Het peutertopic [2-4 jaar] deel 52

mijn peuter iszijn haren aan het 'wassen' met een weldadige combinatie van uitgetrokken onkruid en modderwater.
'ikke haartjes wassen!'
'shampoo!' hop nog wat modder in de strijd

ik vind het ergens wel schattig. hij is heerlijk aan het scharrelen, en we hebben een heel geduldig bad

Ben blij dat dit hier nog niet zo is.. Wij hebben geen bad meer en mevrouw is niet gediend van de douche! Ze MOET gewoon maar elke dag zo'n strjd is ook niks haha..

Wij hebben die boeven gisteren laten verfen met handen/voeten, ze zaten helemaal onder.
Het badwater was net verf, zo groen . Maar een lol dat ze hadden...
En nu loopt mn peuter in haar blote kont... ik hoop dat ze dan op de pot gaat plassen, maar meestal gaat het ergens op de grond ofzo. Heb al een handdoek op de bank gelegd, maar ik wil haar ook weer niet het idee geven dat ik niet denk dat ze het kan...

Hmmz, net nadat ik typte drupte Mirte wat, rende zelf naar de pot , maar als ze dan gaat zitten komt er niks. En daarna is ze nog bijna anderhalf uur zonder luier droog gebleven, nog een tijdje op de pot/wc gezeten, maar ze laat het niet komen of weet niet hoe het moet. Ophouden kan ze dus blijkbaar wel...

Hihi Jen .

Heerlijk, die scharrelde peuters, lekker knoeien.

Hier ook zo eentje. Klimt op de onmogelijkste manieren op je, tijdens het tuineren zit hij aan alle planten behalve het onkruid (gras). Zijn vieze luier gooide hij in de groene container (hoort in de grijze), zijn vieze kleren van het KDV in de grijze (die lagen bij de wasmachine). En als hij iets niet gedaan heeft, dan deed ui-ui dat. En ui-ui is ook het antwoord op irritante vragen van je moeder.. Maar ondertussen kan hij wel zijn schoenen beter aandoen, herkent meer letters en begint beter te praten.

p_iglet, Hij is 15 kilo, misschien bijna 16. Dus ik zal er even op letten. Onze huisarts kon ik vanochtend niet bereiken, dus nu hoop ik stiekem dat hij op vakantie is, en we morgen naar de waarneming kunnen.
_{begin augustus heb ik wel een adres voor een nieuwe HA}

Heeft iemand een medicijn tegen dwarse peutertjes? Ik ben nu ik een nieuwe baan zoek veel thuis met de kinderen en dat valt me zwaarder dan ik dacht Zeker nu de meisjes tegelijk in een mekker-piep-zeur-fase zitten en ik de hele dag alleen politie-agentje speel of kinderen troost. Vijf minuutjes zitten is er de laatste 2 weken in ieder geval niet meer bij (helaas ) Ze gaan 2 dagen in de week naar de kinderopvang, maar ik begin zo ondertussen te merken dat ik niet meer genoeg heb aan die dagen om op te laden. Zal ook wel door die stomme sollicitatie en banenstress komen denk ik...

Stiemie
Als we hier zo'n dag hebben dan probeer ik er zoveel mogelijk op uit te gaan. Niks speciaals, gewoon naar de speeltuin in de buurt ofzo. Lekker afleiding, ik merk dat ze thuis vaker blijven hangen in miep/mekker/gezeur.

Eli, lekker haartjes wassen

Devin heeft z'n eerste kus van een meisje gehad!
Zijn vriiendinnetje van hierachter, met wie hij wel vaker gespeeld heeft. Voor het eten hadden we in de steeg hierachter gevoetbald. Totdat de bal bij hun in de achtertuin terecht kwam... Na het eten gingen we hem halen waarop ze zei dat ze graag nog even met Devin wilde spelen. Maar het was al laat, ze moest in bad. 'Geef de bal maar terug, kunnen jullie een ander keertje wel weer samen spelen" zei d'r moeder. Ze gaf de bal, tuitte d'r lipjes en gaf hem zo een smakkerd vol op de mond. En hij kuste terug
Hij was er zelf niet zo van onder de indruk, toen we het aan M. vertelden zei hij: "Nina heeft mij de bal teruggegeeft en een kuusje gegeeft. Mag ik nu een ijsje?"

