup het volgende:

[..]



*gaat aandelen post-it kopen*

fijn dat het werkt zeg! Ik denk dat k dat boek ook een keer door ga lezen, kijken wat ik er uit kan pikken.

Ja, nou ja, vooral om te weten dat het anders zou verzanden in bevelen, stampvoeten, een onwillig kind en ruzie.
Het is echt niet te geloven. Nu nog even over mijn ongeleide projectiel nadenken. middelste verveelt zich een beetje en gaat daardoor over op uitlokking.
Ik heb vertrouwen nu

Ik ga deze tactiek ook eens op mijn vriend toepassen.

quote:

Op vrijdag 6 augustus 2010 19:18 schreef Claudia_x het volgende:
Ik ga deze tactiek ook eens op mijn vriend toepassen.

Hallo,
ik ben de afwas

ik voel me vies

kusjes
je afwas.

Jeuheu voor Daan en de Buuv!

Om nog even in te haken op wat eerdere posts: De 'waarom-vraag is voor veel kinderen erg moeilijk. Ook vaak voor volwassenen. Ga maar na, als je ruzie hebt met je partner gaat het zelden écht om dat tandpastadopje.

Oeh Huup, inspirerend!

quote:

Op vrijdag 6 augustus 2010 19:19 schreef huuphuup het volgende:

[..]



Hallo,
ik ben de afwas

ik voel me vies

kusjes
je afwas.

Ik dacht meer aan:

Hallo,

We staan hier maar en beginnen er een beetje moe van te worden. 't Ruikt hier ook zo muf inmiddels.

Groetjes,
De vier vuilniszakken op de gang

quote:

Op vrijdag 6 augustus 2010 19:03 schreef debuurvrouw het volgende:
Geen idee of dat talk2kids ook onder AP valt maar ik móet het ff kwijt.

Zoonlief had de schuur over de kop gehaald en ik had m daarstraks al de keuze gegeven. Voor je gaat of als je terugkomt. Nou ja, als ie terug kwam dus. (opruimen)
Toen hing ie hier en op mijn Daan, Schuur? (bewust kort hè, allemaal volgens het boek ) volgde een dikke zucht.

Toen een briefje geschreven. Hallo, ik wil graag weer netjes zijn. Afz de schuur.

Tja, staat immers in het boek.

Hij moet echt hardop lachen en gaat zonder morren de schuur opruimen
Dusch.
Ik zit hier echt nog Maar het werkt dus. Zonder ruzie, zonder gedoe.
Noh!

Dat dus!
Pcies wat wij hadden jaren geleden.Ik ben zo blij dat ik ooit het boek gekocht heb en er nog regelmatig ff in lees. Ook voor de relaties met mijn oude kinderen, die eig geen kind meer zijn maar volwassenen al.
Tis net ff een twist geven die geen kriegel gevoel oplevert, niet bij de ontvanger, maar ook zeker niet bij de melder van de boodschap.


Jouw humor is goud waard, let maar op

Buuf!

En Moonah, ook dat komt idd in het boek voorbij, dat je niet aan een kind moet vragen 'waarom' ie iets voelt want dan komt er daardoor nog weer meer druk bij omdat hij zich moet verantwoorden voor wat hij voelt.
Terwijl het er om gaat dat je dat gevoel alleen maar erkent. Als hij wil vertellen waarom, en hij kan het verwoorden, komt dat echt vanzelf wel.

Ik heb zelf ook altijd een gruwelijke hekel aan de vraag 'Waarom voel je dit/dat/zus/zo'. Al helemaal als ik al een antwoord heb gegeven en ik er kennelijk nog verder over uit moet weiden. Hoe moet ik dat weten? Je hebt al een antwoord. Het is gewoon zo.

*persoonlijke frustratie... *

Bij ons thuis werd er nooit veel gepraat, je deed wat je gezegd werd en anders kon je een mep krijgen.
Misschien leer ik het ooit nog wel eens; praten en gevoelens analyseren...

Ik ga meelezen. Ik vind het echt super interessant. Zijn die boeken ook te leen bij de bieb of zijn ze daar te nieuw voor?

