WKN Weer, Klimaat en Natuurrampen
Lees alles over het onstuimige weer op onze planeet, volg orkanen en tornado's, zie hoe vulkanen uitbarsten en hoe Moeder Aarde beeft bij een aardbeving. Alles over de verwoestende kracht van onze planeet en tal van andere natuurverschijnselen.
02-09-2010
TU Delft: IJskappen smelten veel langzamer dan gedacht
Goed klimaatnieuws over de ijskappen van Groenland: ze smelten minder hard dan klimaatwetenschappers dachten. De kappen verdwijnen zelfs twee keer zo traag als tot nu toe beweerd.
Dat schrijven wetenschappers van onder meer de Technische Universiteit Delft in het septembernummer van het gezaghebbende wetenschappelijke tijdschrift Nature Geoscience.
'Wij concluderen dat de smelt van de ijskappen op Groenland en West-Antarctica ongeveer twee maal zo langzaam gaat als eerst werd gedacht,' aldus de TU Delft.
Zwaartekracht
Het smelten van de ijskappen wordt sinds 2002 in kaart gebracht met behulp van twee satellieten, aan de hand van schommelingen in het zwaartekrachtveld van de aarde. Die veranderingen hangen samen met de precieze verdeling van de massa op aarde, waaronder ijs en water.
Hoe werkt de meetmethode?
Op basis van die berekeningen gingen wetenschappers er tot dusver van uit dat in Groenland jaarlijks ongeveer 230 gigaton ijs smelt en in West-Antarctica 132 gigaton. Die resultaten blijken evenwel niet goed gecorrigeerd te zijn voor andere factoren die het zwaartekrtachtveld van de aarde beïnvloeden, zoals bewegingen in de aardkorst.
Fouten IPCC
Eerder bleek al dat de gletsjers op de Kilimanjaro (de hoogste berg in Afrika) niet zozeer smelten door toedoen van de mens, maar door klimatologische omstandigheden rond de berg.
Ook ging het IPCC, het klimaatpanel van VN, de mist in met de smeltende gletsjers in de Himalaya. De onderzoekers beweerden dat de ijskappen in 2035 verdwenen zouden zijn, maar daar was geen enkele onderbouwde berekening voor. De wetenschappers hadden zich gebaseerd op één artikel uit een wetenschappelijk tijdschrift.
Door Robin van der Kloor
(Elsevier)
TU Delft: IJskappen smelten veel langzamer dan gedacht
Goed klimaatnieuws over de ijskappen van Groenland: ze smelten minder hard dan klimaatwetenschappers dachten. De kappen verdwijnen zelfs twee keer zo traag als tot nu toe beweerd.
Dat schrijven wetenschappers van onder meer de Technische Universiteit Delft in het septembernummer van het gezaghebbende wetenschappelijke tijdschrift Nature Geoscience.
'Wij concluderen dat de smelt van de ijskappen op Groenland en West-Antarctica ongeveer twee maal zo langzaam gaat als eerst werd gedacht,' aldus de TU Delft.
Zwaartekracht
Het smelten van de ijskappen wordt sinds 2002 in kaart gebracht met behulp van twee satellieten, aan de hand van schommelingen in het zwaartekrachtveld van de aarde. Die veranderingen hangen samen met de precieze verdeling van de massa op aarde, waaronder ijs en water.
Hoe werkt de meetmethode?
Op basis van die berekeningen gingen wetenschappers er tot dusver van uit dat in Groenland jaarlijks ongeveer 230 gigaton ijs smelt en in West-Antarctica 132 gigaton. Die resultaten blijken evenwel niet goed gecorrigeerd te zijn voor andere factoren die het zwaartekrtachtveld van de aarde beïnvloeden, zoals bewegingen in de aardkorst.
Fouten IPCC
Eerder bleek al dat de gletsjers op de Kilimanjaro (de hoogste berg in Afrika) niet zozeer smelten door toedoen van de mens, maar door klimatologische omstandigheden rond de berg.
Ook ging het IPCC, het klimaatpanel van VN, de mist in met de smeltende gletsjers in de Himalaya. De onderzoekers beweerden dat de ijskappen in 2035 verdwenen zouden zijn, maar daar was geen enkele onderbouwde berekening voor. De wetenschappers hadden zich gebaseerd op één artikel uit een wetenschappelijk tijdschrift.
Door Robin van der Kloor
(Elsevier)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Dat klinkt nogal schokkend zeg. Als Elsevier het promoot zit er ongetwijfeld een luchtje aan, dus ben even aan het zoeken geweest. Op Tweakers.net hebben ze het artikel ook opgemerkt. Die discussie op Tweakers liep zo te zien even uit de hand maar is wel interessant. 
In het kort: het lijkt erop dat de cijfers van de TU Delft grofweg overeen komen met de cijfers van het IPCC AR4 rapport en andere studies maar dat alleen sommige studies op basis van cijfers van de GRACE satellieten een overdreven verlies laten zien.
Ik kan het wel eens zijn met de constatering op Tweakers.net: de resultaten zijn bij lange na niet zo spectaculair als het pers bericht (en Elsevier) doet voorkomen.
Zelf vergelijken? Zie:
- Pers bericht TU
- Samenvatting artikel
- IPCC rapport
In het kort: het lijkt erop dat de cijfers van de TU Delft grofweg overeen komen met de cijfers van het IPCC AR4 rapport en andere studies maar dat alleen sommige studies op basis van cijfers van de GRACE satellieten een overdreven verlies laten zien.
Ik kan het wel eens zijn met de constatering op Tweakers.net: de resultaten zijn bij lange na niet zo spectaculair als het pers bericht (en Elsevier) doet voorkomen.
Zelf vergelijken? Zie:
- Pers bericht TU
- Samenvatting artikel
- IPCC rapport
Nog even kort over de linkse partijdigheid van de BBC.
BBC had "massive bias to left:" director general
BBC had "massive bias to left:" director general
Zaterdag 17 juli 15:05
KoosVogels: "Ik trek me erop af, nou goed? Domme spleetoog."
Af gaan op uiterlijk en een user-icon....
Faal van de eeuw.
KoosVogels: "Ik trek me erop af, nou goed? Domme spleetoog."
Af gaan op uiterlijk en een user-icon....
Faal van de eeuw.
04-09-2010
Klimaatwetenschap wordt beter, politiek moet handelen
Het volgende opiniestuk van GroenLinks-Tweede Kamerlid Liesbeth van Tongeren en GroenLinks-Europarlementariër Bas Eickhout verscheen zaterdag in Trouw.
Maandag kwam een rapport uit met de conclusie dat klimaatwetenschap beter georganiseerd moet worden. Vooral op televisie werd vastgesteld dat de wetenschappers een dikke onvoldoende hadden gekregen maar dat hun hoofdconclusie staat als een huis: het klimaat verandert.
Het rapport was van de Inter Academy Council (IAC); de wereldwijde koepelorganisatie van wetenschappers onder leiding van de Nederlander Robbert Dijkgraaf. Het IAC had zich gebogen over het werk van het IPCC, het wetenschappelijke klimaatpanel van de VN.
