Sommige mensen kakken graag op openbare toiletten. Anderen wat minder. Het is mij om het even, en zodoende als ik in een café zit met koffie en een sigaret en de aandrang begin te voelen wil ik nog wel eens het gemak van de betreffende uitgaansgelegenheid bezoeken. Heeft u wel eens een cappuccino besteld in België? Dat gaat dus echt helemaal nergens over, een flinke dot slagroom op een kopje zwarte koffie en voilá, een gore bak zooi. Zodoende zat ik dus met tegenzin in een etablissement in de stad met het lelijkste stadhuis ter wereld (toch nog een kenmerk!) een bakkie pleur weg te werken, onderwijl genietend van de zomerse onweersbui die over de stad raasde en bij tijd en wijle enkele druppels regen door het open raam van het café ("In Den Engel") in mijn gelaat wierp. Doorgeregende speklappen op blote voeten en een fiets aan de hand probeerden tevergeefs een schuilplaats te zoeken voor het meteorologische geweld. Eentje glijdt op zijn bek en krijgt bijna de bus (Lijn 2, Heverlee Campus) tegen zijn smoel. Lachen!
Hoe dan ook, de cappuccino beviel niet en ik had al enkele sigaretten achter de kiezen. U voelt 'm al aankomen, en ik uiteraard ook: Dat wordt schijten. Snel de trap af gedraafd, een toilet uitgezocht (geen urinoir, dat zit niet lekker) en defeceren maar. Daar zat ik dan, lekker even rond te kijken. In mijn eigen stamcafé, dat ik om privacyredenen niet bij naam zal noemen, wacht, laten we het De Tapperij noemen, want hoe klein of groot een stad of dorp ook is, je zal zien dat er zich een horeca-gelegenheid aanwezig is die zich de Tapperij noemt, ik ben even de draad kwijt. Of De Luifel. Als er geen De Tapperij te vinden is in een dorp of stad of anderssoortige nederzetting kan je er prat op gaan dat er zich dan tenminste een De Luifel bevindt. Ik kan er zo een of beide van deze café's noemen in om het even, Ruurlo, Arnhem, Rotterdam, Dokkum en voor mijn part Klazienaveen.
Draad weer gevonden: in mijn eigen stamcafe (dat ik maar even De Luifel noem) wil ik ook nog wel eens een lekker potje kleien. Zodoende dat ik vergelijkingsmateriaal heb om mijn ervaringen in andere taveernes aan te boekstaven. Welnu, hier de verschillen: in In Den Engel mag gerookt worden maar is er geen asbak voorhanden op toilet, terwijl in De Luifel niet gerookt mag worden maar wel een asbak aanwezig is. Zodoende zit de toiletrolhouder in het Leuvense café vol brandplekken, iets dat in mijn stamcafé al sinds jaar en dag niet meer het geval is. In De Luifel zetten ze lekkere cappuccino. In De Luifel werken schone deernes, waar de waard (mooi woord, jammer dat het nog maar zo weinig wordt gebruikt) in het Vlaamse dranklokaal een oude man met baard is. Het toiletpapier is in mijn vertrouwde lokaliteit zachter maar wordt helaas dan wel weer verstrekt per velletje, waar ik toch de voorkeur geef aan de goede oude rol waar men zelf naar behoefte enkele decimeters papier vanaf kan scheuren. In De Luifel daarentegen heb ik dan weer nog nooit vertoefd terwijl er een hert in mijn atelier de pijp aan Maarten gaf. Kastelijn is ook zo'n mooi, ouderwets woord dat zijn herintrede in de Nederlandse taal mijns inziens nooit meer zal beleven.
