Het Attachment Parenting topic #4

Ik denk dat het er een beetje van af hangt..
Hoe natuurlijk het gedrag bij je ligt.. Ik ben heel relaxed met dingen en mijn gesprekken werken voorlopig.
Is het een nieuwe wereld voor je is het denk ik wel fijn.

Of als je het snapt maar het toepassen moeizaam gaat..
Opvoeden doe je als ouders op een bepaalde manier.. of die werkt of niet het is helemaal eigen en het is best lastig omschakelen of starten. Zeker als je al oudere kinderen hebt die hun reactie precies afstemmen op mama's humeur en eerdere gedragingen. Mijn dochter weet niet beter dan dat ik op een bepaalde manier reageer.. Redelijk AP als je haar nu alleen een nee of niet doen voorzet denkt zij ook

Als je een kind wat normaal geen uitleg krijgt ineens dingen gaat uitleggen kan je best een "ja leuk wat moet ik met je gevoelens boeit mij geen reet" reactie krijgen..

Ik zou zeker het boek lezen maar de cursus is wel duur inderdaad..

Hmm ik dacht net toen Linde om een snoepje vroeg:"kom we gaan voor de andere aanpak". Dus ik zei: "ik snap best dat jij zo'n snoepje lekker vindt en daar zin in hebt" Waarop Linde vroeg "maar mag ik er dan 1?" Morgen nog maar eens in de herhaling

misschien had je nog iets van uitleg op haar vraag kunnen geven.
nu heb je wel haar gevoel benoemd, maar geen antwoord gegeven op wat ze vroeg.
dus iets in de trant van "ik snap dat jij zo'n snoepje lekker vind en daar zin in hebt, maar ik vind het nu geen tijd voor een snoepje, want we gaan zo eten en als er dan een snoepje in je buik zit dan past er geen broccoli meer bij" oid...

quote:

Op woensdag 4 augustus 2010 19:29 schreef Stiemie het volgende:
Hmm ik dacht net toen Linde om een snoepje vroeg:"kom we gaan voor de andere aanpak". Dus ik zei: "ik snap best dat jij zo'n snoepje lekker vindt en daar zin in hebt" Waarop Linde vroeg "maar mag ik er dan 1?" Morgen nog maar eens in de herhaling

Linde.

Ik was ook zo'n kind. En op piglet zou ik geantwoord hebben dat er heus nog wel ruimte is voor broccoli, geef me maar de kans om dat te bewijzen. En reken maar dat ik alles naar binnen gestouwd zou hebben. Ik zou denk ik sowieso van een rasechte AP-ouder gehakt hebben gemaakt, daar was ik te manipulatief voor.

Hier ook zo'n kind hoor (was ik vroeger ook, en word Pepijn ook), maar zolang je met goed onderbouwde redenen overtuigend bent (ik vind manipulatief wel heel rot en negatief klinken), vind ik het geen bezwaar af en toe van mijn kind te "verliezen".

En utileggen en emoties erkennen wil niet zeggen altijd gelijk geven, of altijd hun zin geven. Voorbeeld van vanavond:
Pepijn vraagt zodra we thuis zijn om een banaan, prima die mag hij best (op de opvang al warm gegeten), na 2 happen heeft hij genoeg en geeft die banaan aan mij.

15 minuten later "mama mag ik wat lekkers, ik wil nog een banaan", dan is het antwoord toch echt "het is fijn he dat we waar bananen in huis hebben, maar je hebt net je banaan niet opgegeten, dus krijg je nu ook niets anders en ook niet nog een banaan. Morgen kun je weer een banaan eten"

quote:

Op woensdag 4 augustus 2010 00:16 schreef Vivi het volgende:
Kennen jullie het boekje "How2talk2kids" ? ik heb het afgelopen week aangeschaft en er staan een aantal enorm goede en leerzame dingen in..zo was ik de eeuwige strijd over dingen als uit bed willen na bedtijd, sonepjes vragen etc ook een beetje zat (mama zegt "nee", hup, peuter in de ankers etc). In dat boekje staan een aantal heel goede handvatten om dat soort conflicten te vermijden, en het werkt als een tierelier. Simpel voorbeeld; als Dean nu bijvoorbeeld om een snoepje zeurt dan zeg ik " Ik begrijp dat je dat snoepje graag wil, ze zijn ook echt heel lekker." Verder niets. 9 vd 10 keer voelt ie zich daardoor blijkbaar zo in zijn gevoel bevestigd dat het hele snoepje niet meer belangrijk is. Want daar gaat het uiteindelijk om, dat ze een stukje autonomie willen verwerven en zich gehoord willen voelen. En er staan nog veel meer hele nuttige dingen in, vind ik. Ik heb er echt veel aan en ik pas het pas een paar dagen toe, het scheelt echt tonnen energie en de sfeer is veel saamhoriger zeg maar. " Straffen" hoefde ik sws al bijna niet, maar nu helemaal niet eigenlijk, met deze benadering.

