Er voor kiezen om geen kinderen te krijgen

quote:

Op zondag 30 mei 2010 23:08 schreef Captain_Maximum het volgende:
Voor aan de moeders, vanaf welke leeftijd kregen jullie de kriebels om toch graag kindjes te willen?

Ik heb die kriebels altijd wel gehad maar rond mn 20e/21e werden die sterker; toen ik 24 was wilde ik héél graag aan kinderen beginnen en uiteindelijk was ik nog net 24 toen ik zwanger raakte

quote:

Op zondag 30 mei 2010 23:08 schreef Captain_Maximum het volgende:
Voor aan de moeders, vanaf welke leeftijd kregen jullie de kriebels om toch graag kindjes te willen?

Ik was 28 toen ik ineens perse een kind wilde. Daarvoor wilde ik dat helemaal niet.

Ik heb nooit echt nagedacht over of ik kinderen wilde, tot ik op m'n 26e ineens wel kinderen wilde en graag meteen ook.

quote:

Op zondag 30 mei 2010 23:16 schreef SuusOetMaiden het volgende:

[..]

Ik ben nu 25 en ik verwacht niet dat ik er binnen 5 jaar anders over denk. En na de leeftijd van 30 jaar nog aan kinderen beginnen vind ik niks. Tussen 25 en 30 jaar kinderen krijgen vind ik een goede leeftijd voor mensen die dat graag willen, maar na de 30 niet meer.

Tuurlijk, maar dat zei ik dus óók. Je wilt het ongetwijfeld niet horen (wilde ik ook niet), maar mensen kunnen snel veranderen en dan hoeft er niet eens een aanleiding voor te zijn. Bloed kruipt waar het niet gaan kan.

quote:

Op zondag 30 mei 2010 23:48 schreef Breathtaking het volgende:

[..]

Je kunt niet morgen een vliegtuig pakken naar Mexico en nooit meer terug komen.

Waarom zou dat niet kunnen?

Geniale OP voor in OUD

Verder kan ik me best voorstellen dat iemand geen kinderen wil.

quote:

Op zondag 30 mei 2010 22:02 schreef Ssserpente het volgende:
Ik hou hield eigenlijk ook helemaal niet van kinderen. Kinderen van bekenden vond ik dan nog wel gaan, even, maar vreemde kinderen vond ik ronduit irritant. Vond ze schreeuwerig, onopgevoed en brutaal.

Toch ging het kriebelen. En ik wist ook wel dat ik m'n eigen kind wel leuk zou gaan vinden.

En nu vind ik andere kinderen ook ineens veel leuker! Vooral kindjes van dezelfde leeftijd als Lente.

Ik vond baby's dus helemaal niets aan. Ze kunnen bijna niets, je moet alles voor ze doen, kunnen niets zeggen, je bent er alleen maar druk mee. En nog steeds denk ik er zo over. Maar ze worden groter en steeds leuker en eigenlijk wil je van je eigen kind gewoon alles meemaken. Ook de babytijd, omdat je zo ziet hoe je kind zich steeds meer ontwikkeld. Ik zou bij mijn kinderen de babytijd niet willen missen, maar was wel altijd blij als ik het eerste jaar erop had zitten. En nu is mijn jongste al 2 jaar en dus erg leuk! De anderen zijn nog leuker, want die zijn al 6 en 9 jaar . Nee hoor, ze zijn allemaal even lief op hun eigen manier (weet niet goed ik dat moet uitleggen).

Het lastige van topics als deze vind ik altijd dat er iemand iets roept wat 'ie niet kan weten. 'Je eigen kind' is toch echt heel anders dan 'de kinderen'. En in de meeste gevallen is het zo dat ouders veel meer van hun kind houden dan ze voor mogelijk hadden gehouden, zelfs als ze (nog) geen ouder wilden worden.
Maar er zijn natuurlijk ook uitzonderingen en op voorhand kun je niet zeggen of je met zo'n uitzondering te maken hebt. Zeker niet op een forum. Voor sommigen is het echt beter om niet aan kinderen te beginnen. En als er dan toch kinderen zijn, is dat voor die kinderen natuurlijk niet erg fijn (understatement!).

quote:

Op zondag 30 mei 2010 21:55 schreef Vivi het volgende:

[..]

