Zijn wij echt of slechts een droom van een grotere geest. Of wellicht onze eigen droom ?
Zijn we wellicht het speelgoed van een kind die ons manipuleert te doen alsof we playmobil poppetjes waren ?
Helaas moeten we het project een dezer dagen beëindigen. Het spijt ons. You will be terminated.
Science Project 3.7 beta
quote:
Op 14 juli 2000 16:34 schreef Danny het volgende:
Deze vraag rees bij mij al op jonge leeftijd op en werd nog niet zo heel lang geleden weer aangewakkerd na het zien van The Matrix.Zijn wij echt of slechts een droom van een grotere geest. Of wellicht onze eigen droom ?
Zijn we wellicht het speelgoed van een kind die ons manipuleert te doen alsof we playmobil poppetjes waren ?
Hier heb ik ook veel over wakker gelegen toen ik klein was...
Van de week kwam die gedachte weer bij me op, het idee van de matrix...
Ik keek naar buiten naar de wolken en ze zagen er perfekt 3d uit, als uit een computer animatie...
Dat zette mijn gedachte weer aan de gang...
quote:
Op 14 juli 2000 16:34 schreef Danny het volgende:
Deze vraag rees bij mij al op jonge leeftijd op en werd nog niet zo heel lang geleden weer aangewakkerd na het zien van The Matrix.Zijn wij echt of slechts een droom van een grotere geest. Of wellicht onze eigen droom ?
Zijn we wellicht het speelgoed van een kind die ons manipuleert te doen alsof we playmobil poppetjes waren ?
Maakt het wat uit? Stel je nou voor dat je niet echt zou zijn, wat zou je dan veranderen aan jezelf om wel echt te worden ofzo? Uhm
Nouja, ik wil alleen maar zeggen dat of je nou wel of niet echt bent, je toch tot op een bepaalde hoogte controle hebt over jezelf. Je maakt zelf iets van je leven. Da's toch genoeg?
Persoonlijk zou ik er totaal geen zin in hebben om mezelf na 23 jaar te veranderen, omdat ik niet echt zou zijn. Jeeeetje, wat vaag, moet toch eens van de yogho yogho af gaan blijven
quote:
Op 14 juli 2000 19:56 schreef Llewella het volgende:
Ik keek naar buiten naar de wolken en ze zagen er perfekt 3d uit, als uit een computer animatie...
Kwam dit misschien ook omdat de perfect 3D WAREN, zoals in het echt?
Maar ff serieus..
Het lijkt inderdaad soms wel alsof alles wat om je heen gebeurt niet echt is, alsof het allemaal slechts illusie is.
Bijvoorbeeld als je over straat loopt of in de auto of trein zit, lijkt het soms wel alsof jij stilstaat en de rest van de wereld beweegt.
Ik denk zelf echter dat dat komt omdat onze hersenen het (2D!) beeld wat door je ogen komt eerst verwerken. Zo weet je dat een stoel een stoel is, en geen tafel. Maar stel je nou eens voor de je stil zit, en je doet 1 oog dicht. Als er nu een echte stoel en een perfect uit de juiste hoek geschoten foto van een stoel voor je staan, kun je niet zien wat de echte stoel is, en wat de foto. Je ziet pas het verschil pas als je je beweegt of 2 ogen open hebt, dan zie je dat het ene gewoon een platte afbeelding is en het ander een echt driedimensionaal voorwerp.
Want wat is echt nog tegenwoordig? Doordat wij toegang hebben gekregen tot de hele wereld via allerlei mogelijke soorten van media en communicatie, heb ik het idee dat we steeds meer buiten de werkelijkheid komen te staan.
Denk maar eens aan de maan bijvoorbeeld. Doordat we beelden hebben gekregen van dit gevalletje, omdat er mensen zijn geweest, weten wij nu hoe de maan er van dichtbij uitziet. Maar is dat werkelijk zo? Datgene wat wij gezien hebben is tot ons gekomen via bijvoorbeeld tv. Een vierkant beeldscherm. Hoe kan zoiets de werkelijkheid nu weergeven?
