quote:
Op dinsdag 1 juni 2010 23:04 schreef Watuntrik het volgende:Ik herken het maar al te goed

die van mij is in april dit jaar overleden aan die nierziekte.. Maar was toch nog zeker 18 geworden.. Het is een vieze ziekte, een sluipende dood en de kat wordt langzaam vergiftigd en de eetlust wordt met de dag minder. Die van mij snapte zelf niet waarom hij steeds slapper werd en het leven steeds moeilijker afging.. Hij liet op alle manieren blijken er zin in te hebben maar zijn lichaam deed niet meer mee. Was niet leuk om dat diertje zo te zien aftakelen.. Maar hij had er geen pijn van, althans heb ik tot de laatste dag niet die indruk gehad, omdat hij tot het bittere eind een bepaalde levenslust liet zien..
Elke dag moest ie een pilletje en dat was elke dag weer een worsteling, vond ie afgrijselijk en dat dieetvoer trok hij ook zijn neus voor op en liet ie gewoon slecht worden. En wat dus taboe was volgens de arts zoals Gourmett, vrat ie bijna met bord en al op. Ook op melk is hij altijd verzot geweest.. Alles wat slecht was, was voor hem het lekkerste wat bestond.. En dat dieetvoer vond ie maar een verschrikkele straf..
Na het wegpinken van de nodige traantjes heb ik voor hem gekozen ipv voor mezelf. Hij ging zo snel achteruit het was hoe dan ook uitstel van executie geweest, 18 is immers stok oud voor een kat. Heb hem dus de laatste weken van zijn leven nog eens lekker verwend met alles waar ie zot op was. Dat was vooral rauwe kippenlever en melk.. Op een vrijdag is hij geheel gestopt met eten en drinken, de zaterdagochtend daarop kon hij niet meer lopen en de nacht van zaterdag op zondag is hij rustig in mijn bijzijn gestorven.. Het leek wel alsof hij op het weekend gewacht heeft en ben ik de laatste 36 uur niet van zijn zijde geweken.. Ik ben blij dat ik hem na 16 jaar innige vriendschap zo heb mogen uitleiden.. Nu kijk ik elke dagvanuit het keukenraam naar zijn grafje bepland met leeuwenbekjes in de achtertuin..

Die van jouw is nog maar 10, misschien kan je hem met de juiste verzorging nog wat jaartjes geven.. Hopelijk zijn z'n niertjes niet al te slecht, die van mij had de laatste maanden een bloedwaarde van wel 3 x zo hoog dan gemiddeld..
Ik wil je geenszins ontmoedigen met mijn verhaal (ging vanzelf moest het effe kwijt), ik hoop dat het je misschien een beetje voorbereid op wat je kan verwachten.. Afhankelijk van zijn nierkwaliteit kan het snel gaan of nog heel lang goed gaan... Ik zal voor jullie duimen..
[..]
Achttien is een geweldige leeftijd, maar je had hem natuurlijk voor eeuwig (in goede gezondheid

) willen houden. Sommige mensen roepen: "Ach, tis maar een kat", maar ik zie al mijn dieren als gezinsleden en zo zal bijna iedere dierenliefhebber er over denken, gok ik.
Je hebt groot gelijk gehad om het -voor jouw kat- martelen te stoppen. Als het met Quincey die kant op was gegaan, had ik ook voor HEM gekozen uiteindelijk, ondanks zijn jonge(re) leeftijd. Want wat is een leven, als je je eten goor vindt, en elke dag 2x (of meer) gegrepen wordt voor medicijnen, complete stress ervaren, etc, etc... Gelukkig is het hier maar tijdelijk, maar als het chronisch zou zijn, en Quincey zou eronder gaan lijden... Ik zou 't wel weten (zegt ze stoer

)
Quincey kwam bij ons toen hij 5 weken was, z'n mama was doodgereden (

). Eigenlijk is Quincey de enige kat die nooit problemen heeft gehad, maar het begint nu dus te komen. Ik kan me waarschijnlijk voorbereiden op een paar kwakkelende laatste jaren, al z'n broertjes en zusjes zijn al overleden (3 x (!) kanker, 1 x nierziekte, 1 x verkeersongeval)... We houden hem in ieder geval in de gaten, en zodra z'n bekje wat beter is laten wij nogmaals bloed prikken. Voor z'n nieren, en kanker