Zo Devin jij bent er snel bij!

quote:

Op woensdag 28 juli 2010 22:34 schreef Kersjes het volgende:
Stiemie
Als we hier zo'n dag hebben dan probeer ik er zoveel mogelijk op uit te gaan. Niks speciaals, gewoon naar de speeltuin in de buurt ofzo. Lekker afleiding, ik merk dat ze thuis vaker blijven hangen in miep/mekker/gezeur.

Dat erop uit gaan heb ik gisteren gedaan, maar dat was uuuuh (understatement van het jaar) niet echt een succes. En de kinderboerderij ken ik zo ondertussen ook uit mijn hoofd Ik merk gewoon dat ik echt een leukere en meer ontspannen mama ben als ik er mijn eigen ding (werk) bij heb om even mezelf te kunnen zijn.

Als ik op een dag voor de 123.345e keer moet zeggen dat Esmee geen pop is, dat je niet op haar mag zitten etc en dat ik voor de 44e keer naar een verhaal over een niet bestaand paard/kind/vriendinnetje/vlieg etc moet luisteren gaat dat momenteel gewoon even niet En Linde is gewoon geen seconde stil overdag

Kers, hihi dat is toch ook de normaalste zaak van de wereld, dat je een kus krijgt bij je bal .

Stiemie, ik denk dat ik ook een leukere moeder was toen ik nog werkte, ik kan het me wel voorstellen .
Maar ik heb nog niet het lef om dan ook echt actief iets te gaan zoeken... Het gaat hier met ups en downs, afgelopen dagen weer beter. Minder gepiep van de kinderen en dan ben ik ook beter in mn doen.

quote:

Op donderdag 29 juli 2010 08:13 schreef Nijna het volgende:
Stiemie, ik denk dat ik ook een leukere moeder was toen ik nog werkte, ik kan het me wel voorstellen .
Maar ik heb nog niet het lef om dan ook echt actief iets te gaan zoeken... Het gaat hier met ups en downs, afgelopen dagen weer beter. Minder gepiep van de kinderen en dan ben ik ook beter in mn doen.

Nijna Ik was al bang dat jij het zou herkennen. Ik zoek me juist helemaal suf. Verstuur wekelijks 1 of meer sollicitaties. Maar steeds ben ik 2e...

Ik zit in de luxe positie dat ik niet persé snel een baan hoef te vinden. Aan de ene kant wel lekker, maar aan de andere kant kan ik nu veel te kieskeurig zijn en dat schiet niet echt op.
Ik wil best wel weer wat werken, een dag of 2 in de week. Maar aan de andere kant vind ik het toch ook wel leuk om bij de meiden thuis te zijn. Ik heb alleen soms het gevoel dat ik volkomen leeggezogen wordt en niet genoeg tijd heb om bij te tanken.
Stiemie, hopelijk komt er gauw iets op je pad!

Stiemie en Nijna, hebben jullie dan geen contacten met andere ouders uit de buurt, of familie? Waar je af en toe eens naartoe gaat met de kinderen? En gaan jullie zelf ook nooit weg zonder kinderen?
Ik werk al bijna 10 jaar niet meer en vind dat prima vol te houden, maar merk wel dat ik ook tijd voor mezelf nodig heb (ben gemiddeld 2-3 avonden per week weg). Nu het vakantie is ben ik 's avonds niet weg en zijn de kinderen thuis en wordt het wel erg intensief (maar ze kunnen ook logeren).

peuterliefde

Stiemie en Nijna Ondanks dat ik wel werk, herken ik het ook. Op de vrije dagen die ik heb, wil ik graag harmonie en gezelligheid. Maar, dat lukt helaas niet altijd. Want de was moet gedaan worden, de boodschappen gehaald en tussendoor ook nog 2 kinderen uit elkaar houden als ik pech heb. Maar nog 3 maanden dan zitten ze allebei op school en heb ik meer ruimte voor de huishoudelijke dingen en kan ik dus ook de tijd die we samen hebben meer met hun besteden ipv om hen heen.

