Het Attachment Parenting topic #4

Maar een ruimte impliceert grenzen.
Sommige mensen (niet van hier he, natuurlijk niet!) claimen een kind de ruimte te willen geven om te ontdekken etc, maar vergeten dan dat daar dus ook grenzen bij horen.

Dat vind ik een mooi stokpeerd Moonah! En waar ook. Dat beschrijft precies zoals ik het al voelde maar wat ik nog niet goed had kunnen benoemen. En dan zo eenvoudig.

En ik vind het in gesprek blijven met je kind makkelijker met de jaren, maar de oplossingen lastiger. Zo'n weerbarstige randpuber is toch een andere league geloof ik.

quote:

Op woensdag 4 augustus 2010 22:45 schreef debuurvrouw het volgende:
Dat vind ik een mooi stokpeerd Moonah!

Ik heb hem van mijn docent pedagogiek gejat.

Een van mijn veelgebezigde zinnen (na waarschuwen) is dan ook : welkom bij de grens.

quote:

Op woensdag 4 augustus 2010 22:29 schreef miss_sly het volgende:

Ik ben het in grote lijnen wel met je eens, maar ik denk dat wij (schaap en ik) wel in eerste instantie een iets vrijere (weet niet of dat het goede woord is in deze) opvoeding willen proberen.

Ja, dat zou heel goed kunnen. Ik zie bijvoorbeeld niets in montessori-onderwijs. Het liefst zou ik Ivan naar mijn plattelandsschooltje laten gaan, met duidelijke grenzen en vrij strenge regels maar ook met een heleboel liefde en aandacht en begrip.

Maar goed, er zijn ook mensen die vinden dat ik Ivan 'vrij' opvoed omdat ik hem bijvoorbeeld zelf zijn eten laat eten. Misschien ben ik uiteindelijk toch een grotere hippie dan ikzelf denk.

quote:

Op woensdag 4 augustus 2010 22:57 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Ja, dat zou heel goed kunnen. Ik zie bijvoorbeeld niets in montessori-onderwijs. Het liefst zou ik Ivan naar mijn plattelandsschooltje laten gaan, met duidelijke grenzen en vrij strenge regels maar ook met een heleboel liefde en aandacht en begrip.

Maar goed, er zijn ook mensen die vinden dat ik Ivan 'vrij' opvoed omdat ik hem bijvoorbeeld zelf zijn eten laat eten. Misschien ben ik uiteindelijk toch een grotere hippie dan ikzelf denk.

Maar montessori is toch ook niet per definitie heel vrij? Daar worden toch wel zeker wel doelen gesteld? Ze volgend alleen de ontwikkeling en interesse van het kind ipv een bepaalde leerstructuur op te leggen.

Ik ben ook een geitenwollensokmoeder pur sang, met hier en daar wat butsjes en deukjes...

quote:

Op woensdag 4 augustus 2010 23:00 schreef miss_sly het volgende:
dat ik verantwoordelijk ben voor mijn eigen zaken, zoals door taakjes op school enzo. Dus ik zie juist wel iets in dergelijk (montessori, dalton, jenaplan) onderwijs.

Dat is tegenwoordig ook vrij gangbaar op reguliere scholen in het kader van 'het nieuwe leren' (google maar eens).
Maar nu gaat het wel erg offtopic.

quote:

Op woensdag 4 augustus 2010 23:03 schreef Moonah het volgende:

[..]

Dat is tegenwoordig ook vrij gangbaar op reguliere scholen in het kader van 'het nieuwe leren' (google maar eens).
Maar nu gaat het wel erg offtopic.

Zo offtopic vind ik het niet. In hoeverre laat je je kind vrij om de wereld zelf te ontdekken en in hoeverre leg je lesstof op? Ik vind het geen heel makkelijke kwestie.