Toch weten we allemaal hoe - ik noem maar wat - de sahara er uit ziet, ook al zijn we er nooit geweest (uitzonderingen daargelaten). Hoe kunnen we dan weten of datgene wat we gezien hebben de werkelijkheid weerspiegelt? Hoe weten we nog of iets echt is of niet?
Walter Benjamin heeft daar - in het kader van de kunst - een interssant artikel over geschreven: "The work of art in the age of mechanical reproduction"
Dat staat wel ergens online, weet alleen even niet meer welke URL
Stof om over na te denken dus.
quote:
Op 14 juli 2000 21:02 schreef Juup© het volgende:
Is het heelal oneindig?
Misschien is ons heelal wel een klein onderdeel van een veel groter iets, en eindig.
Eindig? En wat is daar achter dan? Het kan dus gewoon niet.... dit is absoluut niet te bevatten.Stel je eens voor dat het heelal te vergelijken is met een atoom?
Dan zou ons heelal een klein onderdeel kunnen zijn van een groter iets.Stof om over na te denken dus.
Was ik niet van plan... je komt niks verder... Het is wel interessant hoor..
Net zoals er bacterieen in ons huizen.
Het zomaar afdoen als 'gedachtes' of zoals het zo mooi beschreven staat bij de entree van het forum 'hier kun je al je vage gedachtes' kwijt, dat is geen filosoferen, da's fantaseren Filosofie is verre van vaag, het is misschien lastig te doorgronden, maar dat is meer mijn en jouw onkunde die dat veroorzaakt. Onkunde veroorzaakt veelal vaagheid
Correct me if I'm wrong, dan zoek ik het nog ff op, het is alweer een tijdje geleden dat ik het heb gelezen nl.
Tokus
Ik had vroeger altijd de angst dat ik wakker zou worden en dat ik dan iets totaal anders bleek te zijn, een alien of aap ofzo.
quote:
Op 18 juli 2000 14:25 schreef Machiel het volgende:
De vraag 'zijn wij echt?' is moeilijk te beantwoorden als je niet weet wat echt is. Mijn vraag is dus wat is echt![]()
Tjah zo kunne we wel door blijve filosoferen (niet dak er iets tegen heb hoor..) Wat is echt? wat is niks? enz.. ;p
quote:
Op 18 juli 2000 13:19 schreef SapPy-SunFl0weR het volgende:
alles lijkt in jouw ogen echt. maar alleen het weten dat je er bent. bewust zijn van elke stap die je neemt elke sec. dat je er bent is echt. je kan nergens van op aan behalve van jezelf
Twijfelachtig. Wat bedoel je met dat je alleen aan kunt van jezelf?
Bedoel je jouw waarnemingen? Dan zou je ervan uit moeten gaan dat jouw waarnemingen correct zijn. Hoe weet je dat?
quote:
Op 18 juli 2000 16:08 schreef Kangaroo het volgende:
Twijfelachtig. Wat bedoel je met dat je alleen aan kunt van jezelf?
Bedoel je jouw waarnemingen? Dan zou je ervan uit moeten gaan dat jouw waarnemingen correct zijn. Hoe weet je dat?
Je waarnemingen zijn echt in jouw eigen belevingswereld. Of anderen ook een belevingswereld hebben en of die gelijk is aan de jouwe zul je nooit weten.
Hoe weet je of anderen de kleur groen hetzelfde zien als jij ? Misschien zien ze wel rood, maar is hun aangeleerd dat die kleur groen heet.
Ergens in dit topic haalde iemand Plato aan in deze discussie over 'zijn wij echt'? Een paar maanden terug hebben we voor school stukken Plato moeten vertalen en zijn filosofiën doornemen. Dat heeft mij ook aan het denken gezet. Niet dat ik zelf veel opheb met de opvatting van een 'Ideeënwereld' en een echte wereld, maar bepaalde vergelijkingen van Plato vond ik nogal intrigerend. Daarvoor hield ik me eigenlijk nooit bezig met de vraag of alles wel echt was, dat leek me nogal een bullvraag. Wat mij betreft was er wel een objectieve werkelijkheid, maar kon je die nooit in z'n geheel bevatten, omdat je perceptieve vermogens daar gewoon te beperkt voor zijn. Neem evolutie, dat bestaat, maar het gaat zo langzaam dat het niet waarneembaar is. Toch bestaat het. Een objectieve waarheid, maar één die je niet kunt waarnemen (ik ga er nu ff van uit dat evolutie gewoon bestaat, je kunt er ook iets anders voor in de plaats nemen).