Mirte op weg naar zindelijkheid! Super!

Meike bang dat d'r huis weg is *komt wel goed schatje*

DF, weet je al wat meer?
En nu heb ik zin in gedroogd fruit...

Lies, zo'n voorval heb ik nog niet meegemaakt met mijn meiden, maar mijn oudste deed het wel. Die heb ik geleerd dat het iets van haar zelf is en dat ze dat alleen op d'r eigen kamer mag doen. En dat heeft ze dus ook gedaan. Inmiddels is ze er over heen gegroeid. Heb je het wel tegen de moeder gezegd?

Stiemie, dat klinkt wel pittig. ik lag vanochtend ook al in de clinch met 1 koppige peuter, als er dan ook nog een 2e is, petje af

Vanochtend de waarneming HA gebeld. Er ligt straks een tube lidocaine creme klaar. De ontlasting is di+wo goed gegaan, zij het met een kleine brul, maar wel zacht. Dus dan zou die lidociane genoeg moeten zijn. En anders volgende week maar naar de eigen huisarts.
Gedroogde abrikoos is lekker, alleen Chris weigerde te proeven vanochtend, misschien vanmiddag wel.

Grijs, ik heb niet heel veel contact met andere ouders uit de buurt, we wonen hier net een jaar. De meeste gezinnen hier in de straat hebben oudere kinderen die al naar school gaan. En de ouders werken.
Mijn naaste buurvrouw heeft wel kindjes in dezelfde leeftijd en daar gaan we regelmatig even spelen.
Ik probeer wel weg te gaan zonder de meiden, al vind ik dat wel lastig.
Na de vakantie gaan mn naailessen weer verder, lekker 1 avond in de week 2,5 uur voor mezelf . En verder heb ik het idee dat er niet zoveel tijd voor mezelf is.
Dat ligt ook aan mezelf hoor deels. Als ik hoor dat het niet gaat zoals ik het wil, ga ik me er toch weer mee bemoeien als ik thuis ben.
En zo snij ik mezelf steeds weer in de vingers als ik een keer mag "uitslapen" of als ik in bad wil. Ik moet dus echt het huis ontvluchten (want zo voelt het) als ik tijd voor mezelf wil.
Logeren daar ben ik nog niet zo aan toe _{(en ik ben een beetje bang dat als ik ze bij mijn ouders laat logeren dat ze dan automatisch ook bij mn schoonouders moeten logeren en dat wil ik helemaal nog niet)}.

DF, fijn dat het toch wel goed gaat met de ontlasting en dat de Lidocaine afdoende is!

Mirte is weer zonder luier aan het proberen, ik ben benieuwd...
Hebben jullie peuters ook dat ze zo gauw gaan staan huilen/krijsen/op de grond liggen/jammeren als iets niet gaat zoals zij het willen?
We waren vanmorgen bij de buren en als buurmeisje dan in de buurt komt om iets te pakken wat Mirte heeft, dan begint ze een soort in paniek te krijsen en weg te lopen. Maar ook als ze haar schoenen niet uit krijgt, de puzzel niet past... noem maar op. Dan begint ze ook te brullen.
En ik ben er zo zat van... wat moet je daar nou mee? Het irriteert me zo dat het vaak niet lukt om het te negeren en dan ga ik terugmopperen

quote:

