@darrknes
Voodoo-Religie – De Geschiedenis
Voodoo is een religie die door Afrikaanse slaven naar de Westelijke kuststreek van Amerika werd gebracht. Men denkt dat voodoo in 1724 in Haļti begon als een slangen-cultus waarin vele geesten werden aanbeden, die allemaal betrekking hadden op dagelijkse levenservaringen. Deze praktijken werden met een groot aantal Katholieke rituelen en heiligen vermengd. De religie werd in 1804 voor het eerst naar de streek rond Louisiana gebracht door Cubaanse plantagebezitters die door de revolutie aldaar waren verdreven en hun slaven met zich mee hadden gebracht.
Voodoo kan op verschillende manieren gespeld worden: vodun, vaudin, voudoun, vodou, and vaudoux. Het is een oude religie die wereldwijd door meer dan 80 miljoen mensen wordt gepraktiseerd en die nog steeds aan het groeien is. Voodoo kent ontelbare godheden, door demonen bezeten mensen, dierenoffers (mensenoffers in het geval van Petro voodoo - de zwarte magie-variant van voodoo); en toch kunnen mensen die voodoo uitoefenen maar niet begrijpen waarom mensen maar zo weinig begrip voor hun religie tonen.
Voodoo rituelen zijn ingewikkeld en worden uitgedrukt in geheime talen, door geesten bezeten dansen en speciale diėten die door voodoo-priesters en priesteressen worden gegeten. Men gelooft dat de overleden voorvaderen zich tijdens de dansen onder de levenden bevinden. Men gelooft ook dat het aanraken van de danser tijdens deze door geesten bezeten trance zo gevaarlijk is dat het je kan doden.
Talismannen worden als fetisjen gekocht en verkocht. Dit kunnen beeldjes zijn die voodoo-goden voorstellen, gedroogde dierenhoofden of andere lichaamsdelen. Deze worden verkocht vanwege de genezende werking of de geestelijke machten die deze zouden hebben. De duistere kant van voodoo wordt door de volgelingen gebruikt om boze geesten op te roepen of om betoverende vloeken over hun tegenstanders uit te spreken.
Voodoo-Religie – Het Priesterschap en de Rituelen
Het priesterschap van de voodoo-religie wordt door zowel mannen als vrouwen vervuld. Er bestaan verschillende fasen van inwijding in de priesterlijke verantwoordelijkheden. Hun functie bestaat vooral uit: genezen, rituelen, religieuze ceremonies om geesten op te roepen of om deze tevreden te stellen, het houden van inwijdingsrituelen voor nieuwe priesters en priesteressen, de toekomst voorspellen, dromen lezen, vloeken uitspreken, beschermende spreuken zeggen, en drankjes mengen die voor verschillende doeleinden gebruikt kunnen worden. Deze drankjes dienen voor allerlei doeleinden, van liefdesspreuken tot doodsvloeken; en dit alles uiteraard tegen een fikse vergoeding.
In de vele rituelen van voodoo worden vaak enkele belangrijke artikelen gebruikt. Het geografische invloedsgebied van de priester wordt de parochie genoemd. Een eclectische verscheidenheid aan artikelen bedekt het altaar in de tempel of 'hounfort'; een peristyle is een overkapte of open ruimte waar de openbare voodoo-ceremonies plaatsvinden. De artikelen op het altaar worden in deze rituelen gebruikt. Dit zijn onder andere objecten met een symbolische betekenis: kaarsen, voedsel, geld, amuletten, rituele halskettingen, ceremoniėle ratelaars, afbeeldingen van Katholieke heiligen, flessen met rum, bellen, vlaggen, trommels, heilige stenen en messen.
Voodoo-Religie – Wat Men Gelooft
Het voodoo-geloof erkent een Oppermachtig Wezen dat het universum heeft geschapen, maar beschouwt dit wezen als te ver van de mens verwijderd om een persoonlijke relatie met zijn volgelingen te kunnen hebben. Daarom dienen de volgelingen van deze cult de 'loa' of de lagere godheden om zo in hun levens geleid te worden. De loa zijn de geesten van voorouders, dieren, natuurkrachten, en de geesten van het goed en het kwaad.
Een interessant idee van het voodoo-geloof is het ritueel dat een jaar en een dag na het overlijden van een familielid plaatsvindt. Het voodoo-geloof stelt dat de menselijke ziel uit twee delen bestaat. Deze twee delen zijn ti-bon-ange (kleine goede engel) en gros-bon-ange (grote goede engel). De gros-bon-ange is de levenskracht van het lichaam en deze moet na de dood naar de kosmos terugkeren. Om er van verzekerd te zijn dat de ti-bon-ange in vrede zal rusten, moet de gros-bon-ange door middel van een ingewikkeld en duur ritueel worden teruggeroepen. Hierbij wordt een groot dier, bijvoorbeeld een os, geofferd om de ti-bon-ange te pacificeren. Als de ti-bon-ange geest niet tevreden gesteld wordt en een vredige rust wordt gegeven, dan blijft deze geest voor altijd op de aarde en zal deze ziekte en rampspoed aan anderen brengen.