Aanrader dus, imo! Er zijn ook workshops van btw. http://www.how2talk2kids.nl/

Ik zeg trouwens ook wel eens "omdat ik het zeg" maar dat is idd na eindeloze "waarom"-sessies . Het moet wel menselijk blijven .

Ik heb laatst een stuk hierover gelezen en wilde het gaan aanschaffen! Fijn dat het goed bevalt, sterkt me in mijn idee dat het gewoon goed is.

Wel veel geld voor zo'n cursus als ik dat samen met Buum zou willen doen zeg

Oh Linde had van mij ook best bv een banaan mogen eten als we nog warm moesten eten hoor. Of ze nou groenten eet of een banaan zal mij weinig uitmaken. Maar ja dat komt misschien ook gewoon omdat ze altijd erg goed eet

Tsja ik dacht ik zal het voorbeeld van de vorige pagina een proberen en dat was zonder extra uitleg vandaar. En Linde zou trouwens als ik zou zeggen dat ze morgen weer een banaan mocht gewoon de rest van de fruitschaal afgaan. "Want die heb ik nu nog niet geproefd he mama "

En manipulatief (oke dat heeft dan misschien een negatieve bijsmaak) is ze zeker. Zo had ze me vanmorgen op een onbewaakt ogenblik in een gesprek bijna te "pakken". Het ging eerst over smarties, toen over Esmee haar verjaardag en toen ineens had ik haar bijna beloofd dat we daarna een nieuwe poes gingen kopen

Vivi het lijkt me trouwens wel een heel interessant boek! Ga er binnenkort eens bij de bieb naar kijken.

quote:

Op woensdag 4 augustus 2010 21:03 schreef Stiemie het volgende:
Oh Linde had van mij ook best bv een banaan mogen eten als we nog warm moesten eten hoor. Of ze nou groenten eet of een banaan zal mij weinig uitmaken. Maar ja dat komt misschien ook gewoon omdat ze altijd erg goed eet

Tsja ik dacht ik zal het voorbeeld van de vorige pagina een proberen en dat was zonder extra uitleg vandaar. En Linde zou trouwens als ik zou zeggen dat ze morgen weer een banaan mocht gewoon de rest van de fruitschaal afgaan. "Want die heb ik nu nog niet geproefd he mama "

En manipulatief (oke dat heeft dan misschien een negatieve bijsmaak) is ze zeker. Zo had ze me vanmorgen op een onbewaakt ogenblik in een gesprek bijna te "pakken". Het ging eerst over smarties, toen over Esmee haar verjaardag en toen ineens had ik haar bijna beloofd dat we daarna een nieuwe poes gingen kopen

Vivi het lijkt me trouwens wel een heel interessant boek! Ga er binnenkort eens bij de bieb naar kijken.

Linde
als ze er maar geen denkbeeldige poes bij bedenkt voor in haar kamer

Ik heb mijn moeder ooit zover gekregen dat ze mijn vader ervan probeerde te overtuigen dat hij een wit paard voor me moest kopen. Daarvoor had ze hem er al van overtuigd dat we een hond moesten hebben. Omdat mijn vader die hond altijd uit moest laten had hij zijn lesje wel geleerd, helaas.

Toen ik een parkiet wilde zeiden mijn ouders geen 'nee' maar maakten ze een afspraak met me: als ik twee weken lang tweemaal op een dag de hond uit zou laten dan mocht ik een parkiet uitzoeken. Ik heb het nog geen drie dagen volgehouden. Mijn ouders werden dus ook steeds slimmer. De strategie van Ticootje vind ik dus ook wel slim: net doen alsof je een keuze laat. Maar dat wordt vrij gauw doorzichtig, hoor. Binnen de kortste keren zou ik hebben gezegd: "Mam, dat is een suggestieve vraag!"

quote:

Op woensdag 4 augustus 2010 21:21 schreef miss_sly het volgende:
manipulatief vind ik ook naar klinken. En dat is, vind ik, ook een volwassen predikaat. Het is meer dat ze, zeker als ze groter worden, zich niet met een kluitje in het riet laten sturen en voldoende begrip en woordenschat krijgen om te proberen toch te krijgen wat ze willen. Dat vind ik niet manipulatief, maar juist echt een kind

Precies dat bedoel ik, en als kind hoor je nou eenmaal te ontdekken waar grenzen en mogelijkheden liggen.

Toen mijn vader zei dat ik niet naar pinkpop mocht heb ik ook mijn moeder overtuigd om voor mij een kaartje te gaan kopen bij het postkantoor en vervolgens mijn vader medegedeeld "ik ga een dag naar pinkpop, mama is het kaartje al voor me kopen"

Die afspraak met die parkiet vind ik een hele slimme van je ouders claudia!