Op donderdag 29 juli 2010 10:55 schreef Grijs het volgende:
Stiemie en Nijna, hebben jullie dan geen contacten met andere ouders uit de buurt, of familie? Waar je af en toe eens naartoe gaat met de kinderen? En gaan jullie zelf ook nooit weg zonder kinderen?
Ik werk al bijna 10 jaar niet meer en vind dat prima vol te houden, maar merk wel dat ik ook tijd voor mezelf nodig heb (ben gemiddeld 2-3 avonden per week weg). Nu het vakantie is ben ik 's avonds niet weg en zijn de kinderen thuis en wordt het wel erg intensief (maar ze kunnen ook logeren).

Nou ik ga geregeld weg zonder kinderen, ook met trouwens. Ga ook 1 avond in de week sporten. Het ligt er vooral aan dat ik er zelf niet voor gekozen heb om fulltime thuis te mama-en. Ik mis mezelf gewoon een beetje denk ik En ik heb het gevoel dat ik alles te goed wil doen. Dus thuis alles 100% aan kant, alles voor de meisjes helemaal perfect en daarnaast ook nog genoeg tijd steken in het zoeken van werk, sollicitatiebrieven schrijven en gesprekken voorbereiden. Dat past niet in een gewone werkweek en dus loop ik de hele dag met een schuldgevoel naar alles en iedereen. En dat het allemaal zo onzeker is nu en dat je eigenlijk niks af kan spreken enzo ivm met mogelijke sollicitaties doet me ook niet echt goed meer.

Vandaag heeft mijn vriend de meisjes voor zijn rekening genomen en kan ik dus even bijtanken. Heerlijk

Toevallig vandaag zo'n dag Nijna, brullen om alles en niks, jengelen om iets voor elkaar te krijgen. Dat terugmopperen helpt ook niet zo heb ik gemerkt. Dan ben ik blij dat hij even in bed ligt, en waarschijnlijk wel tot na 4 uur plat blijft. Maar het verschilt hier wel, toevallig nu zo'n dag, eerder deze week ook al wat. Maar daarvoor een paar weken weinig..

Ik ga normaal op donderdagochtend naar een ontmoetingsgroep voor ouders met kids (0-4), dat geeft altijd lekker afleiding. Hebben ze dat bij julie niet Nijna?

Zoiets heb ik hier nog niet ontdekt. We proberen wel naar het voorleesuur in de bieb te gaan (eens per maand) met zingen/dansen en knutselen. En ze gaat 2 dagdelen naar de peuterspeelzaal.
Ik heb ook al zitten kijken naar iets van muziek op schoot of peutergym, maar daar wordt van de ouders verwacht dat ze meedoen, wat ook heel leuk is. Maar dat is dan op dagen en tijden dat ik niet iets kan regelen voor Iris. En als ik die kleine meeneem dan kan ik achter haar aan lopen vangen .
Alhoewel ik toch nog eens ga informeren of ze niet mee zou kunnen naar dat muziek op schoot achtige gebeuren.

herken ik Nijna. Die constante frustratie als iets niet lukt. Ik heb dat doorbroken door zelf een constante mantra terug te doen. (en dan wel maar 1 of 2 x) Maud, schreeuwen/huilen helpt niet. Dan gaat het echt niet lukken......... Mama, wil je me helpen....... snik, snotter, jammer.......... nog 1x herhalen en meestal bedaarde ze dan en hoorde ik : mama, jij mij helpe? En dan natuurlijk super enthousiast reageren: Natuurlijk wil ik jou helpen. Als jij het zo lief vraagt, dan kan mama toch alleen maar jou willen helpen.... Zooooo, dat is toch veel gezelliger dan huilen en boos zijn. Kijk, eens hoe goed het nu gaat! (pfffffffffff, slijm....slijm....slijm) Maar, goed nu na ca. 6 weken volhouden kan ik zeggen dat het echt 9 van de 10 keer goed gaat en ik die tiende keer alleen nog maar hoef te kijken en te beginnen met Mamaaaa?