Maar anyway, na Plato deels gelezen te hebben ben ik daar wel over na gaan denken. Nog steeds zit ik soms in de bus naar mensen te kijken en denk ik: "Wat als dit allemaal maar m'n eigen hersenspinsels zijn?" Of als ik met iemand in gesprek ben en die persoon in het gezicht kijk. Zijn het geen illusies? Ergens 'weet' ik wel dat dat onzin is, maar toch, en ik geloof ook niet dat het allemaal illusie is, maar toch.
In hoeverre is de gedachte dat alles illusie is, hetzijn door je eigen hersens, hetzij door de natuur zelf, hetzij door een enorme megacomputer, relevant? Slaat het ergens op?
[Dit bericht is gewijzigd door Meneer_Aart op 29-06-2001 21:50]
quote:Ja, dat is relevant. Maar meer het vervolg op deze vraag. Het gaat ook om hoe jij iets waarneemt en hoe ik dat doe. En hoe je zeker kunt zijn dat wat jij waarneemt ook door mij wordt waargenomen? Welke criteria moet je daar voor hanteren? Dat is een belangrijke vraag voor bijvoorbeeld het oplossen van een misdaad. Wat nam getuige 1 waar? Wat getuige 2? Hoe kan de rechtbank er zeker van zijn dat ze niet allebei liegen? Kan getuige 1 iets anders zeggen dan getuige 2 en toch de waarheid spreken? Wat is de invloed van de omgeving op de waarneming? Denk maar aan de allegorie van de grot.
Op donderdag 28 juni 2001 23:15 schreef Meneer_Aart het volgende:
..... veel tekst ....In hoeverre is de gedachte dat alles illusie is, hetzijn door je eigen hersens, hetzij door de natuur zelf, hetzij door een enorme megacomputer, relevant? Slaat het ergens op?
Je hebt dus direct met waarneming te maken. Het is een afgeleide van de vraag: wat is echt? Overigens heeft Plato nooit beweerd dat alles een illusie is. Alles wat je hier ziet is een afspiegeling van wat echt is. In de Russisch Orthodoxe kerk kun je daar een direct voorbeeld van terugvinden: Ikonen worden vereerd. Ze zijn als een spiegel van de werkelijkheid. Want de enige echte werkelijkheid is de hemelse werkelijkheid. Door het ikoon wordt je een blik gegund op die hemelse werkelijkheid. Alles wat hier op aarde is, is een afspiegeling van die hemelse werkelijkheid. Dat is een voorbeeld van een directe afgeleide van Plato's ideeen.
Je moet het meer zo zien: Als je een tafel ziet, dan weet jij vrijwel meteen dat iets een tafel is. Of je nou in Afrika, Azie of waar dan ook kijkt, die tafel is altijd en overal hetzelfde. Ook al is de vorm anders, staan er 3 in plaats van 4 poten onder, toch herken jij dat als een tafel. Hoe komt dat? Plato heeft als antwoord gegeven dat er een 'Idee' bestaat, zeg maar een universele tafel waar alle andere tafels van afgeleid zijn. Dat wil niet zeggen dat die andere tafels niet echt zijn, ze zijn alleen maar een afspiegeling van die 'Echte Tafel'.
Maar om op die relevantie te komen: Het denken hierover heeft wel degelijk zin, omdat het je uiteindelijk toch weer brengt tot oplossingen die je in het dagelijkse leven gebruikt, bijvoorbeeld bij het oplossen van problemen.
zoals descartes al zo mooi zei: alles valt te betwijfelen maar omdat ik aan mijzelf kan twijfelen moet ik bestaan, anders kon ik niet aan mijzelf
twijfelen.
quote:Inderdaad. Cogito ergo sum. Maar Meneer_Aart heeft toch weer een punt. Ik vind het alleen jammer dat hij er niet verder op ingaat, want waar leg je de grens van het betwijfelbare en het onbetwijfelbare? Boeiend allemaal, maar ik weet er nu verder ook niets over te schrijven.
