quote:
Op donderdag 29 juli 2010 23:43 schreef Stereotomy het volgende:Kanovaren in de grachten van Dokkum vond ik vroeger leuk toen ik klein was.
Misschien is er bij jullie ook wel een mogelijkheid tot varen.
Of in de grachten van groningen, steer.
quote:
Anders met een boot in Giethoorn dagje uit is ook leuk
Ja Giethoorn was ook leuk geweest!
Maar de agenda is inmiddels vol. Dit weekend hebben we dus de familiedag-Schiermonnikoog-marathon en volgende week heb ik nog één uitje met ze gepland staan naar een sprookjesbos in de regio. De resterende dagen bakken we koekjes, aaien we de poezen en gaan we cadeautjes voor thuis kopen. (En in de avond-uren als het Franse Gedraak slaapt, maak ik dan hun beide foto-albums klaar. Die krijgen ze mee in de bus, met aan het einde een open plek voor de allerlaatste foto die we zullen maken bij vertrek en die ik na stuur.
Vandaag hebben we,
dankzij (is wat discutabel
) debuurvrouw, ons begeven in een WOK-restaurant. Dat was een groot succes voor de meisjes! Niet vanwege het wokken hoor, maar met je kop onder de chocoladefontein lijkt natuurlijk al snel een goed idee als je 8 bent en een toetjesparadijs betreedt.
Gelukkig kon het personeel er om lachen en toen de meiden ook nog Ni Hao (
Nieje Howie! ) riepen tegen de serveersters, was het helemaal dikke mik tussen de Oosterse horeca en de blagen.
De moeder van Arty en haar vriend waren er vanavond en dat leverde enorm veel emoties op bij de meiden. Ze waren héél lief hoor, en wilden meteen bij Arty's 'ouders' zitten en boekjes laten zien, maar de kleine tuimelaar raakte even daarna helemaal de weg kwijt in haar emoties (overal pijntjes voorwenden, babystemmetje opzetten, extreem fysiek zijn etc.). Dat is zo sneu om te zien, want ze komt er dan gewoon even níet uit met zichzelf. Gelukkig lukte het haar ook nu weer (grote overwinning!) om 'gewoon' even te huilen en knuffelen, zonder eerst 'per ongeluk' met je vuist in je eigen oog te slaan.
Later denk ik begrepen te hebben waarom die hele ontmoeting met de 'ouders' van Arty zo'n indruk op haar maakte. Op de terugweg van het restaurant kon ze er maar niet over uit: De ouders van Arty hadden nog helemaal geen ruzie gemaakt die dag. (Nee, want die zijn dol op elkaar en lopen hand in hand).
Wanneer gaan ze ruzie maken? Zo meteen? Hoe maken ze ruzie? Het zal zo wel gebeuren toch? Ja.. Ja, ik zie het, ze gaan over en seconde ruzie maken!! O nee. Hoe lang zijn ze hier nu al? Dan komt er toch zó wel ruzie? Ik denk dat haar man nu ruzie gaat maken. O nee, hij loopt hand in hand met haar! Maken ze nooit ruzie Dude? Whaaaa, echt noooit??? Oh la la wat fijn voor Arty, dat zijn ouders geen ruzie maken. Arty heeft veel geluk! Dit is niet normaal, hoe hij geluk heeft!!!! Zegt hij dat vaak, dat hij zo veel geluk heeft? Dat zegt hij, denk ik, elke ochtend tegen half twaalf. Als hij zijn melk drinkt met vier taarten. Arty heeft met alles veel geluk hè? Maar vooral met zijn ouders. Achteraf beschouwd waren de moeder van Arty en haar vriend wel het eerste paar mét kinderen, dat ze als zodanig ontmoetten en waarbij dat meteen duidelijk was. Kennelijk maakte dat bij dat kleine stoertje een hele reeks aan gedachten los. Bij ons heeft ze die niet, want ons ziet ze logischerwijs niet als ouders van iemand.
De shock was groot, de tranen kwamen en ze wilde daarna dolgraag naar bed.
[ Bericht 0% gewijzigd door Duderella op 30-07-2010 09:32:26 ]