Bijtanken en andere dingen doen....heb ik ook nodig. Ben blij als het hockeyseizoen weer begint.
Dit weekend naar een kuuroord,winkelen etc....ook echt zin in.

Chaca, fijn dat je het herkent. Zo'n soort mantra heb ik ook, maar die is nog niet helemaal geland geloof ik... maar volhouden dus... *adem in adem uit*
Ben wel heel benieuwd eigenlijk of ze het op de psz ook doet, zal het na de vakantie eens vragen.

KP, fijn weekend dan alvast, heerlijk!

Hier niet op de psz. Daar is ze echt zo lief. Echt..... soms denk ik dat ze zodra ze mij ziet een soort waas voor d'r ogen krijgt en denkt: AHA... ik mag weer een draak zijn...... Ook bij de het KDV hoor ik alleen maar dat ze zoooooooooooooooooo lief is. Zo af toe zou ik dan wel eens willen vragen hoe ze dat voor elkaar krijgen. Maar, goed ik weet dat het niet echt aan mij ligt, maar ze bij mij wel de vrijheid heeft zich zo te kunnen uiten. De laatste tijd hoor ik namelijk van de oppas ook dat ze daar flinkt draakt. Dan denk ik stilletjes in mijn hoofd: het ligt dus niet aan mij, maar of ze zich wel of niet 100% veilig voelt op een locatie.

Dus eigenlijk is het gewoon een soort compliment dat ze zo draakt...

Mijn jochie is op het KDV ook een engeltje. Zo lief en netje etc. Als ik dan vertel dat hij thuis over banken klimt, met eten smijt en weigert op te ruimen, dan kijken ze me aan alsof ik gek ben.
Ze moedigen hem daar echt aan om wat ruwer te doen, wat ondeugender.
Ik hou het ook maar op zich net niet 100% safe voelt..

Psies. het is het grootste compliment als ouder wat je kan krijgen..... ze brengen het alleen zo rot die kinderen...... Maar on the brighter side of life:

Nijna, wat heerlijk dat ze zo goed bij jou kan draken hopelijk vind ze snel een manier om deze vorm van communicatie om te zetten een wat meer positieve uiting van haar geborgenheid.

Chaca

.
Stiemie, dat is natuurlijk ook wel een verschil: dat je er niet zelf voor gekozen hebt, maar ertoe gedwongen bent. Maar je hoeft echt niet perfect te zijn, hoor! Ik ben al blij als m'n huis er een beetje toonbaar uitziet (kijk niet onder de banken en ga vooral niet naar boven). En dan werk en/of solliciteer ik niet.
De kinderen krijgen altijd minder aandacht dan ze willen... of op momenten dat ze het niet willen . Maar al met al gaat het hier best redelijk. Perfect lukt nooit, het enige wat je daarmee bereikt is een overspannen situatie of een overspannen moeder (en dat is zeker niet perfect).
Nou ben ik van nature helemaal niet huishoudelijk (we hadden, voordat we aan kinderen begonnen, bedacht dat ik voor het grootste deel zou werken en mijn man meer in het huishouden zou doen, maar financieel is dat ondertussen niet meer aantrekkelijk en mijn man vindt zijn werk tegenwoordig (eindelijk!) veel te leuk), maar ik vind het opvoeden van (en het er zijn voor) de kinderen wel leuk (en belangrijker). Het huishouden vind ik bijzaak. Helaas is dat wel een beetje te zien .
Wat ik bedoel te zeggen: probeer prioriteiten te stellen en je perfectionisme los te laten, dat leeft veel meer ontspannen.
En Nijna, natuurlijk is dat ook wel anders als je net verhuisd bent, had ik even niet bij stilgestaan. En met kleine kinderen is het contact maken met andere ouders net wat lastiger dan wanneer ze naar school gaan (vind ik).