Loveparade #8

quote:

Dramatisch geen andere woorden heb ik ervoor op dit moment...

Rond 12 uur waren we in centrum, parkeren ging vrij soepel en we (5 man) hadden de verwachting dan ook vrij snel op het feest aan te komen. Na anderhalf uur gezocht te hebben naar een ingang kwamen we ronde 3 uur eindelijk aan bij een eerste ingang. Ongeveer 50.000 mense stonden daar te wachten op hun "toegang".

Politie probeerde met man en macht iedereen tegen te houden, maar na een uur begon iedereen over de versperring te klimmen en lieten ze het maar gaan. Na deze blokkade kwamen we in een betrekkelijke rust en liepen we in een aardig tempo door naar tweede controle. Op een kruising had de organisatie een controle post gemaakt waar iedereen door een paar poortjes moest lopen om zo aan aanstroming te controleren. Rond 16.15 uur passeerden wij deze controle en liepen we richting de tunnels. In de eerste tunnel was een kleine opstopping, waarop onze oosterburen gezellig hun nationalistische liederen begonnen de zingen.

Na circa 20 minuten in de eerste tunnel gestaan te hebben, kwam de menigte in beweging en liepen we aardig snel door naar de tweede tunnel. Eenmaal uit deze tunnel werd het plotseling druk en brak de paniek uit. Op dit moment zag ik de eerste mensen via lichtmasten, een container en een klein trapje (hier stonden wij ongeveer 8 meter vandaan)omhoog klimmen.

Op dat moment begonnen veel mensen te schreeuwen/huilen en brak er totale paniek uit. Het leek wel of iedereen naar deze drie uitgangen wilde lopen en van achter er nogsteeds mensen aan kwamen gelopen. Steeds meer mensen gingen in de paniek out en werden overlopen door anderen omdat ze te zwaar waren om onvereind te helpen. We hebben een meisje nog proberen te redden, maar was te zwaar en werd overlopen. Ook zagen we nog, een bijna leveloos meisje met een soortvan zandkleurige broek, "crowdsurfend" over het publiek naar het trappetje gedragen zien worden. Met de komst van een ambulance kwam er wat ruimte en begon iedereen "godzijdank" naar achteren terug te lopen en stonden we er opeens uit. In die terugweg nog iets van drie mensen op de grond zien liggen waar iedereen overheen liep. Bij het oplossen van de chaos raakte we overigens elkaar kwijt. En liep ik met een vriend die ik toevallig tegenkwam weg van de menigte.

Eenmaal terug uit de tunnel snel naar de tweede controle gelopen, waar we gelukkig twee vrienden tegenkwamen. Omdat nog 1 vriend ontbrak besloten we te wachten bij de "uitgang". Na ongeveer anderhalf uur en misschien 50 passerende ziekenwagens, begonnen we de hoop te verliezen dat hij nog via deze uitgang naar buiten zou komen. Iedereen die in de chaos stond was op dat moment min of meer uit de ravage gekomen en het was toen wel duidelijk dat hij hier niet meer tevoorschijn zou komen. Op dit moment was er een teken van leven? of was het een arts? geweest, dat was een gemiste oproep.

Met vieren zijn we toen naar twee noodhospitals gelopen, maar nergens was zijn naam bekend en hadden ze informatie. Na ongeveer een uur de stad af gelopen te hebben opzoek naar onze viend besloten we om terug te lopen richting de auto. Misschien was hij wel daarheen gelopen met de veronderstelliing dat wij dat ook zouden doen.

Terug bij de auto was en geen spoor van leven te bekennen en begonnen we ons toch wat zorgen te maken. Er was geen telefoonverkeer mogelijk binnen Duisburg, maar naar Nederland bellen was gelukkig wel mogelijk. We vroegen aan vrienden om via facebook, twitter, hyves, sms en de telefoon contact proberen te zoeken met de verloren vriend. Na twee uur wachten, besloten we ons op te splitsen en liepen ik en een vriend terug naar de hospitals en bleven de anderen bij de auto wachten. Bij het hospital kregen we een noodnummer waar meer informatie te verkrijgen was over slachtoffers. Dit nummer was overvol en ook op deze manier kregen we geen informatie.