De overeenkomsten: in beide café's heb ik, zelfs met minder dan een week ertussen, warm en droog voor het raam zitten genieten van het fenomeen dat men 'onweer' noemt. Dit vind ik een vreemd woord; van alle soorten weer vind ik donder en bliksem, gepaard met stevige neerslag en een ferme wind, nog wel het meeste weer. Het is bij lange na geen onweer, geen tegenstelling maar een superlatief. Superweer. Ultraweer. Gigaweer. Lekker hard knallen en flitsen en nat worden en op je bek glijden met een fiets aan de hand. Om de smaak van de cappuccino weg te spoelen bestelde ik maar een pintje. Het was een Jupiler.
quote:Lang verhaal!Op zaterdag 17 juli 2010 12:36 schreef picodealion het volgende:
Het hert in mijn atelier blies zijn laatste adem uit. Gelukkig was ik niet in de buurt. Wie wil er nu in een en dezelfde ruimte zijn met een stervend hert? Nu ja, ik dus niet. Waar ik wel was laat ik nog even in het midden, maar het was enkele honderden kilometers van mijn woning vandaan. Nouja oké, het was Leuven. In België is dat. Echt? Ja. De stad van tja, weet ik veel. Is er iets kenmerkends aan Leuven?
Sommige mensen kakken graag op openbare toiletten. Anderen wat minder. Het is mij om het even, en zodoende als ik in een café zit met koffie en een sigaret en de aandrang begin te voelen wil ik nog wel eens het gemak van de betreffende uitgaansgelegenheid bezoeken. Heeft u wel eens een cappuccino besteld in België? Dat gaat dus echt helemaal nergens over, een flinke dot slagroom op een kopje zwarte koffie en voilá, een gore bak zooi. Zodoende zat ik dus met tegenzin in een etablissement in de stad met het lelijkste stadhuis ter wereld (toch nog een kenmerk!) een bakkie pleur weg te werken, onderwijl genietend van de zomerse onweersbui die over de stad raasde en bij tijd en wijle enkele druppels regen door het open raam van het café ("In Den Engel") in mijn gelaat wierp. Doorgeregende speklappen op blote voeten en een fiets aan de hand probeerden tevergeefs een schuilplaats te zoeken voor het meteorologische geweld. Eentje glijdt op zijn bek en krijgt bijna de bus (Lijn 2, Heverlee Campus) tegen zijn smoel. Lachen!
Hoe dan ook, de cappuccino beviel niet en ik had al enkele sigaretten achter de kiezen. U voelt 'm al aankomen, en ik uiteraard ook: Dat wordt schijten. Snel de trap af gedraafd, een toilet uitgezocht (geen urinoir, dat zit niet lekker) en defeceren maar. Daar zat ik dan, lekker even rond te kijken. In mijn eigen stamcafé, dat ik om privacyredenen niet bij naam zal noemen, wacht, laten we het De Tapperij noemen, want hoe klein of groot een stad of dorp ook is, je zal zien dat er zich een horeca-gelegenheid aanwezig is die zich de Tapperij noemt, ik ben even de draad kwijt. Of De Luifel. Als er geen De Tapperij te vinden is in een dorp of stad of anderssoortige nederzetting kan je er prat op gaan dat er zich dan tenminste een De Luifel bevindt. Ik kan er zo een of beide van deze café's noemen in om het even, Ruurlo, Arnhem, Rotterdam, Dokkum en voor mijn part Klazienaveen.
Draad weer gevonden: in mijn eigen stamcafe (dat ik maar even De Luifel noem) wil ik ook nog wel eens een lekker potje kleien. Zodoende dat ik vergelijkingsmateriaal heb om mijn ervaringen in andere taveernes aan te boekstaven. Welnu, hier de verschillen: in In Den Engel mag gerookt worden maar is er geen asbak voorhanden op toilet, terwijl in De Luifel niet gerookt mag worden maar wel een asbak aanwezig is. Zodoende zit de toiletrolhouder in het Leuvense café vol brandplekken, iets dat in mijn stamcafé al sinds jaar en dag niet meer het geval is. In De Luifel zetten ze lekkere cappuccino. In De Luifel werken schone deernes, waar de waard (mooi woord, jammer dat het nog maar zo weinig wordt gebruikt) in het Vlaamse dranklokaal een oude man met baard is. Het toiletpapier is in mijn vertrouwde lokaliteit zachter maar wordt helaas dan wel weer verstrekt per velletje, waar ik toch de voorkeur geef aan de goede oude rol waar men zelf naar behoefte enkele decimeters papier vanaf kan scheuren. In De Luifel daarentegen heb ik dan weer nog nooit vertoefd terwijl er een hert in mijn atelier de pijp aan Maarten gaf. Kastelijn is ook zo'n mooi, ouderwets woord dat zijn herintrede in de Nederlandse taal mijns inziens nooit meer zal beleven.
