Woensdag 21 juli; Muschenried - AmsterdamVandaag rest ons niets meer dan de rit terug naar Nederland. De opdrachten voor de dobbelsteen zijn voltooid. Er valt niets meer te dobbelen. Het lijstje met de volbrachte opdrachten doorgestreept:
• Maak een ritje met het reuzenrad in Wenen.
• Vind het epicentrum van een aardbeving in Voralberg.
• Rij langs een woning van Hitler in Hafeld en zoek naar aanwijzingen.
• Bezoek tenminste 5 werken van kunstenaar / architect Hundertwasser in Oostenrijk.
• Bezoek de werken van architect Zaha Hadid in Innsbruck.
• Rij over de Grossglockner Hochalpenstrasse.
• Bezoek UNESCO werelderfgoed Hallstatt / Salzkammergut.
• Vind het drielandenpunt van Oostenrijk, Slovenië en Hongarije.
• Vind het geboortehuis van Arnold Schwarzenegger in Thal.
• Bezoek Schloss Schönbrunn in Wenen.
• Rij over de Rotweinstrasse in Burgerland.
• Koop een souvenir voor een FOK!ster.En ook aan de weblogopdracht is min of meer voldaan. Rest ons niets anders dan het souvenir aan Misstique te overhandigen. Na een prima ontbijt in Hotel Seeschmied voeren we haar adres in het navigatiesysteem in en volgens de berekening moeten we daar rond vier uur zijn. Per sms geef ik dit aan haar door en niet veel later ontvang ik antwoord: Ze zal er zijn. Mooi.
Nu volgt een moeilijk moment. Ik moet 11 FOK!sters teleurstellen. Zij zullen geen souvenir ontvangen. Zelfs geen lelijk nep porseleinen beeldje van een Lipizaner paard. Ik kies voor de gemakkelijke weg en sms ze tegelijk het bericht, compleet met een woord van dank voor hun bijdrage aan het dobbelsteenavontuur.
Hierbij wil ik tevens alle andere users die een bijdrage hebben geleverd aan dit dobbelsteenavontuur bedanken. Hetzij door opties op te geven, hetzij door de dobbelsteen te werpen, hetzij door mee te posten. Zonder jullie inbreng zou het half zo leuk niet zijn.Naarmate de reis vordert stromen de smsjes van teleurgestelde FOK!sters binnen. Ik probeer ze op te beuren met het feit dat er een vervolg komt en daarmee een kans op een souvenir. Onderweg filosoferen we over dat volgende dobbelsteenavontuur. Voor het eerste waren alleen de eurolanden opties, ditmaal alleen Europese landen, en volgende keer? Ik denk dat we de volgende keer wereldwijd gaan. Met hier en daar een beperking natuurlijk. Maar dat lezen jullie wel als we daar een topic over openen.
Hebben we dan helemaal niets meer gedobbeld op de weg terug? Ja natuurlijk wel! Bij een pompstation dobbelen we nog het laatste lunchpakket van dit dobbelsteenavontuur bij elkaar. Een Duits broodje frikandel. En dat is heel iets anders dan een Nederlands broodje frikandel.
. Een soort koude hamburger die wel smaakt naar een Nederlandse frikandel.
Stipt om vier uur staan we stil voor het huis van Misstique en de man die heel veel geluk met haar heeft.
Met veel plezier neemt Misstique de fles sprankelende wijn genaamd Quinquin van wijnboer Esterházy in ontvangst. Hoe die gesmaakt heeft, moet ze ons nog maar eens melden.
Wat volgt is een verfrissing en een gesprek over het dobbelsteenprincipe. Niet iedereen ziet het zitten om je op reis volledig over te leveren aan de onzekerheden van een dobbelsteen. Dat kan en is best begrijpelijk. Uit ervaring kunnen wij zeggen, dat het voornamelijk positieve ervaringen zijn geweest. Natuurlijk heb je niet altijd het eten, of die activiteiten, of dat hotel dat je eerste keuze zou zijn geweest. Maar dat moet je loslaten. Niet stilstaan bij wat zou kunnen zijn, of wat je mist, maar meegaan met wat is. Het werkt heel bevrijdend. Zeker als je weer eens een vreemde menukaart voor je hebt. Een keuze is dan snel voor je gemaakt.
En dan gaan we naar huis. Ik stuur een sms naar wat Amsterdamse FOK!kers die ik in mijn telefoon heb staan met de verwachte aankomsttijd. Het merendeel kan niet vanwege werk en dergelijke, maar gelukkig zijn daar MissBliss en Re (al kwam hij iets later vanwege werk) om ons op te vangen en gelijk haar wijncadeaupakket te ontvangen.
En dat was het Grote Dobbelsteenavontuur 2010 in Oostenrijk. Het zit erop. In 2011 dus met wereldwijde opties.
Een speciaal woord van dank gaat uit naar Costadibalkoni, die zonder morren vele kilometers heeft gereden, die het meeste beeldmateriaal heeft vastgelegd, die mij kennis heeft laten maken met het werk van Die Antwoord, die elke dag vrolijk meeging in alle fratsen van het dobbelsteenavontuur en zodoende alles meemaakte met mij.
Zonder jou was dit alles niet mogelijk geweest.
.