De basisschool die we voor Ivan hebben uitgezocht biedt ook verdiepingsstof voor kinderen die sneller zijn en meer willen/kunnen. Dat vind ik zelf heel aardig. Of het in de praktijk ook zo werkt blijft natuurlijk moeilijk in te schatten.

quote:

Op woensdag 4 augustus 2010 22:45 schreef debuurvrouw het volgende:
En ik vind het in gesprek blijven met je kind makkelijker met de jaren, maar de oplossingen lastiger. Zo'n weerbarstige randpuber is toch een andere league geloof ik.

Ik ga deze quoten maar ik lees alles met veel interesse

quote:

Op woensdag 4 augustus 2010 23:06 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Zo offtopic vind ik het niet. In hoeverre laat je je kind vrij om de wereld zelf te ontdekken en in hoeverre leg je lesstof op? Ik vind het geen heel makkelijke kwestie.

De basisschool die we voor Ivan hebben uitgezocht biedt ook verdiepingsstof voor kinderen die sneller zijn en meer willen/kunnen. Dat vind ik zelf heel aardig. Of het in de praktijk ook zo werkt blijft natuurlijk moeilijk in te schatten.

Nou ja, een beetje flexibiliteit is dan zeker gewenst. Een school kan een bepaalde indruk wekken, maar met puntje bij paaltje toch nét iets anders te bedoelen dan jij je had voorgesteld. Of het schoolsysteem gaat halverwege ineens helemaal op de schop... tja, je gaat je kind ook niet meer makkelijk bij zijn vriendjes weghalen. Dan moet er wel écht iets aan de hand zijn vind ik.
En met taakjes werken is voor mijn uitstel-is-ook-planning jongens heel goed gebleken. Hadden wij eerst ook niet gedacht (bewust niet gekozen hebben voor Jenaplan en Montesori) bleken ze juist zeer goed te gedijen daarop.
Nou ja, wij mogen aankomend jaar een brugger begeleiden. En hopen dat we daar ook weer een goede keuze hebben gemaakt qua school. Ik denk nu absoluut ja, maar het moet zich nog bewijzen

Nou ja, het komt er meer op neer dat we een lijstje hebben gemaakt van scholen waar we hem het liefst naartoe zien gaan en scholen die ons minder aanspreken. Ik geloof dat er bij alle scholen in onze buurt ordinair geloot wordt, dus waar hij uiteindelijk terechtkomt is een raadsel. En we moeten de scholen natuurlijk nog bezoeken, dus zo definitief is het allemaal niet.

Ik heb het lijstje indertijd gemaakt omdat ik wilde weten hoe het aanbod in de buurt is. Ik zou namelijk serieus overwegen om te verhuizen als ik daar niet tevreden mee ben. We hebben heel sterk het gevoel dat het nu nog vrij probleemloos kan, verhuizen. Als Ivan eenmaal naar school gaat zullen we proberen honkvast te zijn.

quote:

Op woensdag 4 augustus 2010 23:37 schreef debuurvrouw het volgende:

[..]

Nou ja, een beetje flexibiliteit is dan zeker gewenst. Een school kan een bepaalde indruk wekken, maar met puntje bij paaltje toch nét iets anders te bedoelen dan jij je had voorgesteld. Of het schoolsysteem gaat halverwege ineens helemaal op de schop... tja, je gaat je kind ook niet meer makkelijk bij zijn vriendjes weghalen. Dan moet er wel écht iets aan de hand zijn vind ik.

Ja, lastig is dit. Mijn onderzoek op middelbare scholen heeft drie jaar gelopen en in die tijd heb ik al zoveel veranderingen gezien. En in hoeverre kun je als ouder op bezoek bij een school op een verkoopmiddag een goede indruk krijgen hoe het er werkelijk aan toegaat?

quote:

Nou ja, wij mogen aankomend jaar een brugger begeleiden. En hopen dat we daar ook weer een goede keuze hebben gemaakt qua school. Ik denk nu absoluut ja, maar het moet zich nog bewijzen

Hebben jullie die keuze samen gemaakt? Ik weet nog goed dat ikzelf een school heb uitgezocht en mijn ouders die keuze alleen heb meegedeeld. Maarja, ik had ook eigenlijk maar de keuze tussen twee scholen.

quote:

Op woensdag 4 augustus 2010 23:46 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Ja, lastig is dit. Mijn onderzoek op middelbare scholen heeft drie jaar gelopen en in die tijd heb ik al zoveel veranderingen gezien. En in hoeverre kun je als ouder op bezoek bij een school op een verkoopmiddag een goede indruk krijgen hoe het er werkelijk aan toegaat?
[..]