De situatie bij BE herken ik wel van Fleur toen Maud kleiner was. Het gebeurde niet aan de lopende band, maar vooral als Fleur zelf moe of gefrustreerd was. Gewoon omdat iets niet lukt of als Maud iets deed wat ze niet wilde. De manier van Piglet heeft toen geholpen. Haar aanspreken op het gedrag. Ik zie dat Maud een bijtplek heeft, ging het niet goed? En dan kwam het hoge woord er meestal wel uit. Ik trooste dan Maud en vervolgens trooste ik Fleur, omdat die uit schuldgevoel ook ging huilen. "ik wilde niet bijten, duwen, slaan (enz.), maar Maud....... en toen.........sorry mama...........sorry maud"

Ik merk dat ik twee verschillende kinderen hebt. Fleur accepteerd uitleg. Vraagt door waar nodig, maar begrijpt ook als ik zeg dat ik iets niet weet of 'omdat ik het belangrijk vind'

Simpel voorbeeld van vanavond. Fleurs pyjama lag beneden. Prima. Dus die wil ze voor het raam gaan aandoen. Met een blote bast kan ik nog leven, maar toen ze begon met het uittrekken van d'r onderbroek heb ik toch even uitgelegd dat als je bijna 7 bent je niet meer in je blootje voor het raam gaat staan. Dan kunnen er wel eens mensen heel raar reageren als ze langs lopen. Dus gezegd dat ze maar even naar de gang moest gaan om d'r pyjama aan te doen. Reactie: ok, mama.

Maud is heel anders. Al vanaf het begin. Meer eigenwijs meer 'persistant' (kan het nederlandse woord even niet vinden). Die vergt dus ook een andere aanpak. Ze heeft meer aanlooptijd nodig bij verandering van activiteit. Dus de 5 minuten waarschuwing is bij haar veel belangrijker dan bij Fleur. Inmiddels begint ze wel steeds meer de grenzen van ons gezin te kennen.
Simpel voorbeeld:
Bij het avondeten geen groente eten betekent geen lekkers bij het drinken. Dat weet ze. In het begin was ze dus zo eigenwijs dat ze dus zei: ok geen lekkers. Maar ze besefte toen niet dat het ook echt zo was. Inmiddels wel. En kiest ze bewust. 9 van de 10 keer kiest ze voor de groente. Maaaaaar, ook niet altijd. dan kijkt ze in de pan en hoor je d'r zeggen: Maud geen lekkers. Dan ga ik dus ook niet dwingen. Dit zijn onze regels en van 1x in de week geen groente zal ze echt niets overhouden.

En vanavond heb ik wrs. verkeerd gehandeld. Maud roept nu al weken elke avond papa of mama 3 tot 4x voordat ze uiteindelijk echt gaat slapen. mag ik dit, mag ik een boekje, drinken, fles... mijn speen is gevallen enz. enz. Nu heb ik met d'r afgesproken dat ze alleen naar beneden mag komen om te plassen en als ze niet roept en lief gaat slapen, mag ze in mijn agenda een sticker plakken. Ik weet niet of het gaat werken, want nu is ze al 2x naaar beneden geweest om te plassen.

Mogelijke oorzaak: ons missen. F. en ik werken nagenoeg elke dag. Ik begrijp dat ze dus wat aandacht wil, maar ik probeer haar die zoveel mogelijk te geven nadat ik ze heb opgehaald bij de oppas. F. kookt en ik kroel en speel met de meiden. En na het eten draaien we het om. Dan hebben ze aandacht van papa en ruim ik op.

Tips zijn welkom. En als het kon zou ik minder werken, maar dat zit er nu even niet in. In de toekomst ga ik wel de vrije middagen van school vrij zijn. Denk dat dat al iets zal schelen.

Bespreken jullie de dag met haar? Echt een goed gesprek? Dat schijnt nog wel eens te helpen, dan kan ze haar ei kwijt.

