[Lesbeau] #265 - Waar we samba-dansend wereldkampioen worden

Hoe vond je dat?

quote:

Op dinsdag 6 juli 2010 08:10 schreef Vanyel het volgende:
Hoe vond je dat?

Prima.
Ik had het raarder gevonden als ze er zelf om gevraagd had.
Toen ik aarzelde bij het zeggen zei ze wel "ja, zeg het nou".

Volgens mij moet je je wel gelukkig prijzen met ouders die je zó goed kennen en ook nog accepteren

Ik ken er die het er minder van af gebracht hebben

quote:

Op dinsdag 6 juli 2010 07:43 schreef Vanyel het volgende:
Lijkt me ook voor ouders best een lastige stap. Misschien is je kind er zelf nog niet achter, of wil het nog niet met je delen. Misschien heb je het wel mis...

Heb wel eens een interview met sarah bettens gelezen die hevig ontstemd was dat iedereen pas nádat ze er zelf achterkwam riep dat ze het al jaren wisten. Had haar jaren geluk kunnen schelen vond ze.

Skunk, hoe oud ben jij?

24.

Het is voor mij niet zo dat ik er spijt van heb het nu pas verteld te hebben, het is wel een opluchting dat ze nu mij echt kennen, maar terug kijkend heb ik geen dingen achterwege hoeven laten om het verborgen te houden. Heb het gewoon nooit er- of ontkent.

Wat een gave ouders heb jij, skunkasaur! Dat je moeder er ook zomaar over begint.

Ik ben zelf ook nog niet uit de kast, maar mijn moeder(en vader, maar die zegt nooit wat) heeft volgens mij ook nog geen enkel vermoeden.
Ze zegt dan ook telkens van "Hee, vind je dat geen lekker ding, of dat, of dat?", bij elke reclame waarin je mannen met blote borstkassen ziet.

De laatste tijd zeg ik dan ook alleen maar 'dat vind ik nou een mooie vrouw', als ik die op televisie zie of in de stad. Of een paar weken terug discussieerde ik met haar over homosexuele bekende Nederlanders, maar toen zei ze "Goh, je hebt er wel flink research naar gedaan hè" met een geërgerde blik. Volgens mij pakt ze mijn hints niet echt op.

En hoe oud ben jij ook weer Bakfiets?

Mooi verhaal skunk .

En bakfiets: wil je liever dat je ouders het uit zichzelf ontdekken/begrijpen? Ik kan me namelijk voorstellen dat ouders voorzichtig zijn met gesprekken, mochten ze al evt iets vermoeden. Ik bedoel, zeker weten doen ze nooit, totdat jij het bevestigt natuurlijk. En veronderstellen dat iemand (je kind) homo/lesbisch is, zonder dat het misschien uiteindelijk waar blijkt te zijn, kan nogal pijnlijk uitpakken. Denk dat daarom ouders op hun hoede blijven.

Mijn moeder had ook zo haar vermoedens, ze wist het niet zeker, is er nooit letterlijk over begonnen, maar het verbaasde haar niet erg toen ik vertelde gevoelens voor vrouwen te hebben. En ik ben blij dat ik dat uit mezelf heb kunnen zeggen, hoe moeilijk ook, maar als zij letterlijk had gezegd: 'je kunt het wel zeggen hoor, als je lesbisch bent', dan was ik min of meer in paniek geraakt, denk ik en had ik het niet op mijn eigen manier rustig kunnen vertellen.

quote:

Op dinsdag 6 juli 2010 13:24 schreef lezzer het volgende:
En hoe oud ben jij ook weer Bakfiets?

Ik ben onder de twintig(maar hoeveel zeg ik lekker niet ).

Ik herinner me nog dat ik elf was en dat ik er rond die tijd achter kwam dat het vallen op meisjes over het algemeen als niet normaal beschouwd werd en dat ik toen in paniek raakte(ik heb altijd al geweten dat ik op meisjes viel). Toen we op vakantie gingen, zei mijn moeder tegen mij dat het haar niet uitmaakte als ik met een meisje naar huis kwam en 'dat als je lesbisch bent, je nu de kans hebt om het tegen mij te zeggen'. Ik heb het weggelachen, maar ik was echt verstard van schrik, omdat ze dat zo plotseling zei.

Ook probeert ze mij nog altijd in korte jurkjes te krijgen, terwijl ik enorm brede schouders heb en ik er dan een beetje uitzie als een holbewoner in drag. Al heeft dit natuurlijk niks met dat andere te maken.