Hebben jullie die keuze samen gemaakt? Ik weet nog goed dat ikzelf een school heb uitgezocht en mijn ouders die keuze alleen heb meegedeeld. Maarja, ik had ook eigenlijk maar de keuze tussen twee scholen.

Nou, er waren wat hobbels onderweg maar de keuze was tussen twee en toen heeft hij de keuze wel zelf gemaakt ja. Híj moet het gaan doen, hij moet zich er goed bij voelen.

Gisteren in de Action hadden de meiden een cadeautje gekregen (heel kleintje), een klein barbiepoppetje. Beetje goedkope kwaliteit, opzich wel stevig maar de haartjes zitten dan niet zo goed vast in het hoofdje. Nu had ik Noa gewaarschuwd niet de elastiekjes uit het haar te halen of met het haar te spelen, daar zijn ze niet voor. Ze luisterde niet... en vanochtend kwam ze huilend haar poppetje laten zien, wat helemaal kaal was geworden (aah....)
Ik vond het natuurlijk heel sneu voor haar... maar gezien het paar keer waarschuwen ook wel een beetje 'eigen schuld dikke bult'. Nu blijft ze maar zeuren dat we een nieuwe moeten gaan kopen, dat hij niet mooi meer is, etc. etc... en ik ben het een beetje zat. Hoe zouden jullie reageren? Een nieuwe gaan kopen (aaaaah zielig zielig) of om nog een kans te geven of dit als gelegenheid aangrijpen om te leren 'wat zou er gebeurd zijn als je had geluisterd naar mama's waarschuwing'?
Lastig vind ik het ...

Ik zou zeggen dat ik het heel vervelend voor haar vind en begrijp dat ze verdrietig is dat haar popje kapot is. En daarbij uitleggen dat dat ook de reden was dat ik haar hiervoor gewaarschuwd had, omdat ik het voor haar niet leuk zou vinden dat haar popje kapot zou gaan. Of je wel of geen nieuwe koopt zou ik hier los van zien.

Mijn dochter zou hier genoegen mee nemen waarschijnlijk. Maar, zoals Pvoess ook al eerder zei, het is ook wat een kind aan reactie gewend is. Dus het kan best zijn dat jouw dochter er heel anders op reageert.

Dat maakt het, vind ik, lastig om dit soort tips te geven.

Als het mijn dochter was zou ik niet opnieuw kopen.

Ze kan duidelijk nog niet echt bevatten wat de waarschuwingen in houden, de drang om te ontdekken en te spelen is nog veel groter dan de vaardigheid om zo'n ouderlijke raad op te slaan en te onthouden.
Ik zou mijn dochter niet nóg een keer in de verleiding willen brengen als ik zou weten dat de uitkomst waarschijnlijk weer een kapotte pop en veel verdriet zou zijn.

Want mijn dochter zou in ieder geval niets geleerd hebben van deze ervaring. Niet als ze in eerste instantie al zo snel onbewust de pop kapot zou maken.

Dat opvoedingsmoment waarbij ze leert

quote:

wat zou er gebeurd zijn als je had geluisterd naar mama's waarschuwing'?

komt vanzelf later wel weer.

En daarnaast denk ik dat dat toch ook iets is wat veel beter blijft hangen als ze het ook echt zelf ervaart. Niet als het is op een door de ouder uitgekozen moment met een door de ouder gekozen "praatje".

Het moment waarop ze op kan pikken dat het wellicht wel slim was om haar moeders raad op te volgen is al geweest, namelijk toen ze ontdekte dat haar pop nu kaal is.
Daar hoeft m.i. niet nog een extra actie aan te pas te komen. Dat zou zó cognitief zijn, dat komt op zo'n jonge leeftijd lang zo goed niet binnen.