Waarom open je in Godsnaam een topic in OUD? .

Oh en for the record, kinderen zijn net mensen, je hebt er etters tussen, en supertoffe. Om te stellen dat je niet van kinderen in het algemeen houdt vindt ik altijd zo stompzinnig.

Daarbij is een kind van jezelf per definitie leuk natuurlijk. En tja, vrijheid is relatief natuurlijk.

Daarbij kun jij helemaal niet weten of het krijgen van een kind wel of niet leuk is, aangezien je er nog nooit een hebt gekregen.

Vivi!

(vindt ik)

Het kan hoor, Suus, dat je het echt echt echt niet wilt.

Dat kan veranderen, maar het kan ook zo blijven. Ik denk alleen niet dat je hier medestanders vindt. Vroeger was er het kindervrijprikbord, maar dat is er niet meer volgens mij. Ik denk dat je op een 'kindervrij' (google maar eens) forum meer begrip zult vinden dan onder moeders. Zeker omdat hier moeders zitten die heel erg veel moeite hebben moeten doen om hun wens in vervulling te zien gaan.

quote:

Op zondag 30 mei 2010 21:58 schreef Vivi het volgende:

[..]

Je kan niet meer nachten in de kroeg hangen zonder iets te regelen, jeweets.

Dat deed ik toch al niet.

quote:

Op zondag 30 mei 2010 23:48 schreef Breathtaking het volgende:

[..]

Je kunt niet morgen een vliegtuig pakken naar Mexico en nooit meer terug komen.

Kan best. Natuurlijk neem ik dan vrouw en kinderen mee.

quote:

Op zondag 30 mei 2010 22:02 schreef Ssserpente het volgende:
Ik hou hield eigenlijk ook helemaal niet van kinderen. Kinderen van bekenden vond ik dan nog wel gaan, even, maar vreemde kinderen vond ik ronduit irritant. Vond ze schreeuwerig, onopgevoed en brutaal.

Toch ging het kriebelen. En ik wist ook wel dat ik m'n eigen kind wel leuk zou gaan vinden.

En nu vind ik andere kinderen ook ineens veel leuker! Vooral kindjes van dezelfde leeftijd als Lente.

Dit!

Ik riep tot mijn 25e dat ik geen kinderen wilde (met inderdaad die stoere opmerking van iedere student op die leeftijd: "je zet toch geen kind op deze verrotte wereld!" ). Toen kwam ik de liefde van mijn leven tegen en werd 'nooit' 'misschien' en op mijn 32e werd 'misschien' nu wil ik kinderen! Ondertussen zwanger van nummer 2.

En over vrijheid, het is natuurlijk oneerlijk om te zeggen dat je geen vrijheid kwijtraakt...dat is namelijk wel zo. Waar je vroeger alleen met jezelf rekening moest houden is er nu een heel klein mensje afhankelijk van je. Het verschil is alleen dat je dat dan niet meer erg vindt. Ik kon me daar ook niets bij voorstellen maar het is wel zo...

Ik heb tot mijn 28e zeker geweten dat ik geen kinderen wilde. Gewoon echt absoluut niet! Ik ben van mening veranderd, maar ik vind het nogal respectloos om te zeggen dat ts ook nog wel van mening zal veranderen. Dat hoeft helemaal niet! Dat 'wij' als ouders zo blij zijn met ons kroost wil natuurlijk niet zeggen dat iedereen zich uiteindelijk zal laten bekeren.

Voor mijn kinderwens ontstond kon ik me zó ergeren aan de opmerking: "Wacht maar, dat komt nog wel... ik spreek je over een paar jaar wel weer"

Ik heb wel eens aan zo'n persoon gevraagd: "Heb je al spijt van je kinderen? Wacht maar, dat komt nog wel..." Gewoon om aan te geven hoe onfatsoenlijk zo'n opmerking eigenlijk is.