Een paar maanden voor de grote klimaatconferentie van de VN in Kopenhagen vorig jaar ontstond in de media een heftige discussie tussen klimaatwetenschappers, klimaatsceptici en klimaatontkenners. Vervolgens gingen politici zich roeren. Er werd een aantal fouten in het 3000 bladzijden dikke VN rapport gevonden. Gehackte e-mails verschenen op internet. Een paar wetenschappers traden tijdelijk terug uit hun functie. Het
beeld ontstond dat wereldleiders in Kopenhagen gefaald hadden en de wetenschap vol zat met fouten. Kijk je naar het nieuws, dan zie je de watersnoodramp in Pakistan, een brandend Rusland met de hoogste gemeten temperaturen ooit en in Nederland overstroomde campings en weggespoelde wegen. Gewoon het noodlot dat mensen van tijd tot tijd treft? Nee, zegt de klimaatwetenschap. Dit soort extreem weer is het gevolg van de klimaatcrisis.
Er is ruim twintig jaar gediscussieerd of klimaatverandering nu wel of niet bestaat. Een grof en op de persoon gericht debat met heftige beschuldigingen van uitsluiting, fraude en bedrog. Klimaatwetenschappers worden aangevallen omdat hun conclusies schokkend zijn, voor velen moeilijk te geloven en de financiële consequenties enorm. Bij de uitstoot van broeikasgassen zijn belangrijke economische sectoren betrokken zoals landbouw, veeteelt, vervoer, energie en onze industrie.
Het wetenschappelijk debat is onvermijdelijk vermengd geraakt met politieke belangen. Bovendien kunnen wetenschappers nooit honderd procent zekerheid geven. Dat is nu eenmaal inherent aan wetenschap. Verantwoordelijkheden moeten echter duidelijk blijven; die van de wetenschap, de politiek, maatschappelijke organisaties en de media.
De wetenschap heeft met dit rapport een stap gezet. De procedures kloppen, maar iedereen moet zich er beter aan houden. En als er een fout wordt ontdekt, moet het IPCC veel sneller reageren. Het klimaatpanel levert wetenschappelijke studies en Scepsis over klimaatrapporten mag geen excuus zijn voor passiviteit. We moeten het doen met het beste wat de wetenschap te bieden heeft. Het gaat discussies aan als die wetenschap in het geding komt. Het IAC concludeert daarom dat professionalisering van de VN klimaatorganisatie hard nodig is.
Politiek en bedrijfsleven zullen het moeten doen met het beste wat de wetenschap op dat moment te bieden heeft. Afwachten tot iedereen volledig overtuigd is, is geen optie want dan is er geen keuze meer om klimaatchaos te vermijden.
Politici moeten op basis van wetenschappelijk onderzoek dat er nu is besluiten nemen. Wat ons betreft: een snelle overgang naar een efficiënte groene economie die draait op schone energie. Naast een stabieler klimaat geeft dat kansen voor onze kennisindustrie, werkgelegenheid en export.
In 2013 komt het IPCC met zijn volgende rapporten. Alles wijst erop dat de boodschap onverminderd zorgwekkend zal zijn. De wetenschap weet de gevolgen van de opwarming van de aarde steeds beter te in kaart te brengen en te voorspellen. Iedereen heeft daarbij zijn eigen rol. De media scheiden feiten van meningen, spreken de wetenschap aan op hun inhoudelijke boodschappen en regeringen op de maatregelen die ze wel of niet nemen. Maatschappelijke organisaties houden de rol van het aandragen van groene oplossingen, van het agenderen van milieuproblemen en van luis in de pels van het bedrijfsleven.
Zelfs bedrijven zetten steeds vaker groene oplossingen in de markt: in reclameblokken zie je groene auto’s en zuinige koelkasten. Laten we het bedrijfsleven daarom aan hun groene reclameboodschap houden. De politiek kan niet gaan wachten met handelen. Juist nu moeten we aan de slag met de kansen die een groene economie ons biedt.
(Groenlinks.nl)
Klimaatwetenschap wordt beter, politiek moet handelen
Het volgende opiniestuk van GroenLinks-Tweede Kamerlid Liesbeth van Tongeren en GroenLinks-Europarlementariër Bas Eickhout verscheen zaterdag in Trouw.
Maandag kwam een rapport uit met de conclusie dat klimaatwetenschap beter georganiseerd moet worden. Vooral op televisie werd vastgesteld dat de wetenschappers een dikke onvoldoende hadden gekregen maar dat hun hoofdconclusie staat als een huis: het klimaat verandert.
Het rapport was van de Inter Academy Council (IAC); de wereldwijde koepelorganisatie van wetenschappers onder leiding van de Nederlander Robbert Dijkgraaf. Het IAC had zich gebogen over het werk van het IPCC, het wetenschappelijke klimaatpanel van de VN.
Een paar maanden voor de grote klimaatconferentie van de VN in Kopenhagen vorig jaar ontstond in de media een heftige discussie tussen klimaatwetenschappers, klimaatsceptici en klimaatontkenners. Vervolgens gingen politici zich roeren. Er werd een aantal fouten in het 3000 bladzijden dikke VN rapport gevonden. Gehackte e-mails verschenen op internet. Een paar wetenschappers traden tijdelijk terug uit hun functie. Het
beeld ontstond dat wereldleiders in Kopenhagen gefaald hadden en de wetenschap vol zat met fouten. Kijk je naar het nieuws, dan zie je de watersnoodramp in Pakistan, een brandend Rusland met de hoogste gemeten temperaturen ooit en in Nederland overstroomde campings en weggespoelde wegen. Gewoon het noodlot dat mensen van tijd tot tijd treft? Nee, zegt de klimaatwetenschap. Dit soort extreem weer is het gevolg van de klimaatcrisis.
Er is ruim twintig jaar gediscussieerd of klimaatverandering nu wel of niet bestaat. Een grof en op de persoon gericht debat met heftige beschuldigingen van uitsluiting, fraude en bedrog. Klimaatwetenschappers worden aangevallen omdat hun conclusies schokkend zijn, voor velen moeilijk te geloven en de financiële consequenties enorm. Bij de uitstoot van broeikasgassen zijn belangrijke economische sectoren betrokken zoals landbouw, veeteelt, vervoer, energie en onze industrie.
Het wetenschappelijk debat is onvermijdelijk vermengd geraakt met politieke belangen. Bovendien kunnen wetenschappers nooit honderd procent zekerheid geven. Dat is nu eenmaal inherent aan wetenschap. Verantwoordelijkheden moeten echter duidelijk blijven; die van de wetenschap, de politiek, maatschappelijke organisaties en de media.
De wetenschap heeft met dit rapport een stap gezet. De procedures kloppen, maar iedereen moet zich er beter aan houden. En als er een fout wordt ontdekt, moet het IPCC veel sneller reageren. Het klimaatpanel levert wetenschappelijke studies en Scepsis over klimaatrapporten mag geen excuus zijn voor passiviteit. We moeten het doen met het beste wat de wetenschap te bieden heeft. Het gaat discussies aan als die wetenschap in het geding komt. Het IAC concludeert daarom dat professionalisering van de VN klimaatorganisatie hard nodig is.
Politiek en bedrijfsleven zullen het moeten doen met het beste wat de wetenschap op dat moment te bieden heeft. Afwachten tot iedereen volledig overtuigd is, is geen optie want dan is er geen keuze meer om klimaatchaos te vermijden.
