Ik heb daar wel een vraagje over eigenlijk.
Mijn dochter wilde als baby geen speen. Ze vond haar duimpje toen ze een maand of drie (?) was en heeft toen tot bijna een jaar geduimd. Daarna leek de zuigbehoefte weg. Maar sinds een paar maanden (heeft ws ook met de geboorte van R te maken), wil ze weer steeds iets in de mond doen. Voor mij hoort het eigenlijk thuis in het rijtje 'ook de borst proeven, ook in de box willen liggen, ook in de wipstoel, ook in de kinderstoel van R, ook uit een flesje drinken', dingen die ik best zo af en toe eens toesta, maar waar we geen gewoonte van gaan maken. Toch vind ik het moeilijk, want ze stopt steeds surrogaatspenen in haar mond, een touwtje, een doekje, een plastic (hard!) speen van de pop, een plastic knuffel (het oor van Nijntje

), enz, enz... het is echt een beetje een fixatie en ik wil haar ook weer niet iets ontzeggen als ze daar toch blijkbaar ech echt echt behoefte aan heeft. Ze is natuurlijk ook pas net twee jaar oud en gewoon een heel kleine mupke

. Moeilijk vind ik het, want om nou ineens een speen voor haar te gaan kopen, vind ik ook zowat.
ps: R heeft geen speen en duimt ook niet

. Ze ziet het nu vooral op het kdv, denk ik.
Oh, en als ik 'boos' reageer, roept ze vaak: "peentje"...