Op zondag 01 juli 2001 19:52 schreef paladin het volgende:
zoals descartes al zo mooi zei: alles valt te betwijfelen maar omdat ik aan mijzelf kan twijfelen moet ik bestaan, anders kon ik niet aan mijzelf
twijfelen.
quote:Dat weet ik niet, want zo diep heb ik daar niet over nagedacht en bovendien heb ik veel te weinig kennis om daar iets zinnigs over te kunnen zeggen. Ik dacht, ik geef de aftrap en dan kunnen anderen het afmaken.
Op zondag 01 juli 2001 19:57 schreef Koekepan het volgende:[..]
Inderdaad. Cogito ergo sum. Maar Meneer_Aart heeft toch weer een punt. Ik vind het alleen jammer dat hij er niet verder op ingaat, want waar leg je de grens van het betwijfelbare en het onbetwijfelbare?
De vraag: "zijn wij echt" vind ik bull: ook al zitten we in een soort matrix, dan nog zijn we echt. Maar de vragen die die vraag bij mij naar boven brengen zijn wel vragen waar ik over na wil denken. Ookal komen we nooit achter de waarheid, toch heeft het wel nut om er over na te denken. Zoals iemand anders al zei.
quote:Inderdaad.. Wij zijn maar units die een bepaalde stroom van informatie op kunnen vangen... ongetwijfeld is er 'meer', wat aan ons voorbijgaat.. Dus...?
what is real, how do you define it?'
Volgens mij bestaat niks niet want alles is iets...
Maar da ken natuulijk aan mij liggen.
RXR
alea iacta est (Caesar, De Bello Gallico)
[Dit bericht is gewijzigd door Nutcase op 21-07-2001 11:28]
quote:Toch zit er een addertje onder het gras. Stel dat de werkelijkheid is zoals jij hem beleeft. Ik beleef mijn werkelijkheid ook. Jij en ik komen bij elkaar, jij in jouw werkelijkheid en ik in de mijne. Wij willen bepalen wat boven en wat onder is. Er dient dus een vorm van communicatie plaats te vinden. Jij zegt, alles wat daar is, noem ik boven, en wat daar is noem ik onder. Klopt perfect in jouw wereld. Ik zeg, jij domme man, het zit heel anders. Want boven zit hier, en onder zit daar. Het klopt allebei, want de werkelijkheid is wat we ervaren niet waar? Hoe kunnen we dat communicatie probleem oplossen zonder geweld aan te doen aan beide waarnemingen? Toch willen we aan elkaar duidelijk maken wat boven is, en wat onder. Er moet dus een overeenstemming zijn in de definitie van onder en boven, en overeenstemming in de waarneming. Anders is er van communicatie geen sprake.
Op vrijdag 20 juli 2001 22:35 schreef Nutcase het volgende:
Ik ga in dit geval voor de theorie van Descartes: cogito ergo sum. Over de vraag of dit leven werkelijkheid is heb ik ook nog een mening:
Dat boeit geen bal, omdat je het toch allemaal meemaakt ongeacht of het nou werkelijkheid is of niet. En als je zou weten dat het geen werkelijkheid is dan kun je er nog niets aan veranderen. Je leeft nou eenmaal dit leven en als dit een droom zou zijn dan wordt je een keer wakker en dan leef je een ander leven. Als je in een soort Matrix leeft dan wordt je er gewoon wel of niet uit bevrijd. Je kunt er niks aan veranderen.alea iacta est (Caesar, De Bello Gallico)
alea iacta est (Caesar, De bello gallico)
Wat wij 'echt' boven en 'echt' beneden noemen is niet meer dan een afspraak die van heel lang geleden stamt waardoor iedereen begrijpt wat je bedoelt.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |