Dus wij dachten tussen de middag even wat kleins te gaan eten hier in het dorp.
Als Duitse denk ik dan "hup naar de Konditorei", want "desch ist imma guat".
Maar OMG kwamen wij bedrogen uit.
Een vrouw van ergens achter in de 60 kwam vragen wat we dan wilden. Het zag er niet naar uit dat ze een kaart had, dus wij vroegen "wat heb je dan".
Nou, ze had wel een tosti (dat wilde Mrs, en ik dan dus ook maar, want ik wist het verder ook niet).
Wij bestelden een tosti en een cappuccino.
De cappuccino was een koffie met slagroom. Dat is dus geen cappuccino, maar huppetee, dat lust ik ook wel dus ik zal niet moeilijk doen.
Die tosti was nog fucking bevroren!
Dus, Mrs terug met die dingen, en ze ging het wel oplossen.
Tosti's 1 minuut de magnetron in, en ze waren ontdooid hoor

Komt die vrouw terug, gedoe met die ontdooide tosti's op een bord en een vork om dat weer op onze borden te winkelen.
Ik had steeds minder vertrouwen in die zaak en begon me hardop af te vragen hoe lang die tosti's wel niet in de diepvries hadden gezeten misschien wel
Toch maar effe doorzetten en die halve tosti opgegeten.
De Beilagen zag ik ook niet meer zo zitten, dat zag er ook allemaal een beetje viezig uit

In de tussentijd kwam de zuster van die uitbaatster ook nog een keer voorbij lopen, en die was van hetzelfde slag als die vrouw. Die hele tent was bij nader inzien niet meer geupdate sinds 1963, ik wilde gewoon helemaal niet weten hoe die keuken er uit zag.
Het waren ook van die mensen, een beetje zielig. Waarvan je dan denkt "ach ja, ze hebben hun voorkomen niet mee, maar als ze geweldig koken, wat maakt het dan uit".
Toen keek ik in mijn Kaffee mit Sahne en zag dat die Sahne bedorven was.
Dus, de Mrs gaat betalen "snel afrekenen en wegwezen". Ik zeg nog "gooi maar een tientje neer, dan kunnen we weg".
Mrs binnen, ik buiten op de stoep voor die zaak. Komt de Mrs weer naar buiten. Zegt ze zo "wat denk je dat ik af heb moeten rekenen".
Ik: "ja weet ik veel, 2,50 ofzo (ik dacht het zal wel idioot laag zijn)".
Mrs: "17,50"
Ik: WTF???
Mrs: 'Ja, ik vroeg het voor de zekerheid nog een keer na, maar het was echt zo".
Nou, we waren weer eens ouderwets betoept
Zo van "die rare buitenlanders, die zullen we eens flink afzetten". Geen kaart, dus ze kon maar gewoon wat vragen.
Wat was dát goor zeg....
Tot zover de avonturen van Lezzer en Mrs Lezzer in Oostenrijk
As we speak begint er iemand echt serieus te jodelen in een hotel verderop