Dat wat je wil bereiken, namelijk dat ze leert dat ze leert dat ze soms maar beter naar jou kan luisteren, leerst ze m.i. vanzelf wel door de jaren heen door een aaneenschakeling van dit soort momenten.


Klinkt dat logisch? Volgens mij niet maar ik kan het niet beter verwoorden geloof ik

Overigens zou ik weer geen probleem hebben met het bespreken wat er nou gebeurd is, hoe het kan dat de pop geen haren meer heeft en wat dan de beste oplossing zou zijn om het te voorkomen.
En ik zou misschien ook nog wel samen met mijn dochter op zoek kunnen gaan naar een beter alternatief, bijvoorbeeld in de vorm van een andere, steviger pop.

Maar als het aanschaffen van nog een stuk speelgoed niet in de planning zit dan zou ik het zelf lekker zo laten.

quote:

Op donderdag 5 augustus 2010 09:50 schreef Suzanna het volgende:
Gisteren in de Action hadden de meiden een cadeautje gekregen (heel kleintje), een klein barbiepoppetje. Beetje goedkope kwaliteit, opzich wel stevig maar de haartjes zitten dan niet zo goed vast in het hoofdje. Nu had ik Noa gewaarschuwd niet de elastiekjes uit het haar te halen of met het haar te spelen, daar zijn ze niet voor. Ze luisterde niet... en vanochtend kwam ze huilend haar poppetje laten zien, wat helemaal kaal was geworden (aah....)
Ik vond het natuurlijk heel sneu voor haar... maar gezien het paar keer waarschuwen ook wel een beetje 'eigen schuld dikke bult'. Nu blijft ze maar zeuren dat we een nieuwe moeten gaan kopen, dat hij niet mooi meer is, etc. etc... en ik ben het een beetje zat. Hoe zouden jullie reageren? Een nieuwe gaan kopen (aaaaah zielig zielig) of om nog een kans te geven of dit als gelegenheid aangrijpen om te leren 'wat zou er gebeurd zijn als je had geluisterd naar mama's waarschuwing'?
Lastig vind ik het ...

Ik zou geen nieuwe kopen. Dan leert ze toch niet de volgende keer wat voorzichtiger met zo'n pop om te gaan? dan maakt het niet uit, want krijgt ze toch een nieuwe.

Ik ben het helemaal met owlet eens (het klinkt héél logisch wat je zegt, owlet)!

Dat "I told you so"-praatje zou ik dan ook achterwege laten. Ik zou begrip tonen, geen nieuwe pop kopen en waar gewenst uitleggen hoe het zo is gekomen. Ik zou wel op zoek gaan naar een beter alternatief als ze daar behoefte aan heeft, al hoeft dat niet een alternatief op de korte termijn te zijn. Je kunt bijvoorbeeld uitleggen dat duurdere poppen wat meer kunnen hebben, maar dat je er wel geduld voor moet hebben om er één te krijgen/kopen, juist omdat ze meer geld kosten. Afhankelijk van de leeftijd kun je dus het spaarconcept toepassen (maar ik weet niet hoe oud je dochter is en in hoeverre ze daar iets van begrijpt).

Oh Suzanne dat vind ik altijd zo moeilijk he om je kind teleurgesteld te zien... Dan moet ik me echt inhouden om geen andere te kopen, gewoon omdat ik haar niet verdrietig wil zien. Maar ja ik probeer mezelf dan maar voor te houden dat ze ook met verdriet(jes) om moet leren gaan en dat ze dat dan maar beter met zoiets kleins kan leren.

Overigens vind ik de oplossing van Owlet erg goed!

Een vriendinnetje van me heeft eens mijn enige Ken kapotgemaakt door hem martial arts te willen leren. Ik ging juist altijd heel voorzichtig om met mijn poppen en was er heel verdrietig om, zo verdrietig dat dat gevoel me altijd bij is gebleven. Ik heb geen nieuwe pop gekregen. Het kwam niet eens in me op om een nieuwe pop te vragen.