De overeenkomsten: in beide café's heb ik, zelfs met minder dan een week ertussen, warm en droog voor het raam zitten genieten van het fenomeen dat men 'onweer' noemt. Dit vind ik een vreemd woord; van alle soorten weer vind ik donder en bliksem, gepaard met stevige neerslag en een ferme wind, nog wel het meeste weer. Het is bij lange na geen onweer, geen tegenstelling maar een superlatief. Superweer. Ultraweer. Gigaweer. Lekker hard knallen en flitsen en nat worden en op je bek glijden met een fiets aan de hand. Om de smaak van de cappuccino weg te spoelen bestelde ik maar een pintje. Het was een Jupiler.
quote:Op zaterdag 17 juli 2010 12:36 schreef picodealion het volgende:
. Kastelijn is ook zo'n mooi, ouderwets woord dat zijn herintrede in de Nederlandse taal mijns inziens nooit meer zal beleven.
Cappuccino
quote:Daar stopte ik met lezenHet hert in mijn atelier blies zijn laatste adem uit.
Bazenverhaal jonge, hoe smaakte hij
quote:
quote:Je bent niet de enige. Ik zie het zelfs fout gaan bijOp zaterdag 17 juli 2010 12:42 schreef picodealion het volgende:
Godverdomme, toch weer cappuccino fout geschreven.
restaurants,grand cafés of bij een of andere eetgelegenheid.
[ Bericht 0% gewijzigd door Gibson88 op 17-07-2010 13:13:27 ]
quote:Deed je dat toevallig expresso?Op zaterdag 17 juli 2010 12:42 schreef picodealion het volgende:
Godverdomme, toch weer cappuccino fout geschreven.
quote:Je kwam hier wel een beetje latte mee
quote:Even vertaalt naar normalemensenpauperstaal:Op zaterdag 17 juli 2010 12:36 schreef picodealion het volgende:
Het hert in mijn atelier blies zijn laatste adem uit. Gelukkig was ik niet in de buurt. Wie wil er nu in een en dezelfde ruimte zijn met een stervend hert? Nu ja, ik dus niet. Waar ik wel was laat ik nog even in het midden, maar het was enkele honderden kilometers van mijn woning vandaan. Nouja oké, het was Leuven. In België is dat. Echt? Ja. De stad van tja, weet ik veel. Is er iets kenmerkends aan Leuven?
Sommige mensen kakken graag op openbare toiletten. Anderen wat minder. Het is mij om het even, en zodoende als ik in een café zit met koffie en een sigaret en de aandrang begin te voelen wil ik nog wel eens het gemak van de betreffende uitgaansgelegenheid bezoeken. Heeft u wel eens een cappuccino besteld in België? Dat gaat dus echt helemaal nergens over, een flinke dot slagroom op een kopje zwarte koffie en voilá, een gore bak zooi. Zodoende zat ik dus met tegenzin in een etablissement in de stad met het lelijkste stadhuis ter wereld (toch nog een kenmerk!) een bakkie pleur weg te werken, onderwijl genietend van de zomerse onweersbui die over de stad raasde en bij tijd en wijle enkele druppels regen door het open raam van het café ("In Den Engel") in mijn gelaat wierp. Doorgeregende speklappen op blote voeten en een fiets aan de hand probeerden tevergeefs een schuilplaats te zoeken voor het meteorologische geweld. Eentje glijdt op zijn bek en krijgt bijna de bus (Lijn 2, Heverlee Campus) tegen zijn smoel. Lachen!
Hoe dan ook, de cappuccino beviel niet en ik had al enkele sigaretten achter de kiezen. U voelt 'm al aankomen, en ik uiteraard ook: Dat wordt schijten. Snel de trap af gedraafd, een toilet uitgezocht (geen urinoir, dat zit niet lekker) en defeceren maar. Daar zat ik dan, lekker even rond te kijken. In mijn eigen stamcafé, dat ik om privacyredenen niet bij naam zal noemen, wacht, laten we het De Tapperij noemen, want hoe klein of groot een stad of dorp ook is, je zal zien dat er zich een horeca-gelegenheid aanwezig is die zich de Tapperij noemt, ik ben even de draad kwijt. Of De Luifel. Als er geen De Tapperij te vinden is in een dorp of stad of anderssoortige nederzetting kan je er prat op gaan dat er zich dan tenminste een De Luifel bevindt. Ik kan er zo een of beide van deze café's noemen in om het even, Ruurlo, Arnhem, Rotterdam, Dokkum en voor mijn part Klazienaveen.
Draad weer gevonden: in mijn eigen stamcafe (dat ik maar even De Luifel noem) wil ik ook nog wel eens een lekker potje kleien. Zodoende dat ik vergelijkingsmateriaal heb om mijn ervaringen in andere taveernes aan te boekstaven. Welnu, hier de verschillen: in In Den Engel mag gerookt worden maar is er geen asbak voorhanden op toilet, terwijl in De Luifel niet gerookt mag worden maar wel een asbak aanwezig is. Zodoende zit de toiletrolhouder in het Leuvense café vol brandplekken, iets dat in mijn stamcafé al sinds jaar en dag niet meer het geval is. In De Luifel zetten ze lekkere cappuccino. In De Luifel werken schone deernes, waar de waard (mooi woord, jammer dat het nog maar zo weinig wordt gebruikt) in het Vlaamse dranklokaal een oude man met baard is. Het toiletpapier is in mijn vertrouwde lokaliteit zachter maar wordt helaas dan wel weer verstrekt per velletje, waar ik toch de voorkeur geef aan de goede oude rol waar men zelf naar behoefte enkele decimeters papier vanaf kan scheuren. In De Luifel daarentegen heb ik dan weer nog nooit vertoefd terwijl er een hert in mijn atelier de pijp aan Maarten gaf. Kastelijn is ook zo'n mooi, ouderwets woord dat zijn herintrede in de Nederlandse taal mijns inziens nooit meer zal beleven.
De overeenkomsten: in beide café's heb ik, zelfs met minder dan een week ertussen, warm en droog voor het raam zitten genieten van het fenomeen dat men 'onweer' noemt. Dit vind ik een vreemd woord; van alle soorten weer vind ik donder en bliksem, gepaard met stevige neerslag en een ferme wind, nog wel het meeste weer. Het is bij lange na geen onweer, geen tegenstelling maar een superlatief. Superweer. Ultraweer. Gigaweer. Lekker hard knallen en flitsen en nat worden en op je bek glijden met een fiets aan de hand. Om de smaak van de cappuccino weg te spoelen bestelde ik maar een pintje. Het was een Jupiler.
Ik was in Leuven, ik moest poepen, ging hiervoor naar een restaurant maar dronk eerst nog even een cappuccino die ik niet lekker vond, na een paar peuken ging ik dus schijten in de kelder waar me een paar dingen opvielen die met het rookverbod te maken hebben. Mijn gedachtes dwaalden af naar de naam van cafe's, toen dacht ik aan een ander café waar ze wel goede cappuccino hadden en er lekkere wijven achter de bar stonden. Toen ik klaar was met schijten en denken ging ik weer verder en bestelde in een ander café een biertje.
Er is dus geen klacht in dit topic, tenzij de slechte cappucchino.
quote:Op zaterdag 17 juli 2010 13:02 schreef Penisbaard het volgende:
Toch zonde van al dat typwerk wel, TS. Echt niemand gaat dit allemaal lezen.
quote:Mwa, het grapje was ook best wel macchiato.
quote:Vergeef het hem, hij heeft korsakoffie.
quote:Ach, TS heeft gisteren gewoon te hert gezopen in Leuven.
quote:Ei rits covfie heeft 'm de Das (pas lekker) om gedaanOp zaterdag 17 juli 2010 13:19 schreef Krantenman het volgende:
[..]
Ach, TS heeft gisteren gewoon te hert gezopen in Leuven.
Maar goed.. Ik neem aan dat de klacht België in zijn geheel is? In dat geval: terechte klacht
quote:Op zaterdag 17 juli 2010 13:27 schreef Ryon het volgende:
Maar goed.. Ik neem aan dat de klacht België in zijn geheel is? In dat geval: terechte klacht
Solliciteer naar Column schrijver, het heeft misschien wel potentie =)
quote:Ja, dacht ik ook al.Op zaterdag 17 juli 2010 13:31 schreef Olment het volgende:
echt een lang stuk, geen idee wat je punt nu eigelijk is.
Solliciteer naar Column schrijver, het heeft misschien wel potentie =)
quote:Al gedaan.Op zaterdag 17 juli 2010 13:31 schreef Olment het volgende:
echt een lang stuk, geen idee wat je punt nu eigelijk is.
Solliciteer naar Column schrijver, het heeft misschien wel potentie =)
quote:Reageer dan niet.
quote:Op zondag 18 juli 2010 12:39 schreef Ensaf het volgende:
Verhaal afkomstig van http://www.halvesteunzool.nl/
HAHAHHA TS is de lul
quote:Kijk in m'n sig, pik.
Verhaal afkomstig van http://www.halvesteunzool.nl/
quote:Deze instelling zorgt voor de verloedering van KLB. Vroeger toen OP's van meer dan 20 woorden meer regel dan uitzondering waren was het beter.
quote:Op zaterdag 17 juli 2010 12:46 schreef chewbacca_maatschappij het volgende:
Dit is zo een vaag topic.
picodealion topic
Is een nieuw topic waardig.... "Mensen die...."
quote:Dan nog Pijt, waarom dubbel posten? Niet genoeg aandocht op je weblog?
quote:Op zaterdag 17 juli 2010 12:39 schreef MassimO het volgende:
tl:dr
quote:Op zaterdag 17 juli 2010 12:36 schreef picodealion het volgende:
Zodoende zat ik dus met tegenzin in een etablissement in de stad met het lelijkste stadhuis ter wereld (toch nog een kenmerk!) een bakkie pleur weg te werken,
Wat
quote:Mooi gebouw.
quote:
quote:Wat een faler ben je TSOp zondag 18 juli 2010 12:39 schreef Ensaf het volgende:
Verhaal afkomstig van http://www.halvesteunzool.nl/
quote:Ik heb het helemaal gelezenOp zaterdag 17 juli 2010 13:02 schreef Penisbaard het volgende:
Toch zonde van al dat typwerk wel, TS. Echt niemand gaat dit allemaal lezen.
Het is in een wachtkamer bij de dokter dat dit gebeuren zich voordeed. Wachtkamers zijn over het algemeen geen pretje, zo is mijn ervaring. Ten eerste omdat je daar niet voor niks zit: je hebt een kwaaltje, anders ga je daar niet heen. Ja of je bent zo'n klootmongool die om ieder wissewasje bij de dokter komt jammeren van 'oh ik heb zo'n hoofdpijn' of 'ik heb een bobbeltje in mijn linkerbal' of 'dokter mijn pik zit vast in een karper, heb ik nu cholera?' of ´kunt u wat doen aan mijn vissenogen?'. Dat soort gasten mogen ze van mij wel even met een flinke ketting in de nek raggen zodat ze tenminste echt wat te klagen hebben. Maargoed, over het algemeen is het dus zo dat je in de wachtkamer zit omdat je last hebt van het een of ander. Dat is dus al niet zo fijn. En dan heb je ook nog het feit dat er allemaal van die randdebielen zitten. Ik vermaak me er ook deze keer dus geenszins.
De domme koe die naast me zit wendt zich tot me en vraagt me wat eraan scheelt. "Bemoei je met je eigen zaken vette papzak", deel ik haar mede. Alsof het haar wat aangaat waarom ik in dit stinkende wachtkamertje mijn tijd zit te verdoen. "Maar laat me raden waarom u hier zit, het is dat verschrikkelijke gezwel dat zich onder uw huid heeft gevormd zeker?" voeg ik hier aan toe. Het wijf kijkt me onbegrijpend aan met haar lodderige kop. "Ik bedoel die opeenhoping van vet die uw voorkomen zo immens afstotelijk maakt, bolle zeekoe!". Nu snapt ze me. Snikkend trekt ze zich terug uit mijn richting, waarbij ze zo af en toe over haar vette pens aait en fluisterde 'het valt wel mee liefje, het valt wel mee'. "Het valt niet mee" bits ik nog in haar richting, maar ze is al compleet in zichzelf gekeerd en wiegt langzaam heen en weer. Mooi, geen last meer van.
Enkele minuten na de gebeurtenissen omtrent mevrouw vissenkop en mevrouw zeekoe komt er alweer een nieuwe hufter binnengezet. Theedoek doordrenkt in bloed om de arm gewikkeld en luidkeels kermend dat hij zo'n pijn heeft. Het is een spoedgeval, zo deelt hij ons mede, en of hij even voor mag. Kermend legt hij nog uit dat zijn bouvier zowaar bijna met zijn ferme kaken de ellepijp van dit arme slachtoffer heeft uitgerukt, terwijl hij de nietsvermoedende viervoeter van achter had geprobeerd te bestijgen teneinde zijn harde lul in het strakke hondenkontje te poneren. Ik sta op en vertel de man dat de dokter niet aan spoedgevallen deed. Het was toch wel duidelijk dat hier nog anderen dringend zaten te wachten? Mevrouwtje pens die dringend aan een liposuctie toe is en ik, die hier nu ook niet bepaald zit omdat het zo gezellig is in dit krappe halletje. "Maar meneer, ik heb zo'n pijn en ik bloed als een rund!". Schuif maar netjes aan bij het andere vee dan. Of je kan een stalen zool in je kloten verwachten.
Neen, ik kan het niet genoeg benadrukken: een pretje is het niet. Op het gesnotter van het stuk spek naast me en het periodieke gejammer van de hondenverkrachter na begint het gelukkig weer wat stiller te worden. De warmte zorgt ervoor dat ik wat weg begin te dommelen, en mijn gedachten gaan uit naar mijn eigen fijne keukentje waar nog een sappig kinderlichaampje op me ligt te wachten voor een tweede rondje zwoegen (let wel: niet klaarkomen). Koud pilsje erbij en ik zou me toch bijna op mijn gemak beginnen te voelen hier.
Juist op dat moment gaat de deur open. De dokter stapt de wachtkamer in terwijl hij latex handschoenen afstroopt, de rechter wat plakkerig van een wit goedje en het topje van de linker wijsvinger enigszins bruin. Ik besluit hier maar niet over na te denken en volg de dokter zijn praktijk in.
"Wat scheelt eraan, meneer Oskam?"
- "Dat wilde ik net aan u vragen, hufter. Kijk zelf maar en vertel het me". Hierop trek ik in een vaardige beweging (ik oefen dit vaak) in één keer mijn broek en onderbroek tot op mijn enkels en toon mijn nakende fluit aan de man in de witte jas.
"Ah, ik zie het al. Genitale waterpokken."
- "En ga je me nog vertellen of het ernstig is of laat je me ernaar raden?"
"Och, het is maar een kinderziekte."