Op de terugweg van de oppas vraag ik altijd hoe het geweest is en dan vertelt ze iets. Tijdens het eten komen beide meiden aan het woord. dan wordt rechtstreeks een vraag gesteld die meestal gevolgd wordt met Oh, heb je dan ook nog gekleurd/buiten gespeeld enz. en naar aanleiding van die vraag krijgen we meestal weer een heel verhaal. Dus, ja. dat doen we wel, maar misschien moet ik bij haar ook invoeren wat ik ooit bij Fleur gedaan heb. Ik denk dat ik Maud nog teveel als klein beschouw. Terwijl ze ook gewoon al bijna 4 is. Voor het liedjes zingen (afsluiting bedritueel) vragen of ze nog wat wil zeggen tegen me. En dan gewoon heel even wachten, zodat ze er over na kan denken. Bij Fleur deed ik dan meestal ondertussen het rolgordijn naar beneden, zodat ze even in alle rust kon na denken.

Ik vind dit zooooo interessant allemaal he. Ik denk dat ik hier later nog best wel eens zal komen 'teruglezen'.
Piglet, jouw uitleg is echt heel verhelderend! (de rest ook hoor)

Chacama. Ik denk dat tijdrekken iets is wat veel kinderen doen en dat er vaak ook een beetje bij hoort..
Toch denk ik inderdaad dat het wel een goed idee is om even extra tijd en individuele aandacht voor ze te hebben voor het slapen gaan.. Dat kan nooit kwaad en kan maar zo DE oplossing zijn.

En beneden komen voor alleen plassen vind ik zelf een beetje een lastig iets..
Misschien dat als ze nog behoefte hebben in bepaalde dingen zullen ze dat misschien niet uiten..
Ik was als kindje dan heel erg bang geweest om uit bed te komen... Ook bij dringende zaken..
Maar ik weet natuurlijk niet hoe die van jou daar in zijn.. Dus misschien doet dit er allemaal niet toe..
Dus misschien ipv alleen voor het plassen een beetje een gesprekje aangaan wat el en niet een rede is om naar beneden te gaan.

Nou, ik geloof dat het wel goed gaat. Ze zei vanavond weer dat ze lief zou gaan slapen en het is nu ook stil. Gisterenavond 'gebruikte' ze het plassen ook een beetje voor wat extra aandacht. Dat vind ik niet erg zolang ze ook maar echt plast. Ze vroeg dan ook of ik ze naar boven wilde brengen en terwijl we naar boven gingen gaf ze me nog een extra kus en een kroel. Dus ik denk dat ze op die manier toch nog een beetje krijgt wat ze zoekt, zonder het gegil en gejammer.

quote:

Op vrijdag 6 augustus 2010 08:22 schreef Claudia_x het volgende:

[..]



Ja, ik weet niet, ik heb er problemen mee om te doen alsof alles bij het oude kan blijven. Dieren gaan dood en speeltjes raken kapot. Dat is heel verdrietig maar het leven gaat door. Hoewel ik de gevoelens van mijn kind in zo'n situatie niet wil miskennen hoop ik ook dat ik hem zal leren om dingen te relativeren.

Kinderen worden er ook al vrij vroeg mee geconfronteerd dat de wereld niet altijd rechtvaardig is. Als een ander kind bijvoorbeeld een speeltje kapot maakt en dat valt niet met zekerheid te achterhalen of te bewijzen, dan moet je kind daar ook mee leren leven. Ik ben een groot voorstander van het recht proberen te laten zegevieren en niet over je heen laten lopen, maar ik denk dat zoiets als berusting ook een wijze les is.

Helemaal mee eens

Zo zou ik mijn kinderen ook niet snel moedwillig onwetend willen houden. Sommige dingen horen gewoon bij het leven, de wereld om hen kan nou eenmaal hard zijn en bepaalde dingen verzwijgen... mijns inziens is dat vaak niet nodig.
Kinderen zijn van nature nieuwsgierig en willen serieus genomen worden, hun vragen afkappen door als ouder te roepen "Dat is niet voor kinderen bestemd" of "Daar ben je nog te jong voor", brrrrrr, ik vond dat zelf vroeger verschrikkelijk, kon daar zo kwaad om worden!
Zo kijkt Devin (3 jr. oud) vaak mee als we nieuws kijken en stelt daar ook vragen over. Okay, ik ga heus niet in geuren en kleuren vertellen over alle gruwelijkheden die de revue passeren, maar dat het leven niet alleen maar rozengeur en maneschijn is mag hij heus wel weten vind ik.
_{En soms wordt het me te gortig en dan drukt die gekke mama per ongeluk op het verkeerde knopje en is zomaar ineens de TV uit}