Dat de mensen over wie ik het heb uiteindelijk gelijk hebben gehad doet hier helemaal niets aan af.

Overigens vind ik de opmerking dat je na je 30e niet meer aan kinderen zou moeten beginnen zo mogelijk nog erger.

Ik heb áltijd graag een kindje gewild en kon me nooit wat voorstellen bij het idee dat er mensen waren die géén kinderen zouden willen. Maar juist nu Timo er is kan ik prima begrijpen dat er mensen zijn die nooit kinderen willen. Het is toch wel een enorme verandering van je leven vind ik. Persoonlijk vind ik het helemaal geweldig, maar ik kan me nu dus juist erg goed voorstellen dat het in andermans ogen misschien wel helemaal niet leuk is.

Ik heb er 3 en- hoewel ik weet dat het hier vragen om moeilijkheden is- had ook moeite met de baby periode van met name nr 1 en nr 3. De middelste viel reuze mee daar kon ik wel gezellig met doen,( nou dat deed de baby eik zélf al) maar dat was dan ook geen huilebalk maar een gezellig tevreden kindje. Wat was dat een opluchting

Het eerste kind kreeg ik in een tijd dat de ouders van nu net uit was en ik kocht dat blad dus voor instructies. Van huis uit niks meegekregen op dit gebied en kreeg ook geen ondersteuning. Behalve dat ik te horen kreeg dat ik wrs ook wel een waardeloze moeder zou zijn. Dat hielp niet echt.

Goed kindje een maand of 7 en ik had gelezen dat ik met het de baby op een kleedje moest gaan zitten met wat speeltjes en dan samen spelen. Zitten we daar met z'n tweetjes elkaar aan te kijken en volgens mij dachten we we allebei iets van wtf Het werd geen succes....

Als je niks hebt met babies, tsja dan heb je niks met babies.

Ik moet er nog even bij zeggen dat ik wel altijd prima met kinderen overweg kon en ook met kinderen gewerkt heb. Dat een baby niks voor mij bleek te zijn had ik nooit verwacht Je kunt er niet mee praten, ze bleren alleen maar en je weet niet wat er is en wat je eraan kunt doen. Ze bleren gewoon verder. Erg frustrerend.

quote:

Op maandag 31 mei 2010 09:37 schreef Sorbootje het volgende:
Overigens vind ik de opmerking dat je na je 30e niet meer aan kinderen zou moeten beginnen zo mogelijk nog erger.

Die wordt vooral gebruikt door mensen die op hun 20e al leven of ze 35 zijn...

quote:

Op maandag 31 mei 2010 09:36 schreef Sorbootje het volgende:
Ik heb tot mijn 28e zeker geweten dat ik geen kinderen wilde. Gewoon echt absoluut niet! Ik ben van mening veranderd, maar ik vind het nogal respectloos om te zeggen dat ts ook nog wel van mening zal veranderen. Dat hoeft helemaal niet! Dat 'wij' als ouders zo blij zijn met ons kroost wil natuurlijk niet zeggen dat iedereen zich uiteindelijk zal laten bekeren.

Voor de duidelijkheid: ik beweer niet dat TS 'nog wel van mening zal veranderen'. Maar ik zeg alleen dat ze niet alle deuren dicht moet gooien. Mensen en meningen veranderen gewoon, genoeg voorbeelden. Het kan net zo goed andersom gaan: eerst kinderen willen en daarna niet meer.

quote:

Op maandag 31 mei 2010 10:03 schreef Grunsfan het volgende:

[..]

Die wordt vooral gebruikt door mensen die op hun 20e al leven of ze 35 zijn...

Wat een denigrerende opmerking.
Ik vraag me af wat jij je dan voorstelt bij 'leven of ze 35 zijn'.

Net zoals ik me afvroeg wat een poster bedoelde bij 35-ers die leven alsof ze 20 zijn, met smiley er achter.... en dus de opmerking dat je na je 30e niet meer aan kinderen moet beginnen vind ik een stuk denigrerender...

[ Bericht 27% gewijzigd door Grunsfan op 31-05-2010 11:04:25 ]