Terug bij de auto en bang voor een slechte afloop, kwam onze vriend plots de hoek om. Hij was door een Duitser omhoog getrokken en was alleen naar ons op zoek gegaan. Gedurende de middag heeft hij ons diverse keren geprobeerd te bellen, maar zonder enkel succes. Gelukkig was hij daar wat bekenden tegen gekomen en was ongedeerd teruggekeerd op de tijd dat wij van plan waren te vertrekken.

Al met al zijn wij er redelijk vanaf gekomen, hoewel dit toch zeker de vijf langste uren van mijn leven waren.

Het is natuurlijk schandalig dat er 19,20, of nog meer mensen zullen overlijden als gevolg van deze tragedie. Hoewel ik een groot fan ben van dit soort feesten is het beter om dit soort feesten te gaan verbieden. Er was geen enkele communicatie tussen de organisatie en politie stond daar machteloos met hun handen in het haar, kijkende naar mensen die dood gingen.

Op dit moment is het nog moeilijk om te bevatten dat we zoveel geluk hebben gehad en schieten de beelden van die, op de grondliggende, mensen nog door mijn gedachten.

Voor mij nooit meer van dit soort feesten in deze omvange en met zo'n organisatie. Achteraf praten is makkelijk maar hoe kon je het nou in een afgesloten gebied organiseren zonder enkele vluchtwegen?

quote:

Ik heb eerst genoten in een park voor de kruizing, naar de 1e ingang op de ring, om het terrein heen. Op een gegeven moment omstreeks 16:30 was die kruizing ineens heel rustig geworden....waar waren al die mensen toch gebleven ? (achteraf daar dus blijkbaar) voor ons de kans om dus eindelijk wel naar binnen te kunnen (vanaf 12:00 in de stad) Wij hebben op enkele meters van de werkelijke ellende gestaan. Mensen die aan het vechten waren tot bloedens toe om eruit te komen, totale paniek. Wij zijn snel 1 straat terug getrokken (ook naar links vanaf de ingang gezien) Hier zijn wij met een hele groep mensen de betimmering om een 'truss' van een lichtmast weg gaan trekken, waarna iedereen met geduld en door elkaar te helpen op de rand van het festival terrein zijn geklommen. Ik zeg er eerlijk bij dat ik heel blij was daaruit te zijn, ben toch lekker gaan dansen en heb toch genoten van hele goede muziek (bij de kleine stage) "Pioneers Love Stage"

Langzaam is toen doorgedrongen tot ons dat er wel iets ontzettend verschrikkelijks is gebeurd, waar wij maar net aan zijn ontkomen (waren we 15 minuten eerder naar binnen gegaan.................) Nu thuis waar alles duidelijk wordt en ik heb gezien hoe dichtbij een persoonlijke zwarte dag wij waren geweest slaat er zeker enig verdriet toe. Onbegrijpelijk van de autoriteiten dat dit heeft mogen/kunnen gebeuren.

Ik voel nu dat ik op meters heb gestaan van mensen die doodvielen, doodgetrap, doodgedrukt werden en die ik niet zag, omdat het zo enorm druk was. Tevens ik daarna heb staan dansen en genieten op tientallen meters van de plek waar 19 mensen voor altijd zijn gebleven.

Ik zag iemand midden op die ramp kruizing (tussen de 2 tunnels) met een jong kind op zijn/haar nek. Ik heb zelfs van mensen gehoord dat er (een) zwange(re) vrouw(en) tussen zat(en).

Ondanks alles heb ik wel aangegeven dat ik het festival geweldig vondt, dit is mijn persoonlijke ervaring adv de muziek en de mensen (from all over the world) waar ik mee heb gefeest en gebeest. Zoals ik al zei en ik denk dat die party animals nu thuis zich ook pas realiseren hoe ernstig de boel er voorstaat/stond.

quote:

Op maandag 26 juli 2010 00:34 schreef CantFazeMe het volgende:
Wat meer kwaliteit:

Stampede at German Love Parade Festival Kills 18!

quote:

Op maandag 26 juli 2010 00:42 schreef CantFazeMe het volgende:

[..]

Stampede at German Love Parade festival kills 18 [Part 2]

Die is echt wel "out" hoor.