Toch vind ik dat lief van je moeder hoor, dat ze je die kans geeft
Maar, je moet het gewoon zeggen als je er aan toe bent. Of ja, je moet niks eigenlijk.
Maar, het maakt het leven echt zo veel makkelijker, als je er niet omheen hoeft te draaien.

Zelfs al heb je die twijfels, dan kun je er toch over praten als ouders zijnde? Ik neem het de mijne ook nog steeds kwalijk dat ze me er niet eerder op gewezen hebben. Ik begrijp nu wel waarom (mijn moeder was ook een tomboy dus die zag er verder niks anders in), maar toch. Een beetje hulp als worstelende puber is wel fijn vanuit het ouderlijk team.

Ik begrijp dat toch niet helemaal.
Blijkbaar zou jij dat fijn hebben gevonden, maar volgens mij willen de meeste ouders hun kinderen de tijd geven het zelf te doen, én vooral niet dat ze er naast zitten. Dus dat zij denken dat het kind homo is, maar dat het niet zo is. Dan help je een kind flink overhoop hoor...

Hoevaak zullen ze zoiets nou denken dat het niet echt zo is?

quote:

Op dinsdag 6 juli 2010 18:23 schreef wonderer het volgende:
Hoevaak zullen ze zoiets nou denken dat het niet echt zo is?

Moeder: zeg kind, zeg nou maar dat je homo bent
Kind: WTF? Ik ben helemaal geen homo

Dat lijkt me toch een redelijke nachtmerrie als moeder...

quote:

Op dinsdag 6 juli 2010 20:19 schreef lezzer het volgende:

[..]

Moeder: zeg kind, zeg nou maar dat je homo bent
Kind: WTF? Ik ben helemaal geen homo

Dat lijkt me toch een redelijke nachtmerrie als moeder...

Ja, maar ik denk dat als je als moeder dat vermoeden hebt, er toch wel een flinke kans moet zijn dat het ook zo is. Want zo'n vermoeden ontstaat niet vanzelf natuurlijk.

Ok, en dan tóch vinden veel moeders het verstandig om het kind zelf de gelegenheid te geven om het te zeggen. En ik geef ze geen ongelijk.

Ik geef ze geen ongelijk, maar een beetje helpen in die worsteling mag je van een gemiddelde ouder toch wel verwachten?

quote:

Op dinsdag 6 juli 2010 20:51 schreef wonderer het volgende:
Ik geef ze geen ongelijk, maar een beetje helpen in die worsteling mag je van een gemiddelde ouder toch wel verwachten?

Dat helpen doe je toch door je kind een veilige omgeving te bieden waarin het zichzelf kan zijn?

quote:

Op dinsdag 6 juli 2010 21:06 schreef lezzer het volgende:

[..]

Dat helpen doe je toch door je kind een veilige omgeving te bieden waarin het zichzelf kan zijn?

Ook. Maar ik vind wel dat als je een vermoeden hebt, je daar als ouder iets mee moet doen. En anders moet je gewoon je mond houden als je kind uit de kast komt, en niet "oh, dat wist ik allang" zeggen.

Nou, ik ben hartstikke blij dat mijn ouders dat niet gedaan hebben. "Dat wist ik allang" hebben ze ook niet gezegd op dat moment.
In latere gesprekken kwam het naar voren dat mijn moeder dat gevoel altijd wel had, maar dat ze niks wilde forceren.

Ik vind uit de kast komen iets wat je zelf moet doen, het moet niet door anderen geforceerd worden.
Ik had het sowieso ontkent als mijn ouders het op de man _(vrouw) af hadden gevraagd.

quote:

Op dinsdag 6 juli 2010 22:19 schreef Blue-eyes het volgende:
Ik vind uit de kast komen iets wat je zelf moet doen, het moet niet door anderen geforceerd worden.

Precies

Zijn er bij jullie in de buurt ook mensen vuurwerk aan het afsteken, de polonaise aan het doen en aan het toeteren?

Ik weet niet waar iedereen is, maar hier is het best stil

quote:

Op dinsdag 6 juli 2010 22:47 schreef Bakfiets. het volgende:
Zijn er bij jullie in de buurt ook mensen vuurwerk aan het afsteken, de polonaise aan het doen en aan het toeteren?

Ja, hier wel, dikke herrie!
Wat een feest. Ik ben in de stad door random mensen geknuffeld en iedereen was aan het zingen

Er belde hier net kleine turkjes(8 of 9) bij ons aan, om ons de hand te schudden.