Overigens, alle dierentuinen en speelparken ten spijt, was één van de belangrijkste hoogtepunten het bezoekje aan het werk van Arty vandaag.
Hij werkt in een heel hoog gebouw in Groningen, dat ze regelmatig van een afstand zagen en herkenden. Vandaag gingen we even op bezoek. Hartstikke spannend met speciale pasjes en ingewikkelde draaideuren en Arty die aan de andere kant van het glas stond te wachten. Dat vonden ze wel zo'n feest!
Met de lift héél hoog. En bij de liften allemaal eentje kiezen waarvan we dachten dat die als eerste zou komen en dan kijken wie er wint. Dat was dikke pret. Maar ook héél stil moeten zijn omdat er allemaal serieuze mensen werken. En Arty die ze even optilde om helemaal van boven naar beneden te kijken in de hal (16-hoog!).
Tenslotte in de grote vergaderzaal over heel Groningen heen gekeken, of zoals de dames het noemen:
Krunninkúún.
Nou is alles wat Arty doet (of niet doet, of denkt, of zegt, of niet zegt) al zwaar favoriet natuurlijk, maar even zijn bureau zien was iets om nog een uur over na te praten met veel ge-aaahhh en -ooohhh. Ik skip het hele programma volgend jaar, Arty neem ze 's ochtends maar gewoon mee naar kantoor.
Vanmiddag hebben we met zijn drieën het huis een beetje opgeruimd. De grote prullenbak mee en door alle spulletjes en paperassen: wat moet er mee en wat kan weg. Dat gaf wel wat spanning en wat traantjes, maar zo even tegen de prullenbak zittend alle tekeningen en briefjes bekijken, was ook wel heel gezellig en fijn.
Vanavond kreeg het hele huis au revoir-kusjes. De handdoeken, alle traptreden, de poezen (die kregen er meer dan ze lief was), de kranen, de bedden, wij, de borden, de lepels, wij, de vorken, de keukendeur, alle lichtknoppen, de shampoo... toen ze aan de toiletbril wilden beginnen heb ik verklaard dat dat een buitengewoon onbeleefde toiletbril is, die nooit teruggroet, dus dat ze die onverlaat wel mochten overslaan.
[ Bericht 24% gewijzigd door Duderella op 06-08-2010 01:40:17 ]