*leest nog steeds aandachtig mee*

Ja ik probeer ook altijd gewoon te zeggen wat er is enzo, maar soms vind ik het wel heel moeilijk. Maar we hebben haar bv wel meegenomen toen we onverwachts de kat in moesten laten slapen omdat ik toch vond dat ze nog afscheid moest kunnen nemen. En dat ging eigenlijk allemaal prima.

Oh en Kersjes dat van de tv herken ik. Ik zat een hele tijd geleden met Linde naar het journaal te kijken en toen was er een bomaanslag geweest met een bus op een marktplein. Meteen vreselijke beelden erbij. Ik kon de afstandsbediening zo snel ook niet vinden en Linde maar met haar neus tegen die tv gedrukt. Zag je al die gewonde mensen liggen, veel bloed enzo en toen ging dat mondje open. Ik dacht nu gaat het komen maar Linde zei alleen maar iets van "kijk een bus mama!"

Ik ben op zoek naar een prettige oplossing voor het 'samen delen, samen spelen'.
Natuurlijk mag Sasha best eens met iets spelen zonder dat Oscar hem daarbij komt storen, maar als ik Sasha zijn gang laat gaan op dit moment dan ligt mijn hele eettafel vol met speelgoed waar Oscar niet aan mag komen 'Nee, dit is van mij' met zijn armen er wijd omheen en wee je gebeente als Oscar er ook maar naar kijkt...
Vind ik niet echt gezellig.
Ik heb Sasha gezegd dat als hij ergens mee wil spelen en hij wil niet dat Oscar komt storen, dat hij aan de grote tafel moet gaan zitten, maar dat wil niet zeggen dat alles maar opgeborgen moet worden, en zodra Oscar ergens naar kijkt vliegt Sasha eropaf en is het ineens van hem.

Ik wil niet constant maar sturen en begeleiden en doen hierin eigenlijk, maar laten gaan levert steevast bonje op.

Wat te doen? Toch mara wel laten gaan met af en toe een 'Oscar mag ook' of 'Sasha mag ook'?
Soms zet ik Oscar dan even in de box, dan hebben ze allebei rust en vrijheid zeg maar, maar dat vind ik ook niet de hele dag een oplossing.

_{Vorige week heeft F. Sasha in de box gezet die daar naar volle tevredenheid 3 kwartier heeft zitten spelen!}

Herkenbaar! Dan heeft Linde haar beide armen vol met spul waar Esmee niet aan mag komen, maar omdat ze zoveel vast heeft, kan ze zelf niet meer spelen

Hier mag je dus alleen iets apart houden als je er mee speelt. Dus geen geheime voorraden onder de bank ofzo. Alle het speelgoed dat binnen staat is voor allebei en als je ergens mee speelt is het van jou. Ga je wat anders doen, dan mag de ander er ook mee spelen.

Ik vind dat een heel slim idee, BE, om hem een eigen plekje te geven waar hij gaat spelen als hij echt alleen wil spelen. Het lijkt me dat kinderen ook behoefte hebben aan wat tijd voor zichzelf. Sorry, ik ga weer een vergelijking maken met onze hond, maar we hebben op advies van de fokker indertijd een bench aangeschaft zodat hij altijd een plekje had waar hij zich terug kon trekken als hij daar behoefte aan had. (Niet dat onze hond daar ooit behoefte aan had, maar goed.)

Verder lijkt het me ook zinvol om bewust 'samenspeeltijd' te organiseren. Dan doen jullie allemaal samen een spelletje of zo.

Dat vind ik dus idd ook wel een goeie regel Stiemie. Alleen dat waar je mee speelt is op dat moment van jou, maar dingen reserveren is niet de bedoeling.

Echt samen spelen lijkt me ook wel een slimme Claudia.
Dat gaat natuurlijk op den duur ook wel makkelijker. Nu is het nog dat Sasha iets bouwt en dat Oscar het sloopt.