Het Grote Klimaatverandering Topic

quote:

Intussen zijn enkele ‘bewijzen’ die Gore hanteert, ontkracht en bleken er fouten in het IPCC-rapport te staan.

quote:

Op donderdag 4 november 2010 09:56 schreef Monidique het volgende:
Elsevier, .

quote:

Maar de onzekerheid is groot; de werkelijke waarde ligt ‘waarschijnlijk’ ergens tussen de 2 en 4,5 graden, meldde het IPCC bijvoorbeeld in zijn laatste rapport (uit 2007).

Die onzekerheid komt doordat in een broeikaswereld allerlei processen gaan spelen die de opwarming dempen of juist versterken. Ook duurt het eeuwen voordat het klimaatsysteem zich op een nieuwe CO2- concentratie heeft ingesteld en is het onzeker waar de huidige temperatuurstijging zal eindigen.

Mist
In deze mist scheppen Utrechtse wetenschappers nu enige helderheid.
...
Ja, schrijven ze in Science, CO2 warmt op, en een verdubbeling van de concentratie ervan in de atmosfeer verhoogt de aardse temperaturen met 2 à 5 graden.

quote:

Op zaterdag 6 november 2010 12:31 schreef Ared het volgende:


Volgens mij hebben ze de onzekerheid verhoogd in plaats van meer helderheid geschapen?

quote:

Op donderdag 4 november 2010 09:00 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
03-11-2010

Klimaatgoeroe Gore krijgt eredoctoraat universiteit Tilburg

quote:

Op zaterdag 6 november 2010 22:30 schreef kawotski het volgende:
Is dat niet die uni uit de laatste Zembla?

quote:

IEA: last year's inaction on climate goals cost us $1 trillion
By John Timmer | Last updated 4 days ago

Each year, the International Energy Agency produces a report in which it considers trends in energy use and makes projections for the future. Usually, these reports simply take recent trends and project them forward, but this year's is somewhat different: its author uses a mixture of current trends and the projected impact of countries' pledges for reducing greenhouse gas emissions and subsidies for fossil fuels. This results in some eye-popping figures. Globally, we're subsidizing fossil fuel use to the tune of hundreds of billions of dollars, at a rate of over five times the subsidies going to renewable energy. And our inaction on climate goals has tacked $1 trillion onto the cost of reaching them—in 2009 alone.

We'll start with the subsidies. In 2009, the total subsidies were $312 billion, which may seem high until you hear the 2008 figure: $558 billion, boosted by countries' responses to the high fossil fuel prices that year. Most of the subsidies went to help cut the costs of using oil and natural gas products; another substantial chunk went to electricity use.

Clearly, subsidies of this sort occur in Western democracies, but the biggest contributors tend to be fossil-fuel rich countries, such as those in Russia, Iran, and Saudi Arabia, although India and China also do a hefty amount of subsidizing. In some cases, these subsidies account for over 10 percent of the nation's GDP; for Iran, it's 20 percent, which works out to nearly $70 billion. By contrast, the global subsidies for renewable electricity and biofuels amounted to only $57 billion.

Earlier this year, however, the G20 members agreed to bring this practice to an end, which the report's author thinks is a very good idea. "Eradicating subsidies to fossil fuels," he concludes, "would have a dramatic effect on global energy balances, enhancing energy security, reducing emissions of greenhouse gases and air pollution, and bringing economic benefits." He estimates that a complete global phase out would cut carbon dioxide emissions by the equivalent of the annual output of Germany, France, the United Kingdom, and Italy.

The report looks forward to what the energy economy might look like by 2020 and 2035. The first scenario considered involves projecting use patterns forward based on the pledges made by nations at the Copenhagen climate conference that year. Unfortunately, the IEA concludes, these pledges are insufficient to meet the stated goal of stabilizing the climate after a rise of 2°C (an atmospheric concentration of 450 parts per million of CO2). Instead, the "timidity of current commitments" means that we're looking at an atmosphere with 650ppm, which would commit us to 3.5°C of warming. So, the second scenario considered what it would take to put us on a path to 450ppm.

For the 650ppm scenario, coal and oil use decline in the OECD countries (primarily Europe and North America), but expand significantly in China and the developing nations. In general, 93 percent of the growth in energy use occurs outside the OECD, with China accounting for over a third of it. This growth is enough to ensure that we don't hit peak oil before 2035, although use has flattened out by then. In contrast, we would need to reach peak oil before 2020 to have the 450ppm scenario be realistic. The decline from that peak will need to be driven by increased use of plug-in hybrids and electric cars, combined with the decarbonization of electricity.

Most of the oil that does get used comes from traditional producers like Saudi Arabia and Iraq. Behind them, however, are Brazil, Kazakhstan, and Canada. The two former nations have been the sites of large discoveries that are not yet developed; development and further discoveries will become increasingly necessary by 2035. Canada will make the list primarily because of extensive use of its oil sands. Nontraditional sources of oil will also play an ever-growing role in the energy economy.

Coal will peak even during the 650ppm scenario, with its decline offset by nuclear and renewables. The latter will triple their share of the global energy mix. Both of these will have to happen much faster to reach the 450ppm target. Coal would need to return to 2003 levels by 2035, and the nuclear/renewable combo would have to provide 38 percent of the world's energy mix. Natural gas will largely hold steady, since it's cheap and relatively clean, with usage gradually adjusting to accommodate the current glut on the market.

Because nuclear and renewables are relatively capital intensive to install, this transition will have to involve heavy government interventions, according to the IEA. These will take the form of both direct subsidies for renewables, and market signals such as carbon taxes.