Politici moeten op basis van wetenschappelijk onderzoek dat er nu is besluiten nemen. Wat ons betreft: een snelle overgang naar een efficiënte groene economie die draait op schone energie. Naast een stabieler klimaat geeft dat kansen voor onze kennisindustrie, werkgelegenheid en export.
In 2013 komt het IPCC met zijn volgende rapporten. Alles wijst erop dat de boodschap onverminderd zorgwekkend zal zijn. De wetenschap weet de gevolgen van de opwarming van de aarde steeds beter te in kaart te brengen en te voorspellen. Iedereen heeft daarbij zijn eigen rol. De media scheiden feiten van meningen, spreken de wetenschap aan op hun inhoudelijke boodschappen en regeringen op de maatregelen die ze wel of niet nemen. Maatschappelijke organisaties houden de rol van het aandragen van groene oplossingen, van het agenderen van milieuproblemen en van luis in de pels van het bedrijfsleven.
Zelfs bedrijven zetten steeds vaker groene oplossingen in de markt: in reclameblokken zie je groene auto’s en zuinige koelkasten. Laten we het bedrijfsleven daarom aan hun groene reclameboodschap houden. De politiek kan niet gaan wachten met handelen. Juist nu moeten we aan de slag met de kansen die een groene economie ons biedt.
(Groenlinks.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Op de site van een prominente rechtse beeldenmanipulator, priceless. Maar hoe dan ook: relevantie?quote:Op vrijdag 3 september 2010 19:42 schreef huhggh het volgende:
Nog even kort over de linkse partijdigheid van de BBC.
BBC had "massive bias to left:" director general
Een reactie van jou kon natuurlijk niet al te lang op zich laten wachten.quote:Op maandag 6 september 2010 08:11 schreef Monidique het volgende:
[..]
Op de site van een prominente rechtse beeldenmanipulator, priceless. Maar hoe dan ook: relevantie?
Maar ondanks jouw kritiek is daarmee nog steeds niet de invaliditeit van dit artikel aangetoond.
Sterker zelfs, het ligt geheel in de lijn zoals het hier bij ons met de NOS er ook aan toe gaat.
Daarover is Hans Laroes ook al mee uit de schoolbanken geklapt.
Maar he, vooral geen kritiek op al die media natuurlijk, want dat kunnen we niet hebben....
Zaterdag 17 juli 15:05
KoosVogels: "Ik trek me erop af, nou goed? Domme spleetoog."
Af gaan op uiterlijk en een user-icon....
Faal van de eeuw.
KoosVogels: "Ik trek me erop af, nou goed? Domme spleetoog."
Af gaan op uiterlijk en een user-icon....
Faal van de eeuw.
Jouw opmerking is veel onzinniger, want je focust op een klein deel van wat ik zeg. De kern van het probleem is (los van de vraag OF CO2 een probleem is) dat er geen alternatief is.quote:Op donderdag 26 augustus 2010 09:07 schreef Monidique het volgende:
De kooldioxide die zij zelf uitstoten, draagt niet bij aan een verhoging van de kooldioxideconcentratie in de atmosfeer, omdat het al "in het systeem"zat. In tegenstelling tot olie en kool dat na tientallen en honderden miljoenen jaren opgehaald wordt en in de atmosfeer geblazen. Een beetje onzinnige opmerking dus, op zich, maar omdat het nu al zo vaak is uitgelegd, wel erg onzinnig.
censuur :O
Wacht even. Jij maakt een aantal opmerkingen, ik pak er daar één uit (ik ben immers niet verplicht om op een heel bericht in te gaan, misschien ben ik het ermee eens of vind ik het verder weinig interessant), leg duidelijk uit wat er fout is aan die opmerking, waarom-ie onzinnig is, en omdat ik niet op allerlei andere opmerkingen reageer, waar ik niet de behoefte aan had op dat moment, dáárom is mijn feitelijke correctie onzinniger dan een onjuiste opmerking? Ik kan op geen enkele liberale wijze bedenken hoe die gedachtegang van jou ook maar iets met logica te maken heeft.quote:Op maandag 6 september 2010 19:46 schreef RemcoDelft het volgende:
[..]
Jouw opmerking is veel onzinniger, want je focust op een klein deel van wat ik zeg. De kern van het probleem is (los van de vraag OF CO2 een probleem is) dat er geen alternatief is.
Maar ik neem aan dat je dus toegeeft dat die bewering van jou onzinnig was en feitelijk incorrect? Dat je dus niet meer die fout zult maken?
De CO2 die zij "uitblazen" voegt geen extra kooldioxide toe aan de atmosfeer, omdat het al "in het systeem" zat (ik bedoel, het feit dat de kooldioxideconcentratie in de atmosfeer redelijk stabiel bleef, ondanks dat een tig miljard maal weet ik veel levende wezens constant aan het ademen zijn, moet toch een lichtje doen branden), dit in tegenstelling tot koolstof uit olie en kool die reageert met zuurstof bij het verbranden, dat zit niet "in het systeem" en daarom zorgt het verbranden van fossiele grondstoffen, in tegenstelling tot gewoon uitademen, wél voor een toename van de hoeveelheid kooldioxide in de atmosfeer, datgene waartegen GreenPeace overduidelijk protesteert.quote:Op maandag 6 september 2010 21:44 schreef RemcoDelft het volgende:
Dus je wilt beweren dat Greenpeace-luitjes geen CO2 uitblazen?
Kortom: het is onzinnig om aan te halen. Op geen enkele wijze is het "schijnheilig" om te ademen en tegelijkertijd te protesteren tegen verbranding van fossiele grondstoffen. Zie je dat nu ondertussen?
Als je bedenkt dat elke joule op een (in deze statistiek Amerikaans) bord 17 joule fossiele brandstof gekost heeft, is het nogal onzinnig om te zeggen dat de CO2 die een mens uitblaast niks bijdraagt aan de toename van CO2 in de lucht.
censuur :O
Wel, het is zeer onwaarschijnlijk dat zij, met hun gedrag, geen extra kooldioxide toevoegen aan de atmosfeer, dat is volgens mij vrijwel onmogelijk voor iemand met een regulier bestaan. Dat houdt overigens natuurlijk niet in dat het schijnheilig is om te protesteren tegen extra uitstoot, want, ja, die hypothetische, maar waarschijnlijke uitstoot van de activisten, komt immers grotendeels voort uit de industrie, zoals jij al uitlegt. Dus, nee, niet schijnheilig.
Dat gezegd hebbende, als we het hebben over mensen en uitblazen, dan is het eerste waar men toch aan denkt: ademen. En dat jij het hier daadwerkelijk had over ademen, blijkt wel uit de rest van je zin, waarmee je duidelijk maakt dat er een verschil is tussen het menselijk uitblazen en het industrieel uitblazen, waartoe uiteraard jouw energievergelijking behoort: "die lui blazen daar ZELF CO2 uit, zijn daar gekomen met een vervoermiddel dat hetzelfde doet". Ik vind je verdediging sympathiek, maar het is overduidelijk dat je het hier over het ademen van de activisten had en daarmee sloeg je de plank mis. Je kunt blijven graven, maar sierlijker zou, me dunkt, zijn om simpelweg toe te geven dat dat een fout was. Met deze kennis zul je die fout ongetwijfeld niet meer maken dan.
Dat gezegd hebbende, als we het hebben over mensen en uitblazen, dan is het eerste waar men toch aan denkt: ademen. En dat jij het hier daadwerkelijk had over ademen, blijkt wel uit de rest van je zin, waarmee je duidelijk maakt dat er een verschil is tussen het menselijk uitblazen en het industrieel uitblazen, waartoe uiteraard jouw energievergelijking behoort: "die lui blazen daar ZELF CO2 uit, zijn daar gekomen met een vervoermiddel dat hetzelfde doet". Ik vind je verdediging sympathiek, maar het is overduidelijk dat je het hier over het ademen van de activisten had en daarmee sloeg je de plank mis. Je kunt blijven graven, maar sierlijker zou, me dunkt, zijn om simpelweg toe te geven dat dat een fout was. Met deze kennis zul je die fout ongetwijfeld niet meer maken dan.
Dus eerst ontken je dat die mensen CO2 uitblazen. Als dat niet lukt en ik verder moet graven om daadwerkelijk aan te tonen dat ze daadwerkelijk toch heus echt een bijdrage leveren, zeg je dat ik de plank mis sla, en ondertussen zeg je dat ze niet schijnheilig zijn in hun protest tegen iets wat ze zelf ook doen? Iets met "een beter milieu begint bij jezelf"?
censuur :O
Wat gebeurt er als je een klimaatwetenschapper in een zaal met 52 skeptics zet?
Zie Dr. Stephen Scheider in discussie afgelopen Juni op de Universiteit van New South Wales.
Zie Dr. Stephen Scheider in discussie afgelopen Juni op de Universiteit van New South Wales.
07-09-2010
Geen verband klimaat en burgeroorlog
Verdreven Tamils van Vakarai beginnen de dag in een vluchtelingenkamp in Kiran. (Foto Reuters)
Er bestaan geen klimaatoorlogen in Afrika. Er is geen enkel overtuigend verband aantoonbaar tussen de vele burgeroorlogen daar en de huidige klimaatverandering.
Onderzoek dat dit leek aan te tonen ging uit van een te korte meetreeks en bestudeerde de verkeerde relatie tussen klimaat en conflict.
Dat betoogt de Noorse politicoloog Halvard Buhaug deze week in de Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS). Buhaug zet zich daarmee af tegen een PNAS-publicatie in december 2009. De Amerikaanse landbouweconoom Marshall Burke beweerde toen dat voor het eerst wél een relatie tussen temperatuur en conflict was aangetoond. Op grond van zijn bevindingen voorspelde hij een stijging van het aantal Afrikaanse conflicten met 54 procent in 2030, wat veel media-aandacht kreeg.
Maar Burke bestudeerde destijds alleen de periode 1981-2002 en nam slechts conflicten in zijn analyse op waarin jaarlijks meer dan duizend doden vielen. Ook keek hij alleen naar de relatie tussen de gemiddelde temperatuur die er tijdens het hoogtepunt van conflicten heerste en het vóórkomen van deze conflicten. Allicht dat je dan een verband vindt, zegt Buhaug, die Burke een simplistische opzet verwijt. Toevallig komen de grote conflicten in warme landen voor: Congo, Ethiopië, Somalië en Soedan.
Buhaug stelt vast dat het klimaat in Afrika inderdaad verandert, maar dat het vooral gebieden ten noorden van de Sahara en in Zuid-Afrika zijn die droger worden. Oost-Afrika, inclusief ‘de hoorn’, wordt natter. In de rest van Afrika zijn de trends niet erg uitgesproken.
Buhaug bestudeerde de periode 1960-2005 en nam ook alle kleine conflicten (minstens 25 doden) in zijn onderzoek op. Verder concentreerde hij zich zowel op het heersende klimaat als de verandering daarvan vlak vóór het uitbreken van de conflicten. Hij vond geen enkel statistisch significant verband tussen klimaatverandering en het uitbreken van kleine en grote conflicten. De Afrikaanse burgeroorlogen lijken samen te hangen met het einde van de Koude Oorlog, armoede en vooral met etnisch-politieke buitensluiting. Maar oorzaak en gevolg zijn hierin moeilijk te scheiden.
(nrc)
Geen verband klimaat en burgeroorlog
Verdreven Tamils van Vakarai beginnen de dag in een vluchtelingenkamp in Kiran. (Foto Reuters)
Er bestaan geen klimaatoorlogen in Afrika. Er is geen enkel overtuigend verband aantoonbaar tussen de vele burgeroorlogen daar en de huidige klimaatverandering.
Onderzoek dat dit leek aan te tonen ging uit van een te korte meetreeks en bestudeerde de verkeerde relatie tussen klimaat en conflict.
Dat betoogt de Noorse politicoloog Halvard Buhaug deze week in de Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS). Buhaug zet zich daarmee af tegen een PNAS-publicatie in december 2009. De Amerikaanse landbouweconoom Marshall Burke beweerde toen dat voor het eerst wél een relatie tussen temperatuur en conflict was aangetoond. Op grond van zijn bevindingen voorspelde hij een stijging van het aantal Afrikaanse conflicten met 54 procent in 2030, wat veel media-aandacht kreeg.
Maar Burke bestudeerde destijds alleen de periode 1981-2002 en nam slechts conflicten in zijn analyse op waarin jaarlijks meer dan duizend doden vielen. Ook keek hij alleen naar de relatie tussen de gemiddelde temperatuur die er tijdens het hoogtepunt van conflicten heerste en het vóórkomen van deze conflicten. Allicht dat je dan een verband vindt, zegt Buhaug, die Burke een simplistische opzet verwijt. Toevallig komen de grote conflicten in warme landen voor: Congo, Ethiopië, Somalië en Soedan.
Buhaug stelt vast dat het klimaat in Afrika inderdaad verandert, maar dat het vooral gebieden ten noorden van de Sahara en in Zuid-Afrika zijn die droger worden. Oost-Afrika, inclusief ‘de hoorn’, wordt natter. In de rest van Afrika zijn de trends niet erg uitgesproken.
Buhaug bestudeerde de periode 1960-2005 en nam ook alle kleine conflicten (minstens 25 doden) in zijn onderzoek op. Verder concentreerde hij zich zowel op het heersende klimaat als de verandering daarvan vlak vóór het uitbreken van de conflicten. Hij vond geen enkel statistisch significant verband tussen klimaatverandering en het uitbreken van kleine en grote conflicten. De Afrikaanse burgeroorlogen lijken samen te hangen met het einde van de Koude Oorlog, armoede en vooral met etnisch-politieke buitensluiting. Maar oorzaak en gevolg zijn hierin moeilijk te scheiden.
(nrc)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Dat is opmerkelijk nieuws nadat het Pentagon zelf een rapport heeft uitgebracht waarbij het klimaatverandering ziet als versterker van conflicten en terrorisme en een gevaar voor de economie.
Overigens, het lijkt erop dat ook het Pentagon wel eens een een beetje overdrijft.
Overigens, het lijkt erop dat ook het Pentagon wel eens een een beetje overdrijft.
Deze moet ingelijst worden
quote:"Ik vind het ontzettend belangrijk om bij de volgende klimaattop in Cancun te zijn, ook voor mijn achterban", zegt GroenLinks-Kamerlid Liesbeth van Tongeren. "Vandaag ben ik alweer twee keer drijfnat geregend! Door de klimaatverandering komen die stortregens echt steeds vaker voor"
Minister Cramer: "Milieuvervuiling mag zolang je maar betaalt."
Minister Cramer: "Mensheid in 2100 grotendeels verdwenen."
Minister Cramer: "In 2050 40% van alle dier- en plantensoorten uitgestorven."
Minister Cramer: "Mensheid in 2100 grotendeels verdwenen."
Minister Cramer: "In 2050 40% van alle dier- en plantensoorten uitgestorven."
Ja, dat is een niet al te handige opmerking van haar. Het herkennen van extremen (bepalen of een trend statistisch significant is, oftewel met een zekerheid boven 95%) is ontzettend moeilijk omdat die zo weinig voorkomen. Je hebt veel meetwaarden nodig om zeker te zijn van een trend en dus moeten we naar heel veel jaren kijken. De verwachting dat extreme neerslag toeneemt is er dan ook één die ergens voor 2100 statistisch significant gaat worden, maar nu nog niet.
De veranderingen zijn zo langzaam dat een mens dat niet op zal kunnen merken zonder op meetgegevens terug te vallen. Liesbeth overdrijft, maarja, rechten gestudeerd en politica ...
Wel is de toenemende trend in de jaarlijkse hoeveelheid neerslag statistisch significant, maar daar moet je ook niet denken aan een hele grote toename.
Zie bijv. Nederlandse statistiek en bijbehorend rapport.
En wat het IPCC er over zegt.
De veranderingen zijn zo langzaam dat een mens dat niet op zal kunnen merken zonder op meetgegevens terug te vallen. Liesbeth overdrijft, maarja, rechten gestudeerd en politica ...
Wel is de toenemende trend in de jaarlijkse hoeveelheid neerslag statistisch significant, maar daar moet je ook niet denken aan een hele grote toename.
Zie bijv. Nederlandse statistiek en bijbehorend rapport.
En wat het IPCC er over zegt.
http://arstechnica.com/sc(...)f-climate-change.arsquote:No new cars or power plants? Still locked into 1.3° of climate change
By John Timmer | Last updated about 22 hours ago
There are a lot of ideas on how to limit emissions of CO2 in order to avoid the worst impacts of climate change and ocean acidification. But most of those focus on future infrastructure and equipment; in the meantime, we have a large portfolio of power plants and vehicles that will continue to emit for as long as we use them, and we're unlikely to stop doing so. Just how significant are the carbon emissions that we've committed to? A study that will be released by Science today indicates that we're not in terrible shape yet, as we haven't built the hardware that could cause the most significant shifts in the climate.
The new analysis focuses on what it terms "committed emissions" by taking known values like a car's typical emissions per year of driving, and totaling those for the projected lifespan of the vehicle. The database the authors use for this has separate figures for passenger and industrial vehicles, and provides numbers for things like coal-fired power plants and the like. For land use changes, it relies on values in the IPCC report. It also has figures for fossil fuel use by industrial equipment and the like, but these are simply based on total energy consumption, as this hardware is too varied to project accurately.
There are a couple of additional limitations to the work. For example, they leave out the impact that building infrastructure, like a highway system or electric grid, has on emissions. In addition, they recognize that any effort to actually stop building further fossil fueled hardware is likely to extend the lifespan of the stuff that already exists. For these reasons, the authors caution that their "scenarios are not realistic."
Nevertheless, they suggest that the results could be valuable, as they will provide some guidance about when certain steps would have to be taken to meet targets for future emissions. Should the growth of fossil fuel use continue, they'd also provide a hint of when we might have to get serious about alternate approaches, like geoengineering and carbon capture and storage.
When the emissions figures are plugged into a climate model (the authors use one from the University of Victoria), some relatively good news comes out. The steady decline in emissions that would occur if no new hardware is built would cause a relatively quick stabilization in atmospheric CO2 levels in even worst-case scenarios, with a peak of about 430 parts-per-million in the middle of the century. In more optimistic scenarios, the atmospheric CO2 concentration would be declining by 2030.
This would only produce a warming of about 1.3°C over preindustrial times, or about a half-degree over the present atmospheric temperatures. "Because these conditions would likely avoid many key impacts of climate change, we conclude that sources of the most threatening emissions have yet to be built," the authors write.
Electricity production is one of the most significant influences on committed emissions, accounting for nearly half of the current output; since these plants have a long lifespan (typically in excess of 30 years), they'll also continue to emit for a while into the future. But there has been a significant shift to the dynamics of electricity production in recent decades. In the US and Europe, the average age of a coal plant is in the neighborhood of 30 years, and not a lot of new ones are being built (the US added over three times as much wind power as coal in the last decade).
In contrast, China has gone on a coal binge; even though it's increasingly focused on renewable power, its energy mix is very coal-heavy, and most of the plants that burn it are new. As a result, China alone accounts for over a third of the global committed emissions, and would quickly pass all other nations were we to stop building new fossil fuel burning hardware.
Although the report makes for some compelling reading, it's mostly based on a scenario that the authors themselves recognize is completely unrealistic. What's lacking here is any consideration of more realistic scenarios. The US, for example, is currently on a trajectory where wind and natural gas are displacing its old coal-fired plants. It would have been informative if the authors had projected this trend globally, and seen what resulted, and the data used for this analysis would seem to be sufficient to enable that.
Other, similar scenarios are easy to imagine. Unfortunately, we'll apparently have to wait until the follow-up paper.
14-09-2010
Trage narwallen bedreigd door opwarming klimaat
DIER VAN DE WEEK
Narwallen zijn de marathonlopers van de oceaan, zo hebben wetenschappers ontdekt. De walvissoort kennen een enorme uithouding en beschikt over een grotere dichtheid aan trage vezels in hun spieren. Het zorgt er ook voor dat ze bij de traagste zwemmers in de oceaan horen. En de klimaatverandering dreigt de narwal weldra in te halen.
De narwallen leven in de buurt van de Noordpool en zullen het lastig hebben als de klimaatverandering zich blijft doorzetten. Ze worden wel eens de "eenhoorns van de zee" genoemd, omdat ze over een lange slagtand beschikken. Wetenschappers van de Universiteit van Californië willen de dieren nu echter omdopen tot de marathonlopers van de oceaan. Ze zijn in staat om de hoogste hoeveelheid myoglobine van alle zeezoogdieren op te slaan. Daardoor kunnen ze ook veel zuurstof opnemen.
Atleten
Daarnaast hebben ze een extreem hoog percentage trage spiervezels. Waar bij een narwal ongeveer 87 procent van hun spiervezels van dat type zijn, ligt die hoeveelheid bij dolfijnen bijvoorbeeld maar tussen 40 en 50 procent. Bij een menselijke atleet ligt het percentage rond 90 procent waardoor de narwal redelijk vergelijkbaar is. Het jachtluipaard, een supersnel landdier, heeft meer snelle spiervezels. Die reageren dus veel sneller op bewegingen, maar ze raken ook sneller uitgeput.
Dat betekent dus echter ook dat de narwal één van de traagste zwemmers van de zee is. En die eigenschap kan een probleem worden in een veranderend klimaat, zo waarschuwen de wetenschappers. De narwallen staan al op de IUCN-lijst met bedreigde dieren als 'bijna bedreigd tot kwetsbaar'. Rond Canada en Groenland zouden nog ongeveer 75.000 narwallen leven. In dat gebied moeten de narwallen gaten in het ijs zoeken om adem te halen.
Ademnood
Ondanks hun enorme uithouding blijkt dat de narwallen na ongeveer 1,4 kilometer al naar lucht moeten happen aan het wateroppervlak. De klimaatverandering maakt de omstandigheden behoorlijk lastig aangezien grote ijsbergen zich over het oppervlak bewegen. In dat ijs is het niet eenvoudig om gaatjes te vinden. Experts vermoeden dat slechts 10 procent van het water onder bewegend ijs over luchtgaten beschikt. En dat is een probleem als de narwal na bijna anderhalve kilometer in ademnood geraakt.
Wind verandert regelmatig van richting zodat ook de ijsbergen van koers veranderen. Dat maakt het nog moeilijker te voorspellen hoe het ijs zal bewegen. Daar komt uiteraard bij dat narwallen traag zwemmen. Een verkeerde beslissing of een draaiende wind kan dus fataal zijn voor de narwal. (gb)
(HLN)
Trage narwallen bedreigd door opwarming klimaat
DIER VAN DE WEEK
Narwallen zijn de marathonlopers van de oceaan, zo hebben wetenschappers ontdekt. De walvissoort kennen een enorme uithouding en beschikt over een grotere dichtheid aan trage vezels in hun spieren. Het zorgt er ook voor dat ze bij de traagste zwemmers in de oceaan horen. En de klimaatverandering dreigt de narwal weldra in te halen.
De narwallen leven in de buurt van de Noordpool en zullen het lastig hebben als de klimaatverandering zich blijft doorzetten. Ze worden wel eens de "eenhoorns van de zee" genoemd, omdat ze over een lange slagtand beschikken. Wetenschappers van de Universiteit van Californië willen de dieren nu echter omdopen tot de marathonlopers van de oceaan. Ze zijn in staat om de hoogste hoeveelheid myoglobine van alle zeezoogdieren op te slaan. Daardoor kunnen ze ook veel zuurstof opnemen.
Atleten
Daarnaast hebben ze een extreem hoog percentage trage spiervezels. Waar bij een narwal ongeveer 87 procent van hun spiervezels van dat type zijn, ligt die hoeveelheid bij dolfijnen bijvoorbeeld maar tussen 40 en 50 procent. Bij een menselijke atleet ligt het percentage rond 90 procent waardoor de narwal redelijk vergelijkbaar is. Het jachtluipaard, een supersnel landdier, heeft meer snelle spiervezels. Die reageren dus veel sneller op bewegingen, maar ze raken ook sneller uitgeput.
Dat betekent dus echter ook dat de narwal één van de traagste zwemmers van de zee is. En die eigenschap kan een probleem worden in een veranderend klimaat, zo waarschuwen de wetenschappers. De narwallen staan al op de IUCN-lijst met bedreigde dieren als 'bijna bedreigd tot kwetsbaar'. Rond Canada en Groenland zouden nog ongeveer 75.000 narwallen leven. In dat gebied moeten de narwallen gaten in het ijs zoeken om adem te halen.
Ademnood
Ondanks hun enorme uithouding blijkt dat de narwallen na ongeveer 1,4 kilometer al naar lucht moeten happen aan het wateroppervlak. De klimaatverandering maakt de omstandigheden behoorlijk lastig aangezien grote ijsbergen zich over het oppervlak bewegen. In dat ijs is het niet eenvoudig om gaatjes te vinden. Experts vermoeden dat slechts 10 procent van het water onder bewegend ijs over luchtgaten beschikt. En dat is een probleem als de narwal na bijna anderhalve kilometer in ademnood geraakt.
Wind verandert regelmatig van richting zodat ook de ijsbergen van koers veranderen. Dat maakt het nog moeilijker te voorspellen hoe het ijs zal bewegen. Daar komt uiteraard bij dat narwallen traag zwemmen. Een verkeerde beslissing of een draaiende wind kan dus fataal zijn voor de narwal. (gb)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
14-09-2010
Oude superbroeikas beter bekend
Klimaat is nog steeds hot. Niet alleen vandaag de dag, maar ook tijdens het begin van het Eoceen (55,5 miljoen jaar geleden). Bijna twee miljoen jaar later was het wederom zeer warm op aarde. Tijdens deze laatste periode steeg de zeewatertemperatuur met enkele graden. Ook veranderde het neerslagpatroon: meer neerslag op hogere breedtegraden.
Door de huidige CO2-uitstoot zal de atmosferische concentratie CO2 flink toenemen. Tot maar liefst 1800 deeltjes per miljoen (ppm) in het jaar 2400 (ter vergelijking: nu is dat 390 ppm). En daarmee wordt het volgens de meeste wetenschappers ook flink warmer op aarde. Soortgelijke omstandigheden in het aardse verleden kunnen meer informatie geven over wat de aarde mogelijk in de toekomst te wachten staat. Promovenda Lucy Stap (Universiteit Utrecht) deed onderzoek naar de warme periode op aarde van 55,5 miljoen jaar geleden, maar vooral ook naar een iets jongere warme periode van 53,7 miljoen jaar geleden. Ze verdedigt haar proefschrift op 17 september.
De veranderingen in het klimaat over de afgelopen 60 miljoen jaar. Linksboven staan de warmtepieken van het Paleoceen-Eoceen temperatuursmaximum (PETM) en het Eoceen temperatuursmaximum 2 (ETM2) aangegeven. Afbeelding: © Creative Commons
Paleoceen-Eoceen temperatuursmaximum
De superwarme periode van 55,5 miljoen jaar geleden heet ook wel het Paleoceen-Eoceen temperatuursmaximum (PETM). In korte tijd steeg de temperatuur op aarde met 8°C door een enorme hoeveelheid koolstof die in de atmosfeer terecht kwam. De duur van het PETM werd tot op heden geschat op 120.000 jaar. Een relatief kortstondige periode van extreme warmte dus. Lucy Stap vond samen met collega Lucas Lourens, op basis van boringen in de Walvis Rug in de zuidelijke Atlantische Oceaan, dat het PETM wel eens veel langer geduurd kan hebben: maar liefst 190.000 jaar.
Eoceen temperatuursmaximum 2
Elmo. Afbeelding: © Creative Commons
Veel meer onderzoek heeft Stap gedaan naar de warme periode van 53,7 miljoen jaar geleden, oftewel het Eoceen temperatuursmaximum 2 (ETM2). Ook toen kwam er een enorme stoot koolstof in de atmosfeer terecht, maar wel langzamer dan de snelheid waarmee we nu CO2 de atmosfeer in blazen. In sedimentkernen met daarin het ETM2 vond Stap ook de ‘Elmo’ laag. Inderdaad, vernoemd naar Elmo uit Sesamstraat. Dat is niet toevallig want het gaat hier om een rode kleilaag. In de kleilaag was 96% van het kalk opgelost ten opzichte van het kalkgehalte in andere sedimentkernen van de Walvis Rug. Kalk loste in de periode van afzetting van de kleilaag relatief gemakkelijk op omdat het water letterlijk zuurder was tijdens de ETM2 door de hoge concentraties aan CO2.
Hoe warm?
De Walvis Rug is een onderzees gebergte ten zuidwesten van Afrika. Stap bestudeerde sedimentkernen genomen op deze rug. Afbeelding: © NOAA
Maar hoe warm was het nu tijdens het ETM2? Ook daar keek Stap naar. Ze onderzocht de kalkskeletjes van de eencellige foraminiferen die op de bodem van de zee leefden. Deze lieten zien dat de temperatuur met meer dan 3°C steeg! Kalkskeletjes gevormd aan de oppervlaktewateren vertellen dat de temperatuur hier met 2°C rees. Ondanks dat dit nog steeds enorm veel is, is het wel minder dan tijdens het PETM.
Niet alleen de temperatuur veranderde, maar ook het neerslagpatroon. In de tropische regio nam de verdamping toe. Dit blijkt uit metingen aan het element zuurstof. In Nieuw-Zeeland viel meer neerslag, alsook in het Noordpoolgebied waar het zoutgehalte lager werd. Met andere woorden: de kringloop van het water verliep sneller tijdens het ETM2. En dat is precies wat het IPCC in haar vierde rapport uit 2007 ‘voorspelde’ voor onze toekomst. Lucy Stap promoveert op 17 september 2010 te Utrecht.
Bron
Stap, H.L., Palaeoceanographic and biotic response during early Eocene extreme global warming events. Geologica Ultraiectina (2010) 328.
(Kennislink)
Oude superbroeikas beter bekend
Klimaat is nog steeds hot. Niet alleen vandaag de dag, maar ook tijdens het begin van het Eoceen (55,5 miljoen jaar geleden). Bijna twee miljoen jaar later was het wederom zeer warm op aarde. Tijdens deze laatste periode steeg de zeewatertemperatuur met enkele graden. Ook veranderde het neerslagpatroon: meer neerslag op hogere breedtegraden.
Door de huidige CO2-uitstoot zal de atmosferische concentratie CO2 flink toenemen. Tot maar liefst 1800 deeltjes per miljoen (ppm) in het jaar 2400 (ter vergelijking: nu is dat 390 ppm). En daarmee wordt het volgens de meeste wetenschappers ook flink warmer op aarde. Soortgelijke omstandigheden in het aardse verleden kunnen meer informatie geven over wat de aarde mogelijk in de toekomst te wachten staat. Promovenda Lucy Stap (Universiteit Utrecht) deed onderzoek naar de warme periode op aarde van 55,5 miljoen jaar geleden, maar vooral ook naar een iets jongere warme periode van 53,7 miljoen jaar geleden. Ze verdedigt haar proefschrift op 17 september.
De veranderingen in het klimaat over de afgelopen 60 miljoen jaar. Linksboven staan de warmtepieken van het Paleoceen-Eoceen temperatuursmaximum (PETM) en het Eoceen temperatuursmaximum 2 (ETM2) aangegeven. Afbeelding: © Creative Commons
Paleoceen-Eoceen temperatuursmaximum
De superwarme periode van 55,5 miljoen jaar geleden heet ook wel het Paleoceen-Eoceen temperatuursmaximum (PETM). In korte tijd steeg de temperatuur op aarde met 8°C door een enorme hoeveelheid koolstof die in de atmosfeer terecht kwam. De duur van het PETM werd tot op heden geschat op 120.000 jaar. Een relatief kortstondige periode van extreme warmte dus. Lucy Stap vond samen met collega Lucas Lourens, op basis van boringen in de Walvis Rug in de zuidelijke Atlantische Oceaan, dat het PETM wel eens veel langer geduurd kan hebben: maar liefst 190.000 jaar.
Eoceen temperatuursmaximum 2
Elmo. Afbeelding: © Creative Commons
Veel meer onderzoek heeft Stap gedaan naar de warme periode van 53,7 miljoen jaar geleden, oftewel het Eoceen temperatuursmaximum 2 (ETM2). Ook toen kwam er een enorme stoot koolstof in de atmosfeer terecht, maar wel langzamer dan de snelheid waarmee we nu CO2 de atmosfeer in blazen. In sedimentkernen met daarin het ETM2 vond Stap ook de ‘Elmo’ laag. Inderdaad, vernoemd naar Elmo uit Sesamstraat. Dat is niet toevallig want het gaat hier om een rode kleilaag. In de kleilaag was 96% van het kalk opgelost ten opzichte van het kalkgehalte in andere sedimentkernen van de Walvis Rug. Kalk loste in de periode van afzetting van de kleilaag relatief gemakkelijk op omdat het water letterlijk zuurder was tijdens de ETM2 door de hoge concentraties aan CO2.
Hoe warm?
De Walvis Rug is een onderzees gebergte ten zuidwesten van Afrika. Stap bestudeerde sedimentkernen genomen op deze rug. Afbeelding: © NOAA
Maar hoe warm was het nu tijdens het ETM2? Ook daar keek Stap naar. Ze onderzocht de kalkskeletjes van de eencellige foraminiferen die op de bodem van de zee leefden. Deze lieten zien dat de temperatuur met meer dan 3°C steeg! Kalkskeletjes gevormd aan de oppervlaktewateren vertellen dat de temperatuur hier met 2°C rees. Ondanks dat dit nog steeds enorm veel is, is het wel minder dan tijdens het PETM.
Niet alleen de temperatuur veranderde, maar ook het neerslagpatroon. In de tropische regio nam de verdamping toe. Dit blijkt uit metingen aan het element zuurstof. In Nieuw-Zeeland viel meer neerslag, alsook in het Noordpoolgebied waar het zoutgehalte lager werd. Met andere woorden: de kringloop van het water verliep sneller tijdens het ETM2. En dat is precies wat het IPCC in haar vierde rapport uit 2007 ‘voorspelde’ voor onze toekomst. Lucy Stap promoveert op 17 september 2010 te Utrecht.
Bron
Stap, H.L., Palaeoceanographic and biotic response during early Eocene extreme global warming events. Geologica Ultraiectina (2010) 328.
(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
London, England (CNN) -- Polar bears clinging to melting ice sheets have become one of the most frequently used images to portray the perils of climate change.
But a new report by the U.S. Center for Biological Diversity (CBD) and UK-based Care for the Wild International (CWI) is bringing attention to the predicament of other equally endangered Arctic species.
Seventeen Arctic animals are highlighted in "Extinction: It's Not Just for Polar Bears."
Shaye Wolf, lead author and climate science director of the CBD told CNN: "The plight of the polar bear due to global warming is very well known and familiar. But many other Arctic species are suffering a similar fate -- from plankton all the way to the great whales."
The impacts of climate change are "unfolding far more rapidly in the Arctic than any other area on the planet" threatening its ecosystem, the report said.
A 2009 study by Donald K. Perovich and Jacqueline A Richter-Menge -- "Loss of Sea Ice in the Arctic" -- reported that the sea ice extent in 2007 was one million square miles below the average figure recorded between 1979 and 2000.
This, and other data suggests, say scientists, that summer sea ice could completely disappear in the Arctic by 2030.
The ice retreat is already spelling trouble for marine mammals like the Pacific walrus and the harp seal.
Pacific walruses, like many of the mammals in the report, are sea ice dependent says Wolf, with many having already suffering population declines.
"As we speak, there are 10 to 20,000 walruses holed up on Alaskan Arctic coastline. And that is attributable to sea ice loss," Wolf says.