Ja, het was ook heel slim. Wat ze van me verlangden was niet onredelijk en de argumentatie was ook solide: bewijs ons dat je goed voor een huisdier kunt zorgen. Daarvoor zeiden ze altijd dingen als: "En wie mag dan telkens de kooi schoonmaken? Papa!" En dan deed ik natuurlijk mijn best om ze van het tegendeel te overtuigen. Toen ik er na die drie dagen het bijltje bij neerlegde had ik zelf ook wel door dat ik een belabberd baasje zou zijn en ik heb er nooit meer over gezeurd.

quote:

Op woensdag 4 augustus 2010 21:21 schreef miss_sly het volgende:
manipulatief vind ik ook naar klinken. En dat is, vind ik, ook een volwassen predikaat. Het is meer dat ze, zeker als ze groter worden, zich niet met een kluitje in het riet laten sturen en voldoende begrip en woordenschat krijgen om te proberen toch te krijgen wat ze willen. Dat vind ik niet manipulatief, maar juist echt een kind

Ik vind dat toch altijd een beetje lastig, mijn zusje was/is ontzettend manipulatief vanaf hele jonge leeftijd al, heeft jarenlang een vermoeidheidsziekte geveinsd (12-14), juist in de periode waarin ik erg ziek was, terwijl er niets met haar aan de hand was, wat ze nu toe geeft, maar desondanks zijn mijn ouders allerlei dokters langsgegaan ed. Ook was ze altijd ziek (lees sterfscenes) als wij jarig waren en het beviel haar niet. Hield alles bij, opent je post waar je bij staat en gebruikt alles als wapen in haar 'strijd'. Zij heeft dezelfde opvoeding genoten, maar nog steeds is zij een heel lastig persoon om mee om te gaan. Vooral voor mijn ouders. Mijn moeder zegt nu juist dat zij graag eerder mijn zusje een 'stempel' manipulatief te geven, want het zit haar echt in de 'genen' en het zou voor haar en voor ons het leven een stuk makkelijker hebben gemaakt. Meer een soort gericht plan van aanpak.

Ik geloof echt dat er gemene kinderen bestaan, net als manipulatieve kinderen, sensitieve kinderen ed. Dat 'zit er gewoon in' en het kan door middel van opvoeding voor een groot deel wel 'glad gepoetst' worden, maar dat heeft soms gewoon een andere aanpak nodig. Niet alle opvoedstijlen passen bij elk kind, elk gezin, elke situatie ed.

ik denk dan ook dat AP goede handvaten geeft, maar voor sommige kinderen (en sommige ouders) werkt het gewoon anders, denk ik.

quote:

Op woensdag 4 augustus 2010 21:46 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Ik zie dat anders. Je doet niet net alsof je ze een keus geeft, je geeft ze ook een keus, maar dan alleen in iets waar ze ook werkelijk iets in de kiezen hebben en het voor jou niet uitmaakt wat ze kiezen. De roze of de gele pyjama? Dat maakt in wezen niets uit, maar ze mogen wel kiezen.

Dat is precies de reden dat ik geen probleem heb met autoriteit uitoefenen: het is mijns inziens de taak van de ouder om de omgeving te structureren en voorwaarden te formuleren. Ivan is niet mijn gelijke. Hij kan de consequenties van zijn gedrag niet overzien en daarom ben ik er om hem te beschermen en dingen te leren. Ik zou bijvoorbeeld niet uitsluitend de nadruk willen leggen op het zélf laten ervaren maar vooral op het laten begrijpen van de keuzes die ik voor hem maak (dus de grenzen die ik voor hem opwerp). Dat vind ik ook precies het interessante aspect aan AP, hoe je dat vertrouwen van je kind wint.

quote:

Op woensdag 4 augustus 2010 22:02 schreef miss_sly het volgende:
Ik ken je zusje niet maar wat je psot gaat toch ook ove rhaar als ze wat ouder is. Ik denk dat kinderen zeker manipulatief kunnen worden als ze ouder worden, maar ik denk dat dat gewoonweg voor kleuters en jonger zeker niet op gaat.

Ik noemde voorbeelden toen ze wat ouder was, maar ze had al vrij vroeg voor elkaar dat ze gelijk een driewieler kreeg met mij, ondanks dat het haar verjaardag niet was. Ik was drie, en zij twee. Ik heb daar natuurlijk geen echte herinnering van, maar mijn moeder ziet nu geen duidelijk verschil tussen mijn zusje als dreumes, kleuter of puber, ze heeft gewoon haar eigen, manipulatieve, lijntje gevolgd.

Natuurlijk is opvoeden niet een star iets, maar ik denk juist dat het soms goed is om iets te 'constateren' bij je kind, en daar dan vervolgens mee te gaan werken. En dat kan dus zijn dat een kind manipulatief is, of aggressief, snel bang, of sociaal zwak. En volgens mij is daar geen leeftijdsgrens voor....

Vind ik ook hoor, soms moet je gewoon ook even je gezag laten gelden .

_{En met halve pubers die nog aan den tet lurken heb ik persoonlijk ook niks.}

quote:

Op woensdag 4 augustus 2010 22:14 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Ik snap niet helemaal waarom je op die post van mij met deze reply komt. Wat is dan precies de reden, en waar haal je uit dat ik daar wel een probleem mee heb?

Alles is voor mij een aanleiding om erop los te zeveren. Het was meer een reactie op dingen die in dit topic zijn gezegd.

*hinnik
Komtie weer eens he, mijn stokpaard van stal:

Geef een kind de ruimte, niet de leegte.