But the governments will have to act fast to have any chance of getting us to the 450ppm goal that they claim to support. Due to the inaction that dominated the past year, the IEA estimates that it will take a trillion dollars more to stabilize the atmosphere at 450ppm if we start now than it would have if we'd started a year earlier. Any further delay would make matters worse, so much so that the report seems to conclude that it simply won't happen.

quote:

Cancún geen voorbeeld voor VN-klimaattop
MEXICO-STAD
,
9 november 2010
(
IPS
)

Over drie weken begint in Cancún een nieuwe VN-klimaattop. Maar de Mexicaanse kustplaats is niet meteen zelf een voorbeeld van hoe het moet. "Cancún is een schande."

De vernietiging van mangroves, een enorme afvalberg en een overdaad aan hotels: het zijn maar enkele van de problemen waarmee Cancún te kampen heeft.

"Cancún is een schande", zegt ecologist en voormalig ambtenaar Guadalupe Álvarez, stichter van de ngo Cielo, Tierra y Mar (Hemel, Aarde en Zee). "Ik begrijp niet waarom ze Cancún gekozen hebben voor de top, het is een voorbeeld van hoe het niet moet."

Van 29 november tot 10 december vindt in Cancún de nieuwe VN-klimaattop plaats. Na de mislukking van de top in Kopenhagen vorig jaar probeert men daar opnieuw een wereldwijd akkoord te vinden dat de opwarming van de aarde moet tegengaan.
Zware milieufactuur

Cancún is vooral sinds de jaren 1980 uitgegroeid tot de belangrijkste toeristische bestemming van het land maar het heeft daarvoor een zware milieufactuur betaald. Dit jaar ontving Mexico minstens 11 miljoen toeristen, daarvan gingen er 6 miljoen naar Cancún. Er wonen ook nog eens 900.000 mensen. Elke dag genereert de stad 800 ton afval. Het enige officiële stort zit vol.

"De stad heeft een probleem van planning", zegt Alejandra Serrano van het Mexicaans Centrum voor Milieurecht, ook een ngo. "Het heeft een groei gekend die buiten de wettelijke instrumenten om ging. Dat heeft de erosie van de stranden veroorzaakt. Er is een sterke vervuiling."
Mangrovemoerassen

De mangrovemoerassen strekken zich in Cancún uit over een oppervlakte van 11.392 hectare. Elk jaar gaat bijna 5 procent van die oppervlakte verloren, volgens het Nationaal Instituut voor Statistiek en Geografie.

Achter die achteruitgang zit de machtige hotelindustrie, zegt het federale milieuparket. De plannen voor ruimtelijke ordening laten 30.990 hotelkamers toe in de stad. Volgens het milieuparket zijn er ondertussen al 36.852.

De mangrovebossen herbergen niet alleen een belangrijke verscheidenheid aan fauna en flora, ze hebben ook een zuiverende werking en beschermen de kust tegen golven, orkanen en erosie. Ze hebben bovendien de capaciteit om CO2 te absorberen. In 2008 absorbeerden de Mexicaanse wetlands 1,48 miljoen ton CO2, volgens een studie van Wetlands International.

Mexico stoot 715,3 miljoen ton CO2 uit. Daarvan komt 10 procent van ontbossing, zegt het ministerie van Milieu.

quote:

Boliviaanse hoofdstad kijkt aan tegen catastrofale droogte

BRUSSEL , 17 november 2010 ( IPS ) — Uit historisch onderzoek in de Andes blijkt dat de Boliviaanse hoofdstad La Paz ernstig gevaar loopt door de klimaatverandering. Zelfs bij een matige stijging van de temperatuur dreigt de omgeving in een woestijn te veranderen en de stad zonder drinkbaar water te vallen.

Bij doemscenario's van de klimaatverandering wordt vooral gepraat over eilandengroepen en riviermondingen. Maar ook La Paz, een van de hoogst gelegen steden ter wereld, loopt gevaar. Dat blijkt uit onderzoek van het bekende Titicacameer door wetenschappers van het Florida Institute of Technology (FIT). Een verslag van het onderzoek verscheen in het tijdschrift Global Change Biology

De wetenschappers onderzochten de veranderingen in klimaat en vegetatie in de Andes op basis van pollen in de sedimenten van het meer, dat op de grens tussen Peru en Bolivia ligt. Het meer blijkt met wel 85 procent te zijn gekrompen tijdens de laatste warme periodes, 130.000 tot 115.000 jaar geleden en 330.000 tot 320.000 jaar geleden.

In die periodes verschoof de boomgrens ook bergop, een verschijnsel dat momenteel ook vastgesteld wordt. Maar opvallend is dat het klimaat rond het meer in de beide warme periodes plots veranderde. De graslanden rond het meer werden woestijnen.

Uit een wetenschappelijke reconstructie besluiten de onderzoekers dat het krimpen van het meer tot een plots verlies van neerslag in de regio leidt. Dat kantelmoment wordt bereikt bij een temperatuur die rond de 1,5 à 2 graden Celsius boven de huidige temperatuur ligt. Als de temperatuur in de Andes aan het huidige tempo blijft stijgen, met zo'n 0,3 tot 0,5 graden per decennium, dan kan die kritieke drempel over dertig tot veertig jaar bereikt worden.

"Voor ongeveer twee miljoen mensen zullen de consequenties daarvan verregaand zijn", zegt Paul Filmer, programmadirecteur van de Amerikaanse National Science Foundation, die het onderzoek steunt. Filmer noemt ernstige droogte, verlies aan drinkwaterreserves en krimpende oogsten als gevolgen.

quote:

Op donderdag 2 december 2010 19:32 schreef Monidique het volgende:
Maar... maar... heeft de natuur nog niet gehoord dat het allemaal een complot is van Al Gore en de Verenigde Naties en dat het juist afkoelt?