"Walruses need sea ice for resting because they can't swim continuously. When they lose that sea ice, especially moms and calves, they are forced to come to shore -- where calves are very vulnerable to be trampled in stampedes."
Last year, Wolf says the stampede claimed 131 young walruses.
The number was even higher off the Russian coast in 2007 where several thousand calves died when around 40,000 walruses were pushed ashore.
Ocean acidification -- caused by increased uptake of carbon dioxide -- is happening more quickly in the Arctic than in warmer waters, says Wolf.
Shell-building marine creatures like the sea butterfly (Clione limacina) are particularly vulnerable to acidification.
Their loss would be potentially devastating for other species.
On land, the Arctic fox -- found on the southern edges of the Arctic tundra -- is facing "myriad threats from climate change," including shrinking sea ice and tundra, declines in lemming prey and increased competition from the larger, more dominant red fox -- which is edging north as temperatures rise.
All the animals in the report are at risk of extinction due to climate change says Wolf.
"What is going on in the Arctic isn't something that we can consider completely remote from ourselves. Actually, it's a fantastic barometer of what is going to happen in the rest of the world," CWI's Rebecca Taylor told CNN.
"The Arctic is ground zero for climate change and we're already pushing many species towards extinction. The key to preventing their loss is reducing our greenhouse gas emissions -- specifically carbon dioxide -- to a level of 350ppm or below. That is a level many leading scientists have called for to restore Arctic sea ice," Wolf said.
(Bron)
But a new report by the U.S. Center for Biological Diversity (CBD) and UK-based Care for the Wild International (CWI) is bringing attention to the predicament of other equally endangered Arctic species.
Seventeen Arctic animals are highlighted in "Extinction: It's Not Just for Polar Bears."
Shaye Wolf, lead author and climate science director of the CBD told CNN: "The plight of the polar bear due to global warming is very well known and familiar. But many other Arctic species are suffering a similar fate -- from plankton all the way to the great whales."
The impacts of climate change are "unfolding far more rapidly in the Arctic than any other area on the planet" threatening its ecosystem, the report said.
A 2009 study by Donald K. Perovich and Jacqueline A Richter-Menge -- "Loss of Sea Ice in the Arctic" -- reported that the sea ice extent in 2007 was one million square miles below the average figure recorded between 1979 and 2000.
This, and other data suggests, say scientists, that summer sea ice could completely disappear in the Arctic by 2030.
The ice retreat is already spelling trouble for marine mammals like the Pacific walrus and the harp seal.
Pacific walruses, like many of the mammals in the report, are sea ice dependent says Wolf, with many having already suffering population declines.
"As we speak, there are 10 to 20,000 walruses holed up on Alaskan Arctic coastline. And that is attributable to sea ice loss," Wolf says.
"Walruses need sea ice for resting because they can't swim continuously. When they lose that sea ice, especially moms and calves, they are forced to come to shore -- where calves are very vulnerable to be trampled in stampedes."
Last year, Wolf says the stampede claimed 131 young walruses.
The number was even higher off the Russian coast in 2007 where several thousand calves died when around 40,000 walruses were pushed ashore.
Ocean acidification -- caused by increased uptake of carbon dioxide -- is happening more quickly in the Arctic than in warmer waters, says Wolf.
Shell-building marine creatures like the sea butterfly (Clione limacina) are particularly vulnerable to acidification.
Their loss would be potentially devastating for other species.
On land, the Arctic fox -- found on the southern edges of the Arctic tundra -- is facing "myriad threats from climate change," including shrinking sea ice and tundra, declines in lemming prey and increased competition from the larger, more dominant red fox -- which is edging north as temperatures rise.
All the animals in the report are at risk of extinction due to climate change says Wolf.
"What is going on in the Arctic isn't something that we can consider completely remote from ourselves. Actually, it's a fantastic barometer of what is going to happen in the rest of the world," CWI's Rebecca Taylor told CNN.
"The Arctic is ground zero for climate change and we're already pushing many species towards extinction. The key to preventing their loss is reducing our greenhouse gas emissions -- specifically carbon dioxide -- to a level of 350ppm or below. That is a level many leading scientists have called for to restore Arctic sea ice," Wolf said.
(Bron)
18-09-2010
Canadese regering ‘muilkorft’ wetenschap
In Canada is ophef ontstaan over het besluit van de regering Harper om wetenschappers in overheidsdienst te ‘muilkorven’, zoals veel kranten het noemen.
Oliewinning uit teerzand is volgens de Canadese regering niet schadelijk voor het milieu.
Foto AP
Het gaat om wetenschappers van de Natural Resources Canada, een overheidsinstelling, die eerder dit jaar te horen hebben gekregen dat ze alleen met journalisten mogen spreken als de verantwoordelijke minister daarvoor toestemming heeft gegeven en liefst ook de antwoorden vooraf heeft goedgekeurd.
Een journaliste van de The Vancouver Sun kwam daar achter toen ze de Canadese co-auteur van een artikel in het gerenommeerde tijdschrift Nature een vraag wilde stellen. Het artikel ging over een overstroming die 13.000 jaar geleden had plaatsgevonden. Het bleek vrijwel onmogelijk om met de man in contact te komen. De minister wilde ook in dit geval eerst weten wat er precies gevraagd zou worden en hoe de antwoorden zouden luiden.
Critici denken dat de angst voor openheid is ingegeven door het klimaatbeleid. Canada is terughoudend bij het nemen van maatregelen die de uitstoot van broeikasgassen terugdringen en heeft al laten weten de doelstellingen van het internationale klimaatverdrag niet te zullen halen. Dat komt mede door de oliewinning uit teerzand. Volgens de regering is deze industrie niet schadelijk voor het milieu. Onafhankelijke wetenschappers bestrijden dat.
(nrc)
Canadese regering ‘muilkorft’ wetenschap
In Canada is ophef ontstaan over het besluit van de regering Harper om wetenschappers in overheidsdienst te ‘muilkorven’, zoals veel kranten het noemen.
Oliewinning uit teerzand is volgens de Canadese regering niet schadelijk voor het milieu.
Foto AP
Het gaat om wetenschappers van de Natural Resources Canada, een overheidsinstelling, die eerder dit jaar te horen hebben gekregen dat ze alleen met journalisten mogen spreken als de verantwoordelijke minister daarvoor toestemming heeft gegeven en liefst ook de antwoorden vooraf heeft goedgekeurd.
Een journaliste van de The Vancouver Sun kwam daar achter toen ze de Canadese co-auteur van een artikel in het gerenommeerde tijdschrift Nature een vraag wilde stellen. Het artikel ging over een overstroming die 13.000 jaar geleden had plaatsgevonden. Het bleek vrijwel onmogelijk om met de man in contact te komen. De minister wilde ook in dit geval eerst weten wat er precies gevraagd zou worden en hoe de antwoorden zouden luiden.
Critici denken dat de angst voor openheid is ingegeven door het klimaatbeleid. Canada is terughoudend bij het nemen van maatregelen die de uitstoot van broeikasgassen terugdringen en heeft al laten weten de doelstellingen van het internationale klimaatverdrag niet te zullen halen. Dat komt mede door de oliewinning uit teerzand. Volgens de regering is deze industrie niet schadelijk voor het milieu. Onafhankelijke wetenschappers bestrijden dat.
(nrc)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
