"Je moet gewoon jezelf zijn"

Nergens voor nodig om altijd maar ´jezelf´ te zijn.

Wie ben je zelf? Dat kan kan niet eens iedereen beantwoorden

Als iedereen maar "zichzelf" zou zijn, zaten de TBS klinieken vol.

Ik denk dan altijd: bedankt man...

Je 'moet' je in bepaalde situaties kunnen aanpassen, maar over het algemeen zo zijn dat je je gewoon op je gemak/goed voelt.

Je kunt wel jezelf zijn, maar er bestaat ook nog zoiets als decorum. Hoe kom je over bij anderen? Het kan best een goed idee zijn om jezelf daar bewust van te zijn als je een date wil hebben of succesvol wilt solliciteren.
'gewoon jezelf zijn' is ook een beetje een dooddoener. Er wordt 'op je gemak zijn' mee bedoeld en soms: doe gewoon wat je anders ook zou doen. Zodat de ander geen vertekend beeld van je krijgt.
Gaat het om een date of een sollicitatie, TS?

Altijd een vaag begrip, "jezelf zijn"
Vooral omdat je kan niet niet jezelf zijn, als het in jou zit om je gedrag te veranderen aan de hand van de persoon wie jij tegenover jou hebt zitten dan is dat dus jouw eigenschap en ben je dus jezelf. De enige wijze waarop je niet jezelf kan zijn is wanneer je het voor elkaar krijgt om in het lichaam te stappen van een ander en deze te besturen.

Met "jezelf zijn" bedoelen ze dat je je zo gedraagt dat mensen een goed beeld van je krijgen maar dat je je toch aanpast in die zin dat je je nog wel op je gemak voelt. Dus sociaal, maar dan jezelf. Als iedereen "zichzelf" zou zijn dan hadden we een probleem.

Ik vind het een geweldig domme instelling, dat hele "jezelf zijn".

Je moet zijn wie je wíl zijn, niet tevreden nemen met wie je nu al bent (tenzij dat ook precies is wie je wilt zijn, maar dat lijkt me sterk).

Als ik mezelf ben, ben ik een cynische, knorrige, ouwe ijsbeer...
Daar ga je de oorlog dus niet mee winnen

Ik ben mezelf niet en jaren nooit geweest

quote:

Op zaterdag 10 juli 2010 14:38 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Ben je gelukkiger of ongelukkiger?

En in welke opzichte ben je jezelf niet geweest?

Hij is vaak de gangmaker op het verkeerde feest.

quote:

Op zaterdag 10 juli 2010 14:29 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Ja dat wel. Maar dan heb je gasten die niet bereid zijn om zich aan te passen naar de sociale gedrag en dan gaan klagen dat ze geen vrienden hebben en geen vriendin kunnen krijgen. Dan zijn ze depri omdat ze nergens bij horen en niemand hebben die om hun geeft, maar in de tussentijd blijven ze asociale achterbakse idioten.

Dan is dat toch hun probleem als zij dat niet (willen) inzien? Als niemand daar contact meer mee heeft, heeft niemand er ook last van.

Bij daten zou ik wel jezelf blijven, iemand moet jou leuk vinden om wie je bent anders val je later toch wel door de mand of ben je met iemand waar je niet jezelf kan zijn. En in een relatie is het wel belangrijk dat je jezelf kan zijn.

In andere gevallen wordt het een ander verhaal.

En dan is het nog de vraag: wanneer ben je jezelf?
Wanneer speel je toneel en wanneer is iets gewoon een andere kant van jezelf?

quote:

Op zaterdag 10 juli 2010 14:55 schreef -Strawberry- het volgende:
En dan is het nog de vraag: wanneer ben je jezelf?
Wanneer speel je toneel en wanneer is iets gewoon een andere kant van jezelf?

Die grenzen zijn idd vaag, maar ik geloof dat mensen van zichzelf wel een goed beeld hebben van wanneer ze wel en wanneer ze geen toneel spelen. Dat is per persoon verschillend.

quote:

Op zaterdag 10 juli 2010 14:38 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Ben je gelukkiger of ongelukkiger?

En in welke opzichte ben je jezelf niet geweest?

Het voelt alsof ik de schoenmaker bij de verkeerde leest ben

Ga even proberen om hier een samenhangend verhaaltje van te maken, want ik vind dit nogal afhankelijk van de situatie:

'Mezelf zijn' vertaal ik altijd als 'authentiek zijn': hetgene wat ik aan mijn omgeving laat zien, klopt met hoe ik het werkelijk ervaar. Ik ga niet net doen alsof ik me ergens thuis voel als dat niet geval is. Dan ben je niet 'jezelf' want je laat iets anders zien dan dat je voelt. Zal hooguit proberen me beter thuis te voelen en daarmee verandert dan ook mijn gedrag.

Uitzonderingen vind ik bijvoorbeeld een sollicitatie. Je kunt niet enorm zenuwachtig gaan doen, onder het mom van "dan ben ik in ieder geval authentiek ".
Maar je kunt wel jezelf zijn in de zin van: als het bedrijf van medewerkers vraagt dat ze flexibel zijn, dan kun je die kant in jezelf wat meer aanspreken, ondanks dat je misschien tegelijkertijd de dingen behoorlijk onder controle wilt hebben. Ik denk dat mensen van veel eigenschappen wel iets in zich hebben, het is maar net welke kant van jezelf je aanspreekt en de situatie bij je oproept.
Maar ben je nu helemaal niet flexibel, dan weet ik niet of het handig is om net te doen alsof je dat wel bent. Zo'n toneelstuk is bijna niet vol te houden. Jezelf anders voordoen dan je bent kan een keer, maar dat volhouden is moeilijk. Volgens mij raak je jezelf dan op een gegeven moment 'kwijt'.

Samengevat: je kunt soms wel een kant van jezelf laten zien, die gepast of slim is in een bepaalde situatie. Maar dat moet wel een kant van jezelf zijn, die ergens wel aanwezig is.

Als je een goede eerste indruk wil maken hoef je niet jezelf te zijn.
Om iets over langere termijn succesvol te laten verlopen (relatie, baan), is het wel nodig dat je jezelf bent / kunt zijn.

Maar jezelf veranderd ook vaak genoeg door levenservaringen naarmate je ouder wordt. Naar mijn idee kun je nooit 100% jezelf zijn behalve bepaalde karaktereigenschappen en bepaalde normen&waarden natuurlijk

quote:

Op zaterdag 10 juli 2010 14:12 schreef Keep_Walking het volgende:
Op zich kan het wel een goed antwoord zijn, mits "jezelf" geen achterlijke idioot is. Ik bedoel, "jezelf" blijven werkt toch echt niet voor iedereen? Sommige mensen kunnen beter veranderen of "aanpassen". Klinkt hard, maar waar.

Wil je bijv. een leuke date scoren dan zal dat idd niet lukken als je je gedraagt als een 'achterlijke idioot'. Dan is 'jezelf zijn' echt niet voldoende en zul je toch eerst wat meer skills moeten leren.